Μια εταιρεία στην Ιαπωνία υιοθέτησε μια δημιουργική προσέγγιση για να παρακινήσει τους υπαλλήλους της να σταματήσουν το κάπνισμα. Η Piala Inc., μια οργάνωση με έδρα το Τόκιο, δίνει στο προσωπικό που δεν καπνίζει έξι επιπλέον ημέρες διακοπών ανά έτος. Εισήχθη το Σεπτέμβριο αυτή η νέα πολιτική και αποσκοπεί στο να αντισταθμίσει τα διαλείμματα που σχετίζονται με το κάπνισμα, τα οποία λέγεται ότι καταναλώνουν περίπου 15 λεπτά το καθένα.
“Ένας από τους μη καπνιστές υπαλλήλους έβαλε ένα μήνυμα στο κουτί προτάσεων της εταιρείας νωρίτερα αυτόν τον χρόνο, λέγοντας ότι τα διαλείμματα καπνίσματος προκαλούσαν προβλήματα”, όπως δήλωσε ο Χιροτάκα Ματσουσίμα, εκπρόσωπος της εταιρείας, στο The Telegraph. “Ο Διευθύνων Σύμβουλος μας είδε το σχόλιο και συμφώνησε, οπότε δίνουμε στους μη καπνιστές κάποιο επιπλέον χρόνο διακοπών για να τους αποζημιώσουμε”.
Η έδρα της εταιρείας βρίσκεται στον 29ο όροφο ενός κτιρίου γραφείων στην περιοχή Εμπισού του Τόκιο. Όποιος θέλει ένα τσιγάρο έπρεπε να το κάνει στο υπόγειο, κάτι που χρειαζόταν περίπου 15 λεπτά στο σύνολο κάθε φορά.
Τουλάχιστον 30 από τους 120 υπαλλήλους της εταιρείας έχουν ήδη επωφεληθεί από το επίδομα και έχουν πάρει επιπλέον μέρες αδείας μετά την πραγματοποίηση των αλλαγών. Σύμφωνα με την εταιρεία, το σχέδιο ενθάρρυνε επίσης τουλάχιστον τέσσερις ανθρώπους να σταματήσουν αυτήν τη συνήθεια.
“Ελπίζω να ενθαρρύνω τους υπαλλήλους να σταματήσουν το κάπνισμα μέσω κινήτρων και όχι με κυρώσεις ή καταναγκασμούς”, δήλωσε η διευθύνων Σύμβουλος της Piala Inc, Τακάο Ασούκα στο News Kyodo. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναφέρει ότι το 18,2% των Ιαπωνέζων ενηλίκων καπνίζει (το ποσοστό είναι υψηλότερο μεταξύ των ανδρών και των παλαιότερων γενεών).
Πιστεύετε ότι οι μη καπνιστές πρέπει να λαμβάνουν πιο αμειβόμενη άδεια από τους καπνιστές; Ή μήπως είναι άδικο για όσους καπνίζουν; Ενημερώστε μας στα σχόλια.
Η έδρα της Piala Inc. βρίσκεται στον 29ο όροφο, οπότε όποιος θέλει ένα τσιγάρο πρέπει να πάει στο υπόγειο, κάτι που χρειάζεται περίπου 15 λεπτά για κάθε ταξίδι
“Ένας από τους μη καπνιστές υπαλλήλους έβαλε ένα μήνυμα στο κουτί προτάσεων της εταιρείας νωρίτερα αυτόν τον χρόνο, λέγοντας ότι τα διαλείμματα καπνίσματος προκαλούσαν προβλήματα”
“Ελπίζω να ενθαρρύνω τους υπαλλήλους να σταματήσουν το κάπνισμα μέσω κινήτρων και όχι με κυρώσεις ή καταναγκασμούς”, δήλωσε η διευθύνων Σύμβουλος της Piala Inc, Τακάο Ασούκα
Τουλάχιστον 30 από τους 120 υπαλλήλους της εταιρείας έχουν ήδη επωφεληθεί από το επίδομα και έχουν πάρει επιπλέον μέρες αδείας μετά την πραγματοποίηση των αλλαγών
Μπορεί η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου να βρίσκεται εκτός τηλεόρασης εδώ και λίγο καιρό αλλά έχει πάρει την μεγάλη απόφαση να πάρει το πτυχίο της! Η πρώην παρουσιάστρια του Alpha επέστρεψε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ώστε να τελειώσει τις σπουδές της στο Τμήμα Φιλολογίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Μάλιστα, η Κωνσταντίνα διάβασε πολύ στην περασμένη εξεταστική και πέρασε τα μαθήματα της, με αρκετά καλούς βαθμούς.
Όμως ήρθε η στιγμή της πρακτικής! Η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου θα πηγαίνει για μερικά πρωινά στο 3ο ΓΕΛ Αργυρούπολης, για να κάνει μάθημα στους μαθητές του σχολείου, έτσι ώστε να μυηθεί στους τρόπους διδασκαλίας, κάτι που χρειάζεται για το πτυχίο της, στην Φιλοσοφική Σχολή.
