Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 10370

Για τις ηρωίδες μάνες που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ικανότητες

0

Το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν γίνεις η ίδια μαμά.

Πόσες φορές δεν έχετε θυμηθεί τα λόγια των μαμάδων σας, όταν σας έλεγαν «κάποτε θα γίνεις κι εσύ μαμά και θα με καταλάβεις». Ναι, τώρα που έχετε δικά σας παιδιά τις καταλαβαίνετε και αναγνωρίζετε όλα όσα έκαναν, για να σας μεγαλώσουν.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιες μανούλες, που έχουν να αντιμετωπίσουν περισσότερες δυσκολίες.
Μανούλες, που τα παιδιά τους έχουν κινητικά, διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα.

Μανούλες, που δεν έχουν ακούσει ούτε μια φορά τη λέξη «μαμά» από τα χείλη των παιδιών τους και ενδεχομένως να μην την ακούσουν ποτέ.

Μανούλες, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με απεριόριστη αγάπη και αξιοπρέπεια σε μια χώρα που, ας μη γελιόμαστε, δεν στέκεται καθόλου στο πλευρό τους.

Σε αυτές τις μαμάδες αξίζει όλοι μας να υποκλινόμαστε:

Επειδή άκουσαν τα χειρότερα από το στόμα των γιατρών, αλλά κατάφεραν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να συνεχίσουν.

Επειδή αντιμετωπίζουν καθημερινά τα βλέμματα, τις κακίες και τα αρνητικά σχόλια με αξιοπρέπεια και στωικότητα.

Επειδή είναι δυνατές, τόσο δυνατές που και οι ίδιες απορούν με τη δύναμη τους.

Επειδή, εκτός από μαμάδες, είναι και γιατροί και φυσιοθεραπευτές και λογοθεραπευτές και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται το παιδί τους.

Επειδή κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από τις άλλες, όμως αυτές δεν το βάζουν κάτω

Επειδή πάντα ελπίζουν, ακόμα κι όταν φαινομενικά δεν υπάρχει ελπίδα

Επειδή έχουν ανεξάντλητη υπομονή

Επειδή γνωρίζουν πως το παιδί τους τις χρειάζεται όσο τίποτα άλλο στον κόσμο

Επειδή θα έδιναν και τη ζωή τους, για να κάνουν τα παιδιά τους όλα αυτά τα μικρά …δηθεν ενοχλητικά πράγματα, που κάνουν τα άλλα παιδιά

Επειδή, τελικά, όταν κοιτάζουν τα παιδιά τους, δεν βλέπουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά μονάχα τα αγγελούδια τους…

[childit]

Για τις ηρωίδες μάνες που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες

0

Μικρή αναφορά στις μητέρες, στις ηρωίδες μητέρες, που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, παιδιά με κάποιες ιδιαιτερότητες.

Για τις ηρωίδες μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνεσαι μόνο όταν γίνεις η ίδια μαμά.

Πόσες φορές δεν έχετε θυμηθεί τα λόγια των μαμάδων σας, όταν σας έλεγαν «κάποτε θα γίνεις κι εσύ μαμά και θα με καταλάβεις». Ναι, τώρα που έχετε δικά σας παιδιά τις καταλαβαίνετε και αναγνωρίζετε όλα όσα έκαναν, για να σας μεγαλώσουν.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιες μανούλες, που έχουν να αντιμετωπίσουν περισσότερες δυσκολίες.

Μανούλες, που τα παιδιά τους έχουν κινητικά, διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα.

Μανούλες, που δεν έχουν ακούσει ούτε μια φορά τη λέξη «μαμά» από τα χείλη των παιδιών τους και ενδεχομένως να μην την ακούσουν ποτέ. Μανούλες, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με απεριόριστη αγάπη και αξιοπρέπεια σε μια χώρα που, ας μη γελιόμαστε, δεν στέκεται καθόλου στο πλευρό τους.

Σε αυτές τις μαμάδες αξίζει όλοι μας να υποκλινόμαστε:

Επειδή άκουσαν τα χειρότερα από το στόμα των γιατρών, αλλά κατάφεραν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να συνεχίσουν.

Επειδή αντιμετωπίζουν καθημερινά τα βλέμματα, τις κακίες και τα αρνητικά σχόλια με αξιοπρέπεια και στωικότητα.

Επειδή είναι δυνατές, τόσο δυνατές που και οι ίδιες απορούν με τη δύναμη τους.

Επειδή, εκτός από μαμάδες, είναι και γιατροί και φυσιοθεραπευτές και λογοθεραπευτές και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται το παιδί τους.

Επειδή κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από τις άλλες, όμως αυτές δεν το βάζουν κάτω

Επειδή πάντα ελπίζουν, ακόμα κι όταν φαινομενικά δεν υπάρχει ελπίδα

Επειδή έχουν ανεξάντλητη υπομονή

Επειδή γνωρίζουν πως το παιδί τους τις χρειάζεται όσο τίποτα άλλο στον κόσμο

Επειδή θα έδιναν και τη ζωή τους, για να κάνουν τα παιδιά τους όλα αυτά τα μικρά …δήθεν ενοχλητικά πράγματα, που κάνουν τα άλλα παιδιά

Επειδή, τελικά, όταν κοιτάζουν τα παιδιά τους, δεν βλέπουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά μονάχα τα αγγελούδια τους.

Για τις ηρωίδες μάνες που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Πηγή: mother.gr

Για την τρομακτική υπόθεση βιασμού του 15χρονου αγοριού: Αλήθεια ποιά ήταν η δυνατή μουσική που άκουγαν οι δράστες;

0
Ας ρωτήσουν οι δικηγόροι, ποια μουσική ακουγόταν δυνατά κατά τη διάρκεια των φρικτών πράξεων σε βάρος του αγοριού που δεν ήταν αρκετά άντρας, δυνατός, μάτσο;

Για την τρομακτική υπόθεση βιασμού του 15χρονου αγοριού από συνομηλίκους.

*γράφει η Μαίρη Πρίμη – alfavita.gr

Μήπως, λέω μήπως, το ΜΗ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟ ΣΕΞ προάγεται ξεκάθαρα από τη ΜΟΥΣΙΚΗ TRAP;

Αυτή που ολημερίς κι ολονυκτίς ακούνε κάποια παιδιά;

Αυτή που κάποιοι γονείς θεωρούν οκ, που λένε “ε, αυτή τη μουσική ακούνε οι νέοι, δεν έγινε και τίποτα”;

Αυτή τη μουσική, που ακόμα και σε δημοτικά σχολεία, διοργανώνουν κάποιοι σύλλογοι γονέων γιορτές όπου επιτρέπουν να ακούγεται για να “διασκεδάσουν” τα παιδιά τους, ακούγοντας για μαστροπεια, βίαιο, ομαδικό σεξ, επαναλαμβάνω, μη συναινετικό, όπου άντρες μάτσο αποδεικνύουν τον “ανδρισμό” τους με αυτόν τον τρόπο;

Ας ρωτήσουν οι δικηγόροι, ποια μουσική ακουγόταν δυνατά κατά τη διάρκεια των φρικτών πράξεων σε βάρος του αγοριού που δεν ήταν αρκετά άντρας, δυνατός, μάτσο;

Γιατί γράφτηκε πως ακουγόταν δυνατή μουσική. Λέτε να ήταν Χατζιδάκις;

Ας μην απορούν, λοιπόν, όσοι δε δίνουν σημασία στη μουσική που ακούνε τα παιδιά, η, μάλλον που το σύστημα προωθεί στα παιδιά.

