Βρίσκονται εκεί, βόρεια, στο σύνορο, όπου η γαλανόλευκη συναντά την ημισέληνο. Ούτε φόβο νιώθουν ούτε μοναξιά. Το αίσθημα ευθύνης πέφτει βαρύ στις πλάτες τους, τουλάχιστον όπως οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται απέναντι στους Ελληνες πολίτες. Είναι οι φύλακες των συνόρων μας.
Και το να υπηρετείς στα σύνορα και δη πάνω στη γέφυρα των Κήπων όπου το ελληνικό φυλάκιο απέχει μια ανάσα από την μπλε και κόκκινη γραμμή, το σημείο που οριοθετεί την αρχή και το τέλος τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Τουρκία, αποτελεί προφανώς ενδιαφέρουσα εμπειρία. Εκεί, όπου ενώνονται δύο χώρες. Συχνά-πυκνά, Τούρκοι πολίτες που ταξιδεύουν κάνουν μια στάση στο ελληνικό φυλάκιο πάνω στη γέφυρα.
Ο στρατιώτης Υγειονομικού Κ. Κολόνιας πιστεύει πως επηρεάζει την πρώτη εικόνα που διαμορφώνει κάποιος επισκεπτόμενος τη χώρα μας
Τα τελευταία χρόνια, όπως μας εξηγεί, επικρατεί ηρεμία στην περιοχή και δεν συμβαίνουν επεισόδια με τους απέναντι. Το τελευταίο επιβεβαιωμένο θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν στις 19 Δεκεμβρίου του 1986 και κατέληξε στον θάνατο ενός Ελληνα στρατιώτη, του Ζήση Καραγώγου, και τουλάχιστον δύο Τούρκων.
Η καθημερινότητα
«Είναι ήσυχα πλέον, δεν υπάρχουν περιστατικά αλλά πάντα έχω στον νου μου ότι μπορεί να μου την κάνουν. Δεν τους εμπιστεύομαι», εξομολογείται. Το «Εθνος της Κυριακής» συνομίλησε με πέντε αξιωματικούς που υπηρετούν στο ελληνικό φυλάκιο. Μοιράστηκαν μαζί μας στιγμές της καθημερινότητάς τους από τη σκοπιά πάνω στη γέφυρα των Κήπων βλέποντας στα λίγα μέτρα το τουρκικό φυλάκιο και περιέγραψαν τις εμπειρίες και τα συναισθήματά τους.
Ρίγος. Αυτό είναι το συναίσθημα που τον διακατέχει κάθε φορά που βρίσκεται στο σημείο «0» εκτελώντας την υπηρεσία του. Μόνο μοναξιά δεν νιώθει καθώς αισθάνεται στραμμένα πάνω του όλα τα βλέμματα των Ελλήνων.
Παρά το γεγονός ότι στην καθημερινότητά του τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνονται περιπολίες και επιτήρηση γύρω από τον Εβρο, συνεχής κίνηση και παρουσία σε όλα τα σημεία της Μεθορίου, ο ανθυπολοχαγός Πεζικού Γιώργος Ρουσούδης, αρχιφύλακας στο Επιτηρητικό Φυλάκιο της γέφυρας, αισθάνεται τα ίδια συναισθήματα όταν στέκεται στο φυλάκιο των Κήπων με την ομώνυμη γέφυρα.
Για τον στρατιώτη Πεζικού Γ. Κόκκινο η επιτήρηση της ελληνοτουρκικής μεθορίου απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και ετοιμότητα.
«Αποτελεί ένα σημείο που προκαλεί ρίγος, σεβασμό και υπερηφάνεια. Το γεγονός ότι βρίσκεσαι στο πρώτο σύνορο της Ελλάδος, σε σημείο όπου Ελληνες και Τούρκοι σκοποί βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, αποτελεί στοιχείο ιδιαίτερο. Τη στιγμή που βρίσκεσαι στα σύνορα, αισθάνεσαι το βλέμμα όλων των Ελλήνων, οι οποίοι εκείνη τη στιγμή σε εμπιστεύονται πλήρως», τονίζει.
