Συζητήθηκε ενώπιον των δικαστών του Πρωτοδικείου, το μεσημέρι της Τρίτης 20 Φεβρουαρίου, η αγωγή της οικογένειας της Αποστολίας Πατμάνογλου, με τον σύζυγό της, Υπάτιο, παρόντα στο δικαστήριο, για το δυστύχημα στην εθνική οδό με την Porsche που οδηγούσε ο Γιώργος Βακάκης, ο γιος του Mr Jumbo.
Ο σύζυγος της 33χρονης που έχασε τη ζωή της μαζί με το παιδί τους στο δυστύχημα αξιώνει περίπου 2 εκατ. ευρώ και 1,3 εκατ. ευρώ οι υπόλοιποι συγγενείς.
Από την πλευρά του ο ιδιοκτήτης των Jumbo Απόστολος Βακάκης, που έχασε το παιδί του στο δυστύχημα, δεν παραστάθηκε στο δικαστήριο, ενώ παρούσα ήταν η ασφαλιστική εταιρεία σε βάρος (και) της οποίας στράφηκε η οικογένεια Πατμάνογλου.
Η δικηγόρος της ασφαλιστικής συνομολόγησε την υπαιτιότητα υποστηρίζοντας ότι το μέγιστο ποσό που καλύπτουν οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι 1,3 εκατ. ευρώ ανά θανόντα, και πως εάν η οικογένεια αξιώνει μεγαλύτερα ποσά αποζημίωσης, αυτά, δηλαδή τα ποσά που υπολείπονται, θα πρέπει να αναζητηθούν από την οικογένεια Βακάκη.
«Δεν έχω άμεση γνώση των πραγμάτων, αλλά τα γνωρίζω από τον Υπάτιο Πατμάνογλου. Ήταν μια αγαπημένη οικογένεια. Τα αδέλφια ήταν ενωμένα. Ήταν μαζί από 16 χρόνων. Ήταν υπέροχο ζευγάρι, με πολλά όνειρα. Είχαν εγκατασταθεί στην Πτολεμαΐδα και ο Υπάτιος διορίσθηκε στην ΕΥΔΑΠ στην Αθήνα. Ερχόντουσαν στην Αθήνα όταν έγινε το ατύχημα. Ήταν δεμένοι και με τις οικογένειές τους. Ο Υπάτιος μετά το ατύχημα δεν μπόρεσε να ξαναδουλέψει και δεν νομίζω να τα καταφέρει», είπε ο ξάδελφος της Αποστολίας Πατμάνογλου, ο οποίος κατέθεσε στο δικαστήριο.
Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του.
Το τραγικό δυστύχημα συνέβη πριν από έναν χρόνο, παραμονή Καθαράς Δευτέρας, και ενώ οι δύο νεαροί με την Porsche πήγαιναν στην Αράχωβα. Ο νεαρός Βακάκης έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, με αποτέλεσμα το όχημα να μπει στο παράπλευρο πάρκινγκ της εθνικής οδού και να πέσει πάνω στο σταθμευμένο αυτοκίνητο της οικογένειας Πατμάνογλου.
Από τη σφοδρή σύγκρουση βρήκαν ακαριαίο θάνατο οι δύο επιβάτες της Porsche αλλά και η Αποστολία Πατμάνογλου με τον μικρό Παύλο που επέβαιναν στο σταθμευμένο όχημα.
Σκληρή γραμμή στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε πρόκλησης των Τούρκων στα Ίμια ή αλλού στο Αιγαίο θα τηρήσει η Ελλάδα. Η απόφαση είναι οριστική, στηρίζεται σε εισηγήσεις στρατιωτικών, έχει το «πράσινο φως» της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου και συνοψίζεται στα εξής: «Θα υπάρξει καταλυτική στρατιωτική απάντηση. Αυτή τη φορά δεν θα περιμένουμε την όποια παρέμβαση αποκλιμάκωσης. Άλλο 1996 κι άλλο 2018».
Η σκληρή ελληνική γραμμή έχει «περάσει» πρώτα απ’ όλα στην αμερικανική πλευρά, η οποία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις προθέσεις της Αθήνας, ένα 24ωρο μετά από την ιταμή τουρκική πρόκληση στα Ίμια κι ένα 24ωρο πριν ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ βρεθούν στην Άγκυρα. Οι ελληνικές προθέσεις για τη διαχείριση της τουρκικής προκλητικότητας «ζυγίστηκαν» από υψηλόβαθμους αξιωματούχους της αμερικανικής πρεσβείας, οι οποίοι συναντήθηκαν με ανώτατους αξιωματικούς που υπηρετούν σε καίριες επιχειρησιακές θέσεις στο ΥΠΕΘΑ. Η απάντηση που πήραν ήταν πανομοιότυπη: «Άλλο 1996 κι άλλο 2018».
Αυτό το μήνυμα έχει σταλεί στην Τουρκία και με άμεσο τρόπο. Στην τελευταία συνάντηση που είχε ο Α/ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, με τον Τούρκο αρχηγό Χουλουσί Ακάρ, δεν «μάσησε» τα λόγια του. «Αν ξεπεράσετε τα όρια, θα απαντήσουμε ανάλογα», ήταν το νόημα αυτών που του είπε και αναμένεται να του επαναλάβει στην επόμενη συνάντησή τους, που δεν θα αργήσει, απ’ ό,τι λένε οι πληροφορίες.
Πατήστε εδώκαι εδώγια να διαβάσετε όλο το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Realnews.
Έχει περάσει πολλά στη ζωή του, τώρα όμως έχει βρει τις ισορροπίες του και τα χαμόγελα έχουν αντικαταστήσει τη λύπη του. Ο λόγος για τον Κώστα Γρίμπιλα και την σύζυγό του Πόπη που απέκτησαν ένα ακόμη μωράκι, μια πανέμορφη κορούλα που θα πάρει το όνομα «Αναστασία Χριστίνα»
Το ζευγάρι που πριν από τέσσερα χρόνια έχασε την μόλις εννιά μηνών κορούλα του, την μικρή Κωνσταντίνα αφήνει πίσω το πένθος του, χωρίς να ξεχνά την μικρή του πριγκίπισσα στο όνομα της οποίας έχουν δημιουργήσει και κοινωφελές ίδρυμα, και ζει ευτυχισμένο με τα παιδιά του.
