Από πιπέρι στο στόμα και τιμωρίες μέχρι εκφοβισμό και ξύλο καταγγέλλουν παιδιά που φιλοξενήθηκαν στη δομή κάτω από την ανάρτηση παιδαγωγού στη δομή, ο οποίος απολύθηκε πριν δυο μήνες όταν κατήγγειλε τα περιστατικά κακοποίησης
Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις με τις καταγγελίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αφορούν κακοποιητικές συμπεριφορές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις από «παιδαγωγούς» της «Κιβωτό του Κόσμου».
Μάλιστα, κάτω από ανάρτηση πρώην παιδαγωγού στη δομή, ο οποίος απολύθηκε όταν κατήγγειλε ξυλοδαρμό τριών ανηλίκων σε δομή του Βόλου, υπάρχει πλήθος σχολίων από παιδιά που φιλοξενήθηκαν στη δομή, τα οποία περιγράφουν κακοποιητικές συμπεριφορές στη δομή.
Να σημειωθεί πως ο πρώην παιδαγωγός είχε καταγγείλει στην αστυνομία το περιστατικό, όπως γνωστοποίησε ο ίδιος μέσω Facebook. Κάτω από την ανάρτηση, τα παιδιά καταγγέλλουν σωματική κακοποίηση, τιμωρίες με βάναυσους τρόπους, βρισιές, πλύση εγκεφάλου, ενώ σε περιστατικό που παιδαγωγός χτύπησε παιδί και εκείνο υπερασπίστηκε τον εαυτό του φέρεται ότι απομακρύνθηκε το παιδί και όχι ο δράστης του ξυλοδαρμού.
Παρά την δημόσια καταγγελία του παιδαγωγού Χρόνη Χλίτσιου πριν δύο ολόκληρους μήνες για τα όσα συνέβαιναν στη δομή στο Διμήνι του Βόλου , ο πάτερ Αντώνιος ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τίποτα για την υπόθεση. Σε δηλώσεις του που δίχασαν, ο πατέρας Αντώνιος είπε χαρακτηριστικά πως «φιλοξενούμε παιδιά που δεν είναι τα συνηθισμένα, είναι παιδιά από παραβατικές οικογένειες, που έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα τους, που δεν ήξεραν από όρια, που θέλουν να παραβατούν».
«Μας έλεγαν ότι όλα είναι πλασμένα από το μυαλό μας – Μας έλεγαν τρελούς και αλήτες»
Νικολας: «Ήρθε επιτέλους ο καιρός τα παιδιά που ήμασταν μέσα και ζήσαμε καταστάσεις για καταστάσεις να βγούμε επιτέλους και να μιλήσουμε να μάθει ο κόσμος τι πραγματικά γίνεται όταν δεν υπάρχει κόσμος μπροστά να δώσει τα συγχαρητήρια του εκεί μέσα.. Ήρθε η ώρα να μιλήσουν λίγο μαζί και εγω Ήρθε η ώρα λοιπόν για όσους από εμάς μας έλεγαν ότι είναι πλασμενα αυτά από το μυαλό μας και ότι δεν είναι αλήθεια Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε».
Χρήστος: «Εχω να σας πω και εγω ενα Μεγάλο μπράβο. Σαν παιδι που ημουν εκει 7 χρονια ειδα τοσα πολλα τα ματια μου . Και ημουν θυμα κακοποίησης οταν 16 ετών. Και δεν βγει παραέξω, με λέγανε τρελο και αλήτη οταν τα ελεγα αυτα . Οπως μου φάγανε και μια αποζημίωσή οταν έσπασα τα ποδια μου με νάρκωσαν με τα χαπια τους οταν πονούσα και μου λεγανε υπέγραψε εδω και δεν εβλεπα για να διαβάσω και μου λεγανε δεν εμπιστεύεσαι τον πατερ Που σε μεγαλώνει τοσα χρονια . Και μετα απο 2 Χρόνια έμαθα οτι ήταν εξουσιοδότηση. Και ετσι με άφησαν με τις λαμες στα ποδια σε ηλικία 19 ετών και δεν πηρα ουτε 1 ευρώ. Μπραβο σας κύριε για το θάρρος σας»
Χριστίνα: «Έζησα την μισή μου ζωή σχεδόν μέσα στην κιβωτό. 8 ολόκληρα χρόνια (είμαι 20 τώρα). Τα παιδικά μου μάτια είδαν τόσα πολλά εκεί μέσα, τα οποία δεν μπορούσα να καταλάβω και να εξηγήσω στον εαυτό μου έως τώρα. Μεγαλώνοντας κατάλαβα όμως. Κατάλαβα τι κρύβεται πίσω από κάθε κίνηση των ανθρώπων εκεί μέσα. Κατάλαβα γιατί είχα τόσα ερωτηματικά σαν παιδί εκεί μέσα, γιατί ήξερα ότι κάτι πάει στραβά, αλλά δεν ήξερα τι. Το συμφέρον και το χρήμα είναι κάτι που μπορεί να σε χώσει στα πιο άσχημα (με συγχωρείτε για την έκφραση) σκατα. Η διαφθορά που υπάρχει μέσα στην κιβωτό και η εκμετάλλευση και όλη αυτή η κακοποίηση των παιδιών, έχουν τον ίδιο σκοπό, το χρήμα. Βγαίνουν στα κανάλια, βγάζουν τα παιδιά στα κανάλια (έχω βγει κι εγώ στο παρελθόν, μιας και είχαν καταφέρει να μου κάνουν μια πολύ καλή πλύση εγκεφάλου), για να λένε όλες αυτές τις μπαρούφες και πόσο καλό τους κάνει η κιβωτός και πόσο καλά περνάνε και πόσο θα ήθελαν να βοηθήσουν την κιβωτό σαν ενήλικες.
