Χιλιάδες σταρ έσπευσαν να πουν το τελευταίο αντίο στον ηθοποιό Σον Κόνερι που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών.
Ο πολυβραβευμένος ηθοποιός, υπήρξε και παραγωγός ταινιών κινηματογράφου, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός ως ο πρώτος ηθοποιός που υποδύθηκε τον μυθιστορηματικό πράκτορα 007.
Ο διάσημος ηθοποιός που χριστεί ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’ άφησε πίσω του τον 57χρονο γιο του και συγγραφέα Τζέισον, που είχε αποκτήσει από το πρώτο γάμο του και τη 91χρονη σύζυγό του και γνωστή ζωγράφο Micheline Roquebrune.
Και μια από τις σταρ που είχε συνεργαστεί μαζί του σε ταινίες και τον θεωρούσε φίλο της, ήταν και η 54χρονη Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, που ο ίδιος την αποκαλούσε χαϊδευτικά “The Kid” .
H ηθοποιός ανέβασε στο Instagram μια παλιά φωτογραφία της με τον Κόνερι και αποχαιρέτησε τον φίλο της, που είπε πως τον αγαπούσε πάρα πολύ και σχολίασε πως μέχρι να ξανασυναντηθούν θα διατηρεί αναλλοίωτες στη μνήμη της όλες τις στιγμές που έζησαν μαζί, ενώ έστειλε την αγάπη της στη χήρα του ηθοποιού και την οικογένειά του.
‘- Τελευταίο αντίο στον Χάρρυ Κλυνν στην ιδιαίτερη πατρίδα του Καλαμαριά Θεσσαλονίκης – Πλήθος κόσμου στην κηδεία του κορυφαίου καλλιτέχνη που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή – Συντετριμμένη στην εκκλησία η σύζυγός του Χαρίκλεια μαζί με την κόρη της Κορίνα – Στην κηδεία του Βασίλη Τριανταφυλλίδη και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας
Η κηδεία του Χάρρυ Κλυνν γίνεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καλαμαριά στη Θεσσαλονίκη. Στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος κατέφθασε πλήθος κόσμου, για να αποτίσει φόρο τιμής στον Βασίλη Τριανταφυλλίδη που έγινε γνωστός ως Χάρρυ Κλυνν. Η σορός του έφτασε λίγο μετά τις 10.00.
Εμφατική η παρουσία του ποντιακού στοιχείου. Ομάδα Ποντίων πλαισιώνει με παραδοσιακή φορεσιά. Την ίδια στιγμή δεκάδες στεφάνια που έφτασαν στον Ιερό Ναό ξεχωρίζουν, αυτά του πρωθυπουργού, γνωστών καλλιτεχνών όπως του Γιάννη Πάριου αλλά και από πολλούς αθλητικούς παράγοντες καθώς ο Χάρρυ Κλυνν ως γνωστόν είχε ασχοληθεί για χρόνια ενεργά με την ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Δάκρυα για τον Χάρρυ Κλυνν
Λίγο μετά τις 11.00 έφθασε συντετριμμένη στην εκκλησία η επί 55 χρόνια σύντροφός του Χαρίκλεια με τη κόρη τους Κορίνα. Ο Χάρρυ έχει περιγράψει που γνωρίστηκαν : «Στην Aμερική γνώρισα και τη Xαρίκλεια. Παντρευτήκαμε το χειμώνα του 1965 στο Σικάγο. Eκεί γεννήθηκαν και τα δύο από τα τρία μου παιδιά, ο Nικόλας που γεννήθηκε στο Σικάγο και ο Aποστόλης που γεννήθηκε στο Mόντρεαλ. H Kορίνα γεννήθηκε στην Aθήνα. To εγγονάκι μου το Χαρικλάκι γεννήθηκε κι αυτό την Αθήνα»… (διαβάστε περισσότερα στο tlife.gr)
Η κηδεία του Χάρρυ Κλυνν παρουσία του Αλέξη Τσίπρα
Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την συνάντηση που είχε στο Δημαρχείο με τον Γιάννη Μπουτάρη πήγε στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Καλαμαριά για παραστεί στην κηδεία του Χάρρυ Κλυνν. Μόλις βγήκε από το αμάξι τον υποδέχτηκε με θερμή χειραψία ο Γιάννης Αμανατίδης, βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης.
