Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε το ετήσιο μνημόσυνο για τον Mad Clip στο Κοιμητήριο του Παλαιού Φαλήρου. Συγγενείς, φίλοι και νεαροί θαυμαστές του τράπερ συγκεντρώθηκαν στο σημείο προκειμένου να τιμήσουν τη μνήμη του.

Ο πατέρας του Mad Clip, Δημήτρης Αναστασόπουλος εμφανίστηκε ιδιαίτερα συγκινημένος και εξομολογήθηκε πως οι στιγμές αυτές είναι πολύ δύσκολες. Ο κ. Αναστασόπουλος, μιλώντας στα τηλεοπτικά συνεργεία, εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια σε όλες τις μανάδες που έχασαν σε τροχαία τα παιδιά τους.

Επίσης ευχαρίστησε τον κόσμο και τους δημοσιογράφους που έδωσαν το «παρών» στο Κοιμητήριο Παλαιού Φαλήρου.

Παρακάτω τα στιγμιότυπα που εξασφάλισε ο Πέτρος Χόντος με τον φωτογραφικό φακό του TLIFE:

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος για το TLIFE

Το επόμενο βήμα στη σχέση τους, μετά από πέντε μήνες έκαναν ο Σπύρος Μαρτίκας και η Βρισηίδα Ανδριώτου. Οι δύο πρώην παίκτες του Survivor, που ένιωσαν έντονη έλξη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού στον Άγιο Δομίνικο, φρόντισαν να περάσουν πολύ χρόνο μαζί το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να συγκατοικήσουν.

Η κάμερα του Open Weekend και η Πένυ Καβέτσου συνάντησε το ζευγάρι στο φαρμακείο του Σπύρου Μαρτίκα και επιβεβαίωσαν ότι πλέον μένουν μαζί στο σπίτι του φαρμακοποιού στον Πειραιά.

«Δεν μου επιτρέπεται να σας πω πολλά ακόμα. Έχω δεσμευτεί με πληροφορίες που δε μπορώ να μοιραστώ μαζί σας προς το παρόν. Νομίζω ότι ο έρωτας δεν κρύβεται. Η Βρισηίδα έχει έρθει στον Πειραιά, μένει μαζί μου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συγκατοικήσαμε, συγκατοικούσαμε και στο παιχνίδι. Είμαστε μαζί από τις 14 Απριλίου» είπε χαρακτηριστικά ο Σπύρος Μαρτίκας.

Από την πλευρά της, η Βρισηίδα Ανδριώτου δήλωσε πως «προσαρμόζομαι. Και οι δύο είμαστε πολύ καλά. Εννοείται πως υπάρχει ο έρωτας. Εγώ με τον Σπύρο είμαστε καλά. Έχω μετακομίσει, έχουμε την καθημερινότητά μας».

Ο πατέρας του Τσάκι Τσαν, Τσαρλς, ήταν κατάσκοπος για την κινέζικη κυβέρνηση. Γνώρισε τη μελλοντική σύζυγό του, Λι Λι, όταν τη συνέλαβε για εμπόριο οπίου. Η Λι Λι φορούσε ένα μπλε λουλούδι στα μαλλιά της, που τότε στην Κίνα σηματοδοτούσε τον θάνατο του συζύγου και των παιδιών της. Όταν το είδε ο Τσαρλς την άφησε να φύγει και της έδωσε πίσω το όπιο.

Η Λι Λι σταμάτησε το εμπόριο και άρχισε να ασχολείται με τον τζόγο

Ήταν τόσο καλή, που η φήμη της διαδόθηκε σε όλη τη Σαγκάη. Το 1949 ο Τσαρλς μετανάστευσε στο Χονγκ Κονγκ για να γλιτώσει από το κομμουνιστικό καθεστώς του Μάο Τσε Τουνγκ. Δύο χρόνια αργότερα υποδέχτηκε και τη Λι Λι.

Ο Τσάκι Τσαν γεννήθηκε το 1954 και τότε το όνομά του ήταν Κονγκ-Σανγκ Τσαν

Ο Τσαν  γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ. Δεν ήταν το πρώτο παιδί των γονιών του, αν και ο ίδιος το έμαθε πολλά χρόνια μετά τη γέννησή του. Ο Τσαρλς είχε δύο γιους, τους οποίους εγκατέλειψε πριν φύγει για τη Σαγκάη, όπου γνώρισε τη Λι Λι. Το ίδιο βέβαια έκανε και αυτή, αφήνοντας τις δύο κόρες της στη γιαγιά τους.