Γιατί η μουσική διαμορφώνει και αυτή συνειδήσεις, όσο και αν κάποιοι δυστυχώς, δεν το καταλαβαίνουν.

«TRAP» η εγκληματική παγίδα για τους μαθητές μας

Ως καθηγήτρια που αγαπάω τους μαθητές και τις μαθήτριές μου και που πιστεύω ότι ο σημαντικότερος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δίνουμε δρόμους, να εμπνέουμε τα παιδιά μας να πάνε όλο και ψηλότερα, να γνωρίσουν τον κόσμο, να ανακαλύψουν την ομορφιά μέσα τους, να μάθουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να κυνηγούν τα όνειρά τους, εκπέμπω σήμα SOS ενάντια σε αυτό το σκουπίδι που ονομάζεται trap μουσική, που ο στίχος της είναι ξεκάθαρα-ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους!- ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ!

«Σκάσε πουτάνα μπουνιές μη σου βάλω

Κερνάνε γραμμές και γαμάνε ο ένας τον άλλο» (iLLEO «Σκάσε πουτάνα»)

Αυτά ακούνε τα 12χρονα, τα τρυφερά μας παιδάκια και μου ‘ρχεται να κλάψω. Η αλήθεια είναι ότι έκλαψα στην τάξη όταν συζητούσαμε γι’ αυτό και κοιτούσα τα παιδικά, εκφραστικά ματάκια τους, όταν τους έλεγα πόσο θέλω να γίνουν σωστά αγόρια και κορίτσια. Αγόρια που θα σέβονται και θα εκτιμούν τη γυναίκα και κορίτσια που θα σέβονται τον εαυτό τους και θα διεκδικούν τα δικαιώματα τους. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!!!! Αυτή η μουσική είναι καθαρά σεξιστική, κακοποιητική και ενάντια στα δικαιώματα. Επιπλέον προάγει τη χρήση ναρκωτικών και προτρέπει σε εύκολο πλουτισμό. Πως; Mέσω trafficking, μαστροπείας και drug dealing!!!

“ Ξέρω τι θέλεις ρε πουτάνα

Μεγιστάνα από αλάνα

Να ξέρει από αλάνια

Να ξέρει από χαβιάρι, να ξέρει από σαμπάνια» (Mad clip)

Και:

«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες

Για να γαμάς εσύ τις μουνάρες» ( TUS, Βουλγάρες)

Και συνεχίζω:

« Δε θέλω τα χρυσά για να βγάλω μουνί

Έχω προσωπικότητα κι εσύ είσαι αδερφή»

Ένα σκουπιδαριό από έμφυλες διακρίσεις, κακοποιητικό λόγο, πατριαρχικές αντιλήψεις, τοξική αρρενωπότητα, slut shaming, body shaming, ματσίλα, καφρίλα και σεξισμό στο άπειρο.

Έχω κι άλλα:

« Θέλω κώλο Κολομπιάνα

Έξω κυρία και στο  κρεβάτι πουτάνα»

«Τη γαμάω μέσα στο Μπέντλει

Φρέσκος σαν τον Λουμίδη

Στο μουνί πατάω μπουνίδι

Ρίχνω κλωτσίδι» (iLLEO, Kontra,Λουμίδης)

 «Περάσαμε το όριο

Κούνα την κωλάρα κι ακόλουθα τον πελώριο» (Mente Fuerte,Caliente)

trap

Γενικά οι γυναίκες αποκαλούνται « μουνάρες» , «πουτάνες» « bitches», «κωλάρες»,

Και αν δεν είναι αυτό  κουλτούρα βιασμού, τότε τι είναι;

Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί τόσες γυναικοκτονίες;;;;

 

Και αν έχουμε απορία για τις γυναικοκτονίες:

«Ξέρεις ότι θα σε σκότωνα

Αν με πλήγωνες θα το έκανα

Αν με κάποιον άλλον σ έπιανα

Ξέρεις ότι θα το τελείωνα ( Light-O.J)

 

“ Πουτάνες δεν κερνάμε, μάγκα φύγε από εδώ

Αν θέλεις τα λεφτά μου θα σε ράψω στο λεπτό» (Trannos, Kargiola)

 

Νομίζω ότι οι στίχοι μιλάνε από μόνοι τους και όποιες μαμάδες ή μπαμπάδες λένε « ε, και τι έγινε, είναι η μουσική που ακούνε όλοι» είναι άξιοι της μοίρας τους.

Τι κάνουμε όμως ως εκπαιδευτικοί και ποια είναι τα επιχειρήματά μας στα παιδιά; Μπορούμε ή δεν μπορούμε να τα σώσουμε από αυτή την ύπουλη και σιχαμερή παγίδα; Οφείλουμε ή όχι να τα προστατεύσουμε;

Η απάντησή μου είναι ότι ναι μπορούμε, τουλάχιστον οφείλουμε να προσπαθήσουμε με όποιους τρόπους μπορούμε.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους.

Να τους εξηγήσουμε για ποιους λόγους πρέπει να είμαστε αντίθετοι με τέτοιους στίχους, ειδικά αυτή την εποχή που παλεύουμε για περισσότερα δικαιώματα και για « ορατότητα» στις όποιες διαφορετικότητες.

Να τους απαντήσουμε στο επιχείρημα « απλά μουσική ακούμε, δε μας επηρεάζει» ότι πώς θα τους φαινόταν αν εμείς ακούγαμε τραγούδια που έλεγαν « παλιόπαιδα, θέλω να σας δείρω , να σας κάνω μαύρα στο ξύλο, αλήτες κλπ» και μετά να τους λέμε πως τους αγαπάμε, πως είμαστε κατά της βίας, να τους μιλάμε για δικαιώματα;

Στο επιχείρημα ότι ακολουθούν το ρεύμα, τους πολλούς, να τους πούμε πως η σιωπή είναι συνενοχή, και πως είναι το ίδιο λάθος να κάθεσαι και να ακούς αδιαμαρτύρητα τους στίχους που παραπάνω έχω παραθέσει και να μη λες λέξη, επειδή αρέσουν στους πολλούς. Τις αλλαγές και τις επαναστάσεις δεν τις αρχίζουν οι πολλοί. Θέλει αρετή και τόλμη. Προς τα εκεί πρέπει να τους κατευθύνουμε. Στον δύσκολο δρόμο όχι στον εύκολο. Δηλαδή αν έβλεπαν κάποιον στον δρόμο να κακοποιεί έναν σκύλο και ο κόσμος δεν εδινε σημασία, θα έπρεπε κι αυτοί να προσπεράσουν; Η να σταματήσουν και να πάρουν θέση. Πρέπει να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν τι ακούνε και να πάρουν θέση.

