Ζωντανή απόδειξη πως όταν θέλεις κάτι πραγματικά μπορείς να το καταφέρεις αποτελεί η 50χρονη Μαριάννα Λαζάρου από την Καβάλα. Η πολύτεκνη μητέρα 6 παιδιών έλαβε χθες, μετά την ανακοίνωση των βάσεων, το πολυπόθητη εισιτήριο για την Ιατρική Σχολή Αλεξανδρούπολης, για να σπουδάσει αυτό που αγαπά!
Η Μαριάννα Λαζάρου, όπως αναφέρει το kavalanews.gr, εργάζεται στον 4ο βρεφονηπιακό σταθμό του Δήμου Καβάλας. Είχε τελειώσει πριν χρόνια τη Σχολή Νοσηλευτική διετούς φοίτησης. Και υπήρξε πάντα μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα -μια πραγματική ηρωίδα!
Η 50χρονη μεγάλωσε έξι παιδιά, εκ των οποίων το ένα έχει ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές του και τα άλλα δύο είναι τώρα φοιτητές.
Δεν ξέχασε, όμως, ποτέ το όνειρό της, να σπουδάσει Ιατρική, και προσπάθησε πολύ για να το πετύχει!
“Η Μαριάννα είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους όσοι νομίζουν, ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν”, είπε στο Kavalanews η πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του Δήμου Καβάλας, Αθηνά Παναγιωτίδου, η οποία ανέπτυξε φιλία μαζί της, όσο εργάζονταν μαζί στον παιδικό σταθμό.
ΕΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΘΛΟ ΤΗΣ ΑΥΤΗ, Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗ ΤΕΤΗ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΕΓΡΑΨΕ:
“Ημέρα χαράς σήμερα για τους νέους φοιτητές, τους αυριανούς επιστήμονές μας. Να είναι γεροί και να απολαύσουν το ταξίδι τους στον μαγικό κόσμο της επιστήμης.
Θα δώσω, όμως, από καρδιάς τα καλύτερά μου συγχαρητήρια σε μια ιδιαίτερη φοιτήτρια, Μαριάννα Λαζάρου, 50 ετών, δημοτική υπάλληλος, μητέρα έξι παιδιών και από σήμερα φοιτήτρια στην Ιατρική Αλεξανδρούπολης.
Μπράβο Μαριάννα!! Μπράβο κορίτσι μου που δεν ψαλίδισες τα όνειρά σου! Σε χαιρόμαστε και σε καμαρώνουμε όλοι.”
Το νησάκι Λέβιθα βρίσκεται μεταξύ Πάτμου και Λέρου. Μοναδικοί κάτοικοι είναι η οικογένεια του Δημήτρη Καμπόσου. Η ιστορία τους στο νησί ξεκινάει από τον προ-προ πάππου του μπάρμπα Δημήτρη που εγκαταστάθηκε εκεί το 1820.
Όπως είναι αναμενόμενο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά. Δεν είναι εύκολο να ζεις χωρίς γείτονες στη μέση του πουθενά. Οι κοντινότεροι άνθρωποι που μπορούν να συναντήσουν είναι σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων ή 2,5 ωρών με το καΐκι.
Οι χειμώνες είναι πιο δύσκολοι από τα καλοκαίρια. Κινδυνεύουν να μείνουν αποκλεισμένοι στο νησί για πολλές μέρες εξαιτίας των ανέμων και πρέπει πάντα να είναι εφοδιασμένοι με προμήθειες.
Φυσικά, δεν τίθεται θέμα για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Απλά δεν πρέπει να αρρωστήσουν. Αγαπούν όμως τον τόπο τους και δεν τον εγκαταλείπουν. Αν κι αυτή την περίοδο παίζεται ένα ακόμα δράμα, αφού ο Δήμος Λέρου, στον οποίο υπάγονται, προσπαθεί να μετατρέψει το κατοικημένο νησί σε ακατοίκητη βραχονησίδα.
Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2013 όταν μια εταιρεία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με αίτησή της προς τον Δήμο, ζήτησε να μισθώσει ακίνητα σε πέντε νησιά της περιοχής με σκοπό να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες.
Σ’ αυτό βοήθησε και ο τρόπος με τον οποίο η στατιστική αρχή πραγματοποίησε την διαδικασία απογραφής το 2011. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Δημήτρη Καμπόσου, οι υπάλληλοι της υπηρεσίας ζητήσανε να πραγματοποιήσουν την διαδικασία μέσω τηλεφώνου για να μην ταλαιπωρηθούν με θαλάσσιες μετακινήσεις.
Η οικογένεια, καλή τη πίστει, δέχτηκε. Το αποτέλεσμα είναι, μετά την απογραφή, ο αριθμός των κατοίκων να φαίνεται μηδέν και το νησί να χαρακτηρίζεται -από τον ίδιο τον δήμαρχο- βραχονησίδα!
Το ΓΕΕΘΑ διαφωνεί λόγω ΑΟΖ
Από την άλλη, το ΓΕΕΘΑ ενημερώνει ότι η Λέβιθα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακατοίκητη βραχονησίδα γιατί, σε αυτήν την περίπτωση, το Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζει δικαιώματα Υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Πιο συγκεκριμένα, σε εμπιστευτικό του έγγραφο αναφέρει «Στην προκειμένη υπόθεση, διευκρινίζεται εκ νέου ότι η Λεβίθα (τα Λέβιθα) αποτελεί νησί. Η αυθαίρετη απόδοση άλλου χαρακτηρισμού (όπως αυτός της ακατοίκητης βραχονησίδας) εγκυμονεί εθνικούς κινδύνους από παρανοήσεις που ενδέχεται να προκύψουν σε τρίτους ως προς τα νομικά δικαιώματα του εν λόγω νησιού, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις διατάξεις του άρθρου 121 της σύμβασης των Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982). Η δε επανάληψη αδόκιμων χαρακτηρισμών Ελληνικών εδαφών -ενώ έχουν προηγηθεί κατ’ αρμοδιότητα σχετικές διευκρινίσεις- ενδέχεται να έχουν συνέπειες εθνικού χαρακτήρα».
