Το πανέμορφο, γραφικό εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς», που βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο των Μεθάνων.
Είναι χτισμένο πάνω σε απότομα γκρίζα βράχια, που τα δέρνουν τα κύματα εδώ και χρόνια. Η ομάδα Up Drones βρέθηκε εκεί και κατέγραψε μοναδικές εικόνες.
Δείτε το βίντεο
Οπως αναφέρει και το porosnews.gr ο μύθος της «Κρασοπαναγιάς» λέει, πως πριν πολλά, πολλά χρόνια, ένας ναυτικός, είχε φορτώσει τη βάρκα του με βαρέλια κρασί και πήγαινε στον Πειραιά για να τα πουλήσει. Στο δρόμο τον έπιασε φουρτούνα και παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει να πάει καλά στον προορισμό του και θα έφτιαχνε ένα εκκλησάκι από κρασί. Πραγματικά η Παναγία τον βοήθησε και, όταν γύρισε, έφτιαξε το πολύ μικρό αυτό εκκλησάκι. Για το χτίσιμο του, ανακάτεψε χώμα με κρασί αντί για νερό και, γι’ αυτό, το μέρος που έχτισε το εκκλησάκι ονομάστηκε Κρασοπαναγιά.
Σε άλλη παραλλαγή ο άνθρωπος αυτός είναι έμπορος, δεν φτάνει στον προορισμό του αλλά, αφού σώθηκε με τη βοήθεια της Παναγίας, στη συνέχεια έχτισε το εκκλησάκι χρησιμοποιώντας το λίγο κρασί που του είχε απομείνει.
Αγνωστη στο ευρύ κοινό
Η «Κρασοπαναγιά» παραμένει άγνωστη και παρθένα περιοχή. Αρκετοί Ποριώτες αγνοούν την ύπαρξη της και πολλοί λίγοι είναι αυτοί που την έχουν επισκεφτεί. Ωστόσο το εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς», συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα αξιοθέατα της χερσονήσου των Μεθάνων, τόσο για τους «σκαφάτους» του θαλάσσιου τουρισμού, όσο και για τους τολμηρούς του φυσιολατρικού τουρισμού, που το επισκέπτονται κάθε χρόνο από την ξηρά, για να θαυμάσουν την αρμονία του ανθρώπινου παράγοντα με την άγρια ομορφιά των Μεθάνων.
Με βάρκα, καΐκι ή με τα πόδια
Υπάρχουν δυο τρόποι για να επισκεφτεί κάποιος το εκκλησάκι. Ο πρώτος είναι και ο ευκολότερος, από τη θάλασσα. Μπορείτε να το επισκεφτείτε με σκάφος ή καΐκι, με αφετηρία ή τερματισμό, το γραφικό Βαθύ για ουζάκι.
Ο άλλος τρόπος, για τους πιο ριψοκίνδυνους, είναι από τη στεριά, με τα πόδια, σε μία πορεία 3,8χμ από την Καμένη Χώρα, όπου η υψομετρική διαφορά κατάβασης είναι 200 μ. Η διαδρομή χαρακτηρίζεται ως αρκετά κουραστική, αφού το τελευταίο μέρος της διαδρομής γίνεται οχι από το μονοπάτι αλλά ακολουθώντας περάσματα (εν μέρει αναρριχητικά) σε απόκρημνα βράχια.
Μία σημαντική διεθνή διάκριση κατέγραψε η χώρα μας, καθώς το ελληνικό διαβατήριο είναι το 6ο ισχυρότερο στον κόσμο, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Passport Index.
Το ελληνικό διαβατήριο καταλαμβάνει φέτος την 6η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, καθώς οι κάτοχοί του μπορούν να ταξιδέψουν σε 153 χώρες χωρίς να απαιτείται έκδοση βίζας.
Σημειώνεται ότι η ετήσια έκθεση του Passport Index σχετίζεται τη δυναμική που έχουν τα εθνικά διαβατήρια βάσει του σε πόσες χώρες μπορούν να ταξιδέψουν οι κάτοχοί τους χωρίς να έχουν ανάγκη βίζα.
Τα στοιχεία που συγκεντρώνει σε ετήσια βάση το Passport Index προέρχονται τόσο από τις αρχές κάθε χώρας όσο και από έναν συγκεκριμένο δείκτη μέτρησης ασφάλειας.
Στην κορυφή της για το 2016 βρίσκεται η Γερμανία, με τους Γερμανούς να μπορούν να ταξιδέψουν χωρίς βίζα σε 158 χώρες, ενώ ακολουθούν είναι το σουηδικό διαβατήριο με 157 χώρες στη 2η θέση, στην 3η θέση οι Φινλανδία, Ελβετία, Γαλλία, Ισπανία, Νότιος Κορέα, και Ηνωμένο Βασίλειο, στην 4η θέση οι Σιγκαπούρη, Δανία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Μαλαισία, Νορβηγία, Ιαπωνία και ΗΠΑ ενώ στην 5η θέση είναι οι Αυστρία, Λουξεμβούργο και Πορτογαλία.