Πλήθος κόσμου στην κηδεία του Χάρρυ Κλυνν
Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης που έγινε γνωστός και αγαπήθηκε απ’ όλους ως Χάρρυ Κλυνν “έφυγε” στις 21 Μαϊου σε ηλικία 78 ετών. Ηθοποιός, σεναριογράφος, ποιητής, ζωγράφος… πολυτάλαντος και πολιτικοποιημένος από μικρός. Οι ταινίες και οι δίσκοι του άφησαν εποχή, οι ατάκες του μένουν ζωντανές και θα διατηρήσουν ζωντανή και τη μνήμη του στις καρδιές όλων.
Ο Χάρρυ Κλυνν αντιμετώπιζε εδώ και καιρό προβλήματα με την υγεία του. Το τελευταίο διάστημα ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο θάνατος του γιού του, Νίκου Τριανταφυλλίδη τον Ιούνιο του 2016, τον κατέβαλε ακόμη περισσότερο.
Το βράδυ της Κυριακής (20.05.2018) όταν έγινε γνωστό, υπέστη κρίση ενώ βρισκόταν στο σπίτι του, στην αγαπημένη του Καλαμαριά. Έπασχε από αναπνευστικά και κινητικά προβλήματα. Μετά το θάνατο του γιου του, η υγεία του είχε επιδεινωθεί ιδιαίτερα.
Ποιος ήταν ο Χάρρυ Κλυνν
Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στην Καλαμαριά στις 7 Μαΐου του 1940. Καταγόταν από οικογένεια Ποντίων προσφύγων. Γονείς του ήταν ο Νίκος και η Κυριακή Τριανταφυλλίδη. Ξεκίνησε να δουλεύει από πέντε ετών για να βοηθήσει την οικογένειά του. Παρά το γεγονός πως δούλευε από μικρό παιδί, δεν άφησε το σχολείο. Δημοτικό και Γυμνάσιο πήγε στην Καλαμαριά και αργότερα στο 5ο γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης.
Tο βράδυ το καλαθάκι με τα φιστίκια, τα χαράματα το πανέρι με τα κουλούρια και μετά στο θρανίο…
Φωτογραφία: www.harry-klynn.gr
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο προσφυγικό γκέτο της Kαλαμαριάς. Πρόσφυγες οι γονείς μου από τον μαρτυρικό Πόντο. Φτωχοί, πεινασμένοι και απελπισμένοι. Φτωχή, και πεινασμένη και η δική μου η γενιά. Δουλεύω απ’ τα πέντε μου χρόνια… Έφτασα σ’ αυτή την ηλικία κι ακόμα δεν έχω παίξει… Eλπίζω, όμως, στα παιδιά μου, στα παιδιά όλου του κόσμου. Aπό μικρός ήλπιζα κι έτσι μεγάλωσα… Eλπίζοντας», είχε πει.
«O Bασιλάκης ήταν πρώτος σ’ όλα» έλεγαν οι συμμαθητές του. «Kαλός ήμουν, αλλά ζιζάνιο» απαντούσε ο ίδιος. «Πείραζα τους γείτονες, τους συμμαθητές μου, τους δασκάλους μου, αλλά όλοι μ’ αγαπούσαν γιατί τους έκανα να γελάνε…».
Φωτογραφία: www.harry-klynn.gr
Τα πρώτα βήματα
Το καλοκαίρι του 1958 ετοιμαζόταν να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στην Iατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αλλά τα σχέδια για τον 18χρονο Βασίλη Τριανταφυλλίδη ήταν άλλα…
Η ζωή του άλλαξε όταν πήρε μέρος σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη. Κέρδισε το πρώτο βραβείο και την πρόταση του Οικονομίδη να κατέβει μαζί του στην Αθήνα. Η γνωριμία αυτή ήταν κομβική. Επί τρία χρόνια ο Οικονομίδης ήταν ο δάσκαλός του.
