Από τους δημοσιογράφους ενημερώθηκε ο δήμαρχος Φούρνων, για το περιστατικό στο οποίο αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ και αφορούσε το κατέβασμα Ελληνικής σημαίας από τη βραχονησίδα, Μικρός ανθρωποφάγος.
Σε νεότερη επικοινωνία που είχε το kathimerini.gr μαζί του, μας είπε ότι η Ελληνική σημαία στη συγκεκριμένη βραχονησίδα κυματίζει κανονικά. Ο ίδιος, μαζί με κλιμάκιο του λιμενικού, βρέθηκε στο κοντινότερο σημείο των Φούρνων με την συγκεκριμένη βραχονησίδα και χρησιμοποίησε κυάλια για να διαπιστώσει τι ακριβώς συμβαίνει.
Η συγκεκριμένη βραχονησίδα ανήκει διοικητικά στον Δήμο Φούρνων Κορσεών. Ο δήμαρχος, κ. Ιωάννης Μαρούσης, μιλώντας στο kathimerini.gr, εξήγησε ότι είχε ενημερωθεί πριν από λίγες ημέρες μέσω των social media για την ενέργεια τριών ατόμων, να σηκώσουν Ελληνική σημαία στη συγκεκριμένη βραχονησίδα. «Ήταν τρία παιδιά που είχαν έρθει στο νησί για να περάσουν τις διακοπές του Πάσχα», είπε χαρακτηριστικά.
«Δεν έχει γίνει αντιληπτό κάτι τέτοιο», ήταν το σχόλιο εκπροσώπου των λιμενικών αρχών των Φούρνων, σε ερώτηση του kathimerini.gr σχετικά με την παρέμβαση της Τουρκικής ακτοφυλακής στο νησί.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος το ερχόμενο καλοκαίρι θα παίξει στους Βάτραχους του Αριστοφάνη, στην Επίδαυρο. Ο καταξιωμένος ηθοποιός συνομίλησε επ’ αυτού με τη Φαίη Σκορδά, στο Πρωινό, και η άποψή του για το διάσημο αρχαίο θέατρο δεν είναι η αναμενόμενη.
«Δεν το θεωρώ κάτι ιδιαίτερο. Δεν πήδηξα από τη χαρά μου. Μετά από τόσα χρόνια που παίζω πρώτη φορά στην Επίδαυρο, τι να μου κάνει; Εγώ την Επίδαυρο τη σέβομαι σαν αρχαιολογικό χώρο, μου αρέσει πάρα πολύ, πραγματικά είναι ένα μέρος εξαιρετικό. Νομίζω ότι σιγά σιγά θα πρέπει να επιστρέψει σε αυτό η Επίδαυρος, να είναι ένας αρχαιολογικός χώρος.
Να μην τον τσαλαπατάμε, να μην φτιάχνουμε σκηνικά κλπ… Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτό. Αυτός είναι ο σεβασμός στην ιστορία και τον πολιτισμό μας, δεν είναι να παίζουμε εκεί και να ρίχνουμε καπνούς με τα καπνογόνα. Δεν θεωρώ ότι είναι ιερός ο χώρος γιατί έπαιξε η Παξινού, τόσοι άλλοι έπαιξαν, σιγά. Και να μην έπαιζα ποτέ στην Επίδαυρο δεν θα με πείραζε», είπε χαρακτηριστικά ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
Οι θαυμαστές του Χάρη Ρώμα έχουν κάθε λόγο να χαίρονται καθώς η ώρα της τηλεοπτικής του επιστροφής πλησιάζει.
Εδώ και αρκετά χρόνια ακούγεται πως ο σεναριογράφος των επιτυχιών επιστρέφει στη μικρή οθόνη, όμως τελευαία στιγμή πάντα κάτι χαλούσε.
Τρανό παράδειγμα, η προβολή του trailer μέσα από τη συχνότητα στο Epsilon, της νέας σειράς που είχε ετοιμάσει με τίτλο «Του κακού πεθερού», την οποία όμως δεν είδαμε ποτέ καθώς το deal χάλασε την τελευταία στιγμή.
Πρόσφατα, ο Χάρης παρουσίασε τη νέα του τηλεταινία «Μπράβο, γιατρέ μου» -την οποία έγραψε και στην οποία πρωταγωνίστησε- στο κυπριακό κανάλι «TV One», η οποία αποτέλεσε… μια μικρή εισαγωγή των όσων ετοιμάζει για την ελληνική τηλεόραση.
Σύμφωνα με το MyTv, ο δημοφιλής δημιουργός βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με περισσότερα από ένα κανάλια, τα οποία διεκδικούν τη νέα σειρά που ετοιμάζει για την ελληνική τηλεόραση.
Μία σειρά, προδιαγραφών «Κωνσταντίνου & Ελένης» και «Το Καφέ της Χαράς» που σάρωσαν και εξακλουθούν να σαρώνουν.
Ο ίδιος ο Χάρης, επιθυμεί να δείξει τον καλύτερο εαυτό του σεναριακά, χαρίζοντας στο κοινό μία σειρά που θα αγαπηθείτο ίδιο -αν όχι περισσότερο- με τα «διαμαντάκια» των περασμένων ετών.
Σκηνές που συνήθως βλέπουμε σε video από τη Ρωσία διαδραματίστηκαν το απόγευμα της Πέμπτης 12 Απριλίου, στη Λεωφόρο Παναγιώτη Κανελλοπούλου (περιφερειακός Υμηττού).
Οι οδηγοί που κινούνταν κανονικά στο ρεύμα προς τον Καρέα κατά τις 7 μμ, είδαν έκπληκτοι ένα κόκκινο Toyota Starlet να έρχεται καταπάνω τους! Η γυναίκα οδηγός του μικρού αυτοκινήτου είτε είχε μπει ανάποδα από κάποια είσοδο είτε αποφάσισε να κάνει αναστροφή.
Όπως αναφέρει η αναγνώστριά του yupiii.gr, Μαρία Κολοβού, που έστειλε τη φωτογραφία, ευτυχώς δεν έρχονταν άλλα αυτοκίνητα από πίσω, καθώς τους είχε «πιάσει» κόκκινο το φανάρι στο ύψος του Πάρκου Γουδή.
Αμέσως άναψε τα αλάρμ του αυτοκινήτου της και άρχισε να κορνάρει ώστε να ειδοποιήσει τα οχήματα που ανέβαιναν τον περιφερειακό. Έτσι η οδηγός του κόκκινου Starlet πρόλαβε να κάνει στροφή επί τόπου και το περιστατικό να λήξει εκεί χωρίς τραγικές συνέπειες.
Περίεργες δηλώσεις για ένα άγνωστο περιστατικό στο Αιγαίο από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων είπε ότι γίνονται κάποιες ενέργειες στο Αιγαίο για να αυξηθεί η ένταση στην περιοχή και μάλιστα μίλησε για περιστατικό τύπου Ιμίων.
«Εχουμε υπόψιν μας ότι στο Αιγαίο, υπάρχουν ενέργειες αύξησης της έντασης από την πλευρά της Ελλάδας και αυτές οι παραβιάσεις έχουν αυξηθει τον τελευταίο καιρό. Υπάρχουν βραχονησίδες που δεν έχει σημασία που ανήκουν. Έγινε μια προσπάθεια ανάλογη με αυτή στα Ιμια. Μια προσπάθεια να τοποθετηθεί ελληνική σημαία στη βραχονησίδα «Μικρός Ανθρωποφάγος» όπως ανέφερε.
