Ο 63χρονος Μελεθουβετίλ Σάσι από την Κεράλα της Ινδίας, πρέπει να είναι ένας από τους πιο αποφασισμένους ανθρώπους του κόσμου – και είναι ημιπαράλυτος. Με την αποφασιστικότητά του κατάφερε να ανοίξει έναν δρόμο σε έναν μικρό λόφο κοντά στο σπίτι του σε μόλις 3 χρόνια, χρησιμοποιώντας μόνο τα βασικά εργαλεία.
Ο πρώην αναρριχητής δέντρων καρύδας δεν μπορεί να κουνήσει το δεξί του χέρι και να περπατήσει.
Μια μέρα πριν από 18 χρόνια, η συνηθισμένη αναρρίχησή του πήγε στραβά και έπεσε στο έδαφος. Τραυματίστηκε βαριά και η δεξιά του πλευρά έμεινε παράλυτη.
Εξαιτίας του ατυχήματος, ο γιος του Σάσι έπρεπε να παρατήσει το σχολείο και να ξεκινήσει να δουλεύει. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί μήνες για να μπορέσει ο Σάσι να κινήσει λίγο τα άκρα του και χάρη στις φυσιοθεραπείες μπόρεσε να ξαναπερπατήσει. Επίσης, μπόρεσε εν μέρει να ανακτήσει τον έλεγχο τον δεξιού του χεριού. Παρόλο που δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναπερπατήσει όπως πριν το ατύχημα, δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό να παρατήσει τη δουλειά του.
Ο Σάσι ήταν αποφασισμένος να δουλέψει για να ταΐσει την οικογένειά του.
Στη συνέχεια σκέφτηκε να πουλάει λαχεία, αλλά για να το κάνει αυτό χρειαζόταν ένα σκούτερ με 3 τροχούς. Ζήτησε οικονομική ενίσχυση από τις τοπικές Αρχές, αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση.
“Για σχεδόν 10 χρόνια, χτυπούσα κάθε πόρτα που γνώριζα για να φτιάξω έναν δρόμο στο σπίτι μου. Έκανα πολλές αιτήσεις στις Αρχές, αλλά τίποτα και κανένας δεν με βοήθησε”, δήλωσε ο ίδιος στο News Minute.
Τότε, ο Σάσι αποφάσισε να πάρει μια αξίνα και να ανοίξει μόνος του τον δρόμο ανάμεσα στον λόφο και μπροστά από το σπίτι του.
“Ποτέ δεν με απασχόλησε το πότε θα τελείωνα τη δουλειά. Ήμουν αποφασισμένος να ανοίξω έναν δρόμο. Κάθε μέρα, ξεκινούσα στις 5 π.μ. μέχρι τις 8:30 π.μ. που ανέβαινε η θερμοκρασία και ξαναέπιανα δουλειά γύρω στις 4 μ.μ. μέχρι τη δύση του ηλίου.”
Στην αρχή οι άνθρωποι γελούσαν με τον Σάσι και του έλεγαν ότι είναι τρελός.
Παρόλο που τον αγνόησαν, τον απέρριψαν και τον κορόιδεψαν, το τέλος ήταν ευτυχισμένο για τον Σάσι και την οικογένειά του. Οι τοπικές Αρχές δεν τον βοήθησαν με την χρηματοδότηση για το σκούτερ του, αλλά η ιστορία του έγινε ανάρπαστη στο διαδίκτυο. Οι άνθρωποι που διάβασαν την ιστορία του αποφάσισαν να μαζέψουν χρήματα και να του αγοράσουν ένα σκούτερ.
Ο Ρέξιαποτελεί ζωντανή απόδειξη ότι η αναπηρία δεν σημαίνει ανικανότητα. Παρόλο που ο 3χρονος γάτος έχει σπασμένη ραχοκοκαλιά και δεν μπορεί να ελέγξει τα δύο πίσω πόδια του, έχει μια πολύ μοναδική και αισιόδοξη προσωπικότητα. Στην πραγματικότητα, το πρόσωπό του είναι γεμάτο εκφράσεις και οι άνθρωποι τον αποκαλούν: «Γάτο – Βασιλιά των Εκφράσεων».
