Ένα σοκαριστικό βίντεο δείχνει ένα γαμπρό να δέχεται έναν πυροβολισμό στον ίδιο του τον γάμο, όταν ένας εκτελεστής τον πυροβόλησε και τον σκότωσε από κοντινή απόσταση.
Ο 25χρονος νιόπαντρος Σουνίνλ Βέρμα γιόρταζε τον γάμο του σε ένα κύκλο μαζί με τους καλεσμένους όταν ο εκτελεστής τον πυροβόλησε στο στήθος.
Το βίντεο που τραβήχτηκε από τον φωτογράφο του γάμου δείχνει τον άντρα με το πορτοκαλί πουκάμισο να κρατάει ένα όπλο.
Δείτε το βίντεο
O γαμπρός κοιτάζει τον δολοφόνο του πριν εκείνος τον πυροβολήσει για δεύτερη φορά.
Η αστυνομία της περιοχής αναζητάει τον εκτελεστή, ο οποίος μέχρι στιγμής διαφεύγει.
Η δολοφονία φαίνεται να έγινε εν μέσω εορτασμών, αλλά δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα αν ήταν σκόπιμη ή όχι.
Πρόκειται για μια «Mercedes S Class 350» που μεταφέρει Ρώσους μεγιστάνες και ζάμπλουτους τουρίστες
«Είστε βρεγμένος;» με ρώτησε ένας οδηγός ταξί όταν κάλεσα στο σταθερό τηλέφωνο της πιάτσας του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη για μια κούρσα των 10 ευρώ, από την παραλία Αμμουδάρα έως το λιμάνι.
Ασυναίσθητα λοιπόν, έχοντας αιφνιδιαστεί από την ερώτηση του, έπιασα το μαγιό μου για να διαπιστώσω αν όντως είχε στεγνώσει. Αρχικά σκέφτηκα πως μάλλον έπεσα πάνω σε κάποιον περίεργο, απ’ αυτούς που λατρεύουν το Ι.Χ τους όπως οι Ινδοί την θεά Κάλι.
Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά και ο λόγος για τον οποίο ρωτήθηκα αν το μαγιό μου ήταν στεγνό, εμφανίστηκε μπροστά μου.
Ένας κουστουμαρισμένος κύριος βγήκε από την θέση του οδηγού και άνοιξε με ευλαβικό σχεδόν τρόπο την πίσω πόρτα μιας “Mercedes S Class 350”. Αυτοκίνητο αξίας 160.000 ευρώ.
Πριν προλάβω να σκεφτώ ότι μπορεί να έγινε λάθος και να παραλαμβάνει τον λάθος άνθρωπο, εκείνος συνέχισε την σύντομη κουβέντα που είχαμε απ’ την πρώτη μας επικοινωνία.
– «Καταλάβατε τώρα γιατί σας ρώτησα, αν είστε βρεγμένος;»
Χαμογέλασα συγκαταβατικά γιατί δεν ήθελα να τον κακοκαρδίσω. Σκέφτηκα ότι σε περίπτωση που ήμουν μούσκεμα δεν θα με άφηνε να πλησιάσω ούτε στο ένα μέτρο τα δερμάτινα καθίσματα της μαύρης λιμουζίνας.
Η επιφυλακτικότητα του Στάθη Λιουδάκη, ιδιοκτήτη του μεγάλου πολυτελούς οχήματος έγκειται στο ότι εκεί που παίρνει μια απ’ τις συνηθισμένες καθημερινές του κούρσες, στο «καπάκι» μπορεί να του τηλεφωνήσουν από τα πεντάστερα της Ελούντα για να παραλάβει στενό συγγενή του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως άλλωστε έχει συμβεί αρκετές φορές την τελευταία τετραετία, από τη μέρα δηλαδή που αγόρασε αυτό το πανάκριβο αυτοκίνητο.
Οι μάνατζερ των μεγάλων πολυτελών ξενοδοχείων της περιοχής τον προτιμούν κάθε φορά που οι πελάτες τους χρειάζονται ταξί για τις μετακινήσεις τους. Οι τουρίστες εντυπωσιάζονται αφού δεν περιμένουν ότι θα κάνουν την βόλτα τους με ένα αυτοκίνητο των 160.000 ευρώ. Εκείνος αγχώνεται διότι θέλει τα πάντα να είναι στην εντέλεια.