Βγαίνουν και λένε ότι, αφότου ενηλικιωθούν τα παιδιά, τους δίνουν σπίτι, χρήματα, βοήθεια και ένα σωρό μούσια. Τίποτα από αυτά δεν γίνεται. Πετάνε στον δρόμο παιδιά αφου ενηλικιωθούν και δεν νοιάζεται κανείς μετά για αυτά. Δέρνουν παιδιά, τα τιμωρούν και βάναυσους τρόπους, που αν δεν δεις δεν πρόκειται να πιστέψεις.
Το ζήσαμε, το έζησα».
Λουκάς: «Σε άλλο περιστατικό που παιδαγωγός χτύπησε παιδί και το παιδί αυτή την φορά αντεπέδωσε, διώξανε το παιδί. Το πετάξανε στο δρόμο, χωρίς να έχει πουθενά να πάει, ενώ η μοναδική του οικογένεια, τα αδέλφια του, ήταν και αυτά στην κιβωτό. Χωρίσανε τα παιδιά μεταξύ τους, επειδή ένα από αυτά, υπερασπίστηκε τον εαυτό του εναντία στην βία τους. Αν μη τι άλλο, είναι πολύ συνεκτικοί με τις πρακτικές τους…»
Χριστίνα: «(απευθυνόμενη σε παιδί που εργάζεται πλέον στη δομή): Πάντως, εγώ δεν σε θυμάμαι να περνάς και πολύ καλά… κρίμα που κατάφερε και σε έφαγε το σύστημα τους. Ελπίζω αργά ή γρήγορα να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει. Μέχρι τότε, δεν νομίζω ότι μπορείς να μιλάς για εμάς που βρήκαμε το θάρρος να μιλήσουμε για την κακοποίηση που φάγαμε με το κουτάλι. Θα έλεγα ότι είσαι από τους λίγους τυχερούς που όντως τους βοήθησαν, αλλά δεν ξέρω αν πραγματικά είσαι τυχερός. Δεν ξέρω ποιος ή τι σε έκανε να τα γράψεις όλα αυτά, αλλά μη ξεχνάς πόσο κακό σου έκαναν στο παρελθόν. Κι εσένα και στα αδερφάκια σου. Το ότι προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο πλέον, δεν λέει απολύτως τίποτα. Και σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος που τα υπόλοιπα αδέρφια σου δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση πια».
Ειρήνη: «Όλα αυτά είναι αλήθεια τα παιδιά περνάνε άσχημα και Ναι όλη μέρα βάζουν τιμωρίες είναι σαν να είσαι φυλακισμένος εμένα 7 χρόνια εκεί και με βγάλαν τρελή επειδή έλεγα την αλήθεια παρόλα αυτά έχω φύγει και είμαι σε άλλο ίδρυμα και είναι και καλύτερα».