Στη ζωή του ζευγαριού ήρθαν αρχικά τα δίδυμα Εμμνουήλ και Στεφανία, που γεννήθηκαν τον Μάρτη του 2016 και τώρα γεννήθηκε και η μικρή Αναστασία – Χριστίνα.
Την ανακοίνωση έκανε ο ίδιος ο δημοσιογράφος, τον οποίο γνωρίσαμε καλύτερα, μέσα από την περιπέτεια της υγείας του και την μεταμόσχευση καρδιάς που έκανε πριν χρόνια.
«Η Κωνσταντίνα – Αγγελική, η Στεφανία – Μικαέλα, ο Εμμανουήλ – Χαράλαμπος, η Πόπη και εγώ θα θέλαμε να σας ανακοινώσουμε τον ερχομό της Αναστασίας- Χριστίνας. Το μωρό μας γεννήθηκε στις 9:04 και ζυγίζει 3378 γραμμάρια. Μαμά και κόρη είναι πολύ καλά.
Σας ευχαριστούμε όλους για τις ευχές σας. Ο Θεός να σας έχει καλά», έγραψε χαρακτηριστικά και ανέβασε μια φωτογραφία στο Facebook.
Στο ένθετο «PeopleThema» και στον Κώστα Μπουρούση έδωσε συνέντευξη ο Πάνος Ιωαννίδης.
Ο κριτής του MasterChef μίλησε για τον λόγο που επέλεξε τη μαγειρική μια εποχή που δεν ήταν τόσο της… μόδας.
Την εποχή που αποφάσισες να γίνεις μάγειρας, οι σεφ δεν απολάμβαναν τιμές ροκ σταρ όπως σήμερα. Πώς το επέλεξες;
Στους μαθητές μου λέω ότι γίνεσαι μάγειρας, αλλά κατά βάθος πιστεύω ότι γεννιέσαι food lover, φτάνει να το ακολουθήσεις με συνέπεια και υπομονή, ώστε να το εξελίξεις τεχνικά, ιδεολογικά και ακαδημαϊκά ως επαγγελματίας. Η μαγειρική για μένα είναι τρόπος ζωής, αγάπης, δοτικότητας και έκφρασης. Είναι καλλιτεχνία και πηγάζει από μέσα μου. Στα 17 μου απλώς το επέλεξα και επαγγελματικά.
Σε μικρότερη ηλικία
Στην Ιταλία έζησα πολλά χρόνια και εργάστηκε σε ξενοδοχεία. Έφευγα από τη δουλειά με κλάματα από τα νεύρα μου. Ωστόσο δεν το έβαλα ποτέ κάτω, ούτε τελικά τα παράτησα, όσο κοντά και αν έφτανα γιατί τελικά ο καθένας προσπαθούσε να ξεσπάσει πάνω μου τα όποια κόμπλεξ είχε ή δεν είχε. Η αλήθεια είναι, όμως ότι πρέπει να υπακούς τις εντολές του σεφ σου, ανεξαρτήτως αν έχεις αντίθετη άποψη. Εκείνος έχει όλη την ευθύνη και η πειθαρχία είναι το παν στην κουζίνα.
Επειδή λοιπόν μου έχουν φερθεί πολύ άσχημα και πέρασα δύσκολα, δεν το κάνω σήμερα που ηγούμαι εγώ σε μία κουζίνα. Αν δεν μου κάνει κάποιος, διακόπτω τη συνεργασία μαζί του. Bullying όμως δεν θα κάνω ποτέ.
Μια απίστευτη είδηση κάνει τον γύρο του διαδικτύου μετά και την ανάρτηση της Άννας Παπασταύρου, η οποία και μας ενημερώνει γιατί έχουν «εξαφανιστεί» οι πωλητές του περιοδικού δρόμου, «Σχεδία».
Διαβάστε τι έγραψε και θα καταλάβετε:
«Αναζητούσα (ματαίως) κάποιον πωλητή της Shedia αυτό το μήνα. Είχα αναρτήσει όπως πάντα την υπενθύμιση για το τεύχος του Φλεβάρη, αλλά το τεύχος δεν μπορούσα να το βρω. Σήμερα μου έλυσε την απορία ένας γλυκύτατος πωλητής, όταν επέμεινα να μου πει το λόγο που δεν έβρισκα συναδέλφους του στα γνωστά σημεία πώλησης.
Οι πωλητές έχουν λιγοστέψει. Γιατί όμως; Μέχρι τώρα ήξερα ότι αυξάνονταν και πληθύνονταν, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνεργοι και άστεγοι να βρίσκουν μια παρηγοριά στα λιγοστά ευρώ από την πώληση του περιοδικού που τους εξασφάλιζαν μια αξιοπρεπή στέγη και διαβίωση.
Το απίστευτο «κράτος» με τους αδιανόητα παράλογους νόμους του έβαλε πάλι το χεράκι του για να κλονίσει και αυτή την ελπίδα των ανθρώπων που βιώνουν την αγωνία της στέγης και της ανεργίας: τους επέβαλε ΕΦΚΑ!!!