Η συμπεριφορά τους, αν και φαντάζει απάνθρωπη σε μας, ήταν πολύ συνηθισμένη στην Κίνα της δεκαετίας του ’40. Εκατοντάδες γονείς εγκατέλειπαν τα παιδιά τους για να βρουν δουλειές σε άλλες περιοχές της χώρας, γιατί δεν υπήρχε κανένας τρόπος να τα συντηρήσουν.

Όταν πια το ζευγάρι έφυγε για το Χονγκ Κονγκ, είχε αφήσει πίσω την προηγούμενη οικογένεια και δεν είχε καμία επαφή με τα παιδιά. Ο Τσαρλς επανασυνδέθηκε με τους γιους του το 1985. Μέχρι τότε δεν γνώριζε καν αν ζούσαν.

Ο Τσάκι Τσαν  στη Σχολή Όπερας

Εκεί έμαθε τα ακροβατικά Όταν γεννήθηκε ο Τσάκι Τσαν, οι γονείς του δούλευαν για τον Γάλλο πρόξενο στο Χονγκ Κονγκ. Ήταν τόσο φτωχοί που σκέφτηκαν σοβαρά την πρόταση της νοσοκόμας να πουλήσουν τον νεογέννητο γιο τους για 26 δολάρια. Τελικά όμως την απέρριψαν.

Ο πατέρας του πέθανε το 2008 και η μητέρα του, το 2002 Ο μικρός ήταν τόσο κακός μαθητής, που δεν κατάφερε να περάσει ούτε την πρώτη τάξη του σχολείου. Ο πατέρας του αποφάσισε να τον γράψει στη Σχολή Όπερας, όταν ο Τσάκι Τσαν ήταν 7 χρονών.

Οι μαθητές της σχολής ήταν τρόφιμοι, οπότε ο Τσαρλς και η Λι Λι έφυγαν για την Αυστραλία, όπου μπορούσαν να βρουν καλύτερες δουλειές. Άφησαν πίσω τον μικρό τους γιο, όπως είχαν κάνει και με τα υπόλοιπα παιδιά τους.

Οι σπουδές του Τσάκι Τσαν ήταν φοβερά απαιτητικές

Από την ηλικία των 7 ετών προπονούνταν στη μουσική, τα ακροβατικά, τον χορό και τις πολεμικές τέχνες. Καθημερινά, τα μαθήματα μπορεί να κρατούσαν και 18 ώρες. Αν αποτύγχαναν, οι καθηγητές τους χτυπούσαν άγρια. Τα μαθήματα περιστρέφονταν αποκλειστικά γύρω από το χώρο του θεάματος.

Δεν μάθαιναν στα παιδιά ούτε καν γραφή και ανάγνωση, με αποτέλεσμα στα 60 του, ο Τσάκι Τσαν να μιλάει επτά γλώσσες, αλλά να δυσκολεύεται να γράψει ακόμα και στη μητρική του. Άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και σε μικρούς κινηματογραφικούς ρόλους ήδη απ’ την ηλικία των 8 ετών.

Η πρώτη του ταινία ως ενήλικος ήταν «Οι Ματωμένες Γροθιές του Καράτε» με τον Μπρους Λι, που τότε μεσουρανούσε. Δεν είχε ρόλο, ήταν απλά ένας απ’ τους κασκαντέρ που συμμετείχαν στις σκηνές μάχες. Η ζωή μετά τη σχολή ήταν δύσκολη.

Οι τσακωμοί

Δεν είχε συνηθίσει να έχει τόση ελευθερία και κατέληξε να συχνάζει σε μπιλιαρδάδικα και κακόφημα μπαρ, όπου σύχναζαν συμμορίτες. Αν και απέφευγε τα ναρκωτικά και το έγκλημα, συχνά μπλεκόταν σε καβγάδες. Μάλιστα μία φορά παρατήρησε ότι έσταζε αίμα απ’ το χέρι του και εξείχε ένα άσπρο κόκαλο. Θεώρησε ότι είχε σπάσει το δάχτυλό του και το πίεσε για να το φέρει στη σωστή του θέση, αλλά αυτό δεν κουνιόταν με τίποτα. Μετά από ώρα, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν το κόκαλό του, αλλά το δόντι του αντιπάλου του που είχε κολλήσει στη γροθιά του.