Το ελληνικό διαβατήριο ισοβαθμεί στην 7η θέση μαζί με αυτά της Αυστραλίας, Στην 95η και τελευταία θέση της κατάταξης βρίσκεται το διαβατήριο του Αφγανιστάν, καθώς οι Αφγανοί μπορούν να ταξιδεύουν χωρίς βίζα σε μόλις 24 χώρες του κόσμου.
Δείτε στο passportindexτην τελική κατάταξη όλων των διαβατηρίων για το 2016.
Πριν λίγα χρόνια, όσοι είχαν βρετανική ή αμερικανική υπηκοότητα, θεωρούνταν οι πιο τυχεροί άνθρωποι, καθώς το διαβατήριό τους εξασφάλιζε την επίσκεψη στις περισσότερες ξένες χώρες, χωρίς να χρειάζονται βίζα.
Τα πράγματα ωστόσο, έχουν αλλάξει αρκετά σύμφωνα με μια λίστα που έδωσε στη δημοσιότητα η Henley & Partners, σε συνεργασία με τη διεθνή ένωση αεροπορικών μεταφορών, όπου καθορίζονται ποιες χώρες έχουν τη μεγαλύτερη ελευθερία μεταφοράς χωρίς έκδοση βίζας.
Πλέον, η Γερμανία είναι και πάλι η χώρα με το ισχυρότερο διαβατήριο (για τρίτη συνεχόμενη χρονιά) με 177 προσβάσιμους προορισμούς.
Τη δεύτερη θέση της λίστας, καταλαμβάνει η Σουηδία με 176 προορισμούς και τρίτο το Ηνωμένο Βασίλειο με 175. Η θέση της Ελλάδας είναι στην έβδομη θέση φέτος, τρεις θέσεις πάνω από τις ΗΠΑ. Το χειρότερο σκορ συγκέντρωσε το Αφγανιστάν.
Όπως δήλωσε στο CNN εκπρόσωπος της Henley & Parteners:
Τα κριτήρια που εξετάζονται για τη παροχή δωρεάν βίζα και ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών σε άλλες χώρες, έχουν να κάνουν με τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των χωρών, αμοιβαίων συμφωνιών, και κινδύνων ασφαλείας.
Η λίστα με τα 10 καλύτερα διαβατήρια (σ.σ. χώρα προέλευσης, προορισμοί)
Γερμανία, 177 χώρες
Σουηδία, 176 χώρες
Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, 175 χώρες
Βέλγιο, Δανία, Ολλανδία, ΗΠΑ, 174 χώρες
Αυστρία, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, 173 χώρες
Καναδάς, Ιρλανδία, Κορέα, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Πορτογαλία, Ελβετία, 172 χώρες
Ελλάδα, Νέα Ζηλανδία, 171 χώρες
Αυστραλία, 169 χώρες
Μάλτα, 168 χώρες
Ουγγαρία, Τσεχία, Ισλανδία, 167 χώρες
Τα χειρότερα διαβατήρια
Εκτός από τα διαβατήρια του Αφγανιστάν που βρίσκονται στην τελευταία θέση, στην προτελευταία βρίσκονται αυτά του Πακιστάν που εξασφαλίζουν πρόσβαση σε 29 χώρες.
Τρίτα από το τέλος είναι τα του Ιράκ με τους κατόχους τους να μπορούν να επισκεφθούν 30 χώρες.
Σύμφωνα με το tvxs.gr τo ελληνικό κράτος έχει δαπανήσει για το Ολυμπιακό Μουσείο της Αθήνας από το 2007 μέχρι σήμερα 31.800.000 ευρώ (!). Tα τελευταία 11 εκατομμύρια καταβλήθηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού το 2015. Κι όμως το Ολυμπιακό Μουσείο της Αθήνας δεν υπάρχει. Δεν έγινε ποτέ.
Το σκάνδαλο με το Ολυμπιακό Μουσείο φέρνει στο φως με εκτενές ρεπορτάζ του, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η Ελλάδα της κρίσης, των δανείων και των χρεωκοπιών πληρώνει ακόμη τις Ολυμπιακές αμαρτίες, επισημαίνει η δημοσιογράφος Ασπασία Βελονάκη. Με άγνωστο αριθμό αποφάσεων να έπονται από προσφυγές της αναδόχου εταιρείας «ΕΡΕΤΒΟ Α.Ε.» και τόκους που διεκδικεί σε διάστημα δεκαετίας από το ελληνικό Δημόσιο.
Με το νόμο 3342/2005 περί μεταολυμπιακής αξιοποίησης των Ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων (3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης) θεσπίστηκε η δημιουργία του Ολυμπιακού Μουσείου σε ένα τμήμα του κτιρίου του IBC, δηλαδή δίπλα στο Ολυμπιακό Στάδιο (στο χώρο του εμπορικού κέντρου Golden Hall). Μετά από διεθνή δημόσιο διαγωνισμό (στις 15/12/2005) με συμμετοχή επτά εταιρειών, ανάδοχος του έργου ορίστηκε η εταιρεία «ΕΡΕΤΒΟ Α.Ε.» στις 28 Νοεμβρίου 2007.
