Συνήθως από το πρόσωπο που ερωτεύεται κανείς, περιμένει ότι θα του πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Τι γίνεται όμως αν αυτό που πραγματοποιείται είναι μόνο… οι εφιάλτες του;

Και ποιοι ακριβώς είναι οι χειρότεροι φόβοι των ζωδίων από μια σχέση; Διάβασε τα πράγματα που, αν τους τα κάνεις, θα θέλουν να φύγουν από κοντά σου με ταχύτητα φωτός! Και για να γνωρίζεις καλύτερα τι φοβούνται γενικότερα τα ζώδια, εντός και εκτός σχέσης, μη ξεχάσεις να διαβάσεις το άρθρο μας “Οι φοβίες των ζωδίων“.

Τι φοβούνται τα ζώδια σε μια σχέση

Τα χειρότερα για τον ΚΡΙΟ

Να θεωρείς ότι δεν υπάρχει λόγος να τρέχετε σε άγνωστα μέρη, αφού τα γνωστά είναι μια χαρά. Αυτό επεκτείνεται και στα ανεξερεύνητα σεξουαλικά εδάφη. Έτσι μπράβο, δώσε ρουτίνα στον Κριό και δες για πότε… θα την κάνει.

Να αποδειχθεί ότι έχεις υψοφοβία, εντομοφοβία και σε πιάνει πανικός, αν μπεις σε οποιοδήποτε όχημα τρέχει γρηγορότερα από 40 χιλιόμετρα την ώρα. Δεν έχει πιο αντισεξουαλικό από το να είσαι φοβητσιάρης (ή φοβητσιάρα, μη νομίζεις πως αν είσαι γυναίκα τη γλιτώνεις).

Και επιπλέον να κάνεις μούτρα ή σκηνές αν εκείνος(-η) επιμένει να πηγαίνει χωρίς εσένα εκεί όπου δεν γουστάρεις / βαριέσαι / φοβάσαι. Τι έκανε λέει; Ποιος είσαι εσύ που θα βάλεις χαλινάρι στον άνεμο, ε;

Τα χειρότερα για τον ΤΑΥΡΟ

Όχι μόνο να μη σε ενδιαφέρει το καλό φαγητό, αλλά να μπορείς να φας και να σερβίρεις οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως φαγώσιμο, με την ευρεία έννοια. Το απόλυτο ξενέρωμα, να περιφρονείς αυτή την ύψιστη απόλαυση.

Να μην έχεις κανέναν ενδοιασμό να κυκλοφορείς στο σπίτι, μπροστά στα έντρομα μάτια του, σαν τρόφιμος νοσοκομείου με πιτζάμες, παντόφλες και μαλλί αχτένιστο από χθες το βράδυ. Παρεκτός κι αν το πας για χωρισμό…

Να πιστεύεις ότι τα λεφτά είναι για να τα τρώμε, διότι «μαζί μας θα τα πάρουμε;» και να συντελείς όσο μπορείς στο να φαγωθούν και τα δικά του. Ο Ταύρος σέβεται το χρήμα, και πόσο μάλλον αν πρόκειται για το δικό του. Κάτω τα χέρια, λοιπόν.

Τα χειρότερα για τον ΔΙΔΥΜΟ

Να κατεβάζεις διαρκώς μούτρα, γιατί θέλει να βγαίνετε και με άλλους και δεν αρκείται στη δική σου απαράμιλλη και συναρπαστική συντροφιά. Ο Δίδυμος θεωρεί αντιδημοκρατικό να μην μοιράζεται την υπέροχη παρουσία του και με άλλο κόσμο.

Να επαναλαμβάνεις με ενοχλητική συχνότητα τα ίδια και τα ίδια πέντε τσιτάτα, με τα οποία τον είχες κάνει να νομίσει αρχικά ότι είσαι άτομο της υψηλής διανόησης. Μπορεί να παραβλέψει πολλά ελαττώματά σου. Το μυαλό-κουκούτσι δεν είναι ένα από αυτά.

Να τον είχες αφήσει να νομίζει ότι μαζί θα ζήσετε τις «χίλιες και μια νύχτες», χωρίς όμως να του διευκρινήσεις ότι αυτές θα είναι μούγκα, μπροστά στην τηλεόραση. Τι βαρεμάρα, μα τον Αλλάχ!

Τα χειρότερα για τον ΚΑΡΚΙΝΟ

Όσο μεγαλώνεις, να μοιάζεις όλο και περισσότερο στη μάνα του/στον πατέρα της, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό στην καρδιά του με αυτά τα ιερά πρόσωπα. Μάνα είναι μόνο μία, έλεος! Μην του βάζεις διλήμματα.

Όχι μόνο να επιμένεις να είσαι στο facebook, αλλά και να αρνείσαι να αλλάξεις τη φωτογραφία σου με κάποια, όπου είστε μαζί. Για το «κατάσταση: ελεύθερος-η» δεν συζητάμε καν.

Αν πάψεις να τον(την) αγαπάς και χωρίσετε, θα βουλιάξει στην πικρή μοναξιά, θα απομείνει να παραδέρνει σαν την καλαμιά στον κάμπο και δεν θα ξαναγαπήσει ποτέ. Γιατί θα του/της έχεις ραγίσει την καρδιά και θα κουβαλάς το κρίμα στον λαιμό σου, εις τους αιώνες των αιώνων, αμήν.

Τα χειρότερα για τον ΛΕΟΝΤΑ

Παρά τις αρχικές (παραπλανητικές) ενδείξεις, η συμπεριφορά και η εμφάνισή σου να πηγαίνουν από το αμελές στο αμελέστερο, εκθέτοντάς τον ότι κυκλοφορεί με ένα… μπάζο. Ποιος, ο βασιλιάς! Που τόσες (ή τόσοι, αναλόγως) ονειρεύονται την εύνοια και το κρεβάτι του!

