Συνέντευξη στην Δήμητρα Αθανασοπούλου
Το ραντεβού κλείστηκε και αυτή τη φορά στα Εξάρχεια. Στην Μπόταση και όχι στη Σολωμού. Η πολιτική κίνηση «Σχέδιο Β- Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» έχει μετακομίσει λίγα στενά παρακάτω επιμένοντας πάντα να διατηρεί την έδρα της στην πιο αυτόνομη συνοικία της Αθήνας, η οποία για πολλούς αποτελεί άβατο.
Ο Αλέκος Αλαβάνος μας υποδέχτηκε με τον γνώριμο τρόπο που αντανακλά μια σχεδόν νεανική ταλάντευση ανάμεσα στην αστική ευγένεια και την αμφισβήτηση. Ίσως γιατί το σχολείο από το οποίο πήρε απολυτήριο έχοντας στο βιογραφικό του διαγωγή “κοσμία” τρεις φορές βρίσκεται στο παραπάνω τετράγωνο.
Ο ιδρυτής της φιλικής εταιρείας των Εξαρχείων μίλησε στην Politik για τη νεοσύστατη πρωτοβουλία 114 , την ευρεία συσπείρωση κάποιων δυνάμεων με στόχο την αποκατάσταση του ονόματος της «αριστεράς», αποδόμησε τον κατεστημένο ρεαλισμό και επεσήμανε την πολιτική συγγένεια μεταξύ της κυβέρνησης και της Ν.Δ., ενώ ταυτοχρόνως ο Τσίπρας και η Γεννηματά καλύπτουν τον ίδιο χώρο. Κάποτε είχε επιμείνει -με εκείνη την ψυχογραφική ματιά που τον ξεχωρίζει προφανώς χάρη στην επιρροή της ψυχιάτρου συζύγου του- στα σχιζοφρενικά μηνύματα που στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα τον ονομάτισε ως το μεγαλύτερο εχθρό της αριστεράς μετά τον εμφύλιο.
-Πώς διαμορφώνεται το πολιτικό τοπίο και ποια η θέση του «Σχεδίου Β»;
«Το “Σχέδιο Β” δεν είναι κόμμα. Είναι ένας πολιτικός όμιλος. Συζητάμε ζητήματα, προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και από την άλλη μεριά έχουμε και πολιτιστική δράση. Κάνουμε λογοτεχνικές και κινηματογραφικές βραδιές. Είναι μια αριστερή κίνηση παρότι είναι ντροπή να λες τη λέξη “Αριστερά”. Αλλά θέλουμε να αποκαταστήσουμε το νόημα της. Είχαμε μια σημαντική εξέλιξη τις τελευταίες βδομάδες. Παρουσιάστηκε το 114! Το λέμε έτσι γιατί το υπέγραψαν 114 άνθρωποι, διάφορες προσωπικότητες από το χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο και διάφορες πολιτικές κινήσεις όπως η ΛΑΕ και το κόμμα των Πειρατών. Προσπαθούμε να κάνουμε μία ευρεία συσπείρωση δυνάμεων πάνω σε μια σταθερή και συμφωνημένη προγραμματική βάση με στόχο να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα της ελληνικής κοινωνίας: “Δεν πιστεύουμε σε κανένα, δεν ψηφίζουμε κανένα”. Αυτή η απαξίωση της πολιτική και έλλειψη εμπιστοσύνης δεν θα είναι προς όφελος της χώρας μας».
Αλαβάνος: «Αν δεν δώσουμε απαντήσεις στους νέους, τα φαινόμενα βίας θα πολλαπλασιάζονται»
-Γιατί επιμένετε να στεγάζετε στα Εξάρχεια την πολιτική σας κίνηση;
«Τώρα είμαστε στα σύνορα των Εξαρχείων. Φύγαμε από το προηγούμενο κτίριο γιατί έκλεισε όλη η πολυκατοικία. Ψάχναμε ένα γραφείο κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Βρέθηκε αυτό. Θα έλεγα πως τα Εξάρχεια δεν πρέπει να τα δει κανείς με έναν επιφανειακό τρόπο, μόνο μέσα από τις τελετουργίες σύγκρουσης. Πρέπει να τα δούμε μέσα από μια νεολαία η οποία, ανάμεσα στα άλλα, μπορεί να προσφεύγει σε μεθόδους σκληρότητας. Και επειδή γνωρίζω πως είστε ψυχολόγος, ξέρω πως καταλαβαίνετε. Αν δεν δώσουμε απαντήσεις στους νέους, τα φαινόμενα βίας θα πολλαπλασιάζονται. Αλλά δεν θα πω άλλα γιατί την τελευταία φορά μιλήσαμε πολύ για τα Εξάρχεια».