Η ιδιοκτήτρια του γάτου, η Ντάσα Μινάεβα ισχυρίζεται πως υπάρχει μια σχέση μοντέλου – φωτογράφου μεταξύ τους και δηλώνει: «Τα αποτελέσματα δεν είναι ποτέ απογοητευτικά!».
Ο Ρέξι ήταν μωρό όταν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του τον κακομεταχειρίστηκαν άσχημα και τον εγκατέλειψαν παραλυμένο. Με την πάροδο του χρόνου, έμαθε να ζει τη ζωή στο έπακρο ανεξάρτητα από την κατάστασή του. Η ιδιοκτήτρια δηλώνει: «Δεν γνωρίζει καν ότι είναι ανάπηρος. Κάνει όλα όσα κάνουν και οι άλλες γάτες, μόνο που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα ή να ξύσει τα αφτιά του μόνος του, αλλά γι ‘αυτό υπάρχει ο άνθρωπός του!» Η Ντάσα υιοθέτησε το γατάκι μετά τη διάσωσή του και από τότε είναι αχώριστοι.
Αρχικά η γυναίκα έφτιαξε μια αναπηρική καρέκλα για να τον βοηθήσει να μετακινείται, αλλά αποδείχθηκε πως ο γάτος δεν τη χρειάζεται. Η ίδια αναφέρει: «Τα πάει πολύ καλύτερα χωρίς βοήθεια. Οι γάτες είναι πολύ ανεξάρτητες και προσαρμόζονται τέλεια. Ο Ρέξι κινείται και τρέχει άνετα με τα 2 του πόδια.»
Δείτε παρακάτω μερικές από τις φωτογραφίες του εκφραστικού και γλυκού Ρέξι.
Ο Ρέξι, είναι ένας ανάπηρος γάτος αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει από το να ζει χαρούμενος.
Αυτός είναι ο Pooh, μια ανάπηρη γάτα που μόλις έβαλε τα καινούργια βιονικά του πόδια. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συνέβη στην γάτα, αλλά κατά πάσα πιθανότητα χτυπήθηκε από κάποιο φορτηγό ή ακόμα και τρένο σε ένα μικρό χωριό της Βουλγαρίας που ζούσε. Μετά το ατύχημα μια ευγενική γυναίκα τον πήγε σε μια κλινική στη Σόφια στην Βουλγαρία, όπου ο Βλαντισλάβ Ζλάτινοβ τον εξέτασε. Ο άντρας ήξερε, ότι αν ακρωτηρίαζε τα πίσω πόδια μπορεί να μην είχε επιτυχία και να έπρεπε να κάνουν ευθανασία στον γάτο.
Έτσι, αποφάσισε να κάνει κάτι καινοτόμο και να βάλει καινούργια προσθετικά πόδια στον γάτο. “Είχα την αόριστη ιδέα, ότι αυτό γίνεται, αλλά αυτό ακούγεται αδύνατον για την πρακτική μας, αλλά ήθελα να προσπαθήσω”, ανέφερε ο Ζλάτινοβ.
Τελικά, η επέμβαση πέτυχε. “Τα πάει πολύ καλά μέχρι τώρα. Μπορεί να κινηθεί ελεύθερα στις επίπεδες επιφάνειες, να περπατήσει, να τρέξει ή να κάνει ακόμα και μικρά άλματα. Βέβαια, το σημαντικό είναι ότι δεν φαίνεται να πονάει.”
“Είμαστε πολύ περήφανοι. Ήταν μεγάλη επιτυχία και δίνει ελπίδα και σε άλλους ασθενείς”, ανέφερε ο Ζλάτινοβ.
Ο Pooh είναι μια ανάπηρη γάτα που τραυματίστηκε σε ένα τρομερό ατύχημα σε ένα μικρό χωριό της Βουλγαρίας.
Μια παρέα φίλων που επισκέπτονταν τη Φιλαδέλφεια θέλησαν να δουν από κοντά ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της πόλης και συνάντησαν εκεί το ίνδαλμά τους!
Οι σκάλες έξω από το Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφεια έχουν γίνει διάσημες χάρη στη σκηνή από την ταινία «Ρόκι», όπου ο Sylvester Stallone τις ανεβαίνει τρέχοντας καθώς προπονείται για τον μεγάλο αγώνα μποξ.