«Δεν έχει υπάρξει ούτε ένας πελάτης που να μην έχει κάνει έστω ένα σχόλιο για το αυτοκίνητο μου» λέει ο αυτοκινητιστής , θυμούμενος κι ένα περιστατικό με έναν άλλον Ρώσο τουρίστα, ο οποίος όταν έφτασε στον προορισμό του άρχισε να «παλεύει» με τα κουμπιά προκειμένου να ανοίξει την πόρτα, λέγοντας του χαρακτηριστικά, «Μη με κοιτάς έτσι, δεν έχω ξαναμπεί σε τέτοιο αυτοκίνητο!»
Όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα οι περισσότεροι ταξιτζήδες δουλεύουν 12 με 15 ώρες τη μέρα για ένα πενιχρό μεροκάματο, στον Άγιο Νικόλαο εντοπίσαμε κι άλλους αυτοκινητιστές με αυτοκίνητα εφοπλιστών. Χωρίς να το επιδιώξουν, διεκδικούν τον άτυπο τίτλο για τον πιο πολυτελή στόλο ταξί σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πέντε ακόμη οδηγοί έχουν αγοράσει το ίδιο μοντέλο αυτοκινήτου, ενώ αν κάνεις μια βόλτα στη πόλη θα παρατηρήσεις ότι το φθηνότερο ταξί ξεπερνά σε αξία τις 40.000 ευρώ. Και είναι όλα καινούρια αφού ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Όμως οι δουλειές πάνε καλά και απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι φέτος ο κ. Λιουδάκης θα αποπληρώσει όπως όλα δείχνουν και την τελευταία δόση του δανείου που είχε λάβει για να αγοράσει το υπερπολυτελές όχημά του.
Οι επιδόσεις του του χάρισαν το προσωνύμιο «Golden Greek». Η φανέλα του με το νούμερο 16 κοσμεί ακόμη την οροφή του γηπέδου των Wildcats καθώς αποσύρθηκε για πάντα.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μπορεί να υπερηφανεύεται για πολλές ελληνικές πρωτιές στο ΝΒΑ, αλλά όχι για όλες. Πολλά χρόνια πριν το ταλέντο και οι επιδόσεις του κάνουν τους Αμερικανούς να μάθουν να προφέρουν σωστά το όνομά του, ένας συμπατριώτης μας τους δημιούργησε αντίστοιχο γλωσσοδέτη. Λεγόταν Λου (Λεωνίδας) Τσιωρόπουλος. Θεωρείται ο πρώτος ελληνικής καταγωγής μπασκετμπολίστας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και η σύντομη καριέρα του ήταν γεμάτη με επιτυχίες που θα ζήλευε ακόμη και ο «Greek Freak». Έναν κολλεγιακό τίτλο καθώς και δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή του NBA με τους τεράστιους Μπόστον Σέλτικς.
Στον Λου δεν περνούσαν τσαμπουκάδες
Με ύψος 1,96 και τρομερή φυσική δύναμη στα χέρια, ο Λου (γεννημένος το 1930 στο Λιν της Μασαχουσέτης) έμοιαζε κομμένος και ραμμένος για το αμερικάνικο football. Στο Λύκειο της γενέτειρας του επιβεβαίωσε τις προβλέψεις καθώς εξελίχθηκε σε All America player. Η αγάπη του για τα σπορ, αλλά η απέχθειά του για το… ξύλο τον οδήγησαν στο μπάσκετ. Αν και λογιζόταν ως γκαρντ-φόργουορντ, το σουτ δεν ήταν το δυνατό του στοιχείο.
Παρά το γεγονός πως ήταν κάτω από 2 μέτρα, η εμπειρία του από το πολύ σκληρότερο ποδόσφαιρο, αποδείχθηκε το καλύτερο εφόδιο που θα μπορούσε να κουβαλήσει στα παρκέ. Δυναμικός, αλτικός και πεισματάρης, ο Τσιωρόπουλος ήταν πολύ σκληρό καρύδι για την εποχή του. Η έφεσή του στα ριμπάουντ, η σκυλίσια άμυνα, το πάθος και η αυταπάρνηση τον έκαναν τον τέλειο συμπαίκτη. Αυτόν που οι μελλοντικοί Hall-Of-Famers, Φρανκ Ράμσεϊ και Κλιφ Χάγκαν χρειάζονταν να τρέχει πίσω τους για να καλύψει κενά. Και να τους βοηθήσει να παρουσιάσουν μία από τις καλύτερες ομάδες του κολλεγιακού πρωταθλήματος.
