“Αυτή η λάμπα αναπαλαιώθηκε με περίπου 90 μπουκαλάκια από χάπια. Ένας φίλος μου με λίγα προβλήματα υγείας, άφησε απροσδόκητα μια τσάντα γεμάτη με άδεια μπουκαλάκια από χάπια που μάζευε για να τα δώσει σε μένα και να τα μετατρέψω σε κάτι χρήσιμο. Ως ανακυκλώτρια, δέχτηκα την πρόκληση”, αναφέρει η Έμιλι Σαϊλχάμερ.
“Έχω δει πολλά αντικείμενα φτιαγμένα από μπουκαλάκια χαπιών, αλλά μετά τη “Χημική Ισορροπία III” της Τζιν Σιν, ήξερα πως θέλω να φτιάξω κάποιο πορτατίφ. Κάτι που να μη συνδέεται με την προηγούμενη χρήση τους. Το όμορφο πορτοκαλί χρώμα και τα κυλινδρικά σχήματα χωρίς τις ετικέτες και τα καπάκια, δίνουν στα μπουκάλια μια νέα ομορφιά.”
Πόσα τέτοια μπουκαλάκια πετάτε κάθε χρόνο;
Πριν: μια παλιά λάμπα και ένα σωρό από άδεια μπουκάλια χαπιών (όλα της δωρίστηκαν… κανένα από αυτά δεν ήταν από δικά της φάρμακα!)
Μετά: μια απαλή λάμψη και γεωμετρικές σκιές
Κοιτάζοντας πάνω
Κάτοψη
Διαβάστε παρακάτω τη διαδικασία της δημιουργίας του
Αφαιρώντας το ύφασμα ενός πορτατίφ, κατάφερε να κρατήσει τον επάνω μεταλλικό δακτύλιο
Χρησιμοποιώντας πετονιά, έδεσε κάθε μπουκάλι πάνω στο μεταλλικό δακτύλιο, περνώντας την μέσα από μια πολύ μικρή τρύπα στον πάτο του μπουκαλιού
Για να τα στερεώσει καλά ώστε να μην πέσουν, χρησιμοποίησε μικρές χάντρες
Αυτό τη βοήθησε, επίσης, να τα κρεμάσει σε ένα μοτίβο
Τα στρώματα του μοτίβου των μπουκαλιών λειτουργούν ως μεγεθυντικός φακός, δίνοντας πολλαπλά χρώματα και διαστάσεις
Περιστρέψτε κυκλικά γύρω από τη βάση
Ναι, κινούνται και όταν τα αγγίζετε βγάζουν αστείους ήχους!
Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν πάνε καλά. Ας το δείτε και με νούμερα, προϊόντα πανεπιστημιακής έρευνας. Τα βασικά είναι ότι οι Έλληνες σε ποσοστό 72% δεν εμπιστεύονται την τηλεοπτική ενημέρωση. Η δυσπιστία στην ντίτζιταλ ενημέρωση, τα σάιτς δηλαδή, φθάνει στο 50%.
Σχεδόν με την ίδια ένταση (74,5%) δεν δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στους δημοσιογράφους, χώρια που πιστεύουν (οκτώ στους δέκα) ότι λογοκρίνονται από τους πιο πάνω από αυτούς. Α, και κάτι ακόμα. Σχεδόν καθολική είναι η γνώμη ότι υπάρχει υπερβολική εξάρτηση των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα. Με μια λέξη, διαπλοκή.
Εμπιστοσύνη στα τάρταρα. Κρίση βαθιά. Μηνύματα ζοφερά. Από τα ευρήματα έρευνας γνώμης που διενεργήθηκε μόλις τον περασμένο μήνα από το πανεπιστήμιο Μακεδονίας, συγκεκριμένα από τη Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του ΑΕΙ, για λογαριασμό του iMEdD και στο σύνολο της παρουσιάστηκε χθες βράδυ στο πλαίσιο της Διεθνούς Εβδομάδας Δημοσιογραφίας.
Η έρευνα, αν και κομίζει «γλαύκα εις Αθήνας», προσφέρει μια πολύ διεισδυτική ματιά στην επικρατούσα αντίληψη της κοινής γνώμης για τα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, ιστοσελίδες, σόσιαλ μίντια). Διότι ας μην ξεχνούμε ότι υπάρχει η ετυμηγορία από το Ινστιτούτου Ρόιτερς του πανεπιστημίου της Οξφόρδης αλλά και η έρευνα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, ξέρετε εκείνη στην οποία η Ελλάδα βρίσκεται 108η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες του κόσμου ως προς την ελευθερία του Τύπου. Ετούτη εδώ η έρευνα του ΠΑΜΑΚ έχει χαρακτηριστικά ανατομίας.
Οι ερευνητική ομάδα εξέτασε την εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ εθνικής και τοπικής/περιφεριακής εμβέλειας. Στην πρώτη κατηγορία έξι στους δέκα είναι εμφανίστηκαν δύσπιστοι και στην δεύτερη το ποσοστό είχε μικρή διαφοροποίηση (57,5%).