Ο αρχικός προϋπολογισμός αυτού ανερχόταν σε 48.147.961 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, μετά την έκπτωση (προβλεπόταν η κατασκευή, αλλά και η κάλυψη του τεχνολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού) και η εργολαβική σύμβαση περιλάμβανε τη μετατροπή του Ολυμπιακού Κέντρου Ραδιοτηλεόρασης (IBC) σε Μουσείο Ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων εμβαδού 17.290 τετραγωνικών μέτρων, καθώς και Μουσείο Παγκόσμιου Κλασσικού Αθλητισμού εμβαδού 5.000 τετραγωνικών μέτρων.
Ειδικές μελέτες είχαν εκπονηθεί πριν την ψήφιση του νόμου, επί κυβέρνησης Καραμανλή, με πρωτοβουλία της τότε Αναπληρώτριας υπουργού Πολιτισμού Φάνης Πετραλιά. Το αρχικό σχέδιο, σύμφωνα με τις μελέτες, προέβλεπε τη δημιουργία δύο διαδραστικών Μουσείων σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας, τα οποία θα συνδέονταν με το ΟΑΚΑ. Ο συμβατικός χρόνος αποπεράτωσης του έργου ορίστηκε στους 14 μήνες από την υπογραφή της σύμβασης και χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης την 27η Νοεμβρίου 2009.
Ως εδώ όλα καλά!
Ελλείψει επαρκούς χρηματοδότησης, όμως και μετά από επίσημα αιτήματα για καθυστέρηση στις πληρωμές, η ανάδοχος εταιρεία υπέβαλλε δήλωση διακοπής εργασιών στις 7 Ιουνίου 2010. Για ποιους λόγους το ελληνικό κράτος δεν πλήρωνε στην ώρα της την εταιρεία;
Η αίτηση έγινε δεκτή από τις υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ) και έτσι οι εργασίες διακόπηκαν. Μέχρι τότε, όμως το ελληνικό Δημόσιο είχε ήδη καταβάλει 20.800.000 ευρώ στην εταιρεία, η οποία είχε ολοκληρώσει κατά μεγάλο ποσοστό τις οικοδομικές και ηλεκτρομηχανικές εργασίες, ενώ δεν είχε ξεκινήσει η διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου.
Η ανάδοχος εταιρεία, όμως διεκδίκησε νομικά άλλα 16.500.000 για εργασίες που υποστηρίζει πως έκανε αλλά δεν είχε πληρωθεί. Το 2013 προσέφυγε στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Στις 4 Φεβρουαρίου του 2015, μάλιστα η ΕΡΕΤΒΟ Α.Ε. έκανε αίτηση θεραπείας στον υπουργό με στόχο να συνεχίσει να προσφεύγει στη δικαιοσύνη. Ήδη, όπως προαναφέραμε, το 2015 της καταβλήθηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού επιπλέον 11 εκατομμύρια ευρώ που επιδικάστηκαν ως άμεσα καταβλητέα με την απόφαση 5022/2014 του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, ενώ εκκρεμεί η καταβολή των ποσών που επιδικάστηκαν με 4 ακόμη αποφάσεις μέσα στο 2016.
Τι έκανε το ελληνικό κράτος με το Ολυμπιακό Μουσείο της Αθήνας; Με νέο νόμο (3878/2010, άρθρο 19) τροποποιήθηκε η παράγραφος που αφορούσε την αποκλειστική χρήση του Ολυμπιακού Μουσείου με αιτιολογία «την οικονομική αδυναμία του Δημοσίου να ανταποκριθεί στην υλοποίηση του έργου». Δηλαδή, ενώ είχε διακοπεί το έργο έγινε τροποποίηση στις προβλεπόμενες χρήσεις του κτιρίου και τελικώς στις 7 Δεκεμβρίου 2011 (1,5 χρόνο μετά την υποβολή δήλωσης διακοπής εργασιών από την «ΕΡΕΤΒΟ Α.Ε.») με απόφαση του Γενικής Γραμματείας Πολιτιστικής και Τουριστικής Υποδομής αποφασίστηκε η οριστική διακοπή των εργασιών του έργου.
Καθώς όλα τα Ολυμπιακά Ακίνητα, συμπεριλαμβανομένου του IBC, πέρασαν στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), το τελευταίο έβαλε όρο τη δημιουργία Μουσείου επιφάνειας μόνο 3.000 τετραγωνικών μέτρων στους υποψήφιους επενδυτές του IBC.
Πλειοδότης στο διαγωνισμό για εκμετάλλευση του χώρου για 90 χρόνια αναδείχτηκε η εταιρεία LAMDA Development, η οποία δημιούργησε το εμπορικό κέντρο Golden Hall. Από τα αρχικά προβλεπόμενα 17.290 τετραγωνικά μέτρα για «Μουσείο Ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων» και έχοντας ήδη σπαταλήσει 20.800.000 ευρώ, το ελληνικό κράτος μείωσε στα 3.000 μέτρα την έκτασή του, το οποίο -όπως αποφασίστηκε τότε- θα ονομαζόταν σε «Μουσείο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004». Με εκθέματα δηλαδή μόνο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας! Η δημιουργία του αρχικά προβλεπόμενου δεύτερου Μουσείου, αυτό για τον Παγκόσμιο Κλασικό Αθλητισμό, 5.000 τετραγωνικών μέτρων εγκαταλείφθηκε οριστικά.
