Μια νέα τάση διαμορφώνεται στην τουριστική αγορά γύρω από τα παιδιά. Όπως γράφει η εφημερίδα «Καθημερινή» πλέον ξενοδοχεία δεν δέχονται οικογένειες με παιδιά.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση στο Evia Silence όπου υποψήφιοι πελάτες τηλεφωνούν με την απορία: «Επιτρέπονται τα παιδιά;». Την τρίτη φορά που άκουσε την παραπάνω ερώτηση ο ιδιοκτήτης Χάρης Τζωρτζάκης αποφάσισε να σχολιάσει μια τοποθέτηση στο Facebook, που προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων και δίχασε τους διαδικτυακούς του φίλους – και όχι μόνο.

Όπως έγραψε στο facebook: «Πρόσφατα με κάλεσε μία κυρία στο τηλέφωνο και με ρώτησε αν δεχόμαστε παιδιά στο Evia Silence. “Μα φυσικά!”, της απάντησα. “Α πολύ κρίμα, ευχαριστώ πάντως”, μου ανταπάντησε απογοητευμένη και έκλεισε το τηλέφωνο. Για κάποια δευτερόλεπτα άφησα το μαγευτικό ήχο του τουτ τουτ από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να συνοδεύει τον μπερδεμένο μου νου: “Μα τι εννοούσε; Δηλαδή ψάχνει ξενοδοχείο που δεν δέχονται παιδιά; Μπορεί κάποιος να απαγορεύσει την είσοδο σε παιδιά; Μάλλον..”

Σήμερα διάβασα τυχαία ένα άρθρο που έλεγε ότι είναι παγκόσμιο τρεντ στον τουρισμό τα Adults Hotels ONLY, και πως μεγάλες μονάδες στη χώρα μας ακολουθούν αυτήν την πολιτική που τους κάνει να ξεχωρίζουν στην αγορά μπλα μπλα μπα..

Και είπα ΩΠΑ. Θα γράψω επιστολή.

Προς ολους όσοι δε γουστάρετε τα παιδιά στις παραλίες και στα ξενοδοχεία, επειδή σας χαλάνες τις ήρεμες ρομαντικές διακοπές σας,

Ακούστε […]. Πριν γίνετε […] ήσασταν παιδιά. Ω ναι παιδιά! Σας έπαιρναν κι εσάς οι γονείς σας και σας αράδιαζαν σε κάποια παραλία και σκάβατε όλοι μέρα με τα κουβαδάκια σας μέχρι να βρείτε πετρέλαιο και ουρλιάζατε και σπάγατε τα νεύρα σε όλους τους υπόλοιπους γιατί οι μαμάδες σας δε σας “μάζευαν” και σας άφηναν να παίξετε και να το ευχαριστηθείτε με όλη σας την καρδιά -και πολύ καλά έκαναν(!)- γιατί αυτός είναι ο προορισμός του παιδιού. Να παίζει και να χαίρεται με όλη του την καρδιά».

Μιλώντας στην εφημερίδα ο κ. Τζωρτζάκης σημείωσε πως:

«Οι κατεξοχήν πελάτες μας είναι ταξιδιώτες που συνδυάζουν διακοπές με γιόγκα, συνεπώς είμαστε οι πρώτοι που χρειαζόμαστε ησυχία. Δεν τίθεται, όμως, υπό συζήτηση ο αποκλεισμός οποιασδήποτε πληθυσμιακής ομάδας από το ξενοδοχείο μας». Όπως ανέφερε: «κάθε αποκλεισμός δημιουργεί δεδομένα που εν συνεχεία εξελίσσονται σε κοινωνικό ρατσισμό». Αν μερικοί παραθεριστές θέλουν να αποφύγουν τα παιδιά, κάποιοι άλλοι θα απαιτήσουν τον αποκλεισμό των ηλικιωμένων ή των μεταναστών, «αλλά ας αναλογιστούν όσοι έχουν τέτοιες απαιτήσεις ότι κάποιοι βαθύπλουτοι έχουν την ευχέρεια να τους αποκλείσουν από ολόκληρες παραλίες ή βραχονησίδες, όποτε γίνονται και οι ίδιοι θύματα διάκρισης λόγω οικονομικής ανισότητας».

