Τη βίλα του στη Ραφήνα έχει ήδη προσφέρει ο γνωστός σχεδιαστής σε μία οικογένεια που έχασε το σπίτι της, ενώ δυστυχώς το ένα μέλος της, λόγω αναπνευστικών προβλημάτων, απεβίωσε.

Ο Γιάννης Γαλάτης τόνισε στην Espresso: «Με όλη μου την καρδιά φιλοξενώ οποιονδήποτε έχει ανάγκη που επλήγη από τις φωτιές της ανατολικής Αττικής»

«Με το που ξέσπασε η πυρκαγιά έδωσα εντολή στον φύλακα του σπιτιού, τον κύριο Κώστα, να φιλοξενήσει οποιονδήποτε βρίσκεται σε ανάγκη και δεν έχει πού να μείνει. Έτσι η κυρία Βούλα, που το σπίτι της ήταν κοντά στο δικό μου και βρέθηκε στον κυκλώνα της φωτιάς, ήρθε με τον άντρα της και τον έναν της γιο να μείνουν στο σπίτι μου για να νιώσουν πιο ασφαλείς. Δυστυχώς, χτες τη χάσαμε», εξομολογείται συγκινημένος και συμπληρώνει:

«Μου τηλεφώνησε ο γιος της και μου είπε κλαίγοντας το κακό μαντάτο. Δύο μέρες πριν την είχαν μεταφέρει στο νοσοκομείο, λόγω σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων. Στενοχωρήθηκα πολύ, γιατί την κυρία Βούλα τη γνώριζα πολλά χρόνια, ήταν πολύ καλή γειτόνισσα και φίλη των αδελφών μου, της Αναστασίας και της Φραγκίσκης. Μπορώ να πω ότι την έβλεπα και σαν μάνα μου…».

Οσον αφορά στο πως σώθηκε το πολυτελές σπίτι του Γιάννη Γαλάτη στη Ραφήνα, ο ίδιος σημειώνει ότι το σπίτι σώθηκε από την προνοητικότητα μιας φίλης του, της κυρίας Σταύριας, η οποία τον τελευταίο καιρό επίσης μένει επίσης εκεί με τον άντρα της.

«Γύρω στις 4 το μεσημέρι μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου φοβισμένη: «Γιάννη, θα καούμε! Η φωτιά είναι τώρα στο Νταού Πεντέλης, αλλά με την κατεύθυνση του ανέμου βλέπω να φτάνει ως εμάς. Κάτι πρέπει να κάνουμε», δηλώνει ο σχεδιαστής και από τη Μύκονο, όπου βρισκόταν, έδωσε εντολή να ξεκινήσουν να καταβρέχουν όλο το σπίτι, χρησιμοποιώντας και τις δέκα βρύσες του κήπου του.

«Επί τέσσερις ώρες ο Κώστας με τη βοήθεια της Σταύριας και μιας οικογένειας Αλβανών, που μένει δίπλα μας, κατάβρεχαν το σπίτι. Τελικά, ο άνεμος σταμάτησε όταν η φωτιά κόντευε να φτάσει στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται περίπου είκοσι μέτρα μπροστά από το σπίτι μου. Αυτό το λες και θαύμα» ισχυρίζεται ο ίδιος, υπογραμμίζοντας πως κάηκε μόνο η σημαία η οποία βρισκόταν στην εκκλησία.

Συγκλονιστική περιγραφή-καταγγελία, που στην κυριολεξία κόβει την ανάσα του κάθε συνανθρώπου που θα την διαβάσει ως έγγραφη και επώνυμη αναφορά, κάνει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, οι παππούδες ουσιαστικά, ενός 19μηνου μόλις βρέφους, που είχε την ατυχία να το δαγκώσει οχιά, όταν βρισκόταν σε αυλή σπιτιού στο Βένετο!

Η δημοσιοποίηση πλέον της υπόθεσης από τους ίδιους, μετά από ένα περίπου δεκαήμερο (ημερομηνία συμβάντος 23-07-2018), οπότε εξαλείφθηκε πλέον ο κάθε κίνδυνος που υπήρχε για τη ζωή και το χεράκι του, γίνεται όπως τονίζει η γιαγιά που υπογράφει και την επιστολή που έφθασε στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ, καθώς σύμφωνα με την ίδια, «το Νοσοκομείο Βόλου δεν έδειξε την σοβαρότητα που έπρεπε», οι αρμόδιοι «ήταν ανεύθυνοι και αδιάφοροι», ενώ δεν υπήρχε αντιοφικός ορός, που έπρεπε να χορηγηθεί άμεσα. Μέσα στην αγωνία και το άγχος τους, βέβαια, αναφέρουν και έναν ακόμη στόχο της δημοσιοποίησης, όπως δηλώνουν οι παππούδες του μωρού, ώστε «να μην βρεθεί άλλο παιδάκι στην δική μας θέση».

Η επιστολή

«Βρισκόμασταν στην εξοχική κατοικία του συζύγου μου στο Βένετο.

Μαζί μας είχαμε και τον εγγονό μας ηλικίας 19 μηνών. Την Δευτέρα λοιπόν, όπως και τις προηγούμενες μέρες, παίζαμε στην αυλή, με μια μικρή μπάλα. Ο μικρός την κλώτσησε και πήγε να την πάρει. Τον κοιτάζαμε λοιπόν να τρέχει, να πάει να πάρει την μπάλα.

Αντί όμως της μπάλας το αριστερό του χέρι ακούμπησε σε μια πέτρα, που την είχαμε πάνω σε ένα κορμό δέντρου. Αμέσως άρχισε να κλαίει και τρέξαμε, τον πήραμε αγκαλίτσα και είδαμε ότι από το δακτυλάκι του, τον δείκτη συγκεκριμένα, είχε δύο σαν γρατζουνιές, μου φανήκαν σαν να τον γρατζούνισε γάτα και έτρεχε λίγο αίμα. Άρχισε αμέσως να πρήζεται και να μελανιάζει το δάκτυλο.