Το αποτέλεσμα; Ολυμπιακό Μουσείο δεν υπάρχει, παρά μόνο τέσσερις τοίχοι στη δυτική πλευρά του Golden Hall. Η σύμβαση που υπέγραψε με το ΤΑΙΠΕΔ δεσμεύει τη LAMDA Development για τη δημιουργία του Ολυμπιακού Μουσείου της Αθήνας (μελέτες, κατασκευή, εξοπλισμός), χώρου 3.000 τετραγωνικών μέτρων, αλλά δεν υπάρχει κρατικός φορέας διαχείρισης και λειτουργίας του Μουσείου, φορέας να λάβει τις αποφάσεις.
Πώς, όμως να δημιουργήσει φορέα το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και να τον θέσει σε λειτουργία με νόμο του κράτους για ένα έργο που έχει διακοπεί και για το οποίο πληρώνει ακόμη; Όταν δεν υπάρχει ακόμη γνώση για τα ακριβή τελικά διεκδικούμενα ποσά από την ανάδοχο εταιρεία «EΡΕΤΒΟ Α.Ε.»; Πώς να συστήσει ένα φορέα όταν με το… καλημέρα θα του βάλει φέσι τόσα εκατομμύρια; Χωρίς καν ιδιόκτητο κτίριο;
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: Ποιος φταίει για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές και τον όλο σχεδιασμό με αποτέλεσμα την υποβολή δήλωσης διακοπής των εργασιών από την ανάδοχο εταιρεία «ΕΡΕΤΒΟ Α.Ε.»; Πως αποφασίστηκε το 2010 η παραχώρηση ενός κτιρίου με τροποποίηση των χρήσεων όταν ήταν γνωστό πως υπήρχε διακοπή των εργασιών; Γιατί το κράτος παραχώρησε ένα κτίριο στο οποίο υπήρχε σύμβαση να δημιουργηθεί κάτι άλλο;
Πόσο θα κοστίσει τελικά ένα Μουσείο το οποίο δεν υπάρχει; Πέρα από τα περίπου 32 εκατ. ευρώ που έχουν διατεθεί μέχρι σήμερα ποιο είναι το τελικό ποσό που θα καταβληθεί και αφορά το αρχικό κεφάλαιο και πόσοι οι τόκοι που θα πληρώσει το ελληνικό Δημόσιο;
Το ελληνικό γιαούρτι έχει αποθεωθεί πολλές φορές για τις ευεργετικές του ιδιότητες και έχει βρει θέση στη διατροφή ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, εκτός από κομμάτι της διατροφής και συστατικού ομορφιάς, το ελληνικό γιαούρτι φαίνεται πως έχει και μία χρήση που πιθανότατα δεν φαντάζεστε.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως βιοκαύσιμο. Γερμανοί και Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν τον τρόπο να μετατρέψουν τα απόβλητα από την παραγωγή γιαουρτιού σε πρώτη ύλη για τα βιοκαύσιμα και αντιβιοτικά για ζώα.
Τα κατάλοιπα περιέχουν λακτόζη, φρουκτόζη και γαλακτικό οξύ. Οι ερευνητές, σύμφωνα με την Daily Mail, βρήκαν τρόπο να μετατρέψουν αυτό το μείγμα σε πρώτη φάση σε ένα εκχύλισμα που περιέχει δύο πιο χρήσιμες ουσίες: καπροϊκό ή εξανικό οξύ και καπρυλικό ή οκτανικό οξύ.
Και οι δύο αυτές ουσίες θεωρούνται «πράσινα αντιμικροβιακά», τα οποία μπορούν να προστεθούν στις ζωοτροφές στη θέση των κανονικών αντιβιοτικών. Σε δεύτερο στάδιο, με περαιτέρω επεξεργασία, είναι δυνατό να παραχθούν βιοκαύσιμα για χρήση σε αεροσκάφη.
Το νέο σύστημα αποτελείται από δύο συνδεδεμένους βιοαντιδραστήρες ανοικτής καλλιέργειας, ο ένας για θερμόφιλα μικρόβια που αντέχουν θερμοκρασίες των 50 βαθμών Κελσίου, ενώ ο δεύτερος λειτουργεί στους 30 βαθμούς.
Κάθε βιοαντιδραστήρας περιέχει το κατάλληλο μικροβίωμα και σε αυτόν εισάγεται το τυρόγαλα του ελληνικού γιαουρτιού που διαθέτει τα δικά του βακτήρια. Σε ένα διάστημα μερικών μηνών, είναι δυνατό να παραχθούν τους βιοαντιδραστήρες το καπροϊκό και το καπρυλικό οξύ, καθώς και άλλα δευτερεύοντα προϊόντα.
«Θέλουμε να ανακτήσουμε τα πάντα από αυτό το υλικό, συμπεριλαμβανομένου του νερού», αναφέρει ο ερευνητής Λαρς Ειντζενεντ. «Αυτό θα βοηθούσε και τη βιομηχανία να είναι κερδοφόρα αλλά και να προχωρήσουμε σε μια πιο κυκλική οικονομία. Ως βιώσιμη κοινωνία, πρέπει να ανακτήσουμε τα πάντα», προσθέτει.
