Πειραματική μελέτη σε 104.139 ενήλικες στη Γαλλία.
Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, το 30 έως 60% της διαιτητικής ενεργειακής πρόσληψης στους ενήλικες προέρχεται από εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα που περιέχουν διάφορα πρόσθετα. Οι γαλακτωματοποιητές είναι από τα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται ευρύτερα από τη βιομηχανία τροφίμων, συμβάλλοντας στη βελτίωση της υφής των προϊόντων διατροφής και στην παράταση της διάρκειας ζωής τους. Ερευνητές από το Inserm, το INRAE, το Université Sorbonne Paris Nord, το Université Paris Cité και το Cnam, ως μέρος της Ερευνητικής Ομάδας Διατροφικής Επιδημιολογίας (CRESS-EREN), μελέτησαν τις πιθανές συνδέσεις μεταξύ της διαιτητικής πρόσληψης γαλακτωματοποιητών προσθέτων τροφίμων και της εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 μεταξύ 2009 και 2023. Ανέλυσαν τα δεδομένα διατροφής και υγείας 104.139 ενηλίκων, αξιολογώντας συγκεκριμένα την κατανάλωση αυτού του τύπου προσθέτου τροφίμων και τα ευρήματα υποδηλώνουν μια συσχέτιση μεταξύ της χρόνιας κατανάλωσης ορισμένων προσθέτων γαλακτωματοποιητή και του υψηλότερου κινδύνου διαβήτη. Η μελέτη δημοσιεύεται στο Lancet Diabetes &; Endocrinology.
Οι γαλακτωματοποιητές είναι από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα πρόσθετα. Συχνά προστίθενται σε επεξεργασμένα και συσκευασμένα τρόφιμα, όπως ορισμένα βιομηχανικά κέικ, μπισκότα και επιδόρπια, καθώς και γιαούρτια, παγωτά, σοκολάτες, βιομηχανικά ψωμιά, μαργαρίνες και έτοιμα προς κατανάλωση ή έτοιμα προς θέρμανση γεύματα, προκειμένου να βελτιωθεί η εμφάνιση, η γεύση και η υφή τους και να επιμηκυνθεί η διάρκεια ζωής τους. Αυτοί οι γαλακτωματοποιητές περιλαμβάνουν για παράδειγμα μονο- και διγλυκερίδια λιπαρών οξέων, καραγενάνες, τροποποιημένα άμυλα, λεκιθίνες, φωσφορικά άλατα, κυτταρίνες, κόμμεα και πηκτίνες.
Όπως συμβαίνει με όλα τα πρόσθετα τροφίμων, η ασφάλεια των γαλακτωματοποιητών είχε προηγουμένως αξιολογηθεί από τις υπηρεσίες ασφάλειας και υγείας των τροφίμων με βάση τα επιστημονικά στοιχεία που ήταν διαθέσιμα κατά τη στιγμή της αξιολόγησής τους. Ωστόσο, ορισμένες πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι οι γαλακτωματοποιητές μπορεί να διαταράξουν τη μικροχλωρίδα του εντέρου και να αυξήσουν τον κίνδυνο φλεγμονής και μεταβολικής διαταραχής, οδηγώντας ενδεχομένως σε αντίσταση στην ινσουλίνη και ανάπτυξη διαβήτη.
Για πρώτη φορά παγκοσμίως, μια ομάδα ερευνητών στη Γαλλία μελέτησε τις σχέσεις μεταξύ της διαιτητικής πρόσληψης γαλακτωματοποιητών, που αξιολογήθηκε σε μια περίοδο παρακολούθησης μέγιστης διάρκειας 14 ετών, και του κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 σε μια μεγάλη μελέτη στον γενικό πληθυσμό.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η χρόνια έκθεση – αξιολογούμενη από επαναλαμβανόμενα δεδομένα – στους ακόλουθους γαλακτωματοποιητές συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2:
- καραγενάνες (ολικές καραγενάνες και E407, 3% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση 100 mg ημερησίως)
- φωσφορικό κάλιο (E340, 15% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση των 500 mg ημερησίως)
- εστέρες μονο- και διακετυλοτρυγικού οξέος μονο- και διγλυκεριδίων λιπαρών οξέων (E472e, 4% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση 100 mg ημερησίως)
- κιτρικό νάτριο (E331, 4% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση των 500 mg ημερησίως)
- κόμμι γκουάρ (E412, 11% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση των 500 mg ημερησίως)
- αραβικό κόμμι (E414, 3% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση των 1000 mg ημερησίως)
- κόμμι ξανθάνης (E415, 8% αυξημένος κίνδυνος ανά αύξηση των 500 mg ημερησίως)
Αυτή η μελέτη αποτελεί μια αρχική διερεύνηση αυτών των σχέσεων και απαιτούνται τώρα περαιτέρω έρευνες για να διαπιστωθούν οι αιτιώδεις δεσμοί. Οι ερευνητές ανέφεραν αρκετούς περιορισμούς της μελέτης τους, όπως η κυριαρχία των γυναικών στο δείγμα, ένα υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης από τον γενικό πληθυσμό και γενικά περισσότερες συμπεριφορές που προάγουν την υγεία μεταξύ των συμμετεχόντων στη μελέτη NutriNet-Santé. Ως εκ τούτου, απαιτείται προσοχή κατά την παρέκταση των συμπερασμάτων σε ολόκληρο τον γαλλικό πληθυσμό.
Ωστόσο, η μελέτη βασίζεται σε μεγάλο μέγεθος δείγματος και οι ερευνητές έχουν υπολογίσει μεγάλο αριθμό παραγόντων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε συγκεχυμένη προκατάληψη. Χρησιμοποίησαν επίσης μοναδικά, λεπτομερή δεδομένα σχετικά με την έκθεση σε πρόσθετα τροφίμων, μέχρι το εμπορικό σήμα των βιομηχανικών προϊόντων που καταναλώθηκαν. Επιπλέον, τα αποτελέσματα παραμένουν συνεπή μέσω διαφόρων αναλύσεων ευαισθησίας, γεγονός που ενισχύει την αξιοπιστία τους.
«Αυτά τα ευρήματα προέρχονται από μία μόνο μελέτη παρατήρησης προς το παρόν και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από μόνα τους για να καθορίσουν μια αιτιώδη σχέση. Πρέπει να επαναληφθούν σε άλλες επιδημιολογικές μελέτες παγκοσμίως και να συμπληρωθούν με τοξικολογικές και παρεμβατικές πειραματικές μελέτες, για την περαιτέρω ενημέρωση των μηχανισμών που συνδέουν αυτούς τους γαλακτωματοποιητές προσθέτων τροφίμων και την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας αντιπροσωπεύουν βασικά στοιχεία για τον εμπλουτισμό της συζήτησης σχετικά με την επαναξιολόγηση των κανονισμών γύρω από τη χρήση προσθέτων στη βιομηχανία τροφίμων, προκειμένου να προστατευθούν καλύτερα οι καταναλωτές», εξηγούν η Mathilde Touvier, Διευθύντρια Έρευνας στο Inserm και ο Bernard Srour, Αναπληρωτής Καθηγητής στο INRAE, επικεφαλής συγγραφείς της μελέτης.
