Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 12134

Αγγελάκας σε Κωνσταντίνο Μητσοτάκη: «Όταν με το καλό αναλάβεις τα ηνία του λαού που από μικρός ειρωνεύεσαι…»

0

“Πυρά” του Γιάννη Αγγελάκα κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μετά την ειρωνική ανάρτησή του γιου του πρωθυπουργού για τη συναυλία ειρήνης. Τι του εύχεται.

Την εξαιρετικά ειρωνική ανάρτηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη συναυλία ειρήνης που διοργανώθηκε, στην οποία χαρακτήρισε τους καλλιτέχνες “Galacticos της ελληνικής σκηνής”, σχολίασε -στο ίδιο ύφος- ο Γιάννης Αγγελάκας.

Στην ανάρτησή του, ο καλλιτέχνης χαρακτηρίζει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη “μελλοντικό μας πρωθυπουργό”, καταλήγοντας με το αιχμηρό σχόλιο να “μη ξεχάσει να πει στον μπαμπά να στείλει και άλλα όπλα για την ειρήνη”.

Η ανάρτηση του Γιάννη Αγγελάκα:

Αγαπητέ Κωστάκη Μητσοτάκη, αν δεν σου αρέσουν τα ονόματα των καλλιτεχνών μας να τα αλλάξουμε, δεν κάνει να χαλάμε το χατήρι των μελλοντικών μας πρωθυπουργών. Εύχομαι, όταν με το καλό αναλάβεις τα ηνία αυτου του λαού που έμαθες από μικρός να ειρωνεύεσαι και να υποτιμάς, να σε διασκεδάζουν όσοι νέοι κλόουν και αυλικοί προκύψουν ως τότε. Μη ξεχάσεις να πεις στον μπαμπά να στείλει και άλλα όπλα για την ειρήνη.

Σημειώνεται ότι η αντίδραση του Γιάννη Αγγελάκα -μεταξύ πολλών ακόμα- ήρθε μετά τη γεμάτη ειρωνεία ανάρτηση του γιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία δεν έκανε δημόσια, αλλά μόνο στους στενούς του φίλους.

Στην επίμαχη ανάρτηση, σχολιάζοντας τη συναυλία ειρήνης, χαρακτήρισε τους καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν “Galacticos της ελληνικής σκηνής”.

mitsotakis sunaulia

Αγγελάκας κατά Σταμάτη: «Τηλεοπτική καρακάξα ενάντια στην ελεύθερη τέχνη»

0

Με αιχμηρό τρόπο σχολίασε την «εισβολή» της Σάσας Σταμάτη, στην θεατρική παράσταση του Χριστόφορου Ζαραλίκου ο τραγουδοποιός Γιάννης Αγγελάκας με ανάρτηση του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Θέση για την «εισβολή» της Σάσας Σταμάτη στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», που είχε σαν συνέπεια την διακοπή της θεατρικής παράστασης του Χριστόφορου Ζαραλίκου πήρε ο Γιάννης Αγγελάκας.

Ο γνωστός τραγουδοποιός σε αιχμηρή ανάρτηση που έκανε στο προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, για το εν λόγω περιστατικό έγραψε τα εξής ακόλουθα: «Οι τηλεοπτικές καρακάξες – υπαλληλάκια της οικονομικής εξουσίας της χώρας μας εναντίον της ελεύθερης τέχνης; Ενδιαφέρον ακούγεται.

Είναι ο μοναδικός, ίσως, πόλεμος όπου η οικονομική ισχύς και η τηλεοπτική προπαγάνδα το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να δυναμώσουν τον εχθρό τους. Αυτοπανωλεθρία λέγεται αυτό. Καλύτερα να επιστρέψουν στα ασφαλή τηλεοπτικά τους στούντιο να συνεχίσουν την αγαπημένη τους υπνοβασία».

Δείτε την σχετική ανάρτηση:

Αγγελάκας για Ρουβά: «Ντρέπομαι και λυπάμαι»

0

«Ντρέπομαι και λυπάμαι. Καλή χρονιά και σε καλή μεριά πατριώτες (από αύριο 2% αύξηση στον κατώτατο μισθό)».

Με αυτά τα λόγια ο γνωστός τραγουδιστής Γιάννης Αγγελάκας σχολίασε την κακόγουστη και πανάκριβη φιέστα Μπακογιάννη – Ρουβά για την αλλαγή του χρόνου.

Πάντως στο απόλυτο φιάσκο εξελίχθηκε η «φαντασμαγορική» πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση αξίας 211.000 ευρώ στον Λυκαβηττό που εμπνεύστηκε ο Κώστας Μπακογιάννης και πλήρωσαν… οι πολίτες της Αθήνας.

Ο Ρουβάς εμφανίστηκε σε μια φτωχή σκηνή και παρουσιάσε για ελάχιστα λεπτά μια συλλογή από χριστουγεννιάτικα τραγούδια, με «κορύφωση» την άβολη ευχή του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη για το νέο έτος και το σόου πυροτεχνημάτων.

Όλα αυτά φυσικά με μοναδικό κοινό τα… ΜΑΤ που βρίσκονταν διασκορπισμένα σε όλο τον λόφο του Λυκαβηττού προκειμένου να διασώσουν τον σταρ σε περίπττωση ανάγκης.

Αγγελάκας για Μπακογιάννη – Ρουβά: «Ντρέπομαι και λυπάμαι – Σε καλή μεριά πατριώτες…»

0

Με λίγες-μόνο-λέξεις ο Γιάννης Αγγελάκας «καυτηρίασε» την εκδήλωση του δήμου Αθηναίων για την Πρωτοχρονιά με τον Σάκη Ρουβά, μια εκδήλωση που προκάλεσε αντιδράσεις λόγω του κόστους.

Ο Γιάννης Αγγελάκας σχολίασε την πολυσυζητημένη αυτή φιέστα, αναφέροντας τα εξής, σε ανάρτησή του στο facebook:

«Ντρέπομαι και λυπάμαι. Καλή χρονιά και σε καλή μεριά πατριώτες (από αύριο 2% αύξηση στον κατώτατο μισθό)».