Φανταστείτε λοιπόν τον ενθουσιασμό των τριών αντρών όταν αναπαριστώντας τη συγκεκριμένη σκηνή, ανέβηκαν τρέχοντας τα σκαλιά και βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο τον «Ρόκι Μπαλμπόα», ο οποίος είχε βγει βόλτα με την οικογένειά του.
Αν και-ευχάριστα- σοκαρισμένοι, είχαν τη ψυχραιμία να του ζητήσουν να ποζάρει για μια selfie μαζί τους, ώστε να έχουν αποδεικτικά στοιχεία για κάθε φορά που θα εξιστορούν την απίθανη αυτή εμπειρία τους.
«Μας είπε ότι τον κάναμε να δείχνει αργός καθώς τρέχαμε πολύ γρήγορα στις σκάλες», αποκάλυψε ένας από τους νεαρούς, για την αντίδραση του Stallone.
Οι γονείς της τρίχρονης Κατερίνας που έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή πέρυσι το Πάσχα, υποδέχθηκαν ένα νέο μέλος στην οικογένειά τους.
Μια αχτίδα φωτός στον «Γολγοθά» που ανεβαίνουν.
Βασανιστικά παραμένουν τα ερωτήματα για τον Νίκο και την Πρεσβεία σχετικά με τον θάνατο της κορούλας τους, της τρίχρονης Κατερίνας, που έχασε τη ζωή της το Πάσχα του 2022 μετά από 12 ημέρες νοσηλείας.
Η Κατερίνα είχε μπει στο νοσοκομείο με πόνο στο χέρι, πρήξιμο στον αστράγαλο και πυρετό.
Η μητέρα της ήταν συνεχώς στο πλευρό της, ενώ η κατάστασή της συνεχώς επιδεινωνόταν. Το παιδί μεταφέρθηκε τελικά διασωληνωμένο σε άλλο νοσοκομείο, όπου, δυστυχώς, μέσα σε δύο ώρες κατέληξε από πνευμονικό και εγκεφαλικό οίδημα.
Από τότε οι γονείς της δίνουν έναν μεγάλο αγώνα για να δικαιωθεί, όπως λένε, η μνήμη του παιδιού τους και να μάθουν τον λόγο που έχασαν την Κατερίνα από την αγκαλιά τους.
«Είμασταν εκεί επί 12 ημέρες, παρακαλώντας για μία διάγνωση, μια εικόνα του τι συμβαίνει με το παιδί», λέει η μητέρα του άτυχου κοριτσιού στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».
«Το μόνο που μας είπαν οι γιατροί είναι ότι κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα», καταγγέλλει ο πατέρας.
Μια αχτίδα φωτός φαίνεται στον «Γολγοθά» που ανεβαίνουν: Ένα νέο μέλος ήρθε στην οικογένειά τους.
Όπως λέει ο πατέρας της Κατερίνας, με τον ερχομό του μωρού, παίρνουν ακόμα «περισσότερη δύναμη» για να συνεχίσουν τον αγώνα και να πάρουν απαντήσεις για το τι συνέβη με το παιδί που έχασαν.
Γεγονός αποτελεί ο πιο πολυσυζητημένος γάμος της χρονιάς, αυτός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, με τον Τάιλερ Μακμπέθ.
Πραγματοποιήθηκε στη Κρήτη, σε στενό κύκλο και το γλέντι κράτησε για τέσσερις ολόκληρες ημέρες. Λίγες πληροφορίες έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής για όσα συνέβησαν μέσα σε αυτό το διάστημα, ωστόσο, ο Dj που βρέθηκε στο γαμήλιο πάρτι του ζευγαριού, Αντώνης Δημητριάδης, μίλησε στη Σάσα Σταμάτη για το Secret και αποκάλυψε περισσότερες λεπτομέρειες.
Αναφέρθηκε, συγκεκριμένα, στον αριθμό των καλεσμένων αλλά και στη συμπεριφορά τους. Του φάνηκε ιδιαίτερα περίεργο πως όλοι τους σεβάστηκαν αυτό που οι νεόνυμφοι είχαν ζητήσει πριν ξεκινήσει η τελετή και γιορτάσουν την πιο ευτυχισμένη τους μέρα.