Μεταξύ άλλων ο ερευνητής αναφέρει: «Η γεωργική αγορά μπορεί να φαίνεται μικρότερη, αλλά έχει ένα πολύ μεγάλο αποτύπωμα άνθρακα και η μετατροπή του όξινου ορού γάλακτος σε πρώτη ύλη, που τα ζώα μπορούν να φάνε αποτελεί σημαντικό παράδειγμα των κλειστών κύκλων που χρειαζόμαστε για μια βιώσιμη κοινωνία».
«Η αγορά καυσίμων, φυσικά, λειτουργεί σε χαμηλότερη τιμή, αλλά η ζήτησή της είναι ουσιαστικά απεριόριστη», συμπληρώνει.
Το ελληνικό γιαούρτι αποτελεί ένα υγιεινό επιλογή για σνακ, γνωστό για την πλούσια περιεκτικότητά του σε πρωτεΐνες και ασβέστιο, καθώς και για τις «ενεργές καλλιέργειες» που ευεργετούν το έντερο.
Εκτός από τα οφέλη για την υγεία των οστών και την καρδιαγγειακή υγεία, το ελληνικό γιαούρτι έχει αναδειχθεί ως μία από τις κορυφαίες υπερτροφές λόγω των θρεπτικών συστατικών που περιέχει.
Συνήθως, το ελληνικό γιαούρτι καταναλώνεται ως μέρος του πρωινού ή σε smoothies, αποτελώντας επίσης μια υγιεινή εναλλακτική για την ξινόκρεμα και διάφορα ντρέσινγκ ή ντιπ.
Αναλυτικά, ένα δοχείο 150 γραμμαρίων απλού ελληνικού γιαούρτι χωρίς λιπαρά περιέχει 80 θερμίδες, 15 γραμμάρια πρωτεΐνης, 6 γραμμάρια υδατανθράκων, 0 γραμμάρια λίπους, και 150 χιλιοστόγραμμα ασβεστίου.
Το γιαούρτι, είτε είναι με χαμηλά λιπαρά είτε πλήρες, περιέχει περισσότερες θερμίδες και λιπαρά σε σχέση με το απλό ελληνικό γιαούρτι.
Οι επιστημονικές μελέτες έχουν συνδέσει την κατανάλωση του ελληνικού γιαούρτι με πολλά οφέλη για την υγεία, όπως την ενίσχυση της οστικής πυκνότητας, τη μείωση του κινδύνου κατάγματος του ισχίου, και τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας.
Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι το ελληνικό γιαούρτι μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη ορισμένων τύπων καρκίνου και του διαβήτη τύπου 2, καθώς και στη διατήρηση του βάρους.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες προειδοποιήσεις.
Το ελληνικό γιαούρτι περιέχει περισσότερη λακτόζη σε σύγκριση με άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε άτομα με δυσανεξία στη λακτόζη.
Επίσης, ενώ το ελληνικό γιαούρτι μπορεί να είναι μια υγιεινή επιλογή, οι ποικιλίες με προσθήκη ζάχαρης ή γεύσεων μπορούν να περιέχουν υψηλά επίπεδα ζάχαρης, γεγονός που μπορεί να αντιβαίνει στα οφέλη τους για την υγεία.
Επομένως, είναι σημαντικό να διαβάζετε τις ετικέτες και να επιλέγετε προϊόντα με λιγότερη ζάχαρη και πρόσθετα.
Ελλάδα 60 χρόνια νωρίτερα. Σε μια εποχή που οι σημερινοί νέοι έχουν γνωρίσει μέσα από τις ασπρόμαυρες ταινίες, ένα αναψυκτικό κάνει την εμφάνισή του στην αγορά.
Οι σημερινοί παππούδες προφανώς και το θυμούνται καλά, οι δε νεότεροι δεν έχουν ιδέα για την ελληνική cola με την ονομασία Tam-Tam.
Πρόκειται για την ιστορία του ελληνικού αναψυκτικού που σάρωνε την αγορά, είχε βεβαίως «πλάτες προστασίας» και μοντέρνες, άκρως ελκυστικές διαφημίσεις, το οποίο και έσβησε άδοξα με την έλευση της Coca – Cola.
Πίσω από την ιστορία επιτυχίας και αποτυχίας (τελικά) του Tam-Tam βρίσκεται το γνωστό όνομα της οικογένειας Φιξ.
Το Tam-Tam ήταν ένα αεριούχο ποτό της ζυθοποιίας Φιξ, που έμοιαζε σε γεύση με την Coca – Cola, είχε σχεδόν το ίδιο χρώμα, παρόμοιο μπουκάλι (αν όχι ίδιο), ανάλογο καπάκι και αποτελούσε το αγαπημένο αναψυκτικό της νεολαίας.
Η πορεία του Tam-Tam στην Ελλάδα
Στο μακρινό 1850, όταν ακόμη η Ελλάδα προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, ο Ιωάννης Φιξ ήρθε από το Μόναχο, για να βρει τον πατέρα του. Δύο πιστολιές στη Μαγκουφάνα (η περιοχή της Πεύκης σήμερα), από τις οποίες ο πατέρας Φιξ έπεσε νεκρός, ήταν η αιτία ο γιος να εγκατασταθεί στο Ηράκλειο Αττικής και να ξεκινήσει την παραγωγή της μπύρας, ορμώμενος από το γεγονός ότι αρκετοί Βαυαροί αξιωματικοί, είχαν εγκατασταθεί εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Ο Ιωάννης Φιξ, λοιπόν, φτιάχνει την πρώτη μπύρα στη χώρα μας, δίνοντάς της το όνομα της οικογένειάς του, ΦΙΞ.