Στην πράξη, το κάθε περιβάλλον προδιαθέτει με το ύφος του. «Η επίπλωση, η μουσική και ο τρόπος συμπεριφοράς του προσωπικού μας δημιουργούν μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, στην οποία μικροί και μεγάλοι προσαρμόζονται». Και τις λίγες φορές που αυτό δεν συμβαίνει αυτόματα, μπορεί εύκολα να αλλάξει με την κατάλληλη προσέγγιση του παιδιού. «Σε ένα παιδί που μιλάει φωναχτά πλάι σε όσους κάνουν γιόγκα και δεν συμμορφώνεται στις συστάσεις των γονιών του, θα προτείνω μια βόλτα στη θάλασσα για να το απομακρύνω». Σε όσους οραματίζονται ρομαντικές διακοπές, απαντά ότι «η Ελλάδα έχει τεράστια ακτογραμμή, μπορείτε να βρείτε ερημικές ακρογιαλές». Για τον ίδιο η εξαίρεση οποιασδήποτε ομάδας, ακόμα και των κατοικίδιων ζώων, «δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε ηθική».

Δεκάδες ξενοδόχοι, ωστόσο, που έχουν ακολουθήσει τη διαδεδομένη στο εξωτερικό adults only τάση, έχουν διαφορετική άποψη. «Είναι σημαντικό να αποκτήσει κάθε περιοχή ένα target group, ο θεματικός τουρισμός είναι το μέλλον», ισχυρίζεται άνθρωπος του χώρου. Ετσι, «η Σκιάθος εξελίσσεται σε νησί για τη νεολαία, ενώ η γειτονική Σκόπελος σε προορισμό για οικογένειες».

Η Σαντορίνη, ως κατεξοχήν πόλος έλξης ερωτευμένων, δεν ενδείκνυται για μικρά παιδιά. Ανέκαθεν, άλλωστε, κάθε ελληνικό νησί είχε ατύπως και το «κοινό» του. Τα σχόλια των εκ πεποιθήσεως εκδρομέων άνευ παιδιών, για τα ελληνικά ξενοδοχεία για ενήλικες, που βρίσκονται κυρίως σε Σαντορίνη, Ρόδο, Κέρκυρα και Κρήτη, είναι διθυραμβικά. «Το 2009 πήραμε το ρίσκο να κάνουμε μια νέα ξενοδοχειακή μονάδα adults only στηριζόμενοι στα σχόλια των επισκεπτών στο συμβατικό μας ξενοδοχείο», περιγράφει ο κ. Αλέξανδρος Μόρτζος, γεν. διευθυντής του Lindos Mare και Lindos Blu, που φαίνεται να «άνοιξε τον δρόμο» στη Ρόδο. «Υποδεχόμαστε ζευγάρια ενηλίκων, ακόμα δηλαδή και μια μητέρα με τη 18χρονη κόρη της, αλλά κυρίως ανδρόγυνα», εξηγεί, «τους εξασφαλίζουμε υπηρεσίες χαλάρωσης και στιγμές ιδιωτικότητας μέσω της αρχιτεκτονικής του κτιρίου και της χωροταξίας». Οταν στη ρεσεψιόν φτάνει μια οικογένεια, της συστήνουν το συμβατικό τους ξενοδοχείο. «Η Ρόδος είναι ούτως ή άλλως ένα μεγάλο νησί, έχει χώρο για όλους», διαβεβαιώνει ο ίδιος. «Οι πελάτες μας είναι κατά 95% ξένοι και δεν είναι απαραίτητα άτεκνοι, πολλοί απλώς αφήνουν κάπου το παιδί τους για να ξεκουραστούν λίγες μέρες», καταλήγει.