-Την τελευταία φορά μιλήσαμε αρκετά και για ευθύνες. Αν κάνουμε σήμερα ένα νέο απολογισμό, τι ευθύνες θα αποδώσουμε στην Αριστερά;
Δεν είναι η Αριστερά που έχει την ευθύνη. Και όταν λέω “Αριστερά” εννοώ κώδικες αξιών και ιδέες. Δεν είναι αριστερή η πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχεται από την αριστερά».
-Κι όμως οι Ευρωπαίοι προσλαμβάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο εγγράφεται στην παγκόσμια ιστορία..
«Είναι σαν να μου λέτε πως οι σταυροφορίες είναι ο χριστιανισμός. Μπορείτε να το πείτε αυτό; Όχι! Δεν μπορείτε να το πείτε! Αν σας ρωτήσω με ποιον έχει τη μεγαλύτερη πολιτική συγγένεια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μου πείτε ούτε με τη Βαλαβάνη, ούτε με τον Κουτσούμπα αλλά με το Μητσοτάκη».
-Θα σας έλεγα ίσως τότε ακόμα πως ανάμεσα στη Ν.Δ και στο ΣΥΡΙΖΑ μαίνεται και ένας πόλεμος…
«Αυτό είναι κλασικό του δικομματισμού στις καπιταλιστικές χώρες! Ενώ δεν έχουν μεταξύ τους ουσιαστικές διαφορές, έχουν μερικές φορές έναν άγριο πόλεμο για το ποιος θα ασκήσει την εξουσία για τα πλεονεκτήματα».
-Άρα τότε μήπως τα κυρίαρχα κόμματα πάσχουν πάντα από το ίδιο; Τι σας κάνει να πιστεύετε πως και εσείς αν βρισκόσασταν σε τέτοια θέση εξουσίας δεν θα εμφανίζατε τα ίδια συμπτώματα;
«Η εξουσία είναι ένας πειρασμός για τους πάντες. Το θέμα είναι να δώσεις στο λαό δικλείδες ασφαλείας είτε με δημοψηφίσματα, είτε με τη δυνατότητα να αίρει τη βουλευτική ιδιότητα. Και το θέμα είναι να είσαι ειλικρινής. Και το στοίχημα μιας πολιτικής δύναμης είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη».
-Πως αποτιμάτε τις αλλαγές στο ΚΙΝΑΛ και την επιστροφή στις ρίζες, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ;
«Η Γεννηματά και ο ΣΥΡΙΖΑ πάνε να καλύψουν ουσιαστικά τον ίδιο χώρο! Το μεγάλο θέμα είναι να αποκατασταθεί η τιμή της Αριστεράς. Ο πιο ισχυρός αντίπαλος, ο μεγαλύτερος εχθρός της Αριστεράς μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί έπληξε το στρατηγικό πλεονέκτημα της Aριστεράς: την ειλικρίνεια και τις αξίες, την εμμονή σε θέσεις υπέρ του κόσμου της εργασίας. Όλα αυτά τα έχει πλήξει καίρια ο ΣΥΡΙΖΑ».
-Άρα η επικείμενη αλλαγή πολιτικής οικογένειας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη- με βασικούς συνομιλητές πλέον Σοσιαλδημοκράτες και όχι αριστερούς Ευρωπαίους- θα απαλλάξει κατά τη γνώμη σας την αριστερά από αυτή το «στίγμα»;
«Όχι, αφού έχεις προσβάλει τόσο την Αριστερά και ιδίως στους νέους ανθρώπους!»