Οι αποκαλύψεις του Dj Αντώνη Δημητριάδη για τον γάμο Κασσελάκη – Τάιλερ
«Η planner που είχε τη διοργάνωση έκανε την αρχική επικοινωνία και στη συνέχεια επικοινώνησε ο Στέφανος Κασσελάκης. Μου είπε: “Θα ήθελα πολύ να καλύψεις µουσικά τη βραδιά”. Αποδέχτηκα την πρόταση. Ήταν πολύ ευγενικός και ήξερε τι ζητούσε. Εγώ έπαιξα στο κεντρικό πάρτι, που πραγµατοποιήθηκε το Σάββατο το βράδυ στη Villa Casa Scordilli», δήλωσε αρχικά.
«Ήταν καλεσµένοι µισοί από το εξωτερικό και µισοί Έλληνες, οπότε κινήθηκα σε πολλά επίπεδα µουσικά. Οι καλεσµένοι ήταν περίπου 120 άτοµα. Δεν µου ζήτησαν καµία παραγγελία για τραγούδια, απλώς, όταν έβαζα ελληνικά, ήταν ο Στέφανος πολύ χαρούµενος. Έπαιζα περίπου τρεις ώρες µουσική και όλα ήταν πολύ όµορφα», σημείωσε στη συνέχεια.
«Όλοι οι καλεσµένοι σεβάστηκαν την επιθυµία του ζευγαριού και άφησαν τα κινητά στην άκρη. Δεν είχε κανένας κινητό. Πραγµατικά δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Ήθελαν να είναι η βραδιά δική τους, χωρίς να έχουν το µυαλό τους αν κάποιος φωτογραφίζει τις ευτυχισµένες στιγµές τους», τόνισε.
Για το γεγονός πως μόνο εκείνος είχε κινητό, επισήμανε: «Όλα αυτά τα χρόνια που εργάζοµαι στον συγκεκριµένο χώρο έχω αποδείξει και την εχεµύθειά µου και την εµπιστοσύνη σε όλα τα prive parties που έχω παίξει. Όσον αφορά το κινητό, είναι εργαλείο της δουλειάς µου, γιατί χρειάζοµαι το Internet για το laptop µου, που παίζω µουσική. Σεβάστηκα την επιθυµία τους και έβαλα το κινητό µου στην τσέπη µου. Θέλω να αναφέρω ότι αυτό που µου έκανε εντύπωση στο πάρτι ήταν η απλότητα και ότι η βραδιά κυλούσε όµορφα, χωρίς να υπάρχει κανένας εκνευρισµός. Δεν έγινε κανένα ευτράπελο. Ηταν µια βραδιά για τους φίλους και την οικογένεια. Ο Στέφανος µε ευχαρίστη
“Αυτή η λάμπα αναπαλαιώθηκε με περίπου 90 μπουκαλάκια από χάπια. Ένας φίλος μου με λίγα προβλήματα υγείας, άφησε απροσδόκητα μια τσάντα γεμάτη με άδεια μπουκαλάκια από χάπια που μάζευε για να τα δώσει σε μένα και να τα μετατρέψω σε κάτι χρήσιμο. Ως ανακυκλώτρια, δέχτηκα την πρόκληση”, αναφέρει η Έμιλι Σαϊλχάμερ.
“Έχω δει πολλά αντικείμενα φτιαγμένα από μπουκαλάκια χαπιών, αλλά μετά τη “Χημική Ισορροπία III” της Τζιν Σιν, ήξερα πως θέλω να φτιάξω κάποιο πορτατίφ. Κάτι που να μη συνδέεται με την προηγούμενη χρήση τους. Το όμορφο πορτοκαλί χρώμα και τα κυλινδρικά σχήματα χωρίς τις ετικέτες και τα καπάκια, δίνουν στα μπουκάλια μια νέα ομορφιά.”
Πόσα τέτοια μπουκαλάκια πετάτε κάθε χρόνο;
Πριν: μια παλιά λάμπα και ένα σωρό από άδεια μπουκάλια χαπιών (όλα της δωρίστηκαν… κανένα από αυτά δεν ήταν από δικά της φάρμακα!)