Ένας μύθος πέφτει πέφτει
Τα κανάλια διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το δυναμικό κοινό (και άλλα τινά) σύμφωνα όμως με τα δεδομένα της έρευνας η κοινή γνώμη, θα μπορούσε να πει κάποιος, μοιράζει «κατραπακιές». Μόλις το 36,5% «εμπιστεύεται λίγο» την τηλεόραση. Κι ένα ακόμη 35,5% έρχεται να «κουμπώσει» απαντώντας «καθόλου».
Στον αντίποδα, μόλις 21,5% του δείγματος εκφράζει αρκετή εμπιστοσύνη στην τηλεοπτική ενημέρωση.
Η δυσπιστία «εκτοξεύεται» στους νέους. Στους 17- 34 ετών, το ποσοστό που δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται την τηλεόραση αυξάνεται στο 84%, τη στιγμή που τα αντίστοιχα μερίδια στις ηλικιακές ομάδες 35-54 ετών και 55 και άνω είναι 73% και 62% αντίστοιχα. Στο 75% και στο 77% ανεβαίνει η δυσπιστία στην τηλεόραση για τους απόφοιτους ΑΕΙ και τους κατόχους μεταπτυχιακού/διδακτορικού τίτλου αντίστοιχα, ενώ το ανάλογο ποσοστό είναι 66,5% για όσους έχουν λάβει δευτεροβάθμια ή χαμηλότερη βαθμίδα εκπαίδευσης.
Το έλλειμα εμπιστοσύνης στον Τύπο ανέρχεται σε ποσοστό 46,5%.
Στο ιντερνετ το έλλειμα εμπιστοσύνης ανέρχεται στο 50% και διαμορφώνεται στο 70,5% μεταξύ των ανθρώπων 17 εως 34 ετών. Στο ραδιόφωνο τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά καθώς το 46,5% από το αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού δείχνει να εμπιστεύεται το Μέσο για την ενημέρωσή του.
Επιδεινούμενη η κατάσταση της ενημέρωσης
Ένας στους δύο (52%) είναι της άποψης ότι η ενημέρωση στην Ελλάδα είναι ποιοτικά χειρότερη από ότι ήταν πριν από μια δεκαετία. Αναλυτικά το 26,5% του δείγματος, αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού, απάντησε «πολύ χειρότερη» και 25,5% είπε «μάλλον χειρότερη». «Πολύ καλύτερη» και «μάλλον καλύτερη» την αξιολόγησαν τα 19% και 12,% αντιστοίχως, του δείγματος.
Σε σύγκριση δε με τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ ακριβώς οι μισοί πιστεύουν ότι είναι «πολύ χειρότερη- μάλλον χειρότερη».
Τα ΜΜΕ αξιολογήθηκαν ως προς τέσσερα χαρακτηριστικά: Ελευθεροτυπία, πολιτική ανεξαρτησία, οικονομική ανεξαρτησία, έλεγχος στην εξουσία.
Η έρευνα έδειξε ότι τα ελληνικά μίντια δεν επιτελούν το ρόλο της. Η αξιολόγηση στον τομέα άσκησης ελέγχου είναι χαμηλή (64,5%). Η κοινή γνώμη στην συντριπτική πλειονότητα της (88%) θεωρεί επίσης ότι είναι οικονομικά εξαρτώμενα. Έξι στους δέκα έδωσαν χαμηλή βαθμολογία και άλλοι δύο, μέτρια. Εννιά στους δέκα, εξάλλου, πιστεύουν ότι δεν είναι ανεξάρτητα από την πολιτική εξουσία και σε ποσοστό 47,5% αξιολόγησαν σε χαμηλό επίπεδο (0-4) την ελευθερία των ελληνικών ΜΜΕ.
Τι πιστεύουν για τους δημοσιογράφους
Για τους δημοσιογράφους οι περισσότεροι (63,5%) θεωρούν ότι δεν είναι αντικειμενικοί και η αντίληψη αυτή είναι ακόμα πιο έντονη στους 35-44 ετών.
Τροφή για σκέψη πρέπει μάλλον δίνει το 60% στους 17-34 χρόνων.
Σαν «τρέιλερ» έρχεται και η ετυμηγορία του 74% που δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα. Στον αντίποδα το ποσοστό είναι στο 25,5%. Επίσης σχεδόν όλοι (85%) πιστεύουν ότι «οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα επιχειρούν να χειραγωγήσουν τον κόσμο», σχεδόν στον ίδιο βαθμό (83,5%) είναι της γνώμης ότι «λογοκρίνονται από τους προϊσταμένους τους» και ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους με έντιμο τρόπο (56%).
Πολιτική εξάρτηση
Σχεδόν ομόφωνα, το κοινό θεωρεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει υπερβολική εξάρτηση τόσο των δημοσιογράφων (92,5%) όσο και των μέσων ενημέρωσης (93,5%) από τις κυβερνήσεις ή/και τα κόμματα –«συμφωνώ απόλυτα» δηλώνει και στις δύο περιπτώσεις το 63,5% του δείγματος.