Αμέσως φύγαμε για το Bόλο. Η ώρα που φύγαμε ήταν μια παρά τέταρτο (12:45) και στο νοσοκομείο φτάσαμε σε μία ώρα γύρω στις 2 το μεσημέρι. Εξηγήσαμε στα εξωτερικά ιατρεία, τι είχε συμβεί, χωρίς όμως να δούμε τι ήταν αυτό που τον τσίμπησε. Είπαμε να κάνουμε μια ακτινογραφία, στο δακτυλάκι μήπως ήταν σπασμένο από την πέτρα. Δεν έδειξε κάτι τέτοιο. Ο παππούς λοιπόν είπε ότι ήταν φίδι, και πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν κάτι γιατί το παιδί χειροτέρευε ραγδαία. Τους είπε κιόλας ότι είναι Οχιά γιατί στο χωριό τέτοια φίδια υπάρχουν. Είτε το είπαμε, είτε όχι, δεν ίδρωσε το αυτί τους. Οι μαθητευόμενοι μόνο ήταν κοντά του, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν. Η ώρα περνούσε. Ο μικρούλης στην αγκαλιά μας πέθανε τρεις (3) φορές και με τις φωνές μας επανερχόταν! Το πρήξιμο και το μελάνιασμα ανέβαινε όλο και πιο ψηλά. Ο μικρός μας δεν είχε ούτε την δύναμη να κλάψει. Φωνάζαμε να του κάνουν ορό φιδιού και δεν είχαν! Η ώρα ήταν τέσσερις και τέταρτο (16:15). Η διευθύντρια της παιδιατρικής ακόμη δεν είχε εμφανιστεί παρόλο που μας έλεγαν ότι την είχαν ειδοποιήσει. Έγιναν εξετάσεις αίματος και έδειξαν ότι τα αιμοπετάλια έπεφταν ραγδαία και ο αιματοκρίτης. Η αργοπορία τους, η αδιαφορία τους, η ανευθυνότητά τους, δεν περιγράφεται.

Ο μικρούλης αργοπέθαινε αβοήθητος και εγώ να φωνάζω να κάνουν κάτι. Από τις 16:30 άρχισαν να νιώθουν ίσως την σοβαρότητα της κατάστασης, εφόσον είχαν περάσει δυόμιση ώρες απάθειας, τότε αποφασίσανε να κάνουνε ιατρικό συμβούλιο και τότε εμφανίστηκε και η προϊσταμένη παιδίατρος. Μετά το συμβούλιο αποφασίσανε να το στείλουν στην Λάρισα αφού του χορήγησαν κορτιζόνη. Μάλιστα έβγαινε και ένας πολλά βαρύ γιατρός από το δωμάτιο του μικρού μας, και ξέρετε τι μας είπε: – Τι θέλετε, τους γιατρούς στα πόδια σας; Τότε ο σύζυγος έξαλλος του λέει – Μήπως ήρθα σε λάθος μέρος, είμαι σε καφενείο και όχι σε νοσοκομείο; Το ασθενοφόρο το κάλεσε η διευθύντρια στις πέντε η ώρα ακριβώς (17:00). Το ασθενοφόρο έκανε να έρθει στο νοσοκομείο μισή ώρα, ήταν πέντε και μισή (17:30).

Έξι παρά φεύγουμε για το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας. Εκεί μας περίμενε άλλος Γολγοθάς. Με το που αντικρίζουν τον μικρό, δεν τον δέχονται λέγοντας:

– Η διευθύντρια του Βόλου όταν πια με την αδιαφορία της βλέπει τα δύσκολα τα ξεφορτώνεται, και τα στέλνει σε μας, δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, μας είπαν.

– Δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε διότι θα χρειαστεί χειρουργείο και λόγω των χαμηλών αιμοπεταλίων κινδύνευε η ζωή του λόγω αιμορραγίας.

Δεν ξέρω τότε που βρήκα την δύναμη και άρχισα να φωνάζω λέγοντάς τους πως δεν μπορούν να παίζουν με τη ζωή του παιδιού επειδή τα δύο νοσοκομεία και οι γιατροί έχουν διαφορές μεταξύ τους. Όλοι αυτοί οι γιατροί, η διοίκηση του νοσοκομείου δεν είναι γονείς δεν είναι παππούδες και γιαγιάδες και πάνω από όλα γιατροί; Μας τον έστελναν στην Θεσσαλονίκη, τους είπα ότι αν υπέγραφαν για τη ζωή του, μόνο τότε θα τον έπαιρνα.

Το χεράκι του κινδύνευε άμεσα να παραλύσει από το πρήξιμο. Αποφάσισαν να τον στείλουν στο Πανεπιστημιακό. Οι ώρες που πέρασαν ήταν πολλές, πάνω από επτά ώρες και στον μικρό δεν είχε δοθεί ο ορός φιδιού.

Στο Πανεπιστημιακό η αντιμετώπιση ήταν διαφορετική. Του δόθηκαν άμεσα οι πρώτες βοήθειες και ο όρος φυσικά. Ο καθηγητής της παιδιατρικής με μια ομάδα γιατρών κάνει ότι μπορεί και προσπαθούν για το καλύτερο. Οι γιατροί της ορθοπεδικής και ο αναισθησιολόγος αποφασίζουν ότι για το καλό του παιδιού πρέπει να πάει στη Θεσσαλονίκη, ώρα μία μετά τα μεσάνυχτα.