Το πρωί της Τετάρτης, η παρουσιάστρια είχε το πρώτο της μάθημα, το οποίο μάλλον δεν πήγε και πολύ καλά, όπως μας ενημέρωσε η ίδια μέσα από τα social media.
“Έφαγα τρελή καζούρα σήμερα… Η πρώτη μέρα στο σχολείο πραγματικά ήταν…” δήλωσε με δυσαρέσκεια στο βίντεο που ανάρτησε στα Instagram Stories της.
Στον ανακριτή οδηγήθηκε σήμερα το πρωί ο 79χρονος από τον Άγιο Αθανάσιο Δράμας,ο οποίος πυροβόλησε και σκότωσε έναν 30χρονο Ρομά ,διαρρήκτη που εισέβαλε στο αργυροχρυσοχοείο του τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής. Ο εισαγγελέας πρότεινε περιοριστικούς όρους ενώ ο ανακριτής πρότεινε την προσωρινή του κράτηση.
Κατά την διαδικασία, δεν υπήρξε σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή , για τον αν θα κριθεί ο κατηγορούμενος προφυλακιστέος, γι αυτό τον λόγο και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, την απόφαση θα την πάρει,το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών.
Στο διάστημα των πέντε ημερών που μεσολαβεί, ο κατηγορούμενος θα βρίσκεται υπό περιορισμό στο σπίτι του στον Άγιο Αθανάσιο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο κατηγορούμενος έκανε δηλώσεις στα ΜΜΕ, υποστήριξε ότι είδε τον δράστη να τον απειλεί με όπλο και γι’ αυτό τον πυροβόλησε, όντας σε άμυνα.
Τόνισε ότι πριν πυροβολήσει είχε καλέσει την αστυνομία, η οποία όμως άργησε να φτάσει, επειδή εκείνη την ώρα γινόταν αλλαγή βάρδιας.
«Πρώτα να καλείτε την αστυνομία σε τέτοιες περιπτώσεις», δήλωσε ο κατηγορούμενος, επίσης είπε οτί, δεν είχα πρόθεση να σκοτώσω,ήθελα να προστατεύσω την οικογένεια μου.
Ξεσπάθωσε κατά του ηθοποιού Λάκη Λαζόπουλου, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης, μιλώντας στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα «Late Night».
Ο ίδιος κατηγόρησε τον κωμικό ότι, μεταξύ άλλων, «έσπειρε το μίσος στην ελληνική κοινωνία» και πως έβλαψε την Ελλάδα σοβαρά.
«Όσο κι αν σου κάνει εντύπωση, παρόλο που είναι γνωστά τα αισθήματά μου για τον Πάνο Καμμένο, ο Λάκης Λαζόπουλος έχει βλάψει την Ελλάδα απείρως περισσότερο. Δεν παραδέχτηκε ακριβώς ότι στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε “άλλο ο καλλιτέχνης και άλλο ο πολίτης” και κάτι τέτοια, κάτι γελοιότητες είπε. Ο άνθρωπος αυτός επί σειρά ετών έσπειρε ένα απύθμενο μίσος στην ελληνική κοινωνία, έπαιρνε όλους τους πολιτικούς που δεν συμπαθούσε, τους διακωμωδούσε χυδαία με διάφορα βίντεο. Ο Λαζόπουλος έχει βλάψει σοβαρά την Ελλάδα.
Αφού έσπειρε αυτό το μίσος στους Έλληνες για τους άλλους μισούς Έλληνες και έβαλε τους ανθρώπους να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος τα λεφτά του τα πήγε στη Γαλλία. Εγώ δεν είπα ότι έκλεψε, είπα άλλο πράγμα. Όταν παίζεις τα ρέστα σου για να πέσει ο Σαμαράς και λες στον κόσμο πόσο βέβαιος είσαι ότι δεν κινδυνεύουμε με τον Τσίπρα και την ίδια στιγμή που το λες αυτό βγάζεις τα λεφτά σου έξω… Εγώ λόγω capital control παίρνω τα λεφτά μου σταγόνα-σταγόνα, ενώ αυτός που έχει τα λεφτά του έξω, τα παίρνει όποτε θέλει», είπε μεταξύ άλλων ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Προϊόντα από βιολογική κάνναβη πρόσφεραν στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα. Συγκεκριμένα, ο συνεταιρισμός Kannabio Hemp Coorepative δημοσίευσε φωτογραφίες στην σελίδα του στο Facebook με τον Αλέξη Τσίπρα να στέκεται δίπλα σε ανθούς κάνναβης, κρατώντας στα χέρια του ένα δείγμα από το ελληνικό προϊόν.
Το μήνυμα που μετέφερε ο συνεταιρισμός στον Πρωθυπουργό ήταν «Το μέλλον της Ελλάδας είναι η Κάνναβη», με τον ίδιο να κοιτά με προσοχή τα προϊόντα που του παρουσίασαν οι εκπρόσωποι του Kannabio Hemp Coorepative.
Το μήνυμα τους στο Facebook:
«Το μέλλον της Ελλάδας είναι η Κάνναβη. Αυτό μεταφέραμε σήμερα στον Πρωθυπουργό που επισκέφτηκε την έκθεση ΚΑΛΟ στην Τεχνόπολη, και του δώσαμε ένα δείγμα από τα πρώτα ελληνικά βιολογικά προιόντα Κάνναβης (ακατέργαστους ανθούς κάνναβης για χαλαρωτικό τσάι, αιθέριο έλαιο και ανθόνερο)».