Και ως φυσική συνέπεια, μάλλον, έρχεται η πεποίθηση (95%) ότι η εξάρτηση μέσων ενημέρωσης- πολιτικής μειώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους δημοσιογράφους. Επιπλέον σχετικά με την ενασχόληση δημοσιογράφων με την ενεργό πολιτική, οι συμμετέχοντες αποκρίνονται, κατά 46,5%, ότι «αν και νόμιμη, επηρεάζει αρνητικά την άποψή μου».
Τα μέλη της ερευνητικής ομάδας αναζήτησαν και το «τί πρέπει να γίνει» για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στη δημοσιογραφία.
Την υψηλότερη βαθμολογική αξία (38%) στην έρευνα συγκέντρωσε η παράμετρος «αρκεί η απουσία οποιαδήποτε παρέμβασης στο έργο των δημοσιογράφων».
Εναλλακτικό κανάλι ενημέρωσης τα social media
Σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση της κοινής γνώμης φαίνεται να διαδραματίζουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Για τους μισούς (51%) αποτελούν «εναλλακτική πηγή πληροφόρησης» και για δύο στους δέκα «παίζουν καταλυτικό ρόλο» στην ενημέρωση τους, ανεξαρτήτως φύλου. Είναι δηλαδή η κύρια πηγή ενημέρωσης. Οι νέους 17-34 ετών σε ποσοστό 36,5% έχουν ως βασική πηγή ενημέρωσης τα σόσιαλ μίντια.
Έχει ενδιαφέρον για τα ΜΜΕ κάθε είδους το γεγονός ότι σε ποσοστό 48% της κοινής γνώμης όταν είναι στα σόσιαλ μίντια διαβάζει ενημερωτικό περιεχόμενο από δημοσιογράφους ή ΜΜΕ που ακολουθεί. Δύο στους δέκα ενημερώνονται από ανθρώπους που ακολουθούν στα ΜΚΔ.
Πάνω από τους μισούς (57%) που έλαβαν μέρος στην έρευνας δήλωσαν ότι τους έχει τύχει να διαβάσουν μια είδηση στα social media και μετά να διαπιστώσουν ότι ήταν ψευδής.
Στο ίδιο ερώτημα αλλά για τα παραδοσιακά μέσα (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο) αποκρίθηκε αρνητικά το 57,5%.
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω
Οι Έλληνες χρήστες του ίντερνετ θέλουν «ενημέρωση τζάμπα», έδειξε η έρευνα. Στο ερώτημα αν θα πλήρωναν για να εξακολυοθούν να διαβάζουν κανονικά τις ενημερωτικές ιστοσελίδες της προτίμησής τους σε περίπτωση που αυτές γίνονταν συνδρομητικές από το πρωί της επόμενης ημέρας και επτά στους δέκα απαντούν «όχι» –«σίγουρα όχι» αποκρίνεται το 46,5%, «μάλλον όχι» λέει το 23,5%. Θετικά απαντά το 26% του δείγματος, με το 19,5% να δηλώνει «μάλλον ναι» και το 6,5% «σίγουρα ναι».
Στον ίδιο βαθμό είναι παγιωμένη η πεποίθηση ότι το αναγνωστικό κοινό δεν πρέπει να πληρώνει για το δημοσιογραφικό περιεχόμενο που καταναλώνει (68%) και- κατά το λαϊκώς λεγόμενο- «πετάει την μπάλα στην εξέδρα» όταν καλείται να απαντήσει από πού πρέπει να αντλήσουν τα έσοδα τους οι ενημερωτικές ιστοσελίδες απαντώντας (74,5) «από τις διαφημίσεις».
Ανύπαρκτη, δηλαδή, η κουλτούρα της συνδρομής, η οποία όμως στο εξωτερικό, στις αρχές ιδίως της οικονομικής κρίσης, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε με υπομονή, επιμονή, πίστη, κόπο, χρήμα και περιεχόμενο πριν από χρόνια και αποδίδει.
Νέο «χαστούκι» για την Ελλάδα και τα εγχώρια ΜΜΕ αποτελεί η τελευταία θέση στη λίστα του Ινστιτούτου Ρόιτερς.
Η Ελλάδα συγκέντρωσε τη χαμηλότερη βαθμολογία (23%) στην ετήσια έκθεση του έγκριτου ερευνητικού οργανισμού του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για τη δημοσιογραφία, σε σύνολο 47 χωρών του κόσμου και ισοβάθμισε με την Ουγγαρία του Όρμπαν. Το υψηλότερο ποσοστό (69%) συγκέντρωσαν τα ΜΜΕ της Φινλανδίας.
Πάντως ο βαθμός εμπιστοσύνης των Ελλήνων στα ΜΜΕ ήταν φέτος βελτιωμένος κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρσι.
Η κοινή γνώμη, παγκοσμίως μόλις σε ποσοστό 40% δείχνει να εμπιστεύεται τις ειδήσεις. Η ερευνητική ομάδα του ινστιτούτου Ρόιτερς διευκρινίζει πως εμπιστοσύνη και αξιοπιστία δεν είναι ταυτόσημες έννοιες στην έρευνα.