Ο θρύλος του Κεντάκι
Αν έπαιζε σήμερα θα προβληματιζόταν για το τι θα έγραφε πίσω στη φανέλα του. Το… Tsioropoulos έτσι κι αλλιώς ήταν δύσκολο να το προφέρει, πόσω μάλλον να δοκιμάσει να το διαβάσει κανείς. Πίσω στη δεκαετία του ’50 όμως οι φανέλες δεν έγραφαν τα ονόματα των αθλητών. Οι συμπαίκτες στο Κεντάκι έλυσαν το πρόβλημα. Οι επιδόσεις του του χάρισαν το προσωνύμιο «Golden Greek», ενώ αργότερα… απαντούσε και στο «Mr. T». Ο προπονητής του, Άλντορφ Ραπ, προτιμούσε το πρώτο.
Υπό τις οδηγίες του το Κεντάκι κέρδισε τον τίτλο του NCAA το 1951 και δύο χρόνια αργότερα τερμάτισε τη σεζόν με το εντυπωσιακό 25-0. Χωρίς ωστόσο να πάρει μέρος στην τελική φάση για λόγους που θα αναλυθούν αργότερα. Με τέτοιες επιτυχίες δεν είναι καθόλου παράξενο που η σημερινή έδρα των Wildcats φέρει το όνομα του θρυλικού κόουτς. Και για να μην υπάρξουν παρερμηνείες σχετικά με τη συνεισφορά του «Χρυσού Έλληνα», η φανέλα του με το νούμερο 16 κοσμεί ακόμη την οροφή του γηπέδου καθώς αποσύρθηκε για πάντα.
Το σκάνδαλο που δεν τον άγγιξε
Ενώ ο τίτλος του ’51 αποτελεί χρυσή σελίδα στην ιστορία του Κεντάκι, υπάρχουν και τα σκοτεινά σημεία της. Τον χειμώνα του ’52 ξεσπά σκάνδαλο στημένων αγώνων στο κολλεγιακό πρωτάθλημα. 32 παίκτες από 7 σχολεία αποκαλύφθηκε πως είχαν πάρει μέρος, με την ενεργή ανάμειξη της Μαφίας. Τέσσερις από αυτούς έπαιζαν για λογαριασμό των Wildcats. Η τιμωρία τους, όπως και εκείνη των πανεπιστημίων ήταν αναπόφευκτη. Ο «Χρυσός Έλληνας» δεν είδε το παράξενο για τους Αμερικανούς όνομά του να είναι ανάμεσά τους. Δυστυχώς όμως εξαιτίας αυτού, ο ίδιος και οι συμπαίκτες του έχασαν μια χρονιά, ενώ λόγω ενός περίεργου κανονισμού, δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν το NCAA τη σεζόν που με το επικό 25-0 θεωρούνταν η κορυφαία ομάδα εκτός ΝΒΑ.
Εκείνη τη χρονιά Τσιωρόπουλος (είχε 14,5 πόντους μ.ο), Ράμσεϊ και Χάγκαν έγιναν ντραφτ και υπέγραψαν συμβόλαιο με τους Σέλτικς. (Ο Λου στο νούμερο 57). Εξαιτίας του σκανδάλου όμως αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο κολλέγιο, για λογαριασμό του οποίου δεν είχαν το δικαίωμα να αγωνιστούν στην τελική φάση αφού θεωρήθηκε πως είχαν ήδη αποφοιτήσει. Κι ενώ το Κεντάκι είχε πάρει την πρόκριση για τα τελικά, η ομάδα γνωρίζοντας πως δεν είχε ιδιαίτερες ελπίδες χωρίς τους καλύτερους παίκτες, προτίμησε να αποσυρθεί και να διατηρήσει για πάντα τον τίτλο της «αήττητης βασίλισσας δίχως στέμμα».
Νικητής και στο NBA
Πριν μεταπηδήσει στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, ο Τσιωρόπουλος πέρασε ένα διάστημα στην πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ. Στη συνέχεια «προσγειώθηκε» στο NBA όπου για μια τριετία φόρεσε τη φανέλα των Σέλτικς του θρυλικού Άουερμπαχ. Στη Βοστώνη ευτύχισε να κατακτήσει δύο πρωταθλήματα (1957, 1959). Με 5,8 πόντους, 4,8 ριμπάουντ και 1,1 ασίστ ανά παιχνίδι αποτέλεσε την επιτομή ενός χαρακτηρισμού που πολύ αργότερα «εφευρέθηκε» από το NBA. Ήταν ο τύπος που ερχόταν από τον πάγκο για να καθαρίσει σε ειδικές καταστάσεις. Ο συμπαίκτης του (και μετέπειτα προπονητής) Τόμι Χέινσον τον είχε αποκαλέσει «το πρωτότυπο αυτού που μάθαμε να λέμε 6ος παίκτης, μια έννοια που αναπτύχθηκε στο πέρασμα του χρόνου».