Να σημειωθεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας λίγο πριν εγκαινίασε την 1η Έκθεση Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων και μετά την ομιλία του ο ξεναγήθηκε στην έκθεση, όπου έπαιξε ξύλινο ποδοσφαιράκι, δοκίμασε κρασί, μαζεδές και πληροφορήθηκε για τα πρώτα ελληνικά βιολογικά προϊόντα Κάνναβης.
Συνέντευξη για όλα έδωσε στο περιοδικό Down Town η Βίκυ Σταμάτη, λίγο πριν τη δικαστική απόφαση να επιστρέψει στη φυλακή και ανακοινωθεί επίσημα από το δικηγόρο της η απόφασή της να πάρει διαζύγιο από τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
“Εγώ το κατώφλι του κολαστηρίου δεν πρόκειται να το περάσω. Πρώτος γιατί είμαι υπερ- αθώα και δεύτερον, είμαι μητέρα. Τον τρίτο λόγο αφήστε τον σε εμένα… Κρύβω άσους στο μανίκι γι’ αυτό και με ακούτε τόσο ψύχραιμη. Δεν ξέρω αν θα δικαιωθώ, δεν ξέρω αν θα εισακουστώ, δεν ξέρω τίποτα. Το σύστημα είναι σαθρό και πρέπει να παλέψω σκληρά. Έχω όμως άσους στο μανίκι.
Αυτούς τους άσους δεν θα μου τους στερήσει κανείς”, αποκάλυψε η Βίκυ Σταμάτη μιλώντας για το ενδεχόμενο να επιστρέψει στη φυλακή, λίγες μέρες πριν εκδοθεί η απόφαση που θέτει και εκείνη και τον σύζυγό της, υπό κράτηση.
Η ίδια μάλιστα, θεωρούσε σενάριο επιστημονικής φαντασίας την επιστροφή της στη φυλακή, όσο για την επιστροφή του Άκη Τσοχατζόπουλου στο κελί εξομολογήθηκε: “Το φοβάμαι, δεν το επιθυμώ, δεν το θέλω και να σας πω κάτι πολύ σημαντικό, αυτόν τον οποίον θα βλάψουν δεν θα είναι ο σύζυγός μου.
Θα βλάψουν το παιδί μου. Το παιδί δεν είναι πλέον τεσσάρων ετών, να μην καταλαβαίνει. Είναι ένα παιδάκι, το οποίο είναι μεγάλο και έχει πολύ θυμό. Έχει πάρα πολύ θυμό μέσα του και αυτόν το θυμό προσπαθούμε να κατευνάσουμε”.
Στην ερώτηση αν νιώθει πως έχει κάνει μεγάλες υπερβολές στο παρελθόν και χρωστάει πουθενά μια συγγνώμη, ανέφερε: “Μου χρωστούν, δεν χρωστάω τίποτα και σε κανέναν. Χρωστάω τα πάντα στο παιδί μου.” και συμπληρώνει: “Για σταθείτε με ποιον με συγκρίνετε; Τι παραπάνω απέκτησα ή έζησα εγώ από την Δάφνη, την Άντα, την Μαρέβα, την Μολντενχάουερ, την σύζυγο του Ζήγρα;”
Τέλος, για την δική της κατάσταση, μετά τη δύσκολη περίοδο που πέρασε αποκάλυψε: “Έχω υποστεί σοβαρότατο ψυχικό κλονισμό, αλλά η ζωή μου επιβάλλει σοβαρότητα και πολύπλοκα ωράρια εργασίας και στο κεφάλι μου γυρίζουν συνεχώς κρίσεις άγχους. Η ζωή μου είναι ίδια με αυτή της νοικοκυράς, μητέρας και συζύγου”.
Ο οδηγός που έσερνε με το αυτοκίνητό του τον σκύλο, με τις σοκαριστικές εικόνες να έχουν καταγραφεί σε κινητό, κάνοντας τον γύρο του διαδικτύου προκαλώντας οργή και αποτροπιασμό, βρέθηκε χθες από άνδρες του Αστυνομικού Τμήματος Καλαβρύτων.
Όπως αναφέρει το tempo24.gr, μεταφέροντας πληροφορίες από το kalavrytanews.com, ο οδηγός ισχυρίζεται πως πρόκειται για ατυχές περιστατικό, καθώς το σκυλί που είχε δεμένο στην καρότσα του οχήματος του, έπεσε από το αυτοκίνητο χωρίς αυτός να το αντιληφθεί.
Η δημοσιοποίηση του βίντεο προκάλεσε την παρέμβαση των αστυνομικών αρχών, το οποίο κατέγραφε τον οδηγό του αγροτικού αυτοκινήτου να σέρνει τον δεμένο σκύλο στην επαρχιακή οδό Μεγάλου Σπηλαίου – Καλαβρύτων, στην ορεινή Αχαΐα.