Πολλοί μαθητές σχολείων, επηρεασμένοι από την απαράδεκτη τάση να αναζητούμε στα σχολεία χορηγούς, καθώς ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΡΗΜΑΖΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, προπλάθουν να βγάλουν χρήματα, καλώντας τράπερς να τραγουδήσουν, επειδή αυτοί μπορούν να μαζέψουν πολύ κόσμο και πολλά λεφτα για το σχολείο! Σε αυτό, οφείλουμε  να εξηγήσουμε στα παιδιά, το αυτονόητο: Ότι δεν είναι αυτά ή εμείς, οι καθηγητές υπεύθυνοι να μαζέψουμε χρήματα για τα σχολεία!! Αυτή είναι δουλειά του Υπουργείου και της κυβέρνησης. Να διαμαρτυρηθούμε για τις τραγικές ελλείψεις, να κάνουμε παραστάσεις, έγγραφα, διαδηλώσεις. Να κάνουμε θόρυβο. Όχι να φέρουμε τραπερς μέσα στα σχολεία!

Τέλος, πρέπει να οργανώσουμε ημερίδες, βιωματικά σεμινάρια και ό, τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε για να ενημερωθούν για την έμφυλη βία και πώς επηρεάζονται οι συνειδήσεις των ανθρώπων από αυτό το σκουπιδαριό που ονομάζεται trap μουσική.

Και ας πάρουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε μουσικά σχήματα στα σχολεία μας με στίχο κοινωνικό, ουσιαστικό, που βοηθάει τους ανθρώπους να ονειρεύονται, τους δίνει δύναμη, χαρά για ζωή, αισιοδοξία, τους μιλάει για ομορφιά, για ωραίες σχέσεις, για ανθρωπιά, ζεστασιά, αγάπη, έρωτα, αγώνα.

Άντε, μπας και βγάλουμε τα παιδιά μας από την παγίδα! (trap)

Πηγή: alfavita.gr

Για την Τρελή κι Αδέσποτη του Μανώλη Ρασούλη που κηδεύτηκε χθες

0

Ήταν η Μάρθα Συμεωνίδου, η πρώην σύζυγος του Μανώλη Ρασούλη και μητέρα της μοναχοκόρης τους, Ναταλίας.

Γράφει ο Αντώνης Μποσκοΐτης

Λονδίνο, 1967. Ένα 20χρονο κορίτσι από το Ηράκλειο της Κρήτης βρίσκεται εκεί για σπουδές. Η δικτατορία μόλις έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Μία φίλη από την Κρήτη της είχε δώσει ένα γράμμα για να παραδώσει σε ένα άλλο Κρητικόπουλο που βρισκόταν επίσης στο Λονδίνο και να πιάσουν παρτίδες. Το κορίτσι λεγόταν Μάρθα Συμεωνίδουκαι το Κρητικόπουλο Μανώλης ΡασούληςΕρωτεύονται αμέσως. Ενταγμένος στο τροτσκιστικό κίνημα ο Μανώλης, μαύρο πρόβατο δηλαδή για τη χώρα του, πέφτει με τα μούτρα στον αντιδικτατορικό αγώνα. Δίπλα του η Μάρθα. Μαζί με τον Μάνο Λοΐζο, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τη Μαρίζα Κωχ, τον Στέφανο Ληναίο κ.α. αποτελούν την κοινότητα των αυτοεξόριστων Ελλήνων καλλιτεχνών του Λονδίνου που συμμετέχουν σε συνέδρια, διακινούν τον αντιδικτατορικό Τύπο και ταυτόχρονα κάνουν τέχνη. Η Μάρθα για να επιβιώσει, διδάσκει ελληνικά στο σπίτι των Γουλανδρήδων, στα ελληνικά σχολεία της Αγίας Σοφίας και στα κυπριακά factories, ενώ σπουδάζει ζωγραφική στο ”Polytechnic School of London”. Σύντομα η Μάρθα μένει έγκυος από τον Μανώλη, αλλά μέσα στην ένταση και το τρέξιμο της εποχής, χάνει το παιδί, ένα αγοράκι, στον πέμπτο μήνα της κύησης. Με τον Μανώλη και άλλους συντρόφους συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα του Finsbury Park και όταν η Μάρθα ξαναμένει έγκυος παντρεύεται τον Μανώλη με πολιτικό γάμο και μένει στο κρεβάτι για εννιά μήνες προκειμένου να μη χάσει το παιδί. Εκεί, στο Inslington, φέρνει τελικά στον κόσμο τη μοναχοκόρη τους, τη γνωστή σήμερα ερμηνεύτρια Ναταλία Ρασούλη.

Με την πτώση της δικτατορίας, η οικογένεια Ρασούλη επιστρέφει στην Ελλάδα. Η Μάρθα είναι εκείνη που το κόμμα της εμπιστεύεται όλα τα απόρρητα έγγραφα του. Ο Μάνος Λοΐζος τους βοηθά πολύ στον επαναπατρισμό. Παντρεύονται ξανά με θρησκευτικό γάμο, η Μάρθα Συμεωνίδου γίνεται επισήμως Μάρθα Ρασούλη, αλλά η κοινή ζωή τους θα διαρκέσει μόλις άλλα τρία χρόνια. Ταυτόχρονα δίνουν πολλές παραστάσεις σε μπουάτ της Πλάκας και αλλού μαζί με τον Γιάννη Ζουγανέλη, τη Μαρία Δημητριάδη, τον Σάκη Μπουλά, την Ισιδώρα Σιδέρη κ.α. Οι τσακωμοί ξεκινούν με τον Μανώλη αρκετά ενταγμένο στο κόμμα και τη Μάρθα να προτιμά την αποστασιοποίηση. Έντονες προσωπικότητες και οι δύο, ”όταν αγρίευαν μεταξύ τους, δεν ήθελες να είσαι μπροστά”, σύμφωνα με μαρτυρία της κόρης τους! Ο Μανώλης ωστόσο εκτιμά απεριόριστα τον ανήμερο χαρακτήρα της συντρόφου του. Λέγεται πως κάποτε στο Λονδίνο η Μάρθα, έτσι ψηλή και χειροδύναμη που ήταν, άρπαξε έναν σύντροφο, που τους φερόταν άσχημα, και σχεδόν τον σήκωσε από το έδαφος! Διόλου τυχαίο ακόμα, που μετά το χωρισμό τους, για τη διευθέτηση δύσκολων υποθέσεων του, ο Μανώλης έλεγε: ”Θα στείλω τη Μάρθα καλύτερα”!