Η τουρκικη ακτοφυλακή, έκανε τις απαραίτητες παρεμβάσεις και κατέβασε την σημαία από εκεί», είπε ο Μπιναλί Γιλντιρίμ. Και συνέχισε:«Συστήνουμε στην Ελλάδα να αποφεύγει ενέργειες που αυξάνουν την ένταση μεταξύ δυο καλών γειτόνων».
Η φωτογραφία που αναδημοσίευσε από το samos24 η τουρκική εφημερίδα Hurriyet
Ο τούρκος πρωθυπουργός προφανώς αναφέρεται στην κίνηση που έγινε στις 13 Απριλίου από νεαρούς Φουρνιώτες οι οποίοι με φουσκωτό έφτασαν στην βραχονησίδα «Μικρός Ανθρωποφάγος» και ύψωσαν την ελληνική σημαία. Το θέμα έκανε τον γύρο των τουρκικών ΜΜΕ καθώς η συγκεκριμένη βραχονησίδα είναι μεταξύ των 25 νησιών και 127 βραχονησίδων που αμφισβητούν οι Τούρκοι στο Αιγαίο.
Δείτε τις φωτογραφίες από την στιγμή που υψώνεται η ελληνική σημαία στην βραχονησίδα
Σύμφωνα με το Samos24, στις «αμφισβητούμενες περιοχές» για την Τουρκία είναι και το νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων Ικαρίας όπου υπάρχουν δεκαεπτά ευαίσθητοι στόχοι: Θύμαινα και Θυμαινάκι, Ξέρα, Κατεργάρικα, Λιμενόπετρα, Αλαφονήσι, Κισιρία, Κουρνιαχτή, Στρογγυλό, Πλάκα, Πλακάκι, Πρασονήσι, Μακρονήσι, Μεγάλος και Μικρός Ανθρωποφάς, Μικρός και Μεγάλος Άγιος Μηνάς.
Ο Τούρκος ναύαρχος ε.α. Cem Gürdeniz μίλησε στον τουρκικό τύπο για τα πρόσφατα του γεγονότα στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο και σκιαγράφησε τα σχέδια των Τούρκων κατά της Ελλάδος, αλλά και τον «ύπουλο» ρόλο των ΗΠΑ όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος στην περιοχή, ενδεικτικό της άποψης που επικρατεί στην Άγκυρα.
Ο ίδιος έθεσε θέμα για την δημιουργία τουρκικών ναυτικών και αεροπορικών βάσεων με τον χαρακτήρα του κατεπειγόντως στην κατεχόμενη Κύπρο.
Ο ίδιος σήμερα είναι διευθυντής του αμυντικού ναυτικού ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Koç. Επίσης ο Gürdeniz είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής εφημερίδα με ναυτικά θέματα και συγγραφέας, καθώς και φυσικά σύμβουλος του τουρκικού ΥΠΑΜ.
«Τα νερά «θερμαίνονται» στη Μεσόγειο και έχουμε συνεχώς προκλήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος, από Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες σε μια προσπάθεια μετατροπής κρίσης και έντασης κατά του ρωσικού ναυτικού», τονίζει το τουρκικό άρθρο και για αυτό ζητήθηκε η γνώμη του πρώην ναυάρχου Cem Gürdeniz.
Ερωτ: Τι πιστεύετε για την υποκίνηση προκλήσεων της Ελλάδας στο Αιγαίο Πέλαγος, οι οποίες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη τις τελευταίες ημέρες;
Απαντ: Πρώτα απ ‘όλα, η Ελλάδα δεν γνωρίζει τις αδυναμίες της . Η Ελλάδα είχε πάντα πίσω την Δύση, και μέσω του Ατλαντικού συστήματος έχει επιτύχει κέρδη κατά της Τουρκίας.
Αυτά τα κέρδη ξεκινούν με την ίδρυση του ίδιου του κράτους της Ελλάδος. Ακόμη και στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμη και όταν ήρθε στην Σμύρνη ο ελληνικός στρατός, γνωρίζαμε ποια πλοία προστάτευαν τότε τον ελληνικό στόλο. Έτσι, η Ελλάδα βοήθησε τα μέγιστα στην διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την δημιουργία της Δημοκρατίας της Τουρκίας . Ας το ονομάσουμε έτσι.
Αλλά τώρα έχουν βουνό προβλήματα : το δημογραφικό , το οικονομικό , διότι δεν είναι αυτάρκης, ενώ οι ΄Ελληνες δεν διαθέτουν την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ για να πραγματοποιήσουν μια μακρά «καυτή» σύγκρουση με την Τουρκία.
Υπάρχει επίσης ασυμμετρία σε ορισμένες περιοχές, αλλά παρ ‘όλα αυτά, η Ελλάδα εφαρμόζει μια στρατηγική που θα μπορούσε να βλάψει τον εξοπλισμό της Τουρκίας ( με την προσπάθεια ακύρωσης της παραγγελίας F-35 από τους Έλληνες ομογενείς στο Κογκρέσο) , αλλά οι Έλληνες κάνουν πολύ λάθος.
Αν υπάρξει μια σύγκρουση με στρατιωτική πρόκληση μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, αυτή θα μπορούσε να μετατραπεί υπέρ των τουρκικών στρατηγικών συμφερόντων . Πότε είδαμε αυτά τα παραδείγματα; Τα είδαμε στην Κυπριακή Επιχείρηση ( έτσι ονομάζει την τουρκική εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου).
Κοιτάξτε ο Νίκος Σαμψών έκανε πραξικόπημα στην Κύπρο στις 15 Ιουλίου. Μετά από 120 ώρες, είχαμε εισβάλει στην Κύπρο .
Δηλαδή η δημιουργία μιας εισβολής σε 120 ώρες αντανακλούσε στην τουρκική ενότητα που μας έδωσε μια στρατιωτική νίκη. Δηλαδή κερδίσαμε ένα θρίαμβο, μια νίκη, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, κάτι που αποτελεί παράδειγμα στην παγκόσμια ιστορία .
Στη συνέχεια, ως Τουρκία δεν χάσαμε πόλεμο από το 1913 έως το 1950, εκτός από τον πόλεμο της Κορέας που πολεμήσαμε σε έναν πόλεμο σε ξένο έδαφος. Τότε δεν είχαμε εμπειρία .
Βέβαια τώρα είναι πολύ διαφορετική η κατάσταση από το 1973, σωστά; Όσον αφορά την εμπειρία, πολλά έχουν αλλάξει σε 45 χρόνια όσον αφορά τα όπλα που παράγει πλέον η τουρκική βιομηχανία.
Αν κοιτάξουμε την αμυντική βιομηχανία, βλέπουμε ότι ο στρατός μας παράγει μέσω της αμυντικής βιομηχανίας πάνω από εξήντα τοις εκατό των αναγκών του.
Μιλάμε επίσης για μια δημογραφική υποδομή 81 εκατομμυρίων. Τι λέει ο Βίσμαρκ: «Στο σημερινό τοπίο των διαπραγματεύσεων αν δεν έχουμε απόφαση λόγω πλειοψηφίας σε μείζονα ζητήματα τότε αυτά θα επιλυθούν με σπαθί και αίμα .» Η Τουρκία διαθέτει και τα δύο .