Από τον επόμενο μήνα, η ΣΧΕΔΙΑ θα πωλείται προς 4 ευρώ αντί 3 ευρώ, που ήταν ως τώρα, ώστε να μπορούν οι πωλητές να ασφαλίζονται. Βέβαια, δεν ήταν σίγουρα αυτός ο καημός του κράτους, να ασφαλίζει τους ανθρώπους αυτούς. Ο στόχος ήταν να τους τρώει τα ελάχιστα που βγάζουν. Για φανταστείτε: από κάθε τεύχος της ΣΧΕΔΙΑΣ έβγαζαν 1,5 ευρώ. Με τα νέα δεδομένα θα βγάζουν 2,70 ευρώ. Με μία διαφορά όμως: αυτοί οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι θα υποχρεώνονται σε καταβολή της ελάχιστης εισφοράς στον ΕΦΚΑ (167,95 ευρώ) το μήνα –το ξέρουμε εμείς οι ταλαιπωρημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες– πράγμα που σημαίνει ότι αν π.χ. πουλήσουν 50 τεύχη σ’ ένα μήνα (και πολλά λέω), θα βγάλουν 2,70Χ50= 135 ευρώ. Αυτά, υπό το προηγούμενο καθεστώς πήγαιναν στην τσέπη τους. Τώρα, με το νέο, …ευνοϊκό ασφαλιστικό καθεστώς δε θα φτάνουν ούτε για τον ΕΦΚΑ. Και φυσικά, οι ηλικιωμένοι πάμπτωχοι συνάνθρωποί μας, που είχαν ένα ελάχιστο πρόσθετο εισόδημα από την πώληση του περιοδικού, αναγκάζονται να πάνε στα σπίτια τους.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, βρήκαμε από πού αιμορραγούν τα ταμεία. Γι’ αυτό δεν επαρκούν τα χρήματα για την καταβολή των συντάξεων. Γιατί οι πωλητές της ΣΧΕΔΙΑΣ δεν ήταν ασφαλισμένοι!!»
Με ένα κείμενο σχολίασε ο γνωστός σκιτσογράφος «Στάθης» τη φράση του Μίκη Θεοδωράκη κατά το πρόσφατο συλλαλητήριο στην Αθήνα για την Μακεδονία και τα όσα ακολούθησαν.
Διαβάστε τι έγραψε:
Μίλησε ο Μίκης για «αριστερόστροφο φασισμό», μια φράση που ενόχλησε κάποιους αντί να μας πονέσει όλους.
Αριστερόστροφος φασισμός ήταν η 17η Νοέμβρη και (είναι) οι δηλητηριώδεις σκωληκοειδείς αποφύσεις της σήμερα. Οι άνθρωποι που το είδαν θεοί (όπως οι φασίστες) και σε συνθήκες δημοκρατίας δολοφονούσαν κατά το δοκούν, εξοπλίζοντας ταυτοχρόνως το σύστημα με αντιλαϊκές πολιτικές και αντιτρομοκρατικούς νόμους. Θρασύδειλοι, που τώρα επικαλούνται τα αστικά δημοκρατικά δικαιώματα (που οι ίδιοι πυροβολούσαν) για να παίρνουν καμιά αδειούλα.
Αριστερόστροφος φασισμός ήταν οι μπάχαλοι που έμπαιναν στις μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις και τις διέλυαν ή διέλυαν το μήνυμά τους. Αυτοί που έκαψαν τη Μαρφίν, αυτοί που τώρα πια, αφού εργατικές μαζικές κινητοποιήσεις δεν υπάρχουν, το παίζουν «κλέφτες κι αστυνόμοι» στα Εξάρχεια.
Αριστερόστροφος φασισμός είναι οι ανεγκέφαλοι που σπάνε τα κεφάλια των άλλων (και των φασιστών) για να τους… βάλουν μυαλό! Είναι εκείνοι που καίνε βιβλιοπωλεία (όπως οι φασίστες), που καταστρέφουν καταστήματα και τρομοκρατούν μεροκαματιάρηδες (καίγοντας βαγόνια του μετρό) για να μην πάνε στη δουλειά τους – διότι, λέει, η δουλειά είναι σκλαβιά και η καριέρα χολέρα.
Αριστερόστροφος φασισμός είναι η φρασεολογία «θάνατος στους τάδε», «τσακίστε τους δείνα», «κρεμάλες στους έτσι», «ξύλο στους αλλιώς».
Αριστερόστροφος φασισμός είναι η μετατροπή του πανεπιστημιακού ασύλου σε άντρο της βίας, της χυδαιότητας, των προπηλακισμών, της αμορφωσιάς, της ιδιοτέλειας (των κονέ με κοινοβουλευτικά κόμματα) – άτινα περιέχουν φιρφιρίκους που πλασάρουν την πραμάτεια ότι οι μπάχαλοι μπορεί να είναι η σιδηρά χείρ των κομμάτων που οι φιρφιρίκοι λυμαίνονται(κι εκείνα τους ανέχονται).
Αριστερόστροφος φασισμός (που μάλιστα ενδημεί και στα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ) είναι η κατασυκοφάντηση όσων στοχοποιούν οι πονηροί φιρφιρίκοι. Η «δολοφονία χαρακτήρων» κατά το δικό τους ιδιόλεκτο. Από το βρώμικο στόμα τους ο καθένας μπορεί να φάει τη ρετσινιά του εθνικιστή, του φαιοκόκκινου, του αντισημίτη. Από τον Μίκη ή τον Ελύτη έως τον τελευταίο (τρόπος του λέγειν) ψιλικατζή στα Σεπόλια.
***
Εκτός όμως από τον αριστερόστροφο φασισμό, υπάρχει και ο αριστερόστροφος εκφυλισμός.
1. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι η σωματεμπορία ανθρώπων μέσω ΜΚΟ. Η καθαίρεση του εθελοντισμού σε προσπορισμό χρήματος. Η μετάλλαξη του ανθρωπισμού της Αριστεράς σε αισχρό εμπόρευμα. Οι σκώληκες που κάνουν αυτήν τη δουλειά είναι ιδιαιτέρως ειδεχθείς. Με τις
πλάτες αριστερών οργανώσεων οι ίδιοι συναλλάσσονται με τους πιο σκοτεινούς κρατικούς και διεθνείς μηχανισμούς για να βγάλουν φράγκα από τη διακίνηση του πόνου, της προσφυγιάς, της απελπισίας και του θανάτου.