Αγαπώ την πεθερά μου περισσότερο από την ίδια μου τη μάνα

0

Ξέρω πως θα σάς φανεί περίεργο. Αλλά εγώ θέλω να αποκαταστήσω την κακή εικόνα που έχουμε οι περισσότερες για τις πεθερές μας.

Διαβάζω ιστορίες άλλων γυναικών που έχουν ταλαιπωρηθεί από τις πεθερές τους γιατί είναι κακές, ύπουλες και δύστροπες.

Ωστόσο η δική μου ιστορία είναι γεμάτη αγάπη κι ευγνωμοσύνη για την πεθερά μου.

Μου στάθηκε ως φίλη, ως μάνα, ως αδελφή κάτι που δεν έκανε η βιολογική μου μάνα.

Αγάπησα την πεθερά μου περισσότερο από την ίδια μου τη μάνα γιατί είναι μια γυναίκα που αποφάσισε από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε να γίνει φίλη μαζί μου για το καλό του γιου της.

Την αγάπη μου και την αφοσίωσή μου στο πρόσωπό της η πεθερά μου την κέρδισε με το σπαθί της και δεν οφείλεται στη δική μου γενναιοδωρία.

Είναι η γυναίκα που στάθηκε στους πρώτους καυγάδες με το γιο της, είναι η πεθερά που πήρε τη θέση μου γεμάτη άδολη αγάπη κι αυτή που στη συνέχεια ήταν στο πλευρό μου στην εγκυμοσύνη μου, τη γέννα και την καθημερινότητα του μεγαλώματος.

Η πεθερά μου έχω την ευλογία να μένει σχετικά κοντά μας και έτσι πηγαίναμε μαζί για ψώνια, για καφέ και βέβαια δε χάναμε ευκαιρία να περνάμε χρόνο μαζί.

Η ίδια μου η μάνα το μόνο που θεωρούσε ως καθήκον της ήταν να με παίρνει τηλέφωνο.

Λες και μέσα από μια τηλεφωνική γραμμή στέκεται μια μητέρα στο αίμα της.

Η αγάπη αν δεν παρουσιάζεται με πράξεις δεν έχει αξία.

Η ανθρώπινη επικοινωνία βασίζεται στο πάρε- δώσε κι όχι στο εύκολο κομμάτι που είναι μόνο τα λόγια.

Αυτός ήταν κι ο λόγος που αγάπησα τόσο αυτή τη γυναίκα.

Η πεθερά μου είναι ένας σπάνιος άνθρωπος.

Ανοιχτόμυαλος, θετικός, δίκαιος και ακόμη κι αν ο γάμος μου θεωρητικά τελείωνε δε θα έπαυα να την έχω στη ζωή μου και να την αγαπώ πολύ.

Μακάρι όλες οι πεθερές να θυμούνται πως είναι γυναίκες και πως η αγάπη είναι μονόδρομος…

Αγαπώ δύο άντρες και ζούμε όλοι μαζί. Τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου το έχουν αποδεχθεί

0

Είμαι μια γυναίκα που οδεύει ολοταχώς προς τη δύση της ζωής. Έχω παιδιά και εγγόνια. Από πολύ νέα έμαθα να μην ντρέπομαι για τις επιλογές μου, τις σκέψεις μου και προσπάθησα να πορευτώ με γνώμονα την αξιοπρέπεια και την εντιμότητα. Εδώ και χρόνια, αγαπώ δύο άντρες και ζούμε μαζί.

Τι το μεμπτό;

Τον άντρα μου τον γνώρισα στα 18 μου. Ήταν ένα είδος προξενιού δεδομένου πως εκείνες τις εποχές οι γονείς ήθελαν να ξέρουν την οικογένεια του υποψηφίου συντρόφου και να έχουν εχέγγυα για την ποιότητά του, το χαρακτήρα του και το κοινωνικό του περίγυρο.

Ο γάμος μου ήταν πολύ ευτυχισμένος.

Ο άντρας μου ένα εξαιρετικό πλάσμα με γενναιοδωρίαευσπλαχνία, καλός σύζυγος και καλός πατέρας με αγάπησε και τον αγάπησα πολύ.

Από τα 18 έως τα 53 μου ζήσαμε ήρεμα και ευτυχισμένα χρόνια, γεμάτα από γέννες, σπουδές παιδιών, γάμουςβαπτίσεις και απώλειες.

Μια ημέρα- χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια κουβέντα ή να έχει ειπωθεί κάτι ως σκέψη- έφερε έναν καλό του φίλοπου μόλις είχε έρθει στην Ελλάδα ,στο σπίτι μας, για φαγητό.

Τότε με χτύπησε κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο διαισθάνθηκε και ο άντραςμου. Επρόκειτο για μια στιγμή που άλλαξε εντελώς το ροή της δικής μας έως σήμερα ιστορίας και στάθηκε η αφορμή να γίνουμε όλοι μια οικογένεια.

Ο άντρας αυτός ήταν πιο νέος από εμάς κατά 10 χρόνια και είναι συγγραφέας. Εγώ ζωγράφος και ο άντρας μου αρχιτέκτονας.

Ο Κώστας ο συγγραφέας χωρίς να το καταλάβω μπήκε στην καθημερινότητά μας.

Στην αρχή ως επισκέπτης και στη συνέχεια ως συγκάτοικος. Του παραχωρήσαμε ένα υπέροχο δωμάτιο με μπάνιο και ξεχωριστό χώρο γραφείου στη μεζονέτα μας και εμείς μείναμε με τον άντρα μου κανονικά στο δωμάτιό μας.

Η καθημερινή τριβή και τα κοινά ενδιαφέροντα σε συνδυασμό με την έλξη μας έφεραν πιο κοντά. Σήμερα, συνεχίζουμε να ζούμε όλοι μαζί. Τα παιδιά μας, τα εγγόνια και οι φίλοι μας, μας έχουν αποδεχτεί.