[nbst] [protagon]

ΕΙΧΑ ΒΓΑΛΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΠΡΙΝ ένα ακτοπλοϊκό εισιτήριο για το νησί της Κρήτης. Έχοντας καθυστερήσει, έτρεχα του σκοτωμού προκειμένου να προλάβω τον απόπλου και τελικά έφθασα στην προβλήτα τη στιγμή που σηκωνόταν ο καταπέλτης. Καβάλα στο μηχανάκι που είχα τότε και φορτωμένος πράγματα, έβαλα μια απέλπιδα φωνή στους ναυτικούς που ήταν στη μπουκαπόρτα. Με είδαν, δώσανε σήμα, το πλοίο «φρέναρε», ο καταπέλτης κατέβηκε και με βοήθησαν με ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο να ανέβω. Δεν ήμουν φυσικά η μόνη περίπτωση, τα χρόνια εκείνα ταξίδευα πολύ στα νησιά και είχα δει αρκετά ανάλογα περιστατικά – τα πλοία πάντοτε περίμεναν τους επιβάτες της τελευταίας στιγμής, ακόμα κι αν είχαν λύσει τους κάβους. 

Ωστόσο, το να πετάξουν έξω κάποιον επιβάτη επειδή καθυστέρησε και μάλιστα στη θάλασσα με κίνδυνο να τραυματιστεί σοβαρά ή/και να πνιγεί, φάνταζε τα χρόνια εκείνα απλώς αδιανόητο. Κι όμως, αυτό ακριβώς συνέβη χτες βράδυ στον Πειραιά, με θύμα τον 36χρονο βιοπαλαιστή (και με νοητική αδυναμία, σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες) Αντώνη Καρυώτη ο οποίος πρόλαβε μεν να ανέβει στον καταπέλτη του Blue Horizon που προορισμό είχε το Ηράκλειο, όμως οι δύο ναυτικοί που βρίσκονταν εκεί τον απώθησαν βίαια, μολονότι μάλιστα διέθετε εισιτήριο (που και να μη διέθετε, μπορούσε να το βγάλει και εντός του πλοίου) με αποτέλεσμα να συμβεί το μοιραίο.

Δεν μπορούμε να τα ρίχνουμε όλα στα «απόνερα» της οικονομικής κρίσης ή στον μακροχρόνιο εγκλεισμό εξαιτίας της πανδημίας που είναι εξάλλου ήδη αρκετά πίσω μας. Μπορεί να έχουν κι αυτά κάποιο μερίδιο, αλλά το πρόβλημα νομίζω είναι αλλού και σχετίζεται με την έλλειψη παιδείας, συναίσθησης, ενσυναίσθησης, την ανάδυση ενός κυνισμού, μιας μισανθρωπίας και ενός yolo ατομικισμού χωρίς προηγούμενο.

Εκείνο μάλιστα που ο νους δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο να χωρέσει είναι ότι μετά την άθλια αυτή πράξη τους αδιαφόρησαν πλήρως για τον άνθρωπο που ρίξανε στη δίνη των απόνερων του πλοίου. Δεν έσπευσαν να τον τραβήξουν έξω, δεν ειδοποίησαν κάποια αρχή, δεν έριξαν έστω ένα σωσίβιο. Κανείς, επιπλέον, συνάδελφός τους από όσους αντιλήφθηκαν το περιστατικό δεν είπε, ούτε έκανε κάτι, το μόνο που βρήκε να πει από τα μεγάφωνα ο καπετάνιος λίγο αργότερα, ήταν ότι «το πλοίο δεν φέρει καμιά ευθύνη για το συμβάν» – την ουρά μας απέξω να βγάλουμε δηλαδή και όλα καλά, λες και το «συμβάν» αφορούσε κάποιο παλιομπαούλο που τυχαία εκπαραθυρώθηκε.

Ήταν κάποιοι επιβάτες που σαστισμένοι παρακολουθούσαν τη σκηνή, καταγράφοντάς τη με τα κινητά τους, εκείνοι που έκαναν φασαρία και ειδοποίησαν το λιμενικό, με αποτέλεσμα το Blue Horizon –που μάλλον πρέπει να μετονομαστεί σε Black– να διαταχθεί να επιστρέψει άμεσα στον Πειραιά όπου συνελήφθησαν οι δύο δράστες, ένας λοστρόμος και ο ύπαρχος, μαζί με τον αξιωματικό καταστρώματος και τον καπετάνιο, με την από κοινού κατηγορία της ανθρωποκτονίας.