Απαντώντας στην εν λόγω επιστολή, ο Δήμος Λέρου αμφισβητεί ότι το νησί κατοικείται «εκ του μακρού παρελθόντος» όπως αναφέρει το ΓΕΕΘΑ και τους προτρέπει να μην εμφανίζονται τόσο αμετροεπείς-όπως χαρακτηριστικά λέει- στην αλληλογραφία τους. Η Popaganda έχει στα χέρια της και δημοσιεύει την επίμαχη αλληλογραφία.
Επίσης, δημοσιεύει φωτογραφίες από τις σελίδες του βιβλίου του Άντονι Ρότζερς «Η σβάστικα πάνω από το Αιγαίο» που αφιέρωσε περίπου δέκα σελίδες αποκλειστικά στα Λέβιθα. Στις εν λόγω φωτογραφίες διακρίνονται πεντακάθαρα το σπίτι και τα κτίσματα της οικογένειας, τότε και σήμερα.
Επίσης, φαίνονται καθαρά στρατιώτες που βρέθηκαν στο νησί, κάποιοι από τους οποίους είναι τραυματίες που τους περιέθαλψε η οικογένεια Καμπόσου.
Ποιοι είναι οι Καμπόσοι που ζουν μόνοι τους τρεις αιώνες στα Λέβιθα;
Αυτό ήταν ένα από τα σχόλια της παρ’ολίγον πεθεράς μου, στον (πρώην) σύντροφό μου, όταν η σχέση μου με τον γιο της σοβάρευε. Όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι ο γιος της μπορεί να πάρει μια διαζευγμένη με παιδιά. Συγνώμη “κυρία” μου που χώρισα με τον άντρα μου επειδή με έδερνε, δεν θα το ξανακάνω. Έπρεπε να κάτσω εκεί να τις τρώω για να μην μπλέξει ο γιος σου με τη χωρισμένη. Δεν μας λες βέβαια αν η κόρη σου έτρωγε ξύλο κι έφευγε, πώς θα σου φαινόταν αν τα ίδια έλεγαν και για εκείνη αλλά τί ψάχνω να βρω; Ο ένας κοιτάει να βγάλει το μάτι του άλλου σήμερα και διαπιστώνω μέρα με τη μέρα πως η κρίση αντί για καλύτερους μας έκανε χειρότερους.
Ο άντρας μου με χτυπούσε και αποφάσισα να φύγω. Ένα ωραίο πρωί μάζεψα τα πράγματά μου, τα παιδιά μου και έφυγα για το σπίτι των γονιών μου. Μεσολάβησαν πολλά δικαστήρια, πέρασαν τα χρόνια με τσακωμούς για τα πάντα, από το τί καραμέλα θα τρώνε τα παιδιά μέχρι τη διανυκτέρευση, αναγκαστικά κάποια στιγμή κουράστηκε και αυτός και τα βρήκαμε κάπου στη μέση. Τα παιδιά μου τώρα είναι 8 και 10 χρονών.
Δεν είχα σκεφτεί να κάνω σχέση με κάποιον, φοβόμουν τις ανασφάλειές μου και την εμπιστοσύνη που δυσκολευόμουν να δείξω στους άλλους ανθρώπους. Τον γνώρισα παραμονή Πρωτοχρονιάς σε ένα φιλικό σπίτι και τα έκανα όλα στην άκρη. Ήταν λίγο μικρότερος αλλά δεν με ένοιαζε, ταιριάζαμε πολύ στις ιδέες. Στον τρόπο που σκεφτόμασταν. Τα παιδιά μου και όλος ο τρόπος ζωής μιας μητέρας δεν τον ενοχλούσε, αντιθέτως, έδειχνε κατανόηση και μια φορά ήρθε και με πήρε μέσα στη νύχτα για να πάμε τη μικρή μου στο κέντρο υγείας. Δεν μπορώ να πω ο άνθρωπος αυτός με νοιάστηκε, με φρόντισε. Μου φέρθηκε όπως δεν μου φέρθηκε ο άντρας μου. Αλλά…
…αλλά τα χρόνια πέρασαν. 3 χρόνια μαζί, έπρεπε να το αποκαταστήσω το παιδί. Δεν είχα αντίρρηση αλλά είχαν οι δικοί του. Κλειστή κοινωνία, τα νέα είχαν μαθευτεί από το πρώτο χρόνο αλλά η οικογένειά του πίστευε πως ήμουν η κάψα της στιγμής και θα του περνούσε. Έλα που δεν του περνούσε όμως. Και έπρεπε να επιστρατεύσουν πιο ισχυρά επιχειρήματα όπως “Τη χωρισμένη με παιδιά βρήκες; Τόσες κοπέλες ελεύθερες κοίτα γύρω σου” ή “Αυτή ψάχνει πατέρα για τα παιδιά της και βρήκε εσένα το θύμα” ή “Ποιά παιδιά θα προσέξεις πρώτα; Τα δικά σου ή τα ξένα;” ή “Αυτή δεν θα θέλει να κάνετε παιδιά έχει τα δικά της” ή “Βρήκε θύμα να της ταίζουν τα παιδιά”. Ήρθε εκείνος και μου τα είπε και υποσχέθηκε πως δεν θα παίξουν κανένα ρόλο στην επιθυμία του να είμαστε μαζί. Τον ρώτησα αν ήταν σίγουρος, του είπα πως μετά από τέτοια συμπεριφορά από τους γονείς του έπρεπε να είναι έτοιμος ακόμη και να τους απορρίψει και πως δεν ήξερα αν το άξιζα αυτό. Φαινόταν ανένδοτος και θυμωμένος μαζί τους. 6 μήνες μετά, μου ζήτησε να χωρίσουμε.
Τί να πω; Ότι είμαστε 50 χρόνια πίσω να πω; Ότι επειδή χώρισα για να μην τρώω άλλο ξύλο, από θύμα έγινα αρπακτικό που θέλει να “φορτώσει” τα παιδιά της στους άντρες και να τους τρώει τα λεφτά; Ότι παραπονιόμαστε για τη πρόνοια και το κράτος που δεν μας αντιμετωπίζει σαν ανθρώπους όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε άνθρωποι; Τί να πω; Ότι αναγκάστηκα να φύγω από τη πόλη που μέναμε και να αλλάξω σχολείο στα παιδιά στη μέση της χρονιάς, για να μην στενοχωριόμαστε που τον βλέπουμε; Ότι δύο “γονείς” αποφάσισαν πως δεν ήμουν καλή για το παιδί τους επειδή δεν ήθελα άλλο να κακοποιούμαι από τον άντρα μου; Ότι έκριναν πως θέλω να εκμεταλλευτώ τον γιο τους μόνο και μόνο επειδή στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης γράφει “Διαζευγμένη”; Δεν τα βάζω μαζί του, τον καταλαβαίνω. Δεν περίμενα ποτέ να διαλέξει εμένα αντί για τους γονείς του, ό,τι κι αν μου έλεγε. Δεν του θυμώνω.