Δεν είμαστε κραυγαλέοι, προσέχουμε πολύ ώστε να κρατάμε τις ισορροπίες, σεβόμενοι πως αυτό που ζούμε ίσως για κάποιους είναι μεμπτό.

Εμείς, όμως, είμαστε ευτυχισμένοι, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και δεν υπάρχει καμία πρόστυχη σκέψη ή συμπεριφορά που να στοιχειώνει το ερωτικό αυτό τρίγωνο. Είμαστε καλά, νιώθουμε γεμάτοι μέσα μας και αυτό είναι το ζητούμενο της ζωής!

Το ερωτικό τρίγωνο βασίζεται περισσότερο στα συναισθήματα και λιγότερο στην σαρκική απόλαυση. Άλλωστε ο έρωτας είναι κυρίως στο μυαλό και στη ψυχή, μετά από μια ηλικία.

Η συντροφικότητα και ανθρώπινη ζεστασιά είναι αυτά που μετρούν και μένουν. Το γράμμα αυτό γράφηκε όχι για να μάς μιμηθείτε, ούτε για να κάνετε φθηνές κρίσεις.

Εστάλη προκειμένου να αντιληφθούμε πως η ζωή δεν έχει νόρμες.

Η ζωή είναι αγάπη και αλήθεια. Η δε ευτυχία δικαίωμα!

*Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε από αναγνώστρια της ιστοσελίδας αληθινών μαρτυριών efisecret.gr

*φωτο αρχείου

Αγαπητοί παππούδες, το όνομα του παιδιού δεν είναι επιλογή σας: 3 ιστορίες βάφτισης και τρέλλας

0

Το θέμα της ονοματοδοσίας του παιδιού είναι κάτι που απασχολεί πολλούς γονείς καθώς συχνά δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να διαλέξουν το όνομα που εκείνοι επιθυμούν για το παιδί τους.

Αιτία είναι οι παππούδες και γιαγιάδες που απαιτούν με τρόπο άκομψο πολλές φορές να ακουστεί το δικό τους όνομα δημιουργώντας προβλήματα στους νέους γονείς, καθώς και τσακωμούς, μέχρι και διαζύγιο αν δεν υποχωρήσει κάποια από τις δύο πλευρές.

Στα παρακάτω μηνύματα που μας έστειλαν τρεις αναγνώστες και αναγνώστριές μας θα δούμε πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση αυτή ένα ζευγάρι νέων γονέων, πώς την αντιμετωπίζουν οι παππούδες, θα δούμε όμως και την άλλη πλευρά. δηλαδή ένα παιδί που μεγάλωσε με ένα όνομα που μισεί, αφού οι γονείς του επέλεξαν να του δώσουν το κάπως ασυνήθιστο όνομα της γιαγιάς του:

«Δεν θα επιτρέψω στον άντρα μου να βγάλουμε το παιδί Θρασύβουλο»

Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένοι 4 χρόνια και πριν από 6 μήνες αποκτήσαμε το πρώτο μας παιδάκι. Είναι ένα γλυκύτατο αγοράκι που μας έχει πάρει τα μυαλά. Και εγώ και ο άντρας μου είμαστε όλη μέρα από πάνω του, το κοιτάζουμε, το φιλάμε και το βγάζουμε φωτογραφίες. Το ίδιο ενθουσιασμένοι είναι και οι γονείς μας, καθώς είναι το πρώτο εγγόνι της οικογένειας.

Ενώ με τον άντρα μου δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ, «ρίχνουμε» όλους τους τσακωμούς μαζεμένους και όλα αυτά λόγω του ονόματος που θέλει να δώσει στο παιδί μας. Ο άντρας μου και οι γονείς του είναι από χωριό και είναι κάπως πιο δεμένοι με τις παραδόσεις σε αντίθεση με μένα. Θέλει οπωσδήποτε να βγάλει το παιδί μας Θρασύβουλο, όπως δηλαδή λένε και το μπαμπά του.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μέρα που γεννήθηκε το παιδί, μόλις μπήκε ο πεθερός μου στο δωμάτιο και του έδειξε ο άντρας μου το μωρό είπε: «Να χαρώ εγώ το Θρασύβουλο το νεότερο. Να μας ζήσει. Ε, ρε κάτι γλέντια που έχουμε να κάνουμε στα βαφτίσια».

Εγώ απλά έμεινα να τους κοιτάζω. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ονομάσω το παιδί μου έτσι. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το όνομα. Εφόσον δεν απαιτώ να πάρει το όνομα των γονιών μου και δεν το έχω αναφέρει καν, γιατί να το απαιτεί εκείνος; Εμένα με ρώτησε κανείς; Το παιδί μου δεν έχει μόνο μπαμπά, αλλά και μαμά και πιστεύω ότι μου πέφτει λόγος. Αν ο πεθερός μου είχε διαφορετικό όνομα, ίσως και να το συζητούσα, αλλά Θρασύβουλο εγώ το παιδί μου δεν το βγάζω.

Λέω συνεχώς του άντρα μου «Κάτσε να το συζητήσουμε να διαλέξουμε μαζί ένα όνομα που να αρέσει και στους δύο», αλλά εκείνος είναι ανένδοτος ότι έτσι είναι η παράδοση, έτσι θα κάνουμε και εμείς (μου είπε να δώσω όποιο όνομα θέλω στο δεύτερο παιδί μας). Πιστεύει πως δίνοντας στο παιδί το όνομα του μπαμπά του του αποτίει τιμή και δείχνει το σεβασμό του λες και η τιμή και ο σεβασμός δεν φαίνονται από τις πράξεις μας και τα λόγια μας, πρέπει να βγει και το όνομα για να το αποδείξουμε.

Δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Δεν το συζητάει ούτε καν για δεύτερο όνομα. Να το βγάλω Θρασύβουλο δεν παίζει, καθώς το όνομα αυτό δεν έχει ούτε καν υποκοριστικό. Τι να το φωνάζω; Βούλη; Με την καμία. Στη φάση που είμαστε τσακωνόμαστε κάθε μέρα και άκρη δεν βγάζω. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα κάνω. Έχω εκνευριστεί απίστευτα με όλο αυτό το μπάχαλο που γίνεται.