Να ξελογιαστείς με τον κολλητό(-τή) του και μάλιστα να μην τηρήσετε ούτε μια στοιχειώδη μυστικότητα. Τέτοιο ρεζίλεμα και προπαντός, ανάμεσα σε γνωστό κόσμο; Κι έπειτα σου λένε, φταίει ο φονιάς…

Να κάνεις απεγνωσμένες (αποτυχημένες φυσικά) και συνάμα ενοχλητικότατες προσπάθειες να τον καπελώνεις στο πού θα πάτε και τι θα κάνετε. Όχι πως θα πετύχεις τίποτα, πέραν του να τον εκνευρίσεις. Ή μήπως θα πετύχεις; Τέτοια να σκέφτεται, να πάθει πανικό.

Τα χειρότερα για τον ΠΑΡΘΕΝΟ

Να αποκαλυφθεί η τραγική αλήθεια ότι τα δόντια σου τα έπλυνες μόνο τα τρία πρώτα βράδια που κοιμηθήκατε μαζί, έτσι για προσποίηση. Και με το καταλάγιασμα του αρχικού ενθουσιασμού, να αραιώσουν και οι επισκέψεις σου στον ιερό τόπο που λέγεται μπανιέρα. Σοκ και δέος!

Να προκύψει σταδιακά και αδυσώπητα ότι στην πραγματικότητα δεν έχεις καμιά σχέση με το εξιδανικευμένο, γεμάτο πνευματικό και ψυχικό μεγαλείο πλάσμα που είχε πλάσει η τυφλωμένη από τον έρωτα τελειομανία του. Μα, πώς την πάτησε έτσι;

Να του τη βγεις δύστροπος, μουρτζούφλης και γκρινιάρης, στερώντας του τη δυνατότητα να κάνει κι εκείνος το ίδιο, διότι δύο στριμμένοι σε ένα μέρος είναι πάρα πολλοί για να τους αντέξει.

Τα χειρότερα για τον ΖΥΓΟ

Να αποκαλυφθεί ότι στην τηλεόραση δεν βλέπεις μόνο επιλεγμένα ντοκιμαντέρ και πολιτιστικές εκπομπές, όπως είχες αφήσει να εννοηθεί, αλλά κυρίως τούρκικα ρομάντζα ή… την ομαδάρα. Με την παρέα σου. Αλλά αν θέλει, μπορεί να κάτσει μαζί σας.

Ο χρόνος και η ενέργεια που επενδύει σε αυτή τη σχέση να φαίνονται ότι πάνε στράφι, και όσο περνά ο καιρός τόσο να δυσκολεύεται να αποφασίσει τον χωρισμό. Σαν εκείνους που μένουν σε μια δουλειά απλήρωτοι, με την ελπίδα κάποτε να τα πάρουν.

Το «όπου θες εσύ, αγάπη μου» να αντικατασταθεί σιγά σιγά με το «θα πάμε εκεί που σου λέω, αλλιώς εγώ δεν έρχομαι». Και να πρέπει ή να τσακωθεί ή να υποχωρήσει…

Τα χειρότερα για τον ΣΚΟΡΠΙΟ

Να είσαι κολλημένος στις ίδιες συνήθειες και απόλυτα προβλέψιμος σε ό,τι λες και κάνεις. Σαν να βλέπει και ξαναβλέπει το ίδιο έργο. Η επανάληψη είναι για τον Σκορπιό μήτηρ όχι μαθήσεως αλλά… απωθήσεως. Εγγυημένα.

Να ανακαλύψεις τις δικές του κρυφές αδυναμίες και τα σκοτεινά μυστικά που τα φυλάει κλειδαμπαρωμένα, όπως ο Κέρβερος τον Άδη. Εκτός του ότι του αρέσει να το παίζει μυστηριώδης, τον ενοχλεί όταν του χαλάει η μόστρα.

Να μην είσαι ο εαυτός σου μαζί του, αλλά να το παίζεις κάτι στο πιο μοιραίο, δυναμικό, πνευματώδες, με όλο και μεγαλύτερη αποτυχία, όσο περνά ο καιρός. Και τελικά να του προκύψει… άνθρακες ο θησαυρός.

Τα χειρότερα για τον ΤΟΞΟΤΗ

Η ιδέα σου για εκδρομές να συνοψίζεται σε διαδρομές μεταξύ ταβέρνας και καφενείου, το καλύτερό σου για τα ταξίδια να είναι το ανελέητο shopping και η άποψή σου για τις καλοκαιρινές διακοπές να συνίσταται σε ξεροψήσιμο στην ξαπλώστρα.

Να συμφωνήσεις απολύτως μαζί του στο να έχετε μια ελεύθερη σχέση και να μην προκαταβάλετε το μέλλον. Θα αρχίσεις να του μιλάς για γάμο μόνο αφού περάσει ένα ολόκληρο τρίμηνο.

Να θεωρήσεις αυτονόητο πως αφού είστε μαζί, από δω και πέρα… κομμένες οι οικειότητές του με όσα άτομα του αντιθέτου φύλου θα γνωρίζει. Με τους παλιούς γνώριμους εντάξει, αλλά κι εκεί όχι πολλά-πολλά, έτσι; Α, και όλοι(-ες) οι πρώην διαγράφονται, εξηγηθήκαμε;

Τα χειρότερα για τον ΑΙΓΟΚΕΡΩ

Καθώς θα θέλει να σταθεί στο ύψος της πρώτης εντύπωσης που σου έκανε, να πρέπει διαρκώς να καμουφλάρει τις αδυναμίες του. Άσε που μπορεί να τις εκμεταλλευτείς, αν τις ανακαλύψεις, και να έχεις το πάνω χέρι.