Πιο έντονη είναι αμφισβήτηση των ειδήσεων στους νέους (έως 35 ετών) – μόλις το 37% του συγκεκριμένου ηλικιακού γκρουπ δήλωσε εμπιστοσύνη στην ενημέρωση που λαμβάνει- σε εκείνους με χαμηλό εισόδημα και σε ανθρώπους με επίπεδο μόρφωσης κατώτερο του τυπικού.
Η ελληνική κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη στην έρευνα. Μόλις το 52% των Ελλήνων, ανεξαρτήτως φύλου, πιστεύει ότι τα ΜΜΕ καταφέρνουν να το κρατά ενήμερο για τις εξελίξεις, έδειξε το σκέλος της παγκόσμιας έρευνας για την Ελλάδα αναλυτικότερα ευρήματα του οποίου παρουσίασε ο οργανισμός έρευνας διαΝΕΟσις.
Η φετινή παγκόσμια έρευνα έθεσε στο μικροσκόπιο οκτώ δημοσιογραφικούς ρόλους των ΜΜΕ, αναζητώντας τον βαθμό στον οποίον επιτελούν καθέναν ξεχωριστά απέναντι στους πολίτες. Στην Ελλάδα, με εξαίρεση τον ενημερωτικό ρόλο, στους υπόλοιπους επτά τα ΜΜΕ κατάφεραν ποσοστά αρκετά κάτω του 50% και σημαντικά κάτω από από τον παγκόσμιο μέσο όρο, ανά κατηγορία.
Η μεγαλύτερη διαφορά παρατηρείται στον επεξηγηματικό ρόλο των ΜΜΕ (να βοηθούν το κοινό να καταλάβει τι συμβαίνει στην επικαιρότητα: 42% στην Ελλάδα, έναντι 59% μεταξύ 47 χωρών. Στην Ελλάδα απουσιάζει η κουλτούρα επεξηγηματικής δημοσιογραφίας και, πλην εξαιρέσεων, οι ειδήσεις παρουσιάζονται με αποσπασματικό τρόπο.
Η έρευνα «έτρεξε» στο δεύτερο 15ήμερο του Ιανουαρίου, όταν στην ελληνική επικαιρότητα βρίσκονταν, μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και οι κινητοποιήσεις για το νομοσχέδιο σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Διενεργήθηκε με τη μέθοδο του ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού (άνω των 2000 ατόμων) που έχει σύνδεση με το διαδίκτυο και όπως τονίζεται δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό του συνολικού πληθυσμού. Επισημαίνεται ωστόσο ότι ποσοστό 79% του πληθυσμού της χώρας έχει σύνδεση στο ίντερνετ.
Έλληνας υδραυλικός του Σεν Μόριτζ: Πρόκειται για έναν Σερραίο, ο οποίος δουλεύει στο Σεν Μόριτζ. Το όνομά του είναι Ανανίας Φεστέρης.
Ο Ανανίας είναι ένας από τους πιο ικανούς υδραυλικούς στο κορυφαίο χειμερινό θέρετρο της Ευρώπης. Μάλιστα, το μεροκάματο που βγάζει ο ίδιος «αγγίζει» τις 3.000 ευρώ.
Έλληνας υδραυλικός του Σεν Μόριτζ – Χρήσιμες πληροφορίες: Όσα ανέφερε για τη ζωή στο πολυτελές ελβετικό θέρετρο
«Βέβαια, μην φανταστείτε ότι μας μένουν όλα τσέπη. Εδώ, η εφορία σου παίρνει πάνω από τα μισά σε φόρους, από τη στιγμή που έχεις δικό σου μαγαζί όπως εγώ. Το ενοίκιο για ένα σπίτι 100 τμ είναι από 2.000 ευρώ και άνω, χωρίς να υπολογίσεις ρεύματα, ίντερνετ κτλ.
Στο σούπερ μάρκετ ένα κιλό χοιρινό κρέας θα το αγοράσεις 20 ευρώ και το μοσχάρι πάει από 50 έως 90 ευρώ το κιλό. Στα εστιατόρια δε όσο ανεβαίνεις υψόμετρο, τόσο πιο ακριβό είναι και το φαγητό. Στο πιο ταπεινό μαγαζί θες 30 ευρώ για ένα πιάτο φαΐ, με σαλάτα και μια μπύρα.
Το μεγαλύτερο φιλοδώρημα που έχω λάβει μέχρι στιγμής είναι 100 ευρώ. Χώρια την αμοιβή που πήρα για τη δουλειά που με κάλεσαν να κάνω. Άμα φτιαχτεί μια φορά, πρέπει να ζήσει 40 χρόνια. Εδώ δεν σε παίρνει να κοροϊδεύεις, πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου. Έτσι φτιάχνεις το όνομά σου».