Το Αστυνομικό Τμήμα Καλαβρύτων ανέλαβε την αυτεπάγγελτη διερεύνηση του περιστατικού, με στόχο τον εντοπισμό του αγροτικού, αλλά και του οδηγού που κατέγραψε τις θλιβερές εικόνες.
Χθες, σύμφωνα με το kalavrytanews.com, στο συγκεκριμένο σημείο, αλλά και σε όλη την διαδρομή από τη διασταύρωση της Κερπινής, υπάρχουν ίχνη αίματος.
Λίγες φορές ένα τραγούδι με τρεις μικρές στροφές (48 λέξεις) μπορεί να σε ταξιδέψει στην ιστορία και να σε φέρει κοντά με την καθημερινότητα άλλων εποχών. Στιχουργός, επίσημα, φέρεται, ο Πάνος Μιχαλόπουλος, αν και όπως θα δούμε ορισμένοι από τους στίχους απαντώνται συχνά στη δημοτική μας ποίηση ή είναι “αδέσποτοι” στίχοι της Φυλακής. Το τραγούδι είναι από τα ελάχιστα που δεν ηχογραφήθηκαν προπολεμικά και στην πρώτη ηχογράφηση, δεκαετία του 1950, αποδίδεται στον Πάνο Μιχαλόπουλο.
Οι στίχοι κουβαλούν άρωμα από την Ελλάδα των τελευταίων αιώνων (πρόκειται για συρραφή αδέσποτων στίχων από τη Δημοτική Παράδοση και τη ρεμπέτικη στιχουργία). Ιδιαίτερα ο στίχος “Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα” έχει όλη τη δύναμη, την απλότητα και την καθαρότητα των αρχαίων Λυρικών ποιητών (πάντα φανταζόμουν ότι ο Μίμνερμος, ο Αρχίλοχος, ο Βαμβακάρης και ο Μπαγιαντέρας είναι κωπηλάτες στην ίδια γαλέρα) Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή Ποιος είναι ο Καπετανάκης;
Πρόκειται, μάλλον, για ιστορικό πρόσωπο, διευθυντής των φυλακών της Παλαιάς Στρατώνας, στο Μοναστηράκι. Ιστορικά, αναφέρεται κάποιος Καπετανάκης με το βαθμό Λοχαγού (υπασπιστής στη Μαχη του Δορυλαίου, Οκτώβριος 1921).
Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, ο Καπετανάκης θα διατελέσει ακόλουθος του Ελ. Βενιζέλου και στη δεκαετία του 1930 ήταν διευθυντής των Φυλακών (ο φερόμενος ως στιχουργός Πάνος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε 24/3/1924 και πρωτοεμφανίστηκε στην δισκογραφία το 1951.
Συνεπώς δεν μπορεί να έχει βιωματική σχέση με τον στίχο). Η πρώτη στροφή ανήκει στα αδέσποτα στιχάκια της φυλακής και μάλλον υπαινίσσεται κάποια συμφωνία που είχε ο κρατούμενος με τον Καπετανάκη.
Στη δεύτερη στροφή, πάντως, φαίνεται να μην είναι σύμφωνοι αλλά αντίπαλοι (πράγμα που ενισχύει την άποψη για συρραφή διαφορετικών αδέσποτων στίχων) Τι σημαίνει η φράση: “ έχει ντούγκλα το μουστάκι” Το “ντούγκλα” δεν είναι τίποτα άλλο από το όνομα του ηθοποιού Douglas Fairbanks, Sr. (1883 –1939), δες φωτο, ο οποίος μεσουρανούσε την εποχή που φτιάχτηκε το στιχάκι. Είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά στον κόσμο ταινίες όπως ο Ζορό (1920), ο κλέφτης της Βαγδάτης (1924), ο Ρομπέν των Δασών (1922).
Όπως ήταν φυσικό, ήταν αναμφισβήτητα το παγκόσμιο λαϊκό είδωλο της εποχής και πάρα πολλοί αντέγραφαν την εμφάνιση του και, βέβαια, το μουστάκι του. Ένας από αυτούς ήταν και ο Καπετανάκης Τι ήταν τα μελιτζανιά; Αρχικά, είχα διαβάσει, έκπληκτος, ότι το τραγούδι αναφέρεται στα μελιτζανιά, επειδή ήταν το χρώμα των εσωρούχων, που φόραγαν οι πόρνες.
Η εξήγηση που έδινε αυτή η ανυπόστατη ερμηνεία ήταν ότι, δήθεν, οι πόρνες, στις πρώτες δεκαετίες του 1900 χρησιμοποιούσαν ως αντισηπτικό (αντίστοιχο με το σημερινό Betadine) ένα διάλυμα υπερμαγγανικού Καλίου (το οποίο, όντως κατά τη βεβαίωση φαρμακοποιού, έχει χρώμα μελιτζανί).Έτσι, οι πόρνες, κατά τον μύθο του διαδικτύου και των εύκολων αναλύσεων, λέρωναν ή εμπότιζαν τα εσώρουχα τους με το μελιτζανί χρώμα.
