Εν ευθέτω χρόνω οι πρόσφυγες θα πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους «για να ανοικοδομήσουν τις χώρες τους», δήλωσε σήμερα ο Δαλάι Λάμα, σε ομιλία του στο Μάλμε της Σουηδίας, τονίζοντας ότι «η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους».

Μιλώντας σε ένα συνέδριο που οργανώθηκε στην πόλη αυτή, η οποία φιλοξενεί μια σημαντική κοινότητα μεταναστών, ο Δαλάι Λάμα υπογράμμισε ταυτόχρονα ότι η Ευρώπη είναι «ηθικά υπεύθυνη» σε ό,τι αφορά την παροχή βοήθειας «σε έναν πρόσφυγα η ζωή του οποίου απειλείται πραγματικά», όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Δεχτείτε τους, βοηθήστε τους, εκπαιδεύστε τους… Αλλά στο τέλος, θα πρέπει να αναπτύξουν τη δική τους χώρα», είπε ο πνευματικός ηγέτης του Θιβετιανού Βουδισμού, ο οποίος εγκατέλειψε το 1959 το Θιβέτ και ζει εξόριστος στην Ινδία, μετά την καταστολή της εξέγερσης στη χώρα του από τις κινεζικές δυνάμεις. Το 1989 ο Δαλάι Λάμα τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης.

«Πιστεύω ότι η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους», συνέχισε ο 83χρονος Δαλάι Λάμα, εκτιμώντας ότι οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να δώσουν στους πρόσφυγες να καταλάβουν ότι τελικά θα πρέπει να ασχοληθούν με το μέλλον της δικής τους χώρας και να βοηθήσουν στην ανάπτυξή της.

Σε ακρωτηριασμό και των πέντε δακτύλων του ποδιού της υποβλήθηκε μια νεαρή διαχειρίστρια ακινήτων μετά από μόλυνση σε ένα fish spa κατά τη διάρκεια των διακοπών της στην Ταϊλάνδη.

Η 29χρονη Βικτόρια Καρτχόις, από το Περθ της Αυστραλίας,είχε ήδη υποστεί ακρωτηριασμό στο μισό δάχτυλο μετά από λοίμωξη πριν από μία δεκαετία. Τώρα, όμως, οι χειρουργοί της ακρωτηριάσαν και τα υπόλοιπα δάχτυλα, καθώς κόλλησε το βακτήριο σιβανέλλα από το σπα το 2010, όπου ψάρια του γλυκού νεκρού τρέφονται με νεκρό δέρμα.

Οι γιατροί στην Αυστραλία κατάφεραν να διαγνώσουν από τι έπασχε η νεαρή γυναίκα, μετά από δύο χρόνια ερευνών, με την ίδια να παλεύει με επαναλαμβανόμενους πυρετούς και αδιαθεσία.

Αρχικά οι γιατροί της έκοψαν το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού αλλά η πίεση του περπατήματος στα μικρότερα δάχτυλα της δημιούργησε έλκη που κρύβουν περαιτέρω μολύνσεις. Τελικά μέσα στα επόμενα 5 χρόνια, οι γιατροί αναγκάστηκαν να της ακρωτηριάσουν όλα τα δάχτυλα του δεξιού ποδιού.

Μιλώντας για τη δοκιμασία της, η 29χρονη είπε: «Όταν βρισκόμουν στην Ταϊλάνδη, αποφάσισα να επισκεφθώ ένα σπα ψαριών. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο όταν είδα τον ιδιοκτήτη να εγκαθιστά το σύστημα, το οποίο φαινόταν πολύ καθαρό, αλλά πόσο λάθος έκανα».

Η Καρτχόις αποκάλυψε πως υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό του μισού δαχτύλου όταν ήταν μόλις 17 ετών, αφότου το είχε πιάσει σε κάποιο γυαλί. Τότε δεν είχε νιώσει καθόλου πόνο, οπότε δεν πήγε στο γιατρό αμέσως. Όταν αποφάσισε να πάει ήταν ήδη πολύ αργά καθώς η λοίμωξη είχε εξαπλωθεί στα οστά της.

Οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το μισό δάχτυλο. Το υπόλοιπο αφαιρέθηκε το 2012 – δύο χρόνια μετά το ταξίδι της στην Ταϊλάνδη. Όπως είπε: «Κατέληξα με μια άλλη οστική λοίμωξη στο μεγάλο μου δάχτυλο και οι γιατροί ανακάλυψαν το είδος του βακτηρίου μετά από δύο χρόνια. Μέχρι τότε όμως ολόκληρο το οστό του ποδιού μου είχε μολυνθεί και ήμουν μονίμως άρρωστη. Περπατώντας όμως επί έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς το μεγάλο δάχτυλο, μου προκάλεσε έλκη στο πόδι από την πίεση που του ασκούσα. Είχε δημιουργηθεί ένας κάλος στο επάνω μέρος αλλά δεν ήξερα ότι από κάτω υπήρχε άλλη μία μόλυνση. Αυτή τη φορά, οι γιατροί αποφάσισαν να ακρωτηριάσουν και το άλλο δάχτυλο και με άφησαν με τρία. Ήμουν υγιής για άλλα δύο χρόνια, νόμιζα ότι ήμουν πολύ τυχερή που είχα ακόμη το πόδι μου. Αλλά τότε άρχισα να αρρωσταίνω πάλι».

Όπως έιπε, έκανε εμετό κάθε πρωί και είχε συνεχώς πυρετό – αλλά οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κάποια ένδειξη λοίμωξης.

«Στην αρχή, οι γιατροί μου είπαν ότι τα έβγαζα όλα αυτά από το μυαλό μου. Τότε ο ποδίατρος ζήτησε δείγμα αίματος και οι γιατροί συνειδητοποίησαν πλέον πως στην πραγματικότητα είχα άλλη μία οστική μόλυνση».

Οι χειρουργοί ακρωτηρίασαν το τρίτο και τέταρτο δάχτυλο τον Νοέμβριο του 2016, αλλά άφησαν το μικρό.

«Συνέχισα όμως να ασκώ πίεση στο μικρό δάχτυλο. Πέρυσι, παρατήρησαν πως κι αυτό δεν ήταν πολύ καλά. Μετά από εξετάσεις αίματος και ακτινογραφίες, ανακάλυψαν άλλη μία οστική μόλυνση, και τελικά μου ακρωτηριάσαν το τελευταίο δάχτυλο τον Νοέμβριο του 2017».

Η Καρτχόις φοβάται ότι μπορεί κάποια μέρα να χάσει όλο το δεξί της πόδι αν δεν εντοπιστεί η λοίμωξη, γι΄αυτό και πρέπει να ελέγχει καθημερινά τα πόδια της για σημεία πίεση. Επίσης, προειδοποιεί τους άλλους ανθρώπους να μην χρησιμοποιούν τα σπα ψαριών – τα οποία ήδη θεωρούνται αμφιλεγόμενα. Επίσης, αναρτά συχνά φωτογραφίες των ποδιών της στο λογαριασμό της στο Instagram για να χτίσει και πάλι τη δική της αυτοπεποίθηση αλλά και για να βοηθήσει άλλους.

Γιατί να διδάσκεται μια γλώσσα την οποία δεν μιλάει σήμερα κανείς, αναρωτιούνται και στη Γερμανία πολλά παιδιά με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Δεκάδες φοιτητές συρρέουν κάθε χρόνο στην Ακαδημία (Accademia Vivarium Novum) στο Φρασκάτι της Ρώμης για να μάθουν δυο γλώσσες που θεωρούνται σήμερα «νεκρές»: λατινικά και αρχαία ελληνικά. Μεταξύ Οκτωβρίου και Ιουνίου η σχολή φιλοξενεί 40 υπότροφους, ηλικίας από 16 έως 25 ετών, σημειωτέον μόνον άνδρες. Τους καλοκαιρινούς μήνες ωστόσο η Ακαδημία είναι ανοιχτή για όλες τις ηλικίες και αμφότερα φύλα. Φέτος ο νεαρότερος μαθητής ήταν 12 ετών ενώ ο μεγαλύτερος πάνω από 60. Σε αντίθεση με όσους έχουν υποτροφίες όμως, τους θερινούς μήνες οι μαθητές καλούνται να πληρώσουν δίδακτρα ύψους έως και 5.200 ευρώ.

Παρά ταύτα ο αριθμός των υποψηφίων είναι συνήθως μεγαλύτερος από εκείνον που μπορεί να δεχθεί η σχολή.

Οι μαθητές της Ακαδημίας προέρχονται από όλο τον κόσμο: από την Κίνα και τη Βραζιλία μέχρι τη Γαλλία και την Κορέα

«Δεν πρόκειται για εκπαιδευτική εκδρομή», επισημαίνει ο διευθυντής και ιδρυτής της Ακαδημίας, Λουίτζι Μιράλια, ο οποίος θεωρείται ένας από τους καλύτερους γνώστες λατινικών στον κόσμο.
Το καθημερινό πρόγραμμα προβλέπει 12 ώρες λατινικά αλλά και αρχαία ελληνικά. Όχι όμως όπως στο σχολείο, με εκμάθηση γραμματικής και μεταφράσεις. Στην Ακαδημία οι μαθητές μαθαίνουν να διαβάζουν, να μιλούν, να τραγουδούν και κυρίως να καταλαβαίνουν τη γλώσσα. «Πρέπει να μαθαίνουμε τα λατινικά με τρόπο, ώστε να μην είναι μια ξένη και ιδιάζουσα γλώσσα», εξηγεί ο Μιράλια. «Σε δυο μήνες μαθαίνεις εδώ περισσότερα απ΄ ότι σε πέντε χρόνια στο σχολείο».