Ο χωρισμός τους επεισοδιακός και πανηγυρικός: Μια μέρα η Μάρθα μάζεψε όλα της τα πράγματα, πήρε το παιδί και του είπε το οριστικό αντίο. Έστειλε μάλιστα τη μικρή Ναταλία στους παππούδες στην Κρήτη για να γλιτώσει από τη λαίλαπα του χωρισμού των γονιών της. Επί δέκα χρόνια ο Μανώλης παρακάλαγε τη Μάρθα να ξαναφτιάξουν το σπίτι τους, αν και μέσα του ήξερε καλά πως κάτι τέτοιο δε θα συνέβαινε. Το διαζύγιο τους βγαίνει μετά από χρόνια κι εκείνη κάνει αίτηση να πάρει πίσω το δικό της επίθετο. Οι δρόμοι τους αλλάζουν, ο Μανώλης γράφει ιστορία με τον Λοΐζο και τον Ξυδάκη, η Μάρθα εμφανίζεται σε κέντρα δίπλα στον Μητροπάνο, ακόμη και σε σκυλάδικα. ”Μεγάλο σχολείο τα σκυλάδικα” θυμάμαι τώρα τη Μάρθα να μου λέει πριν λίγα χρόνια σε ένα μνημόσυνο του Μανώλη, που είχαμε συναντηθεί στο καφέ του Α’ Νεκροταφείου.

5b61a08e1dc524ac3e8b4602

Μέσα στη δυσκολία, ωστόσο, του χωρισμού τους, τα αποθέματα αγάπης του Μανώλη για τη Μάρθα δεν στερεύουν! Αντιθέτως, τη σχεδιάζει μοναδικά: ”Σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει…Τρελή κι αδέσποτη παρ’όλη την αγάπη…” Το τσιφτετέλι ”Τρελή κι αδέσποτη”, μέσα από την ”Εκδίκηση της γυφτιάς” το ’78, σε μουσική του Νίκου Ξυδάκη και σε παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου, με τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου, δημιουργείται γι’ αυτήν, την ατίθαση και όμορφη Μάγδα που από κοινού με τον στιχουργό βίωσαν έντονες καταστάσεις.

Λατρεύοντας τα παιδιά, που τα θεωρεί ότι πιο σπουδαίο στον κόσμο, η Μάρθα κάνει αίτηση για να διοριστεί δασκάλα σε σχολείο κι όταν το πετυχαίνει και στέκεται στα πόδια της, παίρνει τη Ναταλία στην Αθήνα. Σε ώριμη ηλικία, υπόδειγμα χαρακτήρα ανήσυχου και δραστήριου, σπουδάζει στο Εθνικό Ωδείο σύγχρονο τραγούδι και θεωρητικά, περνώντας πια στη διδασκαλία της μουσικής. Πόσοι και πόσοι σημερινοί νέοι τραγουδιστές δεν την είχαν δασκάλα! Η σχέση με τους μαθητές της είναι σπουδαία, τα δίνει όλα κυριολεκτικά κι εκείνοι την έχουν κάπως σαν δεύτερη μάνα τους. Παράλληλα την απασχολεί η μεταφυσική και η αστρολογία. Δεν σταματάει να διαβάζει και να συζητάει γι’ αυτά με τον Μανώλη, τον πρώην σύζυγο και παντοτινό της μέντορα. Εξακολουθούν, άλλωστε, ως πολιτισμένοι άνθρωποι να έχουν άριστες σχέσεις. Ενδεικτικό είναι πόσο ο Μανώλης αγαπούσε τον μουσικό Θανάση, τον νέο σύντροφο της Μάρθας, αλλά κι εκείνη τη Βάσω Αλλαγιάννη, τη γνωστή καλή συνθέτρια, συνεργάτιδα και σύντροφο, για ένα μεγάλο διάστημα, του Μανώλη.

5b61a0d01dc524ac3e8b4604

Η Μάρθα συνταξιοδοτείται πρόωρα από τα σχολεία λόγω μιας πάθησης που παρουσιάστηκε στο δεξί της χέρι. Το παράδοξο είναι πως η εν λόγω πάθηση παύει να υφίσταται κάθε φορά που καταπιάνεται με τη ζωγραφική. Γράφει φιλοσοφικά κείμενα, ποίηση, διηγήματα, παραμύθια, εξακολουθεί να τραγουδάει, να ζωγραφίζει και να διδάσκει. Μεγάλη στιγμή στη ζωή της, όπως και στη ζωή του Μανώλη, είναι η γέννηση του εγγονού τους, του παιδιού της κόρης τους, Ναταλίας, και του ερμηνευτή Κωνσταντίνου Στεφανή.

Τα τελευταία τρία χρόνια η Μάρθα Συμεωνίδου – Ρασούλη πάλευε με τον καρκίνο που της χτύπησε την πόρτα. Στο έντερο αρχικά κι από κει σε μια σειρά θλιβερών μεταστάσεων. Το αντιμετώπιζε με εξαιρετική γενναιότητα, χιούμορ και αξιοπρέπεια. Πριν ενάμισι χρόνο περίπου μού είχε τηλεφωνήσει για να της κάνω επαφή με τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Κάτι είχε ετοιμάσει με δικές της μουσικές πάνω σε ποιήματα του. Θυμάμαι τη στενοχώρια της όταν της εξήγησα πως ο μεγαλύτερος – κατ’ εμέ – εν ζωή Έλληνας ποιητής δεν είναι πια για συνεργασίες από βιολογικής άποψης.

Το τελευταίο τρίμηνο η Μάρθα είχε καταπέσει. ”Αχ, Μανωλιό” συνήθιζε να λέει για τον Μανώλη Ρασούλη που χάσαμε ξαφνικά το 2011 στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Της είχε κοστίσει πολύ ο θάνατος του. Μέχρι και ένα 24ωρο πριν ”φύγει”, η Μάρθα από το κρεβάτι του νοσοκομείου έστελνε αίτημα φιλίας στο δεύτερο προφίλ της κόρης της στο facebook! Ξημερώματα της 29ης Ιουλίου, τη νύχτα της κατακόκκινης πανσελήνου, η Μάρθα Συμεωνίδου σηκώθηκε από το κρεβάτι της, άνοιξε το παράθυρο της κλινικής και με ένα φύσημα του αέρα σκορπίστηκε σε χιλιάδες σωματίδια αστερόσκονης.

Την αποχαιρετίσαμε χθες στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, λίγοι και καλοί φίλοι δίπλα στην οικογένεια της: Ο συνθέτης Πέτρος Βαγιόπουλος, οι τραγουδιστές Δημήτρης Κοντογιάννης και Αργυρώ Καπαρού, τα αδέρφια της και τα ανίψια της, συμπαραστεκόμενοι όλοι στο βαρύ πένθος της Ναταλίας Ρασούλη και του Κωνσταντίνου Στεφανή.