Να σε εμφανίσει για πρώτη φορά σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, του οποίου η γνώμη μετρά πολύ για τον ίδιο, όπως την οικογένειά του ή τον εργασιακό του χώρο, και με τη συμπεριφορά σου να τον κάνεις… εντελώς ρόμπα.

Να αποδειχθεί ότι παραπλανήθηκε ως προς την καταγωγή, τα επαγγελματικά, τα οικονομικά σου. Και επειδή σου το έπαιξε ανωτέρου, ότι και καλά θα του άρεσες και πέρα από αυτά, να μην μπορεί τώρα να το πάρει πίσω.

Τα χειρότερα για τον ΥΔΡΟΧΟΟ

Να θέλεις διαρκώς σεξ, και πάλι σεξ, και ξανά μανά σεξ. Και μάλιστα με τον ίδιο, τυποποιημένο τρόπο. Τίποτα άλλο διαφορετικό να κάνετε μαζί δεν υπάρχει;

Να τον στριμώχνεις διαρκώς με εφιαλτικές ερωτήσεις του είδους: «Τι σκέφτεσαι τώρα;», «Γιατί δεν μιλάς;», και (το χειρότερό του) «Μ’ αγαπάααας;». Μπορείς να το δοκιμάσεις για πλάκα, αν θέλεις να του τη σπας. Αν πάλι θέλεις να τον κρατήσεις, απόφυγέ το.

Να αποδειχθείς κι εσύ σαν όλους τους άλλους (ή τις άλλες). Μη ρωτάς τώρα για διευκρινήσεις, και οι «όλοι οι άλλοι» αυτό έκαναν. Αλλά είναι μια καλή δικαιολογία για να εφαρμόσει το στρίβειν, όχι δια του αρραβώνος, αλλά δια του… μην τον είδατε.

Τα χειρότερα για τον ΙΧΘΥ

Να βασανίζεται με την απορία: Είσαι για δεν είσαι η αδελφή- ψυχή του και το κάρμα του αυτοπροσώπως; Κι αν αποδειχθεί ότι δεν ήσουν τελικά; Κι αν πέσει και γκρεμοτσακιστεί από τα ροζ συννεφάκια;

Να μην αγαπάς τα παιδάκια, τα σκυλάκια, τα γατάκια, τα λουλουδάκια, τα σοκολατάκια, τα σφηνάκια… Και επιπλέον, να τον ξεσυνερίζεσαι όταν επιμένει να βάζει στην κοινή ζωή σας τα αγαπημένα του «-άκια». Όλα μαζί ανεξαιρέτως και αδιακρίτως.

Να χωρίσετε, όπερ και θα σημαίνει πως δεν θα βρει ποτέ την αγάπη και θα πεθάνει σαν το σκυλί, σε βαθιά (ή και ρηχά) γεράματα, χωρίς να υπάρχει κανείς δίπλα του να του κλείσει τα μάτια.

myastro.gr

Το Μαντείο των Δελφών ήταν το γνωστότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας και του τότε γνωστού κοσμου. Βρίσκεται στους Δελφούς. Θεωρείται ο ομφαλός του κόσμου, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Ζευς άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς την Δύση, συναντήθηκαν στους Δελφούς. Ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα.

Η Πυθία ήταν το διάμεσο, με το οποίο επικοινωνούσε ο θεός, και έδινε τους χρησμούς, που καταγράφονταν. Κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν οι Πυθικοί αγώνες, προς τιμήν του Απόλλωνα, και που προσπάθησε να αναβιώσει ο Άγγελος Σικελιανός.

Στην ίδια περιοχή προϋπήρχε από παλαιότερες εποχές ένα πρωτόγονο μαντείο, στο οποίο λατρευόταν η θεα Γη (μυκηναϊκή εποχή). Αγαλματίδια της θεάς έχουν βρεθεί στα ερείπια του ναού της Αθηνάς Προναίας καθώς και σε αυτόν του Απόλλωνα.

Αιτία της ίδρυσης μαντείου ήταν η ύπαρξη ενός χάσματος, από το οποίο έβγαιναν αέρια, επιτρέποντας έτσι το να περνούν οι άνθρωποι σε μια κατάσταση έκστασης. Με τον καιρό, περισσότεροι θεοί λατρεύτηκαν μαζί με τη Γη. Σύμφωνα με την μυθολογία, φύλακας του Μαντείου ήταν ο δράκος Πύθωνας, τον οποίο σκότωσε ο Απόλλων.

Την Γεωμετρική περίοδο, το μαντείο πέρασε υπό την εξουσία του Απόλλωνα, όπως μαρτυράται και από την αλλαγή από πήλινα γυναικεία ειδώλια σε μπρούτζινα αντρικά. Στην Ιλιάδα αναφέρεται σαν ένας πλούσιος και ιερός χώρος.

Οι επισκέπτες που ζητούσαν χρησμό από την Πυθία ονομάζονταν θεοπρόπες, και κατά το τελετουργικό του Μαντείου, έπρεπε να καθαριστούν αρχικά με νερό από την Κασταλία πηγή, πληρώνοντας έναν ορισμένο φόρο, το λεγόμενο πελανόν, που δεν ήταν ο ίδιος για όλους,ενώ έπρεπε να προσφέρουν και θυσία στο ναό του Απόλλωνα, συνήθως ένα κατσίκι.

Το ζώο έπρεπε να μην είχε κάποιο ελάττωμα, ενώ απαραίτητος οιωνός για να μπορέσει η Πυθία να δώσει χρησμό, ήταν να αρχίσει το ζώο να τρέμει, αφού πρώτα το είχαν βρέξει με κρύο νερό. Ανάμεσα στους θεοπρόπες, υπήρχε μια ιεράρχηση, σχετικά με το ποιος προηγούνταν στη χρησμοδοσία.