Οι σκώληκες αυτοί φέρονται ωσάν οι αριστερές οργανώσεις να είναι προκάλυμμα της δράσης τους. Χρησιμοποιούν αριστερές οργανώσεις σαν να είναι συγκοινωνούντα δοχεία (το πρωί «σκοτώνονται» μεταξύ τους για το θεαθήναι και το βράδυ αλληλοστρουφουλιάζονται στα ίδια λαγούμια).
2. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι η πολιτική και πολιτισμική αποδόμηση του λαού, ώστε η υποταγή του να είναι πιο εύκολη, είναι η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνισμού, οι «συνωστισμοί», η συνταύτιση με τις ανάλογες αντιεπιστημονικές αρλούμπες του νεοφιλελευθερισμού και με την προπαγάνδα της νέας τάξης.
3. Αριστερόστροφος εκφυλισμός είναι τα κολλητηλίκια, τα ρουσφετιλίκια, οι διορισμοί, οι εκμαυλισμοί, η αλίευση κομματικής πελατείας, αλλά και ταυτοχρόνως η υποταγή στους Δυνατούς, οι εκδουλεύσεις, οι συνάφειες, οι «δουλίτσες». Αστέρια σ’ αυτή τη δουλειά αυτοί οι τύποι, πεντάστερα!
4. Οι άρχοντες των τρολ. Ένας ακόμα αριστερόστροφος εκφυλισμός που συναγωνίζεται τον αριστερόστροφο φασισμό. Η διείσδυση στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο ξεπεσμός σε μεθόδους όμοιες με εκείνες των ακροδεξιών χαλκείων, αποτελούν το «ηθικό πλεονέκτημα», εκείνων που είναι τόσο αδαείς, ώστε να επικαλούνται ηθικά πλεονεκτήματα για τον εαυτόν τους – ουδέν πιο αήθες.
Αυτός ο αριστερόστροφος εκφυλισμός δεν τρομοκρατεί μόνον πρόσωπα, τρομοκρατεί και τον λαό. Οι Έλληνες ακούνε καθημερινώς απ’ αυτές τις σέχτες που λυμαίνονται την Αριστερά τα εξ αμάξης. Τους πολίτες που έλαβαν μέρος στα πρόσφατα συλλαλητήρια, ο Τσίπρας χαρακτήρισε «ετερόκλητους όχλους».
Γκάφα;Όχι! Όταν του άλλου του κόβεις τον μισθό και του πετσοκόβεις τη σύνταξη, όταν ετοιμάζεσαι να του φας το σπίτι, όταν τον αλυσοδένεις στην επιτήρηση, όταν τον φλομώνεις στο ψέμα, στο τέλος τον περιφρονείς κιόλας. Στο πρόσωπο του λαού βλέπεις «ετερόκλητους όχλους». Εσύ που συγκυβερνάς με αυτούς που ονομάζεις ψεκασμένους, βάζεις τα τσιράκια σου να ονομάζουν τους πολίτες στα συλλαλητήρια (δεξιούς κι αριστερούς) εθνικιστές, έρμαια και αθύρματα της Χρυσής Αυγής.
Καθόλου παράδοξο! Και στα πρόσωπα εκείνων που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα «ετερόκλητους όχλους» θα είδες και τους πέταξες στα σκυλιά της Τρόικας.
Εσύ δεν ζεις με 400 ευρώ, εσύ στέλνεις τα παιδιά σου σε ακριβό σχολείο, άσε τα παιδιά των «ετερόκλητων όχλων» να ξενιτεύονται, σπουδαγμένα και ασπούδαχτα, άσε τους γέροντες να ατιμάζονται που πήγε η ζωή τους στράφι.
Όμως παρασύρθηκα. Οι τελευταίες αυτές αιτιάσεις προς τον Τσίπρα δεν έχουν να κάνουν με τον «αριστερόστροφο φασισμό», έχουν να κάνουν με τον αριστερόστροφο νεοφιλελευθερισμό, την αριστερόστροφη υποτέλεια, τις αριστερόστροφες κωλοτούμπες.
Αριστερόστροφος φασισμός είναι να βάζεις γκαζάκια στο σπίτι του κ. Φλαμπουράρη ή στο κατάστημα της κυρίας Μητσοτάκη. Δεν είναι όταν αποκαλείς τους πολίτες «ετερόκλητους όχλους», ούτε όταν κόβεις τα επιδόματα ανάπηρων παιδιών – αυτό είναι απλώς αριστερόστροφη γλίτσα…
Ο πρόεδρος των γρι-γρι Καβάλας, Γιάννης Μανιός, έφερε στο φως της δημοσιότητας φωτογραφίες του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος επισκέφθηκε ένα τούρκικο αλιευτικό σκάφος και φωτογραφήθηκε με τους ψαράδες. Το φωτογραφικό υλικό παρουσιάστηκε στην εκπομπή “Σήμερα” στον ΣΚΑΪ.
Σύμφωνα, ωστόσο, με την επίσημη ιστοσελίδα της τουρκικής προεδρίας, οι φωτογραφίες αυτές, είναι από το 2016.
Μάχη για πολλούς «παίκτες» αλλά λίγους νικητές εξελίσσεται η επικράτηση στην αγορά των σούπερ μάρκετ. Με τις προσφορές να παίζουν κομβικό ρόλο αλλά και την εξυπηρέτηση να αποτελεί το σημείο διαφοράς για το πελάτη, όλες οι αλυσίδες προσπαθούν να βρουν το κατάλληλο μείγμα για την στρατηγική τους το 2018. Τα My Market για μία ακόμα χρονιά βρίσκεται «δύο βήματα» μπροστά έχοντας σταθερή στρατηγική ανάπτυξης.