Θυμώνω όμως με τη ταμπέλα. Με τη διαδικασία στην οποία πρέπει να μπαίνει κάθε τόσο η οικογένειά μου για να αποδεικνύει στους άλλους πως δεν θέλει να αρπάξει ή να εκμεταλλευτεί. Πως ο γιος μου και η κόρη μου, δεν έχουν ανάγκη από ελεημοσύνη ή πατρική φιγούρα. Τα παιδιά μου “κυρία” μου έχουν πατέρα και κυρίως, έχουν μητέρα που σέβεται τις επιλογές τους και που εύχεται να μην γίνει ποτέ σαν εσάς….
“Δίδυμο” για πρωτιές οι αδελφές Νταλαπέρα από την Πάτρα οι οποίες έσπασαν όλα τα κοντέρ! Πέρυσι η Αγγελική Νταλαπέρα με 19.667 μόρια ήρθε πρώτη στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς του ΕΜΠ. Φέτος ήταν η σειρά της Ελένης για την κορυφή.
ΜΕ 19.545 ΜΟΡΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΠΡΩΤΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Με 19.545 μόρια ήρθε πρώτη στους Χημικούς Μηχανικούς του ΕΜΠ και πλέον ατενίζει με αισιοδοξία τη ζωή αναφέρει το thebest.gr.
« Ήταν μία προετοιμασία με πολύ διάβασμα, πολλή εξάσκηση και πολλά διαγωνίσματα στο φροντιστήριο και στο σχολείο (Λύκειο Καστριτσίου) ενώ φρόντισα να υπάρχει καλή οργάνωση χρόνου για να τα προλαβαίνω.
Σίγουρα θυσίασα κάποια πράγματα όπως άλλες δραστηριότητές μου στην ομάδα ρητορικής debate ή στην χορωδία και την ορχήστρα του σχολείου ενώ και οι βόλτες μου ήταν λιγότερες λόγω των αναγκών του διαβάσματος», είχε πει στο thebest.gr όταν ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες.
“Δίδυμο” για πρωτιές οι αδελφές Νταλαπέρα από την Πάτρα οι οποίες έσπασαν όλα τα κοντέρ! Πέρυσι η Αγγελική Νταλαπέρα με 19.667 μόρια ήρθε πρώτη στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς του ΕΜΠ. Φέτος ήταν η σειρά της Ελένης (δεξιά στην κεντρική φωτογραφία) για την κορυφή. Με 19.545 μόρια ήρθε πρώτη στους Χημικούς Μηχανικούς του ΕΜΠ και πλέον ατενίζει με αισιοδοξία τη ζωή.
Ο άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης,μου έχει πει μια γερόντισσα (ηγουμένη) ,έλεγε το εξής:
“Κάθε πρωί, να πίνετε παιδιά μου αγιασμό. Πολύ αγιασμό. Να ρίχνετε οι νοικοκυρές λίγο και στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύεται”.
Το πρωί λένε οι ειδικοί, ότι είναι καλό όταν ξυπνάμε, να πίνουμε ένα ποτήρι νερό. Καλό λοιπόν είναι ,όταν το πρωί γεμίσουμε το ποτήρι μας με νερό, να ρίχνουμε μέσα σ αυτό και λίγο αγιασμό . Αμέσως θα έχουμε ένα ποτήρι γεμάτο αγιασμό. Να κάνουμε το σημείο του Σταυρού, και να το πίνουμε όλο, τρώγοντας και αντίδωρο το οποίο φέρνουμε στα σπίτια μας απ την Κυριακάτικη η οποια άλλη Θεία λειτουργία . Ο Άγιος Κοσμάς έλεγε : “Θα έρθει εποχή, που οι άνθρωποι θα έχουν όλα τα αγαθά στο τραπέζι τους, αλλά δεν θα μπορούν να τα φάνε”.Πράγματι αν σήμερα ξέραμε τι τρώμε και παρ’ολα αυτά ζούμε, μόνο για αυτό, θα έπρεπε να δοξαζουμε τον Θεό !!!!
Για αυτό λοιπόν. Μια όμορφη συνήθεια που πρέπει να αποκτήσουν οι νοικοκυρές, είναι να έχουν και ένα μπουκάλι αγιασμό στα ντουλάπια της κουζίνατους ,και κάθε φορά που μαγειρεύουν, αφού πρώτα σταυρώσουν τα φαγητά, ύστερα να ρίχνουν λίγο αγιασμό στην κατσαρόλα τους. Ο αγιασμός και ο Τίμιος Σταυρός, θα αγιαζουν τα φαγητά σας, και θα σκορπίζουν όλη την βλάβη του διαβόλου που βρίσκονται σ αυτά. Θα διαπιστώσετε ότι τα φαγητά σας θα αποκτήσουν ευλογία και νοστιμιά! !!!! Αυτά τα λίγα από αυτά που και γω άκουσα απ το στόμα μιάς ευλογημένης γεροντισσας, που τα άκουσε κι αυτή, απ το στόμα του Αγίου ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΎ ΤΣΑΛΙΚΗ! !! Η σύζυγός μου το εφαρμόζει. .. και γνωρίζω πολύ καλά τι σας λέω !!!!!!
Επίσης. Τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, να ραντίζουμε το σπίτι μας τα μπαλκόνια τις αυλές το αυτοκίνητο μας με αγιασμό, και τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ να προσφέρουμε θυμίαμα ενώπιον του Κυρίου, θυμίζοντας στο τέλος το σπίτι μας !!!!
Τη χρονιά της εκταφής, οχτώ χρόνια μετά την οσιακή κοίμηση της γερόντισσας Μυρτιδιώτισσας, άρχισαν και τα θαυμαστά σημεία με το ευλογημένο τσεμπεράκι της.