Με τον Χέινσον μοιράζονταν και τον χρόνο στα παιχνίδια (με τον Έλληνα ομογενή να είναι ο back up forward και τον Αμερικανό βασικός) αλλά και το ίδιο δωμάτιο στα ξενοδοχεία. Μιλώντας γι’ αυτόν είχε προσθέσει: «Σίγουρα θα είχε κάνει μεγαλύτερη καριέρα, αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς». Δυστυχώς όμως η πλάτη του Λούη, όπως τον φώναζαν οι φίλοι, δεν άντεξε στους ρυθμούς του πρωταθλητισμού, με συνέπεια ένα τέλος που ήρθε πολύ σύντομα από ό,τι θα ήθελε.
Μετά το μπάσκετ
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο, μετά το τέλος της καριέρας του ο Τσιωρόπουλος στάλθηκε από τις Υπηρεσίες Πληροφοριών των ΗΠΑ σε Ελλάδα και Ιράν, σε εκπαιδευτικά ταξίδια σχετικά με το μπάσκετ. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνδύασε τον αθλητισμό με την εκπαίδευση. Ως αθλητής είχε πει πως χρειαζόταν να επιβληθεί σε τύπους πιο μεγαλόσωμους από αυτόν χρησιμοποιώντας τη θέλησή του. Μια στάση ζωής την οποία τήρησε και ως δάσκαλος.
Ασχολήθηκε με πολλά και διάφορα (από αθλητικός διευθυντής σε ενορία μέχρι εμπόριο αλκοόλ στο Λέξινγκτον) ως τη στιγμή που έγινε προπονητής. Μετά από 5 χρόνια θα αποφασίσει να αφήσει πίσω του οριστικά το σπορ. Την τελευταία σεζόν ως κόουτς του Manual High καταγράψει το χειρότερο ρεκόρ του. 2 νίκες και 19 ήττες, εκ των οποίων 14 συνεχόμενες. Τότε θα εξομολογηθεί σε συνέντευξή του: «Συνεχίζω να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου, αλλά χάνουμε. Χάνω. Αυτό με οδήγησε σε μια νέα αξιολόγηση του χώρου. Εννοώ, αλήθεια, γιατί παίζουμε; Προφανώς όλα αυτά τα παιδιά παίζουν για να νικήσουν. Όμως η μαγική λέξη είναι η αντιξοότητα. Αυτή αντιμετωπίζουμε. Τώρα τα παιδιά είναι πεσμένα. Αλλά το να μείνουν έτσι επειδή χάνουν θα είναι έγκλημα. Αν είναι να πάρουν ένα μάθημα, αυτό πρέπει να είναι η προσπάθεια. Το να δίνεις το 100% παρά τις αντιξοότητες. Δεν περιμένω από κάποιον 1,60 να πηδήσει πάνω από έναν που είναι 2 μέτρα. Θέλω όμως να δοκιμάσει να το κάνει»…
Ο άλλος Λου
Μετά το μπάσκετ ο Λου παρέμεινε στο χώρο της εκπαίδευσης από διευθυντικές θέσεις. Το παρελθόν και το παρουσιαστικό του προκαλούσαν θαυμασμό, δέος αλλά και φόβο στους μαθητές. Εκείνος συχνά το διασκέδαζε, το εκμεταλλευόταν αλλά προσπαθούσε να μην το τραβάει στα άκρα. «Ποτέ δεν καταλάβαινες αν σου κάνει πλάκα ή αν εννοεί τα όσα έλεγε», αποκαλύπτει ένας από τους μαθητές του. «Τα έκανα πάνω μου όταν τον έβλεπα, αλλά ήξερα πως έχει χρυσή καρδιά», συμπληρώνει.
Και αυτή η μίξη γνήσιας καλοσύνης και αυστηρής προσήλωσης στο στόχο ήταν που έκανε τον Λου Τσιωρόπουλο μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Είναι αυτό που τον έκανε νικητή, πρωταθλητή, πραγματικά σπουδαίο.