Έλληνας υδραυλικός του Σεν Μόριτζ – Χρήσιμες πληροφορίες: Τέσσερις φωτογραφίες από το κορυφαίο Ευρωπαϊκό χειμερινό θέρετρο
Μια σειρά από κινήσεις το τελευταίο διάστημα, έχουν οδηγήσει πολλούς να κάνουν λόγο για χωρισμό του Άνθιμου Ανανιάδη και της αγαπημένης του Μαρίας – Νεφέλης Γαζή, ένα μόλις μήνα μετά τον ερχομό του γιου τους στη ζωή. Πρώτα το unfollow της Μαρίας Νεφέλης στον ηθοποιό, έπειτα το σβήσιμο των φωτογραφιών τους και στη συνέχεια το σβήσιμο του λογαριασμού της στο instagram. Μάλιστα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Φτιάξε καφέ να στα πω», η μητέρα του Άνθιμου δεν διέψευσε τις φήμες, μιλώντας στην εκπομπή και προανήγγειλε δηλώσεις από το ζευγάρι.
«Είναι όντως σοκαριστικό ένα μήνα μετά τη γέννηση του γιου τους, να μαθαίνεις ότι το ζευγάρι δεν μένει πια κάτω από την ίδια στέγη. Και μάλιστα εκείνη πρώτα τον έκανε unfollow, διέγραψε τις κοινές τους φωτογραφίες και στη συνέχεια διέγραψε και το προφίλ της. Προφανώς το κορίτσι είναι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, γιατί είναι και ένα παιδί. Έμεινε έγκυος 18 χρονών και 19 έγινε μητέρα. Δεν έχει συνηθίσει όλο αυτό το παιχνίδι της δημοσιότητας. Ξαφνικά να βλέπεις τον εαυτό σου να πρωταγωνιστεί σε ένα θέμα που σίγουρα δεν είναι ευχάριστο για κανέναν, σου προκαλεί μια αμηχανία και μπορεί να αντιδράσεις έτσι», ανέφερε ο Νίκος Γεωργιάδης με την Όλγα Λαφαζάνη να σχολιάζει: «Συγγνώμη για τον Άνθιμο αλλά θα το πω. Ένα κορίτσι 19 χρονών με ένα μωρό στο σπίτι 1 μήνα, δεν φεύγεις τόσο εύκολα από το σπίτι. Επιμένεις εκεί. Και να σε βρίζει και να σου λέει φύγε, δεν σε θέλω, πρέπει εκεί να στηρίξεις. Αλλά δεν ξέρουμε τα δεδομένα…».
Τότε ο Νίκος Γεωργιάδης αποκάλυψε: «Αυτό που ξέρω εγώ παιδιά, είναι ότι ό Άνθιμος δεν ήθελε να τελειώσει αυτή η σχέση. Λατρεύει το παιδί του. Θέλει να στηρίξει όπως μπορεί, ό,τι και να γίνει. Γιατί λέει «είναι ο γιος μου, είναι ο Τιμόθεος» και πιστεύει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Εκείνη του ζήτησε να χωρίσουν».
Η κακή στάση του σώματος συνήθως οδηγεί σε πόνο στις αρθρώσεις, στα πόδια και στην πλάτη.
Διαβάστε για να μάθετε πως μπορείτε να κάνετε τα οστά σας ισχυρότερα και πως να εξαλείψετε τον πόνο για τα καλά. Μπορείτε να ετοιμάσετε το δικό σας ρόφημα που θα σας βοηθήσει να διώξετε τον πόνο.
Συστατικά που απαιτούνται:
¼ φλιτζάνι κρύο νερό
2 κουταλιές της σούπας βρώσιμη ζελατίνη
Τρόπος παρασκευής:
Πρώτα αναμιγνύουμε το κρύο νερό και τις δύο κουταλιές της σούπας ζελατίνη μαζί. Τοποθετούμε το μείγμα στο ψυγείο και το αφήνουμε όλη τη νύχτα. Θα μετατραπεί σε ζελέ.
Χρήση:
Καταναλώνουμε αυτό το ποτό το πρωί με το γάλα, το χυμό ή το τσάι και επαναλαμβάνουμε κάθε πρωί για ένα μήνα. Στη συνέχεια, διακόπτουμε για 6 μήνες.
Θα αισθανθείτε τη διαφορά και το σώμα θα το εκτιμήσει. Το μείγμα θα αποκαταστήσει τη φυσική λίπανση των αρθρώσεων και θα μειώσει τον πόνο.
Εκτός από την ανακούφιση από τον πόνο, η ζελατίνη είναι χρήσιμη για το σώμα και στα παρακάτω:
ενίσχυση της καρδιάς και των αρθρώσεων
τη βελτίωση της ελαστικότητας των συνδέσμων και των τενόντων
βοηθάει κατά της οστεοαρθρίτιδας και της οστεοπόρωσης
Ο Ντάβιντε Αστόρι βύθισε σε θλίψη την Φιορεντίνα και το ιταλικό ποδόσφαιρο με τον θάνατό του τα ξημερώματα της Κυριακής στον ύπνο του. Ο πρώην πια αρχηγός της Φιορεντίνα λίγες ημέρες πριν το τραγικό συμβάν, είχε συμφωνήσει σε όλα με τους «βιόλα» για νέο συμβόλαιο που θα τον κρατούσε στο «Αρτέμιο Φράνκι» μέχρι το 2022.