Εφημέρευε το Γεννηματά. Το αγγελούδι μας διασωληνωμένο φτάνει στο νοσοκομείο Γεννηματά στις τρείς το πρωί. Εκεί τα λεπτά, οι ώρες δύσκολες. Οι γιατροί πρώτη φορά αντιμετωπίζουν τέτοιο δάγκωμα φιδιού και τόσης σοβαρής κατάστασης παιδιού και χεριού. Κάνουν ότι μπορούν για τον μικρούλη. Έχουν περάσει δέκα (10) μέρες. Ο μικρός βρίσκεται ακόμη στο νοσοκομείο, χωρίς πια να κινδυνεύει η ζωή του και το χεράκι του.

Αποφάσισα σαν γιαγιά να δημοσιοποιήσω το θέμα:

Πρώτον, διότι το Νοσοκομείο Βόλου δεν έδειξε την σοβαρότητα που έπρεπε, ήταν ανεύθυνοι, αδιάφοροι.

Δεύτερον, διότι δεν υπήρχε ορός φιδιού, που έπρεπε να χορηγηθεί άμεσα. Είπαν ότι έπρεπε να τηλεφωνήσουν στο Υπουργείο, μετά στο κέντρο Δηλητηριάσεων και να σταλεί εφ’ όσον ήταν ανάγκη την άλλη μέρα, αφού ο ασθενής θα είχε καταλήξει.

Και τρίτον, για να μην βρεθεί άλλο παιδάκι στην δική μας θέση.

Γιούλα Μητρομάρα – Γαλάτου»

Πηγή: magnesianews

Την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Μάτι και το Λύρειο Παιδικό Ιδρυμα, που καταστράφηκαν από τη φονική πυρκαγιά, επισκέφθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, την Τετάρτη.

Ο ΠτΔ συνομίλησε με τον Μητροπολίτη Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλου και με την Ηγουμένη και τις μοναχές και περιηγήθηκε στους κατεστραμμένους χώρους.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος με τον Μητροπολίτη κ. Κύριλλο

Ο κ. Παυλόπουλος, σύμφωνα με την ιστοσελίδα romfea, εξεπλάγην από τον μέγεθος της καταστροφής των κτιρίων αλλά και του περιβάλλοντα χώρου.

Ο Μητροπολίτης κ. Κύριλλος ενημέρωσε τον Προκόπη Παυλόπουλο για τις προσπάθειες ανακατασκευής του Ιδρύματος και ο ΠτΔ υποσχέθηκε πως θα συμβάλλει με κάθε δυνατό μέσο.

Ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στις προσπάθειες ανοικοδόμησης του Λύρειου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος

Ο ΠτΔ τόνισε πως θα υπάρξει αρωγός στην προσπάθεια ανοικοδόμησης

Στιγμιότυπο από την επίσκεψη του κ. Παυλόπουλου στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Μάτι

Φωτογραφίες: romfea

Απίστευτο και όμως αληθινό. Κάτοικος στο Μάτι έβλεπε το σκύλο του λιπόθυμο μετά τη φωτιά και δεν τον φρόντιζε. Επέτρεψε να μεταφερθεί για φροντίδα και μεταφορά σε κτηνιατρική κλινική, μόνο όταν του το ζήτησαν οι εθελοντές.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το zoosos,  σε κτηνιατρική κλινική στο Πικέρμι Αττικής νοσηλευεται ένας Γερμανικός Ποιμενικός που βρέθηκε λυπόθυμος στην αυλή καμένου σπιτιού στο Μάτι Αττικής. Το καθαρόαιμο ζώο έχει εγκαύματα στις πατούσες του αλλά σύντομα θα γίνει καλά.

Ο άνθρωπος στον οποίο ανήκει το 7χρονο αρσενικό λυκόσκυλο δεν μπήκε καν στον κόπο να αναζητήσει βοήθεια για το τραυματισμένο ζώο του κα μόνο αφού του το ζήτησαν ο εθελοντές, τους επέτρεψε να το πάρουν για να το φροντίσουν και να το μεταφέρουν σε κτηνιατρική κλινική για νοσηλεία. Μετά από λίγες μέρες, τους είπε ότι δεν θέλει το κατοικίδιό του γιατί έχει καμένες πατούσες

Η MKO “Dogs Voice” αναζητά για αυτό το πλάσμα τον κατάλληλο κηδεμόνα αυτόν που δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ, αυτόν που θα νοιαστεί να είναι στο πλάι του μετά από αυτήν την κόλαση που βίωσε.

Αγωνία για τη 16χρονη Νίκη Π. που εξαφανίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες στις 18/7/2018 από το Περιστέρι.

Η Νίκη Π. έχει ύψος 1,57, ζυγίζει 51 κιλά, έχει καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Σύμφωνα με ανακοίνωση από το Χαμόγελο του Παιδιού, ο Οργανισμός ενημερώθηκε για την εξαφάνιση της Νίκης Π. απογευματινές ώρες στις 31/7/2018.

Οποιοσδήποτε έχει κάποια πληροφορία παρακαλείται να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με το Χαμόγελο του Παιδιού, όλο το 24ωρο, στην Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116000 καθώς και σε όλα τα Αστυνομικά Τμήματα της χώρας. 

Μόνο συγκίνηση και υπερηφάνεια θα μπορούσε να νιώσει κανείς για τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, τον Έλληνα μαθηματικό ο οποίος μόλις στα 27 του χρόνια έλυσε τον γρίφο του Νας.

Ο καθηγητής του MIT δεν έχει σταματήσει όμως μόνο σε αυτή του την ανακάλυψη, αλλά συνεχίζει να προοδεύει και να σημειώνει επιτυχίες, καθώς ο ίδιος χτες τιμήθηκε με ένα από τα σημαντικότερα βραβεία στα μαθηματικά, το Rolf Nevanlinna Prize.

Συγκεκριμένα, το βραβείο Rolf Nevanlinna Prize απονέμεται κάθε τέσσερα χρόνια σε επιστήμονες κάτω των 40 ετών που συνεισέφεραν στα μαθηματικά των υπολογιστών. Δίνεται παράλληλα με το βραβείο Fields, που θεωρείται το Νόμπελ των Μαθηματικών.