Ο κινηματογράφος

Όταν πέθανε ο Μπρους Λι το 1973, άνοιξε ο δρόμος για τους νέους και αεικίνητους ηθοποιούς – ακροβάτες του Χονγκ Κονγκ. Το όνομα του Τσακι Τσαν βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των αντικαταστατών, αλλά γρήγορα αποδείχτηκε ότι η συνταγή δεν θα πετύχαινε για δεύτερη φορά. Όσες ταινίες γυρίστηκαν με τον Τσαν να προσπαθεί να μιμηθεί τον Λι, απέτυχαν παταγωδώς.

Το κοινό τον λάτρεψε μόνο όταν σταμάτησε να υποδύεται τον σκληροτράχηλο πολεμιστή και πρόσθεσε μια γερή δόση χιούμορ στις ταινίες του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν προβλήθηκαν οι ταινίες «Το Φίδι στα Νύχια του Αετού» και «Γυαλιά Καρφιά στην Άπω Ανατολή», ο Τσάκι Τσαν έγινε πασίγνωστος στο Χονγκ Κονγκ.

Μέσα στην επόμενη δεκαετία, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία, εξέλιξε τις κινηματογραφικές σκηνές μάχης και προσπάθησε ανεπιτυχώς να κατακτήσει το αμερικάνικο κοινό, με αγγλόφωνες ταινίες. Τα κατάφερε μετά από πολλά χρόνια, το 1995, με την ταινία «Αλεξίσφαιροι Ντεντέκτιβ».

Μέχρι τότε, είχε καταφέρει να γίνει θρύλος για τους θαυμαστές του είδους και γνωστός στο ευρύτερο κοινό. Έκτοτε συνεχίζει να εργάζεται το ίδιο σκληρά, αν και πλέον η εμπορική επιτυχία του, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Ο τελειομανής Τσάκι Τσαν γύρισε μια σκηνή  2.900 φορές

Το 1982 σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε στην ταινία «Το Μεγάλο Τσακάλι». Η ταινία ξεκινά με μία ολιγόλεπτη σκηνή, όπου ο Τσάκι Τσαν μαζί με μερικούς άλλους κασκαντέρ παίζουν «jianzi», ένα παραδοσιακό κινέζικο παιχνίδι που μοιάζει με το ποδόσφαιρο. Αν και οι κασκαντέρ εκτελούσαν διάφορες ακροβατικές κινήσεις, ο Τσάκι Τσαν είχε μόνο να κλωτσήσει τη μπάλα.

Η σκηνή γυρίστηκε 2.900 φορές, προτού ικανοποιηθεί ο απαιτητικός σκηνοθέτης! «Θα κινηματογραφήσω την κίνηση μέχρι να γίνει όπως ακριβώς τη θέλω. Έτσι θα ξέρω ότι οι θαυμαστές μου θα ικανοποιηθούν», δήλωσε αργότερα.

Οι «εννιά ζωές» του Τσάκι Τσαν

Καμία ασφαλιστική εταιρεία δεν ασφαλίζει τον Τσάκι Τσαν και την ομάδα κασκαντέρ με την οποία δουλεύει. Αν ανατρέξει κάνεις στο βιογραφικό του, θα καταλάβει γιατί. Έχει σπάσει τη μύτη του τουλάχιστον τρεις φορές, τα χέρια του ακόμα περισσότερες. Τα γόνατά του έχουν τραυματιστεί τόσο συχνά, που πλέον δεν μπορεί να τρέξει κανονικά και συνήθως τον αντικαθιστά κάποιος άλλος κασκαντέρ.

Έχει εξαρθρώσει και τους δύο ώμους, έχει σπάσει τη λεκάνη και το θώρακά του, ενώ κόντεψε να λιώσει τα κόκαλα των μηρών του. Μία φορά φόρεσε κάλτσα βαμμένη στο χρώμα των αθλητικών παπουτσιών του, πάνω από τον γύψο που είχε στον σπασμένο αστράγαλό του, για να μην καθυστερήσει το γύρισμα.

Το 1986, στα γυρίσματα της ταινίας «Τσάκι Τσαν – Ο Κεραυνός του Θεού», έπρεπε να πηδήξει από έναν τοίχο στο κλαδί ενός δέντρου.

Τη δεύτερη φορά που το προσπάθησε, έπεσε από ύψος 12 μέτρων και προσγειώθηκε πάνω σε βράχια. Ράγισε το κρανίο του και ένα κομμάτι απ’ το κόκαλο τρύπησε τον εγκέφαλό του, προκαλώντας εσωτερική αιμορραγία.