Φωτογραφία: www.harry-klynn.gr
«Aπό τύχη έγινα καλλιτέχνης. Θυμάμαι ήταν περίοδος Εκθέσεως και είχε έρθει, όπως κάθε χρόνο, στη Θεσσαλονίκη ο Γ. Oικονομίδης με το συγκρότημά του. Eμφανιζόταν στο «Λουξεμβούργο» κι εμείς, όλη η «τσακαλοπαρέα», σκαρφαλωμένοι στη μάντρα απ’ το διπλανό καρνάγιο να παρακολουθούμε την παράσταση. H βραδιά εκείνη, ήταν βραδιά ταλέντων. Πρώτο βραβείο μια χρυσή λίρα, ένα κουστούμι και μία συσκευή πετρογκάζ. Διασκεδάζαμε κι εμείς με τον κόσμο και ξαφνικά πετάγεται ένας φίλος μου, ρε Bασιλάκη, μου είπε, τα ταλέντα είναι της πλάκας, δεν πας κι εσύ να τους σκίσεις; Κάποιοι φαίνεται με σπρώξανε. Πως βρέθηκα μέσα, τι είπα και τι έγινε, ούτε που το θυμάμαι. Θυμάμαι, όμως, ότι κέρδισα τη λίρα, το κουστούμι και την πετρογκάζ…».
Παράλληλα με τις δραματικές σπουδές του στη σχολή του Π. Κατσέλη εμφανιζόταν περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος» και το «Γκρην Παρκ». Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και καμπαρέ. Για μια τριετία ήταν πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος.
Φωτογραφία: www.harry-klynn.gr
Μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου, άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Φωτογραφία: www.harry-klynn.gr
Τα δύσκολα χρόνια
Τα πρώτα χρόνια χωρίς την «ομπρέλα» του Oικονομίδη τα είχε, ο ίδιος ο Χάρρυ Κλυνν, χαρακτηρίσει «δύσκολα». «Τα λεφτά ελάχιστα και τα όνειρα μεγάλα. Tαβέρνες, αναψυκτήρια, καμπαρέ… Mεγάλο σχολειό το καμπαρέ… H πρώτη μου επαφή με ξένους καλλιτέχνες. Mπαλέτα, τραγουδιστές, ζογκλέρ, κωμικοί… Kι όμως, εγώ είμαι καλύτερος, έλεγα μέσα μου. Tο έλεγα και το πίστευα. Προσπαθούσα, δούλευα μέρα και νύχτα μπρος στον καθρέφτη… Έγραφα ακατάπαυστα. Σιγά – σιγά άρχισαν να με προσέχουν. Ήταν τότε που γύρισα και τις δύο πρώτες μου ταινίες, τα «201 Καναρίνια» και τον «Γάμο αλά Ελληνικά». Όλοι μιλούσαν τότε για ένα νέο ταλέντο. Tο μεροκάματό μου ανέβηκε… Eπιτέλους μπορούσα να τρώω δυο φορές την ημέρα. Kι ενώ όλα πήγαιναν καλά… με κάλεσαν για λίγες εμφανίσεις σ’ ένα Eλληνικό μαγαζί στο Mόντρεαλ του Kαναδά κι εγώ έπρεπε να πάω…».
Στην τελευταία του κατοικία στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών οδηγείται ο Γιάννης Διακογιάννης, η φωνή του οποίου σφράγισε τη μετάδοση πολλών αθλητικών διοργανώσεων και τον καθιέρωσε στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας.
Στεφάνια μεταξύ άλλων έστειλαν η ΠΑΕ-ΠΑΟΚ, η ΠΑΕ ΑΕΚ, το ΔΣ του Παναθηναϊού, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Ιβάν Σαββίδης, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, οι εφημερίδες Βήμα και Νέα, η Super League και ο Λευτέρης Αυγενάκης.
Στο Α΄ Νεκροταφείο βρίσκονται δεκάδες άνθρωποι του ποδοσφαίρου όπως ο Νίκος Σαργκάνης, ο Μίμης Δομάζος, ο Στέλιος Μανωλάς, ο Τάκης Λεμονής, ο Αντώνης Αντωνιάδης.
Φυσικά παρόντες είναι και άνθρωποι από τον χώρο της δημοσιογραφίας που είτε γνώριζαν είτε είχαν συνεργαστεί με τον Γιάννη Διακογιάννη. Χρήστος Σωτηρακόπουλος, Γιάννης Κατσαρός, Πάνος Σόμπολος, Γιώργος Χελάκης, Νίκος Γαβαλάς, Γιάννης Καραλής, Κώστας Βερνίκος κ.α.