Πρώτη και κύρια ιδιαιτερότητα στο ακριτικό φυλάκιο για τον ίδιο αποτελεί η τουρκική παρουσία στο μέσον της γέφυρας, «σε μηδενική απόσταση από τους δικούς μας στρατιώτες. Οι σκοπιές και οι σημαίες των 2 χωρών διαχωρίζονται από μία μπλε-κόκκινη γραμμή που βρίσκεται στον μέσο της γέφυρας».
Υπάρχουν ευχάριστες στιγμές; «Αυτό που έρχεται στον νου μου είναι η τελευταία αλλαγή του χρόνου όπου εκτελούσα υπηρεσία ως επικεφαλής, με τη σκοπιά στο ελληνικό φυλάκιο των Κήπων», απαντά.
«Μαζευτήκαμε στο ΚΨΜ του φυλακίου, στρατιώτες και στελέχη που είχαν υπηρεσία εκείνη την ημέρα, φάγαμε από το στρατιωτικό συσσίτιο και αναπολούσαμε τα προηγούμενα Χριστούγεννα ενώ κάποιοι είχαν ήδη σχεδιάσει τα επόμενα.
Αλλωστε αυτός είναι ο καημός του στρατιώτη. Τα σχέδια για την επόμενη Πρωτοχρονιά. Κάπως έτσι ξεχνάς ότι σου λείπουν οι δικοί σου». Γύρω στις 00.10 ο αρχιφύλακας του ΕΦ, Γιώργος Ρουσούδης, άλλαξε τον χρόνο με τον σκοπό πάνω στη γέφυρα.
Περήφανη που υπηρετεί στις Ενοπλες Δυνάμεις δηλώνει η οπλίτης Πεζικού Π. Αλευροπούλου.
«Ως επικεφαλής νιώθεις το χρέος να αντιπροσωπεύσεις τη μάνα του, την κοπέλα του, τα αγαπημένα του πρόσωπα. Κι αυτή την Πρωτοχρονιά ο στρατιώτης θα τη θυμάται πάντα».
Κάθε φορά που εκτελεί υπηρεσία πάνω στη γέφυρα, η επαγγελματίας οπλίτης Πεζικού Πωλίνα Αλευροπούλου δηλώνει περήφανη που υπηρετεί στις Ενοπλες Δυνάμεις και εισπράττει τις ευχαριστίες του κόσμου. «Ανοίγουν το παράθυρο του αυτοκινήτου και φωνάζουν: σας ευχαριστούμε! Είστε οι φύλακές μας! Καλή δύναμη!… Πολύ συγκινητικά και ενθαρρυντικά λόγια».
Δεν προλαβαίνει να αισθανθεί μοναξιά στη σκοπιά καθώς «υπάρχουν μεγάλες ευθύνες και το μυαλό μου είναι προσηλωμένο στα καθήκοντά μου».
Πώς αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της; «Συζητάω με τους συναδέλφους μου ή διαβάζω ένα βιβλίο». Τη ρωτάμε αν για μια γυναίκα είναι πιο δύσκολο να υπηρετεί στον στρατό και μάλιστα στο συγκεκριμένο πόστο.
«Οχι πλέον, καθώς υπήρξε χρόνος προσαρμογής και δημιουργία των κατάλληλων χώρων στο φυλάκιο. Οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντα είναι τα ίδια με τους άντρες συναδέλφους και πιστεύω πως ανταποκρινόμαστε εξίσου καλά».
Οι σκοπιές και οι σημαίες Ελλάδας και Τουρκίας διαχωρίζονται από μία μπλε-κόκκινη γραμμή που βρίσκεται στο μέσον της γέφυρας.