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι από το 1984, ο τουρκικός στρατός πολεμάει συνεχώς τους Κούρδους. Αυτό έχει δώσει μεγάλη εμπειρία στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.
Σήμερα έχουμε μια επιτυχημένη χερσαία επιχείρηση στην Αφρίν, με την «ασπίδα του Ευφράτη». Επιπλέον, συμμετέχουμε σε επιχειρήσεις υποστήριξης της ειρήνης του ΝΑΤΟ υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και όλες είναι επιτυχημένες στρατιωτικές δράσεις για την Τουρκία.
Εδώ και ένα χρόνο όμως δεν μπορώ να καταλάβω την Ελλάδα. Σήμερα το Αιγαίο είναι μια αμφιλεγόμενη περιοχή, διότι υπάρχουν δεκάδες νησίδες και βραχονησίδες που δεν είναι κατοχυρωμένες (νομικά θέλει να πει ) , και σαφώς η Τουρκία δεν θα ήθελε την χρήση στρατιωτικής βίας για την επίλυση του προβλήματος . Το λέω τόσο καθαρά.
Αλλά η Τουρκία έχει μια ώριμη άποψη . Ξέρετε επίσης όλα τα σχέδιά μας στην υπόθεση Βαριοπούλα, ακόμα κι αν λάβαμε όλα τα ανάλογα μέτρα, όλες οι προσπάθειές τους ήταν μάταιες.
Το μόνο που έχει να κάνει η Ελλάδα είναι να προσπαθήσει να λύσει φιλικά το ζήτημα με την Τουρκία. Αλλά η ΕΕ ανέλαβε με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, να υποπέσει σε ένα πολύ μεγάλο λάθος υποστηρίζοντας έναν εχθρό της Τουρκίας.
Είμαι εδώ για να συμμετάσχω σε μια πρόκληση προς την Ελλάδα, να λύσει φιλικά όλα τα ζητήματα με την Τουρκία και πάλι ζητώ με φιλικό τρόπο ώστε να μην ξυπνήσει ο «γίγαντας». Επειδή αγαπάμε τον ελληνικό λαό πάρα πολύ.
Ερωτ: Ποιες είναι οι απόψεις σας για την ένταση μεταξύ των ΗΠΑ-Ρωσίας;
Απαντ: Η παγκόσμια ισορροπία έχουν αρχίσει να αλλάζει από το 2010. Η Κίνα έχει αρχίσει να αλλάζει την ηγεμονία κατά της αμερικανικής οικονομίας στην παραγωγή. Για το λόγο αυτό, βλέπουμε ότι οι ΗΠΑ κινούνται με αντανακλαστικά να προστατεύσουν τον τόπο στον οποίο βρίσκονται.
Αλλά αν αυτό το αντανακλαστικό τελικά μετατραπεί σε μια ηπειρωτική ή παγκόσμια σύγκρουση , μπορεί η Συρία να την πυροδοτήσει; Δεν νομίζω ότι θα ενεργοποιηθεί κάτι σοβαρό εκεί, διότι οι ΗΠΑ δεν θα πέσουν σε τόσο μεγάλο λάθος.
Το βασικό μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν θα κάνει ένα μεγάλο λάθος να αντιμετωπίσει τη Ρωσία σε μια ένοπλη σύγκρουση.
Γιατί αν συμβεί αυτό, όλα τα υπόλοιπα ζητήματα στον Ειρηνικό θα αλλάξουν. Νομίζω ότι ο μεσογειακός κόσμος όμως είναι ένα τακτικό πεδίο στον παγκόσμιο αγώνα εξουσίας.
Ο κύριος στρατηγικός τομέας είναι ο Ειρηνικός. Και στον Ειρηνικό, τα πράγματα δεν πάνε όπως αναμένουν οι ΗΠΑ. Τα σχέδια της Κίνας «με τον δρόμο του μεταξιού », η κατάσταση των Φιλιππίνων (η Αμερική ακόμα δεν έχει επιστρέψει πλήρως στις βάσεις της στις Φιλιππίνες), δημιουργούν ένα σκηνικό συμπίεσης στην Ευρασία, και έτσι οι ΗΠΑ δεν θα δημιουργήσουν ένα νέο πεδίο σύγκρουσης και στη Μεσόγειο.
Επίσης επειδή ο Πούτιν αναφέρθηκε στα νέα οπλικά του συστήματα στην ομιλία του, ο Τραμπ μέσω ενός tweet συμπεριφέρεται με έναν τρόπο που δεν ταιριάζει σε έναν πολιτικό που έχει αντανακλαστικά.
Θεωρώ ότι το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό συγκρότημα θα να προσπαθήσει να στείλει απλά μήνυμα στη Συρία, καθώς η αποτυχία των ΗΠΑ να προβούν σε διευθέτηση του ζητήματος την 1η Μαρτίου έχει αναγκάσει την Ουάσιγκτον να στέλνει ψευδή μηνύματα στους συμμάχους της .
Τι θα μπορούσε να γίνει στην Συρία ; Ίσως μια επίθεση με πυραύλους Tomahawk μπορεί να γίνει με πολύ περιορισμένο τρόπο. Επειδή έγινε και στο παρελθόν, αλλά δεν νομίζω ότι έδωσε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Η διαδικασία έχει αλλάξει τώρα. Δεν πιστεύω ότι η Ρωσία και η Κίνα θα χάσουν τις γεωπολιτικές θέσεις τους σε αυτή τη διαδικασία. Αντίθετα, μια επικείμενη επίθεση θα φέρει τη Ρωσία και την Κίνα ακόμα πιο κοντά. Το Ιράν θα γίνει επίσης ένας πολύ ισχυρός πολλαπλασιαστής δυνάμεων σε αυτή την πιο περίπλοκη διαδικασία στη Μέση Ανατολή.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η είσοδο του αμερικανικού στόλου στη Μεσόγειο είναι μια προγραμματισμένη δράση κάθε χρόνο. Ας μην αγνοήσουμε ότι οι ΗΠΑ στέλνουν ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων στη Μεσόγειο σε διαφορετικές χρονικές στιγμές κάθε χρόνο, και θεωρούμε ότι αυτή η ομάδα μάχης έρχεται μόνο για ηθικούς λόγους και όχι για τη Συρία…. αλλά για τους συμμάχους των ΗΠΑ , δηλαδή το Ισραήλ.
Εν ολίγοις, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι μια αμερικανική επίθεση με πυραύλους Tomahawk σε επιλεγμένους στόχους χωρίς να υπερεκτιμηθεί η Ρωσία θα δώσει ένα μήνυμα στο παγκόσμιο κοινό και ειδικά στο Ισραήλ.
Ερωτ: Πώς πρέπει η Τουρκία να τοποθετηθεί σε αυτό το τραπέζι;
Απαντ: Από τις 16, Ιουλίου του 2016 έχει επιλέξει την δική της πλευρά η Τουρκία . Στις 15 Ιουλίου διαπράχθηκαν οι μεγαλύτερες δολοφονίες που είχαν γίνει ποτέ στην Τουρκία. Η χώρα μας έχει επιλέξει ήδη στρατόπεδο, με προκαθορισμένες ενέργειες στο Σότσι και την Αστάνα .