Αυτή η άποψη κυκλοφορεί ευρέως, κυρίως στο διαδίκτυο, αλλά προσωπικά δεν με έπειθε, γιατί κάτι τέτοιες εκφράσεις και υπαινιγμοί στα εσώρουχα των γυναικών, πόσο μάλλον της μητέρας, δεν ταιριάζουν με την αισθητική των ρεμπέτηδων. Αυτό τον προβληματισμό μου μετέφερα στο φίλο Πάνο Σαββόπουλο.
Αυτός μου υπέδειξε να ανατρέξω στη Δημοτική μας ποίηση. Εκεί , πράγματι, βρήκα ότι ο αδέσποτος στίχος “τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια” χρησιμοποιείτε στη νησιώτικη και στη στεριανή παράδοση πολύ πριν τους ρεμπέτες, ίσως και αιώνες νωρίτερα (είναι γνωστό η ρεμπέτικη ποίηση διαφύλαξε τη λαϊκή ποίηση αιώνων), και βέβαια δε χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις πόρνες αλλά το πένθος.
Το μελιτζανί, το μοβ (η λέξη μοβ απαντάται μετά το το 1856 και σχηματίστηκε από τον Χημικό Sir William Henry Perkin), είναι το χρώμα του πένθους, του σάβανου και της χηρείας. Με άλλη λόγια είναι μια διαχρονική ευχή να πάψει κάποια γυναίκα τη χηρεία και να ξαναφτιάξει τη ζωή της (…”όταν θα με φιλήσεις τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια” Γιώργος Δαμιανός
Kάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Σας διαβεβαιώνω πως είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό», έλεγε ο Bill Shankly, ο θρυλικός προπονητής της Λίβερπουλ. Ναι, το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι κάτι παραπάνω: ένα εργαλείο ανανέωσης της ζωής που έχει παγώσει από μια επώδυνη ανατροπή, ένα όχημα οικειοποίησης του διαφορετικού σώματος, μια πηγή χαράς και ένα ξέφωτο ισότητας.
Αυτό τουλάχιστον είναι το ποδόσφαιρο που παίζει η Εθνική Ομάδα Ακρωτηριασμένων, φαινομενολογικά πολύ διαφορετικό από τις αστραφτερές αναπαραστάσεις των μεγάλων πρωταθλημάτων, αλλά στην ουσία του ταυτόσημο με τον πηγαίο αυθορμητισμό και το ενστικτώδες πάθος που αναβλύζει εδώ και δεκαετίες σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, κάθε φορά που μια παρέα ανθρώπων στήνει μια μπάλα και δύο δοκάρια, σφυρίζοντας την έναρξη του παιχνιδιού.
Παρασκευή βράδυ, τα 5Χ5 της Ανθούσας είναι γεμάτα κόσμο, πιτσιρίκια που συλλαβίζουν το όνομα του Μessi δοκιμάζοντας αδέξιες ντρίπλες, έφηβοι που ξεγλιστρούν για λίγο από τις αλλεπάλληλες υποχρεώσεις σχολείου και φροντιστηρίων, μεσήλικες επαγγελματίες που θυμούνται ότι προτού κλειστούν σ’ ένα γραφείο ονειρεύονταν μια καριέρα στο χορτάρι.
Όλοι γύρω από μια μπάλα στο ξεφαντωτικό ηχόχρωμα ανάμικτων ιαχών. Σ’ ένα από αυτά τα γηπεδάκια εμφανίζονται σιγά-σιγά οι παίκτες της Εθνικής Ακρωτηριασμένων, βγάζουν τα πρόσθετα μέλη, τα αφήνουν στον πάγκο, φοράνε τις μπλούζες με το εθνόσημο, παίρνουν τις πατερίτσες και φτιάχνουν έναν κύκλο γύρω από τον προπονητή τους Απόστολο Μπαλτούμα.
Κάπως έτσι ξεκινάει η εβδομαδιαία τους προπόνηση. Τρέχουν για ζέσταμα, δοκιμάζουν το ένα-δύο μεταξύ τους, σουτάρουν στο τέρμα, κάνουν διατάσεις για χαλάρωση. Ό,τι ακριβώς δηλαδή συμβαίνει σε μια προπόνηση. Η μοναδική διαφορά είναι ότι στηρίζονται στις πατερίτσες τους.
Η Εθνική Ομάδα Ακρωτηριασμένων είναι ένα φρέσκο εγχείρημα. Έχει σβήσει μόλις το πρώτο της κεράκι και πάει για το δεύτερο. Η ιδέα ανήκει στον τεχνικό διευθυντή της ομάδας, Άρη Μαυρόπουλο.
Έχοντας μια μακροχρόνια εμπειρία στον αθλητισμό των ανθρώπων με αναπηρία ως επικεφαλής προπονητών στον σύλλογο ΑΣ ΑμεΑ Καστελλάνοι, παρακολούθησε τις πρωτοβουλίες που υπάρχουν στο εξωτερικό, ήρθε σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και έβαλε τις σκέψεις του σε ράγες. «Τίποτα δεν είναι εύκολο. Όλα θέλουν κόπο και υπομονή. Στην πρώτη προπόνηση που κάναμε στις αρχές του 2016, ήμασταν τέσσερα άτομα. Σήμερα, η ομάδα έχει 16 παίκτες.