Τραγικές φιγούρες μητέρα και σύζυγος – Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου για το τελευταίο αντίο
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Βόλο, συγγενείς και φίλοι, μαζί με πλήθος Βολιωτών αλλά και Καρδιτσιωτών, που είτε τον γνώριζαν προσωπικά, είτε μέσα από τις τεράστιες επιτυχίες του αλλά και τις απαρηγόρητες μητέρα και σύζυγος, είπαν το τελευταίο αντίο στον αθλητή – φαινόμενο Θανάση Καλογιάννη.
Η σορός του «ανέμου», όπως χαρακτηρίστηκε η δόξα του ελληνικού στίβου, εκτέθηκε στο κοινό από τις 12.00 στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου, λίγες ημέρες μετά τον ξαφνικά του θάνατο ο οποίος όπως έγινε γνωστό προήλθε από ανακοπή καρδιάς.
Ο Θανάσης Καλογιάννης έζησε αρκετά χρόνια στη Βραζιλία με την αγαπημένη του σύζυγο, ασχολούμενος με την διεύθυνση φωτογραφίας, με τη σκηνοθεσία και τις τηλεοπτικές και φωτογραφικές παραγωγές. Τα τελευταία χρόνια είχε επιστρέψει στην Ελλάδα.
Η Διεύθυνση Αθλητισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου με ανακοίνωσή της εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια του Θανάση Καλογιάννη: «Η Διεύθυνση Αθλητισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π.-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Δήμου Βόλου, εκφράζει τα ειλικρινά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του πρωταθλητή Θανάση Καλογιάννη.
Συγκλονισμένος ο κόσμος του αθλητισμού και ιδιαίτερα του στίβου από το άγγελμα θανάτου του σπουδαίου πρωταθλητή των 400μ με εμπόδια, με καταγωγή από τον Βόλο που μεσουρανούσε και μας χάριζε ανεπανάληπτες στιγμές στη δεκαετία του ’80».
Ο Θανάσης Καλογιάννης ήταν ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που υπήρξε ποτέ στα 400μ. και 400μ. εμπόδια στην Ελλάδα, που αν δεν εγκατέλειπε πρόωρα τον πρωταθλητισμό και αφοσιωνόταν ολοκληρωτικά, θα ήταν Ολυμπιονίκης.
Σε ηλικία 16 ετών μόλις και 11 μηνών, ο Βολιώτης πρωταθλητής με τις ιδανικές αναλογίες για το δυσκολότερο ίσως αγώνισμα του στίβου, αγωνίστηκε στο βαλκανικό πρωτάθλημα στο Βουκουρέστι (14 Αυγούστου 1982) και τερμάτισε σε χρόνο 47.07! Τότε ήταν έφηβος και έτσι δεν υπήρξε πανελλήνιο ρεκόρ.
Δύο χρόνια αργότερα και πριν καν συμπληρώσει τα 19 του χρόνια έκανε 45.90 στα 400μ. και ταξίδευε στο Λος Άντζελες για την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η ανακοίνωση του ΣΕΓΑΣ αναφέρει: «Συγκλονισμένος ο κόσμος του αθλητισμού και ιδιαίτερα του στίβου από το άγγελμα θανάτου του πρωταθλητή των 400μ. με εμπόδια Θανάση Καλογιάννη σε ηλικία 52 ετών.
Ποιος δεν θυμάται το καμάρι του στίβου, τον Θανάση Καλογιάννη, με καταγωγή από τον Βόλο, που μεσουρανούσε και μας χάριζε ανεπανάληπτες στιγμές στη δεκαετία του ’80. Ο πρόεδρος και το ΔΣ του ΣΕΓΑΣ εκφράζουν στους οικείους του τα ειλικρινά τους συλλυπητήριά για τον απροσδόκητο θάνατό του, ενώ η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου στις 13:00 στον Βόλο.
Ο Θανάσης Καλογιάννης γεννήθηκε το 1965 και υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στα 400μ με εμπόδια. Αθλητής του ΓΣ Καρδίτσας, συμμετείχε δύο φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες το 1984 και το 1992. Το 1986 ήταν 8ος στους πανευρωπαϊκούς, είχε ατομικό ρεκόρ στα 400μ, 45.90, και στα 400μ. με εμπόδια 48.80 από τις 19/7/87 όταν είχε πάρει το ασημένιο μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα του Ζάγκρεμπ, επίδοση που ήταν πανελλήνιο ρεκόρ, ενώ είχε πετύχει άλλο ένα πανελλήνιο ρεκόρ νωρίτερα με 48.88 στις 9/7/86.
