Η Μαρί Λουΐζ Γουΐρθ άρχισε να δουλεύει στο μπαρ των γονιών της κοντά στο Καλαί το 1932. Είναι ακόμα εκεί- και μόλις γιόρτασε τα 100ά γενέθλιά της, κάτι που την καθιστά πιθανότατα τη γηραιότερη μπαργούμαν της Γαλλίας, και μάλλον ολόκληρου του κόσμου.
Παραμένοντας πίσω από το μπαρ από την ηλικία των 14 ετών, έχει να διηγηθεί πάρα πολλές ιστορίες και πολλά σχόλια να κάνει. «Στα χρόνια μου, όταν ήσουν νέος, δούλευες. Σήμερα πρέπει να τους σύρεις στη δουλειά!».
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σέρβιρε Γερμανούς στρατιώτες, για τους οποίους έχει να πει πως ήταν όλοι απόλυτα ευγενικοί. Επίσης, θυμάται την εποχή κατά την οποία υπήρχαν περίπου 100 μπιστρό εκεί που ζει- σήμερα έχουν μείνει μόνο τέσσερα. Επίσης, υπήρχαν 6.000 εργάτες εργοστασίων, και σήμερα μόλις 200.
Μιλώντας για το πώς περνούσαν πάντως στην εποχή της, λέει πως «συνηθίζαμε να χορεύουμε κάθε απόγευμα. Με ένα αυτόματο πιάνο. Έριχνες δύο κέρματα και γύριζες το χερούλι. Και ο κόσμος χόρευε. Αλλά αυτά έχουν τελειώσει πια».
Οι πελάτες πλέον είναι λίγοι. «Τους έθαψα όλους! Πέθαναν πριν από μένα! Οι νέοι δεν έρχονται εδώ. Ποιος θέλει να βλέπει μια γριά; Έχω λίγους γέρους πελάτες».
Όσον αφορά στο ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας της, είναι αφοπλιστική και…αντισυμβατική: «Ποτέ μην τρώτε φρούτα. Και ποτέ μην πίνετε γάλα ή τρώτε γιαούρτι» λέει στο BBC. «Πίνω νερό με το φαγητό μου. Και ένα ποτήρι από κάτι άλλο…με μέτρο. Αν έπινα πολύ, δεν θα ήμουν εδώ τώρα. Αλλά, στην τελική, αυτό είναι που πουλάω! Μα με μέτρο».
Ως προς τους άλλους τρόπους διασκέδασής της, λέει στο AFP πως της αρέσει να ζει σαν να ήταν 60 χρονών. «Βγαίνω πολύ. Μου αρέσει να χορεύω. Δεν με πειράζει να πάω σπίτι 2 το βράδυ και να σηκώνομαι 7.30 το πρωί. Δεν κουράζομαι».
«Τρώω πολύ πικάντικο φαγητό. Δεν πίνω ποτέ γάλα. Δεν αγγίζω τα γιαούρτια. Τρώω όλα όσα δεν θα έπρεπε να τρώω. Αν μου δώσετε μαγιονέζα ή μαρμελάδα, θα πάρω τη μαγιονέζα. Αλλά δεν έχω χοληστερίνη!».
[huffingtonpost] [bbc]