-Δεν θα μπορούσατε να σας δείτε να συνεργάζεστε με το Ποτάμι που «γύρισε πίσω» δεδομένων αρκετών προοδευτικών του θέσεων σε αρκετά ζητήματα;
«Θετικά στοιχεία θα δείτε και στους Γερμανούς φιλελεύθερους, που είναι ακραίοι στην οικονομική τους πολιτική και αντικοινωνικοί αλλά ανοιχτοί σε θέματα γάμου, σεξουαλικού προσανατολισμού. Τα κυρίαρχα θέματα όμως ορίζουν μια πολιτική δύναμη. Και αυτά είναι κυρίως η στάση απέναντι στο θέμα της εθνικής κυριαρχίας και επιβολής από τους δανειστές μιας οικονομικής πολιτικής που έχει εξαθλιώσει την Ελλάδα. Και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, όλο το ΚΙΝΑΛ, είναι συνυπεύθυνοι».
-Σύμφωνοι. Αλλά οι δικές σας προτάσεις πόσο ρεαλιστικές είναι;
«Ενδιαφέρων ο ρεαλισμός! Αν υπήρχε ρεαλισμός με τον τρόπο που λέτε θα ήμασταν σήμερα επαρχία του Ερντογάν! Ποιος ρεαλισμός οδήγησε στην επανάσταση του 1821; Ο ελληνικός πολιτισμός είχε το εξής στοιχείο: είμαστε καινοτόμοι. Δεν πάμε με το ρεαλισμό κάθε εποχής. Βρίσκουμε καινούργια λύση! Η δημοκρατία ήταν καινούργια λύση! Η τραγωδία ήταν καινούργια λύση!»
«Ο καθένας μας πρέπει να είναι ρεαλιστής»
-Δηλώνετε μη ρεαλιστής; Δε φοβάστε πως έτσι μπορεί να επιβεβαιωθούν όσοι λένε πως η Αριστερά δεν είναι για να κυβερνά;
«Ο καθένας μας πρέπει να είναι ρεαλιστής. Εμείς όμως έχουμε ταυτίσει το ρεαλισμό με τον κατεστημένο ρεαλισμό. Εμείς μιλάμε για ανατρεπτικό και δημιουργικό ρεαλισμό!»
-Ποια θα ήταν, λοιπόν, τώρα η καινούργια λύση;
«Η καινούργια λύση θα ήταν την ίδια στιγμή και παλιά. Δηλαδή τα στοιχεία της συνταγής που εφαρμόζονται για την έξοδο μιας χώρας που βρίσκεται σε ύφεση. Αυτά τα μαθήματα μπορούμε να τα πάρουμε από τις ΗΠΑ μετά την ύφεση του 1929 αλλά και από άλλες χώρες, ακόμα και από την ίδια την Ελλάδα που έπεσε τότε σε αυτή τη μεγάλη κρίση. Τα μαθήματα είναι απλά: Να μην έχεις ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, να προχωρήσει το κράτος ως ατμομηχανή που σέρνει το θέμα των επενδύσεων, να παγώσεις τουλάχιστον τις υποχρεώσεις στους δανειστές, να μην έχεις ένα “σκληρό” νόμισμα αλλά ένα νόμισμα που ελέγχεις. Όλες οι χώρες τότε είχαν φύγει από το ευρώ της εποχής».
-Είναι το ίδιο το 1929 με το 2019;
«Δεν είναι ίδιο το 1929 με το 2019. Και σίγουρα είναι διαφορετικά για μια μικρή και για μια μεγάλη χώρα. Θέλει προσαρμογή στις συνθήκες. Αλλά μπορεί να εφαρμοστεί. Δεν είναι τυχαίο που έχουμε φτάσει σε σημείο που το ΔΝΤ είναι σε ρήξη με τις Βρυξέλλες».
-Τι σας εμπνέει σε αυτή τη φάση;
«Η παράδοση που έχουμε ως πολιτισμός, μια παράδοση που έχει ριζοσπαστικά και δημιουργικά στοιχεία. Με εμπνέουν παρέες νέων, οι οποίες δείχνουν πως υπάρχει ένα δυναμικό που δεν έχει εξατμιστεί!»
-Φοράτε γραβάτα;
«Δεν φοράω γραβάτα αλλά δεν έχω μειωτική άποψη για όσους φορούν!»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018