Οι πρώτοι που δικαιούνταν να λάβουν χρησμό ήταν οι κάτοικοι των Δελφών. Ακολουθούσαν όσοι είχαν τιμηθεί από του Δελφούς με το προνόμιο της προμαντείας και έπειτα οι υπόλοιποι. Μέσα στις δύο τελευταίες ομάδες, η σειρά κανονιζόταν με κλήρο.

Παρόμοιες τελετουργίες κάθαρσης ακολουθούσε και η Πυθία. Ύστερα από κάποια τυπική διαδικασία, κατέβαινε στο λεγόμενο άδυτον, όπου άκουγε την ερώτηση από τους ιερείς που βρίσκονταν σε ένα διπλανό μικρό χώρο που ονομαζότανοίκος. Στη συνέχεια έπεφτε σε έκσταση ενώ οι ιερείς κατέγραφαν και ερμήνευαν τα λόγια που πρόφερε. Την επιμέλεια του Μαντείου είχαν πέντε άνδρες, κάθε ένας από τους οποίους άνηκε σε μια από πέντε μεγάλες οικογένειες των Δελφών που ονομάζονταν Δευκαλιωνίδες.

Αυτοί ονομάζονταν όσιοι, ενώ ο επικεφαλής τους προφήτης.Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μόνο μια φορά το χρόνο, την 7η του μήνα Βύσιου, γενέθλια ημέρα του Απόλλωνα.

Με την αύξηση της επισκεψιμότητας του Μαντείου, οι χρησμοί δίνονταν την 7η κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς, καθώς τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς και πήγανε στους Υπερβορείους. Οι χρησμοί αυτοί, που η φύση τους μας έγινε γνωστή τόσο από επιγραφές όσο και από τα έργα αρχαίων συγγραφέων όπως ο Ηρόδοτος, αποτελούσαν για τον Ελληνικό κόσμο της εποχής νόμο, κάνοντας το Μαντείο ένα είδος διαιτητή για πολύ σημαντικά θέματα όπως πόλεμοι ή αποικισμοί, δίνοντάς του έτσι τεράστια δύναμη.

Οι νόμοι για παράδειγμα της Σπάρτης, εισήχθησαν από τον Λυκούργος με το κύρος του Μαντείου, ενώ οι αποικίες στην κάτω Ιταλία ιδρύθηκαν ύστερα από εντολές του. Την περίοδο του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα, με την αύξηση του ενδιαφέροντος για νέες αποικίες, το Μαντείο των Δελφών γνωρίζει και την μεγαλύτερη του ακμή, καθώς αρκετές αποστολές ξεκινούσαν ύστερα από χρησμό του Μαντείου.

Αυτές τιμούσαν τον Απόλλωνα σαν Αρχηγέτη, ενώ αρκετές έπαιρναν το όνομα Απολλωνία.Οι χρησμοί τις παλαιότερες εποχές ήταν γνωστοί για το διφορούμενο νόημά τους. Αρκετές ήταν οι φορές που το Μαντείο δεν κρατούσε αμερόληπτη στάση, αλλά έπαιρνε απροκάλυπτα το μέρος μιας παράταξης, όπως για παράδειγμα στον Πελοποννησιακό πόλεμο που πήρε το μέρος των Λακεδαιμονίων. Όμως, οι υπηρεσίες του δίνονταν προς όλους, άσχετα με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στις περιοχές τους.

Οι περιγραφές του θρύλου για το Μαντείο των Δελφών που αφορούν την Πυθία και την επικοινωνία της με τον Απόλλωνα μέσω αναθυμιάσεων ανήκαν στην σφαίρα του εξωπραγματικού και ίσως του μύθου, κατά την άποψη ορισμένων αρχαιολόγων.

Το 1892 Γάλλοι αρχαιολόγοι άρχισαν ανασκαφές στην περιοχή του ιερού των Δελφών με σκοπό να βρούν κάτι που να αποδεικνύει ότι πράγματι υπήρχε το χάσμα που επέτρεπε στα αέρια ν΄ αναδυθούν και να δημιουργήσουν το κανάλι “επικοινωνίας” μεταξύ Πυθίας και Απόλλωνα.

Δεν κατόρθωσαν όμως να βρούν κάτι που να το αποδεικνύει, και έτσι ο θρύλος παρέμεινε στην σφαίρα του μύθου.  Δεν ήταν παρά τα τέλη του 1990 που μια ομάδα αποτελούμενη από ένα αρχαιολόγο, έναν τοξικολόγο, ένα χημικό, και έναν γεωλόγο οι οποίοι υποστήριξαν το αντίθετο.

Σύμφωνα με την θεωρία τους, ο ομφαλός βράχος, πάνω στον οποίο καθόταν η Πυθία και ανάμεσα στις αναθυμιάσεις έλεγε στους χρησμούς της, βρισκόταν ακριβώς πάνω από ένα χάσμα που είχε δημιουργηθεί εξαιτίας της ολισθηρότητας των υπογείων πλακών, αφήνοντας μία δίοδο ώστε οι αναθυμιάσεις αέριων όπως αιθάνιο + μεθάνιο, να ανεβαίνουν στην επιφάνεια του εδάφους και να εισπνέονται από την Πυθία.

Ο ”ΟΜΦΑΛΟΣ”

Είναι γνωστό ότι άν κάποιος εισπνεύσει μικρή ποσότητα αιθυλένιου έρχεται σε κατάσταση ευφορίας, και δημιουργούνται παραισθησιακά οράματα. Όταν η Πυθία ήταν στην “κατάσταση” επικοινωνίας με τον Απόλλωνα και ζητούνταν οι ερωτήσεις και συμβουλές, οι απαντήσεις της Πυθίας δίνονταν ασυνάρτητα, εκείνη παραληρούσε και έλεγε ασυναρτησίες.