Εγχειρίστηκε αμέσως και σώθηκε, αλλά μέχρι σήμερα έχει ένα μεταλλικό δίσκο στο κρανίο του για να κλείσει την τρύπα, ενώ έχει χάσει μέρος της ακοής του απ’ το δεξί αυτί.

Παρ’ όλα αυτά, όταν γύρισε την πιο επικίνδυνη σκηνή της ζωής του, δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Στην ταινία «Αν Θυμηθείς… Πέθανες» του 1998, έπρεπε να «γλιστρήσει» και να πέσει απ’ το κτίριο Willemswerf στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Το κτίριο έχει πλαγιαστό τοίχωμα και ο Τσάκι Τσαν θα έπρεπε να κάνει «τσουλήθρα» πάνω του. Φοβόταν τόσο πολύ, που την ανέβαλε επί δύο βδομάδες. Αλλά όπως πάντα τα κατάφερε……

Βραβεία και Υποψηφιότητες

Ο Τσάκι Τσαν έχει κερδίσει συνολικά 28 βραβεία ενώ βρέθηκε υποψήφιος για 34. Έχει κερδίσει πάνω από πάνω 10 φορές το βραβείου καλύτερου ηθοποιού καθώς και το βραβείο καλύτερης ταινίας.

Προσωπική Ζωή

Ο Τσάκι Τσαν παντρεύτηκε το 1982 την ταϊβανέζα ηθοποιό, Λιν Φενγκ-Γιάο με την οποία την ίδια χρονιά, απέκτησαν τον γιο τους, Τζέισι Τσαν. Στις 19 Νοεμβρίου 1999, ο Τζάκι Τσαν έγινε για δεύτερη φορά πατέρας με εξωσυζυγική σχέση, με το πρώην μοντέλο και Μις Ασία 1990, Ελαίν Εντζί (Elaine Ng). Όπως παραδέχθηκε όμως, ήταν ένα λάθος και λάθη κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Η Ελαίν ονόμασε την κόρη τους, Έτα Εντζί Κοκ Λαμ και αποφάσισε ότι θα αναλάβει την φροντίδα της χωρίς τον Τζάκι Τσαν.

Μια γυναίκα περιγράφει από τη δική της πλευρά το ρόλο της. Είναι η γυναίκα που κατηγόρησαν ότι διαλύει μια οικογένεια, ότι χωρίζει ένα ζευγάρι, το τρίτο πρόσωπο.

“Καλησπέρα στη σελίδα σας και στους αναγνώστες. Δεν θέλω να σας πω το όνομά μου θέλω να σας πω ότι πολλές φορές οι άνθρωποι κρίνουμε χωρίς να ξέρουμε. Έχουμε εύκολες τις ταμπέλες αλλά δεν γνωρίζουμε τί πραγματικά ισχύει και μπορεί να μην μάθουμε ποτέ.

Στα τόσα χρόνια έχω ακούσει πολλά. «Η γκόμενα» «Το τρίτο πρόσωπο» «Η π@τάνα που μπήκε στο ζευγάρι» «Η δεύτερη». Κανείς δεν ξέρει πόσο αγαπηθήκαμε με αυτόν τον άνθρωπο και πόσο συνεχίζω να του δείχνω την αγάπη μου και τώρα που δεν είναι στη ζωή.

Γνωριστήκαμε σε ένα διαδικτυακό φόρουμ πρίν 10 χρόνια. Μιλούσαμε για 6 μήνες εντελώς φιλικά ώσπου ανακαλύψαμε πως ήμασταν ο ένας για τον άλλον. Συναντηθήκαμε, βεβαιωθήκαμε και η σχέση μας ξεκίνησε. Η παράλληλη σχέση μας γιατί αυτός ήταν παντρεμένος με 4 παιδιά.

Βρέθηκαν πολλοί που με είπαν πόρνη που χωρίζω έναν άντρα με 4 παιδιά και το τόνιζαν σαν να είχε διαφορά αν το παιδί ήταν 1. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πως τα παιδιά σε αυτό δεν έχουν καμία σχέση και πως είναι άλλο να είσαι σύζυγος και άλλο γονιός. Το αντιμετώπισα πολύ μέσα στη μικρή μας ιστορία αλλά δεν με επηρέαζε. Είχα βρει τον άνθρωπο μου.

Ήμασταν μαζί 2 χρόνια. Τί να σας πρωτοπώ για αυτά τα 2 χρόνια. Ήταν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τη χαρά και την ευτυχία που έζησα δίπλα του δεν την είχα ζήσει σε όλη μου τη ζωή. Σκοπεύαμε να μείνουμε μαζί και να κάνουμε δική μας οικογένεια. Ζήτησε διαζύγιο και φυσικά έπεσαν όλοι πάνω του”.