Πρωτίστως, επενδύουν στην ομαλή και πλήρη ενσωμάτωση του δικτύου Βερόπουλος με έμφαση στους Μάχη για πολλούς «παίκτες» αλλά λίγους νικητές εξελίσσεται η επικράτηση στην αγορά των σούπερ μάρκετ. Με τις προσφορές να παίζουν κομβικό ρόλο αλλά και την εξυπηρέτηση να αποτελεί το σημείο διαφοράς για το πελάτη, όλες οι αλυσίδες προσπαθούν να βρουν το κατάλληλο μείγμα για την στρατηγική τους το 2018. Τα My Market για μία ακόμα χρονιά βρίσκεται «δύο βήματα» μπροστά έχοντας σταθερή στρατηγική ανάπτυξης.
Πρωτίστως, επενδύουν στην ομαλή και πλήρη ενσωμάτωση του δικτύου Βερόπουλος με έμφαση στους εργαζόμενους (παλιούς και νέους καθώς προβαίνουν και σε προσλήψεις) και την ανακαίνιση των καταστημάτων της πρώην Βερόπουλος που χρήζουν αλλαγής. Τα εγκαίνια και οι γιορτές ανακαίνισης θα είναι γεγονός και το 2018.
Επιπροσθέτως, επιμένοντας ελληνικά εμπλουτίζουν τα ράφια με επιλογές από κάθε μέρος στην Ελλάδα ακολουθώντας το όραμα ότι κάθε ποιοτικό προϊόν της ελληνικής γης και παραγωγής έχει χώρο στα My Market. Με αυτό τον τρόπο δίνουν μια νέα διάσταση στις αρχές του ηθικού επιχειρείν και της ΕΚΕ αφού γίνεται η γέφυρα ανάμεσα στους μικρούς και μικρομεσαίους παραγωγούς και τον Έλληνα καταναλωτή.
Τέλος, επενδύουν συνεχώς στην «εμπειρία του πελάτη» που δεν κρίνεται μόνο από το καταρτισμένο και χαμογελαστό προσωπικό, αλλά και από τις πολλές και διαφορετικές επιλογές μετατρέποντας το δίκτυο του Ομίλου σε «σημείο πώλησης μίας στάσης» και για τις περισσότερες ανάγκες της ελληνικής οικογένειας που δεν περιορίζονται στα τρόφιμα και τα είδη καθημερινής χρήσης.
Συνολικά, με σταθερή πορεία και όραμα που απηχείται στον εταιρικό σχεδιασμό, τα My Market ακολουθούν μια σταθερή πορεία μέσα σε μία ασταθή αγορά.εργαζόμενους (παλιούς και νέους καθώς προβαίνουν και σε προσλήψεις) και την ανακαίνιση των καταστημάτων της πρώην Βερόπουλος που χρήζουν αλλαγής. Τα εγκαίνια και οι γιορτές ανακαίνισης θα είναι γεγονός και το 2018.
Επιπροσθέτως, επιμένοντας ελληνικά εμπλουτίζουν τα ράφια με επιλογές από κάθε μέρος στην Ελλάδα ακολουθώντας το όραμα ότι κάθε ποιοτικό προϊόν της ελληνικής γης και παραγωγής έχει χώρο στα My Market. Με αυτό τον τρόπο δίνουν μια νέα διάσταση στις αρχές του ηθικού επιχειρείν και της ΕΚΕ αφού γίνεται η γέφυρα ανάμεσα στους μικρούς και μικρομεσαίους παραγωγούς και τον Έλληνα καταναλωτή.
Τέλος, επενδύουν συνεχώς στην «εμπειρία του πελάτη» που δεν κρίνεται μόνο από το καταρτισμένο και χαμογελαστό προσωπικό, αλλά και από τις πολλές και διαφορετικές επιλογές μετατρέποντας το δίκτυο του Ομίλου σε «σημείο πώλησης μίας στάσης» και για τις περισσότερες ανάγκες της ελληνικής οικογένειας που δεν περιορίζονται στα τρόφιμα και τα είδη καθημερινής χρήσης.
Συνολικά, με σταθερή πορεία και όραμα που απηχείται στον εταιρικό σχεδιασμό, τα My Market ακολουθούν μια σταθερή πορεία μέσα σε μία ασταθή αγορά.
Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός, ο οποίος δέχθηκε κριτική για την σάτιρα κατά των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία, μέσω της ΕΡΤ, δήλωσε τα παρακάτω, σε σχέση με την πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών για τα εθνικά θέματα.
Μια φυλή ζει απομονωμένη από τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο.
Κατοικεί σε ένα νησάκι της συστάδας των Άνταμαν στον Κόλπο της Βεγγάλης και το μόνο που θέλει από όλους εμάς είναι να την αφήσουμε στην προϊστορική της ησυχία.
Όποιος δεν σεβαστεί την επιθυμία των κατοίκων, θα γνωρίσει τη μήνη τους. Και μη γελιέστε από τα δόρατα, τα βέλη και τις πέτρες, οι Σεντινελέζοι είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικοί στην απώθηση των εισβολέων.
Όποιος πάτησε εξάλλου στο νησί τους, το Βόρειο Σέντινελ, δεν γύρισε ζωντανός να μας πει πώς ήταν. Κι έτσι, παρά τους δορυφόρους, τη σύγχρονη τεχνολογία και τις απόπειρες του ινδικού κράτους να μάθουμε δυο πράγματα γι’ αυτούς, η ζωή τους αποτελεί σωστό μυστήριο. Κι αυτό γιατί έτσι το θέλησαν οι Σεντινελέζοι!
Λένε πως είναι μερικές εκατοντάδες κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες που ζουν όπως και οι πρόγονοί τους μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πρωτύτερα, παραμένοντας καθηλωμένοι στη Λίθινη Εποχή. Λένε πως έχουν δική τους γλώσσα και άλλα ήθη κι έθιμα από τις λοιπές φυλές των Άνταμαν, αν και αυτές είναι εικασίες, περισσότερο ή λιγότερο ασφαλείς υποθέσεις κοντολογίς, αφού ακόμα και η ινδική κυβέρνηση το πήρε απόφαση κάποια στιγμή και τους άφησε στην ησυχία τους. Άλλωστε κι αυτό το «Σεντινελέζοι» είναι ένα όνομα για όλους εμάς, μιας και αγνοούμε πώς αποκαλούν οι ίδιοι τη φυλή τους.