Τείχος ύψους τριών μέτρων διαχωρίζει τις γειτονιές San Juan de Miraflores και Surco, έξω από την πρωτεύουσα Λίμα, στο Περού. Ή αλλιώς χωρίζει πατρικίους και πληβείους, πλούσιους και φτωχούς.
Το επονομαζόμενο και «τείχος της ντροπής» ή «τείχος του Βερολίνου στο Περού» έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και διαχωρίζει τη συνοικία Las Casuarinas, όπου ζουν ορισμένοι από τους πιο πλούσιους Περουβιανούς, από το φτωχό προάστιο Vista Hermosa.
Αρχικά αναγέρθηκε- και τοποθετήθηκε και συρματόπλεγμα στο πάνω μέρος του- λόγω φόβων πως οι κάτοικοι των φτωχών περιοχών θα έκλεβαν τους πλούσιους γείτονές τους.
«Οι ξύλινες καλύβες με τις σπασμένες οροφές που φωτίζονται με κεριά είναι η πλήρης αντίθεση από τα πολυτελή πανάκριβα σπίτια σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων», αναφέρει ρεπορτάζ τοπικών μέσων ενημέρωσης. Σε βίντεο στο YouTube φαίνονται ξυπόλυτα παιδιά να περπατούν στην «εξωτερική» πλευρά του τείχους. Πολλοί έχουν γράψει συνθήματα όπως «Η χώρα μου είναι δική σου, η χώρα μου είναι δική μου, η χώρα μου ανήκει σε όλους». Το περασμένο Σαββατοκύριακο τρεις οργανώσεις σε συνεργασία με τα παιδιά ζωγράφισαν ένα μέρος της τσιμεντένιας κατασκευής.
Σύμφωνα με την Oxfamμ η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική έχουν το μεγαλύτερο βαθμό μισθολογικής ανισότητας σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2014, το πλουσιότερο 1% της κατοίκων περιοχής κατείχε το 41% του τοπικού πλούτου ενώ το υπόλοιπο 99% μοιραζόταν το υπόλοιπο 59%…
Μπορεί να σιώπησε για λίγο μετά την κατακραυγή, ωστόσο η Αφροδίτη Λατινοπούλου «ξαναχτυπά» με αφορμή το περιβόητο Συνέδριο Γονιμότητας.
Δεν πέφτουμε και από τα σύννεφα γιατί θα ήταν παράλογο, μέχρι και άδικο, να μην υποστηρίξει ένα συνέδριο ατόφιου μισογυνισμού η Λατινοπούλου που βρίσκει προσβλητικό ένα αξύριστο γυναικείο πόδι.
Με ανάρτησή της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, η πολιτεύτρια της Νέας Δημοκρατίας δηλώνει τη δυσαρέσκειά της για την ακύρωση του Συνεδρίου. Παράλληλα, στηρίζει τον διοργανωτή κ. Πάντο που τόσο άδικα έχει στοχοποιηθεί και προφανώς εκτοξεύει ρατσιστικές κορώνες περί λαθρομεταναστευτικού.
«Σε μια χώρα που τα δυο μεγαλύτερά της προβλήματα είναι η υπογεννητικότητα και το λαθρομεταναστευτικό, ακυρώθηκε λόγω της πολιτικής ορθότητας, ένα συνέδριο που αφορούσε την υπογεννητικότητα.
Επιστήμονες όπως ο κ.Πάντος έγιναν βορά των δικαιωματιστών του πληκτρολογίου.
Κατάντια», αναφέρει αναλυτικά στην ανάρτησή της.
Αξίζει να σημειωθεί, πως την ίδια ρητορική περί υπογεννητικότητας και λαθρομεταναστών αναπαρήγαγε χθες και ο Άδωνις Γεωργιάδης, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την ακύρωση του Συνεδρίου στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1. Περίεργες συμπτώσεις…
Από μικρή βαριόμουν μέχρι αηδίας οτιδήποτε συμβατικό. Ακόμη και την ίδια τη ζωή, αν κατέληγε να ταυτιστεί με μια ακόμη σύμβαση. Ίσως όλα να ‘ναι συμβάσεις, αναπόφευκτα τελικά, ποιος ξέρει. Ίσως όχι.