To βραβείο Rolf Nevanlinna Prize απονέμεται κάθε τέσσερα χρόνια σε επιστήμονες κάτω των 40 ετών που συνεισέφεραν στα μαθηματικά των υπολογιστών. Δίνεται παράλληλα με το βραβείο Fields, που θεωρείται το Νόμπελ των Μαθηματικών.

Ο λόγος που η Διεθνής Μαθηματική Ενωση τίμησε με αυτό το βραβείο τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη είναι επειδή «διαμόρφωσε κατανόησή μας για την υπολογιστική πολυπλοκότητα σε θεμελιώδη προβλήματα» που έχουν σχέση με τα μαθηματικά και την οικονομία.

Οσο για το πως αισθάνθηκε που τιμήθηκε με αυτό το βραβείο, ο ίδιος ανέφερε στο Athens Voice Radio 102,5 πως είναι ένα από τα σημαντικότερα βραβεία και χαίρεται πάρα πολύ.

«Υπήρχε ένα πρωτόκολλο μυστικότητας και για αυτό το λόγο μαθεύτηκε σήμερα που έγινε η βράβευση», πρόσθεσε.

Ο λόγος που η Διεθνής Μαθηματική Ενωση τίμησε με αυτό το βραβείο τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη είναι επειδή «διαμόρφωσε κατανόησή μας για την υπολογιστική πολυπλοκότητα σε θεμελιώδη προβλήματα» που έχουν σχέση με τα μαθηματικά και την οικονομία.

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (με βαθμό 9,98, με άριστα το 10), έκανε μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Berkeley, πριν τον προσλάβει η Microsoft και φύγει από εκεί, και έναν χρόνο μετά να γίνει, στα 28 του, επίκουρος καθηγητής στο ΜΙΤ.

Σήμερα, 36 ετών, διδάσκει ως καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο ΜΙΤ και εδώ και μερικά χρόνια ο ίδιος δουλεύει πάνω σε προβλήματα που συνδυάζουν την επιστήμη των υπολογιστών, την τεχνητή νοημοσύνη και οικονομική προβλήματα.

H Huawei ξεπέρασε για πρώτη φορά την Αpple σε πωλήσεις smartphones το τελευταίο τρίμηνο, κάτι που φέρνει την κινέζικη εταιρία στη δεύτερη θέση παγκοσμίως.

Η Huawei πούλησε περίπου 54 εκατομμύρια συσκευές το β΄τρίμηνο του 2018, μια αύξηση 40% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Στην πρώτη θέση παραμένει η Samsung με 70 εκατομμύρια smartphones, μια πτώση 10% σε σχέση με το β’ τρίμηνο του 2017.

«Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη της Huawei είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή. Δείχνει ικανότητα να αποκτήσει πρόσβαση σε αγορές που το brand παρέμενε σε μεγάλο βαθμό άγνωστο» λέει ο αναλυτής της IDC, Ράιαν Ράιθ.

Η Huawei κατάφερε να ανέβει στη δεύτερη θέση, ενώ παραμένει ουσιαστικά αποκλεισμένη από την μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία, τις ΗΠΑ.

Και αυτό, γιατί οι Αμερικάνοι αξιωματούχοι πιστεύουν πως οι συσκευές της εταιρίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα από την κινέζικη κυβέρνηση, για λόγους κατασκοπίας.

Η Huawei έχει επανειλημμένως αρνηθεί πως τα προϊόντα της αντιμετωπίζουν προβλήματα σε θέματα ασφάλειας.

Οι οικονομικές τιμές των συσκευών της εταιρίες αποτέλεσαν μεγάλο πλεονέκτημα για την εταιρίας στις ασιατικές χώρες του Ειρηνικού.

Στη συγκεκριμένη περιοχή υπερδιπλασίασε τις πωλήσεις της, σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2017. Επίσης οι πωλήσεις της εταιρίας σημείωσαν σημαντική αύξηση στην Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Όλα αυτά, ενώ εκτός από τις ΗΠΑ, αξιωματούχοι σε Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία και Καναδά έχουν προειδοποιήσει για τους κινδύνους εθνικής ασφάλειας που πιθανόν να προκύψουν από την χρήση των κινέζικων συσκευών.

Η Ηuawei έχει κάνει σημαντικές προσπάθειες να αποκτήσει μεγάλο μερίδιο αγοράς στην τεχνολογία 5G.

Αν μεγάλες αγορές απαγορεύσουν τη χρήση συσκευών στη χώρα τους, αυτό θα αποτελέσει ένα σημαντικό εμπόδιο στην προσπάθεια της εταιρίας να γίνει μια από τις σημαντικές εταιρίες σε παγκόσμιο επίπεδο στην τεχνολογία 5G.

Mε πληροφορίες από CNN

Κάτι αλλάζει στην Ευρώπη, οι πολίτες της οποίας θέλουν να επιστρέψουν στις χριστιανικές τους ρίζες και έτσι μετα την μεταστροφή στην Γερμανία όπου στην Βαυαρία αποφάσισαν την τοποθέτηση του Σταυρού στα δημόσια κτίρια, τώρα και στην Ιταλία αποφάσισε το συγκυβερνών κόμμα της Λέγκα του Βορά να φέρει νομοσχέδιο στο ιταλικό κοινοβούλιο, το οποίο απαιτεί την ορατή απεικόνιση του Σταυρού σε δημόσια κτίρια, σύμφωνα με το γνωστό ιταλικό περιοδικό L’Espresso .

Το νομοσχέδιο με την ονομασία “Διατάξεις σχετικά με την απεικόνιση του σταυρού στα σχολεία και στα γραφεία της δημόσιας διοίκησης” προτείνει να υπάρχουν κρεμασμένοι σταυροί σε χώρους όπως σχολεία, πανεπιστήμια, φυλακές, δημόσιες υπηρεσίες, προξενεία, πρεσβείες και λιμάνια.