Μάλιστα, οι υπογραφές ήταν προγραμματισμένες για σήμερα Δευτέρα (5/3) αλλά δυστυχώς η μοίρα είχε άλλα πλάνα.
Για τον λόγο αυτό στην Φιορεντίνα αποφάσισαν σε μια αξιέπαινη κίνηση να κάνουν πράξη την συμφωνία αυτή και να καταθέσουν το συμβόλαιο στην λίγκα με τα λεφτά της συμφωνία να πηγαίνουν στην σύντροφο του Αστόρι και στο μόλις δύο ετών κοριτσάκι του.
Αν μη τι άλλο ένα τεράστιο μπράβο στον σύλλογο της Φλωρεντίας.
Ο Βασίλης Καρράς, εμφανίστηκε στην πρεμιέρα του Νίκου Κουρκούλη καθώς ξεκινάει την καλοκαιρινή περίοδο του. Ο γνωστός τραγουδιστής, τους τελευταίους μήνες είχε απομακρυνθεί από τα φώτα καθώς είχε ταλαιπωρηθεί με ένα σοβαρό θέμα με την υγεία του.
Η τρυφερή στιγμή της συνάντησης
Μόλις ο τραγουδιστής είδε τον συνάδελφό του κατέβηκε από την πίστα και οι δύο άνδρες αγκαλιάστηκαν με θέρμη. Ο Βασίλης Καρράς με νέο στιλ, έχοντας ένα κοτσιδάκι στα μαλλιά του ήταν ευδιάθετος, χαμογελαστός και ανανεωμένος μετά την απώλεια των 40 κιλών, ενώ φωτογραφήθηκε και με την Κέλλυ Κελεκίδου.
Ο τραγουδιστής είχε μιλήσει πρόσφατα στους δημοσιογράφους: «Καιρός δεν ήταν να με δείτε; Δεν φαίνεται ότι είμαι καλά ρε παιδιά; Είμαι πολύ καλά. Το μήνυμα που θέλω να στείλω στους θαυμαστές μου είναι να έχουν μέσα τους δύναμη και πιστεύω…».
Μιλώντας για τα επαγγελματικά του είπε: «Επιστρέφουμε στη δισκογραφία και γενικά στη ζωή. Ετοιμάζουμε μία συναυλία για καλό σκοπό, δώσαμε τα χέρια και θέλει πάρα πολλή δουλειά και πολλή στήριξη από τους τοπικούς φορείς. Θα είναι μία συναυλία προς το τέλος μου, ένα όμορφο κλείσιμο στην καριέρα μου. Καμιά φορά οι καλλιτέχνες πεθαίνουν πάνω στο σανίδι».
Την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση έκανε η Ελένη Μενεγάκη μετά το τέλος της συνεργασίας της με τον Mega. Η κάμερα του ANT1 τη συνάντησε στο «Ελ. Βενιζέλος».
«Καλημέρα! Είμαι καλά, ευχαριστώ. Γεια σας!», ήταν τα μόνα λόγια που είπε η παρουσιάστρια στον τηλεοπτικό φακό, καθώς περπατούσε προς την αίθουσα αναχωρήσεων. Παράλληλα, σούσουρο στους διαδρόμους των καναλιών με την αποκάλυψη σοκ του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου για την Ελένη Μενεγάκη.
«Η Ελένη Μενεγάκη έχει έναν μοναδικό τρόπο να διαχειρίζεται μόνη της το επαγγελματικό της κομμάτι και να μας αιφνιδιάζει. Για φέτος, νομίζω ότι αποκλείεται η τηλεοπτική της επιστροφή», είπε η Αφροδίτη Γραμμέλη, δίνοντας κάποια στοιχεία για το επαγγελματικό μέλλον της παρουσιάστριας.
Δεν πα να ’χεις κοιμηθεί σε στρώματα, σε σομιέδες και στα πούπουλα ακόμα. Άμα μια φορά κοιμήθηκες «στρωματσάδα», δεν το ’χεις ξεχάσει ποτέ.
Από τον Γιάννη Γούδα*
Η στρωματσάδα ήταν ο ύπνος στο πάτωμα του σπιτιού. Παλιά επειδή τα σπίτια ήταν μικρά και φτωχά και δεν υπήρχαν πολλά κρεβάτια, ολόκληρες οικογένειες κοιμόντουσαν «στρωματσάδα». Στα χρόνια εκείνα τα παλιά, οι άνθρωποι είχανε ένα ή δυο μεταλλικά κρεβάτια με τον σουμιέ τους (το στρώμα τους δηλαδή) παραγεμισμένο με φλόκια (τα φύλλα δηλαδή) του καλαμποκιού. Στα κρεβάτια αυτά κοιμούνταν οι πιο μεγάλοι του σπιτιού (άντε να βολεύανε στο πλάι και κάνα παιδί) και οι άλλοι (που δεν ήτανε και λίγοι, αφού οι οικογένειες τότε κάνανε πολλά παιδιά) κοιμούνταν «στρωματσάδα».