Αναστασία

«Η νύφη μου δεν καταδέχτηκε να δώσει το όνομά μου στο μωρό. Σκέφτομαι μήπως δεν πάω στη βάφτιση»

Μεγάλη χαρά έχουμε στην οικογένειά μας γιατί σε μία εβδομάδα βαφτίζουμε την πρώτη μου εγγόνα. Είναι ένα μωρό πανέμορφο, χοντρούλι με κάτι μεγάλα καταπράσινα ματάκια. Η αλήθεια είναι πως μοιάζει στη νύφη μου, που είναι μία πολύ όμορφη κοπέλα και χαίρομαι πολύ που πήρε τα καλά της.

Έχω καλή σχέση μαζί της εκτός από κάτι που με έχει εκνευρίσει πολύ σε εκείνη. Επέλεξε εκείνη όνομα για το μωρό χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ούτε καν εμάς. Θα τη βγάλει Καρολίνα.

Η νύφη μου είναι ένας άνθρωπος δυναμικός που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της και που σέρνει το γιο μου κυριολεκτικά από τη μύτη. Περίμενα πως το πρώτο μου εγγόνι θα έπαιρνε το δικό μου όνομα, αλλά δεν μου έκαναν τη χάρη. Ο γιος μου ήθελε το ίδιο με μένα, αλλά δεν πιστεύω πως τον έπαιρνε να το προτείνει καν.

Θεωρώ πως έχω κάθε δικαίωμα ως γιαγιά να ακούσω το δικό μου όνομα και όχι ένα άσχετο ξενόφερτο. Εμένα με λένε Αμαλία και τον άντρα μου Θανάση. Τόσο άσχημα είναι πια αυτά τα ονόματα; Δηλαδή αν ονόμαζε το παιδί Αμαλία ή Αθανασία τι θα πάθαινε; Φοβόταν μη την κακοχαρακτηρίσουν οι φίλες της;

Δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία των νέων ζευγαριών. Θέλουν να το παίξουν μοντέρνοι και προχωρημένοι και κάνουν ό, τι τους κατέβει στο κεφάλι. Σκέφτηκα να μην πάω καν στη βάφτιση, αλλά μάλλον δεν θα φτάσω μέχρι εκεί. Θα βρω την ευκαιρία κάποια στιγμή και θα τους το «χτυπήσω» για την επιλογή τους. Προς το παρόν δεν έχω άλλη επιλογή παρά να φορέσω ένα ψεύτικο χαμόγελο στις οικογενειακές φωτογραφίες και να καταπιώ την ήττα μου. Θα τους «φτιάξω» εγώ άλλη στιγμή.

Αμαλία

«Άλλαξα το όνομά μου, αλλά οι δικοί μου δεν το δέχονται και εξακολουθούν να με φωνάζουν Παρθενόπη»

Οι γονείς μου με ονόμασαν Παρθενόπη καθώς έτσι λεγόταν η μαμά του μπαμπά μου. Ασυνήθιστο και πρωτότυπο όνομα μεν, αλλά το μισώ όσο τίποτε άλλο. Από την εφηβεία ειδικά και μετά δεν τολμούσα να το ξεστομίσω. Το άλλαξα σε Νόπη, αλλά και πάλι με ρωτούσαν από πού βγαίνει. Τι να τους πω εγώ μετά; Ότι οι γονείς μου μάλλον με μισούσαν και με τιμώρησαν με αυτό τον τρόπο;

Δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά να το αλλάξω. Όταν έκλεισα τα 25 μου, πήγα στο ληξιαρχείο και έκανα αίτηση αλλαγής ονόματος. Ήταν το καλύτερο δώρο που μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου.

Για πρώτη φορά αισθάνομαι καλά και ήρεμη σε αντίθεση με τους γονείς μου και την αδερφή μου που αρνούνται να αποδεχτούν το νέο μου όνομα και εξακολουθούν να με φωνάζουν με το βαφτιστικό μου. Όσες φορές και αν τους έχω ζητήσει να το ξεχάσουν το όνομα αυτό, εκείνοι επιμένουν να με φωνάζουν Παρθενόπη (ούτε καν Νόπη) και με συστήνουν παντού με το κανονικό μου όνομα.

Έχω ενημερώσει τους πάντες, φίλους και συγγενείς, ότι έχω αλλάξει όνομα, αλλά όλοι τους λες και είναι συνεννοημένοι και εξακολουθούν να με φωνάζουν Παρθενόπη όταν με συναντούν, ακόμα και μπροστά σε τρίτους φέρνοντάς με σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

Τους έχω πει χιλιάδες φορές ότι δεν μου αρέσει αυτό το όνομα, αλλά εκείνοι με αποκαλούν υπερευαίσθητη, μου λένε ότι πρέπει να ωριμάσω και ότι κανονικά θα έπρεπε να είμαι περήφανη που έχω το όνομα της γιαγιάς μου, που είναι ένα γνήσιο, ελληνικό, πατροπαράδοτο όνομα.

Δεν τους πέφτει λόγος. Εγώ μπορεί να θέλω να με φωνάζουν και Μπάμπη. Τι πρόβλημα έχουν; Δικό μου όνομα είναι, εγώ αποφασίζω. Τόσο δύσκολο τους είναι πια;

Θάλεια (πλέον)

Πηγή: singleparent.gr

Αγαπητοί δάσκαλοι και γονείς σταματήστε να ντύνετε ανάρμοστα τα παιδιά στις σχολές χορού

0

Αγαπητοί δάσκαλοι χορού,

Θα πρέπει να σταματήσετε να βγάζετε τα παιδιά να χορέψουν μόνο με τα εσώρουχα τους. Μπορεί να έχετε βάλει λίγα διακοσμητικά επάνω τους, αλλά ας το παραδεχτούμε το εσώρουχο είναι εσώρουχο και δεν μπορεί κανείς να το κρύψει. Και εσείς οι γονείς, δεν θα πρέπει να επιτρέψετε κάτι τέτοιο.