Μετά: μια απαλή λάμψη και γεωμετρικές σκιές
Κοιτάζοντας πάνω
Κάτοψη
Διαβάστε παρακάτω τη διαδικασία της δημιουργίας του
Αφαιρώντας το ύφασμα ενός πορτατίφ, κατάφερε να κρατήσει τον επάνω μεταλλικό δακτύλιο
Χρησιμοποιώντας πετονιά, έδεσε κάθε μπουκάλι πάνω στο μεταλλικό δακτύλιο, περνώντας την μέσα από μια πολύ μικρή τρύπα στον πάτο του μπουκαλιού
Για να τα στερεώσει καλά ώστε να μην πέσουν, χρησιμοποίησε μικρές χάντρες
Αυτό τη βοήθησε, επίσης, να τα κρεμάσει σε ένα μοτίβο
Τα στρώματα του μοτίβου των μπουκαλιών λειτουργούν ως μεγεθυντικός φακός, δίνοντας πολλαπλά χρώματα και διαστάσεις
Περιστρέψτε κυκλικά γύρω από τη βάση
Ναι, κινούνται και όταν τα αγγίζετε βγάζουν αστείους ήχους!
Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν πάνε καλά. Ας το δείτε και με νούμερα, προϊόντα πανεπιστημιακής έρευνας. Τα βασικά είναι ότι οι Έλληνες σε ποσοστό 72% δεν εμπιστεύονται την τηλεοπτική ενημέρωση. Η δυσπιστία στην ντίτζιταλ ενημέρωση, τα σάιτς δηλαδή, φθάνει στο 50%.
Σχεδόν με την ίδια ένταση (74,5%) δεν δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στους δημοσιογράφους, χώρια που πιστεύουν (οκτώ στους δέκα) ότι λογοκρίνονται από τους πιο πάνω από αυτούς. Α, και κάτι ακόμα. Σχεδόν καθολική είναι η γνώμη ότι υπάρχει υπερβολική εξάρτηση των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα. Με μια λέξη, διαπλοκή.
Εμπιστοσύνη στα τάρταρα. Κρίση βαθιά. Μηνύματα ζοφερά. Από τα ευρήματα έρευνας γνώμης που διενεργήθηκε μόλις τον περασμένο μήνα από το πανεπιστήμιο Μακεδονίας, συγκεκριμένα από τη Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου του ΑΕΙ, για λογαριασμό του iMEdD και στο σύνολο της παρουσιάστηκε χθες βράδυ στο πλαίσιο της Διεθνούς Εβδομάδας Δημοσιογραφίας.
Η έρευνα, αν και κομίζει «γλαύκα εις Αθήνας», προσφέρει μια πολύ διεισδυτική ματιά στην επικρατούσα αντίληψη της κοινής γνώμης για τα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, ιστοσελίδες, σόσιαλ μίντια). Διότι ας μην ξεχνούμε ότι υπάρχει η ετυμηγορία από το Ινστιτούτου Ρόιτερς του πανεπιστημίου της Οξφόρδης αλλά και η έρευνα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, ξέρετε εκείνη στην οποία η Ελλάδα βρίσκεται 108η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες του κόσμου ως προς την ελευθερία του Τύπου. Ετούτη εδώ η έρευνα του ΠΑΜΑΚ έχει χαρακτηριστικά ανατομίας.
Οι ερευνητική ομάδα εξέτασε την εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ εθνικής και τοπικής/περιφεριακής εμβέλειας. Στην πρώτη κατηγορία έξι στους δέκα είναι εμφανίστηκαν δύσπιστοι και στην δεύτερη το ποσοστό είχε μικρή διαφοροποίηση (57,5%).
Ένας μύθος πέφτει πέφτει
Τα κανάλια διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το δυναμικό κοινό (και άλλα τινά) σύμφωνα όμως με τα δεδομένα της έρευνας η κοινή γνώμη, θα μπορούσε να πει κάποιος, μοιράζει «κατραπακιές». Μόλις το 36,5% «εμπιστεύεται λίγο» την τηλεόραση. Κι ένα ακόμη 35,5% έρχεται να «κουμπώσει» απαντώντας «καθόλου».