Έστρωναν κάτω στο πάτωμα μια-δυο παλιές κουβέρτες, για να μην «πιαστεί» το κορμί, ένα «στρώμα» παραγεμισμένο με μαλλί προβάτων, επάνω ένα πρόχειρο σεντόνι και επάνω τους τα κλινοσκεπάσματα (καλές κουβέρτες, βελέντζες κ.ά). Ξάπλωμα, κουκούλωμα και… ύπνος μέχρι το πρωί κι αυτό ήτανε όλο.
Για μαξιλάρια πάνω από το στρώμα να μην πιαστούν οι σβέρκοι δίπλωναν δυο-τρεις φορές μια κουβέρτα ή έναν πλατύ τάπητα και τον τοποθετούσαν κάτω από το σεντόνι. Το μαξιλάρι αυτό ήταν ενιαίο και δεν υπήρχε κενό για να πέφτουν τα κεφάλια. Βασικά η «στρωματσάδα» ίσως να ήταν μια μικρή κοινωνία του ύπνου: Τρία, τέσσερα, πέντε… άτομα το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα σώμα να ζεσταίνει το άλλο, να σμίγουνε και να κλωτσιούνται τα ποδάρια, γόνατα να χτυπιούνται, η ανάσα του ενός στο αυτί του άλλου… Μια κουβέντα να έλεγε ένας, ζωντανεύανε όλοι. Όλα εκείνη την ώρα τα θυμόντουσαν. Να τα παραμύθια και οι παλιές ιστορίες, να τα κουτσομπολιά, να τα καλαμπούρια, να τα γέλια και τα πειράγματα και άντε μετά να κοιμηθείς. Χάβρα Ιουδαίων… Ώσπου κάποιος έπαιρνε τον λόγο: «Άντε κλείστε το τώρα… να κοιμηθούμε». Σιγά-σιγά, λοιπόν, λιγόστευαν οι κουβέντες. Ερχόταν αργά-αργά ο πρώτος. Αν έβρεχε κιόλας και ακούγονταν οι στάλες που έπεφταν στις πλάκες της σκεπής και αργότερα στον τσίγκο, τότε κάναμε τον καλύτερο ύπνο της ζωής μας, ευχαριστημένοι και γελαστοί, κρατώντας σφιχτά το χέρι του πατέρα και της μητέρας. Ύστερα ησυχία. Δηλαδή, ο Θεός να την κάνει ησυχία… Άλλος ροχάλιζε, άλλος αναστέναζε, άλλος παραμίλαγε, άλλος έβλεπε όνειρα καλά και γέλαγε… Και από ψηλά το καντήλι στο εικόνισμα και η χαμηλωμένη φωτιά από το τζάκι, φώτιζαν θαμπά το σκοτάδι, μόνο και μόνο για να μη φοβόμαστε.
Τα παιδιά «τρελαινόμασταν» για «στρωματσάδα», γιατί το βλέπαμε σαν παιχνίδι, ενώ οι μεγαλύτεροι δίπλα μας το χαίρονταν κι εκείνοι. Άλλωστε, στο μυαλό και στην ψυχή μας, ακόμη και οι στερήσεις γίνονταν χαρά και παιχνίδι.
Η στρωματσάδα, όμως, ήταν ανάγκη, όχι μόνο για τους ανθρώπους του σπιτιού που δεν χωράγανε πού να κοιμηθούνε, αλλά και για τους επισκέπτες. Ιδιαίτερα, αν ήτανε γιορτή που πανηγύριζε κάποιο μοναστήρι ή εκκλησία, υπήρχανε σπίτια (και μεταξύ αυτών και το σπίτι μου), που φιλοξενούσαν κόσμο κι όχι μόνο για «στρωματσάδα».
Στα χρόνια κείνα τα παλιά, όταν κάποιος έπρεπε να πάει κάπου μακριά από το σπίτι του ή το χωριό του (στην πόλη ή σε κάποιο άλλο χωριό) για δουλειές, για να προμηθευτεί διάφορα αναγκαία, για κάποιο πανηγύρι, για να δει συγγενείς του, για να βρεθεί σε κάνα γάμο ή βαφτίσια κ.λπ., πήγαινε με το άλογο ή με τα πόδια. Και, φυσικά, όταν έφτανε, δεν ήταν δυνατό να γυρίσει το ίδιο βράδυ στο σπίτι του, ακόμη κι αν είχε τελειώσει τις δουλειές και τις υποχρεώσεις του. Για να «ξενυχτίσει», λοιπόν, πήγαινε σε σπίτια συγγενών του ή γνωστών του. Ήξερε πως κανένας δεν θα τον έκλεινε έξω, όπως κι εκείνος θα έκανε το ίδιο στην ανάγκη τους, γιατί όπως λέγανε: « Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο».