Στέφανος: «Είδα τα όλα τα παρακάτω σχόλιά όλων σας και αυτό που έχω να πω είναι ότι γνωρίζω και ήμουν στη Κιβωτό σχεδόν 18 χρόνια περίπου απτην αρχή του έργου αυτού υπάρχουν κάποια θετικά σίγουρα αλλά εμένα προσωπικά μου έχουν μείνει αρκετά αρνητικά τα οποία μου έχουν επηρεάσει την καθημερινότητα μου και ένα από αυτά είναι και ο ξυλοδαρμός ο οποίος έλαβα κάποτε και επίσης βλέπω μια μεγάλη δυπροσωπία προς αυτούς τους ανθρώπους διότι δείχνουν τα χαμόγελα των παιδιών στις κάμερες και στις τηλεοράσεις αλλά δεν γνωρίζουν τι γίνεται πραγματικά».
Άννα: «Εμένα με χτυπούσε ο Πέτρος ήμουν και εγώ στη κιβωτό κάποτε».
«Μας κλείδωναν για μήνες, δεν μας τάιζαν»
Μιλώντας στην εφημερίδα Καθημερινή τρεις νέοι περιέγραψαν τον εφιάλτη που ζούσαν στις δομές, με συνεχείς τιμωρίες, ξύλο, απομόνωση ακόμα και σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, αν δεν υπάκουαν τους παιδαγωγούς και τους υπευθύνους, ισχυρίζεται η κοπέλα από τη Χίο, τους χτυπούσαν, ενώ ο 27χρονος δηλώνει στην «Κ» πως παιδαγωγός του είχε ρίξει γροθιά επειδή αντιμίλησε. Όταν ήταν τιμωρία στη Λεωφ. Αλεξάνδρας, ένας όπως λέει υψηλά ιστάμενος εργαζόμενος, πήγε στο δωμάτιο όπου βρισκόταν σε απομόνωση. «Ξάπλωσε δίπλα μου, στο κρεβάτι», θυμάται. «Του είπα “τι κάνεις;” Με άγγιξε στα γεννητικά όργανα και μου είπε, “θα σ’ αρέσει” – του έριξα χαστούκι κι έφυγε», αναφέρει στην «Κ». Μίλησε σε έναν φίλο του, που είχε βιώσει κάτι αντίστοιχο, αλλά φοβήθηκαν να το καταγγείλουν. «Την προηγούμενη χρονιά από το περιστατικό, βρισκόμασταν στην κατασκήνωση στη Ραφήνα και ο βοηθός του ομαδάρχη είχε κατηγορήσει τον ίδιο άνθρωπο» για ασέλγεια. Τον έβγαλαν τρελό, λέει ο 27χρονος.
Τιμωρίες, εργασιακή εξουθένωση
«Μας έβαζαν τιμωρία για το παραμικρό» λέει ο 27χρονος. «Αν αντιμιλούσες, αν νευρίαζες κάποιον υπεύθυνο, αν σου ξέφευγε βρισιά, αν δεν έκανες τα μαθήματα, αν πονούσε η μέση σου και δεν μπορούσες να δουλέψεις». Από τα 14 του, όταν πήγε στη δομή στον Κολωνό, οι δουλειές ήταν καθημερινές. Καθάριζαν αποθήκες και τουαλέτες, μετέφεραν ψυγεία, έπλεναν, τακτοποιούσαν τρόφιμα και τους άλλαζαν τις ετικέτες, όπως λέει ότι τους ζητούσαν, για να μη φαίνεται ότι κάποια προϊόντα που δώριζαν σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη ήταν ληγμένα.
Ενα καλοκαίρι, σύμφωνα με όσα λέει ο 27χρονος, παρέμεινε επί τρεις μήνες μαζί με άλλα παιδιά κλεισμένος για τιμωρία σε ένα σπίτι στη Λεωφ. Αλεξάνδρας. Μαζί τους ήταν ένας παιδαγωγός – οι παιδαγωγοί λέει πως συχνά δεν είχαν εμπειρία με παιδιά, ήταν υδραυλικοί ή ηλεκτρολόγοι. Εβγαιναν μόνο για δουλειά σε ένα χωράφι σε περιοχή της Αττικής. «Τα χέρια μας είχαν γεμίσει φουσκάλες – δεν μας λυπόντουσαν, μας έδιναν μόνο 5 λεπτά διάλειμμα», τονίζει.
«Δεν μας τάιζαν, μας έβαζαν τιμωρία στον τοίχο με το ένα πόδι ψηλά»
«Μας κλείδωναν για μήνες, δεν μας τάιζαν, μας έβαζαν τιμωρία στον τοίχο με το ένα πόδι ψηλά», λέει κοπέλα που πέρασε έξι χρόνια στην «Κιβωτό» στη Χίο. Στα 7 της, όταν πρωτοπήγε στη δομή, εκείνη και άλλα παιδιά έπρεπε να μαζεύουν κουκουνάρια στα χωράφια. «Δεν τους νοιάζει η ηλικία, δουλεύαμε μες στον ήλιο», δηλώνει σήμερα στην «Κ». «Μας έδιναν 2 ευρώ τη μέρα και για να φάμε παίρναμε άδεια».
