Μέχρι τὰ ἑπτὰ τοῦ χρόνια, ο αδελφός του Αγίου Παϊσίου, Ραφαήλ Εζνεπίδης, πρόλαβε καὶ ἔζησε ἀπὸ κοντὰ τὸν Ἅγιο Ἀρσένιο (Χατζεφεντή) παρατηρώντας, μὲ τὴν παιδικὴ ὡς σφουγγάρι ψυχῆ τοῦ ,τὴν ὁσία του ἀγγελικὴ βιοτὴ καθὼς καὶ τὰ θαύματά του στὴν πατρίδα ,στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας.
Ήτανε τόσο φιλεύσπλαχνος ὁ Ὅσιος Αρσένιος ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὰ τὰ περιφρονημένα ζῶα.
Γιαυτό και ποτέ δὲν καταδέχτηκε στὴν ζωή του νὰ καθήσει πάνω σὲ ζῶο, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὰ τα ταλαίπωρα γαϊδούρια, λέγοντας μὲ συντριβὴ:
«Ἐγὼ τὸ μεγάλο Γαϊδούρι νὰ καθήσω σὲ τοῦτο τὸ γαϊδουράκι;»
Μόνο φεύγοντας για την προσφυγιά,γεροντάκι τότε,τον ανάγκασαν να καθίσει απάνω στο κάρο πηγαίνοντας στην Μερσίνα.
Επίσης μία φορά ἔστειλε τὸν μακαριστό Ραφαὴλ ἡ γιαγιά του ἡ Χατζή-Χριστίνα,ἕξι χρονῶν ἦταν τότε, νὰ πάει στὸν Ἅγιο Ἀρσένιο ἕνα πήλινο δοχεῖο μὲ φέσκο γιαούρτι ποὺ εἶχε φτιάξει.
Στὸν δρόμο ὅμως γλύστρισε ὁ μικρὸς Ραφαὴλ καὶ πέφτωντας ἦρθε ἡ γάστρα μὲ τὸ περιεχόμενο στὸ πρόσωπό του κάμνοντας κάτασπρο σὰν τὸν ἀσβέστη.
Βλέποντας τὸν ὁ Ὅσιος ἔτρεξε νὰ τὸν βοηθήσει καὶ χαμογελόντας τοῦ λέγει:
-Πῶς ἔγινες ἔτσι εὐλογημένε; ἄντε πήγαινε γρήγορα νὰ πλυθεῖς.
Μα είχε αυτή η ευλογημένη ψυχή συνάμα και πολύ χιούμορ.
Αφού συνομιλήσαμε εκείνο το καλοκαιράκι στο πατρικό του , στην Κόνιτσα, απ’όπου κατάγεται η Πρεσβυτέρα μου Φωτεινή,του λέγω φεύγοντας:
-Άντε κυρ-Ραφαήλ και του χρόνου να μας αξιώσει ο Θεός να ξαναβρεθούμε και να μας μιλήσεις για τον Άγιο Αρσένιο.
-Ουοουου…μέχρι του χρόνου θα έχω πεθάνει.Το είδα και στον ύπνο μου ότι πέθανα και κατέβηκε από τον ουρανό ένα μεγάλο αεροπλάνο έξω από το σπίτι για να με παραλάβει.Εεε βρε λέγω του εαυτού μου,τι τιμές και δόξες είναι αυτές βρε Ραφαήλ ,να κατέβει ολόκληρο αεροπλάνο για την αφεντιά σου.
-Όχι κυρ-Ραφαήλ,θα ζήσετε κι’άλλο ,τον παρηγόρησα. Και στην ενορία μου ο χοράρχης πήγε 103 ετών.Θάρρος λοιπόν.
-Αααα καλά που μου το’πες. Άμα έρθει ο Άγγελος να με πάρει θα του το πώ, για να με αφήσει κι’άλλο!
Να ευχαριστήσουμε θερμά την οικογένεια και τους συγγενείς του Αγίου Παϊσίου που με αξιοπρέπεια, φιλότιμο και σεμνότητα διακονούν τόσα χρόνια την τιμή και μνήμη αυτών των δύο μεγάλων Καππαδοκών Αγίων, που έλαμψαν σαν αστέρια παρηγορητικά, για να φωταγωγούν όλους τους ερχόμενους αιώνες, όπως επίσης στην ενορίτισσά μας και ηθοποιό Δέσποινα Γκάτσιου, καθώς και όλους τους συνεργάτες της, που με φόβο Θεού συνετέλεσαν και συντελούν στην παραγωγή της Χριστόπνευστης σειράς «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασας στον Ουρανό»
(Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του μακαριστού κ.Ραφαήλ, στην Κόνιτσα, όταν ήταν σε ηλικία 94 χρονών).
π.Διονύσιος Ταμπάκης – Ι.Ν.Γενεσίου της Θεοτόκου Ναυπλίου
Πηγή: ekklisiaonline.gr
Πώς τον σκότωσαν