Βλέπουμε επίσης σε όλη αυτή την ένταση να υπάρχει ένα μήνυμα προς την Τουρκία, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει την απόφαση της Τουρκίας ως χώρα…η οποία εξακολουθεί να είναι δραστικά εναντίον του ΝΑΤΟ σε οποιαδήποτε στρατιωτική σύγκρουση.
Πότε μέσω περιφερειακών συμμαχιών ή περιφερειακής στρατηγικής ή αλληλεγγύης…. η Τουρκία πρέπει να κάνει ότι επιτάσσουν τα συμφέροντα της.
Η πιο προσεκτική προσέγγιση της Τουρκίας στο γεγονός της επίθεσης με χημικά όπλα στην Συρία , βρίσκεται σε αυτό το πλαίσιο, και πιστεύω ότι δεν πρέπει να πέσουμε σε αυτή την παγίδα.
Αυτή την δομή έχουμε τώρα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο κίνδυνος για εμάς είναι η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στη Συρία και αυτά τα συμφέροντα της Τουρκίας δεν μπορεί να τα αγνοήσει κανένας .
Βλέπω ότι στην ανατολική Μεσόγειο η πολιτική της Τουρκίας θα συνεχιστεί η ίδια και υποστηρίζω τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής προς το καθεστώς Άσαντ», καταλήγει ο ίδιος.
Καλές οι δηλώσεις, ξέρουν όμως ποια θα είναι η ελλήνικη απάντηση όποτε και εάν χρειαστεί:
Φορέας του HIV είναι η νικήτρια του 2014 στον διαγωνισμό της Eurovision, Κοντσίτα Βουρστ.
H τραγουδίστρια με τα μούσια που τότε είχε προκαλέσει ποίκιλα σχόλια λόγω της εμφάνισής της ανακοίνωσε στους θαυμαστές της μέσω Instagram πως είναι φορέας του ιού HIV.
Αν και όπως ανέφερε είναι χρόνια φορέας του ιού, η ίδια αποκάλυψε τώρα το πρόβλημα υγείας της, επειδή δέχεται απειλές από τον πρώην σύντροφό της, ο οποίο φέρεται να είναι και αυτός που της μετέδωσε τον ιό.
«Σήμερα ήρθε η μέρα από την οποία θα απελευθερωθώ από ένα σπαθί το οποίο κουβαλάω: Είμαι θετική στον ιό HIV, μπορεί πολλούς από εσάς να μην τους ενδιαφέρει αλλά αναγκάζομαι να το πω διότι ένας πρώην φίλος απειλεί να βγάλει δημόσια αυτά τα προσωπικά ιατρικά μου στοιχεία» έγραψε στην ανάρτηση της.
Στην μακροσκελή ανακοίνωσή της, ίδια μεταξύ προσπάθησε να καθησυχάσει τους φαν της λέγοντας πως είναι καλά στην υγεία της.
«Ελπίζω να δώσω κουράγιο και να κάνω ακόμη ένα βήμα ενάντια στον στιγματισμό των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί… Οι πληροφορίες για την κατάσταση μου μπορεί να είναι νέες για εσάς αλλά για μένα δεν είναι. Είμαι καλά στην υγεία μου, πιο δυνατή και πιο δραστήρια από τότε, καθώς λαμβάνω την αγωγή μου από τότε που έγινε η διάγνωση και ο ιός δεν ανιχνεύεται πλέον στο αίμα μου».
Να σημειωθεί πως η Κοντσίτα Βουρστ είχε εκπροσωπήσει την Αυστρία στον διαγωνισμό της Eurovision το 2014 και είχε κερδίσει την πρώτη θέση με το τραγούδι Rise Like a Phoenix.
Στο πρώτο ραντεβού μπορείς να καταλάβεις αν δεν ταιριάζεις με τον άλλον ή αν αξίζει μία ευκαιρία.
Μία γυναίκα βγήκε για φαγητό, ωστόσο θεώρησε πως δεν θα υπάρξει δεύτερο ραντεβού και ο πιο σωστός τρόπος για να τον αποφύγει θα είναι να μην απαντήσει στα μηνύματά του.
Έτσι, ο τύπος θεώρησε λάθος την κίνησή της να τον αγνοήσει και της έστειλε δύο βδομάδες μετά τον λογαριασμό από το δείπνο τους.
Το ποσό που της αντιστοιχούσε ήταν 39,52 δολάρια.
Mάλιστα, της έγραψε πως αν δεν του δώσει τα χρήματα θα το… τραβήξει κι άλλο το σχοινί.
Τα social media δεν άφησαν ασχολίαστο το γεγονός και πολλοί έγραψαν στην κοπέλα: «Στείλτου τιμολόγιο για το χρόνο που έχασες μαζί του ραντεβού» κι άλλοι: «Απάντα στα μηνύματά του μπας και γλιτώσεις τον λογαριασμό».
Μια από τις πιο καλτ σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης ήταν το «Knight Rider», το οποίο στην Ελλάδα γνωρίσαμε, όσοι τέλος πάντων έχουμε περάσει τα «άντα», ως «Ιππότη της ασφάλτου».
Εξιστορούσε τις περιπέτειες του μυστικού πράκτορα Μάικλ Νάιτ και του KITT, ενός τεχνολογικά καινοτόμου αυτοκινήτου που ήταν έτη φωτός μπροστά από την εποχή του.
Ο KITT, που προκύπτει από τα αρχικά των λέξεων «Knight Industries Two Thousand», έφερε προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη, μιλούσε, ήταν αυτοοδηγούμενος, πλήρως διασυνδεδεμένος και εφοδιασμένος με μια σειρά από άλλα προηγμένα συστήματα που συναντάμε στα σημερινά αυτοκίνητα.
Το εντυπωσιακό αυτό όχημα βασιζόταν σε μια Pontiac Trans Am του 1982 η οποία είχε υποστεί τις απαραίτητες τροποποιήσεις για τις ανάγκες του concept. Η σειρά γνώρισε τεράστια επιτυχία και μάλιστα παιζόταν μέχρι προσφάτως στην τηλεόραση, με διαφορετικούς ηθοποιούς αλλά και αυτοκίνητο καθώς σε ρόλο KITT ήταν ένα Ford Shelby GT500KR.
Κατά καιρούς πολλοί λάτρεις της σειράς ανά τον κόσμο προσπάθησαν να κατασκευάσουν μια ρέπλικα του KITT.
Λίγοι κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα και ελάχιστοι να πλησιάσουν πιο κοντά από ποτέ στην αναβίωση του θρυλικού αυτού αυτοκινήτου.
Ο Κρις Μπλάσιους από το Οχάιο, ένας από τους πιο φανατικούς θαυμαστές του «KnightRider», κατάφερε να κατασκευάσει ένα πιστό, πλήρως λειτουργικό και ασφαλές αντίγραφο του KITT το οποίο και μας παρουσιάζει σε βίντεο.
«Στα έξι μου είπα στους γονείς μου ότι κάποια μέρα θα αποκτήσω τον KITT. Τους ικέτεψα να μου αγοράσουν μια Trans Am του ’82 και να την φυλάξουν για μένα μέχρι να φτάσω σε ηλικία που να μπορώ να την οδηγήσω. Μου είπαν ότι μεγαλώνοντας θα το ξεχάσω… Αλλά ποτέ δεν το έκανα», εξιστορεί ο ίδιος.