Και επιστέγασμα όλων αυτών ήταν κάτι που αποκαλύφθηκε λίγο πριν το θάνατό του, το 2015. Λίγο πριν γίνει 85 ετών. Στα memorabilia που κοσμούν το σπίτι του τα δαχτυλίδια του NBA, οι φανέλες και τα αποκόμματα εφημερίδων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Περίοπτη θέση κατέχει ένα βραβείο που έλαβε από το Κέντρο Συνδρόμου Down του Louisville. Κατά καιρούς οι υπεύθυνοι λάμβαναν ένα δικό του τσεκ. Αρκετές φορές μέσα σε ένα χρόνο και σε κάθε περίπτωση πολύ περισσότερες από όσες δωρεές θα έκανε κάποιος που δεν είχε την παραμικρή σχέση με το σύνδρομο. Ούτε ο ίδιος ούτε κάποιος στο οικογενειακό του περιβάλλον. «Ο Λου δεν δεχόταν το όχι ως απάντηση. Κανείς δεν μπορούσε να του αρνηθεί. Γι’ αυτό τον φώναζα Greek Mafia» θα πει μετά το θάνατό του η διευθύντρια του ιδρύματος, Νταϊάνα Μαρτσβάιλερ…
Και κάπως έτσι ο «Golden Greek» έγινε «Greek Mafia» και ως ο πρώτος ελληνικής καταγωγής μπασκετμπολίστας που έπαιξε και κατέκτησε το NBA, άνοιξε το δρόμο σε αυτό που ο κόσμος ονομάζει «Greek Freak».
Το σπάνιο αποτύπωμα πήραν σπουδαστές του Πολυτεχνείου την ημέρα που πέθανε τυφλός και λησμονημένος. Δεν είχε σύνταξη και ζητιάνευε.
To 1849 ο Νικηταράς πέθανε στον Πειραιά, τυφλός και λησμονημένος. Μια δεκαετία νωρίτερα είχε φυλακιστεί στην Αίγινα με την κατηγορία ότι συμμετείχε σε συνωμοσία κατά του βασιλιά Όθωνα. Είχε υποστεί φρικτά βασανιστήρια και η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά.
Ο οπλαρχηγός του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Νικήτας Σταματελόπουλος, έγινε γνωστός ως Τουρκοφάγος επειδή πολέμησε γενναία τους Τούρκους στους μεγάλους αγώνες του έθνους, πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτωχός και περιφρονημένος.
Μετά την είδηση του θανάτου του, οι σπουδαστές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου τοποθέτησαν έκτυπο πλασμένο στο πρόσωπό του και αποτύπωσαν τη μορφή του.
Για να σχηματίσουν το καλούπι, άλειφαν το πρόσωπο με λιπαντική ουσία, στη συνέχεια άπλωναν στρώματα κεριού ή γύψου και ενδιάμεσα τοποθετούσαν γάζες και κλωστές για να είναι ανθεκτικό το καλούπι.
Ανάλογα είχαν πράξει και σε άλλους επιφανείς άνδρες της Επανάστασης, των οποίων τα προσωπεία φιλοξενούνται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Τα εκμαγεία ήταν δωρεά του ΕΜΠ που τότε ονομαζόταν Σχολείον των Τεχνών.
Εκείνη την περίοδο, διευθυντής ήταν ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου και καθηγητές σημαντικοί Έλληνες και Ευρωπαίοι αρχιτέκτονες.
Η αποτύπωση των μορφών έγινε από τους σπουδαστές στο πλαίσιο του μαθήματος της πλαστικής, της γλυπτικής και της γυψογραφίας.
Σκοπός ήταν να διασωθεί η μορφή τους, ώστε να μπορέσουν οι γλύπτες του μέλλοντος να τους φιλοτεχνήσουν σε αγάλματα.
Στο προσωπείο του Νικηταρά διακρίνεται οίδημα στο δεξί μάτι, καθώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από ζάχαρο, χωρίς να το γνωρίζει, με αποτέλεσμα να χάσει την όραση του.
O Νικηταράς ήταν ανιψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο εκτίθεται και το σπαθί του, με το οποίο πολέμησε τα στρατεύματα του Δράμαλη στα Δερβενάκια. Σε εκείνη τη μάχη του κόλλησαν το παρατσούκλι «τουρκοφάγος» . Ήταν τόσο ορμητικός που έσπασε τρία σπαθιά και το τέταρτο κόλλησε στο χέρι του, καθώς έπαθε αγκύλωση και χρειάστηκε ιατρική βοήθεια για να μπορέσει μετά από ώρες να το ανοίξει.