Είχε προείπει: θα σε βοηθήσει και θα βοηθήσεις και συ με αυτό άλλους. Η πνευματική της θυγατέρα η ευβλαβής Κ., μέχρι τότε το είχε φυλαγμένο, σαν ένα πολύτιμο κειμήλιο σε ένα συρτάρι. Όταν ήρθε η καλή ώρα να γεννήσει, μας διηγείται, η κόρη μου Α., το μοναδικό της παιδί Π., δεν μπορούσε. Ήρθε ο μάμμος στο σπίτι… δυσκολία μεγάλη με την επίτοκο… Τότε η Α. βλέπει στο όνειρό της μία γερόντισσα. Κρατούσε ένα μαύρο τσεμπέρι. Στάθηκε και σταύρωσέ μαυτό την κοιλιά της Α.
Όταν η κόρη μου, μου είπε τι είδε αμέσως θυμήθηκα το ενθύμιο της ασκήτριας. Έτρεξα αμέσως και το έφερα. Σταύρωσα την κόρη μου τρεις φορές. Αυτό ήταν δεν προλάβαμε καλά-καλά να πάμε στην κλινική και γέννησε! Από τότε το έχω βάλει στα εικονίσματα. Όσες γυναίκες έχουν δυσκολία στη γέννα και έτυχε να γνωρίζουν για το θαύμα της κόρης μου, έρχονται σταυρώνονται και δεν καταλαβαίνουν πως γεννούν. Τώρα πρόσφατα μία κοπέλα ήταν έγκυος. Στη Φλώρινα δύο γιατροί της είπαν κατηγορηματικά, ότι μόνο με καισαρική θα πάρουν το παιδί. Μία θεία της κοπέλας, που ήξερε για το τσεμπεράκι της αγίας γερόντισσας, την έστειλε εδώ. Σταυρώθηκε με ευλάβεια. Την έπιασαν οι πόνοι, μπήκε στο νοσοκομείο, αλλά ο γιατρός ήταν απόλυτος· μετά δύο ημέρες θα πάρουμε το παιδί. Παραδόξως όμως το παιδί βγήκε αμέσως και πολύ εύκολα, ο γιατρός δεν μπορούσε να δώσει λογική εξήγηση.
Από το 1995 άρχισε να ευωδιάζει. Έρχονται πολύ και το προσκυνούν. Εδώ και ένα χρόνο βλέπουμε θαύματα και σε στείρες γυναίκες. Σταυρώνονται και μένουν έγκυες. Ήρθε μια γυναίκα από την Θεσσαλονίκη με τον σύζυγό της. Μορφωμένοι και οι δυο τους. Είχαν πόνο και θλίψη γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν παιδί. Τους προέτρεψα να κάνουν μία παράκληση στην Γοργοεπήκοο. Ύστερα να σταυρωθεί η σύζυγός με το ευλογημένο τσεμπεράκι της γερόντισσας, και έχει ο Θεός . Έτσι και έγινε. Μετά επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Με ειδοποίησαν ότι έμεινε έγκυος.
Από το βιβλίο Γερόντισσα Μυρτιδιωτίσσα, η ασκήτρια της Κλεισούρας 1886 – 1974, του μητροπολίτου Ωρωπού και Φυλής Κυπριανού, Φυλή Αττικής σσ 169 – 171.
Μέσα σε 20 περίπου ημέρες αναμένονται τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων του αδικοχαμένου φοιτητή από τη Λαμία, ο οποίος κατέρρευσε μετά από μια βουτιά σε παραλία της Σίφνου και λίγα λεπτά αργότερα διαγνώστηκε νεκρός, με τη νεκροψία που έγινε στη σορό του να δείχνει καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια, ισχαιμία του μυοκαρδίου και πνευμονικό οίδημα.
Ωστόσο, το γεγονός ότι ο 23χρονος είχε διαγνωστεί με κορωνοϊό, έχοντας, μάλιστα, ανεβάσει και πυρετό, μία μόλις μέρα πριν χάσει τη ζωή του, ενδέχεται να έπαιξε το ρόλο του. Όπως εξηγούν γιατροί που μίλησαν στο protothema.gr, ο κορωνοϊός μπορεί να εμφανίσει επιπλοκές στη λειτουργία της καρδιάς και να ευθύνεται για τον αιφνίδιο θάνατο του νεαρού φοιτητή, που, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, έφυγε από τη ζωή μέσα σε 15 λεπτά.
Ο Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών στη Β’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο ΠΓΝΑ «Αττικόν», σχολιάζοντας τα πρώτα ευρήματα που αφορούν στον θάνατο του 23χρονου εξηγεί ότι «αν και θα πρέπει να αναμένουμε τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων στα δείγματα που ελήφθησαν μετά θάνατον, θα πρέπει να υπενθυμίζουμε ότι ο αιφνίδιος θάνατος δεν είναι, τελικά, ένα σπάνιο φαινόμενο, ακόμα και όταν έχουμε να κάνουμε με νεαρά άτομα».
Αναφορικά με τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο άτυχος νέος νοσούσε από κορωνοϊό -τόσο το self τεστ που είχε κάνει ο ίδιος, όσο και το rapid test που του έγινε στο Κέντρο Υγείας Σίφνου είχαν θετικό αποτέλεσμα- ο κ. Χαλβατσιώτης αναφέρει πως ο κορωνοϊός μπορεί να προκαλέσει καρδιαγγειακές επιπλοκές. «Αν και έχουμε συνδέσει τον κορωνοϊό κυρίως με τις βλάβες που προκαλεί στους πνεύμονες -τουλάχιστον το αρχικό στέλεχος που εντοπίστηκε στην Ουχάν- στην πορεία της πανδημίας διαπιστώσαμε ότι μπορεί να προκαλέσει βλάβες και στο καρδιαγγειακό σύστημα», εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Παθολογίας.