Ο Κρις απέκτησε τελικά την Trans Am και με αρκετή δουλειά και χρήματα κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Με πολύ προσωπική εργασία που ξεπέρασε τις 2.000 ώρες, οικονομικές θυσίες που μεταφράζονται σε ένα ποσό της τάξης των 50.000 δολαρίων και μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια δημιούργησε ένας ακριβές αντίγραφο του KITT.
Και δεν είναι τόσο η εξωτερική εμφάνιση, όσο το γεμάτο οθόνες εσωτερικό με το εντυπωσιακό κόκπιτ και το ιδιαίτερο τιμόνι, που σε βάζουν στο κλίμα της σειράς και στη θέση του Ντέιβιντ Χάισελχοφ (Μάικλ Νάιτ).
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να πουλήσει το δημιούργημά του για λιγότερα από 100.000 δολάρια. Εμείς, πάλι, πιστεύουμε πως οι αναμνήσεις δεν κοστολογούνται…
Γυρίζοντας κάποια -αρκετά μάλλον- χρόνια πίσω, ο Γιώργος Ζαμπέτας περνούσε για μία ακόμα ημέρα την πόρτα στα στούντιο της Columbia. Ηχογραφούσε τότε έναν από τους δίσκους του, διαδικασία η οποία συνήθως απαιτούσε μέρες. Ίσως και μήνα ολόκληρο…
Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Βίντεο-Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος
Την ίδια εποχή ήταν της μόδας η μετάφραση ξενόγλωσσων τραγουδιών από τα γαλλικά και τα ιταλικά, στα ελληνικά, ενώ κάποιοι Έλληνες τραγουδιστές τα έντυναν με τη φωνή τους. Σε ένα από αυτά ο άνδρας και η γυναίκα αντάλλασσαν λόγια αγάπης και αφοσίωσης: «Je t’aime», ομολογούσε ο ηδυπαθής εραστής στα γαλλικά. Ο Μίμης Κανής, ηχολήπτης της Columbia, σκέφτηκε τότε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνει πλάκα στο Ζαμπέτα. Ο συνθέτης ήταν έτοιμος για να ξεκινήσει η εγγραφή και ο ηχολήπτης, πάτησε τα κουμπιά στην κονσόλα.
Ξαφνικά ακούστηκε ένα γαλλικό τραγούδι μεταφρασμένο στα ελληνικά. Ο Ζαμπέτας κατάλαβε ότι του έκαναν πλάκα, παρόλ’ αυτά δεν διέκοψε την έγγραφή. Ταυτόχρονα ακουγόταν η μεταφρασμένη εκδοχή του τραγουδιού, και η γυναίκα ερμηνεύτρια ρωτούσε τον άνδρα: «Έλα… ποιος είναι;». Ο Ζαμπέτας από το στούντιο μόλις το άκουσε, είχε έτοιμη την ατάκα: «Εγώ είμαι μωρή καρ……λα!», απάντησε ο αθυρόστομος Ζαμπέτας.
Συναντηθήκαμε με τον Κανή, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο καφενείο που συχνάζει. Του ζήτησα να θυμηθεί τα χρόνια της Columbia. Αν δεχτούμε ότι την ιστορία την γράφουν οι παρέες, τότε το περιστατικό με τον Ζαμπέτα, περιγράφει ότι για τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το ελληνικό τραγούδι, δεν ευθύνεται μόνο ο επιτυχημένος επιχειρηματικός σχεδιασμός, ούτε η έμπνευση των δημιουργών. Το κλίμα ήταν τέτοιο που έδινε αμέσως ώθηση σε ό,τι γεννιόταν.
Έτσι, η πρώτη κάθετη μονάδα παραγωγής δίσκων δημιουργήθηκε στον Περισσό το 1928. Ο πρώτος δίσκος θα έβγαινε στην αγορά λίγο αργότερα, το Δεκέμβριο του 1930.
Στις εγκαταστάσεις ετοίμαζαν αρχικά τους δίσκους οι δισκογραφικές εταιρείες Columbia, His Master Voice (αργότερα μετονομάστηκε σε Columbia-EMI), αλλά και οι ανταγωνιστές, Odeon και Parlophone.
Το εργοστάσιο αφού κατέγραψε 78 χρόνια ζωής, κατεδαφίστηκε το Μάιο του 2006, εν μέσω αντιδράσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων άνευ ουσίας όπως αποδείχθηκε. Τα σχέδια για την ανέγερση μουσείου ελληνικής μουσικής στην Columbia, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την κατεδάφιση των ιστορικών στούντιο της εταιρείας, διέμεναν εκεί πρόσφυγες, ενώ σήμερα δεν συναντά κανείς παρά εικόνες εγκατάλειψης εκεί που κάποτε ο ηχούσε ο παλμός της ελληνικής μουσικής – και όχι μόνο – παραγωγής τραγουδιών.
Ο Ζαμπέτας και η τηλεόραση
«Άλλη μία φορά γύριζε ο Ζαμπέτας με την κομπανία του από περιοδεία στη Γερμανία. Ένας από τους μουσικούς κουβαλούσε μία τηλεόραση. Για να την περάσουν όμως στην Ελλάδα τηλεόραση έπρεπε να πληρώσουν δασμούς. Κι εκείνος δεν είχε πληρώσει τίποτα», θυμάται ο Μίμης Κανής.
«Κάποια στιγμή τους σταμάτησαν στον έλεγχο. Μπήκε στη μέση ο Ζαμπέτας και άρχισε να φωνάζει στο μουσικό του: “Αμάν ρε, όλο ρεζίλι με κάνετε!!! Με ξεφτιλίζετε! Δεν σας μπορώ πια”. Εν τω μεταξύ ο Γιώργος είχε πιάσει τον χαβαλέ με τους τελωνειακούς. “Άντε πάρ’ την από ‘δω και φύγε ρε με την τηλεόραση”, φώναξε στο μουσικό του. Κι έτσι πέρασε τον έλεγχο κάτω από τα ρουθούνια των τελωνειακών», συνεχίζει.
Ο Κανής μπήκε στην Columbia όταν οι παλιοί άρχισαν να κουράζονται και σταδιακά να αποσύρονται από το επάγγελμα. Ήταν εμπειρικός σπουδαστής, καθώς έμαθε την τέχνη δίπλα σε προγενέστερους ηχολήπτες.
«Όταν πήγαμε δεν ξέραμε τη δουλειά, δεν είχαμε ξαναδεί κονσόλα. Υπήρχαν κάποιες σχολές ραδιοφωνίας, αλλά στην πραγματικότητα τριφτήκαμε δίπλα στους παλιούς. Σταδιακά περάσαμε από τις μονοφωνικές κονσόλες στις οκτακάναλες και ζήσαμε την εξέλιξη. Η Columbia διέθετε το μοναδικό στούντιο ηχογράφησης στην Ελλάδα και το μοναδικό εργοστάσιο των Βαλκανίων”, λέει ο Μίμης Κανής.