Αφού, λοιπόν, καλοδέχονταν τους επισκέπτες στο σπιτικό τους, οι φιλόξενοι σπιτονοικοκύρηδες, πρώτα τους καθίζανε στον σοφρά για να φάνε. Ό,τι είχε η καλή νοικοκυρά το ’βγαζε στο τραπέζι. Το μόνο που την ένοιαζε ήτανε να «ευχαριστηθούν» αυτοί που κόπιασαν στο σπιτικό της. «Καθίστε, τώρα, να φάμε μια χαψιά» τους έλεγε. Κι εκείνοι ποτέ δεν παραπονιόταν, γιατί καλύτερο φαγητό από το περίσσευμα της καρδιάς δεν υπάρχει. Καμιά φορά, μπορεί να σφάζανε οι νοικοκυραίοι (αν είχανε) και καμιά κότα για να βγούνε πολλά πιάτα να φάνε οι μουσαφίρηδες. Κι αφού τρώγανε και πίνανε και κουβεντιάζανε, πέρναγε η ώρα κι έβγαζε η νοικοκυρά απ’ το σεντούκι της ό,τι στρωσίδια είχε και τα ’στρωνε καταή στο πάτωμα κι αφού κάνανε τον σταυρό τους και λέγανε το «Πάτερ ημών» τους, ξαπλώνανε με τα ρούχα, όλοι στρωματσάδα, ο ένας δίπλα στον άλλο (τα κεφάλια κατά τον τοίχο, τα ποδάρια προς τα κάτω και όχι ο ένας πάνω και ο άλλος κάτω) κι αν τους έλειπε κάτι (μαξιλάρι, κουβέρτα, βελέντζα…) και πάλι ευχαριστημένοι ήταν, αφού θα «ξημέρωναν». Κι ο καλός ο νοικοκύρης, αν ήτανε χειμώνας, έβαζε κούτσουρα στη φωτιά στο τζάκι για να ’ναι ζεστά και να τους «κολλήσει ο ύπνος». Και το πρωί σηκωνόντουσαν, τιναζόντουσαν λίγο, ταχτοποιούσαν όσο γινότανε τα τσαλακωμένα ρούχα τους, έστρωναν λίγο τα μαλλιά τους κι αυτό ήταν: Νοικοκύρηδες… σαν να είχανε κοιμηθεί στο καλύτερο ξενοδοχείο. Τρώγανε και τον τραχανά που τους είχε ετοιμάσει η νοικοκυρά, ευχαριστούσαν για τη φιλοξενία και την περιποίηση και πηγαίνανε «στην ευχή του Θεού». Καταλαβαίνει, λοιπόν, ο καθένας και η καθεμία, τι γινόταν μέσα στα μικρά εκείνα φτωχόσπιτα που είχαν τη φιλοξενία και τη «στρωματσάδα» τρόπο ζωής.
Αυτά συνέβαιναν με τη «στρωματσάδα». Δεν πάθαμε τίποτα, ίσα-ίσα γίναμε άνθρωποι μέσα από τις δυσκολίες και τις ελλείψεις. Ήταν τα πιο ωραία ανέμελα χρόνια. Ήταν τα καλύτερα. Γιατί; Όλα είχαν την αξία τους. Δεν γυάλιζε τίποτα. Ήταν ΑΛΗΘΙΝΑ. Μπορεί τότε οι άνθρωποι να είχανε φτώχεια, αλλά είχανε ανοιχτές τις καρδιές και τις πόρτες τους και ξέρανε να εκτιμάνε κάθε τι που τους έδινε ο Θεός, ακόμη κι αν ήταν μικρό και ασήμαντο. Ζήτησα κάποια στοιχεία για το κείμενο, όταν πριν από λίγο καιρό επισκέφτηκα το χωριό μου και μια γιαγιά μού είπε το εξής καταπληκτικό:
«Τώρα παιδί μου, δεν ξέρουμε τι χαλεύουμε (τι ζητάμε δηλαδή). Δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα».
Σήμερα η στρωματσάδα υπάρχει μόνο στα βιβλία και στις αφηγήσεις των παλαιών. Έχουμε στα σπίτια μας πολλά, καλά και μεγάλα κρεβάτια. Κλειδαμπαρώσαμε τα σπίτια μας και κλειστήκαμε μόνοι μέσα στη φυλακή μας. Και μαζί κλειδαμπαρώσαμε και τις καρδιές μας. Ακόμη και για να πας να δεις το παιδί σου, την αδελφή σου ή τον αδερφό σου να τους πεις μια «καλημέρα», πρέπει πρώτα να πάρεις τηλέφωνο.
Τελειώνοντας, να σταθώ στο εξής: Σε όσα πουπουλένια στρώματα και κρεβάτια πολυτελείας, σε όσα ξενοδοχεία πολλών αστέρων κι αν κοιμήθηκα, τη «στρωματσάδα» δεν την αλλάζω (και πιστεύω και εσείς) με τίποτα. Προπαντός εκείνη την εικόνα της «στρωματσάδας», όπου αδέλφια, το ένα δίπλα απ’ το άλλο και στις δύο άκρες οι γονείς τους να τους κρατούν το χέρι τους, δεν θα την ξεχάσω ποτέ και όσο κι αν τόσο πολύ το νοσταλγώ (όπως και πολλές και πολλοί από εσάς), με στενοχωρεί το γεγονός ότι δεν πρόκειται να το ξανά ζήσω.