Πολλά τα περιστατικά ασθενών
Σύμφωνα με τον κ. Χαλβατσιώτη, τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας είναι πολλά τα περιστατικά ασθενών που, λόγω της βαριάς νόσησης από κορωνοϊό, κατέληξαν να χάσουν τη ζωή τους λόγω πνευμονικής εμβολής και καρδιοαναπνευστικής ανεπάρκειας. Όπως παρατήρησε, εφόσον και το PCR test (μοριακό) που έγινε στον άτυχο 23χρονο μετά θάνατον επιβεβαιώσει τη μόλυνσή του από κορωνοϊό, τότε δεν αποκλείεται ο θάνατος να θεωρηθεί απόρροια της μόλυνσης από κορωνοϊό.
Ο Σπύρος Παπαϊωάννου, Επεμβατικός Καρδιολόγος, διευθυντής της Β’ Καρδιολογικής Κλινικής του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, εξηγεί ότι «ο κορωνοϊός όντως προκαλεί σοβαρές βλάβες στο καρδιαγγειακό σύστημα και τους πνεύμονες. Σε σπάνιες μάλιστα περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει κεραυνοβόλο μυοκαρδίτιδα, με δυσμενείς συνέπειες για την υγεία του ασθενή».
Υπενθυμίζει, δε, ότι ο εμβολιασμός δεν συντελεί σε 100% προστασία από τη μόλυνση, αλλά σε κάθε περίπτωση περιορίζει τον κίνδυνο σοβαρής νόσησης. «Καθημερινά βλέπουμε περιστατικά ασθενών με Covid-19 -εμβολιασμένων και μη-, που ο κορωνοϊός έχει προσβάλλει το μυοκάρδιο και έχει προκαλέσει μυοκαρδίτιδα. Βέβαια, στην περίπτωση ενός νέου ανθρώπου όπως ο άτυχος νεαρός, θα πρέπει να διερευνηθούν αν υπάρχουν και άλλοι παράγοντες», σημειώνει ο κ. Παπαϊωάννου.
Και συμπληρώνει πως, «στις περιπτώσεις αιφνιδίου θανάτου, δηλαδή του θανάτου που έχει επέλθει εντός δύο ωρών από την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων, πρέπει να αναζητούνται και άλλα αίτια όπως, γενετικές ανωμαλίες που δεν έχουν διαγνωστεί στο παρελθόν. Τέτοιες είναι η ανώμαλη έκφυση των στεφανιαίων αγγείων, η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, αλλά και αρρυθμιολογικά προβλήματα στο “ηλεκτρικό σύστημα” της καρδιάς». Ο κ. Παπαϊωάννου υπενθυμίζει ότι νεαρά και γυμνασμένα άτομα αρκετές φορές έχει βρεθεί να πάσχουν από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια εκ γενετής, αφού έχει επέλθει αιφνίδιος θάνατος.
Νέοι και γυμνασμένοι άνθρωποι ευάλωτοι στην Covid-19
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι νέοι και γυμνασμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερους υποδοχείς του μετατρεπτικού ενζύμου 2 της αγγειοτενσίνης (ACE-2), τους οποίους χρησιμοποιεί ο κορωνοϊός για να εισβάλει στα κύτταρα του πνεύμονα.
Εν αναμονή των αποτελεσμάτων των ιστολογικών και βιοχημικών εξετάσεων συνδυαστικά με το πόρισμα της νεκροψίας του 23χρονου, ο κ. Παπαϊωάννου υπενθυμίζει ότι «από εκεί θα φανεί η πιθανή αιτία που οδήγησε στον θάνατο τον νεαρό, αν και θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που τα μεταθανάτια ευρήματα δεν μας δίνουν πάντα μια σαφή και καταληκτική απάντηση».
Όπως ανέφερε δε νωρίτερα σήμερα στο protothema.gr ο επικεφαλής της ιατροδικαστικής υπηρεσίας Πειραιά Ηλίας Μπογιόκας, πλήρη εικόνα θα έχει μόλις ολοκληρωθούν και οι εργαστηριακές εξετάσεις: «Μέχρις ώρας αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως το παιδί υπέστη καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια, ισχαιμία μυοκαρδίου, και πνευμονικό οίδημα. Βρισκόμαστε εν αναμονή των εργαστηριακών εξετάσεων για την πλήρη εικόνα. Εδώ ήρθε ως αναφερόμενο κρούσμα κορωνοϊού, ωστόσο δεν το γνωρίζουμε αυτό με σιγουριά θα περιμένουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων».
Στις 15 Ιουνίου κάθε χρόνο αναφερόμαστε στην παγκόσμια ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Κακοποίηση των Ηλικιωμένων. Ένα γεγονός που δε γνωρίζει ημέρες και νύχτες, ένα πρόβλημα που αυξάνεται ραγδαία και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Να του δώσουμε τη βαρύτητα που του αξίζει, γιατί στην ουσία έτσι δίνουμε βαρύτητα στην τρίτη γενιά. Αυτή την τόσο παραμελημένη και ξεχασμένη γενιά, με μια ελαφρότητα λες και εμείς θα μείνουμε για πάντα νέοι. Ας μάθουμε όμως πρώτα πως ξεκίνησε η ημέρα αυτή.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων καθιερώθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου για την Παρεμπόδιση της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων (INPEA) και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την ΠΟΥ.
Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, όσον αφορά στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους γενικότερα.
Η κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο σαν μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού των κρατών μελών.
Σε διεθνές επίπεδο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της.*
Ο εκφοβισμός και οι απειλές.
Είναι να αναρωτιέται κανείς, μπορεί όντως ένα παιδί να απειλήσει ή να κακοποιήσει τους ηλικιωμένους γονείς του; Να εκμεταλλευτεί κάποιον που είναι σε ευάλωτη θέση; Και όμως είναι δυνατόν και βλέπουμε χιλιάδες παραδείγματα καθημερινά. Παιδιά που στραγγίζουν οικονομικά τους γονείς τους και τη σύνταξη τους.
Ξοδεύουν τις οικονομίες τους για δικό τους όφελος. Χρήματα που μάζεψαν με κόπο και ιδρώτα για τα γεράματα τους. Παιδιά που επειδή έχουν μπλεξίματα με την εφορία, το τζόγο, τα ναρκωτικά, τις ερωτικές τους σχέσεις, χρησιμοποιούν την αδυναμία που τους έχει ο γονέας και αρπάζουν ότι μπορούν.