Η πρόταση προτείνει την επιβολή προστίμου μέχρι 1.000 ευρώ για την μη συμμόρφωση. Το νομοσχέδιο έχει προγραμματιστεί για συζήτηση στην Βουλή και τη Γερουσία.

Λίγκα του Βορρά και Κίνημα των Πέντε Αστέρων είναι ο κυβερνητικός συνασπισμός που προέκυψε μετά τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν το Μάιο.

Παρόμοια απόφαση έλαβε η κυβέρνηση του ομόσπονδου κρατιδίου της Βαυαρίας.

Ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Markus Söder ανακοίνωσε στις 24 Απριλίου ότι στις εισόδους των κτιρίων των υπηρεσιών του κράτους θα πρέπει να εμφανίζεται ο Σταυρός. Το γραφείο του Söder δήλωσε ότι η απόφαση αποσκοπεί στο «να εκφράσει τον ιστορικό και πολιτιστικό χαρακτήρα της Βαυαρίας» και να παρουσιάσει «μια ορατή δέσμευση τις βασικές αξίες της νομικής και κοινωνικής τάξης στη Βαυαρία και τη Γερμανία».

Η Βαυαρία δεν είναι ένα οποιοδήποτε κρατίδιο στην Γερμανία, θεωρείται η «καρδιά» της Γερμανίας ενώ είναι και η έδρα των Χριστιανοκοινωνιστών του CSU που αποτελεί κυβερνητικό εταίρο της Α.Μέρκελ.

Κάποτε, όταν δεν υπήρχε τίποτα ακόμα, πάρα μόνο η μεγάλη ανάγκη, οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες, όπως οι Δόμπολης, Αρσάκης, Αβέρωφ, Ζάππας, Σίνας, Καπλάνης, η Έλενα Σκυλίτση Στεφάνοβικ – Βενιζέλου, έδωσαν στην πατρίδα υπόσταση, χαρίζοντας σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και όλη τους την περιουσία, την αποκτημένη σε ξένες μεγάλες, κρύες πόλεις μακρινές. Πανεπιστήμια, Πολυτεχνεία, πολλά σχολεία, νοσοκομεία, πολεμικά καραβιά, ορφανοτροφεία και εκκλησίες! Και υπάρχουμε!

Το καλοκαίρι του 2018, το Ίδρυμα Σταύρος Σπ. Νιάρχος θυμίζει πως είναι να είσαι πραγματικά μεγάλος και εθνικός! Η διοίκηση του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος»  διαθέτει το δυσθεώρητο ποσό των 25.000.000 ευρώ για τη συντήρηση και την ενδεχόμενη αγορά εξοπλισμού του Πυροσβεστικού Σώματος, στην εκπαίδευση και κυρίως στην πρόληψη και την άμεση ανταπόκριση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης!

Αθόρυβα, με ενσυναίσθηση και συνείδηση του μεγέθους της καταστροφής, σε αντίθεση με πολύ πλούσιους σα φωτοβολίδες φτιαγμένους αρπάζοντας απ’ το κράτος των περασμένων δεκαετιών, οι άνθρωποι πίσω απ το Ίδρυμα, δε ζητούν, αλλά δίνουν. Και ποιοι είναι αυτοί, που τους πρεπει η δημοσιοποίηση και οι δημόσιες ευχαριστείς όσο και να δε το θέλουν; Πως μοιάζουν; Τι κάνουν στη ζωή; Πως νιώθουν την οδύνη άλλων και προσπαθούν να την ανακουφίσουν, ενώ θα μπορούσαν να είναι σε εξωτικούς παράδεισους, σε θέρετρα, σε έναν επίγειο κήπο της Εδέμ, φτιαγμένο από χρήματα; Ιδού: ο  κύριος Ανδρέας Δρακόπουλος, η κυρία Χριστίνα Λαμπροπούλου και φυσικά ο ίδιος ο Φίλιππος Νιάρχος!  

Το Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος

Πρώτα απ’ όλα και όλους ήταν ο Σταύρος Σ. Νιάρχος, που γεννήθηκε το 1909 και πέθανε το 1996, ένας μυθικά πλούσιος και αυτοδημιούργητος Έλληνας, με μυθιστορηματική ζωή, εμβληματικές συγκρούσεις και εμπορικές κινήσεις, που, όμως, δεν ξέχασε ποτέ, πως είναι να μην έχεις, να μη μπορείς, ή να χάνεις. Φτιαγμένο λοιπόν από μνήμη και ανθρωπιά, είναι το Ίδρυμα ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ, με δράση στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, που ξεκίνησε τις ενέργειες του το 1996, επιδεικνύοντας ευαισθησία στην Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και τον Πολιτισμό.

Συνολικά, οι δωρεές του Ιδρύματος από το 1996 μέχρι τον Οκτώβριο του 2014, φτάνουν το ύψος των 1.129.969.000 ευρώ. Παράλληλα το ίδρυμα έφτιαξε το έργο που θα αλλαξε το Φαληρικό Δέλτα με την κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού, για την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας, ανάμεσα σ’ άλλα. Το Ίδρυμα, σύμφωνα με τη διαθήκη του Σταύρου Νιάρχου, είναι υποχρεωμένο να διαθέτει το 50% των εσόδων του από την περιουσία σε χρηματοδοτήσεις κοινωφελών έργων στην Ελλάδα που ορίζει ακόμα πως «πέραν της ιδίας του περιουσίας θα έχει την πρόσθετη δυνατότητα να δανείζεται από την κληρονομιαία περιουσία κατά την αναλογία της κληρονομικής του μερίδος κάθε ποσόν που θα έχει τυχόν ανάγκη για την εκτέλεση κοινωφελών έργων στην Ελλάδα».