Ένα πράγμα μου άρεσε μόνο απ’ αυτό το σεμνό και λιτό ξόδι: Η σορός της Μάρθας Συμεωνίδου εναποτέθηκε λίγα μέτρα παραπάνω απ’ τον Μανώλη Ρασούλη και απέναντι ακριβώς από τον Ζαχαριάδη του ΚΚΕ. Δίπλα επίσης από τον Βασίλη Τσιτσάνη, στη ”γειτονιά” του Μητροπάνου, της Σακελλαρίου, του Διονυσίου και του Ντέμη Ρούσσου.

Θυμάμαι τώρα κι εκείνη τη φράση του ποιητή Γιώργου Χρονά: ”Κατοικώ κοντά στο Α’ Νεκροταφείο και ακούω τα βράδια τις κραυγές αγωνίας της Κατερίνας Γώγου”.

Θέλω να πιστεύω, έτσι, ποιητική αδεία βρε αδερφέ, πως στη ”γειτονιά” που αναπαύεται η Μάρθα δεν θα ακούγονται κραυγές και κλάματα. Μόνο τραγούδια με γέλια και μπουζουκομάνες, αφού το τραγούδι και τη μουσική αγάπησε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στα 71 χρόνια που πέρασε από τον κόσμο των ανθρώπων.

5b61a1981dc524d64d8b45c1

Μάρθα Συμεωνίδου – Μανώλης Ρασούλης, στο Λονδίνο το 1967

* Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο της Ναταλίας Ρασούλη

Πηγή: koutipandoras

Για την κυβέρνηση ύψιστη απειλή είναι η Ρωσία και όχι η Τουρκία

0

Συμφώνησε ότι έργο υψίστης προτεραιότητας και για την Ελλάδα είναι η κατασκευή της ασπίδας στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, στο Συμβούλιο Κορυφής προχθές, στις Βρυξέλλες, ενέκριναν τη «Λευκή Βίβλο για την άμυνα», με την οποία συμφωνούν ότι η Ευρώπη κινδυνεύει άμεσα από τη Ρωσία και γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη οι ευρωπαϊκές οικονομίες, ο κοινοτικός προϋπολογισμός, οι κανονισμοί της Ε.Ε. και εν γένει οι Ευρωπαίοι πολίτες να καταλάβουν ότι ζουν και θα ζήσουν τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες σε «εμπόλεμη κατάσταση», όταν και όπως αυτή προκληθεί από τη Μόσχα.

  • Της Κύρας Αδάμ – εφημερίδα δημοκρατία

Στο κείμενο της «Λευκής Βίβλου», με τον υπότιτλο «Προστασία συνόρων», οι εταίροι συμφώνησαν τα εξής:

«Η υπεράσπιση όλων των χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της Ε.Ε. είναι σημαντική, ιδίως όσον αφορά τα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε. Ο σχεδιασμός για μια ασπίδα των ανατολικών συνόρων είναι μια αξιοσημείωτη άσκηση για έναν αριθμό κρατών-μελών προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες προκλήσεις στην εν λόγω περιοχή. Θα πρέπει να καθιερωθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των χερσαίων συνόρων που έχει σχεδιαστεί για την ενίσχυση των εξωτερικών χερσαίων συνόρων της Ε.Ε. με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία ενάντια σε στρατιωτικές και υβριδικές απειλές. Αυτό θα περιλαμβάνει ολοκληρωμένο μείγμα φυσικών εμποδίων, ανάπτυξης υποδομών, και σύγχρονα συστήματα επιτήρησης».

Το κείμενο αυτό το ενέκρινε αυτούσιο και η ελληνική κυβέρνηση.

Δι’ αυτού του τρόπου η κυβέρνηση αποδέχεται ότι και για την Ελλάδα ο ύψιστος εχθρός, κίνδυνος και απειλή για την ύπαρξη της χώρας και την κυριαρχία της είναι η Ρωσία, και γι’ αυτό συμφωνεί ότι έργο υψίστης προτεραιότητας και για την Ελλάδα είναι η κατασκευή της ασπίδας στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε., ήτοι η προστασία των Πολωνίας, Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας από την έτοιμη για πόλεμο Ρωσία.

Η κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε στο συμβούλιο αυτό ως πιστή θεραπαινίδα της προέδρου της Ε.Ε. Φον ντερ Λάιεν και ως μόνιμος κάτοικος της ανέμελης Κυανής Ακτής ή του Λιχτενστάιν. Δεν συμπεριφέρθηκε, όμως, ως κυβέρνηση χώρας που αντιμετωπίζει δύο ενεργά casus belli από την Τουρκία, ένα casus belli ενεργό εδώ και δεκαετίες στο Αιγαίο, και ένα αναδυόμενο casus belli στα ελληνικά νερά μεταξύ Ρόδου – Καστελόριζου – Καρπάθου – Κάσσου – Κρήτης, με διαρκή φυσική παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων.

Με τη συμπεριφορά της αυτή η κυβέρνηση μόνη της υποβαθμίζει μέσα στους κόλπους της Ε.Ε. την υπαρκτή και πραγματική απειλή που αντιμετωπίζει από τη σύμμαχο Τουρκία, ενώ παράλληλα διαγράφονται μονοκονδυλιά η στρατιωτική κατάληψη και η κατοχή του μισού εδάφους της Κύπρου, κράτους-μέλους της Ε.Ε.

Για την γυναίκα δεν είχαμε ιδέα: Oι 3 ηθοποιοί του «Είσαι το ταίρι μου» που «έφυγαν» από τη ζωή μετά το τέλος της σειράς

0

Το “Είσαι το ταίρι μου” είναι μία αγαπημένη σειρά του Mega και σημειώνει υψηλά νούμερα τηλεθέασης, ακόμη και στις επαναλήψεις, παρά το γεγονός ότι πέρασαν 22 χρόνια και μάλιστα μερικοί πρωταγωνιστές δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας.

Ειδικότερα, η σειρά έκανε πρεμιέρα την 1η Οκτωβρίου 2001 και ολοκληρώθηκε στις 25 Ιουνίου 2002, έπειτα από έναν κύκλο 30 επεισοδίων, με όλους τους πρωταγωνιστές να είναι λατρεμένοι, ακόμη και εκείνοι που δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Οι τρεις πρωταγωνιστές από το “Είσαι το ταίρι μου” που έφυγαν από τη ζωή

Βίκυ Βανίτα

3 2

Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ συμμετείχε σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, όπως Το ρετιρέ το 1990.

Η πρώτη της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν το 1968 στην ταινία Θύελλα στο σπίτι των ανέμων και έπαιξε σε πολλές γνωστές ταινίες, όπως η ταινία Ρεμπέτικο ως το 1984. Η τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση ήταν στην ταινία Εδώ είναι Βαλκάνια (1984).

