Πέθανε ξεχασμένη σε ένα μικρό υπόγειο η ηθοποιός που έπαιξε σε δεκάδες ελληνικές ταινίες

Παμφίλη Σαντοριναίου – Η ηθοποιός που αγάπησε το κοινό και πέθανε ξεχασμένη σε ένα μικρό υπόγειο

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908. Κόρη του ηθοποιού Βασίλη Αργυρόπουλου (όχι του γνωστού κωμικού). Υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Σαντοριναίου. Πέθανε το 1994. 

Η Παμφίλη Σαντοριναίου υπήρξε μία από τις χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. με το ταλέντο, το ήθος και τη σεμνότητά της, κέρδισε μια θέση στην καρδιά του κοινού μέσα από δεκάδες ταινίες, όπου συνήθως υποδυόταν δευτερεύοντες αλλά πάντα αξέχαστους ρόλους. ωστόσο, η ζωή δεν της χάρισε το ίδιο φως που γνώρισε στις κινηματογραφικές αίθουσες.

 Δείτε το βίντεο:

Γεννημένη τη δεκαετία του ’30, η Σαντοριναίου μεγάλωσε σε μια δύσκολη εποχή, όπου το θέατρο και ο κινηματογράφος αποτελούσαν όνειρο για πολλούς νέους καλλιτέχνες. από μικρή έδειξε την αγάπη της για την υποκριτική και κατάφερε να μπει στον χώρο του θεάτρου, ξεκινώντας από μικρούς ρόλους, ώσπου έγινε γνωστή μέσα από συνεργασίες με σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της εποχής.

οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε ήταν πολλές – δραματικές, κοινωνικές, αλλά και κωμωδίες. το κοινό την θυμάται για το χαρακτηριστικό της βλέμμα και την αυθεντικότητα που έφερνε σε κάθε ρόλο. δεν επιδίωξε ποτέ τη δημοσιότητα ούτε τα φώτα της πρώτης γραμμής· προτιμούσε να μιλά μέσα από τη δουλειά της, με μια αξιοπρέπεια που σήμερα σπανίζει.

Όμως, όπως συνέβη με πολλούς ηθοποιούς της χρυσής εποχής, τα χρόνια πέρασαν, οι προτάσεις λιγόστεψαν και η Σαντοριναίου έμεινε στο περιθώριο. η παλιά της αίγλη χάθηκε, και η ίδια αποτραβήχτηκε από τα φώτα, ζώντας τα τελευταία της χρόνια σε ένα μικρό υπόγειο διαμέρισμα, μακριά από τη λάμψη και τους ανθρώπους που κάποτε την περιέβαλλαν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ηθοποιός αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ η υγεία της είχε επιδεινωθεί. παρά τις δυσκολίες, δεν ζήτησε βοήθεια· όσοι την ήξεραν μιλούν για μια γυναίκα περήφανη, που προτιμούσε τη μοναξιά από τη λύπηση.

Η είδηση του θανάτου της συγκλόνισε όσους τη θυμούνταν από τις παλιές ταινίες. πέθανε αθόρυβα, όπως αθόρυβα έζησε τα τελευταία της χρόνια – μόνη, αλλά με την αξιοπρέπεια που τη διέκρινε πάντα. κανείς δεν βρέθηκε κοντά της στις τελευταίες στιγμές, κανένα φως δεν έπεσε πάνω της αυτή τη φορά, παρά μόνο η σιωπή ενός μικρού υπογείου.

Η ιστορία της Σαντοριναίου είναι μια υπενθύμιση για το πώς η δόξα του θεάματος μπορεί να είναι εφήμερη. πίσω από τα χειροκροτήματα και τα φώτα, κρύβονται πολλές ζωές γεμάτες πάθος, αγώνα και, τελικά, λησμονιά.

Κι όμως, για όσους τη γνώρισαν μέσα από την οθόνη, η παμφίλη σαντοριναιου θα παραμείνει για πάντα εκεί — σε ένα ασπρόμαυρο πλάνο, με το φωτεινό της χαμόγελο και το βλέμμα γεμάτο ανθρωπιά.

Φιλμογραφία