Με λίγα λόγια, πέρα από την «προίκα» που δόθηκε στο Ίδρυμα θα υπάρχει υποχρέωση όλων των άλλων κληρονόμων να συνεισφέρουν στο έργο του, ειδικά όταν πρόκειται για χρηματοδότηση προγραμμάτων που αφορούν την Ελλάδα. Και η δράση ήδη του Ιδρύματος από δωρεά ασθενοφόρων για το ΕΚΑΒ, μέχρι υποτροφίες για νέους, χρηματοδοτήσεις για σπουδές και μεταπτυχιακά ή να αναλαμβάνει την δέσμευση της διάθεσης €100.000.000 για την επανεκκίνηση και ενίσχυση των νέων της χώρας, που ματίζονται από το 60% ανεργίας. Άρα δε μιλάμε για αυτάρεσκη φιλανθρωπία, αλλά για ουσιαστική ανθρωπιά, που κάνει τα πάντα για να απαλύνει, να επουλώσει, να γιατρέψει πληγές σε μια χωρά – πολυτραυματία…

Ο Ανδρέας Δρακόπουλος

«Από τον αείμνηστο θείο μου, Σταύρο Νιάρχο, που έχτισε όλα όσα σήμερα μας δίνουν τη δυνατότητα να προσπαθούμε να επιφέρουμε θετικές, διαχρονικές αλλαγές στην κοινωνία μέσω του Ιδρύματος που φέρει το όνομά του, μέχρι την πιο μεγάλη ή μικρή δωρεά που κάνουμε ως κοινωφελές ίδρυμα, οδηγό και πυξίδα μας αποτελούν η ενίσχυση του Ελληνισμού και των αξιών που αυτός πρεσβεύει – στην πιο αγνή και ρομαντική τους εκδοχή», αυτά είχε πει όταν η Ελλάδα τον τιμούσε ο Ανδρέας Δρακόπουλος, ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του κοινωφελούς Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Wharton του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, από όπου αποφοίτησε με Bachelor of Science στις Οικονομικές Επιστήμες. Ζει στην Νέα Υόρκη και στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος. Έχει τρία παιδιά. Είναι ο γιος του Κωνσταντίνου Δρακόπουλου και της Ελένης Μερκάτη. Από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από την οικογένεια Νιάρχου και είναι εγγονός της Μαρίας Νιάρχου, αδελφής του εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου, ενώ από την πλευρά της μητέρας του κατάγεται από την παλαιά ζακυνθινή οικογένεια Μερκάτη και είναι δισέγγονος του Αλέξανδρου Μερκάτη, κτηματία και αυλάρχη του βασιλιά Κωνσταντίνου.

Ανδρέας Δρακόπουλος, πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος

Ήταν ο αγαπημένος ανιψιός του Σταύρου Νιάρχου, ο οποίος του κληροδότησε το 10% των μετοχών της εταιρείας Willow Trust Company, που διαχειριζόταν το σύνολο της περιουσίας του Σταύρου Νιάρχου που αποτελείτο από ναυτιλιακές εταιρείας και συμμετοχές σε μετοχικά κεφάλαια και ομόλογα. Με την ίδια διαθήκη του Σταύρου Νιάρχου, ιδρύθηκε και το Ίδρυμα, στο οποίο κληροδοτήθηκε το 20% της Willow Trust Company και που στο διοικητικό συμβούλιο όρισε ως πρόεδρο τον ανιψιό του.

Έχει υπάρξει μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης ενώ σήμερα είναι μέλος των διοικητικών συμβουλίων του Πανεπιστημίου Ροκφέλλερ, του Πανεπιστημίου John Hopkins, του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στην Ουάσιγκτον καθώς και του Ντάλτον School στη Νέα Υόρκη. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας και με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από την Ελληνική Δημοκρατία.

Στις 26 Μαρτίου 2018 τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Το 2017, ο κ. Δρακόπουλος τιμήθηκε με τα Ανθρωπιστικά Βραβεία των οργανισμών New York Stem Cell Foundation (NYSCF) και Ίδρυμα του Πυροσβεστικού Σώματος της Νέας Υόρκης (FDNY Foundation). Το 2015, το Child Mind Institute τον βράβευσε για τη διαρκή υποστήριξη και συμβολή του στην ενίσχυση της ψυχικής υγείας των παιδιών.

Το ίδιο έτος, σε εκδήλωση για τον εορτασμό των 100 χρόνων του «Εθνικού Κήρυκα», ο κ. Δρακόπουλος βραβεύτηκε για τη συμβολή του στην ανάδειξη και υποστήριξη της ελληνικής Παιδείας και τιμήθηκε με το βραβείο «Πρόσωπο της Χρονιάς» (Person of the Year Award) από το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο. Το 2012, η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης τον τίμησε για την προσωπική συνεισφορά του στα εκπαιδευτικά της προγράμματα. Ως άνθρωπος μοιάζει αφοσιωμένος και απορροφημένος απ το να κάνει έναν κόσμο λιγάκι ωραιότερο, πιο δίκαιο, με λιγότερο πόνο, όσο περνά απ το χέρι του. Για χρόνια, οι προσωπικές δωρεές του, δείχνουν πως πιστεύει πως η Παιδεία, οι Τέχνες, ο Πολιτισμός και πάνω απ όλα η Υγεία, είναι η σωτηρία του κόσμου.

«…ξανά και ξανά να γεννιόμαστε από τις στάχτες μας και να χτίζουμε από την αρχή το σπιτικό μας, το χωριό μας, τη χώρα μας…»

«Το φιλότιμο, η γενναιότητα, η γενναιοδωρία, η ανοιχτή καρδιά, η φιλοξενία, το πνεύμα το σθεναρό και αθάνατο, η επιμονή, το ταμπεραμέντο, οι οικογενειακοί δεσμοί, η γη, ο ήλιος, το φως και η θάλασσα που καθορίζουν το DNA μας, ο νόστος, η δυνατότητα ξανά και ξανά να γεννιόμαστε από τις στάχτες μας και να χτίζουμε από την αρχή το σπιτικό μας, το χωριό μας, τη χώρα μας.