Το 1990 υποδύθηκε τη Νόρα Ζαχαροπούλου, πλούσια και εκκεντρική εργοδότρια της Κατερίνας Γιουλάκη στην κωμική τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη Το ρετιρέ. Έπαιξε, επίσης, στην κωμική τηλεοπτική σειρά Είσαι το ταίρι μου όπου υποδυόταν την Αιμιλία, τυφλή θεία του Αλέξη Γεωργούλη και του Αλέκου Συσσοβίτη και συμμετείχε στη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη Στο παρά 5. Πέθανε στο διαμέρισμα όπου διέμενε στον Νέο Κόσμο στις 8 Μαρτίου 2007 από καρκίνο του πνεύμονα, σε ηλικία 58 ετών.

Δημήτρης Καμπερίδης

3 3

Είχε συνεργαστεί σε δεκάδες παραστάσεις με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ και πολλούς ανεξάρτητους θιάσους. Την τριετία 2003-2006 συμμετείχε σε σειρά παραγωγών του ΚΘΒΕ όπως το Κατερινάκι από το Χαϊλμπρόν του Χάινριχ φον Κλάιστ (2003), Ειρήνη του Αριστοφάνη (2005), Ιβάνοφ του Αντόν Τσέχωφ (2005), Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη (2006)Εντιμοτατοι Κερατάδες (2007)κ.α.

Εμφανίστηκε επίσης σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και πολλές κινηματογραφικές ταινίες των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Παντελή Βούλγαρη, Λάκη Παπαστάθη, Νίκου Σμαραγδή κ.α. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό από τις τηλεοπτικές σειρές Λόγω Τιμής, Είσαι το ταίρι μου και Στο κάμπινγκ. Επιπλέον, είχε γράψει μια νουβέλα, με τον τίτλο Η κιβωτός της Πελαγίας.

Ο Δημήτρης Καμπερίδης πέθανε σε ηλικία 64 ετών από καρκίνο.

Βασίλης Ανδρεόπουλος

3 4

Πολύπλευρη καλλιτεχνική προσωπικότητα, διακρίθηκε σε πολλά θεατρικά είδη ενώ ίδρυσε ο ίδιος διαφόρους θιάσους. Έλαβε επίσης μέρος σε αρκετές ταινίες του κινηματογράφου, σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές αλλά και σε ραδιοφωνικές παραγωγές. Έφυγε από τη ζωή στις 16 Αυγούστου 2011.

“Έπαιξε” στο “Είσαι το ταίρι μου”: Ο γιος των Χατζηνικολάου – Κατρίτση & η ομοιότητά του με πασίγνωστο ηθοποιό

Άφωνους μας άφησε η ομοιότητα του μεγάλου γιου του Νίκου Χατζηνικολάου με ηθοποιό της σειράς “Είσαι το ταίρι μου”.

Πριν λίγες μέρες ο γνωστός παρουσιαστής ανέβασε στο Instagram μία φωτογραφία του γιού του Πάνου. Ο Πάνος γεννήθηκε το 1994 και αποτελεί καρπό του έρωτα του Νίκου Χατζηνικολάου με την Έλενα Κατρίτση. Ο παρουσιαστής ανέβασε τη φωτογραφία καθώς θέλησε να ευχηθεί στο γιο του δημόσια.

“Χρόνια σου πολλά αστέρι μου! Σε αγαπάω!” έγραψε ο περήφανος πατέρας!

1263 800x800 1

Βλέποντας την φωτογραφία κατευθείαν το μυαλό μας πήγε σε γνωστό ηθοποιό της σειράς του Μega. Με ποιον θεωρούμε ότι μοιάζει ο γιος του Χατζηνικολάου;

Φυσικα με τον… Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Μοιάζουν; Τι λέτε;

1264 800x483 1

Για την άθλια επίθεση στον Άρη Σερβετάλη

0

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο-άποψη το οποίο αναφέρεται στα αρνητικά σχόλια για τον Άρη Σερβετάλη στο Άγιον Όρος. Το άρθρο υπογράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης και δημοσιεύθηκε στο Sportime.

Για ακόμη μια φορά έπιασαν δουλειά οι κονδυλοφόροι της κακιάς ώρας, πλήρεις εμπάθειας και κακόβουλης κριτικής προς τον Άρη Σερβετάλη, με αφορμή το προσκύνημα που έκανε στο Άγιο Όρος.

Αφού πρώτα τους… προκάλεσε αναφυλαξία η τεράστια αποδοχή της ταινίας «Ο Άνθρωπος του Θεού» η οποία έκοψε 300.000 εισιτήρια, και αφού έβγαλαν όλο το μεγαλείο των συμπλεγμάτων τους ενάντια στην απόφαση του Άρη Σερβετάλη να μη συμπεριφερθεί ρατσιστικά προς το κοινό του, τώρα βρήκαν νέο «υλικό» για να στήσουν αξιολύπητη προπαγάνδα.

Άλλο ένα άρθρο λασπολογίας προς τον Άρη Σερβετάλη

Κάποιος αρθρογράφος που ονομάζεται Παναγιώτης Ανδριόπουλος και γράφει για λογαριασμό της Lifo, έπαθε… δυσφορία γιατί ο Άρης συμμετείχε σε Αγρυπνία που τελέστηκε στη Μονή Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους, για την γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου με το παλαιό ημερολόγιο.

Θεώρησε σκόπιμο να επισημάνει πως ο Άρης (σε κάποιες φωτογραφίες) στέκεται δίπλα στον Ηγούμενο της Μονής Εφραίμ, και τους αποκαλεί ειρωνικά ως «δύο σταρ». Εξαιρετικά ατυχής ειρωνεία, καθόσον δεν υφίστανται… «σταριλίκια» στο περιβόλι της Παναγίας . Ίσως στον κόσμο που αντιλαμβάνεται ο αρθρογράφος υπάρχουν εφήμεροι «αστέρες» του συρμού, άλλα στο Άγιο Όρος, το αιώνιο πνευματικό άστρο που τιμάται είναι η Παναγία.

Παρακάτω ο αρθρογράφος εστιάζει στο «κατοστάρι» κομποσχοίνι που κρατούσε ο Σερβετάλης. Υποβόσκει και πάλι μια ειρωνεία, που αν μη τι άλλο δείχνει «μεγαλείο» πολιτισμού. Η θέα ενός ανθρώπου που κάνει ό, τι πιο αγνό, δηλαδή προσεύχεται για την ψυχή του και για όλον τον κόσμο, φαίνεται πως ίσως… ταράζει την αισθητική του γράφοντος. Περαστικά να είναι.

Και πάλι το «Άβατο» του Αγίου Όρους στο στόχαστρο

Έπειτα στο άρθρο, εμφανίζεται η γνωστή «καραμέλα». Το γνωστό θλιβερό επιχείρημα: «Μα αφού ο Άρης Σερβετάλης είναι κατά των διαχωρισμών, τότε γιατί πηγαίνει στο Άγιο Όρος που διαχωρίζουν τους άντρες από τις γυναίκες»;

Πρόκειται για συλλογιστική της συμφοράς ασφαλώς. Τα έχουμε πει και τα ξαναλέμε.