Οι ιερείς του ιερού ήταν εκείνοι που “μετάφραζαν” και έδιναν κάποιο νόημα στα όσα εκείνη έλεγε. Οι Απαντήσεις του Μαντείου ήταν πάντα σοφές και προνοητικές και γι’αυτό το Μαντείο ήταν αξιοσέβαστο και τόσο φημισμένο, και αναπόσπαστο στοιχείο του Ελληνικού τρόπου ζωής.

 Αυτό που όμως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι πως ο αείμνηστος καθηγητής της αρχαιολογίας και Πρύτανις του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σπυρίδων Μαρινάτος το 1958-59, συνέγραψε μια ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο, «ΔΕΛΦΙΚΟ ΧΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ», η οποία απετέλεσε το κύριο θέμα του πρυτανικού του λόγου , στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσία του τότε βασιλικού ζεύγους Παύλου και Φρειδερίκης, έχοντας στα χέρια του απτές αποδείξεις για την ύπαρξη του χάσματος που αποτελούσε το κανάλι επικοινωνίας μεταξύ Πυθίας και του “πνεύματος” του Θεού.

Επομένως προηγήθηκε στις διαπιστώσεις του κατά τριάντα έτη, από τους αλλοδαπούς επιστήμονες. Αναφέρει ότι η νεώτερη επιστήμη απέκλεισε την περίπτωση του χάσματος επειδή δεν ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές. Σύμφωνα όμως με τις αρχαίες μαρτυρίες , το χάσμα υπήρχε. Πρώτος το αναφέρει ο Διόδωρος Σικελιώτης .

Κατ΄αυτόν αίγες που έβοσκαν κοντά ανακάλυψαν τις ιδιότητες του χάσματος διότι μόλις επλησίαζον προς αυτό σκιρτούσαν και άφηναν ιδιαίτερη φωνή. Ο ποιμένας τους όταν πλησίασε και έσκυψε από περιέργεια στο χάσμα, έπαθε τον αυτό ενθουσιασμό και άρχισε να προλέγει τα μέλλοντα. Το ίδιο έπαθαν και άλλοι, οι οποίοι πηδούσαν στο χάσμα και χάνοντο.΄Ετσι έγινε γνωστό το μαντείο και ενομίσθη ότι ανήκε στη Γή.

Ο Διόδωρος έλεγε ότι το χάσμα έκειτο εκεί όπου είναι το άδυτο του σημερινού ιερού. Τα ίδια λέει και ο Στράβων προσθέτοντας όμως ότι από το άντρο που δεν ήταν ευρύστομο ανεφέρετο «πνεύμα ενθουσιαστικόν».Μεταγενέστεροι συγγραφείς μιλούν για ένθεο ατμό, αναθυμιάσεως, πνεύματος λεπτού και πυρώδους (Ιάμβλιχος), πνεύματος ψυχρού ( Ιουστίνος) και τέλος βεβαιώνουν ότι το ρεύμα αέρος ήταν άλλοτε ισχυρότερο και άλλοτε ασθενέστερο.

Ο Πλίνιος προσθέτει, ότι η αναθυμίασις ήταν μεταξύ των πρωτίστων ομοίων, οι οποίες δημιουργούσαν μαντική κατάσταση εμπνεύσεως.  Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η μαρτυρία του Πλουτάρχου, ο οποίος ήταν και άνω των 20 ετών ιερεύς στους Δελφούς. Σε δύο πραγματίες του του Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων και Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, μιλά για τα δελφικά προβλήματα. Το χάσμα και τον εξ΄αυτού αναδιδόμενο αέρο το αναφέρει πολλές φορές. Ουδέποτε όμως είπε ότι το χάσμα ήταν στο άδυτο του ναού. Αναφέρει επίσης ότι η αναθυμίασις δεν ήταν σταθερή, αλλά άλλοτε ήταν ασθενής και άλλοτε σφοδρή.

Επικαλείται και μάρτυρες ότι το αναδιδόμενο πνεύμα είναι κατά άτακτα διαστήματα πλήρες ευωδίας. Χαρακτηριστικά βεβαιώνει ότι με την ευωδιά αυτή γέμιζε ο οίκος εντός του οποίο κάθονταν αυτοί που περίμεναν τους χρησμούς και προερχόταν από το άδυτο. Ο τρόπος με τον οποίο μιλά για τον αναδιδόμενο αέρα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για το άδυτο του ναού.

Συγκεκριμένα μεταχειρίζεται την εξής φράση σχετικά με το γεγονός ότι η Πυθία δεν δίδει πλέον έμμετρους χρησμούς ΄Εν εκ των δύο πρέπει να συμβαίνει, ή η Πυθία δεν πλησιάζει την τοποθεσίαν όπου ευρίσκεται το θείον ή η αναθυμίασις έχει σβήσει τελείως και εξέλιπεν η δύναμίς της. «ως δυοίν θάτερον, ή της Πυθίας τω χωρίω μη πελαζούσης, εν ω το θείον εστιν, ή του πνεύματος απεσβεσμένου και της δυνάμεως εκλελοιπυίας».

Κατά τα άλλα επιβεβαιώνει την παράδοση του Διοδώρου, περί της ανακαλύψεως του χάσματος από τις αίγες και αναφέρει και το όνομα του ποιμένος, Κορήτας.Μας δίνει επίσης άλλη μια συγκαλυμμένη νύξι για το χάσμα, χρησιμοποιώντας μια σκηνογραφία. Παριστάνει τους ήρωες του διαλόγου, να έρχονται στο ναό, για να καθίσουν στο μεσημβρινό κριπίδωμα και να συνομιλήσουν έχοντας ενώπιόν του το ιερό της Γής.Τότε ο Βόηθος, λέει ότι « και ο τόπος της απορίας συνεπιλαμβάνεται τω ξένω»,ήτοι βοηθά και ο τόπος να γίνει συζήτηση για την σημερινή έλλειψη εμπνεύσεως της Πυθίας.