Οι ηλικιωμένοι γονείς ως επί το πλείστον δικαιολογούν τα παιδιά, γιατί είναι τα παιδιά τους και τα λατρεύουν. Πως μπορεί ένας γονιός να απαρνηθεί τη βοήθεια στο σπλάχνο του; Ακόμα και όταν ξέρει πως λέγοντας του όχι, μπορεί να το βοηθήσει να βελτιωθεί, δεν αντέχει να το βλέπει να υποφέρει.
Έτσι αναγνωρίζοντας το λάθος τους, αφήνουν την εκμετάλλευση να συνεχίζετε. Δεν είναι ανόητοι, ούτε ξεμωραμένοι όπως θα ήθελαν οι άλλοι να πιστεύουν. Στην πλειοψηφία τους ξέρουν καλά τι τους συμβαίνει. Όμως κάνουν τα στραβά μάτια και τους χαζούς, για να νιώσει το παιδί τους καλύτερα.
Ίσως να έχουν δοκιμάσει και να αντιδράσουν. Είδαν όμως την ασχήμια του αποτελέσματος αυτής της ενέργειας τους. Τα παιδιά να γίνονται βίαια, να σπάνε πράγματα, να διαλύουν το σπίτι των γερόντων για να καταφέρουν αυτό που θέλουν. Δεν είναι ξέσπασμα εκείνη τη στιγμή, είναι ένας στυγνός εκβιασμός και η αρχή του εκφοβισμού.
Αν δεν μου δώσεις αυτό που θέλω, θα φύγω, δε θα με ξαναδείς, θα εξαφανιστώ. Θα με χάσεις για πάντα, δε σε έχω ανάγκη. Λόγια σκληρά για έναν γονέα, που μεγάλωσε το παιδί του με αγάπη και στοργή. Και υποκύπτει στις απαιτήσεις και τις απειλές.
Όταν το παιδί χρησιμοποιεί τα εγγόνια!
Καλά τα σπασίματα, οι φωνές, οι καυγάδες, ο θυμός. Λες θα περάσει, δε θα βρει τι άλλο να σπάσει, θα σταματήσει. Μπορεί και να εξαφανιστεί για λίγες ημέρες και μετά θα έρθει πάλι. Το ξέρω το παιδί μου, μαζί ζήσαμε την εφηβεία του.
Τι γίνεται όμως όταν αυτό το παιδί, χρησιμοποιεί την ευρύτερη οικογένεια; Και ειδικότερα τα εγγόνια. Εκεί είναι οι Αχίλλειος πτέρνα του κάθε παππού και της κάθε γιαγιάς. Με τόσο καμάρι και αγάπη περιμένουν να δουν τα εγγόνια τους, ειδικά αν ζουν σε απόσταση και δεν μπορούν να ταξιδέψουν και να βρεθούν συχνά.
Ξάφνου, ο γιος ή η κόρη των ηλικιωμένων, επειδή καυγάδισαν με τους παππούδες, τους απαγορεύουν τα ξαναδούν τα εγγόνια. Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί, όλοι γνωρίζουμε το ρητό. Αντιλαμβάνεστε όμως ότι διπλασιάζετε και ο πόνος, η στεναχώρια, η θλίψη; Γιατί ξέρουν πως δεν έχουν το δικαίωμα να παρέμβουν στις ζωές των εγγονιών, να απαιτήσουν να τα δουν. Δεν είναι παιδιά τους, δεν αντέχουν να βάλουν μια φωνή παραπάνω, μήπως και τους ακούσουν!
Το εγγόνι, που συχνά στην Ελλάδα έχει το όνομα τους, να τους απαγορεύσεις να το βλέπουν ή ακόμα και να του μιλούν δια τηλεφώνου. Η ύστατη απειλή, ο απολυτός τρόμος. Εκεί υποχωρούν αναγκασμένοι να σιωπήσουν. Εκεί αδειάζουν οι καρδιές τους, η ψυχή τους, ενίοτε τα πορτοφόλια, τα σπίτια, εκεί αλλάζουν οι διαθήκες. Οικονομικός και συναισθηματικός εκβιασμός. Που συχνά είναι φαινόμενο που επαναλαμβάνετε, κάθε φορά που ένα σοβαρό ζήτημα προκύπτει.
Μη κακοποιείς τους ηλικιωμένους. Σύντομα θα είσαι και εσύ ένας απο αυτούς.
Καταπολεμώντας την κακοποίηση των ηλικιωμένων.
Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Κακοποίηση των Ηλικιωμένων συμπίπτει με δύο σημαντικά γεγονότα. Το πρώτο είναι η έναρξη της δεκαετίας υγιούς γήρανσης των Ηνωμένων Εθνών (2021-2030). Αυτό σηματοδοτεί την έναρξη δέκα ετών συντονισμένης, καταλυτικής και διαρκούς συνεργασίας με διάφορους ενδιαφερόμενους φορείς για τη βελτίωση της ζωής των ηλικιωμένων, των οικογενειών τους και των κοινοτήτων τους.Το δεύτερο είναι το 20ό ορόσημο της Δεύτερης Παγκόσμιας Συνέλευσης για τη Γήρανση και η τέταρτη επισκόπηση και αξιολόγηση της εφαρμογής του Διεθνούς Σχεδίου Δράσης της Μαδρίτης για τη Γήρανση (MIPAA).
Αυτά παρέχουν την ευκαιρία να δημιουργηθεί νέα ώθηση για διεθνή δράση με σκοπό την προώθηση της ατζέντας της γήρανσης.
Η MIPAA αντιπροσωπεύει την πρώτη φορά που οι κυβερνήσεις συμφώνησαν να συνδέσουν τα ζητήματα της γήρανσης με άλλα πλαίσια για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα 159 κράτη μέλη που υπέγραψαν τη MIPAA επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ανάπτυξη.
Αυτή η συμπληρωματικότητα μεταξύ της MIPAA και ενός πλαισίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορεί εύκολα να καταδειχθεί στον τομέα της κακοποίησης των ηλικιωμένων. Το MIPAA περιλαμβάνει διάφορες αναφορές στην κακοποίηση ηλικιωμένων, συμπεριλαμβανομένου του “Issue3: Neglect, Abuse and Violence”, το οποίο παρέχει δύο στόχους που σχετίζονται με την εξάλειψη όλων των μορφών παραμέλησης, κακοποίησης και βίας των ηλικιωμένων. καθώς και τη δημιουργία υπηρεσιών υποστήριξης για την αντιμετώπιση της κακοποίησης των ηλικιωμένων.