Η 20χρονη Σοφία (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας, όπως και των υπολοίπων) παρουσιάζει επίσης μια δύσκολη καθημερινότητα. «Μας έλεγαν ότι οι δουλειές είναι υποχρέωσή μας», λέει στην «Κ». Έζησε σε δομή στην Ήπειρο από τα 12 μέχρι τα 18 της χρόνια. Όσον αφορά τις τιμωρίες, η Σοφία, η οποία επίσης τονίζει ότι ήταν δύσκολο και οξύθυμο παιδί, ήταν συνεχείς, περιλάμβαναν την απομόνωση και μπορούσαν να διαρκέσουν ακόμη και μήνες· όπως ένα καλοκαίρι που εκείνη και άλλες τέσσερις «τιμωρημένες» επιτρεπόταν, όπως λέει, να βγαίνουν από το δωμάτιό τους μόνο για να καθαρίζουν την κουζίνα και να βοηθούν τη μαγείρισσα. Διάλειμμα τους δινόταν μόνο για τουαλέτα.
«Στις επισκέψεις των δημοσιογράφων οι υπεύθυνοι μας έλεγαν τι να λέμε», δηλώνει ο 27χρονος από τη δομή του Κολωνού. «Αν δεν λέγαμε στους δημοσιογράφους ψέματα, ότι περνάμε καλά δηλαδή, μας τιμωρούσαν», αναφέρει και η κοπέλα από τη δομή της Χίου.
«Τα παιδιά που φιλοξενούμε δεν είναι τα συνηθισμένα», λέει ο πάτερ Αντώνιος
Απορίας άξιο παραμένει πώς ένας κληρικός, πρεσβευτής του λόγου του Θεού της χριστιανοσύνης, διαχωρίζει τα παιδιά σε «συνηθισμένα και μη».
Επιπλέον εγείρει ερωτήματα το πώς ορίζει κανείς τον όρο «συνηθισμένο» όταν δημιουργεί μια Οργάνωση με στόχο «να βγάλει όσα περισσότερα παιδιά μπορούσε από τη φτώχεια και την εγκατάλειψη και να τους προσφέρει τη δυνατότητα «να σταθούν στα πόδια τους», όπως αναφέρεται στη σελίδα της «Κιβωτού του Κόσμου».
Σε δηλώσεις του την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου, ο πάτερ Αντώνιος είπε πως η δομή φιλοξενεί παιδιά τα οποία «δεν είναι τα συνηθισμένα παιδιά που ξέρουμε. Εμείς έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας, 25 ολόκληρα χρόνια, στο παιδί που είναι σε ανάγκη κι έχει κίνδυνο. Όσον αφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση, το μάθαμε μέσα από ένα δημοσίευμα και τίποτα άλλο δεν γνωρίζω».
«Είμαι πολύ θλιμμένος και στενοχωρημένος. Εμείς έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας, 25 ολόκληρα χρόνια, στο παιδί που είναι σε ανάγκη κι έχει κίνδυνο. Όσον αφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση, το μάθαμε μέσα από ένα δημοσίευμα και τίποτα άλλο δεν γνωρίζω», είπε και στη συνέχεια ανέφερε πως η δομή φιλοξενεί παιδιά τα οποία «δεν είναι τα συνηθισμένα παιδιά που ξέρουμε».
Συνέχισε ρίχνοντας ευθύνες προς τα παιδιά τα οποία φιλοξενούν υποστηρίζοντας πως δεν τους συγχωρούν ότι «ότι εμείς είμαστε στη ζωή τους και όχι οι γονείς τους».
«Η Κιβωτός του Κόσμου με όλο το εξειδικευμένο προσωπικό της, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να θεραπεύσουμε το τραύμα της ψυχής αυτών των παιδιών από την απώλεια του φυσικού τους γονιού και αυτό είναι που πολλές φορές δεν μπορούν να συγχωρέσουν σε εμάς, ότι πήραμε τη θέση αυτή. (…) Δεν πρόκειται να συγχωρέσουν ότι εμείς είμαστε στη ζωή τους και όχι οι γονείς τους», είπε ο πάτερ Αντώνιος.