Στον αντίποδα, μόλις 21,5% του δείγματος εκφράζει αρκετή εμπιστοσύνη στην τηλεοπτική ενημέρωση.
Η δυσπιστία «εκτοξεύεται» στους νέους. Στους 17- 34 ετών, το ποσοστό που δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται την τηλεόραση αυξάνεται στο 84%, τη στιγμή που τα αντίστοιχα μερίδια στις ηλικιακές ομάδες 35-54 ετών και 55 και άνω είναι 73% και 62% αντίστοιχα. Στο 75% και στο 77% ανεβαίνει η δυσπιστία στην τηλεόραση για τους απόφοιτους ΑΕΙ και τους κατόχους μεταπτυχιακού/διδακτορικού τίτλου αντίστοιχα, ενώ το ανάλογο ποσοστό είναι 66,5% για όσους έχουν λάβει δευτεροβάθμια ή χαμηλότερη βαθμίδα εκπαίδευσης.
Το έλλειμα εμπιστοσύνης στον Τύπο ανέρχεται σε ποσοστό 46,5%.
Στο ιντερνετ το έλλειμα εμπιστοσύνης ανέρχεται στο 50% και διαμορφώνεται στο 70,5% μεταξύ των ανθρώπων 17 εως 34 ετών. Στο ραδιόφωνο τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά καθώς το 46,5% από το αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού δείχνει να εμπιστεύεται το Μέσο για την ενημέρωσή του.
Επιδεινούμενη η κατάσταση της ενημέρωσης
Ένας στους δύο (52%) είναι της άποψης ότι η ενημέρωση στην Ελλάδα είναι ποιοτικά χειρότερη από ότι ήταν πριν από μια δεκαετία. Αναλυτικά το 26,5% του δείγματος, αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού, απάντησε «πολύ χειρότερη» και 25,5% είπε «μάλλον χειρότερη». «Πολύ καλύτερη» και «μάλλον καλύτερη» την αξιολόγησαν τα 19% και 12,% αντιστοίχως, του δείγματος.
Σε σύγκριση δε με τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ ακριβώς οι μισοί πιστεύουν ότι είναι «πολύ χειρότερη- μάλλον χειρότερη».
Τα ΜΜΕ αξιολογήθηκαν ως προς τέσσερα χαρακτηριστικά: Ελευθεροτυπία, πολιτική ανεξαρτησία, οικονομική ανεξαρτησία, έλεγχος στην εξουσία.
Η έρευνα έδειξε ότι τα ελληνικά μίντια δεν επιτελούν το ρόλο της. Η αξιολόγηση στον τομέα άσκησης ελέγχου είναι χαμηλή (64,5%). Η κοινή γνώμη στην συντριπτική πλειονότητα της (88%) θεωρεί επίσης ότι είναι οικονομικά εξαρτώμενα. Έξι στους δέκα έδωσαν χαμηλή βαθμολογία και άλλοι δύο, μέτρια. Εννιά στους δέκα, εξάλλου, πιστεύουν ότι δεν είναι ανεξάρτητα από την πολιτική εξουσία και σε ποσοστό 47,5% αξιολόγησαν σε χαμηλό επίπεδο (0-4) την ελευθερία των ελληνικών ΜΜΕ.
Τι πιστεύουν για τους δημοσιογράφους
Για τους δημοσιογράφους οι περισσότεροι (63,5%) θεωρούν ότι δεν είναι αντικειμενικοί και η αντίληψη αυτή είναι ακόμα πιο έντονη στους 35-44 ετών.
Τροφή για σκέψη πρέπει μάλλον δίνει το 60% στους 17-34 χρόνων.
Σαν «τρέιλερ» έρχεται και η ετυμηγορία του 74% που δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα. Στον αντίποδα το ποσοστό είναι στο 25,5%. Επίσης σχεδόν όλοι (85%) πιστεύουν ότι «οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα επιχειρούν να χειραγωγήσουν τον κόσμο», σχεδόν στον ίδιο βαθμό (83,5%) είναι της γνώμης ότι «λογοκρίνονται από τους προϊσταμένους τους» και ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους με έντιμο τρόπο (56%).