“Η γυναίκα του δεν του έδινε διαζύγιο“

Και συνεχίζει η γυναίκα “να σκεφτεί τα παιδιά του. Μα δεν εγκατέλειπε τα παιδιά του, δεν τα άφηνε στους 5 δρόμους. Κάθε μέρα θα τα έβλεπε, δεν θα τους έλειπε τίποτα. Αλλά η γυναίκα του και το σόι του τα έκαναν όλα δραματικά για να τον αναγκάσουν να μείνει. Και κατάφεραν το αντίθετο, τον ζόρισαν τόσο που μια μέρα μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε.

Η γυναίκα του δεν του το έδινε το διαζύγιο στην αρχή αλλά με κάποιες διαπραγματεύσεις τα βρήκαν. Το δικαστήριο όρισε να δίνει ένα ποσό για τα παιδιά αλλά επειδή εγώ τα βρήκα λίγα, τον πίεσα να δίνει παραπάνω κάθε μήνα και θα βοηθούσα και εγώ. Τελικά έβαζε κάθε μήνα σχεδόν τα διπλά για διατροφή.

Ήμουν και εγώ παιδί χωρισμένων γονιών με έναν πατέρα που δεν έδωσε ποτέ δεκάρα για εμένα και ήξερα. Δεν ήθελα τα παιδιά του να στερηθούν τίποτα εξαιτίας μας. Κάθε μέρα τηλέφωνο στα παιδιά και κάθε δεύτερη μέρα βόλτα μαζί τους. Ήρθε και η στιγμή που τα γνώρισα και κοιμόντουσαν σπίτι μας. Τους έφτιαξα παιδικό δωμάτιο, αγόρασα 2 κουκέτες και παιχνίδια και διανυκτέρευαν.

Τα αγάπησα σαν δικά μου παιδιά, τα διάβαζα και τα φρόντιζα. Η οικογένειά του σταμάτησε να γκρινιάζει όταν είδε ότι ήταν συνεπής και ευτυχισμένος με την επιλογή του. Υπήρχαν εντάσεις ειδικά στην αρχή που με γνώρισε στα παιδιά αλλά με τον καιρό σταμάτησαν. Όλα φαινόντουσαν να μπαίνουν σε μια σειρά και αρχίσαμε δειλά να κανονίζουμε και τον γάμο μας. Ώσπου….

….μια μέρα έφυγε για δουλειά και δεν ξαναγύρισε. Τον πάτησε αυτοκίνητο. Με πήραν από το νοσοκομείο και μου είπαν να πάω. Έμεινε μια μέρα στην εντατική και «έφυγε» για πάντα. Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε, νοσηλεύτηκα για λίγο καιρό με κατάθλιψη. Δεν ήταν μόνο ο θάνατός του που μου πήρε τη ζωή από τη μια μέρα στην άλλη. Ήταν και όλη η κακία των άλλων που έπεσε μαζεμένη πάνω μου”.

Η άλλη γυναίκα

“Άκουσα πάρα πολλά. Ότι εγώ έφταιγα που πέθανε. Ότι αν δεν ήμουν εγώ δεν θα μετακόμιζε και δεν θα του συνέβαιναν όλα αυτά. Ότι πλήρωσε τις αμαρτίες του που άφησε 4 παιδιά για μια άλλη. Αδιανόητα πράγματα. Ήταν που όταν γύρισα σπίτι μας από το νοσοκομείο έβλεπα τις κουκέτες των παιδιών αδειανές και κατέρρεα. Δεν περίμενα ότι θα μου έλειπαν τόσο πολύ τα παιδιά του.

Τον πρώτο χρόνο ήμουν κάθε μέρα στο νεκροταφείο. Με τη βοήθεια ειδικών σηκώθηκα ξανά. Με πολλές απώλειες βέβαια γιατί έχασα τη δουλειά μου, έχασα σχεδόν όλους μου τους φίλους και έπαιρνα φάρμακα για να ξεπεράσω το πρόβλημα υγείας μου. Πήγα και έμεινα στη μαμά μου και μετά από λίγο ξενοίκιασα το δικό μου σπίτι και βρήκα άλλο σε άλλη περιοχή. Να μην μου θυμίζει τίποτα. Όσο γινόταν.

Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε. Είμαι παντρεμένη και έχω 2 παιδιά. Τον άνθρωπο αυτό όμως δεν θα τον ξεχάσω ποτέ όσο ζω και φρόντισα να συνεχίσω να του δείχνω την αγάπη μου, μέσα από τα παιδιά του.

Ένα χρόνο μετά τον θάνατό του άρχισα να στέλνω λεφτά στο σπίτι του. Ανώνυμα χωρίς να ξέρουν ποιός είναι. Δεν μπορώ να πω περισσότερα πως και γιατί αλλά αυτό το κάνω κάθε μήνα μέχρι σήμερα.

Όχι για να εξιλεωθώ ούτε για να μου πουν μπράβο δεν το γνωρίζει και κανείς. Αλλά για να ξέρει πως όπου και αν βρίσκεται, εκτός από τη μητέρα των παιδιών του, υπάρχει και κάποιος άλλος που τα αγαπάει και θέλει να είναι καλά.

Μην κρίνετε τους ανθρώπους όσο και αν τους γνωρίζετε. Ίσως μια μέρα εκπλαγείτε από το πόσο καθόλου δεν τους ξέρετε. Ψευδώνυμο Όλγα”, καταλήγει η γυναίκα.

Μπρους Λι: Ο μεγάλος μαχητής γεννήθηκε στην περιοχή του Σαν Φρασίσκο. Συγκεκριμένα, γεννήθηκε το 1940, που ήταν και η χρονιά του δράκου. Στην αρχή τον ονόμασαν Ζενφαν Λι. Όμως, η νοσοκόμα συμβούλευσε τους γονείς του να πάρει Αμερικανικό όνομα. Έτσι, ονομάστηκε Μπρους Λι.

Μπρους Λι – Αληθινή ιστορία: Η παιδική ηλικία

Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένεια του στο Χονγκ Κονγκ και από έξι ετών πήρε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες. Μέχρι τα 20 του είχε συμμετάσχει σε 20 ταινίες και ήταν γνωστός ηθοποιός.

Παράλληλα εξασκούνταν στις πολεμικές τέχνες, καθώς ειδικεύτηκε στην τέχνη Γουίν Τσουν, όπου έκανε προπονήσεις πάνω σε ξύλινα ομοιώματα. Επειδή είχε γερμανικό αίμα από την πλευρά της μητέρας του, οι κινέζοι συμμαθητές του αρνήθηκαν να προπονούνται μαζί του. Γι’αυτό έκανε ιδιαίτερα μαθήματα με τον δάσκαλο πολεμικών τεχνών Γιπ Μαν.

Έπαιρνε μέρος σε οδομαχίες και είχε κόντρα με αρκετά μέλη των συμμοριών του δρόμου, ενώ είχε ταλέντο και στον χορό καθώς κέρδισε το πρώτο βραβείο στο τουρνουά χορού Τσα-τσα στο Χόνγκ Κόνγκ. Όταν ενηλικιώθηκε ο πατέρας του αποφάσισε να τον στείλει στην Αμερική, όπου εργάστηκε ωςσερβιτόρος σε ένα εστιατόριο στο Σιάτλ για να επιβιώσει.

Μπρους Λι – Αληθινή ιστορία: Οι σπουδές

Σπούδασε υποκριτική και ψυχολογία και εξασκήθηκε στο κουνγκ-φου. Στα 19 του χρόνια άρχισε να εκπαιδεύει νέους στην τέχνη του Ζουν Φαν Κουνγκ Φου και στις κινέζικες πολεμικές τέχνες, ανοίγοντας εκπαιδευτήρια στην Αμερική.

Εφηύρε την δική του πολεμική τέχνη που ονομαζόταν Jeet Kune Do που είχε στοιχεία από το μποξ και την ξιφασκία και είχε μαθητές τους μεγαλύτερους αμερικανούς πυγμάχους και τοaν Τσακ Νόρις.

Ήταν δυνατός, γρήγορος και είχε άριστη φυσική κατάσταση. Ο Τσάκι Τσαν είχε ισχυριστεί ότι είχε το γρηγορότερο χτύπημα που είχε δει ποτέ. Δεν είχε χάσει ποτέ μάχη ενώ μια από τις διάσημες κινήσεις του ήταν η Γροθιά της μίας Ίντσας.

Λέγεται ότι πολλοί θέλησαν να τον αντιμετωπίσουν και να αποδείξουν ότι ήταν καλύτεροί του αλλά κανένας δεν τον νίκησε. Για να τον προκαλέσει κάποιος σε μάχη έπρεπε να σταθεί μπροστά του και να χτυπήσει το πόδι του δυνατά στο έδαφος.