Σύμφωνα με αναφορές της εποχής, ο Νικηταράς ήταν τόσο γρήγορος που μπορούσε να φτάσει το γρηγορότερο άλογο και να πηδήξει με ένα άλμα πάνω από επτά άλογα.
Από αυτό του το χάρισμα προέρχονται και οι στίχοι του τραγουδιού «Στα Τρίκορφα»:
«Πού ‘σαι, μωρέ Νικηταρά,
πού ‘χουν τα πόδια σου φτερά,
μες στους κάμπους πως κοιμάσαι,
και τους Τούρκους δε φοβάσαι».
Άγαλμα του ήρωα Νικηταρά στο Χιλιομόδι Κορινθίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικήτας Σταματελόπουλος
Γεννήθηκε στη Νέδουσα, ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ταϋγέτου και σε μια από τις πρώτες μάχες της επανάστασης κατάφερε να αποκρούσει με 200 άντρες στα Άνω Δολιανά 6.000 Τούρκους. Έδωσε γενναίες μάχες και συνεργάστηκε με τον θείο του, Κολοκοτρώνη στην Άλωση της Τρίπολης.
Μετά την απελευθέρωση, δεν απέκτησε ούτε αξιώματα ούτε χρήματα και έζησε με την οικογένεια του στον Πειραιά.
Απόδειξη της δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν, ήταν ο έρανος που έγινε το 1822 για να κινήσουν οι Υδραίοι στόλο. Ο Νικηταράς πρόσφερε το μόνο που είχε, ένα σπαθί λάφυρο από τον Κιαμίλ Μπέη. Οι Υδραίοι συγκινήθηκαν από την κίνησή του και του το έστειλαν πίσω.
Μετά την αποφυλάκιση του, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να του προσφέρει σύνταξη και αναγκάστηκε να ζητιανεύει κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελιστρίας, μέχρι τον θάνατό του το 1849.
Η γυναίκα νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στη ΜΕΘ.
Απίστευτη κατάληξη είχε η περιπέτεια υγείας μιας 37χρονης γυναίκας η οποία κατέρρευσε στο γυμναστήριο και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο.
Η γυναίκα «χαροπαλεύει» στο Βενιζέλειο νοσοκομείο και δίνει τη δική της μάχη στην εντατική.
Σύμφωνα με τον αναπληρωτή διοικητή του Βενιζελείου κ.Μοσχοβάκη « η 37χρονη νοσηλεύεται σε πολύ σοβαρή κατάσταση στην ΜΕΘ».
Ακόμα και για τους γιατρούς και το προσωπικό-που με γρήγορες κινήσεις προσέφεραν άμεσα ιατρική βοήθεια- αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης καθώς σύμφωνα με πληροφορίες το πρόβλημα εντοπίζεται στον εγκέφαλο.
Υπενθυμίζεται ότι λίγο πριν τις 12:30 η γυναίκα, λιποθύμησε στο γυμναστήριο, προκαλώντας αναστάτωση στο γυμναστήριο με τους ιθύνοντες να καλούν άμεσα το ασθενοφόρο, το οποίο τη μετέφερε στο νοσοκομείο.
Ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που σήμερα κατοικείται από τους απογόνους των προσφύγων που σφαγίασαν οι κεμαλιστές, δήλωσε πριν από λίγες ημέρες πως «χέστηκε» εάν ο Μουσταφά Κεμάλ έχει σκοτώσει Έλληνες.
Δεν είναι κάποιου είδους αστείο, αυτό δήλωσε ενώ εξύμνησε τον Κεμάλ για την οργάνωση του Τουρκικού κράτους.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του «I don’t give a sh*t. If he killed or not Greeks or whatever» δηλαδή χέστηκα αν (Ο Κεμάλ) σκότωσε Έλληνες ή οτιδήποτε άλλο.
Έχει διαγράψει τη δική του ξεχωριστή πορεία στο χρόνο και από το 2018 αναβιώνει σκορπίζοντας χαρά σε αναβάτες κάθε ηλικίας.