Και οι δύο στόχοι περιλαμβάνουν δράσεις για την αναθεώρηση των πολιτικών, τη θέσπιση νόμων και τη δημιουργία πρωτοβουλιών ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης, κατάρτισης και έρευνας. Ωστόσο, ελλείψει διεθνούς προτύπου για τα δικαιώματα των ηλικιωμένων, τα κενά μεταξύ πολιτικής και πρακτικής και η κινητοποίηση των απαραίτητων ανθρώπινων και οικονομικών πόρων, καθώς και η άνιση πρόοδος στην εφαρμογή του MIPAA συνεχίζονται. Ένα διεθνές νομικό μέσο για τους ηλικιωμένους θα προωθούσε την εφαρμογή και τη λογοδοσία της MIPAA.**
Η σιωπή σας απέναντι σε κάθε μορφή βίας είναι ενθαρρυντική.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να στείλουμε ένα μήνυμα στους ηλικιωμένους. Δεν πρέπει να ανέχεστε εκβιαστικές συμπεριφορές, από κανέναν, ακόμα και αν είναι τα παιδιά σας, τα εγγόνια ή άλλο δικο σας πρόσωπο. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας εκμεταλλεύεται, σωματικά και ψυχικά. Μπορεί να είναι άλλο ένα θέμα ταμπού, όμως πρέπει να βρείτε τη δύναμη να μιλήσετε ανοιχτά για αυτό. Αναζητήστε βοήθεια, μιλήστε σε συγγενικά ή φιλικά σας πρόσωπα, εκεί που αρχικά νιώθετε καλύτερα να ανοίξετε τη ψυχή σας.
Σαν ιδέα φαντάζομαι πως σας είναι απαγορευτικό και ως σκέψη να καταγγείλετε τα παιδιά σας. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως είναι ότι καλύτερο μπορείτε να κάνετε. Για εσάς και για εκείνα. Ειδικά αν είναι μπλεγμένα με τζόγο, ναρκωτικά και άλλες ουσίες, η ανοχή σας δε θα γίνει ποτέ η θεραπεία τους. Αντιθέτως η κατάσταση θα χειροτερέψει, η ζωή σας μπορεί να κινδυνέψει και θα είστε αβοήθητοι. Αν γίνουν επικίνδυνα απέναντι σε εσάς, αναρωτηθείτε τι είδους συμπεριφορά μπορεί να εκφράσουν σε άλλους.
Μη σας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, ούτε πως είναι ντροπή για την κοινωνία. Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα και εσάς θα έπρεπε να σας αφορά η ασφάλεια σας. Και μετα το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να στηρίξετε το παιδί σας. Η σιωπή σας απέναντι σε κάθε μορφή βίας από το παιδί, θα το ενθαρρύνει για να συνεχίσει ότι κάνει. Γιατί θα νιώθει πιο δυνατό και βέβαιο πως ότι και να γίνει, θα έχει το πάνω χέρι απέναντι σας. Ότι δεν είστε απλά το στήριγμα του, αλλά ένας σάκος του μποξ, που θα μπορούν να χτυπούν όποτε κάτι δε πάει καλά στη ζωή τους. Σας αξίζουν καλύτερα γεράματα, σας αξίζει μια μεγάλη αγκαλιά, αυτή να επιδιώκετε!
Εν έτει 1975, η Ελλάς παρελάμβανε τα πρώτα πυροσβεστικά αεροπλάνα. Απεδείχθη στον τομέα αυτό πρωτοπόρος μια και ελάχιστες χώρες είχαν σκεφθεί μέχρι εκείνη την στιγμή ότι η πυρόσβεσις θα μπορούσε να γίνεται από αέρος. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε σκέψις δημιουργίας ειδικού υπουργείου για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων φυσικών καταστροφών και θεομηνιών. Και αυτή ακόμη η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας δημιουργήθηκε πολλά χρόνια αργότερα. Όμως τότε και συντονισμός υπήρχε και δουλειά γινόταν.
Του Ευθύμιου Π. Πέτρου ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ
Η Πυροσβεστική συνεργαζόταν αγαστά με την Δασική Υπηρεσία και με την Πολεμική Αεροπορία, η οποία διαχειριζόταν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα. Ήταν περίπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 που υπό την Γενική Γραμματεία Δασών, στην οποία είχαν περιέλθει οι σχετικές αρμοδιότητες, εισήχθη ο θεσμός των «δασοκομάντος».
Άνδρες που είχαν υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων προσελήφθησαν και εκπαιδεύθηκαν, ώστε να συμπληρώνουν το πυροσβεστικό έργο στο έδαφος ακολουθώντας τις ρίψεις των αεροσκαφών στις δύσβατες περιοχές στις οποίες τα πυροσβεστικά οχήματα δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν. Και αυτή η μορφή οργανώσεως ήταν πρωτοποριακή. Με την κυβερνητική αλλαγή όμως του 1993 όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί μπήκαν στο αρχείο και το έργο που είχε γίνει διεγράφη.
Από εκείνη την εποχή όμως πολλά έχουν αλλάξει. Ο υπερδιογκωθείς κρατικός μηχανισμός, έπαυσε να αντιμετωπίζει τα προβλήματα αναζητώντας πρακτικές λύσεις και άρχισε να δημιουργεί δομές και διαδικασίες όλο και πιο λαβυρινθώδεις. Το «μοντέλο» είχε δοκιμασθεί και είχε αποτύχει.
Περί τα μέσα της δεκαετίας του ’80, συγκροτήθηκε για τον συντονισμό του δασοπυροσβεστικού έργου ένα Συντονιστικό Διυπουργικό Όργανο (ΣΔΟ) υπό τον τότε αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Αμύνης Αντώνη Δροσογιάννη. Τότε διαπιστώθηκε στην πράξη ότι η συνυπευθυνότητες οδηγούν σε ανευθυνότητα. Αλλά αντί να διδαχθεί κάτι το ελληνικό Κράτος απεφάσισε να θεσμοθετήσει αυτό ακριβώς το αποτυχημένο μοντέλο.