Πολιτική εξάρτηση
Σχεδόν ομόφωνα, το κοινό θεωρεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει υπερβολική εξάρτηση τόσο των δημοσιογράφων (92,5%) όσο και των μέσων ενημέρωσης (93,5%) από τις κυβερνήσεις ή/και τα κόμματα –«συμφωνώ απόλυτα» δηλώνει και στις δύο περιπτώσεις το 63,5% του δείγματος.
Και ως φυσική συνέπεια, μάλλον, έρχεται η πεποίθηση (95%) ότι η εξάρτηση μέσων ενημέρωσης- πολιτικής μειώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους δημοσιογράφους. Επιπλέον σχετικά με την ενασχόληση δημοσιογράφων με την ενεργό πολιτική, οι συμμετέχοντες αποκρίνονται, κατά 46,5%, ότι «αν και νόμιμη, επηρεάζει αρνητικά την άποψή μου».
Τα μέλη της ερευνητικής ομάδας αναζήτησαν και το «τί πρέπει να γίνει» για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στη δημοσιογραφία.
Την υψηλότερη βαθμολογική αξία (38%) στην έρευνα συγκέντρωσε η παράμετρος «αρκεί η απουσία οποιαδήποτε παρέμβασης στο έργο των δημοσιογράφων».
Εναλλακτικό κανάλι ενημέρωσης τα social media
Σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση της κοινής γνώμης φαίνεται να διαδραματίζουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Για τους μισούς (51%) αποτελούν «εναλλακτική πηγή πληροφόρησης» και για δύο στους δέκα «παίζουν καταλυτικό ρόλο» στην ενημέρωση τους, ανεξαρτήτως φύλου. Είναι δηλαδή η κύρια πηγή ενημέρωσης. Οι νέους 17-34 ετών σε ποσοστό 36,5% έχουν ως βασική πηγή ενημέρωσης τα σόσιαλ μίντια.
Έχει ενδιαφέρον για τα ΜΜΕ κάθε είδους το γεγονός ότι σε ποσοστό 48% της κοινής γνώμης όταν είναι στα σόσιαλ μίντια διαβάζει ενημερωτικό περιεχόμενο από δημοσιογράφους ή ΜΜΕ που ακολουθεί. Δύο στους δέκα ενημερώνονται από ανθρώπους που ακολουθούν στα ΜΚΔ.
Πάνω από τους μισούς (57%) που έλαβαν μέρος στην έρευνας δήλωσαν ότι τους έχει τύχει να διαβάσουν μια είδηση στα social media και μετά να διαπιστώσουν ότι ήταν ψευδής.
Στο ίδιο ερώτημα αλλά για τα παραδοσιακά μέσα (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο) αποκρίθηκε αρνητικά το 57,5%.
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω
Οι Έλληνες χρήστες του ίντερνετ θέλουν «ενημέρωση τζάμπα», έδειξε η έρευνα. Στο ερώτημα αν θα πλήρωναν για να εξακολυοθούν να διαβάζουν κανονικά τις ενημερωτικές ιστοσελίδες της προτίμησής τους σε περίπτωση που αυτές γίνονταν συνδρομητικές από το πρωί της επόμενης ημέρας και επτά στους δέκα απαντούν «όχι» –«σίγουρα όχι» αποκρίνεται το 46,5%, «μάλλον όχι» λέει το 23,5%. Θετικά απαντά το 26% του δείγματος, με το 19,5% να δηλώνει «μάλλον ναι» και το 6,5% «σίγουρα ναι».
Στον ίδιο βαθμό είναι παγιωμένη η πεποίθηση ότι το αναγνωστικό κοινό δεν πρέπει να πληρώνει για το δημοσιογραφικό περιεχόμενο που καταναλώνει (68%) και- κατά το λαϊκώς λεγόμενο- «πετάει την μπάλα στην εξέδρα» όταν καλείται να απαντήσει από πού πρέπει να αντλήσουν τα έσοδα τους οι ενημερωτικές ιστοσελίδες απαντώντας (74,5) «από τις διαφημίσεις».