Τον είδαμε “ζωντανό” στην έκθεση μοτοσυκλέτας πριν λίγες μέρες και αμέσως μετά μας ήρθε από τη Honda Europe ένα πλήρες press kit με όλα τα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Mε σχεδιαστική άποψη που ανατρέχει στο παρελθόν χρησιμοποιεί σύγχρονη τεχνολογία και επιστρέφει περισσότερο από ποτέΜέχρι και αδρανειακή μονάδα μέτρησης διαθέτει! σίγουρο για τον εαυτό του. Που ακούστηκε μπόμπος με ..αδρανειακή μονάδα μέτρησης (IMU), δύο δισκόφρενα, ABS (έστω και μονοκάναλο), ηλεκτρονικό ψεκασμό PGM-F1, ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι, όργανο LCD, full LED φωτιστικά και κινητήρα προδιαγραφών euro4; H Ηonda το πήρε στα σοβαρά το παιχνίδι και σαν No 1 που είναι αποφάσισε να δείξει το δρόμο και στα minibikes.
Mικρή αναδρομή
Στη θέα ενός μπόμπου οι μνήμες πάνε πίσω στη δεκαετία του ’70, αλλά η αλήθεια είναι πως το μοντέλο παράγεται από το ..1961. Πρωτοκατασκευάστηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες ενός ..πάρκου αναψυχής στο Τόκυο, ονόματι Tama Tech, χρησιμοποιώντας έναν τετράχρονο αερόψυκτο κινητήρα 49cc με οριζόντια διάταξη. Γρήγορα όμως αποδείχθηκε ότι ο κόσμος ζητούσε μια έκδοση ευρείας παραγωγής, κάτι που έγινε πραγματικότητα το 1963, αρχής γενομένης με μοντέλο που εξαγόταν σε Αμερική και Ευρώπη.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν το χρωμιωμένο ρεζερβουάρ και οι διαμέτρου μόλις 5” ζάντες. Το 1969 οι τροχοί μεγάλωσαν στις 8” και οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν από το 1970, όταν και ένα σύστημα απόσπασης του μπροστινού συστήματος έδινε τη δυνατότητα της εύκολης μεταφοράς του στο χώρο αποσκευών ακόμα και ενός μικρού αυτοκινήτου. Μια πλήρης επανασχεδίαση το 1978, που έδωσε το χαρακτηριστικό σχήμα “δάκρυ” στο μικρό ρεζερβουάρ, συνοδεύτηκε από ρεκόρ πωλήσεων, καθόσον ο μικρός αλλά φοβερός μπόμπος έγινε αντικείμενο πόθου για ένα ευρύτατο αγοραστικό κοινό. Με κιβώτιο τριών σχέσεων και φυγοκεντρικό συμπλέκτη, έγινε ανάρπαστος, ειδικά από αναβάτες με μηδαμινή δίκυκλη εμπειρία.
Με χωρητικότητα 125cc, o αερόψυκτος διβάλβιδος με τον 1 ΕΕΚ αποδίδει 9,3Hp στις 7.000rpm και μια ροπή της τάξεως του 1,2Kgm στις 5.250rpm. Σύμφωνα με τη Honda προσφέρει κατανάλωση ενός λίτρου για διαδρομή 67 χλμ., κάτι που συνδυαζόμενο με το ρεζερβουάρ των 5,6 λίτρων μεταφράζεται σε αυτονομία που ξεπερνά τα 375 χιλιόμετρα! Η δύναμη περνάει στο δρόμο μέσα από ένα κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων και οι αλλαγές γίνονται με συμπλέκτη (υγρός πολύδισκος). Η τροφοδοσία γίνεται μέσω ηλεκτρονικά ελεγχόμενου ψεκασμού τεχνολογίας PGM-F1, εξασφαλίζοντας άμεση απόκριση στο άνοιγμα του γκαζιού και συμβάλλοντας στην οικονομία καυσίμου. Τέλος, η εκκίνηση γίνεται αποκλειστικά με μίζα.
Τα υπόλοιπα;
To βάρος του νέου Monkey είναι 107 κιλά πλήρες υγρών (και με βενζίνη δηλαδή), το μεταξόνιο βρίσκεται στα μόλις 1.155mm, το ύψος της σέλας στα 775mm, η απόσταση από το έδαφος στα 160mm και η ακτίνα στροφής στο 1,9m. Το πλαίσιο είναι ατσάλινο μονής ραχοκοκκαλιάς και βαμμένο στο ίδιο χρώμα με υποπλαίσιο, ρεζερβουάρ, ψαλίδι (επίσης ατσάλινο), ελατήρια αμορτισέρ, καλάμια πιρουνιού και “αυτιά” προβολέα. Οι ζάντες έχουν διάμετρο 12” και χρησιμοποιούν ελαστικά 120/80 μπροστά και 130/80 πίσω, με τις διαδρομές της ανάρτησης να είναι αντίστοιχα 100 και 104mm.