Επικίνδυνους, πολεμοχαρείς και αιμοβόρους τους λένε όλοι οι απέξω, αν και είναι μάλλον απίθανο να εισβάλουν εκείνοι σε κάναν γείτονα. Εκείνοι δεν θέλουν απλώς επαφές με κανέναν, ούτε επίσημους αξιωματούχους, ούτε γειτονικές φυλές, ούτε ψαράδες και εμπόρους, ούτε επισκέπτες και τουρίστες.
Κάθε καταγεγραμμένο μάλιστα συναπάντημα με τους Σεντινελέζους διολίσθησε στην τραγωδία, μετρώντας θύματα και από τις δύο πλευρές, κι έτσι σήμερα η Ινδία έχει απαγορεύσει επισήμως κάθε σουλατσάρισμα στο Βόρειο Σέντινελ, επιβάλλοντας σωστό ναυτικό αποκλεισμό στα τρία μίλια από τις ακτές του, αφού κάθε επαφή ντόπιων και ξένων είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα καταλήξει σε σύγκρουση.
Ακόμα και μετά το τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού το 2004 που έπληξε και το δικό τους νησί, οι ντόπιοι ξεκαθάρισαν με τα τόξα και τα δόρατά τους στα ελικόπτερα και τα καράβια πως δεν ήθελαν τις διασωστικές αποστολές και τις φιλανθρωπικές δράσεις των ξένων. Γι’ αυτό και οι υπόλοιπες χώρες έχουν σπεύσει να εκδώσουν ταξιδιωτικές οδηγίες για το Βόρειο Σέντινελ, χαρακτηρίζοντάς το «άβατο για τους τουρίστες», «πιο επικίνδυνο μέρος του πλανήτη» και τέτοια υπέροχα.
Οι Σεντινελέζοι δεν γνωρίζουν άλλωστε από φίλους ή εχθρούς, όποιος πατήσει το πόδι του στο νησί τους, εσκεμμένα ή κατά λάθος, θα έχει την ίδια μοίρα, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις του.
Παρά τις επίμονες όμως προσπάθειές τους να κρατήσουν τον πολιτισμό και την ιστορία τους μυστικά αφανέρωτα στους έξω, κάποια πράγματα είναι γνωστά για τον πλέον απομονωμένο πληθυσμό της υφηλίου, μια χούφτα ανθρώπων που συνεχίζουν να ζουν πεισματικά με τον δικό τους τρόπο στην ινδική επαρχία των Νήσων Άνταμαν και Νικομπάρ…
Πού ζουν οι Σεντινελέζοι
Σε έναν παρθένο τροπικό παράδεισο που κόβει την ανάσα! Το Βόρειο Σέντινελ του Ινδικού Ωκεανού περικυκλώνεται από κρυστάλλινα ζαφειρένια νερά και έναν υποθαλάσσιο δακτύλιο κοραλλιογενών υφάλων. Το νησάκι καλύπτεται από πυκνή τροπική βλάστηση (μαγκρόβια δάση), η οποία σταματά μόνο στις κατάλευκες παραλίες.
Ο μικρός αυτός παράδεισος κρύβει ωστόσο πολλά μυστήρια εντός του, λες και η πυκνή βλάστηση είναι επίτηδες εκεί. Διοικητικά ανήκει στην περιοχή του Νότιου Άνταμαν, ινδικής δικαιοδοσίας, αν και το ινδικό κράτος έχει σεβαστεί εδώ και χρόνια την επιθυμία τους να παραμείνουν ανέγγιχτοι και δεν τους ενοχλεί πια, παρακολουθώντας διακριτικά κάποιες φορές τα τεκταινόμενα από απόσταση ασφαλείας.
Το Βόρειο Σέντινελ βρίσκεται 36 χιλιόμετρα δυτικά του Νότιου Άνταμαν και απέχει 50 χιλιόμετρα από το Πορτ Μπλερ και καμιά 60αριά από το Νότιο Σέντινελ. Η έκτασή του κυμαίνεται στα 60 τετραγωνικά χιλιόμετρα και δεν έχει μάλιστα φυσικά λιμάνια, κάτι που διευκολύνει την απομόνωση των ντόπιων.
Αν και αυτό είναι μόνο η αρχή…
Οι πρώτες τραγικές επαφές
Οι γηγενείς φυλές των Νήσων Άνταμαν γνώριζαν για την ύπαρξη του Βόρειου Σέντινελ και είχαν μάλιστα και ξεχωριστό όνομα για το νησάκι. Διατηρούν φυσικά αρκετές πολιτισμικές συγγένειες με τους Σεντινελέζους, καθώς στις τόσες χιλιάδες χρόνια κάποιες επαφές υπήρξαν αναγκαστικά. Δεν ήταν ποτέ καλοδεχούμενες, υπήρξαν όμως.
Μια φυλή που κουβάλησαν μάλιστα οι Άγγλοι στα Άνταμαν κατά τον 19ο αιώνα προσπάθησε να αναπτύξει σχέσεις μαζί τους, τα παράτησαν όμως γιατί δεν καταλάβαιναν τη γλώσσα τους την ώρα που δέχονταν τις επιθέσεις των εξαγριωμένων Σεντινελέζων.
Ξέρουμε επίσης πως στον 11ο αιώνα ένας ισχυρός βασιλιάς των Ταμίλ κατέκτησε τις νήσους Άνταμαν και Νικομπάρ, για να τους χρησιμοποιήσει ως στρατηγικό ορμητήριο στις επιθέσεις του κατά της βουδιστικής αυτοκρατορίας της Σουμάτρας στην Ινδονησία, και πάλι όμως τους άφησε στην ησυχία τους.