Η συνέχεια είναι γνωστή με το ζυθοποιείο του στο Κολωνάκι και στη συνέχεια στη Λεωφ. Συγγρού.
Το 1922 ο Κάρολος Φιξ πεθαίνει, αφήνοντας το εργοστάσιo στους δύο γιους του, Γιάννη και Αντώνη, που από μικρούς τους είχε μαζί του στη δουλειά. Τα δύο αδέλφια εργάστηκαν μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο την επιχείρηση.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 η οικογένεια μπαίνει και στην αγορά αναψυκτικού στην Ελλάδα δυναμικά.
Ο Κάρολος Φιξ προχωρά σε επέκταση των δραστηριοτήτων στη ρετσίνα και σε διάφορα αναψυκτικά μεταξύ των οποίων και το πλέον δημοφιλές Tam-Tam.
Την ελληνική cola που αποτελεί το αντίπαλο δέος της Coca Cola. Ουσιαστικά αποτελεί την ελληνική απάντηση στο δημοφιλές αμερικανικό αναψυκτικό, το οποίο όμως δεν κυκλοφορεί ακόμη στην Ελλάδα.
Το Tam-Tam απολαμβάνει ένα είδος προστασίας από το 1964 που κυκλοφόρησε, καθώς το κράτος εκείνης της εποχής έδειχνε έναν προστατευτισμό στις ελληνικές επιχειρήσεις και στις επιχειρήσεις που είχαν την παραγωγή τους στην Ελλάδα.
Έτσι η Coca – Cola ήταν κατά κάποιον τρόπο «απαγορευμένη» στην Ελλάδα. Δεν κυκλοφορούσε και το Tam-Tam «έπαιζε» άνετα στην αγορά.
Εκείνη την εποχή (1960) τα αμερικανικά αναψυκτικά ήταν περιζήτητα στην Ελλάδα. Είχαν τεράστια φήμη αλλά δεν βρίσκονταν στα ράφια των μπακάλικων, ούτε στα καφενεία και τα κλαμπ της εποχής. Υπήρχαν μόνο στις αμερικανικές βάσεις της χώρας και όσοι είχαν κάποιο γνωστό, κατάφερναν να πιουν το αμερικάνικο αναψυκτικό.
Αυτό το κενό καλύπτει το Tam-Tam το οποίο οι παλαιότεροι θα θυμούνται να διαφημίζεται στους θερινούς κινηματογράφους με την επιγραφή: «Διάλειμμα για να πιείτε Tam-Tam».
Οι διαφημίσεις που ξεχώρισαν
Όπως ήταν γνωστό ο Φιξ είχε μια έφεση στη διαφήμιση και μια τάση να μιμείται προϊόντα του εξωτερικού. Οι διαφημίσεις της εποχής για το αναψυκτικό είναι χαρακτηριστικές και έχουν μείνει στη μνήμη πολλών, ενώ τα μηνύματα που πέρναγαν ήταν ξεκάθαρα.
«Εμείς το λέμε Tam-Tam. Ζήτω τα νιάτα, ζήτω το Tam-Tam» έγραφε η διαφήμιση με μια νεαρή γυναίκα στην παραλία να φοράει μαγιό και να κρατάει ένα ποτήρι και ένα μπουκάλι του αναψυκτικού. Νέοι της εποχής βρίσκονται δίπλα της και είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τα κορίτσια φοράνε μαγιό, οι άντρες είναι ντυμένοι με παντελόνι και πουκάμισο!
Άλλη διαφήμιση ενημερώνει το κοινό ότι «Ναι, εμείς το λέμε ταμ-ταμ, το ίδιο πράγμα που άλλοι μπορούν να ονομάσουν ευτυχία, ξενοιασιά, χαρά της ζωής. Γιατί εμείς βρίσκουμε πιο σύντομες λέξεις για να εκφράσουμε κάτι που μας αρέσει.Έτσι εμείς ένα χαμόγελο, ένα φλερτ, μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, τα λέμε ταμ-ταμ. Τώρα που είμαστε νέοι, τώρα που είναι καλοκαίρι, το “Ταμ-Ταμ” έγινε συνήθεια της κάθε ώρας της κάθε στιγμής μας».
Το τέλος του Tam-Tam
Ο επίλογος για το περιβόητο Tam-Tam που θα εμπνεύστηκε από την Coca Cola ήρθε προς το τέλος της δεκαετίας του 1960. Η αυθεντική αμερικάνικη cola μπήκε στην ελληνική αγορά και το Tam-Tam έσβησε. Μάλιστα η «ελληνική απάντηση» έχασε το μπουκάλι της, καθώς ήταν εμφανές από πού το είχε πάρει και ο κόσμος βέβαια στράφηκε μαζικά προς τη συνταγή από την Αμερική.