Δεν γίνεται όμως λόγος για αναθυμιάσεις, αλλά περί Μουσών και νάματος. Εμείς όμως γνωρίζουμε ήδη ότι με το ιερό και το αρχικό μαντείο της Γής, συνεδέοντο οι αναθυμιάσεις του χάσματος. Το ιερό της Γής ανακαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές εκεί ακριβώς ότι το αναφέρει ο Πλούταρχος, προ της μεσημβρινής πλευράς του ναού. Ο Α. Κεραμόπούλλος, στον οδηγό των Δελφών (1935) αναφέρει « Είναι το παμπάλαιο ιερό της Γής. Ενταύθα ήτο το χάσμα το αναδίδον πνοήν…».

Λίγο μετά την ανέγερση του τότε νέου ξενοδοχείου στην άκρη της πόλης των Δελφών, άκουσε ο Μαρινάτος κατά τη μετάβασή του εκεί το Μάρτη του 1955 να μιλούν για την «ανεμότρυπα» την οποία απέκοψε εν μέρει η χάραξις του δρόμου.

O Κεραμόπουλλος, μιλούσε περί «ρωγμής κατά το δυτικόν άκρον του χωρίου». Επισκέφθηκε το σημείο. Βρήκε το χάσμα ,έβαλε εντός το κεφάλι του και αμέσως έγινε αισθητή η πνοή του εξερχομένου ανέμου.Φωτογράφισε το σημείο και έγραψε άρθρο στον ημερήσιο τύπο, με το οποίο συνιστούσε στην υπηρεσία Τουρισμού να φροντίσει να μην καταστραφεί περαιτέρω το χάσμα. Τον Ιανουάριο του 1959, ξαναπήγε στους Δελφούς, αλλά το χάσμα είχε εξαφανισθεί. Κατά την νέα διαπλάτυνση της οδού ο βράχος ανατιχάνθηκε και το τμήμα της οπής που είχε μείνει γέμισε πέτρες και χώματα. Βρήκε ωστόσο το μικρό εναπομείνον ίχνος του χάσματος με τη βοήθεια της παλιάς φωτογραφίας . αλλά και πάλι αμφέβαλλε διότι το τοπίο είχε μεταμορφωθεί δραματικά. ΄Όπως χαρακτηριστικά γράφει «την τελειωτικήν απόδειξιν παρέσχεν η αναθυμίασις. Το πνεύμα υπήρχε πάντοτε εκεί, εξερχόμενον δια μέσου των λίθων και χωμάτων. Την φοράν αυτήν ανεδίδετο θερμόν, την δε θερμότητά του καθίστα εντονωτέρα η παγερά ημέρα». Ο Μαρινάτος πίστευε ότι η σχισμή είναι μία και μόνη, η οποία με κατέυθυνση από ανατολικά προς δυτικά, διέρχεται από το ιερό και εξέπεμπε άλλοτε την αναθυμίαση εντός αυτού, πιθανότατα στο ιερό της Γής. Λόγω των συνεχών και σφοδρών σεισμών, πιθανώς να υπέστησαν τα πετρώματα ελαφρά μετακίνηση , από την οποία εφράχθη το ένα στόμιο και ανοίχτηκε άλλα στην Ανεμότρυπα. Το νερό της Κασταλίας μετακινήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν και το 1870 , λόγω σεισμών.

ΚΑΣΤΑΛΙΑ

Επίσης θεωρούσε πιθανό η Ανεμότρυπα να είναι διακλάδωσις του Δελφικού χάσματος ή ακόμη και τελείως ανεξάρτητο χάσμα. Το γεγονός πάντως παραμένει ότι κοντά στο ιερό υπάρχει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο έχει μιλήσει η αρχαιότητα και καλύπτει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους περιγράφεται το «πνεύμα». ΄Οσον αφορά τις αρχαίες πηγές για το χάσμα επισημαίνει ο Μαρινάτος ότι αυτές δεν είναι παλιότερες του 1ου π.Χ αιώνος. Ο Διόδωρος, οποίος είναι ο πάλαιότερος, έδωσε συγχρόνως αφορμή στην αμφισβήτηση του όλου ζητήματος περί χάσματος και αναθυμιάσεως, διότι μνημονεύει ότι έκειντο εις το «άδυτον» του «ιερού». Επί πλέον, η συχνή έκφρασις ότι η Πυθία «κατέβαινε» εις το άδυτο , οδήγησε σε σειρά παρεξηγήσεων. ΄Αδυτο, θεωρήθηκε το μέρος του ναού, πίσω από το σηκό, που σε μερικούς αρχαίους ναούς υπήρχε χωριστό διαμέρισμα, στο οποίο δινόταν το όνομα άδυτο. Ο ναός του Απόλλωνος, στο τμήμα εκείνο ανεσκάφη εσωτερικώς μέχρι του φυσικού βράχου, ο οποίος συνέβη ν΄ανακαλυφθή συμπαγής και απολύτως αρραγής. Αναμφίβολα λοιπόν εκεί ουδέποτε υπήρξε χάσμα. Επειδή η Πυθία «κατέβαινε» εδέχθησαν λόγω ιχνών βαθμίδων, δύο πατώματα στο άδυτο του ναού. ΄Ηταν όμως πράγματι αυτό το άδυτο του χάσματος; O Kεραμόπουλλος έκανε ήδη την ορθή παρατήρηση, ότι εσωτερικά οι τοίχοι του ναού δεν φέρουν πρόσωπο στο ανασκαφέν τμήμα, επομένως ουδέποτε αυτό προορίσθηκε να είναι ορατό.

ΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ

Οι παλαιότερες μαρτυρίες , οι οποίες είναι όλες ποιητικές, είναι ασαφείς και επιδεχόμενες ελαστική ερμηνεία. Η σχετικά σαφέστερη έκραση είναι Πινδ Ολ. Χρυσοκόμας ευώδεος εξ΄αδύτου ναών πλόον είπε. Σκοτεινότερος είναι ο λόγος εν Πυθ ΧΙ 4-5 , χρυσέων ες άδυτον τριπόδων θησαυρόν. Στο χορικό Ιφ.Τ 1257 αδύτων ύπο, Κασταλίας ρεέθρων γείτων, είναι αδύνατο να συμπεράνη κανείς ποιο άδυτο εννοεί ο Ευριπίδης. Επίσης στις Ευμενίδες ή τον ΄Ιωνα ο αναγνώστης θ΄αποκομίσει τα εξής: Στο ναό υπήρχε «μυχός» , εκεί ευρίσκετο ο ομφαλός (Ευμ.37-40), υπήρχον πέριξ θρόνοι, εφ΄ων η Πυθιάς είδε κοιμωμένας τας Ευμενίδας (47), πάντα δε ταύτα ευρίσκονται εις τον χώρον, ένθα και το άγαλμα του θεού (155).Στον Ίωνα, επαναλαμβάνονται τα περί ομφαλού, όπου καθίζων ο Φοίβος υμνωδεί (5-6) , εκεί δε μνημονεύεται ο τρίπους, γύρω από τον οποίο ίστανται οι αριστείς των Δελφών «έσω» του ναού, χωρίς άλλες λεπτομέρειες. Παντού αναφέρεται είσοδος και έξοδος στο ναό και πουθενά «κατάβασις» , ούτε καν ρητώς το άδυτο. Εφόσον λοιπόν και το άδυτο του ναού δεν παρουσίασε ίχνη χρησιμοποιήσεως στα βαθύτερα στρώματα, πρέπει να σκεφθούμε μήπως η κατάβασις, η οποία μαρτυρείται σε μεταγενέστερες πηγές εννοεί άλλο άδυτο, έξω από τον ναό. Ο Διόδωρος χρησιμοποιεί την φράση, ότι το χάσμα βρισκόταν « εν τούτω τω τόπω, καθ΄όν έστι νυν του ιερού το καλούμενον άδυτον».  Παρατηρούμε λοιπόν, πρώτον ότι ιερό δεν σημαίνει μόνο ναός, αλλά και το όλον ιερόν, ακριβώς σε αντιδιαστολή προς τον ναόν. Δεύτερον ότι αν επρόκειτο περί ναού, δεν θα ήταν ανάγκη να χρησιμοποιηθεί η φράσις «το καλούμενον άδυτον», αφού άδυτο ήταν κανονική ονομασία του σχετικού διαμερίσματος των ναών. ΄Όταν συνδυάσουμε και την είδηση ότι η Πυθία κατήρχετο στο άδυτο τούτο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ήταν εκτός του ναού, σε βαθύτερο σημείο, πιθανόν στα πέριξ του ιερού της Γής. Τέτοια άδυτα εντός των ναών στα οποία κατήρχοντο, υπήρχαν και αλλού στην Ελλάδα, όπως στο ιερό του Ισθμού, όπου εντός του περιβόλου του Παλαίμονος περγράφεται από τον Παυσανία «εν αριστερά ναός…έστι δε και άλλο ΄Αδυτον καλούμενον, κάθοδος δε εις αυτό υπόγειος, ένθα δη τον Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν».

Η αναλογία μεταξύ των αδύτων των δύο ιερών είναι σπουδαία, αφού και στις δύο περιγραφές χρησιμοποιείται η φράσις « το καλούμενον άδυτον». Επί πλέον στις παραδόσεις εις το άδυτο των Δελφών ήταν θαμένος ο Πύθων και στον Ισθμό ο Παλάιμων. Υπάρχει και η μαρτυρία του Ηροδότου. Είναι γνωστό ότι τα χάσματα αυτά της γής καθώς και οι σχετικοί υπόγειοι χώροι καλούντο άδυτα και μέγαρα. Αναφέρει λοιπόν ο Ηρόδοτος για τον χρησμό που έλαβαν οι Αθηναίοι επικειμένης της εισβολής του Ξέρξη. Οι θεοπρόποι , αφού έκαναν τις σχετικές τελετές «ες ο μέγαρον εσελθόντες ίζοντο». Η Πυθία Αριστονίκη τότε χρά τα περί της απελπιστικής καταστροφής , η οποία επικρέμαται των Αθηνών και καταλήγει « αλλ΄ίτον εξ΄αδύτοιο».

Πάνω στους πάγους βολτάρουν οι πιγκουίνοι.

Όμως τι υπάρχει άραγε κάτω από τους τεράστιους παγωμένους όγκους στα νερά της Ανταρκτικής;

Ζουν πλάσματα εκεί; Υπάρχει βυθός όπως σε όλους τους ωκεανούς;

Αυτά τα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις και ο φωτογραφικός φακός είναι ο καλύτερος τρόπος ως προς αυτό.

Κάτω από τα παγόβουνα ένας ολόκληρος κόσμος ζει και αναπτύσσεται, διάφορα πλάσματα του βυθού αναπαράγονται και θαλάσσια φυτά και όστρακα κρύβονται στις γωνιές τους.

Σαν κάθε άλλο βυθό στους ωκεανούς του πλανήτη, ο κόσμος κάτω από τα παγόβουνα δεν διαφέρει και πολύ.

Με τη μόνη διαφορά ότι σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να τον δούμε και να τον θαυμάσουμε! Η εικόνα που ακολουθεί είναι μία από αυτές που υποδηλώνουν πως η ζωή κάτω από τους πάγους καλά κρατεί!

via

Η μόδα δεν αφορά μόνο το ύφασμα και το χρώμα είναι επίσης αντανάκλαση της προσωπικότητας, της αυτοπεποίθησης και της εσωτερικής ενέργειας.