Έτσι από την Γενική Γραμματεία Δασών μεταπηδήσαμε στην Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, στο υφυπουργείο Πολιτικής Προστασίας το οποίο «μετασχηματίσθηκε» σε υπουργείο με την προσθήκη της «κλιματικής κρίσεως» που εν τέλει φαίνεται ότι είναι η νέα δικαιολογία για αυτά που δεν πηγαίνουν καλά.
Παραλλήλως προς αυτές τις δομές και, σχεδόν ανεξαρτήτως από αυτές λειτουργούσε η Πολεμική Αεροπορία η οποία εσχεδίαζε την απόκτηση και αξιοποίηση αεροπλάνων, αλλά όχι και ελικοπτέρων με τα οποία ησχολείτο μόνον η Πυροσβεστική. Στο πλαίσιο αυτό, μετά τις μεγάλες δασικές πυρκαϊές του 2007, η Αεροπορία συνέταξε ένα σχέδιο αποκτήσεως νέων αεροπλάνων. Σε εκείνη την φάση όμως τα Canadair, τα οποία θεωρούνται ως τα πλέον κατάλληλα για την μορφολογία του ελληνικού εδάφους είχαν σταματήσει να κατασκευάζονται.
Ελπίζοντας ότι κάποτε η παραγωγή τους θα επαναλαμβανόταν η Αεροπορία τα περιέλαβε στο σχέδιό της προβλέποντας ταυτοχρόνως και την απόκτηση μικρού αριθμού των ρωσσικής κατασκευής Beriev 200. Το σχέδιο αυτό όμως έμεινε «στα χαρτιά». Την ίδια στιγμή η Πυροσβεστική κατέληγε στο συμπέρασμα ότι τα πλέον κατάλληλα ελικόπτερα για την κατάσβεση δασικών πυρκαϊών είναι τα καναδικής προελεύσεως Erickson. Αν και υπήρξαν προτάσεις για αγορά τέτοιων ελικοπτέρων, ουδέποτε άρχισε ένα ουσιαστικό πρόγραμμα και, συνεχίζουμε να τα μισθώνουμε.
Ανεδείχθη εκ παραλλήλου η έλλειψις των δασοκομάντος. Κατ’ επανάληψιν έχουν έλθει για να βοηθήσουν δασοκομάντος από την Κύπρο, αλλά ουδείς στην Αθήνα εσκέφθη ότι πρέπει κάποτε να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο του 1993. Άλλωστε για τις ανάγκες της Ελλάδος είχε εκτιμηθεί ότι πρέπει να συγκροτηθούν τρία τάγματα δασοκομάντος, ενώ η Κύπρος διαθέτει και μπορεί να μας στείλει μόλις 60 άτομα, δηλαδή ούτε ένα λόχο!
Όλα αυτά τα οργανωτικά στοιχεία έχουν αγνοηθεί και το σχέδιο του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας έχει επικεντρωθεί αποκλειστικώς στην απόκτηση ιπταμένων μέσων. Και πάλι όμως διαδικασίες για την αγορά είτε αεροπλάνων είτε ελικοπτέρων, δεν έχουν δρομολογηθεί. Παραμένουμε στην ενοικίαση.
Η αλήθεια είναι ότι με αυτήν την μεθοδολογία η ελληνική πλευρά απαλλάσσεται από την ανάγκη να παρέχει τεχνική υποστήριξη και ανταλλακτικά στα χρησιμοποιούμενα μέσα (αυτές οι υπηρεσίες περιλαμβάνονται στο συμβόλαιο μισθώσεως και παρέχονται από τους ιδιοκτήτες, οπότε ίσως υπάρχει μία λογική στην απόφαση αυτή. Εκεί που δεν υπάρχει καμμία λογική είναι στην έλλειψη συνολικού σχεδιασμού και κυρίως στην εμμονή να μην ξανασυγκροτούνται οι δασοκομάντος.
Συγκλονιστική είναι η ανάρτηση του καρδιολόγου της οικογένειας του 23χρονου φοιτητή από την Λαμία, ο οποίος άφησε ξαφνικά την τελευταία του πνοή χθες, σε παραλία της Σίφνου.
Τα ακριβή αίτια θανάτου του άτυχου Θανάση έγιναν γνωστά από τη νεκροψία-νεκροτομή. Όπως προέκυψε από τα ευρήματα, ο φοιτητής υπέστη καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια, ισχαιμία του μυοκαρδίου και πνευμονικό οίδημα.
Ο καρδιολόγος της οικογένειας του φοιτητή, Παναγιώτης Ιακωβής, στηλιτεύοντας όσους έσπευσαν να βγάλουν ιατρικές γνωματεύσεις για τον χαμό του 23χρονου, αναφέρει:
«Η τραγική και αναπάντεχη απώλεια της ζωής ενός νέου παιδιού οφείλει να μας προβληματίζει όλους. Πιο πολύ, όμως, οφείλει να βυθίσει σε περίσκεψη και αυτοκριτική όσους ανευθύνως, πρωίμως, βιαστικά και άνευ επιστημονικής τεκμηρίωσης, βγάζουν ιατρικές γνωματεύσεις. Την ίδια στιγμή που φιατροί με απόλυτη γνώση του αντικειμένου τους διερευνούσαν με σοβαρότητα ένα τραγικό συμβάν, χιλιάδες δικαστές του διαδικτύου είχαν βγάλει και “διάγνωση”. Και δεν δίστασαν ούτε στιγμή να χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο δράμα για να κάνουν το “κομμάτι” τους».
Και συνεχίζει: «Ας τους ενημερώσουμε, λοιπόν, ότι στην Επιστήμη, πρώτα συλλέγουμε στοιχεία της πραγματικότητος και μετά, με βάση αυτά, βγάζουμε συμπεράσματα. Και στη συγκεκριμένη τραγική περίπτωση, πρώτα γίνεται η Ιατροδικαστική διερεύνηση και μετά και με βάση αυτή, μιλάμε για “αιτίες θανάτου”. Ο τραγικός χαμός του Θανάση, από καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια, ισχαιμία μυοκαρδίου και πνευμονικό οίδημα, ας γίνει μια νέα αρχή στη χρηστή διαχείριση λεπτών θεμάτων που σχετίζονται με την υγεία».