Ανύπαρκτη, δηλαδή, η κουλτούρα της συνδρομής, η οποία όμως στο εξωτερικό, στις αρχές ιδίως της οικονομικής κρίσης, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε με υπομονή, επιμονή, πίστη, κόπο, χρήμα και περιεχόμενο πριν από χρόνια και αποδίδει.
Νέο «χαστούκι» για την Ελλάδα και τα εγχώρια ΜΜΕ αποτελεί η τελευταία θέση στη λίστα του Ινστιτούτου Ρόιτερς.
Η Ελλάδα συγκέντρωσε τη χαμηλότερη βαθμολογία (23%) στην ετήσια έκθεση του έγκριτου ερευνητικού οργανισμού του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για τη δημοσιογραφία, σε σύνολο 47 χωρών του κόσμου και ισοβάθμισε με την Ουγγαρία του Όρμπαν. Το υψηλότερο ποσοστό (69%) συγκέντρωσαν τα ΜΜΕ της Φινλανδίας.
Πάντως ο βαθμός εμπιστοσύνης των Ελλήνων στα ΜΜΕ ήταν φέτος βελτιωμένος κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρσι.
Η κοινή γνώμη, παγκοσμίως μόλις σε ποσοστό 40% δείχνει να εμπιστεύεται τις ειδήσεις. Η ερευνητική ομάδα του ινστιτούτου Ρόιτερς διευκρινίζει πως εμπιστοσύνη και αξιοπιστία δεν είναι ταυτόσημες έννοιες στην έρευνα.
Πιο έντονη είναι αμφισβήτηση των ειδήσεων στους νέους (έως 35 ετών) – μόλις το 37% του συγκεκριμένου ηλικιακού γκρουπ δήλωσε εμπιστοσύνη στην ενημέρωση που λαμβάνει- σε εκείνους με χαμηλό εισόδημα και σε ανθρώπους με επίπεδο μόρφωσης κατώτερο του τυπικού.
Η ελληνική κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη στην έρευνα. Μόλις το 52% των Ελλήνων, ανεξαρτήτως φύλου, πιστεύει ότι τα ΜΜΕ καταφέρνουν να το κρατά ενήμερο για τις εξελίξεις, έδειξε το σκέλος της παγκόσμιας έρευνας για την Ελλάδα αναλυτικότερα ευρήματα του οποίου παρουσίασε ο οργανισμός έρευνας διαΝΕΟσις.
Η φετινή παγκόσμια έρευνα έθεσε στο μικροσκόπιο οκτώ δημοσιογραφικούς ρόλους των ΜΜΕ, αναζητώντας τον βαθμό στον οποίον επιτελούν καθέναν ξεχωριστά απέναντι στους πολίτες. Στην Ελλάδα, με εξαίρεση τον ενημερωτικό ρόλο, στους υπόλοιπους επτά τα ΜΜΕ κατάφεραν ποσοστά αρκετά κάτω του 50% και σημαντικά κάτω από από τον παγκόσμιο μέσο όρο, ανά κατηγορία.
Η μεγαλύτερη διαφορά παρατηρείται στον επεξηγηματικό ρόλο των ΜΜΕ (να βοηθούν το κοινό να καταλάβει τι συμβαίνει στην επικαιρότητα: 42% στην Ελλάδα, έναντι 59% μεταξύ 47 χωρών. Στην Ελλάδα απουσιάζει η κουλτούρα επεξηγηματικής δημοσιογραφίας και, πλην εξαιρέσεων, οι ειδήσεις παρουσιάζονται με αποσπασματικό τρόπο.
Η έρευνα «έτρεξε» στο δεύτερο 15ήμερο του Ιανουαρίου, όταν στην ελληνική επικαιρότητα βρίσκονταν, μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και οι κινητοποιήσεις για το νομοσχέδιο σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Διενεργήθηκε με τη μέθοδο του ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού (άνω των 2000 ατόμων) που έχει σύνδεση με το διαδίκτυο και όπως τονίζεται δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό του συνολικού πληθυσμού. Επισημαίνεται ωστόσο ότι ποσοστό 79% του πληθυσμού της χώρας έχει σύνδεση στο ίντερνετ.