Τη δεκαετία του ’60 άρχισε να παίρνει μέρος σε ταινίες και τηλεοποτικές σειρές, όπου προωθούσε τις πολεμικές τέχνες.
‘Έπαιξε την σειρά “Μπατμαν”, «Άιρονσαϊντ», «Έρχονται οι νύφες» (Here come the Brides) και στις ταινίες “Οι Ματωμένες Γροθιές του Καράτε”, “Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ”, “Το Παιχνίδι του Θανάτου” και ο “Ο Μεγάλος Αρχηγός”.

Μπρους Λι: Ο ξαφνικός θάνατος

Τη δεκαετία του ’70 επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ, καθώς αποφάσισε να ασχοληθεί με το ασιατικό κινηματογράφο. Ωστόσο, ο θάνατος τον πρόλαβε. Στις 10 Μαίου 1973 ο Λι κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της ταινίας “Το παιχνίδι του Θανάτου”. Δέκα ημέρες αργότερα ένιωσε αδιαθεσία και άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι μιας συναδέλφου του σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Πέθανε ένα μήνα πριν από την πρεμιέρα της ταινίας του «Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ». Σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα του ιατροδικαστή ο Μπρους Λι πέθανε από εγκεφαλικό οίδημα. Από τον γάμο του με τη Λίντα Έμερι απέκτησε μια κόρη και έναν γιο, τον Μπράντον ο οποίος είχε παρόμοιο αναπάντεχο τέλος με τον πατέρα του. Σκοτώθηκε στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “Κοράκι”.

Τι θα κάνατε πρώτα – Τεστ ψυχολογίας: Σε περίπτωση που θα έπρεπε να απαντήσετε στο τηλέφωνο, να βγάλετε το βραστήρα από τη φωτιά, να ηρεμήσετε το μωρό που κλαίει ή να σταματήσετε το σκυλί που δαγκώνει τον καναπέ, τι θα διαλέγατε;

Τι θα κάνατε πρώτα – Τεστ ψυχολογίας: Διαλέξτε μία από τις τέσσερις λύσεις και δείτε τι αποκαλύπτει για εσάς, η επιλογή σας

1. Να βγάλετε τον βραστήρα από την φωτιά: Είστε παθιασμένο, αυθόρμητο και των εύκολων αποφάσεων. Βαριέστε εύκολα, όμως, σας ενδιαφέρουν, η ασφάλεια και οι εκπλήξεις.

2. Να απαντήσετε στο τηλέφωνο: Είστε διπλωμάτης, πιεστικός, αλλά επικοινωνείτε εύκολα με τους άλλους και σας αρέσουν οι γνωριμίες.

3. Να ηρεμήσετε το μωρό που κλαίει: Είστε ήρεμος, πολυμήχανος, φιλότιμος και φοβάστε τη μοναξιά. Σας αρέσουν επίσης, η οικογένεια και οι ανθρώπινες σχέσεις.

4. Να σταματήσετε το σκυλί που δαγκώνει τον καναπέ: Είστε νοικοκύρης στο σπίτι, στο χώρο εργασίας σας και γενικότερα στη ζωή σας. Θέλετε να βάζετε πάντα τάξη και να έχετε το πάνω χέρι σε όλα. Θέλετε να έχετε τα πάντα σύμφωνα με την εικόνα που έχετε σχηματίσει στο μυαλό σας. Αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν ηρεμείτε με τίποτα. Δίνετε προσοχή στα υλικά αγαθά και την κοινωνική θέση. Έχεις βιώσει αρκετά πράγματα στη ζωή σου και το βέβαιο είναι πως μπορείς να δώσεις συμβουλές για το οτιδήποτε στον οποιονδήποτε.

Σκέφτηκα πολύ πριν ανοίξω τον υπολογιστή και αρχίσω να πληκτρολογώ .

Ένιωθα όμως ,πως μετα από 12 χρονιά σχεδόν χρωστάω στα παιδιά μου ,πάνω απο όλα,την γνώση των γεγονότων που ευελπιστώ να έχει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη του άγχους σχετικά με το αν η μόνη μητέρα τους μπορεί να προστατευθεί από κακοτοπιές.

Η γυναικά λοιπόν που αποφασίζει στα 32 να μείνει μόνη με 2 μικρά παιδιά 3 και 7 χρονών αντίστοιχα , γνωρίζει πως η ζωή της τα επόμενα αρκετά χρόνια θα είναι ανύπαρκτη σε προσωπικό επίπεδο. Και το κάνει απο επιλογή.

