Μια απλή κίνηση με ένα κέρμα μπορεί να μας γλιτώσει από τα περιττά έξοδα μειώνοντας την κατανάλωση καυσίμου και το κόστος κίνησης με το αυτοκίνητό μας.

Ένας από τους κρισιμότερους παράγοντες που μας επιτρέπουν να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή οικονομία καυσίμου στο αυτοκίνητο και τη μοτοσικλέτα μας είναι η κατάσταση των ελαστικών μας.

Δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά στη φθορά του πέλματος, η οποία απειλεί όχι μόνο την τσέπη μας αλλά και τη σωματική μας ακεραιότητα, αλλά και στην πίεση του αέρα, η οποία με το πέρασμα των ημερών μεταβάλλεται, καθιστώντας επιτακτικό τον συχνό έλεγχο από τον χρήση του αυτοκινήτου.

Ένα ελαστικό το οποίο δεν διαθέτει την ενδεδειγμένη πίεση αέρα στο εσωτερικό του είναι εξίσου επικίνδυνο με ένα φθαρμένο ελαστικό, καθώς το πέλμα δεν «πατάει» με τον ενδεδειγμένο τρόπο στην άσφαλτο με αποτέλεσμα να μειώνεται η πρόσφυση.

Την ίδια στιγμή η παραμόρφωση που προκαλεί η έλλειψη πίεσης σε ένα ελαστικό αυξάνει και μάλιστα σημαντικά την αντίσταση κύλισης και ως εκ τούτου την ενέργεια που χρειάζεται το όχημα να ξοδέψει για να παραμείνει σε κίνηση.

Με λίγα λόγια η λάθος πίεση των ελαστικών σημαίνει αυξημένη κατανάλωση καυσίμου και σαφώς μεγαλύτερο κόστος για εκείνους που για τον έναν ή τον άλλο λόγο κινούνται καθημερινά με αυτοκίνητο.

Ο μοναδικός τρόπος για να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες που μπορούν να προκύψουν από τα ελαστικά του οχήματός μας είναι ο τακτικός έλεγχος. Ιδανικά ο έλεγχος αυτός θα πρέπει να γίνεται με το γνωστό σε όλους μανόμετρο, ενδεχομένως σε κάποιο πρατήριο καυσίμων, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να προσθέσουμε και αέρα αν αυτό κριθεί απαραίτητο και πάντα βάσει των προτάσεων του κατασκευαστή.

Εναλλακτικά, βέβαια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ένα κέρμα με το οποίο μπορούμε να πάρουμε μια εικόνα για το αν ένα ελαστικό χρειάζεται αέρα ή όχι.

Για να ελέγξουμε τα ελαστικά μας με ένα κέρμα θα πρέπει να έχουμε επιλέξει το κέρμα θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε και να έχουμε πραγματοποιήσει με αυτό μια «μέτρηση» με τις σωστές πιέσεις, για να έχουμε μια μέτρηση αναφοράς.

Με το κέρμα μπορείτε να τσεκάρετε οπτικά την πίεση των ελαστικών σας τοποθετώντας το στο κέντρο του ελαστικού, στην κορυφή του. Στην πρώτη μέτρηση αναφοράς που θα κάνετε, έχοντας τοποθετήσει το κέρμα στο κέντρο το κοιτάζετε από το πλάι.

Για να σιγουρευτείτε ότι το κάνετε σωστά βεβαιωθείτε ότι κοιτάζοντας από το πλάι δεν βλέπετε το πέλμα του ελαστικού (την χάραξή του), αλλά μόνο το κέρμα. Έπειτα σημειώνετε είτε νοητά, είτε με κάποιο σημάδι πάνω στο κέρμα το σημείο όπου τελειώνει το πέλμα και αρχίζετε να βλέπετε το νόμισμα.

Αυτό το σημάδι πάνω στο κέρμα μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε με τον εξής τρόπο όταν θελήσετε να ελέγξετε στο μέλλον την πίεση στα ελαστικά σας και δεν έχετε άλλο τρόπο να το κάνετε: τοποθετείτε το κέρμα ξανά στο κέντρο, στην κορυφή του ελαστικού.

Αν βλέπετε μέρος του κέρματος κάτω από το σημάδι και τα ελαστικά σας είναι σχετικά καινούργια, τότε αυτό σημαίνει ότι έχουν περισσότερο αέρα και υψηλότερη πίεση από όσο θα έπρεπε. Αν δεν βλέπετε το σημάδι τότε τα ελαστικά έχουν χαμηλότερη πίεση από το ιδανικό.

Με το ίδιο νόμισμα μπορείτε επίσης να ελέγξετε και το πάχος του πέλματος του ελαστικού -όσο αυτό παλιώνει- για να βεβαιωθείτε ότι βρίσκεται στα επιτρεπτά από το νόμο επίπεδα και να γνωρίζετε πότε πλησιάζει η στιγμή της αντικατάστασής του.

Να σημειωθεί τέλος ότι τα ελαστικά του αυτοκινήτου μας χάνουν την πίεσή τους με την πάροδο του χρόνου, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό, λόγω, μεταξύ άλλων, της αυξομείωσης στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες απώλεια ενός με δύο psi το μήνα -ακόμη και ελαφρώς μεγαλύτερη- θεωρείται φυσιολογική και αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να ελέγχουμε τα ελαστικά μας τουλάχιστον μια φορά κάθε δύο εβδομάδες και πάντα πριν ξεκινήσουμε για μια μεγάλη διαδρομή.