Πάω σε διάφορες παραστάσεις χορού και νιώθω αρκετά ενοχλημένη. Σίγουρα δεν πρέπει να είμαι η μόνη που νομίζει ότι είναι ακατάλληλο να φοράνε τα παιδιά τα εσώρουχα τους, επάνω στη σκηνή. Κάνω λάθος;

Μπορεί να αναρωτιέστε με ποιά ιδιότητα έχω τέτοια γνώμη, οπότε θα σας πω μερικά πράγματα για εμένα:

  • Ασχολούμαι με το χορό είτε σαν μαθήτρια, είτε σαν δασκάλα από το 1983.
  • Η κόρη μου ξεκίνησε μπαλέτο και όταν εθίστηκε στο χορό, αποφάσισα να κάνω μαθήματα μαζί της.
  • Δημιούργησα ένα πρόγραμμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες, με θέμα τις τέχνες και το χορό.

Οπότε θεωρώ ότι καταλαβαίνετε, πως μπορώ να εκφράσω γνώμη πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν είναι η πρώτη φορά που λέω έντονα τη γνώμη μου και στο παρελθόν έχω μιλήσει και με έχουν θεωρήσει χαζή ή οπισθοδρομική γι αυτό.

Δεν είμαι αγενής. Αν με ξέρεις τότε θα γνωρίζεις ότι έχω αρκετά ανοιχτόμυαλες ιδέες, ειδικά στο θέμα των τεχνών. Με τα χρόνια όμως, βλέπω τις στολές χορού των παιδιών να είναι ολοένα και πιο μικρές, σε σημείο που έχουν εξαφανιστεί. Έχουν πια αντικατασταθεί από κοντά «καυτά» σορτσάκια και όταν βρίσκονται στη σκηνή, μπορεί κάποιος να δεί πράγματα τα οποία δεν ταιριάζουν σε ένα παιδί. Με ενοχλεί να βλέπω αυτό το ντύσιμο σε παιδιά 8 ετών ή σε εφήβους.

Ίσως οι δασκάλες χορού να ντύνουν τους μαθητές τους με σκοπό να μοιάζουν σε ήρωες διαφόρων μουσικών βιντεοκλίπ. Για παράδειγμα:

hgjghj

Η Misty Copeland είναι ντυμένη με αυτό τον τρόπο για την συγκεκριμένη διαφήμιση, αλλά αρχικά είναι διάσημη χορεύτρια και δεύτερον είναι ενήλικη. Η φωτογραφία της έχει τραβηχτεί σε ένα χώρο πρόβας και όχι μπροστά σε κοινό.

Στο δεύτερο όμως παράδειγμα:

maxresdefault

Θα μπορούσα να μιλήσω ατελείωτες ώρες για τα κοριτσάκια που είναι 6 ετών και πριν λίγα χρόνια χόρεψαν διάφορα τραγούδια, ντυμένα με αυτό τον τρόπο. Το βίντεο είχε γίνει viral στο ίντερνετ και το θέμα πήρε διαστάσεις σε διάφορες εκπομπές. Επικεντρώνομαι όμως μόνο στα κοστούμια.

Έχω δεί πάρα πολλά σε διάφορους καταλόγους για διαγωνισμούς και παραστάσεις:

fghfgh

Καταλαβαίνετε τι εννοώ; Είναι σχεδόν γυμνή. Είναι όμως επαγγελματίας μοντέλο, βρίσκεται σε χώρο πρόβας, δεν υπάρχει κανείς δίπλα της και ο κατάλογος θεωρεί αυτό το κομμάτι «αθλητικό» και ιδανικό για χορό, yoga, pilates κτλ. Είναι σημαντικό για τους χορευτές να μπορούν να δούν το σώμα τους, ώστε να μπορούν να ελέγξουν καλύτερα τις κινήσεις τους. Το μάθημα στην αίθουσα είναι το ένα σκέλος, το άλλο αφορά την παράσταση μπροστά σε κόσμο και εκεί δυστυχώς δεν συμφωνώ.

Αυτή η τάση ξεκίνησε όταν οι χορευτές σταμάτησαν να φοράνε κολάν. Τουλάχιστον τα κολάν κάλυπταν και κάτι. Κάθισα πρόσφατα δίπλα σε ένα κύριο σε μια παράσταση και μου είπε ότι δεν μπορούσε να βλέπει τα παιδιά ντυμένα έτσι. Μου είπε ότι ένιωθε άβολα γι αυτό το λόγο διάβαζε ειδήσεις στο κινητό του, κατά τη διάρκεια της παράστασης. Η κόρη του είναι μόνο 7 ετών και αν συνεχίσει με αυτό το πρότυπο, στα εφηβικά της χρόνια θα θέλει στρίνγκ και ζαρτιέρες.

Πίστευα ότι τα κοστούμια θα έπρεπε να τονίζουν ένα χορό και να διηγούνται την εξέλιξη της παράστασης. Πρόσφατα όμως είδα 25 έφηβα κορίτσια, να χορεύουν με το μπικίνι τους σε μια σχολική παράσταση. Ποιά ιστορία μπορεί να ήθελαν να διηγηθούν; Ίσως η δασκάλα χορού που τους τα διάλεξε, να τις εκπαιδεύει για στριπτίζ μια μέρα. Δεν έχω τίποτα ενάντια στις γυναίκες που κάνουν, αλλά θέλω να είναι πάνω από 21 ετών, σε μια σχολική παράσταση δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει η ιδέα.

Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων που χορεύουν δημόσια με πολύ λίγα ρούχα, τα οποία τους βοηθούν στην κίνηση και την ταχύτητα τους. Φυσικά οι καθηγητές χορού πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι στολές δεν θα εμποδίζουν όσους χορεύουν. Υπάρχει όμως μια λεπτή γραμμή στις ηλικίες όπου αρμόζουν τα συγκεκριμένα ρούχα και νομίζω ότι οι σχολές, την έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό.