Αξίες που συνοδεύουν διαχρονικά τον Ελληνισμό, όπου κι αν αυτός βρίσκεται, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Στοιχεία που θέλουμε να αναδεικνύουμε και να επιβραβεύουμε μέσα από τις δωρεές του Ιδρύματος Στ. Νιάρχος, στοιχεία που θέλουμε να έχουμε εμείς οι ίδιοι αλλά και να μεταγγίζουμε με το έργο μας και με το έργο των πολλών και αξιόλογων συνεργατών μας…», είπε ο Ανδρέας Δράκοπουλος, όταν τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυριο Προκόπη Παυλόπουλο, σε μια μικρή, σεμνή, αλλά γεμάτη συγκίνηση τελετή.

Ήταν μια έκφραση ευγνωμοσύνης της πολιτείας, καθόλου τυπική, αλλά ουσίας για την προσφορά του κ. Δρακόπουλου και του Ιδρύματος στην πατρίδα. «Με αυτήν την τεράστια, πραγματικά, συμβολή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, υπό τη δική σας ηγεσία, συνεχίζει την παράδοση των Εθνικών Ευεργετών», είχε δηλώσει  ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τονίζοντας αλλού, πως «το παράδειγμα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος μας θυμίζει ότι Εθνικοί Ευεργέτες υπήρξαν εκείνοι οι οποίοι συνέδεσαν τις δωρεές τους με κρίσιμες στιγμές της πορείας του Νεότερου Ελληνικού Κράτους.

Μια κρίσιμη στιγμή είναι και αυτή την οποία διανύουμε…». Και στις μεγάλες αλήθειες του ο Ανδρέας Δρακόπουλος, αφού παρέλαβε το παράσημο, όρισε πως «Η σημερινή τιμή που γίνεται στο πρόσωπό μου είναι επιβράβευση όλων μας, του θείου μου και ιδρυτή μας Σταύρου Νιάρχου, όλων των συναδέλφων μου στο Ίδρυμά μας, αλλά και όλων των δωρεοδόχων-συνεργατών του Ιδρύματος, της οικογένειάς μου, των φίλων μου που μου έχουν σταθεί στη ζωή μου, στα καλά και στα δύσκολα.

Είναι μία τιμή που φέρω στην ψυχή μου και που κληροδοτώ στα παιδιά μου σαν πραγματικό παράσημο-υπενθύμιση, γιατί, τι πιο σπουδαίο από την αγάπη για την πατρίδα, όπως καθένας την ορίζει. Πατρίδα είναι το σπίτι μας, πατρίδα ο τόπος μας, πατρίδα η οικογένειά μας και οι φίλοι μας, πατρίδα όποια γη μας αγκαλιάζει, μας ενθαρρύνει να δημιουργούμε, να προσφέρουμε, να επιστρέφουμε σε αυτήν. Πατρίδα μας είναι ο κόσμος μας»…

Η Χριστίνα Λαμπροπούλου

Η Χριστίνα Λαμπροπούλου είναι η CFO του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» υπεύθυνη για την εποπτεία των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων του Ιδρύματος. Χαμηλών τόνων είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά μιλάει με τη δουλειά του και όχι με εντυπωσιασμούς. Εργάζεται στο Ίδρυμα από τον Ιούλιο του 2009, ενώ πριν και για 24 χρόνια δούλευε στην Citibank στην Ελλάδα, στον τομέα της λιανικής τραπεζικής. Κατά την περίοδο εργασίας της στην Citibank, η κυρία Λαμπροπούλου υπηρέτησε σε διάφορες διοικητικές θέσεις στους τομείς Οικονομικού Ελέγχου και Ανάλυσης, Marketing, Διεύθυνσης Δικτύου καθώς και στην Διεύθυνση Επενδυτικών προϊόντων.

Η Χριστίνα Λαμπροπούλου (δεξιά)

Στην τελευταία θέση που κατείχε στην Citibank πριν ξεκινήσει την σταδιοδρομία της στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», η Χριστίνα Λαμπροπούλου υπήρξε επικεφαλής της Διεύθυνσης Επενδυτικών προϊόντων, με αρμοδιότητα τον σχεδιασμό και τη διάθεση καταθετικών, επενδυτικών και ασφαλιστικών προϊόντων. Ήταν επίσης υπεύθυνη του Δικτύου των Καταστημάτων της τράπεζας και των εναλλακτικών δικτύων εξυπηρέτησης και διάθεσης τραπεζικών προϊόντων. Είναι κάτοχος πτυχίου BA στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά και στην Ανάλυση Επιχειρήσεων από το πανεπιστήμιο Harvard.Ανήκει στην οικογένεια των Λαμπρόπουλων, όπου έγιναν σημείο αναφοράς ολόκληρο τον 20 αιώνα, του εμπορίου στη χώρα. Ναι, μιλάμε για το «ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ» το υπερκατάστημα που σηματοδότησε το εμπορικό κέντρο της Αθήνας, τα Χαυτεία επί 98 χρόνια και που η ιστορία της οικογένειας αλλά και το μαγαζιού, είναι θέμα ολόκληρο μυθιστορήματος και όχι απλής καταγραφής.

Ο αδελφός της Χριστίνας, ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος με το άγγιγμα του Μίδα έχει δυναμώσει τα Αttica Stores και εν τω μέσω της κρίσης επενδύει και δεν έχει κάνει… μειώσεις μισθών! Αθόρυβη, αποτελεσματική, υπεράνθρωπα εργατική αλλά πάντα εξεταστικά κομψά ντυμένη, η ψιλόλιγνη κυρία Λαμπροπούλου, κάνει έργο που της οφείλουν οι Έλληνες, αν μη τι άλλο, την δημοσιά υπογράμμιση της επίγνωσης της προσφοράς της.