Το point μου όμως είναι ότι όπως και να ‘χει, ό,τι κι αν ισχύει, ακόμη κι αν μιλάμε για συμβάσεις κάθε είδους, ας τις γουστάρουμε τουλάχιστον τις άτιμες, ποιος μας εμποδίζει στο κάτω-κάτω;
Γι’ αυτό κι όσο οι άλλοι γύρω μου επέμεναν να ενηλικιώνονται, να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν και να μεταλλάσσονται, καθοδηγούμενοι από μια «φυσική εξέλιξη» των πραγμάτων που ποτέ δεν κατάλαβα ούτε ενστερνίστηκα αν με ρωτήσεις, εγώ έμοιαζα ν’ ακολουθώ την αντίθετη κατεύθυνση.
Αυτό το flat επαναλαμβανόμενο μοτίβο του «σπουδάζω, πιάνω δουλειά, παντρεύομαι, κάνω κι ένα-δυο κουτσούβελα», χάνοντας τη δική μου ταυτότητα κάπου στη διαδρομή, ποτέ δε μου ‘κατσε καλά και το αποποιήθηκα από νωρίς. Για όσους το επιλέγουν με γεια τους, με χαρά τους. Για όσους τη βρίσκουν μ’ αυτό κι εγώ μαζί τους και μπράβο τους.
Στόχος μου είναι, παρ’ όλα αυτά, μια ζωή όσο γίνεται πιο γεμάτη. Γεμάτη εμπειρίες και περιπέτειες, γεμάτη ανθρώπους και συναισθήματα κι όλα στο κόκκινο, γιατί μόνο έτσι νιώθω ζωντανή.
Για τον εαυτό μου αποφάσισα κάποτε ότι καλώς ή κακώς δε θέλω και δεν μπορώ να συνδυάσω μια συνηθισμένη πορεία μ’ όλα τα παραπάνω. Ακόμη κι αν εγώ κατέληξα έτσι επειδή είμαι των άκρων εκ φύσεως, δε σημαίνει ότι είναι υγιές ένας άνθρωπος που δε λειτουργεί όπως εγώ να παραιτείται από τις προσωπικές επιθυμίες του, θάβοντας το παρόν και το μέλλον του κάτω από υποχρεώσεις, είτε εργασιακές είτε οικογενειακές.
Όταν εγκλωβίζεσαι σε μια μίζερη καθημερινότητα που θυμίζει μέρα της μαρμότας δίχως εναλλαγές, ακόμη κι αν απαρτίζεται από ανθρώπους που αγαπάς κι έχεις επιλέξει να μοιραστείς μαζί τους τη ζωή σου -είτε πρόκειται για το σύντροφό σου σκέτο είτε για ένα ολόκληρο πακέτο με παιδιά, σκυλιά και γατιά μ’ αυτόν επικεφαλής- δεν μπορεί παρά να χαθείς κάπου στην πορεία και να μπουχτίσεις.
Αν ο χρόνος ή οι αντοχές σου φτάνουν μόνο για να πραγματοποιείς τη συναρπαστική διαδρομή «δουλειά-σπίτι-σπίτι-δουλειά» κάθε μέρα, τότε θαρρώ πως ήρθε η ώρα να το πάρεις λίγο αλλιώς το όλο θέμα.
Δεν έχω πρόθεση να το παίξω ξερόλας, ούτε να δώσω μαθήματα ζωής σε κανέναν. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές και τις πράξεις του, απ’ την αρχή ως το τέλος κι ίσως όλα όσα λέω ή θα πω από κάποιους να θεωρηθούν πολυτέλειες.
Όμως με μια γρήγορη ματιά γύρω μου, στους συνομήλικούς μου που ‘χουν αρχίσει να μου φαίνονται ξένοι εδώ και καιρό, παρατηρώ πως ο άνθρωπος φθείρεται και γερνάει όταν τραβάει τον δρόμο της επιβίωσης, ξεχνώντας τι πάει να πει ζωή. Φθείρεται και γερνάει πριν την ώρα του. Φθείρεται και γερνάει τόσο εξωτερικά, όσο κι εσωτερικά, πράγμα που ίσως είναι χειρότερο, πιο τρομακτικό και πιο θλιβερό.