Γιατί θέλει να είναι στις αναμνήσεις των παιδιών της.

Όταν λοιπόν άλλες γυναίκες σπουδάζουν ,διασκεδάζουν ,ταξιδεύουν( και πολύ καλά κάνουν εφόσον το επιθυμούν) ,κάποιες επιλέξαμε να μην κάνουμε “ζωαρα” και να γίνουμε οι δασκάλες,οι γιατροί, οι ζογκλέρ , οι jedi ,oi sith ,οι ινδιάνοι και οι καουμπόηδες .Να τρέξουμε γύρω απο το τραπέζι του σαλονιού και να κρυφτούμε στο μπάνιο για να γλιτώσουμε απο τον “μετεωρίτη”.

Τρέξαμε 3 το πρωί στο “Παίδων” με ενα μωρό αγκαλιά με μερική άπνοια λόγω λαρυγγίτιδας και ενα δεύτερο παιδάκι ,να μας κρατά απο το χέρι. Κατεβήκαμε βουνά κατά τη διάρκεια των διακοπών για να βάλουμε γύψους ,οταν τα παιδιά μας έπαιζαν μπάλα και έσπαγαν τα πόδια τους, μοιράζαμε τους εαυτούς μας στους Αγιασμούς στα σχολεια τους.

Λύσαμε τις απορίες τους για το σεξ , τους φέραμε σπίτι απο τα πρώτα ξενύχτια και ήμαστε δίπλα στα πρώτα μεθύσια. Τα είδαμε να αποφοιτούν απο το Λύκειο και τα μάτια μας δεν σταματούσαν να τρέχουν.

Όλα τα παραπάνω τα κάναμε διότι το νιώθαμε, γιατί όταν πονούν τα παιδιά,πονάμε και μεις μαζί τους και στις χαρές τους λάμπουμε.

Σε αυτό το σημείο υπογραμμίζω πως δεν υποτιμώ τον ρόλο του πάτερα ,όμως στέκομαι στο γεγονός πως τα αγόρια μου απο πολύ μικρή ηλικία ,έζησαν αποκλειστικά μαζί μου.
Μπαίνοντας λοιπόν στο κυρίως θέμα του κειμένου ,θα ήθελα να μιλήσω για ένα είδος BULLYING,που δεν έχουν ασχοληθεί οι ειδικοί ιδιαίτερα μαζί του.

Είναι το BULLYING που δεχόμαστε οι γυναίκες που έχουμε χωρίσει και κατ’ επέκταση τα παιδιά μας (στόχος είναι πάντα η μητέρα) κυρίως στις τάξεις του δημοτικού . Είναι κάτι σα στίγμα.

Οι κύριοι λοιπόν που χαρακτηρίζουν αυτές τις γυναίκες “ εύκολες”, “ ξεπετες” ,“απροστάτευτες” “απελπισμένες” “milfares” “της μιας βραδιάς” και ολα τα σχετικά , να διαβάσουν ξανά το κείμενο.

Διότι όλες αυτές οι γυναίκες είχαν το θάρρος να πούνε “ ΟΧΙ, δεν μ αρέσει όπως ζω. Δεν αντέχω τόση μιζέρια .Θέλω τα παιδιά να με βλέπουν χαρούμενη. Ως εδώ ήταν”.

Αυτές οι γυναίκες έγιναν πιο άντρες , απο άντρες! (οχι δεν είμαι η φεμινίστρια που φαντάζεστε). Αυτές οι γυναίκες αφιέρωσαν τα νιάτα τους σε ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Στα παιδιά τους. Και γι αυτό ακόμη και στα 45 ,τους αξίζει να βρουν επιτέλους και τη δική τους ευτυχία… Σήμερα που ο ένας γιός μου είναι πια ενήλικος και ο δεύτερος θα ενηλικιωθεί σύντομα μπορώ και εγω να κάνω ζωάρα, όπως κι αν μεταφράζετε αυτό… Τώρα πια θα επιλέγω, δε θα με επιλεγούν!

Και στα αγόρια μου θα πω : “Mην ανησυχείτε για μένα. Εσείς, χωρίς να το ξέρετε,με έχετε κάνει ατσάλινη!!!! Δεν μπορεί να μη πληγώσει κανείς!Έχω ασπίδα ,ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ!!!”

Η Μαμά Αλίκη
(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε 2 πολύ καλές φίλες για δύο διαφορετικούς λόγους…)