Τα Άνταμαν λειτούργησαν επίσης ως προσωρινή ναυτική βάση για τα πολεμικά πλοία της Αυτοκρατορίας των Μαράθα κατά τον 17ο αιώνα. Από τότε συνδέθηκαν εξάλλου τα νησάκια με την Ινδία, αν και όλοι αυτοί φρόντισαν να κρατηθούν διακριτικά μακριά από τους εχθρικούς Σεντινελέζους.
Κάτι που δεν έκαναν οι Βρετανοί φυσικά, όταν και θα άρχιζαν οι πρώτες περιπέτειες με τους λευκούς. Ήταν ερευνητικό σκάφος της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών που πέρασε από τα ανοιχτά του Βόρειου Σέντινελ το 1771 και παρατήσε «μια πληθώρα φωτών». Είδαν βέβαια τους κατοίκους στην ακτή με τα δόρατα και τα τόξα την επομένη το πρωί, κι έτσι έβαλαν πλώρη για αλλού.
Η πρώτη πραγματική επαφή Βρετανών και Σεντινελέζων δεν θα γινόταν πριν από το 1880. Εντωμεταξύ, στα τέλη του 1867 ένα ινδικό εμπορικό, το «Νινευή», ναυάγησε σε έναν ύφαλο κοντά στις ακτές του Βόρειου Σέντινελ. Οι 106 επιζώντες βγήκαν στις ακτές και για μέρες απέκρουαν τις επιθέσεις των γηγενών, μέχρι να σωθούν μερικές δεκάδες νοματαίοι από πλοίο του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού.
Μερικά χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1880, ένας κυβερνήτης της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, κάποιος Μορίς Πόρτμαν, αποβιβάστηκε με το πλήρωμά του στις ακτές του Βόρειου Σέντινελ για να αναπτύξει επαφές με τους ντόπιους. Η αποστολή βρήκε ένα δίκτυο περασμάτων στη ζούγκλα και μια χούφτα από εγκαταλειμμένα χωριά. Λίγες μέρες αργότερα, έπιασαν έξι Σεντινελέζους, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και τέσσερα παιδιά, και τα απήγαγαν, κατά τη συνήθη τακτική τους αναφορικά με τις «πρωτόγονες» φυλές: άρπαζαν μερικά μέλη, τους φέρονταν καλά και τους έδιναν δώρα, πριν τους επιστρέψουν στη φυλή ελπίζοντας να συσφίξουν τις σχέσεις τους.
Τους πήγαν λοιπόν στο γειτονικό Πορτ Μπλερ, όπου όπως γράφει ο αποικιοκρατικός διοικητής «αρρώστησαν αμέσως και ο γέρος και η γυναίκα του πέθαναν, οπότε τα τέσσερα παιδιά επέστρεψαν στο σπίτι τους με ποσότητες δώρων». Ο Πόρτμαν γύρισε στο μυστηριώδες νησί τον Αύγουστο του 1883, όπως έκανε και το 1885 και το 1887, αν και δεν είδε άλλους γηγενείς, μιας και εκείνοι αποσύρονταν κάθε φορά στα ενδότερα.
Οι Βρετανοί σταμάτησαν λοιπόν να προσπαθούν και έστρεψαν την προσοχή τους στις σαφώς πιο φιλικές φυλές των άλλων Άνταμαν. Τη σκυτάλη πήραν αργότερα οι Ινδοί, στέλνοντας εξερευνητικές αποστολές με ρητές εντολές για δημιουργία σχέσεων με τους αυτόχθονες, χωρίς επιτυχία όμως.
Από το 1967 μάλιστα και μετά, η ινδική κυβέρνηση έστελνε σχεδόν κάθε χρόνο ένα πλοίο με δώρα και ελπίδες, αλλά και ισχυρή ένοπλη συνοδεία, αν και κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: οι ντόπιοι αποσύρονταν γοργά στην ενδοχώρα και καμία πραγματική επαφή δεν έλαβε ποτέ χώρα.
Το Ινδικό Ναυτικό το προσπάθησε πάντως πολύ, με δεκάδες αποστολές που αγκυροβολούσαν στα ανοιχτά και άφηναν δώρα και προμήθειες για τους αυτόχθονες. Σύμφωνα με τις περιγραφές τους, καλοδέχονταν τα καλούδια, διατηρώντας πάντως την ίδια εχθρική διάθεση. Η πιο αποτυχημένη αποστολή στο νησί έγινε στις αρχές του 1974, όταν ένα συνεργείο του National Geographic, με ισχυρή αστυνομική προστασία, θέλησε να αποβιβαστεί στις ακτές για να τραβήξει μερικά πλάνα και, γιατί όχι, να τα πουν και λίγο με τους ντόπιους.
Το σκάφος το υποδέχτηκαν οι αυτόχθονες με καταιγισμό από βέλη, αναγκάζοντας τους ανθρωπολόγους να φύγουν άρον-άρον, όχι βέβαια προτού αφήσουν σε άλλη πλευρά του νησιού τα δώρα που είχαν φέρει για τους Σεντινελέζους: ένα πλαστικό αυτοκινητάκι, μερικές καρύδες, ένα ζωντανό γουρούνι, μια κούκλα και μια κατσαρόλα.
Το συνεργείο περίμενε στα ανοιχτά για να δει τι θα γίνει. Οι γηγενείς βγήκαν ξαφνικά από τη ζούγκλα και στη νέα ομοβροντία από βέλη τραυματίστηκε στον μηρό ο διευθυντής της αποστολής. Οι ντόπιοι γελούσαν με καμάρι την ώρα που κάποιοι άλλοι έσφαξαν και έθαψαν το γουρούνι και την κούκλα. Πήραν πάντως μαζί τους τις καρύδες και την κατσαρόλα.
Το 1975, ο βασιλιάς Λεοπόλδος Γ’ του Βελγίου αγκυροβόλησε στα ανοιχτά του Βόρειου Σέντινελ, στο πλαίσιο της κρουαζιέρας του στα Άνταμαν, τον συμβούλευσαν ωστόσο να μην πατήσει πόδι στις ακτές.