Πρώτον, κάθε ισχυρισμός περί διακρίσεων φύλου καταπίπτει, αφού κάθε χιλιοστό του Αγίου Όρους είναι αφιερωμένο σε μια γυναίκα. Την Θεοτόκο. Αυτή μάλιστα τιμούσε και ο Άρης Σερβετάλης στην Αγρυπνία που παρέστη. Πώς γίνεται να κάνει… διακρίσεις προς γυναίκες, ενώ πήγε να δοξολογήσει την ενδοξότερη των γυναικών;

Δεύτερον, οι μοναχοί του Αγίου Όρους έχουν δώσει έναν ιερό όρκο, σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρέπεται να συναναστρέφονται με γυναίκες. Ο μοναχισμός έλκει την καταγωγή του από τον αναχωρητισμό, την απομάκρυνση από τα εγκόσμια ως συνειδητή επιλογή των ασκητών. Το Άβατον – λοιπόν – προστατεύει το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Ένα θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα.

Αν ο αρθρογράφος θεωρεί πως μπορεί να παραβιαστεί ένα συνταγματικό δικαίωμα χιλιάδων μοναχών με το  «έτσι θέλω», τότε μάλλον αυτός είναι που θεωρεί τον εαυτό του… «σταρ» που υπεραίρεται και δεν πατά στο έδαφος.

Τρίτον, το Άβατο δεν είναι αποκλειστικότητα του Αγίου Όρους. Συναντάται και σε γυναικείες Μονές όπου δεν επιτρέπεται η προσέλευση ανδρών επισκεπτών. Πάει να πει πως εκεί υπάρχει… ρατσισμός εναντίον ανδρών; Ασφαλώς και όχι. Τα μοναστήρια είναι τόποι κοπιώδους πνευματικού αγώνα, άσκησης και αγιότητας, γεγονός που οι επισκέπτες καλούνται να σεβαστούν. Ας ενημερώνεται καλύτερα όποιος έχει δημόσιο βήμα, πριν γράψει οποιαδήποτε ανοησία.

Τέταρτον, η χερσόνησος του Άθω δεν είναι μια… κοινόχρηστη τουριστική ατραξιόν, όπως θα εύχονταν μερικοί. Σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα, ανήκει αποκλειστικά στην κυριότητα των Μονών. Και σύμφωνα με το άρθρο 105 του Συντάγματος, το Άγιο Όρος είναι «αναπαλλοτρίωτον». Θεωρείται τόπος ισοβίου κατοικίας των μοναχών, και άρα (κατά το άρθρο 9 του Συντάγματος) «άσυλο». Οπότε η παραβίαση του απαγορεύεται.

Ουσιαστικά αυτό που ζητεί κάθε οπαδός της κατάργησης του Άβατου, είναι να παραβιαστούν οι οικίες των μοναχών, και να γίνουν τουριστικά καταλύματα. Δηλαδή εσύ σαν λαϊκός να έχεις το δικαίωμα να δέχεσαι στο σπίτι σου όποιον θέλεις, άλλα οι μοναχοί να μην το έχουν. Να δέχονται μόνο αυτούς που θα τους επιβάλλεις εσύ. Ωραία πράγματα. Δημοκρατικά. Και όλο αυτό το ονομάζουν… προοδευτικότητα.

Πέμπτον, το Άβατον είναι κατοχυρωμένο και από διεθνείς συμβάσεις. Στο σύμφωνο προσχώρησης της Ελλάδας στην Ε.Ε., κατοχυρώνονται όλοι οι ιεροί κανόνες του Αγίου Όρους. Στη Συνθήκη του Άμστερνταμ αναγνωρίζεται το ειδικό καθεστώς όπως ορίζεται από το Ελληνικό Σύνταγμα και «δικαιολογείται αποκλειστικά για λόγους πνευματικούς και θρησκευτικούς».

Κατά φαντασίαν «ίντριγκες» που πέφτουν στο κενό

Πάμε παρακάτω όμως. Στις επόμενες γραμμές, ο αρθρογράφος προσπαθεί (απεγνωσμένα είναι η αλήθεια) να δημιουργήσει δυο… ίντριγκες. Γράφει πως ο Άρης Σερβετάλης συνδύασε την «πνευματικότητα» (έβαλε εισαγωγικά σε αυτή τη λέξη) με την επιχειρηματικότητα. Επειδή η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου χρηματοδότησε την ταινία ο «Άνθρωπος του Θεού», ο αρθρογράφος… συμπεραίνει πως ο Άρης βρέθηκε «στον φυσικό του χώρο».

Μπορεί να του φανεί… σοκαριστικό άλλα οφείλουμε να ενημερώσουμε τον κ. Ανδριόπουλο (σε περίπτωση που δεν το ξέρει) πως για να ολοκληρωθεί μια ταινία, από κάπου πρέπει να χρηματοδοτηθεί. Δεν γίνεται αλλιώς.

Τώρα το πού ακριβώς βρίσκει κάτι μεμπτό σε αυτό, είναι απορίας άξιο. Και άραγε έχει ασχοληθεί να ερευνήσει και για άλλες ταινίες το πώς χρηματοδοτήθηκαν ή ήταν η παρθενική φορά; Όχι τίποτα άλλο, να ξέρουμε από πότε του γεννήθηκαν τέτοιες ανησυχίες.

Και να αναφέρουμε ακόμα ότι το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός ήταν ένας μόνο από τους χορηγούς. Όχι ο μοναδικός. Υπήρξε συνδρομή της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, του ΕΚΟΜΕ, και κάποιων ιδιωτικών εταιριών.

Στο τέλος βέβαια ο αρθρογράφος δίνει τα… ρέστα του σε μια απέλπιδα προσπάθεια κιτρινισμού. Αφού – λέει – ο Άρης Σερβετάλης είναι «υπέρμαχος των ανεμβολίαστων» τότε τι δουλειά έχει να… στέκεται μαζί με τον ηγούμενο Εφραίμ που κάλεσε τον κόσμο να εμβολιαστεί; «Ποια θα είναι η νουθεσία του Εφραίμ στον Άρη», αναρωτιέται ο αρθρογράφος. Πραγματικά, αλληλουχία σκέψεων που… τσακίζει.

Καταρχάς, από πού προκύπτει πως ο Άρης Σερβετάλης είναι «υπέρμαχος των ανεμβολίαστων»; Τι αυθαίρετος χαρακτηρισμός είναι αυτός; Είπε ποτέ κάτι τέτοιο; Κατά του διαχωρισμού των ανθρώπων πήρε θέση. Όχι κατά ή υπέρ των εμβολίων.