Μέσα σε μια αγορά με πολυεθνικές εταιρείες κολοσσούς που κονταροχτυπιούνται για τα μερίδια, σε μια αγορά που θυμίζει τη μάχη «Δαυίδ και Γολιάθ», οι ελληνικές επιχειρήσεις δίνουν το δικό τους αγώνα και πολλές φορές ξεχωρίζουν.
Ειδικά στην αγορά των αναψυκτικών τα πράγματα εξελίσσονται δύσκολα. Τα τελευταία χρόνια, σε μια αγορά που οι πολυεθνικές ελέγχουν τα μεγαλύτερα μερίδια οι πιέσεις αυξάνονται.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της IRI, τα αναψυκτικά καταγράφουν πτώση 7,3% σε αξία και 11,4% σε όγκο διατηρώντας την αρνητική πορεία των τελευταίων ετών. Το 2016 έκλεισε για την κατηγορία των μη αλκοολούχων με απώλειες 5,9% σε αξία και 8,6% σε όγκο, ενώ κάπως έτσι φαίνεται να διαμορφώνεται και το 2017.
Σε όρους αξίας, οι πωλήσεις μη αλκοολούχων ποτών εκτιμάται ότι αγγίζουν το ποσό των 1,5 δισ. ευρώ.
Μερίδιο από αυτή την πίτα του 1,5 δισ. ευρώ διεκδικούν και μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ τη δική της θέση έχει μία Κρητικιά. Η «Φήμη».
Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση που κρατάει στη δύσκολη αγορά των αναψυκτικών, για περισσότερα από 90 χρόνια.
Η επιχείρηση μεγαλούργησε από τη δεκαετία του 1960 μέχρι το 1980, ενώ αντιστάθηκε στην εισβολή μεγάλων πολυεθνικών στην ελληνική αγορά.
Η δε σχέση της εταιρείας με την παράδοση και τον τόπο της Κρήτης είναι ιδιαίτερη και άρρηκτη. Οι χυμοί και τα αναψυκτικά «Φήμη» φτιάχνονται από το 1925 έως σήμερα σ’ένα μέρος: τις Αγιές Παρασκιές στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η ιστορία ξεκινάει από το Βασίλη Ζηδιανάκη το 1925. Η Κρήτη είχε πρόσφατα ενωθεί με τη μητέρα Ελλάδα και είχε δεχτεί ένα μεγάλο κύμα προσφύγων με την ανταλλαγή των πληθυσμών και τα αγροτικά προϊόντα του νησιού είναι ο βασικός τροφοδότης της οικονομίας και ξεκινούν οι πρώτες απόπειρες παραγωγής αναψυκτικών αφού τα φρούτα και ειδικά τα λεμόνια είναι άφθονα στο νησί.
Τότε που οι περιβόητοι «λεμονατζήδες» βγαίνουν στους δρόμους με τις «παγωμένες» σε χωριά και πόλεις. Άλλωστε η λεμονάδα ήταν το δροσερό αναψυκτικό του καλοκαιριού.
Ο πατριάρχης της οικογένειας Ζηδιανάκη ο Βασίλης, ήταν ο πρώτος «λεμονατζής» της Φήμη.
Το 1925 ο Βασίλης Ζηδιανάκης, στο ισόγειο του σπιτιού του, στις Αγιές Παρασκιές, μέσα στο επονομαζόμενο «Υποδηματοποιείον», ξεκινάει την χειροκίνητη εμφιάλωση σε πορσελάνινο μπουκάλι. Περνάει στο επόμενο στάδιο από αυτό των πλανόδιων «λεμονατζήδων» και ανοίγει τη δουλειά.
Η λεμονάδα μπαίνει σε μπουκάλια στο ισόγειο του πατρικού του Βασίλη Ζηδιανάκη και η οικογενειακή επιχείρηση κάνει τα πρώτα της βήματα στην Κρήτη.
Τα χρόνια που ακολουθούν τα μπουκάλια της Φήμης φορτώνονται σε γαϊδουράκια και ταξιδεύουν από χωριό σε χωριό στην Κρήτη… Η εταιρεία επιβιώνει στον πόλεμο και η διαδικασία παραγωγής και εμφιάλωσης παραμένει ίδια μέχρι και το 1950.
Λεμονάδα στην αρχή, πορτοκαλάδα, γκαζόζα και το περιβόητο μπυράλ αργότερα όλα μπαίνουν σε μπουκάλια και ταξιδεύουν στην Κρήτη.
Από το 1960 ο ηλεκτρισμός κάνει την εμφάνισή του σε πόλεις και χωριά και τότε ξεκινούν οι αλλαγές. Αναλαμβάνει την οικογενειακή επιχείρηση ο Βαγγέλης Ζηδιανάκης και βάζει το θεμέλιο εργοστασιακό λίθο αλλάζοντας την κλίμακα της παραγωγής. Διατήρησε τον οικογενειακό χαρακτήρα της επιχείρησης και παράλληλα προχώρησε σε εκσυγχρονισμό του παραγωγικού εξοπλισμού, ακολουθώντας την πλέον προχωρημένη τεχνολογία εκείνης της εποχής.
Από το 1974 η εμφιάλωση γίνεται σε γυάλινες φιάλες με πώμα και η επιχείρηση αλλάζει στέγη, πάλι στις Αγιές Παρασκιές.