Στην αρχή παίζαμε κάποια φιλικά ματς με ομάδες αρτιμελών. Δεν είναι το ίδιο, βέβαια, επειδή μας χαρίζονταν λίγο, μας έπαιζαν μαλακά. Αν δεν παίξεις με άλλη ομάδα με πατερίτσες, δεν μπορείς να μπεις στο κλίμα. Δώσαμε τους πρώτους μας επίσημους αγώνες τον περασμένο Ιούνιο, σ’ ένα διεθνές τουρνουά στην Πολωνία.
Εκεί καταλάβαμε τη διαφορά. Δεχτήκαμε πολλά γκολ και ήταν δύσκολο να το διαχειριστούμε ως ομάδα. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα μας βοήθησε, επειδή αύξησε τη θέλησή μας να προσπαθήσουμε. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που πήραμε τώρα μέρος, στην Κωνσταντινούπολη, η ομάδα εμφανίστηκε ορατά βελτιωμένη. Εντάξει, δεν είμαστε ακόμη όσο ανταγωνιστικοί θα έπρεπε, αλλά υπάρχει αισιοδοξία», μου λέει.
Παίζεται 7Χ7, έχει απεριόριστες αλλαγές, ο τερματοφύλακας απαγορεύεται να βγει από την περιοχή, οι παίκτες δεν επιτρέπεται να χτυπήσουν εσκεμμένα την μπάλα με την πατερίτσα, ούτε να κάνουν τάκλιν.
Ο Άρης δίνει μεγάλη έμφαση στον ψυχολογικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια τέτοια ενασχόληση στους ανθρώπους με αναπηρία: «Τους αρέσει καταρχήν, επειδή είναι ποδόσφαιρο. Είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Οι περισσότεροι, επειδή δεν είχαν εκ γενετής αναπηρία, όταν ανακαλύπτουν ότι μπορούν να παίξουν ξανά ποδόσφαιρο, ενθουσιάζονται.
Τους ενδυναμώνει, βλέπουν τι μπορούν να καταφέρουν, αποκτούν αυτοπεποίθηση κι αυτό αντανακλάται στη σχέση τους με τον κόσμο. Βελτιώνει τη θέση τους ως προς την κοινωνία και την αυτοεικόνα τους. Τα άτομα με ακρωτηριασμό διακατέχονται από πολλές αναστολές. Μπορεί, για παράδειγμα, να ντρέπονται να βγάλουν το πρόσθετο μέλος ή να αποφεύγουν να φανεί. Γι’ αυτό τον λόγο, εξάλλου, συνήθως φορούν μακριά παντελόνια. Εδώ σταδιακά λύνονται, αισθάνονται πιο οικεία με το σώμα τους και το αγαπούν», επισημαίνει.
Αυτό ενδεχομένως παρατήρησαν σε αρκετές χώρες του εξωτερικού και ανέπτυξαν ταχύτατα το άθλημα. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν διεθνώς πάνω από 40 ομάδες ακρωτηριασμένων. Στην Αγγλία λειτουργούν πολλές ομάδες, με αποτέλεσμα να θεσμοθετηθεί αντίστοιχο πρωτάθλημα. Στην Τουρκία ακόμη περισσότερο, υπάρχουν δύο εθνικές κατηγορίες, γίνονται μεταγραφές και επενδύονται μεγάλα χρηματικά ποσά. Τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην Κωνσταντινούπολη, στο γήπεδο της Μπεσίκτας, τον παρακολούθησαν 40.000 θεατές.
Το άθλημα έχει τις ιδιαιτερότητές του ως προς τους κανονισμούς, αλλά δεν διαφοροποιείται αισθητά από το κλασικό ποδόσφαιρο: Παίζεται 7Χ7, έχει απεριόριστες αλλαγές, όλοι οι παίκτες που συμμετέχουν έχουν υποστεί ακρωτηριασμό στο ένα πόδι, εκτός από τον τερματοφύλακα, που έχει υποστεί ακρωτηριασμό στο χέρι. Ο τερματοφύλακας απαγορεύεται να βγει από την περιοχή, για να μην αποκτήσει σημαντικό πλεονέκτημα, οι παίκτες δεν επιτρέπεται να χτυπήσουν εσκεμμένα την μπάλα με την πατερίτσα, ούτε να κάνουν τάκλιν. Κατά τα λοιπά, άμυνα, επίθεση, φάουλ, πάσες και η εκστατική πάντα στιγμή του γκολ.
Οι περισσότεροι παίκτες δεν γεννήθηκαν με αναπηρία. Υπέστησαν ακρωτηριασμό κάποια στιγμή της ζωής τους εξαιτίας ενός τραυματικού συμβάντος, όπως ένα τροχαίο, ένα εργατικό ατύχημα ή ένας καρκίνος.
Ο Τάσος Τσίγκας ανήκει στην τελευταία κατηγορία: Νόσησε από καρκίνο και ακρωτηριάσαν το πόδι του πριν από δέκα χρόνια. Από τότε μέχρι την ένταξή του στην ομάδα, δεν ασχολούνταν με καμία αθλητική δραστηριότητα. Σήμερα, στα 34 του, όχι μόνο ασχολείται, αλλά εξελίσσεται σ’ έναν πολύ δυναμικό μεσοαμυντικό.