Ο Φίλιππος Νιάρχος

Είναι ο 688ος πλουσιότερος ανθρώπος του κόσμου και ο 4ος πλουσιότερος Έλληνας. Εκτός από μέλος της εφοπλιστικής οικογένειας με το εμβληματικό όνομα πλούτου είναι ο σημαντικότερος ίσως, συλλέκτης έργων τέχνης του κόσμου, με την συλλογή του μόνο, να υπολογίζεται ότι ξεπερνάει το 1 δισ. δολάρια. Όταν ο πατέρας του, Σταύρος Νιάρχος, πεθαίνει το 1996, αφηνει το μεγαλύτερο μέρος της αμύθητης περιουσίας του στον μεγαλύτερο γιο του, τον χαμηλών τόνων Φίλιππο Νιάρχο.

Είναι ο διάδοχος της μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας, ο επικεφαλής της, αλλά η κύρια πηγή του πλούτου του είναι, πλέον, η συλλογή των έργων τέχνης που διαθέτει. Μιλάμε για την μεγαλύτερη, παγκοσμίως, ιδιωτική συλλογή έργων τέχνης του Van Gogh, η οποία, μάλιστα, περιλαμβάνει και το έργο «Self Portrait With Bandaged Ear» με τον αυτοτραυματισμό του Van Gogh, η αξία του οποίου εκτιμάται στα 100 εκατ. δολάρια.  Στην συλλογή περιλαμβάνεται το θρυλικό έργο του Πικάσο, «Yo Picasso», που αποκτήθηκε το 1989 έναντι 47,9 εκατ. δολαρίων σε δημοπρασία των Sotheby’s.

Ο Φίλιππος Νιάρχος κληρονόμησε την συλλογή απ τον πατέρα του, Σταύρο, που την είχε αγοράσει το 1957, έναντι 3 εκατ. δολαρίων από τον ηθοποιό Έντουαρντ Ρόμπινσον, ο οποίος χρειαζόταν χρήματα για το διαζύγιό του. Ο κληρονόμος αύξησε και εμπλούτισε την συλλογή του γονιού με σπουδαία έργα της μεταπολεμικής τέχνης, όπως σημαντικές δουλειές του Andy Warhol, το «Green Car Crash», το οποίο απέκτησε έναντι 71,7 εκατ. δολαρίων. Ο Φίλιππος Νιάρχος, ίσως γιατί ο πατέρας του, η μητέρα του, το περιβάλλον της οικογένειας του, έζησαν μυθική υπερέκθεση, τηρεί άκρως μετρημένη ζωή, καθόλου επιδεικτική και σχεδόν μυστική.

Δεν είναι τυχαίο πως ελάχιστες φωτογραφίες του υπάρχουν στον παγκόσμιο τύπο και αυτές πρέπει να τις τράβηξε αναγκαστικά, όπως εκείνη με τον τότε πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, στο Μέγαρο Μαξίμου, το 2007 για την θεμελίωση του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος».

Ήταν αυτός που εκ μέρους της εφοπλιστικής οικογένειας παρέδωσε στο Ελληνικό Δημόσιο το Κέντρο, ένα έργο 630 εκατ. ευρώ, για όφελος της Ελλάδας, στη μνήμη του πατέρα του. Και ήταν αυτός που κατά τη διάρκεια των εργασιών ανέγερσης του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, επέβλεπε προσωπικά, αφήνοντας την προσεκτικά, μυστική ζωή του, το έργο. Πιθανόν πως ήταν, τότε, εδώ, στη χώρα, και να μην το είχε μάθει ποτέ κανείς, αν η κόρη του η Ευγενία δεν τραβούσε selfie!

Στάθηκε, προφανώς, τόσο μεγάλη η αγάπη του για αυτό το έργο – σταθμό για τον πολιτισμό της χώρας που άλλαξε, για λίγο τις συνήθειες του. Ο Φίλιππος Νιάρχος έχει δυο γιους, τον Σταύρο, με το όνομα του παππού του, και τον Τεό, που φιγουράρουν σε άλλες λίστες, αυτές των περιζήτητων εργένηδων ανά την υφήλιο και δυο κόρες, την χαμηλών τόνων, Ηλέκτρα και την πιο ζωηρή, ωραία Ευγενία. Ο Φίλιππος Νιάρχος διατηρεί την ελληνική υπηκοότητα. Ούτε φανφάρες, ούτε επιδείξεις, ούτε αυταρέσκεια.

Ο Σταύρος Νιάρχος

Ο «άγνωστος» σχεδόν Νιάρχος δεν έχει παραχωρήσει ποτέ του συνέντευξη, είναι φιλότεχνος και δείχνει να έχει μεγάλη του φροντίδα το Ίδρυμα και την Αθήνα. Είναι παντρεμένος, από το 1984, με την Βικτόρια-Χριστίνα Γκίνες, της οικογένειας που παράγει την ομώνυμη μπίρα.

Η άποψη πια των Ελλήνων για τον Φίλιππο Νιάρχο και ας μη γνωρίζουν ούτε καν πως είναι φυσιογνωμικά;

«Μια χώρα είναι ισχυρή όταν είναι ισχυρή στον πολιτισμό και στον πατριωτισμό και ευτυχώς υπάρχουν ακόμη πατριώτες όπως ο Νιάρχος φτιάχνοντας αυτό το Αριστούργημα την βιβλιοθήκη και την όπερα στο Φάληρο…», διαβάζουμε σε σχόλιο χρήστη στο διαδίκτυο. Και που δίνονται και 25.000.000 ευρώ για να σβήνουν οι φωτιές πριν κάψουν τις ίδιες μας τις ζωές…

[mononews]