Οπότε λοιπόν αγαπητοί δάσκαλοι ελπίζω να ξανασκεφτείτε τις επιλογές σας σε κοστούμια και όλοι εσείς οι γονείς μπορείτε να εκφράσετε ελεύθερα την αντίθεσή σας, χωρίς να διστάζετε. Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί να ακούγομαι χαζή, αλλά θεωρώ ότι τα παιδιά μας αξίζουν το καλύτερο.

[singleparent] [foreverymom]

Αγαπητό MAD, τι περιμένεις όταν αποθεώνεις τα σκουπίδια;

0

Trap: Υποθέτω προέρχεται από τις λέξεις “trash” (σκουπίδια) και “rap” (το γνωστό είδος μουσικής).

Ψάχνοντάς το διαπιστώνω ότι θα ταίριαζε, αλλά δεν είναι έτσι.

Είναι χειρότερο.

Σύμφωνα με το λεξικό του Cambridge, αυτό το είδος μουσικής παίρνει το όνομά του από την slang λέξη “trap” που στην Ατλάντα σημαίνει “ένα σπίτι μέσα στο οποίο γίνεται διακίνηση ναρκωτικών”. Δεν είναι τυχαίο, ότι το είδος προέρχεται από τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Κανένας καθωσπρεπισμός ή συντηρητισμός. Στα 13 μου άκουγα Nirvana και ξέρουμε όλοι καλά γιατί πέθανε ο Kurt Cobain. Ξέρουμε, όμως, επίσης ότι ήταν ένας από τους πιο αντισεξιστές καλλιτέχνες; Ξέρουμε, ότι ζητούσε από τους ομοφοβικούς να μην αγοράζουν τα CD του γιατί δεν ήθελε τέτοιους θαυμαστές;

Ένα είδος μουσικής μπορεί να σου αρέσει ή όχι -το είδος δεν κρίνεται. Ο καλλιτέχνης, όμως -ο εκπρόσωπος του είδους, ναι. Και το πρόβλημα με τους trappers, εκπρόσωποι των οποίων είναι και οι βαρύμαγκες που πλακώθηκαν στο ξύλο στα βραβεία Mad χθες, είναι ακριβώς αυτό: Ότι σε μία εποχή που απαιτεί άμεση αλλαγή νοοτροπίας αναφορικά με τη βία, η δική τους προτροπή στα σημερινά 13χρονα που τους ακούν είναι ξύλο, όπλα, ταχύτητα και ναρκωτικά. Η ιδανική συνταγή για το πιο άδοξο και πρόωρο τέλος, δηλαδή. Το είδαμε να συμβαίνει σε συνάδελφό τους. Ήταν μόλις 34.

Κι αν εκείνοι θέλουν έτσι να αποχαιρετήσουν τον μάταιο τούτο κόσμο, στον οποίον δυστυχώς τίποτα καλό δεν βρίσκουν (πέρα από τα λεφτά) και τίποτα καλό δεν δείχνουν διατεθειμένοι να προσφέρουν, δύσκολα μάλλον θα μπορέσουμε να τους αλλάξουμε γνώμη. Άλλους μόνο να μην “πάρουν” στον λαιμό τους. Σίγουρα όχι τα παιδιά μας.

Δεν μας έκαναν εντύπωση τα χθεσινοβραδινά γεγονότα στα MAD Awards

Τα περίμενα τα MAD Awards. Χωρίς να ακούω φανατικά ελληνική μουσική, αποτελούν πράγματι μια γιορτή του ποπ τραγουδιού. Και, παρά το όλο το show off που επιβάλει το εγχώριο star system, το οποίο τρέχει ασθμαίνοντας να κοπιάρει τα looks και τα σκηνικά αντίστοιχων διοργανώσεων στο εξωτερικό, κάθε χρόνο προκύπτουν από εκεί τα τραγούδια που μας κάνουν να λικνιζόμαστε στις διακοπές, τα καλοκαίρια.

Αυτό που δεν περίμενα είναι να δίνει το αγαπημένο, από τα εφηβικά μας χρόνια, κανάλι τόση αξία σε τόσους ανάξιους.

Διάβασα από συνάδελφο χρήστη του Facebook, ότι “το ξύλο έπεσε λίγο πριν βραβευτούν [οι εν λόγω] για τα τραγούδια τους”.

Μα όταν βραβεύεις, αυτούς που βρίζουν όλες τις γυναίκες (πλην της μαμάς τους -πράγμα άξιο ψυχανάλυσης) και που τις μεταχειρίζονται σαν αντικείμενα, αυτούς που συλλαμβάνονται με όπλα και ειρωνεύονται έπειτα, ότι “ευτυχώς που δεν βρήκαν οι μπάτσοι και το δεύτερο”, τι περιμένεις;

Θα μου πεις, τα τραγούδια τους ακούγονται, έχουν χιλιάδες fans.

Προφανώς, αγαπητό μου MAD, ακούγονται, αφού εσύ (το μουσικό τηλεοπτικό μονοπώλιο της χώρας) τα παίζεις στο repeat.

Και για να μην στοχοποιώ, προφανώς ακούγονται και στα σπίτια (τους “πετσόκοψε” τους γονείς ο Light τις προάλλες: “Αν αφήνετε τα παιδιά σας να με ακούνε, εγώ τι φταίω;”), ακόμα και σε σχολικές γιορτές!

Τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι, όμως, οφείλουμε να έχουμε μια ευθύνη, απέναντι στους εαυτούς μας, πρώτα απ’όλα, και απέναντι στο κοινό μας. Ειδικά, όταν αυτό αποτελείται από ανήλικους. Οφείλουμε να μεταφέρουμε μηνύματα ειρήνης, αλληλεγγύης, δημοκρατίας. Και να διοργανώνουμε για εκείνο πραγματικές γιορτές μιας μουσικής που ενώνει. Στις οποίες, αν μη τι άλλο, οι προσκεκλημένοι να μην κινδυνεύουν!

