Μιλώντας στην κάμερα του ΑΝΤ1, ο νεαρός ανέφερε αρχικά: «Συγγνώμη αδελφέ, δεν τα κατάφερα. Αυτό θέλω να πω, τίποτα άλλο».
Ο Χρήστος έτρεχε μαζί με τον φίλο του για να ξεφύγουν, όταν «το μόνο που άκουσα ήταν μία φωνή να λέει “αδερφέ, χτυπήθηκα” και να γυρνάω πίσω να δω ποιος είναι και τι είναι και να είναι εκείνο το παιδί.
Τον Μιχάλη τον γνωρίζω από το γήπεδο. Στην ίδια κερκίδα, εκδρομές μαζί, φαγητό μαζί, στις καφετέριες εδώ, στη γειτονιά μας, στη Φιλαδέλφεια» είπε, και περιέγραψε ότι οι δυο τους διήνυσαν μια απόσταση 100 μέτρων και βρήκαν καταφύγιο σε ένα περίπτερο μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
Υπήρχε τρελή αιμορραγία, ασταμάτητη. Σε όλη τη διαδρομή πηγαίναμε εκεί παρεούλα, μέχρι και την καρέκλα που κάθισε στο περίπτερο. Το μόνο που μας έκανε, ένα τίναγμα. Ήθελε να φύγει από την καρέκλα και να κάτσει κάτω, να ξαπλώσει κάτω. Δεν τον αφήσαμε. Υπήρχε μία κοπέλα εκεί, νοσηλεύτρια. Προσπαθούσε η κοπελίτσα να κάνει ό,τι μπορεί» ανέφερε, καθώς περιέγραφε τις στιγμές που εκτυλίχθηκαν αφότου δέχθηκαν την επίθεση.
Ο Χρήστοςέφυγε με το μηχανάκι του, για να αναζητήσει ασθενοφόρο.
«Δεν υπήρχε ασθενοφόρο, πουθενά! Καλούσαμε, αλλά από ό,τι μάθαμε η Αστυνομία είχε εγκλωβίσει τα ασθενοφόρα και την Πυροσβεστική 20 λεπτά και δεν τους άφηνε να περάσουν επίτηδες, μέχρι να σταματήσουν οι φασαρίες. Μάθαμε τέτοια πράγματα.
Εγώ έφυγα μόνος μου να φέρω το ιδιωτικό ασθενοφόρο από τη διασταύρωση της Δεκελείας, το οποίο το βρήκα κατά λάθος, ο άνθρωπος είχε σχολάσει. Τον παρακάλεσα, ότι πεθαίνει κόσμος, χάνουμε τον άνθρωπό μας, και έτσι ήρθε το ασθενοφόρο.
«Δεν είχε πειράξει ποτέ άνθρωπο, η αγάπη του για την ομάδα ήταν εκεί πέρα. Ήταν στη βόλτα του. Αυτό. Η ομάδα είναι οικογένεια, όποιος κι αν είναι δίπλα, είναι αδελφός. Είμαστε δυο μέρες άυπνοι» πρόσθεσε.