Έκτοτε, τόσο το 1977 όσο και το 1981, δύο εμπορικά πλοία ναυάγησαν στις ακτές του και οι διασωστικές αποστολές βρήκαν μερικές μέρες αργότερα μόνο τα γυμνά σκαριά τους. Λίγο αργότερα, ένα τρίτο πλοίο εξόκειλε λίγο έξω από τις ακτές και ο καπετάνιος ειδοποίησε μέσω ασυρμάτου για επείγουσα παροχή όπλων, μιας και έβλεπε στις ακτές τους Σεντινελέζους να φτιάχνουν σχεδίες με σκοπό να επιτεθούν!
Η καταιγίδα δεν επέτρεψε την παροχή συνδρομής, την ίδια ώρα ωστόσο η θαλασσοταραχή εμπόδισε και τους ντόπιους να τους προσεγγίσουν. Το πλήρωμα σώθηκε μια βδομάδα αργότερα από ελικόπτερο μιας ινδικής πετρελαϊκής.
Το 1980, μια ομάδα ανθρωπολόγων πήραν μερικούς κατοίκους από τα γειτονικά νησιά και αποβιβάστηκαν, πάντα με ένοπλη συνοδεία, στο Βόρειο Σέντινελ μπας και αναγνωρίσουν οι γείτονες καμιά λέξη της γλώσσας των Σεντινελέζων. Στις σύντομες και ιδιαιτέρως εχθρικές ανταλλαγές, κανείς δεν κατάλαβε έστω και μία λέξη από την ντοπιολαλιά του Βόρειου Σέντινελ.
Ένας ινδός ανθρωπολόγος πάντως, διευθυντής του Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου της Ινδίας, είπε πως αυτός και οι συνεργάτες του έκαναν μια ειρηνική επαφή με τους Σεντινελέζους τον Ιανουάριο του 1991, αν και αυτή θα ήταν μια από τις τελευταίες απόπειρες της Ινδίας να μάθει τα ήθη και τα έθιμά τους. Κάθε επαφή Ινδών και Σεντινελέζων σταμάτησε επισήμως το 1997, καθώς μέχρι τότε οι απόπειρες είχαν κριθεί ολότελα αποτυχημένες.
Όπως μας λένε πάντως οι ινδικές αναφορές, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι ντόπιοι επέτρεπαν στις αποστολές να προσεγγίσουν στις ακτές και κάποιες φορές τους χαιρετούσαν κιόλας άοπλοι. Λίγα λεπτά μετά ωστόσο, όσο το σκάφος έκανε να πλησιάσει κι άλλο, οι γηγενείς τους προειδοποιούσαν με χειρονομίες και βέλη που εκτόξευαν στις βάρκες, χωρίς αιχμές όμως.
Οι Σεντινελέζοι επιβίωσαν από το καταστροφικό τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού το 2004, το οποίο έπληξε το νησί τους και το ανασήκωσε μάλιστα αρκετά μέτρα. Τρεις μέρες μετά τον σεισμό, ένα διασωστικό ινδικό ελικόπτερο πέταξε στο νησί για να επιθεωρήσει την κατάσταση, το υποδέχτηκαν όμως οι Σεντινελέζοι με βέλη και πέτρες.
Τελευταία τραγική επαφή, τον Ιανουάριο του 2006, όταν δύο ψαράδες παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά και βγήκαν στις ακτές του Βόρειου Σέντινελ, όπου κατακρεουργήθηκαν κυριολεκτικά από τους γηγενείς. Το ελικόπτερο της Ινδικής Ακτοφυλακής που πήγε να περισυλλέξει τις σορούς δεν κατάφερε να προσγειωθεί, καθώς το υποδέχτηκαν ξανά με τα φαρμακερά τους βέλη.
Πώς ζουν
Σχετικά κοντόσωμοι, με σκούρο δέρμα και αφρικανικά χαρακτηριστικά, οι Σεντινελέζοι μοιάζουν με τους άλλους πληθυσμούς των Άνταμαν, αν και ο πολιτισμός τους παραμένει εντελώς άγνωστος. Οι ανθρωπολόγοι θεωρούν πως είναι κοινωνίες τροφοσυλλεκτών, κυνηγών και ψαράδων και δεν έχουν εξελιχθεί σε επίπεδο υλικού πολιτισμού από τη Λίθινη Εποχή.
Ούτε αποδείξεις για καλλιέργειες έχουμε ούτε και για δικά τους μεταλλικά αντικείμενα. Χρησιμοποιούν πάντως με εφευρετικό τρόπο τα πράγματα που ξεβράζονται στις ακτές τους ή αρπάζουν από ναυάγια, ενσωματώνοντας συνήθως τον σίδηρο στην καθημερινότητά τους και βελτιώνοντας τα όπλα τους, το δόρυ και το τόξο. Τα βέλη τους είναι μάλιστα τριών τύπων, ένα για ψάρεμα, ένα για κυνήγι και ένα για πόλεμο.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Ινδών, ο αριθμός τους αποτελεί ζητούμενο. Οι επίσημες καταγραφές κάνουν λόγο από 50-400 νοματαίους, καθώς όλες οι απόπειρες απογραφής τους γίνονται αναγκαστικά από πολύ μακριά. Στην απογραφή του 2011, για παράδειγμα, μέτρησαν 15 ανθρώπους που κατέβηκαν ως την ακροθαλασσιά!
Παρά το γεγονός ότι είναι τυπικά ινδικό έδαφος, οι Σεντινελέζοι ζουν ελεύθεροι και ωραίοι με τον τρόπο που έχουν επιλέξει. Όπως λέει εξάλλου το ινδικό κράτος, λειτουργούν ανεξάρτητα και αυτόνομα, καθώς έχουν αναγκάσει ακόμα και τους «κηδεμόνες» τους να περιπολούν στα ανοιχτά του Βόρειου Σέντινελ για να αποτρέψουν κάθε επικοινωνία ξένου με δαύτους…