1972: Ο Απόστολος Καλδάρας με τη Χαρούλα Αλεξίου στο studio Columbia με ηχολήπτη Γιώργο Κωνσταντόπουλο
Όλα στο χέρι…
«Όλα τότε γίνονταν στο χέρι. Κι αργότερα, όταν ήρθε η πρώτη κονσόλα οκτώ καναλιών μιλούσαμε για άθλο. Για να μοντάρουμε τότε έπρεπε να κόψουμε την ταινία και αμέσως να βάλουμε ένα σημάδι στην κεφαλή. Πολλές φορές ερχόταν ο τραγουδιστής και μπορεί να έλεγε το τραγούδι ακόμα και 20 φορές. Ο παραγωγός κρατούσε από την πρώτη ηχογράφηση ένα ρεφρέν, από τη δεύτερη ένα κουπλέ, από την τρίτη κάτι άλλο. Έτσι μοντάραμε τα τραγούδια».
Ο ίδιος μπήκε για πρώτη φορά στα στούντιο της Columbia τη δεκαετία του ’70. Γνώρισε όλους τους μεγάλους. Και Καζαντζίδη και Βαμβακάρη. Και ποιον δεν γνώρισε… «Ο Μάρκος καθόταν σε μία καρεκλίτσα και έπαιζε», θυμάται.
Ωστόσο ο Κανής δέθηκε με τη νεότερη γενιά καλλιτεχνών. Με όλους εκείνους που στιγμάτισαν το ελληνικό τραγούδι τα τελευταία σαράντα χρόνια. «Είχαμε ιδιαίτερα στενή σχέση με τη Χαρούλα και το Νταλάρα. Η Χαρούλα με πάντρεψε, ενώ με το Γιώργο είμαστε συνομήλικοι και κάναμε παρέα. Συχνά με φώναζε να πάμε σε μια ταβέρνα παρέα πριν ή μετά την ηχογράφηση».
«Ηχογραφούσαμε από δημοτικό μέχρι συμφωνική μουσική»
Από τα δύο μεγάλα στούντιο της Columbia περνούσαν όλα τα είδη ρεπερτορίων. «Ξεκινούσαμε να γράφουμε δημοτικά το πρωί και καταλήγαμε να γράφουμε το βράδυ συμφωνική ή ηλεκτρονική μουσική με τους Αδάμη και Παπαϊωάννου», λέει ο Κανής.
Μερικοί καλλιτέχνες όπως ο Λοΐζος ή ο Νταλάρας ήταν ιδιαίτερα σχολαστικοί με το αποτέλεσμα της φωνοληψίας. Έτσι έλεγαν οι παλιοί την ηχοληψία: φωνοληψία. Ο Λοϊζος σύμφωνα με τον άλλοτε ηχολήπτη της Columbia περνούσε πολλές ώρες στο στούντιο. Όταν ηχογραφούσαν το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας οι μουσικοί έπαιζαν από τις 11 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα που τελείωνε η βάρδιά τους. Τελικά ο Λοΐζος, αποφάσισε να κρατήσει την πρώτη ηχογράφηση, εκείνη των 11. Τότε μάλιστα οι μουσικοί έφυγαν αμέσως μετά την ηχογράφηση για να πάνε στα μαγαζιά που δούλευαν, τα οποία ήταν ανοιχτά επτά ημέρες την εβδομάδα.
1969: Συνέντευξη τύπου για το δίσκο “ΝΑ ‘ΤΑΝΕ ΤΟ ’21” . Aπό αριστερά Δημήτρης Νικολαΐδης, Γιώργος Νταλάρας, Σταύρος Κουγιουμτζής και η Σώτια Τσώτου
«Υπήρχαν όμως και καλλιτέχνες όπως ο Διονυσίου, οι οποίοι τα έλεγαν μία κι έξω, δεν το πολυέψαχναν. Τους έβγαινε αμέσως», προσθέτει ο Μίμης Κανής.
Στην αρχή λοιπόν κάναμε λόγο για τις παρέες. Υπήρχε όμως και η εργοδοσία. Καλοπλήρωνε με απόλυτη συνέπεια όλους τους εργαζόμενους.
«Περνούσαμε καλά, παίρναμε τα λεφτά μας στην ώρα τους, δουλεύαμε τις υπερωρίες μας. Τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα ήμαστε αραχτοί γιατί τα τραγούδια πήγαιναν στα πιεστήρια. Νωρίτερα όμως δουλεύαμε σαν τα σκυλιά. Έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο οι δίσκοι στο πιεστήριο, και να βγουν στο εμπόριο για να πάει ο κόσμος να ψωνίσει στις γιορτές».
Η πειρατεία, τα μαγνητοφωνάκια και οι κασέτες
Όσο για την πειρατεία, ήταν υπαρκτή από τότε. Τουλάχιστον από την επικράτηση της κασέτας και ύστερα.
«Ορισμένοι είχαν κάτι τετράγωνα κασετόφωνα, δεν ξέρω αν τα θυμάσαι… Αγόραζαν μία κασέτα, έστηναν στη σειρά 40 κασετόφωνα, τα οποία έγραφαν ταυτόχρονα», σύμφωνα με τον Κανή.
Η ιστορία του τραγουδιού στην Ελλάδα, καταγράφει και εξαιρετικές περιπτώσεις. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου είναι μία τέτοια ειδική περίπτωση. Πουλούσε τους στίχους των τραγουδιών της όσο όσο για να έχει λεφτά να τα παίξει στο τζόγο.
«Έλεγε: “δώσε μου έξι κατοστάρικα και μη με ζαλίζεις με πνευματικά δικαιώματα και ιστορίες”. Δεν την ένοιαζε. Υπήρχαν επίσης πολλοί καλλιτέχνες που τους εκμεταλλεύονταν οι άλλοι, καθότι μερικοί συνάδελφοί τους έπαιρναν τα τραγούδια τους και τα έκαναν δικά τους. Πού να πας στα δικαστήρια τότε; Σκέψου ότι σε πολλά νησιώτικα ή δημοτικά τραγούδια έγραφαν κάποιοι το όνομά τους. Όποιος προλάβαινε κι έγραφε το όνομά του στο τραγούδι, εκείνος εισέπραττε τα δικαιώματα στη συνέχεια», περιγράφει ο ηχολήπτης.
Ο μόνος που έβαζε το όνομα της Ευτυχίας στα τραγούδια ήταν ο Καλδάρας
Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι ο μόνος, ο οποίος έβαζε το όνομά της στα τραγούδια ήταν ο Απόστολος Καλδάρας. Και ο μοναδικός, ο οποίος παραδέχτηκε – έστω και μετά το θάνατό της – ότι κάποια τραγούδια δεν ήταν δικά του αλλά της Παπαγιαννοπούλου, ήταν ο Καζαντζίδης.
Όταν ο Μπιθικώτσης δεν ήθελε να τραγουδήσει
Στις πρώτες ηχογραφήσεις έμπαινε ολόκληρη η ορχήστρα μέσα, δεδομένου ότι δεν υπήρχε το μιξάζ τα πρώτα χρόνια.
«Θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον Νίκο Κανελλόπουλο – ιστορικός ηχολήπτης της Columbia – να μου λέει πως όταν γράφηκε το Άξιον Εστί είχε έρθει στο στούντιο η χορωδία, η ορχήστρα της ΕΡΤ, ο Μπιθικώτσης. Στο στούντιο λοιπόν υπήρχε ένα καμαράκι για τους τραγουδιστές επάνω και μία σάλα κάτω για τους υπόλοιπους συντελεστές. Όλοι όμως είχαν οπτική επαφή μεταξύ τους. Έπρεπε τότε να τραγουδήσει ο Μπιθικώτσης. Ξαφνικά τα πλάνα του άλλαξαν: “Δεν μπορώ να τραγουδήσω, δεν είναι καλά η φωνή μου”, άρχισε να διαμαρτύρεται. Τότε έπιασε ο Θεοδωράκης τον Κανελλόπουλο και του ζήτησε να μεσολαβήσει. Οι καλλιτέχνες άκουγαν τους τεχνικούς. Τους σέβονταν. Και τελικά ο Κανελλόπουλος, αφού είπε και δυο ωραία λόγια για να… ανεβάσει τον Μπιθικώτση, κατάφερε να τον ρίξει!»
«Ωραιότερες χαμηλές από του γύφτου δεν υπήρχαν»
Ο Κανής μιλάει και για τον Μανώλη Αγγελόπουλο. «Μεγάλη φυσιογνωμία. Και πάντα ντυμένος στην πένα. Κυκλοφορούσε με κοστούμι, ποτέ δεν θα τον έβλεπες με πουλοβεράκι. Όλα ήταν ραμμένα πάνω του. Δεν άφηνε ποτέ την εμφάνισή του στην τύχη. Τέλος πάντων… Φωνητικά; Ωραιότερες χαμηλές δεν υπήρχαν από αυτές του γύφτου! Τεράστιος. Αλλά και ο Καζαντζίδης, όταν άνοιγε τα ρουθούνια του, τα ποντιακά, που ήταν σαν ηχεία, χανόσουν. Και ο Γρηγόρης… Ο Μπιθικώτσης συνήθιζε να λέει για τον Καζαντίδη: “Αυτός είναι της χωροφυλακής κι εγώ της αστυνομίας πόλεων”», με κοιτάζει ο Κανής και συνεχίζει την αφήγηση, φέρνοντας στην επιφάνεια τις αναμνήσεις του.
Το… μαύρο και ο σκύλος ο χασικλής
Ως γνωστόν οι παλιοί φούμαραν μαύρο. Πολύ μαύρο. Και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που αναφέρει ο Κανής. «Όταν υπήρχε το στούντιο 3, ήταν ένας μαύρος σκύλος που ξάπλωνε εκεί. Και οι καλλιτέχνες τον είχαν κάνει χασικλή. Μη πούμε ονόματα τώρα… Έβγαζαν το τσιγάρο, κι ο σκύλος πήγαινε μπροστά και άπλωνε τη μούρη του για να του φυσήξουν τον καπνό. Ακόμα και στο στούντιο κάπνιζαν χασίς ασταμάτητα. Ορισμένοι, όχι όλοι. Έτυχε μία φορά να φύγω από ηχογράφηση στις 2.30 το πρωί πιο μαστούρης από αυτούς. Παραπατούσα!».
«Πετούσαν τις μήτρες των δίσκων με το σωρό στα σκουπίδια»
Όπως παραδέχεται αν και το σπίτι του είναι κοντά, σπάνια τον βγάζει ο δρόμος εκεί. «Μια μέρα πέρασα από την Columbia. Είδα μια γυναίκα που δούλευε στο στούντιο. Καθόταν και κοίταζε τα μπάζα, πριν ακόμα τα μαζέψουν… Ούτε που σταμάτησα. Έφυγα. Πώς το έκανε ο Μάτσας αυτό και αποφάσισε να το γκρεμίσουν. Δεν το πιστεύω. Να σου θυμίσω ότι έχει μέρος της ιδιοκτησίας του οικοπέδου. Γκρέμισε ένα μνημείο και μαζί την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Ένα θα σου πω: Όταν έκλεινε το εργοστάσιο πετούσαν τις μήτρες στα σκουπίδια με το σωρό. Για να μην τις αντιγράψουν, κράτησαν ορισμένους εργαζόμενους στον ένα μήνα που χρειάστηκε να κλείσει η εταιρεία, για να τις κόβουν. Περνούσε ο σκουπιδιάρης και μάζευε κομμένες τις μήτρες των δίσκων! Ολοκληρωτική καταστροφή! Και να σκεφτείς ότι αυτό είναι το εργοστάσιο που κάποτε στο στούντιο 3 είχαν συλλάβει τον ιστορικό ηχολήπτη και τεχνικό διευθυντή της, Ευάγγελο Αρεταίο, οι Γερμανοί. Τον οδήγησαν στα κρατητήρια της Μπουμπουλίνας, καθώς έγραφε τραγούδια της Βέμπο. Αυτά πήγαν και γκρέμισαν», μονολογεί με πικρία.
Οι παραλίγο σωτήρες…
Κάποιοι προσπάθησαν να σώσουν το εργοστάσιο από την κατεδάφιση. Και λίγο έλειψε να τα καταφέρουν. Ένας από αυτούς ήταν και ο κοινωνιολόγος, Δημήτρης Υφαντής, ο οποίος συμμετείχε στην πρωτοβουλία κατοίκων και καλλιτεχνών για την αξιοποίηση του εργοστασίου.
«Στόχος ήταν να αξιοποιηθεί το οικόπεδο με χρήματα από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Ωστόσο υπήρχαν αρκετοί ιδιοκτήτες στο συγκεκριμένο οικόπεδο. Επρόκειτο για τέσσερις μεγαλύτερες ιδιοκτησίες και δύο μικρότερες. Ένα κομμάτι ανήκε στον Πανάγιο Τάφο, ένα άλλο στη ΔΕΗ, ένα στον Ερυθρό Σταυρό και ένα στην Columbia, το οποίο περιήλθε στην ιδιοκτησία του Μάκη Μάτσα», εξηγεί ο Δημήτρης Υφαντής .
«Το συγκεκριμένο εργοστάσιο ήταν από τα λίγα του είδους του παγκοσμίως, καθότι αποτελούσε κάθετη βιομηχανία ηχογράφησης, παραγωγής και διακίνησης του ηχητικού αποτελέσματος. Στα Βαλκάνια ήταν το μοναδικό με δεδομένο ότι υπήρχε ένα ακόμα στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο είχε κλείσει ήδη. Η Columbia κατασκεύασε το εργοστάσιο στον Περισσό προκειμένου να καλύψει εμπορικά ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι έφτασε να έχει κάποια στιγμή 350 εργαζόμενους, ενώ αναπτυσσόταν διαρκώς ως εταιρεία με νέες προσθήκες εξοπλισμού και υλικών».
Το πρώτο 33άρι, δίσκος του Τσιτσάνη το 1960
Το πρώτο 33άρι που βγήκε από το εργοστάσιο ήταν του Τσιτσάνη το 1960. Ταυτόχρονα είχε δημιουργηθεί λιθογραφείο για τα εξώφυλλα και φυσικά στούντιο ηχογράφησης. Οι Άγγλοι ιδιοκτήτες της εταιρείας έκριναν ότι η εγκατάσταση της Columbia σε μία χώρα με σημαντική παραγωγή τραγουδιών, θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Ο Μάκης Μάτσας με τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Sir Joseph Lockwood, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Jacque Bevieur και την Πόλυ Πάνου στα εγκαίνια των νέων στούντιο της Columbia
Το ΣτΕ ανακάλεσε την αρχική του απόφαση
Η ομάδα για τη διάσωση της Columbia προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας να κριθεί διατηρητέο το εργοστάσιο όταν γκρεμίστηκε. Τα… γεγονότα όμως είχαν διαφορετική άποψη για τον ιστορικό χώρο.