Κάποιοι απέδωσαν το έγκλημα στις πρακτικές της εταιρίας –για την Blue Star Ferries ο λόγος–  τη βιασύνη, τα στενά χρονικά περιθώρια που δίνονται κ.λπ. Όμως ούτε έτσι δικαιολογείται η «πρεμούρα» των δραστών: βρισκόμαστε στο τέλος της τουριστικής σεζόν και η επιβατική κίνηση είναι αισθητά μειωμένη. Χωρίς να απαλλάσσω την εν λόγω εταιρία από πιθανές ευθύνες, εκείνη άλλωστε προσέλαβε τα δύο αυτά «μπουμπούκια» αλλά και όσους συναδέλφους τους «δεν είδαν, δεν ήξεραν», πιστεύω ότι πρόκειται καταρχήν για αγνό, πούρο, εγκληματικό κωλοπαιδισμό από αυτόν που έχει δώσει πλήθος δείγματα τον τελευταίο αρκετό καιρό. Από τα τρένα-φέρετρα σαν αυτό που προκάλεσε πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη τον Φεβρουάριο επειδή το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη του χρόνια τώρα μέχρι το ναυάγιο της Πύλου τον Ιούνιο με τους εκατοντάδες πρόσφυγες που, όπως όλα δείχνουν, αφέθηκαν κυριολεκτικά να πνιγούν (η ειδική εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ Μαίρη Λόλορ δήλωνε τότε πως η καταστροφή «είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων», όπως άλλωστε ήταν καταρχήν και η απαξίωση του σιδηροδρόμου εδώ και πολλά χρόνια).

Πρόκειται για μια γενικότερη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής που δεν έχει προηγούμενο μεταπολεμικά σε αυτή την έρημη χώρα. Μια θανατοπολιτική σε πλήρη εξέλιξη που αφορά από τους ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας μέχρι τον απλό κόσμο, όπως δείχνει και η ευκολία με την οποία βγαίνουν πλέον φονικά μαχαίρια ακόμα κι από ανήλικους, είτε πρόκειται για οπαδικές συγκρούσεις, είτε πεσίματα για κλοπές, είτε ρατσιστικές επιθέσεις.

Το ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά είναι φανερό από τις καθημερινές μας συμπεριφορές που κατά γενική ομολογία γίνονται όλο και πιο δύστροπες και επιθετικές μέχρι ακόμα τον ολοένα πιο επικίνδυνο τρόπο που οδηγούμε, όπως δείχνει η ραγδαία αύξηση των ατυχημάτων (34% αύξηση το πρώτο πεντάμηνο του ’23 συγκριτικά με το αντίστοιχο του ’20, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ). Και όχι, δεν μπορούμε να τα ρίχνουμε όλα στα «απόνερα» της οικονομικής κρίσης ή στον μακροχρόνιο εγκλεισμό εξαιτίας της πανδημίας που είναι εξάλλου ήδη αρκετά πίσω μας. Μπορεί να έχουν κι αυτά κάποιο μερίδιο, αλλά το πρόβλημα νομίζω είναι αλλού και σχετίζεται με την έλλειψη παιδείας, συναίσθησης, ενσυναίσθησης, την ανάδυση ενός κυνισμού, μιας μισανθρωπίας και ενός yolo ατομικισμού χωρίς προηγούμενο. Και όλα αυτά θα πρέπει να τα σκεφτούμε νομίζω πολύ σοβαρά ως Πολιτεία, ως κοινωνία και ως ενεργοί πολίτες γιατί το χειρότερο είναι τέτοιο ώσπου να συμβεί το ακόμα χειρότερο που σε τέτοιες συνθήκες συνήθως δεν αργεί.

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Σάλος έχει ξεσπάσει με τα νέα στοιχεία ότι ο άτυχος Όλιβερ έπεσε θύμα αγέλης σκύλων και όχι ανθρώπων. Τα σενάρια και οι μαρτυρίες όμως παίρνουν και δίνουν.