Έχασε δέκα κιλά για να βελτιώσει τις επιδόσεις του και κάνει ατομικές προπονήσεις ενδυνάμωσης και αντοχής. Σε μια τέτοια τον πέτυχα στο ΟΑΚΑ, με το χρονόμετρο στο χέρι. Δεν είχε να μου διηγηθεί κάποια πολύ δραματική ιστορία, απ’ αυτές που βγάζουν βαρύγδουπα σουπεράκια στα δελτία ειδήσεων.
«Είμαι στην ομάδα ενάμιση χρόνο. Στην αρχή, επειδή δεν χρησιμοποιώ ιδιαίτερα πατερίτσα στην καθημερινότητά μου, με ζόρισε κάπως αυτός ο συντονισμός. Στην πραγματικότητα μαθαίνεις ξανά το άθλημα, πώς θα κάνεις κοντρόλ, πως θα δώσεις πάσα κτλ. Το κυριότερο, βέβαια, ήταν ότι διαπίστωσα τις περιορισμένες αντοχές μου, λαχάνιαζα συνέχεια και άκουγα την ανάσα μου.
Γι’ αυτό ξεκίνησα ατομικές προπονήσεις και έφτιαξα αρκετά τα τρεξίματά μου. Ένα βασικό πρόβλημα στην ομάδα τώρα είναι ότι δεν υπάρχει οικονομική στήριξη, κυνηγάμε τα πάντα μόνοι μας, ακόμη και το νερό. Εμένα, πάντως, αυτή η φάση με βοήθησε πολύ, επειδή μου έδωσε τη δυνατότητα να παίξω ξανά ποδόσφαιρό, όπως όταν ήμουν παιδί. Μπαλίτσα όπως παλιά. Απλά πράγματα», λέει.
Παρόμοια είναι η εμπειρία του Γιώργου Λαζαρίδη. Είναι από τους μικρότερους της ομάδας, 18 χρονών και πρωτοετής φοιτητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν αθλητής του Άρη στην κολύμβηση και μόλις πληροφορήθηκε τη δημιουργία της ομάδας, έσπευσε να ενισχύσει την αμυντική της γραμμή. «Είχα καρκίνο σε μικρή ηλικία και έτσι προέκυψε ο ακρωτηριασμός, το 2009. Σχεδόν αμέσως ξεκίνησα αθλητισμό. Ο αθλητισμός είναι πολύ σημαντικό πλαίσιο για την κοινωνικοποίηση των ανθρώπων με αναπηρία.
Έρχεσαι σε επαφή με άλλα άτομα που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με σένα, ανοίγεσαι και εξοικειώνεσαι. Με την ομάδα νιώθω πολύ άνετα. Είμαστε σαν οικογένεια μεταξύ μας. Δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, για να πάει καλύτερα το σύνολο. Μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνω, γι’ αυτό και το παίρνω σοβαρά. Ποδόσφαιρο είναι, δε γίνεται να μην σου φτιάχνει τη διάθεση», τονίζει.
Σε αρκετές χώρες, όπως η Ιρλανδία και η Πολωνία, λειτουργούν ακαδημίες ποδοσφαίρου για παιδιά με αναπηρία, ώστε να αποκτούν από μικρά αθλητικές αναπαραστάσεις και κυρίως να περνούν καλά.
Σ’ αυτήν την τελευταία και τόσο αυθεντικά απλή αποστροφή του Γιώργου, κρύβεται το νόημα της Εθνικής Ομάδας Ακρωτηριασμένων. Το ζητούμενο εδώ είναι η χαρά του παιχνιδιού, επειδή αν απαλλάξεις το ποδόσφαιρο από τους ακραίους ανταγωνισμούς, τις τοξικές φορτίσεις και το αχαλίνωτο life style, αυτό μένει. Γι’ αυτό παλεύουν και κάθε μέρα πλησιάζουν τον στόχο τους. Έχτισαν μια ομάδα από το πουθενά, χωρίς προηγούμενη εμπειρία, χωρίς οικονομικούς πόρους, χωρίς επαρκείς υποδομές και εξοπλισμό, χωρίς καμία θεσμική υποστήριξη και αυτή παίρνει υπόσταση, μεγαλώνει και ωριμάζει με στραβοπατήματα και επανεκκινήσεις.
Χάνουν, τραυματίζονται, απογοητεύονται και στην επόμενη προπόνηση επιστρέφουν με περισσότερο πείσμα. Σφυρηλατούν μια ενότητα μεταξύ τους που χωράει πολύ περισσότερους απ’ όσους αποδέχεται η θεσμική πραγματικότητα των άνισων ευκαιριών, του κοινωνικού αποκλεισμού και της στρατηγικής του οίκτου. Ένα από τα πιο συγκινητικά και αισιόδοξα highlights του φιλικού αγώνα που έδωσε η Εθνική Ακρωτηριασμένων με τη δημοσιογραφική ομάδα «Press-ing στον αθλητισμό», πριν από μερικές μέρες, ήταν το ντεμπούτο του δεκάχρονου βενιαμίν της ομάδας Καραμπέτ Τουρακιάν, με αναπηρία στο χέρι.