Το ΣτΕ ακολούθησε τον ίδιο δρόμο με εκείνον που ακολούθησε στην περίπτωση των προσφυγικών της Αλεξάνδρας. «Έτσι, ενώ αρχικά η απόφασή του ήταν υπέρ μας, αργότερα την αναίρεσε», αναφέρει ο Δημήτρης Υφαντής.
«Η αρχική απόφαση σημείωνε ότι επρόκειτο για ενιαίο χώρο – με εξαίρεση κάποια κτίρια, τα οποία δημιουργήθηκαν στη συνέχεια. Πρόσθετε ότι η ιστορία δεν μένει στάσιμη αλλά εξελίσσεται. Γι’ αυτό και το ανώτατο δικαστήριο αποφάνθηκε θετικά. Παράλληλα όμως, το Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού εκτιμούσε ότι από το σύνολο των εγκαταστάσεων, τα μόνα που είχαν αξία ήταν το εργοστάσιο και η πύλη. Σαφώς όμως και δεν ήταν έτσι. Γιατί το στούντιο 3, ήταν το πρώτο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα και το γκρέμισαν. Στήθηκε το 1936 και ονομάστηκε στούντιο 3, καθώς αργότερα δημιουργήθηκαν το στούντιο 1 και το στούντιο 2. Έως τότε οι ηχογραφήσεις γίνονταν σε δωμάτια ξενοδοχείων και όχι σε οργανωμένο στούντιο. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες είχε πάει ο Αρεταίος στην Αγγλία για να μάθει φωνοληψία και επέστρεψε για να οργανώσει το στούντιο 3».
Βαμβακάρης, Περιστέρης, Καζαντζίδης, Θεοδωράκης, Τσιτσάνης, Χατζιδάκις, Μπέλλου, Βέμπο, Μοσχολιού και δεκάδες ακόμα ονόματα της δισκογραφίας. Πρωτομάστορες της κρητικής μουσικής αλλά και του δημοτικού τραγουδιού έγραψαν τραγούδια στο στούντιο 3. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν έγραφαν το «Ρεμπέτικο» του Ξαρχάκου βρίσκονταν ταυτόχρονα μέσα στο στούντιο 25 μουσικοί.
Ταβέρνες φιλοξενούσαν καλλιτέχνες και τεχνικούς πριν και μετά την ηχογράφηση
«Πολλοί από τους εργαζόμενους έμεναν στην ευρύτερη περιοχή. Υπήρχαν και ταβερνάκια στα οποία σύχναζαν οι μουσικοί και οι τραγουδιστές πριν ή μετά τις ηχογραφήσεις. Η πιο γνωστή ήταν η ταβέρνα του Χολέμπα στη Ριζούπολη».
«Αυτό πάντως που εκτιμώ ότι θα έπρεπε να έχει συμβεί και δεν έγινε ποτέ, είναι η δημιουργία ενός μουσικού αρχείου, άρρηκτα συνδεδεμένου με την ιστορική διαδρομή του τραγουδιού στη χώρα μας. Με τη συμβολή ειδικών επιστημόνων, μουσικολόγων, κοινωνιολόγων και άλλων ειδικών. Φανταστείτε ότι μόνο στο φωνόγραφο έχουμε κληρονομιά περί τις 24.000 τραγούδια και αν υπολογίσει κανείς και τα βινύλια, πρέπει να υπάρχουν επιπλέον 200.000 τραγούδια».
Η Φραγκοσυριανή είχε 6 λάθη στην πρώτη της ηχογράφηση
Η αξία του αρχείου που πήγε χαμένο είναι ανυπολόγιστη σύμφωνα με τον Δημήτρη Υφαντή: «Σκεφθείτε ότι στην εποχή του γραμμοφώνου δεν υπήρχε περίπτωση να χαλάσουν δεύτερο κερί από το οποίο δημιουργούσαν το πρόπλασμα, για να γράψουν και δεύτερο δίσκο. Γι’ αυτό και πολλοί δίσκοι γραμμοφώνου έχουν πολλά λάθη κάτι που τους έκανε σπάνιους και συλλεκτικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Φραγκοσυριανή έχει μέσα έξι λάθη στην πρώτη της ηχογράφηση σε δίσκο 78 στροφών, καθώς δεν μπορούσαν να τα διορθώσουν».
Με την προσπάθεια των κατοίκων συνέπλευσαν αρκετοί καλλιτέχνες με πρωτεργάτη το Μανώλη Ρασούλη. Μαζί του ο Χρήστος Λεοντής, ο Νότης Μαυρουδής, ο Γιάννης Ιωάννου ο σημαντικός δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, Κώστας Παπαδόπουλος. «Οι περισσότεροι καλλιτέχνες όμως μας απέφευγαν γιατί δεν ήθελαν να συγκρουστούν με το Μάτσα. Πολλοί ζήτησαν να δουν πρώτα τι θα κάνουν με το συμβόλαιό τους, κάτι που σεβαστήκαμε γιατί από αυτό ζουν. Όταν ορισμένοι ρωτούσαν ποιος μας κάνει πλάτες, εμείς απαντούσαμε πως προσπαθούσαμε ήταν γιατί διαθέταμε ρομαντισμό και την επιθυμία να διασώσουμε ένα σημαντικό νεότερο μνημείο. Δεν μας στήριζε κανένας επιχειρηματίας, όπως κάποιοι πίστευαν», λέει ο Υφαντής.
Mεταξύ εκείνων που στήριξαν την προσπάθεια διάσωσης της Columbia τότε, ήταν και ο σημερινός πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο δήμο Αθηναίων. Ως εκεί όμως. Παρά το πρόσκαιρο ή ειλικρινές ενδιαφέρον κάποιων, οι εγκαταστάσεις της Columbia παραμένουν όπως ακριβώς όταν γκρεμίστηκαν πριν από 10 χρόνια. Το μόνο που θα συναντήσετε εάν καταφέρετε να περάσετε την υψηλή πύλη του πάλαι ποτέ κραταιού εργοστασίου και τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα, είναι ένα αναξιοποίητο οικόπεδο. Και τους σκελετούς δύο κτιρίων όπου κάποτε οι πρέσες χτυπούσαν τους καινούργιους δίσκους. Μερικά πλακάκια χάσκουν στα μπάνια, δύο μπλούζες ακουμπούν σε ένα πεζούλι, σημάδι ανθρώπινης παρουσίας, κάποιων οι οποίοι αναζήτησαν καταφύγιο εκεί.
Το εργοστάσιο των φαντασμάτων βρίσκεται πάντα εκεί. Στη λεωφόρο Ηρακλείου 127. Και το μόνο που μαρτυρά στους νεότερους ότι κάποτε πέρασαν οι πιο αξιόλογοι και διάσημοι καλλιτέχνες, οι πιο ένδοξες νότες του ελληνικού τραγουδιού αλλά και εκατοντάδες επιδέξιοι εργαζόμενοι, είναι η μεταλλική επιγραφή «COLUMBIA» στην κεντρική πύλη του οικοπέδου.
(έχουν χρησιμοποιηθεί ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το αρχείο του Μάκη Μάτσα)