Πηγή: infokids.gr

Αγαπητέ πατέρα που δεν δίνεις διατροφή μακάρι να ήξερες τι έκανες

0

Μερικές φορές αναρωτιέμαι…ξέρετε τι κάνετε; Ρωτήστε τον εαυτό σας, εκτός από την οικονομική βοήθεια, τι άλλο κάνετε;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κόψατε τα νυχάκια των παιδιών σας;

Ξυπνάτε πριν την ανατολή του ήλιου για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας μπαίνει στο σχολικό λεωφορείο;

Πόσες ώρες περνάτε την εβδομάδα βοηθώντας το με τις εργασίες του;

Πόσες φορές κρατήσατε το χέρι του παιδιού σας στο γιατρό και μετά πληρώσατε την επίσκεψη;

Πόσα πράγματα αγοράζετε στο σούπερ μάρκετ με 150 ευρώ το μήνα διατροφή που δεν δίνετε;

Πόσες νύχτες τον τελευταίο καιρό, σας έχει ξυπνήσει το παιδί σας επειδή έβλεπε εφιάλτη; Ξέρετε τα ονόματα των φίλων του παιδιού σας και πόσες φορές τους έχετε φιλοξενήσει στο σπίτι σας για να παίξουν;;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που βάλετε 5 πλυντήρια ρούχων το Σάββατο, πληρώνοντας για το απορρυπαντικό και το ζεστό νερό και στη συνέχεια βάλατε δύο ακόμη πλυντήρια, την Τρίτη, όταν τα σεντόνια και η κουβέρτα λερώθηκαν από εμετό;

Πόσες ημέρες εργασίας έχετε χάσει επειδή το παιδί σας ήταν άρρωστο και δεν τις πληρωθήκατε ποτέ;

Ξέρετε με ποια λούτρινα ζώα κοιμάται και πώς του αρέσει να τρώει τα μήλα του κομμένα σε φέτες, χωρίς την φλούδα;

Πόσα φώτα αφήνετε αναμμένα κάθε βράδυ;

Πόσα κουτιά πάνες των 30 ευρώ και πόσα μωρομάντηλα των 12 ευρώ, αγοράσατε αυτό το χρόνο;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αγοράσατε υλικά και φτιάξατε μια τούρτα γενεθλίων και τυλίξατε όλα τα δώρα και πληρώσατε για όλες τις προμήθειες του πάρτι;

Πόσο ζεστό νερό πληρώνετε κάθε μήνα για να γεμίσετε την μπανιέρα;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έπρεπε να θυμηθείτε να πληρώσετε 5 και 10 ευρώ για την εκδρομή του σχολείου και τη στολή της σχολικής γιορτής;

Πόσο χαρτί τουαλέτας αγοράζετε σε ένα μήνα;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αλλάξατε σεντόνια στις 4 το πρωί μέσα σε κραυγές, για να κάνετε το παιδί σας που κλαίει να αισθανθεί καλύτερα;

Ξέρετε το όνομα του γιατρού του παιδιού σας; Το όνομα του δασκάλου του;

Ξέρετε τι νούμερο παπούτσι φοράει και πότε ήταν η τελευταία φορά που αγόρασε ένα ζευγάρι με 30 ευρώ;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που πληρώσατε 15 ευρώ για το κούρεμα του παιδιού σας;

Πόσα μπουκάλια παιδικού σαμπουάν αγοράσατε πρόσφατα, ή πόσα κουτιά απορρυπαντικού για να βάλετε πλυντήριο πιάτων το βράδυ;

Από πόσες ευκαιρίες σταδιοδρομίας έχετε παραιτηθεί γιατί βάζατε πάντα πρώτες τις ανάγκες των παιδιών σας πρώτα;

Πού είστε, όταν το παιδί σας χρειάζεται βοήθεια για να καθαρίσει το δωμάτιό του, ή έχυσε σάλτσα στην τρίτη αλλαξιά του για σήμερα και πρέπει να βάλει άλλα ρούχα;

Που είστε;

Αν σας δινόταν η ευκαιρία, θα μπορούσατε να τα κάνετε 24 ώρες και 7 ημέρες την εβδομάδα; Θα ήσασταν σε θέση να τα κάνετε μόνοι σας, στηριζόμενοι μόνο στο εισόδημα που πρέπει να βγάλετε,χωρίς να πληρώνετε κανέναν άλλο για να μεγαλώσει τα παιδιά σας ή να σας αντικαταστήσει στην δουλειά για να παρακολουθήσετε τις σχολικές εκδηλώσεις και τις συναντήσεις με τους δασκάλους;

Θα μπορούσατε να τα κάνετε όλα αυτά μόνοι σας; Τα κάνετε όλα αυτά;

Τι κάνετε;

Ω, σωστά, εργάζεστε πολύ σκληρά. Και έχετε πολλές ανάγκες. Έχετε έναν λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος να πληρώσετε και θα πρέπει να βάλετε φυσικό αέριο στο αυτοκίνητό σας, έχετε να φάτε και προσπαθείτε να μαζέψετε χρήματα για τις επικείμενες διακοπές σας, γιατί σας αξίζει ένα διάλειμμα. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να στείλετε τα χρήματα »σας» για να «βοηθήσετε» την μητέρα του παιδιού σας; Ήταν επιλογή της να είναι σε αυτή την κατάσταση, έτσι κι αλλιώς, σωστά; Ίσως αν δεν είχε αντιδράσει στις καταχρήσεις σας, στον εθισμό σας ή στην απιστία σας, να μην ήταν μόνη μητέρα τώρα. Ίσως σε λίγες εβδομάδες ή μήνες, αν βγάλετε επιπλέον μετρητά, θα μπορούσατε να φανείτε υπερβολικά γενναιόδωρος και να στείλετε εκατό ευρώ. Όχι γιατί είστε υποχρεωμένοι από το νόμο, αλλά επειδή είστε καλά παιδιά και κάνετε ό, τι μπορείτε και αυτή θα πρέπει να είναι ευγνώμων που θέλετε να βοηθήσετε, έτσι δεν είναι;

Κάνετε λάθος.