Το φόρεμα που σας ελκύει φυσικά, λέει πολλά για το ποια είστε, πώς αντιμετωπίζετε τη ζωή και τι είδους αύρα εκπέμπετε. Ρίξτε μια ματιά στα έξι φορέματα της εικόνας και διαλέξτε εκείνο που θα φορούσατε με μεγαλύτερη χαρά.

Τώρα, διαβάστε παρακάτω για να δείτε τι αποκαλύπτει η επιλογή σας για το είδος της γυναίκας που είστε.

Φόρεμα 1: Η ισορροπημένη oνειροπόλα

Αν διαλέξατε το πράσινο φόρεμα, είστε ήρεμη, γειωμένη και γεμάτη εσωτερική δύναμη.
Είστε η γυναίκα που εκτιμά την αρμονία και την αυθεντικότητα. Οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα κοντά σας, γιατί αποπνέετε ζεστασιά και εμπιστοσύνη. Είστε φιλόδοξη αλλά ποτέ αδίστακτη και εξελίσσεστε με τον δικό σας ρυθμό, όπως ακριβώς η φύση.

Χαρακτηριστικά προσωπικότητας: Πιστή, ευγενική, έξυπνη, συναισθηματικά ισορροπημένη.

Φόρεμα 2: Η τολμηρή και ατρόμητη ηγέτιδα

Αν επιλέξατε το κόκκινο φόρεμα, είστε γεμάτη αυτοπεποίθηση, πάθος και δεν φοβάστε να ξεχωρίσετε. Τραβάτε την προσοχή χωρίς προσπάθεια όχι γιατί την επιδιώκετε αλλά γιατί η παρουσία σας είναι μαγνητική. Αγαπάτε την περιπέτεια, την πρόκληση και το πάθος σε κάθε μορφή του. Ο κόσμος σας βλέπει ως μια γυναίκα που γνωρίζει την αξία της και δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο.

Χαρακτηριστικά προσωπικότητας: Φιλόδοξη, θαρραλέα, σίγουρη, γοητευτική.

Φόρεμα 3: Η κομψή δυναμική γυναίκα

Αν σας τράβηξε το μαύρο φόρεμα, είστε εκλεπτυσμένη, ανεξάρτητη και μυστηριώδης.
Πιστεύετε στην απλότητα αλλά και στην ποιότητα, η παρουσία σας λέει πολλά. Οι άλλοι θαυμάζουν τη δύναμή σας και τον έλεγχο που αποπνέετε —και δεν χρειάζεται να υψώσετε τη φωνή σας για να ακουστείτε. Είστε στιλάτη, έξυπνη και συχνά η φωνή της λογικής μέσα στο χάος.

Χαρακτηριστικά προσωπικότητας: Δυνατή, κομψή, συγκεντρωμένη, αινιγματική.

Φόρεμα 4: Η ήρεμη στοχάστρια

Αν διαλέξατε το μπλε φόρεμα, έχετε ήρεμη, πιστή και στοχαστική ψυχή. Δίνετε αξία στην ειλικρίνεια και τη συναισθηματική σύνδεση πάνω απ’ όλα. Είστε εξαιρετική ακροάτρια και προσφέρετε σοφή καθοδήγηση και συμβουλές. Η παρουσία σας φέρνει γαλήνη στους άλλους και προτιμάτε τις βαθιές, ουσιαστικές σχέσεις από τις επιφανειακές.

Χαρακτηριστικά προσωπικότητας: Αξιόπιστη, κατανοητική, γαλήνια, σοφή.

Φόρεμα 5: Η τρυφερή ρομαντική

Αν σας τράβηξε το ροζ φόρεμα, έχετε μια γλυκιά, συμπονετική καρδιά γεμάτη καλοσύνη. Είστε ρομαντική από τη φύση σας και βλέπετε την ομορφιά στα μικρά πράγματα. Δίνετε αξία στην αγάπη, την ευγένεια και την αρμονία και είστε ευτυχισμένη όταν είναι χαρούμενοι και οι γύρω σας. Φέρνετε φως και θαλπωρή στις ζωές των ανθρώπων είστε η «καρδιά» κάθε παρέας.

Χαρακτηριστικά προσωπικότητας: Στοργική, ευαίσθητη, χαριτωμένη, προστατευτική.

Φόρεμα 6: Η χαρούμενη ελεύθερη ψυχή

Αν επιλέξατε το κίτρινο φόρεμα, είστε γεμάτη αισιοδοξία, δημιουργικότητα και αυθορμητισμό. Σας αρέσει να γελάτε, να εξερευνάτε και να μεταδίδετε χαρά στους άλλους. Η προσωπικότητά σας φωτίζει κάθε χώρο, και οι άνθρωποι έλκονται από την ενέργειά σας. Ζείτε τη στιγμή και κυνηγάτε τα όνειρά σας χωρίς φόβο.

Χαρακτηριστικά προσωπικότητας: Ενεργητική, χαρούμενη, δημιουργική, αισιόδοξη.

Τελικές σκέψεις

Η μόδα είναι κάτι πολύ περισσότερο από την εμφάνιση είναι έκφραση. Είτε είστε η κομψή γυναίκα με το μαύρο φόρεμα είτε η λαμπερή ονειροπόλα με το πράσινο, κάθε χρώμα και στυλ αντικατοπτρίζει τη δική σας εσωτερική ιστορία.

Ποιο φόρεμα σας εκφράζει περισσότερο; Ίσως η επιλογή σας αποκαλύπτει περισσότερα για την προσωπικότητά σας απ’ όσα φαντάζεστε.