Σταδιακά η οικογενειακή επιχείρηση εξελίχθηκε από μια μικρή οικοτεχνία σε μια πολλά υποσχόμενη βιοτεχνία.
Ωστόσο εκείνα τα χρόνια η Φήμη όπως είναι φυσικό βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες αλλαγές. Στη δεκαετία του 80 τα αναψυκτικά τύπου Cola γίνονται της μόδας και είναι η περίοδος που οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις αναψυκτικών δεν αντέχουν και βάζουν λουκέτο. Η επέλαση των μεγάλων και ισχυρών έχει αρχίσει και οι μικρές τοπικές εγχώριες επιχειρήσεις αναζητούν τρόπους άμυνας βλέποντας τα μερίδιά τους να μειώνονται. Το μπυράλ φεύγει από τη μόδα, τα σινεμά που αποτελούσαν σταθερά σημεία μεγάλων πωλήσεων, αρχίζουν να «πέφτουν» όσοι οι τηλεοράσεις μπαίνουν στα σπίτια και οι αλλαγές που γίνονται δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο.
Η εταιρεία ωστόσο καταφέρνει να κρατηθεί και να περάσει στα επόμενα χρόνια. Έφτιαξε προϊόντα τύπου cola, άλλαξε τις συσκευασίες σε αυτές που ζητούσε η αγορά, κράτησε όμως τα παραδοσιακά της στοιχεία.
Το 2000 περίπου άλλαξε νομική μορφή και έγινε μια ανώνυμη εταιρεία. Ο Βασίλης Ζηδιανάκης, εγγονός του ιδρυτή, οδήγησε τη «Φήμη» στη νέα χιλιετία, καθώς την ανέλαβε από το 2000 και άνοιξε τη «Φήμη» σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Σήμερα η «Φήμη» κρατάει την ίδια συνταγή από τα πρώτα εκείνα χρόνια, παραμένει στην ελληνική αγορά και έχει εξελιχθεί σε μια εταιρεία με σύγχρονα μηχανήματα για την εμφιάλωση των αναψυκτικών με μια γραμμή παραγωγής δυναμικότητας 4,5 τόνων την ημέρα σε γυάλινο μπουκάλι, καθώς και μια γραμμή παραγωγής πλαστικών φιαλών τύπου PET.
Προσφάτως ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το ελληνικό Twitter αναρωτιέται με πολύ χιουμοριστικό τρόπο πια τι θα συμβεί;
To #hashtag #χωρις_τα_λεφτα_απο_τις_αδειες έχει πάρει φωτία και αυτά είναι μερικές από τις καλύτερες αναρτήσεις που έχουν ξεχωρίσει αυτή την στιγμή.
Μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών το made in Greece αυτοκίνητο που βλέπετε έχει όλες τις πιστοποιήσεις για να κυκλοφορεί ελεύθερο στους ελληνικούς δρόμους.
Το Super K της Keraboss πήρε έγκριση τύπου και διανοίγει το τοπίο για την ανάδειξη παρόμοιων προσπαθειών και την προώθηση της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Με εκτός δρόμου σχεδίαση το μήκος του αμαξώματος είναι στα 3,37 μέτρα, ενώ υπάρχουν εκδόσεις με δύο ή τέσσερις θέσεις. Τα Super K είναι χειροποίητα, το αμάξωμα τους είναι πολυεστερικό, το σασί γαλβανιζέ και για την δημιουργία τους, η εταιρεία συνεργάζεται με πολλές ελληνικές βιοτεχνίες (αντίστοιχα μικρούς κατασκευαστές).
Την κίνηση αναλαμβάνει ένας κινητήρας 1.000 κ.εκ. με ισχύ 72 ίππων. Όπως το αναφέρει και η νομοθεσία του ΜΟΙΚ. Ο κατασκευαστικός του τρόπος και τα υλικά του, το καθιστούν κατάλληλο όχημα για τα νησιά και τους επαγγελματίες των rent a car. Τα υλικά κατασκευής, όπως π.χ το πολυεστερικό αμάξωμα, το γαλβανιζέ σασί, μένουν σχεδόν αλώβητα από το αλάτι της θάλασσας και ζουν σχεδόν για πάντα, με μια μικρή συντήρηση.
Περισσότερα στοιχεία για τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις τιμές πώλησης θα έχουμε μέσα στις επόμενες μέρες.
Μέχρι το αναλυτικό μας ρεπορτάζ να υπενθυμίσουμε πως από το 2008 η Keraboss ξεκίνησε και ολοκλήρωσε την κατασκευή, των πλήρως λειτουργικών πρωτοτύπων οχημάτων. Το 2014 εκδόθηκε το ΦΕΚ του Υπουργείου Μεταφορών για την κατασκευή του.
Ταυτόχρονα υπήρξε αίτηση στο Υπουργείο Οικονομικών, για κατάλληλη νομοθετική/ φορολογική ρύθμιση για τα οχήματα τύπου μικρής σειράς παραγωγής Μ.Ο.Ι.Κ (Μεμονωμένα Οχήματα Ιδιαίτερης Κατασκευής). Την έκδοση πινακίδων κυκλοφορίας από το Υπουργείο Μεταφορών ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 και η Περιφέρεια Αττικής εξέδωσε τις πινακίδες το 2022.