Υψηλό καθήκον
Τι το ιδιαίτερο έχει το φυλάκιο των Κήπων; «Βρίσκεται στην είσοδο της χώρας από την Τουρκία και ως σκοπός στη γέφυρα είσαι η πρώτη και η τελευταία εικόνα για κάποιον που εισέρχεται ή εξέρχεται από τη χώρα». Η διέλευση χιλιάδων ανθρώπων από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, δεν επηρεάζει την εκτέλεση της αποστολής τους, δηλώνει ο στρατιώτης Τεθωρακισμένων Νίκος Ντίνας. Οπως εξηγεί, είναι έντονο το αίσθημα πατριωτισμού που νιώθει κάθε στρατιωτικός και το υψηλό καθήκον για τη φύλαξη των συνόρων.
«Ο κόσμος που διέρχεται από τη γέφυρα σε κάνει να νιώθεις περήφανος. Η στρατιωτική οικογένεια είναι ένα καθημερινό στήριγμα και μια συνεχής ανακούφιση στις δυσκολίες». Τι περιέχει το 24ωρο του στρατιωτικού στα σύνορα; «Πρωινό ξύπνημα, εργασίες ευταξίας και καθαριότητας και φυσικά υπηρεσία και εκπαίδευση».
Διευκρινίζει πάντως ότι υπάρχει χρόνος ξεκούρασης και ψυχαγωγίας. «Αυτό που δεν σταματάει ποτέ είναι η φύλαξη των συνόρων μας ακόμα και τη νύχτα, που ως άγρυπνοι προστάτες διασφαλίζουμε την ειρήνη της πατρίδας μας».
Αντίδοτο στη μοναξιά
«Αντιπροσωπεύω κάθε Ελληνα πολίτη»
Ο αρχιφύλακας Γ. Ρουσούδης αισθάνεται στραμμένα πάνω του τα βλέμματα των Ελλήνων.
Για τον στρατιώτη Πεζικού Γιώργο Κόκκινο η επιτήρηση της ελληνοτουρκικής μεθορίου απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και ετοιμότητα. «Η στάση ενός σκοπού στη γέφυρα πρέπει να είναι άψογη καθώς διέρχονται καθημερινά χιλιάδες ξένοι και Ελληνες». Στις δυσάρεστες αναμνήσεις που θα κρατήσει από τη στρατιωτική του θητεία είναι η απόσταση που τον χωρίζει από το σπίτι και τους γονείς του αλλά «αυτό καλύπτεται με το αίσθημα τιμής που νιώθω υπηρετώντας την πατρίδα σ’ αυτόν εδώ τον τόπο», ενώ όπως προσθέτει: «Το φυλάκιο των Κήπων βρίσκεται δίπλα στην Τουρκία και η υπηρεσία που εκτελούμε στη γέφυρα είναι απέναντι από τους Τούρκους σκοπούς. Την ώρα της υπηρεσίας νιώθω πως αντιπροσωπεύω όλη την Ελλάδα και κάθε Ελληνα».
Ιδιαιτερότητες
«Πέρα από την καθημερινή μας ενασχόληση που έχει να κάνει με την εκτέλεση της υπηρεσίας στο φυλάκιο και την προετοιμασία μας σε περίπτωση απειλής», σημειώνει ο στρατιώτης Υγειονομικού Κωνσταντίνος Κολόνιας, η σκοπιά στη γέφυρα των Κήπων έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες: «Ανυπόφορο κρύο τον χειμώνα και πολλή ζέστη το καλοκαίρι με χιλιάδες ανθρώπους να διέρχονται από και προς την Τουρκία». Δεδομένου ότι το φυλάκιο βρίσκεται στην είσοδο της χώρας από την Τουρκία, ο Κωνσταντίνος Κολόνιας πιστεύει πως επηρεάζει την πρώτη εικόνα που διαμορφώνει κάποιος επισκεπτόμενος τη χώρα μας.
Το σύνορο δυο πολιτισμών
Αυτό που είναι μοναδικό στο φυλάκιο των Κήπων για τον στρατιώτης Τεθωρακισμένων Νίκο Ντίνα είναι το γεγονός ότι «βρίσκεσαι τόσο κοντά στο σύνορο που χωρίζει δύο διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες», δηλώνει στο «Εθνος».