Μαρτυρίες από ντόπιους κατοίκους στην Αράχωβα κάνουν λόγο για πολύ σκοτεινές καταστάσεις. Συγκεκριμένα κάνουν λόγο από σaτανιστικές… τελετές και ομαδικά όpγια με ιεpόδουλες και zώα.

Διαβάστε την μαρτυρία που κυκλοφορεί και έχει προκαλέσει πραγματικό σοκ:

Για τον #Όλιβερ
Μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη, αν και δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω το άτομο, κάτοικο Αράχωβας που μου είπε τα παρακάτω.
Ο σκυλάκος, φέρεται ως κοινό μυστικό, πως έπεσε θύμα αγέλης ανθρώπων, που σχετίζονται με τους τοπικούς άρχοντες της περιοχής προκειμένου να

— ₍ₕ₎ₑ₍ₐ₎ᵥₑ₍ₙ₎ₗᵢₙₐ (@EPapani) December 11, 2023

ικανοποιήσουν άρρωστα ένστικτά τους.
Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί αρρωσταίνω.
Η συγκάλυψη είναι εξόφθαλμη και δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι, ακόμα κι αν πρόκειται για κουτσομπολιό, πώς κ δεν έχει φτάσει στα αυτιά των αρμόδιων.
Δεν ξέρω ποιοι είναι ανακατεμένοι αλλά είμαι

— ₍ₕ₎ₑ₍ₐ₎ᵥₑ₍ₙ₎ₗᵢₙₐ (@EPapani) December 11, 2023

τρομερά απαισιόδοξη για την υπόθεση αυτή. Δεν πρεπει να σταματήσει η πίεση του κόσμου.

— ₍ₕ₎ₑ₍ₐ₎ᵥₑ₍ₙ₎ₗᵢₙₐ (@EPapani) December 11, 2023

Κάθε φορά που υποβαλλόμαστε σε αυτοδιαγνωστικό έλεγχο με self test ευχόμαστε να μην δούμε μία κόκκινη γραμμή (ακόμη κι αν αυτή είναι αχνή) στην ένδειξη C και άλλη μία στην ένδειξη T (θετικό τεστ).

Τα γρήγορα τεστ αντιγόνου μπήκαν στη ζωή μας ως αναγκαιότητα καθώς η εξάπλωση του κορονοϊού δημιούργησε την ανάγκη ελέγχων ακόμα και στο σπίτι.

Ήδη περίπου 1,5 εκατομμύρια μαθητές και εκπαιδευτικοί υποβάλλονται τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα σε αυτοδιαγνωστικό έλεγχο για τον κορονοϊό με self test.

Και βέβαια κάθε φορά που υποβαλλόμαστε σε αυτοδιαγνωστικό έλεγχο με self test ευχόμαστε να μην δούμε μία κόκκινη γραμμή (ακόμη κι αν αυτή είναι αχνή) στην ένδειξη C και άλλη μία στην ένδειξη T (θετικό τεστ).

Το αποτέλεσμα είναι θετικό όταν εμφανίζονται δύο κόκκινες γραμμές. Μία κόκκινη γραμμή στο γράμμα C και μία κόκκινη γραμμή στο γράμμα T.

Το αποτέλεσμα του ελέγχου είναι αρνητικό όταν εμφανίζεται μόνο μία κόκκινη γραμμή στο γράμμα C.
Το τεστ είναι άκυρο όταν δεν εμφανίζεται καμία κόκκινη γραμμή στο γράμμα C.

Τι σημαίνουν όμως τα γράμματα C και T στον δείκτη αποτελέσματος της πλακέτας, που υπάρχει μέσα στις συσκευασίες των self tests;

Το γράμμα C υποδηλώνει την περιοχή ελέγχου (Control) και το T την περιοχή δοκιμής (Test).

Στα self test παρατηρεί κανείς και το γράμμα S (στο κάτω μέρος του τεστ). Πρόκειται για την ειδική υποδοχή δείγματος (Sample) όπου ο χρήστης του τεστ μεταφέρει τις σταγόνες.