Γιατί όταν καταλήγει κανείς να ζει για να δουλεύει κι όχι το αντίστροφο, όταν καταλήγει να ταυτίζει την αγάπη για την οικογένειά του με θάψιμο των προσωπικών, ξεχωριστών επιθυμιών κι αναγκών του, όταν φτάνει στο σημείο να περιορίζεται κάπου ανάμεσα σε προϊσταμένους, συναδέλφους, πεθερικά και συμπεθέρια, καταλήγοντας όλα αυτά ν’ αποτελούν τα μοναδικά ερεθίσματά του, καθώς ο καιρός περνάει το πιθανότερο είναι πως κάποια μέρα θα νιώσει ανεξήγητα καταπιεσμένος, σ’ απροχώρητο ίσως βαθμό.
Ο χρόνος κι ο χώρος που χρωστάμε στον ίδιο μας τον εαυτό είναι οι ανάσες τις ψυχικής μας ισορροπίας. Όσο περιορίζουμε τις ανάγκες μας τόσο περισσότερο ασφυκτιούμε υποσυνείδητα. Use it or lose it είχε πει κάποτε ένας καθηγητής μου αναφερόμενος στο μυαλό μας. Όμως, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως αυτό ισχύει για πολλά άλλα πράγματα επίσης.
Αν δεν εκμεταλλευτείς τις δυναμικές της ηλικίας σου όσο ακόμη τις έχεις, λογικό είναι να σ’ εγκαταλείψουν κι εκείνες από νωρίς. Πριν καν συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί, θα σ’ αφήσουν σύξυλο, όταν θα ‘ρθει η ώρα που θα καταλάβεις ότι στα 35 σου έχεις αποκτήσει συνήθειες, αντοχές και διάθεση που θυμίζουν ήδη τους γονείς σου.
Αν θέσεις στο περιθώριο την κοινωνική σου ζωή, πέφτοντας στην παγίδα του γνωστού «πού να τρέχω τώρα έτσι πτώμα μετά τη δουλειά» ή στο εξίσου πολυφορεμένο «έχω οικογένεια και παιδιά, δεν είμαστε για τέτοια», τότε θα σ’ αποβάλει κι ο κόσμος, αφήνοντάς σε στο περιθώριο να παρακολουθείς από μακριά όσους ακόμη τολμούν να ζουν και να διασκεδάζουν, έχοντας παρέες και διαφόρων ειδών ενδιαφέροντα.
Τι σε κάνει όμως να πιστεύεις ότι είναι δευτερεύον το να ‘χεις δραστηριότητες, χόμπι και παρέες; Τι μας κρατάει σ’ εγρήγορση, αν όχι οι εναλλαγές παραστάσεων, η δράση, η ανταλλαγή απόψεων, η ανθρώπινη επαφή, η ενασχόληση με κάτι που αγαπάμε και μας γεμίζει και που μπορεί να γίνει όμορφα δημιουργικό, δίνοντας στο μυαλό μας διεξόδους γι’ ανανέωση;
Ο άνθρωπος είναι ον πολύπλευρο. Αν δώσεις μια ευκαιρία στον εαυτό σου να υπάρξει και πέρα απ’ τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις, θα δεις ότι η βελτιωμένη σου εκδοχή θα κάνει καλό και σ’ αυτούς που αγαπάς.
Αν εσύ νιώθεις όμορφα, δεν μπορεί παρά η ζωντάνιά σου αυτή να μεταφερθεί και στο περιβάλλον σου. Αν εσύ τρέφεις όσες περισσότερες πλευρές τις προσωπικότητάς σου μπορείς, τόσο πιο ενδιαφέρων και ζωντανός θα φαντάζεις στα μάτια των δικών σου, κάνοντάς τους να χαίρονται για ‘σένα, μαζί σου.
Δεν είναι εγωιστικό να θέλει κανείς προσωπικό χρόνο και ποικιλία στη ζωή του. Ο παραιτημένος άνθρωπος, ακόμη κι αν από συνήθεια πιστεύει πως όλα είναι εντάξει, μέσα του πάντα θα τρώγεται μέχρι που θα γίνει τελικά ένας γέρος ανεξαρτήτου ηλικίας.