Μπήκε ως αλλαγή στη θέση του τερματοφύλακα λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα και τραντάχτηκε όλο το γήπεδο από το χειροκρότημα. Εξάλλου, σε αρκετές χώρες, όπως η Ιρλανδία και η Πολωνία, λειτουργούν ακαδημίες ποδοσφαίρου για παιδιά με αναπηρία, ώστε να αποκτούν από μικρά αθλητικές αναπαραστάσεις και κυρίως να περνούν καλά.
Όλα αυτά τράβηξαν τον Λάζαρο Μαρίγκο και παρότι ζει στη Δράμα, παρακολουθεί όσο μπορεί τις διαδικασίες της ομάδας. Ο Λάζαρος δούλευε στα λατομεία εξόρυξης μαρμάρων και έπαιζε από μικρός ποδόσφαιρο σε ερασιτεχνική ομάδα της περιοχής. Το 2012, τραυματίστηκε άσχημα σε εργατικό ατύχημα και ακρωτηριάστηκε το πόδι του. «Ο ακρωτηριασμός ήταν ένα σοκ. Άλλαξε όλη η ζωή μου. Εδώ είμαστε, είπα από μέσα μου, όλα έσβησαν. Αν υπάρχει θέληση, όμως, τίποτα δεν σβήνει.Όλα γίνονται. Για μένα, το ποδόσφαιρο ήταν κομμάτι της ζωής μου. Μου έλειπε πολύ μετά το ατύχημα. Όταν μου μίλησαν για την ομάδα, αναθάρρησα. Είναι φοβερή εμπειρία. Μπορεί να δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στο παιχνίδι με τις πατερίτσες, αλλά η αίσθηση ότι παίζω ξανά ποδόσφαιρο είναι πρωτόγνωρη. Όποτε μπορώ, λοιπόν, πηγαίνω στην Αθήνα και κάνω προπονήσεις μαζί τους, τον υπόλοιπο καιρό κάνω μόνος μου εδώ. Δεν τα παρατάω για κανέναν λόγο. Όλο αυτό μου δίνει κουράγιο να γίνω πρότυπο για τα παιδιά μου», υποστηρίζει.
Ο στόχος τους είναι να αναπτυχθούν και στην επαρχία, να φτιαχτούν δύο–τρεις ομάδες, να διεξάγεται ένα μίνι πρωτάθλημα και μακροπρόθεσμα να ενταχθούν στο παραολυμπιακό πρόγραμμα. Υπάρχει αυτό σαν προοπτική, για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και αν υλοποιηθεί, θα τους δώσει μεγαλύτερη ευελιξία και μια βασική χρηματοδότηση.
Ούτως η άλλως, όμως, αυτήν τη στιγμή η Εθνική Ομάδα Ακρωτηριασμένων είναι μια νησίδα συμπερίληψης και δημιουργικότητας στην ακατάσχετη μιζέρια και τη δομική παθολογία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι μόνο επειδή δίνει δύναμη στους παίκτες της, αλλά επειδή δημιουργεί και σε μας την τόσο αναγκαία πεποίθηση ότι μπορούν να συμβαίνουν και όμορφα γεγονότα γύρω μας.
Το καινούργιο κατάστημα της Louis Vuitton βρίσκεται στον πιο εμπορικό δρόμο του Παρισιού, την Place Vendome, και η διακόσμηση φέρει την υπογραφή του Πίτερ Μαρίνο. Το ιστορικό κτίριο του 18ου αιώνα αποτελείται από πέντε ορόφους και ο κάθε χώρος συνδυάζει το παλαιό και το νέο, την παράδοση και την τεχνολογία.
«Αυτό το κτίριο είναι αρκετά συμβολικό για τον οίκο. H Place Vendome είναι ένα από τα πιο όμορφα παραδείγματα της γαλλικής τέχνης. Ως κληρονομιά σε αυτή την παράδοση ήταν πολύ φυσικό για τη Louis Vuitton να φιλοξενούνται εκεί οι δημιουργίες της, όπως και επιπλέον να διασφαλίσει ότι αυτή η κληρονομιά θα συνεχιστεί και για μελλοντικές γενιές», ανέφερε ο πρόεδρος και CEO του γαλλικού οίκου, Μάικλ Μπερκ.
Το κτίριο έχει δημιουργηθεί από τον αρχιτέκτονα του παλατιού των Βερσαλλιών, Ζιλ Αρντουέν Μανσάρ το 1714 και αρχικά λειτουργούσε ως ξενοδοχείο με όνομα «Hôtel Baudet de Morlet».
Απ’ όταν το ανέλαβε ο γαλλικός οίκος, το ιστορικό αυτό κτίριο, έχει υποστεί μια χρονοβόρα και πολυέξοδη ανακαίνιση. Ωστόσο, τις εντυπώσεις κλέβει ο πέμπτος όροφος καθώς εκεί φιλοξενείται ένα εργαστήριο κοσμημάτων, όπου εκτίθενται και οι συλλογές υψηλής κοσμηματοποιίας της Louis Vuitton.