Πού είστε στο super market, όταν κάποιος πρέπει να πει στο παιδί σας,ότι δεν μπορεί να πάρει τα κορν φλέικς που θέλουν;

Πού είστε, όταν κάποιος πρέπει να πει στον απόφοιτο έφηβο σας, πως δεν μπορεί λόγω οικονομικών δυσκολιών, να αγοράσει το άλμπουμ με τις φωτογραφίες της τάξης του, που κοστίζει 20 ευρώ;

Γιατί δεν αξίζουν τα παιδιά σας καινούργια ρούχα και εκδρομές σε ακριβά παιδικά μουσεία; Γιατί δεν μπορούν να γραφτούν στους συλλόγους που θέλουν ή να πάνε στις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις με τους φίλους τους;

Ξέρετε πώς είναι να υπενθυμίζεις στα παιδιά σου καθημερινά, ότι ζουν με χαμηλό εισόδημα και πρέπει να κάνουν θυσίες;

Γιατί δεν μπορούν τα παιδιά σας να μεγαλώσουν με μια μητέρα που ζει μια άνετη ζωή;

Γιατί δεν μπορούν να έχουν μια μητέρα που δεν προσπαθεί να κρύψει το άγχος της, που προέρχεται από το ποτέ θα δώσετε την διατροφή;

Γιατί δεν μπορούν να έχουν μια μητέρα που επιτρέπει στον εαυτό της να αγοράσει πράγματα για εκείνη, όπως μια κρέμα ή ένα παντελόνι χωρίς τρύπες, αντί να ξέρει ότι πρέπει να φυλάξει κάθε δεκάρα για τα παιδιά της;

Γιατί τα παιδιά σας δεν αξίζουν καλοκαιρινές διακοπές;

Πού είστε, όταν το παιδί σας σπάει ένα αγαπημένο παιχνίδι και κάποιος πρέπει να του πει με ραγισμένη καρδιά ότι δεν έχει τα χρήματα για να το αντικαταστήσει;

Πού είστε,όταν κάποιος πρέπει να πει στο παιδί σας να φορέσει το ίδιο τζιν για να κάνετε οικονομία στο κόστος πλυντηρίου; Τι κάνετε;

Υπερασπίζεστε τον εαυτό σας. Έχετε χίλιους λόγους και δικαιολογίες για το ότι κάνετε ό, τι μπορείτε και γιατί η μητέρα του παιδιού σας δεν χρειάζεται πραγματικά τη βοήθειά σας ούτως ή άλλως. Κοιμάστε καλά τα βράδια και εξακολουθείτε να κουβαλάτε αυτό το συναίσθημα,ότι σας φέρονται άδικα. Ο καθένας ξέρει πως είστε ένας πάρα πολύ καλός πατέρας. Και Θεός φυλάξει, αν αυτή ξεκινήσει να βγαίνει με κάποιον ή βρει έναν σύντροφο, τότε είναι δικό του πρόβλημα το ποιος θα πληρώνει το λογαριασμό του νερού, σωστά;

Θέλω απλά να κάνετε στον εαυτό σας μια ερώτηση:

Γνωρίζετε πραγματικά τι κάνετε όταν αρνείστε να στείλετε την διατροφή του παιδιού;

Έχετε συνειδητοποιήσει, πόσο υποβαθμίζετε την ποιότητα ζωής του παιδιού σας και την ευημερία της μητέρας του, απλά επειδή δεν καταβάλλετε την διατροφή;

Έχετε συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει σημασία τι συνέβη ανάμεσα σε εσάς και τη γυναίκα που κάποτε αγαπήσατε αρκετά για να κάνετε ένα παιδί μαζί, αλλά ότι είστε ακόμα υπεύθυνοι για την οικονομική σταθερότητα του παιδιού σας και την υποστήριξη του προσώπου που έχει αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή της στην ανατροφή του;

Όχι επειδή είστε γενναιόδωροι,όχι επειδή το δικαστήριο διέταξε να το κάνετε, αλλά επειδή είναι δική σας ευθύνη, χωρίς να περιμένετε επαίνους σε αντάλλαγμα.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπατε σε αυτή τη γυναίκα ευχαριστώ, για ό, τι κάνει κάθε μέρα για το παιδί σας;

Δεν χρειάζεται να σας ευχαριστήσει για την παροχή οικονομικής βοήθειας που απαιτείται για τις βασικές ανάγκες και το μεγάλωμα του παιδιού σας.

Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι ένα παιχνίδι ναρκισσισμού και ανταμοιβής για την καλή συμπεριφορά. Αυτή η μαλακία είναι κουραστική, και είναι το μισό του DNA σας. Ο υπόλοιπος κόσμος πιθανόν να παίρνει το μέρος σας και να σας καθησυχάζει ότι κάνετε το καλύτερο που μπορείτε, όταν κλαίγεστε στο διαδίκτυο. Μπορεί και να έχετε τελειοποιήσει την εικόνα του επιτυχημένου εργαζόμενου άντρα, που μόνο γνώμονα έχει το συμφέρον των παιδιών του και της πρώην γυναίκας του. Κρίμα όμως που δεν ξέρουν πόσους μήνες είστε πίσω στην διατροφή, ή πώς τα παιδιά σας δεν έχουν γίνει τίποτα περισσότερο από ένα ανεξόφλητο χρέος. Και ακριβώς όπως και με κάθε άλλο λογαριασμό που αναβάλλετε μέχρι να ξεχαστεί, θα συνεχίσετε αυτή την τακτική, γιατί κανείς άλλος δεν το ξέρει έτσι δεν είναι; Δεν έχει σημασία τι και πως, είναι τα παιδιά «σας» και έχετε δικαιώματα, έτσι δεν είναι; Ποιος νοιάζεται αν δεν τα υποστηρίζετε;

Αγαπητέ πατέρα που δεν πληρώνεις -και που κατά πώς φαίνεται-ούτε πρόκειται να πληρώσεις την διατροφή των παιδιών σου, νομίζω ότι ξέρεις, βαθιά μέσα σου, πως κάνεις λάθος. Μακάρι να μπορούσες να δεις τι κάνεις πραγματικά…

Πηγή: singleparent.gr