Σε μία πόλη της Καλιφόρνιας, την Hillsborough, υπάρχει μια παράξενη κατοικία. Οι ντόπιοι το αποκαλούν το «Σπίτι των Φλιντστοουνς» εξαιτίας του ιδιαίτερου σχεδιασμού του.
Το συγκεκριμένο σπίτι είχε καταχωρηθεί προς πώληση αρχικά στην τιμή των 4,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Για αρκετό καιρό όμως δεν έχει προσελκύσει κανέναν υποψήφιο αγοραστή, παρόλο που η τιμή έχει μειωθεί δυο φορές. Ας ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό του που είναι 250 τετραγωνικά μέτρα…
Μια συγκλονιστική στιγμή επεφύλασσε στους τηλεθεατές το αποψινό «Σπίτι με το MEGA», με καλεσμένους τον Χρήστο Δάντη και τον Λευτέρη Πανταζή.
Σήμερα συμπληρώνονται επτά χρόνια από τον θάνατο του αγαπημένου τραγουδιστή, Παντελή Παντελίδη, στο δυστύχημα που συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα.
Στην παρέα της Ρούλας Κορομηλά βρέθηκε ο αδερφός του Παντελή Παντελίδη, Κωνσταντίνος, ο οποίος ερμήνευσε κάποιες από τις αγαπημένες επιτυχίες του αδερφού του, σε μια συγκλονιστική στιγμή.
Δείτε τα βίντεο:
Στο άκουσμα των αγαπημένων στίχων τα μάτια των παρευρισκόμενων βουρκώνουν και κανείς δεν μένει ασυγκίνητος.
Όπως ήταν αναμενόμενο στο Twitter επικράτησε χαμός με τους χρήστες να συγκινούνται, αφού θυμήθηκαν τον αδικοχαμένο Παντελή Παντελίδη και τις τεράστιες επιτυχίες του.
Κάθε φορά που ακούω τραγούδια του Παντελιδη βάζω τα κλάματα δε θα χώνεψω ποτε οτι δεν ζει αυτο το παιδι 😢😢😢 #spitimetomega
Μου λες δε γίνεται να ξανά είμαστε μαζί πως αποκλείεται και εγώ κομμάτια γίνομαι Μου λες δε γίνεται όμως με ένα μου φιλί καρδιά μου γίνεται γίνεται γίνεται #spitimetomega
Η επιτυχημένη μουσική εκπομπή «Σπίτι με το Mega»,επιστρέφει για 5η σεζόν στους δέκτες μας με μια μεγάλη ωστόσο αλλαγή.
Πιο συγκεκριμένα, οικοδέσποινα θα είναι και τη φετινή χρονιά η Ρούλα Κορομηλά, η οποία θα έχει ωστόσο στο πλευρό της τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Η είδηση για την τηλεοπτική παρουσία του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Σπίτι με το Mega επισημοποιήθηκε μάλιστα, μέσα από ανακοίνωση που εξέδωσε το μεγάλο κανάλι και στην οποία αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Λαμπερή οικοδέσποινα και φέτος η Ρούλα Κορομηλά σε αυτή τη γεμάτη μελωδίες και αναμνήσεις τηλεοπτική διαδρομή. Η παρουσιάστρια με την αδιαμφισβήτητη και μοναδική ιστορία στην ελληνική τηλεόραση, που τιμά με εξαιρετικό τρόπο τους καλεσμένους της, αναδεικνύει τις πιο φωτεινές πλευρές τους και εκμαιεύει με ευαισθησία τις πιο συγκινητικές ιστορίες τους.
Φωτογραφία: www.harry-klynn.gr
Σε βίντεο στο YouTube φαίνονται ξυπόλυτα παιδιά να περπατούν στην «εξωτερική» πλευρά του τείχους. Πολλοί έχουν γράψει συνθήματα όπως «Η χώρα μου είναι δική σου, η χώρα μου είναι δική μου, η χώρα μου ανήκει σε όλους».
Το περασμένο Σαββατοκύριακο τρεις οργανώσεις σε συνεργασία με τα παιδιά ζωγράφισαν ένα μέρος της τσιμεντένιας κατασκευής.