Το άγνωστο κoλπο που υπάρχει για να διώχνεις τους ενoχλητικούς οδηγούς που κολλάνε πίσω από το αυτοκίνητό σου – Ποιον διακόπτη πρέπει να πατήσεις

Για να γλιτώσετε από τους οδηγούς που έχουν την κακή συνήθεια να κολλάνε στον προφυλακτήρα σας, αρκεί μια απλή κίνηση με τα δάχτυλα του χεριού σας.

Το tailgating ή στα ελληνικά “η συνήθεια να μην αφήνει το πίσω αυτοκίνητο επαρκή απόσταση από το προπορευόμενο όχημα” είναι μια πράξη που εκνευρίζει τους περισσότερους οδηγούς και ταυτόχρονα τους προκαλεί άγχος.

Πολλές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει την επικινδυνότητα της συγκεκριμένης πρακτικής, δείχνοντας ότι έως και 50% των τροχαίων θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν τηρούνταν σωστά οι αποστάσεις. Ταυτόχρονα, έχουν αποδείξει ότι ο οδηγός που “δέχεται” την πίεση γίνεται πιο απρόσεκτος και απρόβλεπτος, αφού η προσοχή του επικεντρώνεται στο πίσω αυτοκίνητο, ενώ οι καρδιακοί του παλμοί μπορεί να αυξηθούν έως και 30%.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ η μη σωστή τήρηση αποστάσεων επιφέρει διοικητικό πρόστιμο 80 ευρώ, ο Κ.Ο.Κ. δεν ορίζει την απόσταση, αφήνοντας το στη διακριτική ευχέρεια της τροχαίας να επιβάλει κυρώσεις και του οδηγού να κρίνει πόσο μακριά πρέπει να βρίσκεται από το προπορευόμενο όχημα.

Αυτό το παραθυράκι εκμεταλλεύονται οι περισσότεροι και κολλάνε απροκάλυπτα στον μπροστινό, ο οποίος αρκετές φορές, για να αποθαρρύνει τους “διώκτες” του, πατάει φρένο. Αυτή η αντίδραση, εκτός του ότι εγκυμονεί κινδύνους και συνήθως αυξάνει τα νεύρα, είναι και παράνομη, αφού το αναίτιο φρενάρισμα επιφέρει επίσης πρόστιμο 80 ευρώ.

Ένα κόλπο που μπορεί να σας αποσυμφορήσει από μια τέτοια κατάσταση, χωρίς να παραβιάσετε τον Κ.Ο.Κ ή να κλιμακώσετε την επιθετικότητα στο δρόμο, βρίσκεται στα δάχτυλα του ενός χεριού σας.

Όταν κάποιος σας πλησιάσει πολύ, μπορείτε απλά να ενεργοποιήσετε τους υαλοκαθαριστήρες και το σύστημα πλύσης του παρμπρίζ. Οι σταγόνες από τα ακροφύσια συνήθως πέφτουν στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου που σας ακολουθεί, κάνοντας ενστικτωδώς τον πίσω οδηγό να αυξήσει την απόσταση από εσάς. Μάλιστα, αν το αυτοκίνητο είναι λίγο παλαιότερο και τα πιτσιλιστίρια δεν είναι σωστά ρυθμισμένα, τότε δεν μιλάμε για μόνο μερικές σταγόνες.

Δυστυχώς, το κόλπο αυτό δεν λειτουργεί σε ορισμένα νεότερα και ακριβότερα αυτοκίνητα, στα οποία τα ακροφύσια είναι ενσωματωμένα στις ίδιες τις λεπίδες των υαλοκαθαριστήρων.

Φυσικά, αυτή την τακτική καλό είναι να την χρησιμοποιείτε μόνο εντός αστικών περιοχών ή σε επαρχιακούς δρόμους, όπου δεν υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για να κάνετε δεξιά ώστε να αφήσετε τον πίσω να προσπεράσει. Σε αυτοκινητόδρομο, είναι πιο ασφαλές και λογικό, απλά να αλλάξετε λωρίδα και να συνεχίσετε το ταξίδι σας με ηρεμία.

Τώρα για να είστε κι εσείς σίγουροι ότι κρατάτε σωστά τις αποστάσεις από τον μπροστινό, υπάρχουν δύο τρόποι για να την υπολογίζετε. Ο πρώτος ονομάζεται ο “κανόνας του τετραγώνου”, με τον υπολογισμό του να είναι αρκετά απλός, αφού το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο οδηγός είναι να πολλαπλασιάσει το πρώτο ψηφίο που υπάρχει στο όριο ταχύτητας με τον εαυτό του για να βρει την απόσταση.

Ο δεύτερος είναι ο κανόνας των 3 δευτερολέπτων, όπου ο οδηγός πρέπει να ορίσει ένα σταθερό σημείο αναφοράς (π.χ. μια πινακίδα) και μόλις το προπορευόμενο όχημα περάσει από εκεί, να αρχίσει να μετράει 3 δευτερόλεπτα, λέγοντας «χίλια ένα», «χίλια δύο», «χίλια τρία». Αν δεν έχει περάσει το σημείο αναφοράς μέχρι να τελειώσει το μέτρημα, τότε η απόστασή σας είναι καλή, αλλιώς θα πρέπει να την αυξήσετε.

Πηγή: carandmotor