Πανέμορφες λεπτομέρειες αποτελούν το ανάγλυφο “φτερό” στο ρεζερβουάρ, το λευκό σιρίτι στη σέλα και
τα χρωμιωμένα μεταλλικά φτερά. Εντυπωσιακό όμως είναι και το στρογγυλό όργανο με την οθόνη LCD,
που περιλαμβάνει ενδείξεις για στροφόμετρο, ταχύμετρο, στάθμη καυσίμου και δύο μερικούς χιλιομετρητές.
Το ABS ενεργοποιείται στο μπροστινό δισκόφρενο των 220mm με τη διπίστονη δαγκάνα και σε συνεργασία με τη μονάδα IMU προσφέρει λειτουργία που εμποδίζει την ανασήκωση του πίσω τροχού στα βίαια φρεναρίσματα. Και μην ψάχνετε για μαρσπιέ συνεπιβάτη, παραδοσιακά το Monkey είναι φτιαγμένο για τον οδηγό του.
Πόσο κάνει, πότε θα έρθει;
η τιμή έχει καθοριστεί στα 3.990€ και η άφιξη στην Ελλάδα προβλέπεται για τον ερχόμενο Ιούνιο. Τα χρώματα του μοντέλου θα είναι τα Banana Yellow/Ross White, Pearl Nebula Red/Ross White και Pearl Shining Black/Ross White.
Με αφορμή το γάμο του στενού συνεργάτη της δημοφιλούς τραγουδίστριας Πάολα, Γιώργου Ταχτσίδη, όπως σας ενημερώσαμε, σειρά είχαν το γλέντι και η χαρά με Ηπειρώτικη και Ποντιακή μουσική σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων.
Μάλιστα, η Πάολα προς χάριν του νεόνυμφου ζευγαριού αλλά και των καλεσμένων τραγούδησε ζωντανά με τους παρευρισκόμενους να την αποθεώνουν.
Στην συνέχεια, τον λόγο είχε ο χορός τόσο για την δημοφιλή τραγουδίστρια όσο και για τους νεόνυμφους υπό τους ήχους του τραγουδιού του Γιάννη Καψάλη και του κλαρίνου του Μάκη Τσίκου.
Τέλος, η Πάολα δεν σταμάτησε να χορεύει παρέα με τον κόσμο αλλά και τους συνεργάτες της που παραβρέθηκαν στην ξεχωριστή αυτή μέρα του Γιώργου και της Σταυρούλας.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δημιούργησε προσωπικό ρεκόρ, καθώς έκανε νέο άλμα 19 θέσεων και ανέβηκε για πρώτη φορά, στην καριέρα του, στο Νο 44 της παγκόσμιας κατάταξης, σύμφωνα με την ATP και την καινούρια λίστα της γι’ αυτό το επταήμερο.
Ο 19χρονος πρωταθλητής έχει 1.106 βαθμούς και η «εκτόξευση» του οφείλεται στην εκπληκτική πορεία έως τον τελικό του Open της Βαρκελόνης, όπου ηττήθηκε από τον Ράφα Ναδάλ.
Ο νεαρός πρωταθλητής ευχαρίστησε, με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τον κόσμο που τον υποστήριξε στην πορεία του μέχρι τον τελικό του Barcelona Open:
«Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους για την υποστήριξη! Νιώθω περήφανος που εκπροσωπώ τα ελληνικά χρώματα σε όλον τον κόσμο, και είμαι ειλικρινά ευγνώμων που κάθε μέρα έχω την ευκαιρία να κάνω μια καινούργια αρχή, ένα νέο βήμα και να συμβάλλω στην ανάπτυξη του τένις στην Ελλάδα και όχι μόνο. Σας ευχαριστώ όλους θερμά!»
Όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα οι περισσότεροι ταξιτζήδες δουλεύουν 12 με 15 ώρες τη μέρα για ένα πενιχρό μεροκάματο, στον Άγιο Νικόλαο εντοπίσαμε κι άλλους αυτοκινητιστές με αυτοκίνητα εφοπλιστών. Χωρίς να το επιδιώξουν, διεκδικούν τον άτυπο τίτλο για τον πιο πολυτελή στόλο ταξί σε ολόκληρη την Ελλάδα.