Κατά δεύτερον, τι σχέση έχει η συζήτηση και οι νουθεσίες περί εμβολίου, σε ένα πνευματικό προσκύνημα στο Περιβόλι της Παναγίας; Ένας προσκυνητής καταφεύγει εκεί για να ακούσει πνευματικές νουθεσίες που αφορούν την πρόοδο της ψυχής του, όχι για να… ανακαλύψει αν πρέπει να κάνει το εμβόλιο ή όχι.

Οι δύο άνδρες συνάχθηκαν με τους υπόλοιπους μοναχούς και προσκυνητές, για να τιμήσουν το υπερένδοξο πρόσωπο της Παναγίας. Ο αρθρογράφος προτιμά να φαντάζεται κάτι σαν σύναξη για ενημέρωση από τον ΕΟΔΥ. Τόση «επαφή» έχει με τον πνεύμα του Αγίου Όρους.

Ας συνειδητοποιήσει πως δεν προσφέρονται όλοι οι τόποι για συζητήσεις και «νουθεσίες» για την εμβολιαστική εκστρατεία. Και πάνω από όλα πως οι μοναχοί σέβονται απεριόριστα το αυτεξούσιο κάθε ανθρώπου και δεν τους απασχολεί να επιβάλλουν τις απόψεις τους για κοσμικά θέματα.

Και ο Ηγούμενος Εφραίμ και ο Άρης Σερβετάλης ήταν στον «φυσικό τους χώρο», πολύ απλά γιατί  κάθε ναός της Ορθοδοξίας αποτελεί «φυσικό χώρο» για κάθε χριστιανό που αναπέμπει δοξολογίες προς τον Θεό που λατρεύει. Και είναι χρέος όλων αυτών που εκφέρουν δημόσια άποψη, να το σέβονται αυτό. Ειδάλλως διακατέχονται από κοινωνικό ρατσισμό.

Για την αγάπη της μάνας: Έχασε τα μαλλιά της λόγω ακτινοβολίας και ο γιος της έφτιαξε περούκα με τα μαλλιά του

0

Η πιο συγκινητική και τρυφερή αληθινή ιστορία μας έρχεται σήμερα από την Αριζόνα των ΗΠΑ, όπου μία άτυχη μητέρα έλαβε ένα πολύτιμο δώρο αγάπης από τον γιο της. Ο λόγος για τη Melanie Shaha, η οποία έχασε οριστικά τα μαλλιά της πριν από 4 χρόνια, αφού χρειάστηκε να υποβληθεί σε ακτινοβολία για να αντιμετωπίσει έναν επιθετικό όγκο στον εγκέφαλο που επανεμφανιζόταν ξανά και ξανά.

Ο 27χρονος γιος της, Matt, τότε σκέφτηκε: «Γιατί να μην της δώσω τα δικά μου μαλλιά;». Έτσι, για δύο ολόκληρα χρόνια μάκραινε τα μαλλιά του και ωστόσο βρήκε στο Long Beach μια μικρή επιχείρηση που κατασκευάζει περούκες. Οι ειδικοί ανέλαβαν τα μαλλιά που έκοψε ο Matt και έφτιαξαν μια υπέροχη περούκα για τη μαμά του!

Η Melanie δηλώνει ευγνώμων για τον αγαπημένο της γιο, ο οποίος, είπε, έχει θυσιάσει πολλά για εκείνη.

Εκείνος, βέβαια, απάντησε πως δεν θα έκανε τίποτε διαφορετικό!

Πηγή: Good News Movement

Για την 92χρονη αυτή κυρία, η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός: Συχνά φοράει μαγιό σαν 16χρονο κορίτσι

0

Η Τζοαν Γούντχαους, μια 92χρονη από την Αγγλία που ζει στην Ισπανία, τραβάει τα βλέμματα φορώντας με αυτοπεποίθηση μπικίνι.

joan1

Αποδίδει τη νεανική της εμφάνιση στο να μην παίρνει βάρος, στην απόρριψη της “παλιάς” νοοτροπίας και στη χαρά που βρίσκει στα απλά απολαύσεις όπως ο χρόνος στην παραλία με την εγγονή της.

joan2

Παρά την κριτική στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αγκαλιάζει το μοναδικό της στιλ. Μερικοί σκεπτικιστές υπονοούν κοσμητικές βελτιώσεις, αλλά η Τζοαν αποδίδει την αιώνια ομορφιά της σε μια καθημερινή ρουτίνα με κρέμα Nivea για πάνω από 70 χρόνια.

joan3

Περήφανα μοιράζεται την οικογενειακή της ζωή στο TikTok, επισημαίνοντας τα οκτώ παιδιά της, τα 16 εγγόνια και τα δέκα δισέγγονα.

joan 4

joan5

Η ιστορία της Τζοαν εμπνέει μια ζωηρή προσέγγιση στο γήρας.

joan6

Για την 29χρονη νηπιαγωγό που αυτοκτόνησε…

0

Πριν από λίγες μέρες, από το μπαλκόνι του σπιτιού της στην Πάτρα έπεσε στο κενό και σκοτώθηκε 29χρονη γυναίκα, που φέρεται να αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.

Η αυτόχειρας εργαζόταν στα νησιά των Β. Σποράδων ως νηπιαγωγός.

Η έρευνα της Αστυνομίας στο διαμέρισμα, από το οποίο έπεσε η νεαρή γυναίκα στο κενό και στο οποίο φερόταν να βρίσκεται μέσα κλεισμένο άλλο άτομο, δεν απέφερε καρπούς κι έτσι, όπως προέκυψε από την περαιτέρω έρευνα, επρόκειτο για αυτοχειρία.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για αυτοκτονία και ότι τα τσιγάρα και ο αναπτήρας ήταν δικά της και δεν προήλθαν από κάποιον, που βρισκόταν σε μπαλκόνι της πολυκατοικίας.

Ενώ αρχικά υπήρχαν εκτιμήσεις ότι επρόκειτο για εγκληματική ενέργεια, τελικά επιβεβαιώθηκε ότι η πτώση της 29χρονης είναι αυτοκτονία.

Η 29χρονη φέρεται να αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, έμενε μόνη της στην πολυκατοικία επί της οδού Κορίνθου και Ζαΐμη και έπεσε στο κενό από την πλευρά της Ζαΐμη.

Λίγο αργότερα εκτυλίχθηκαν σκηνές αρχαίας τραγωδίας, με τη μητέρα και τον αδερφό της κοπέλας να φτάνουν στο σημείο και να ενημερώνονται για το θλιβερό συμβάν.

Η 29χρονη ήταν νηπιαγωγός. Επισκεπτόταν ψυχίατρο, όμως, δεν είχε δείξει αυτοκτονικές τάσεις. Το διαμέρισμα είναι στον 5ο όροφο της πολυκατοικίας επί της οδού Κορίνθου και μάλιστα δεν έχει μπαλκόνι προς τη Ζαΐμη. Η γυναίκα ανέβηκε σε περβάζι που «βλέπει» προς Ζαΐμη, πήδηξε κάποια αιχμηρά κάγκελα που υπήρχαν και έπεσε στο κενό…

Πηγή: alfavita.gr