Δίνοντας ζωή στη γλώσσα

Μετά τα αγγλικά και τα γαλλικά, τα λατινικά είναι η τρίτη ξένη γλώσσα που διδάσκονται πιο συχνά οι μαθητές στα γερμανικά σχολεία. Ιδιαίτερα υψηλό είναι το ποσοστό των ενδιαφερόμενων μαθητών στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και στη Βαυαρία.

Συνολικά όμως ο αριθμός των παιδιών που διδάσκονται λατινικά στη Γερμανία έχει μειωθεί κατακόρυφα, και συγκεκριμένα, κατά 200.000 περίπου μέσα σε μια 10ετία, στις 632.000 το σχολικό έτος 2016/2017. Οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί. Ο κυριότερος είναι ότι οι περισσότεροι μαθητές προτιμούν άλλα μαθήματα επιλογής, όπως την Πληροφορική. Επιπλέον η γνώση λατινικών δεν αποτελεί πλέον προϋπόθεση για την εισαγωγή σε συγκεκριμένες σχολές ΑΕΙ, όπως ίσχυε παλαιότερα.

Γιατί λοιπόν να μαθαίνει κανείς σήμερα λατινικά; Το επιχείρημα ότι βοηθά τους νέους στην εκμάθηση εν γένει έχει χάσει τη βαρύτητά του, εκτιμά ο επικεφαλής του γερμανικού συνδέσμου φιλολόγων Χάρτμουτ Λος.«Σε αυτό βοηθούν και άλλα μαθήματα, δεν αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα των λατινικών». Αυτό που καταφέρνουν όμως τα λατινικά, όπως λέει, είναι «να προκαλούν τη σκέψη για τη γλώσσα αλλά και την επικοινωνία με το παρελθόν και την κοινή ευρωπαϊκή κληρονομιά».

Η γλώσσα «ζωντανεύει»
Η εκμάθηση των λατινικών στη Γερμανία γίνεται σε τρία σχολικά έτη και προβλέπει γραμματική και λεξιλόγιο και στη συνέχεια τη μετάφραση κλασσικών έργων.
Στην Ακαδημία της Ρώμης η διδασκαλία είναι φυσικά τελείως διαφορετική αφού οι δάσκαλοι επιχειρούν να εμφυσήσουν ζωή στη γλώσσα. Θεατρικές παραστάσεις, μουσική και τραγούδια και συνεχείς συνομιλίες βοηθούν στη σωστή και ουσιαστική εκμάθηση.

Μέσα στην Ακαδημία τα αγγλικά απαγορεύονται αυστηρά

Οι μαθητές της Ακαδημίας προέρχονται από όλο τον κόσμο: από την Κίνα και τη Βραζιλία μέχρι τη Γαλλία και την Κορέα. Τα αγγλικά απαγορεύονται αυστηρά. Στους διαδρόμους ακούει κανείς Salve και Gratias ενώ οι κάδοι απορριμμάτων αναγράφουν Materies euplastica και Charta cuiuslibet generis (πλαστικά και χαρτί).

«Πολλοί λένε ότι είναι μια νεκρή γλώσσα και δεν μπορείς να τη μιλήσεις. Ανοησίες!», λέει ο Μπέντζαμιν Στολτς, φοιτητής Φιλολογίας  από το νότιο Τιρόλο. «Όταν μιλάς μόνον λατινικά, τότε κάποια στιγμή αρχίζεις να σκέφτεσαι και να ονειρεύεσαι στα λατινικά».

Για τον ιδρυτή της σχολής Λουίτζι Μιράλια το στοίχημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Στόχος του είναι να μεταφέρει και να διδάξει στους μαθητές του μια πιο ανθρωπιστική προσέγγιση του κόσμου. Να διδαχθούν το πνεύμα της γλώσσας, των επιστημόνων και των φιλοσόφων της αρχαιότητας. Όλων εκείνων, που όπως λέει, έκαναν τη γλώσσα αθάνατη. «Μερικές φορές είναι πιο δύσκολο να ζητήσεις καφέ στα λατινικά παρά να καταλάβεις τον Πλάτωνα», όπως λέει.

Πηγή: DW