Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 6975

Ρουμανία: Σε επιχειρηματία του Βόλου ανήκει το μοιραίο λεωφορείο – Ο οδηγός παραβίασε το όριο ύψους στον δρόμο

0

Σε τουριστικό πρακτορείο με έδρα στον Βόλο, ανήκει το λεωφορείο το οποίο ενεπλάκη στο δυστύχημα στο Βουκουρέστι, με έναν νεκρό και 24 τραυματίες.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, οι 3 από τους τραυματίες νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση. Οι υπόλοιποι επιβάτες έχουν μεταφερθεί σε ξενοδοχείο. Ο οδηγός του πούλμαν είναι επίσης Έλληνας.

Το πρακτορείο ανήκει στον επιχειρηματία του Βόλου Χ.Μ. Το εν λόγω γραφείο οργανώνει συχνά ταξίδια και οδικές εκδρομές σε πολλές χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο, όπως στην Κροατία, την Ιταλία, την Τουρκία, αλλά και σε προορισμούς στην Ελλάδα.

28f2888c87714fcc832821d6e9670731

fc25afe2cfd0474b85a96976c81ba8c4

Πώς έγινε το δυστύχημα

Σύμφωνα με το e-thessalia.gr, το λεωφορείο φέρεται να είχε ξεκινήσει από τη Λάρισα μισθωμένο από το τουριστικό γραφείο του Βόλου, με προορισμό τη ρουμανική πρωτεύουσα. Το λεωφορείο μισθώθηκε στη Λάρισα για να μεταφέρει κατοίκους της περιοχής.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το τουριστικό γραφείο, 6 άτομα επιβιβάστηκαν από τον Βόλο στο λεωφορείο, 24 από τη Λάρισα (22 πελάτες και δύο άτομα προσωπικό του γραφείου) και 17 από τη Θεσσαλονίκη. Συνολικά, μαζί με τον οδηγό, επέβαιναν 48 άτομα με σκοπό να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας.

Όπως μεταδίδουν ρουμανικά Μέσα ενημέρωσης, προορισμός ήταν το παλάτι του Κοινοβουλίου στο Βουκουρέστι.

40a5138c4fb14a54a3040a6f8f89d75c 696fa5b4c8194422b7e2c59083428c45 fe88464358e44923a543d74b96d38afc

Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες των ΜΜΕ της Ρουμανίας, το τροχαίο συνέβη όταν το λεωφορείο, που μάλλον έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα, παραβίασε πινακίδα σχετικά με το όριο ύψους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κολλήσει στην μπάρα η οποία συνέθλιψε την οροφή. Επίσης, μετά την πρόσκρουση, τα παράθυρα του πούλμαν έσπασαν.

Το ρουμανικό ΜΜΕ “Observator” μετέδωσε ότι ο οδηγός του λεωφορείου, επίσης Έλληνας υπήκοος, υποβλήθηκε σε αλκοτέστ, αλλά το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό.

Το περιστατικό σημειώθηκε στο κέντρο του Βουκουρεστίου γύρω στη 13:30 το μεσημέρι (τοπική ώρα και ώρα Ελλάδας), δήλωσαν οι αρχές. Ο Ραέντ Αραφάτ, επικεφαλής του τμήματος αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, είπε σε δημοσιογράφους ότι 22 από τους επιβάτες μεταφέρθηκαν σε τοπικά νοσοκομεία και ένας παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση.

Το υπουργείο Υγείας της Ρουμανίας ανέφερε σε ανακοίνωση ότι ορισμένοι από τους επιβάτες παγιδεύτηκαν μέσα στο λεωφορείο και ότι δέκα πληρώματα ασθενοφόρων στάλθηκαν στο σημείο για να παράσχουν επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε τοπικά μέσα ενημέρωσης δείχνουν την οροφή του λεωφορείου να έχει συνθλιφτεί κάτω από το φράγμα ύψους.

5ef36bdc8a1645bcb5e624d63cbe8c6c

Το Observator μίλησε με επιβαίνοντες, οι οποίοι τραυματίστηκαν ελαφρά. “Δεν είμαστε πολύ καλά. Το λεωφορείο ήταν γεμάτο”, είπαν.

0d442a0398c147e0bdab14ef65fa81f3

“Και οι τέσσερις άνθρωποι που είχαν παγιδευτεί έχουν απεγκλωβιστεί, δύο γυναίκες και δύο άνδρες. Δύο από αυτούς βρίσκονται σε πολύ σοβαρή κατάσταση, ο ένας μάλιστα σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή”, δήλωσε ο Ντανιέλ Βεσίλε, εκπρόσωπος της αστυνομίας όπως μεταδίδει το κανάλι Digi 24.

Νοσοκομείο του Βουκουρεστίου έχουν τις αισθήσεις τους ανέφεραν ιατρικές πηγές στο ρουμανικό πρακτορείο ειδήσεων.

“Οι 10 ασθενείς έχουν τις αισθήσεις τους και είναι συνεργάσιμοι. Οι δύο από αυτούς θα παραμείνουν νοσηλευόμενοι στην πτέρυγα νευροχειρουργικής και ο ένας στην πτέρυγα θωρακοχειρουργικής”, ανέφεραν οι πηγές στο Agerpres.

Παράλληλα, ορισμένοι από τους επιβαίνοντες λαμβάνουν τις πρώτες και την απαραίτητη φροντίδα στη Μονάδα Υποδοχής Επειγόντων Περιστατικών.

«Θέλω να φέρεις φαγητό για να μην κλαίει η μαμά μου»: Το συγκινητικό γράμμα ενός 8χρονου στον Άϊ-Βασίλη

0

Γράμμα 8χρονου στον Αϊ-Βασίλη – Αληθινή ιστορία: Ένα μικρό αγοράκι ηλικίας οκτώ ετών προχώρησε σε μία πολυσυζητημένη πράξη. Ο ίδιος θέλησε να γράψει γράμμα στον Άγιο Βασίλη, λόγω των Χριστουγέννων που έρχονται. Δηλαδή, θέλησε να του γράψει γράμμα, που να σχετίζεται με το φετινό δώρο του. Ωστόσο, το παιδί δεν ζήτησε δώρα, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου.

Ο οκτάχρονος Αλέξης ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει φαγητό. Αυτό, διότι δεν θέλει να κλαίει, η μητέρα του, η οποία δεν έχει δουλειά. Πρόκειται για μία είδηση, η οποία συγκίνησε μικρούς και μεγάλους. Αυτό, διότι φαίνεται πεντακάθαρα, η απόγνωση των σύγχρονων πολιτών της Ελλάδας, μέσα από τα λόγια ενός μικρού παιδιού.

Γράμμα 8χρονου στον Αϊ-Βασίλη – Αληθινή ιστορία: Τι αναφέρει το γράμμα του μικρού Αλέξη προς τον Άγιο Βασίλη

«Ήμουν καλό παιδί. Θέλω να μου φέρεις για φέτος πολύ φαγητό για να μην κλαίει η μαμά μου, δεν έχει δουλειά. Και αν θέλεις να μου φέρεις ένα δώρο για τον άρρωστο αδερφό μου. Σε αγαπώ πολύ» αναφέρει ο μικρός Αλέξης, μαθητής της Δ’ δημοτικού, στο γράμμα το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα ο Σύλλογος To Φωτεινό Αστέρι, που έχει έδρα στην Πάτρα.

Γράμμα 8χρονου στον Αϊ-Βασίλη – Αληθινή ιστορία: Φωτογραφία από το γράμμα που έγραψε ο μικρός Αλέξης στον Άγιο Βασίλη

gramma 8chronoy ston ai vasili thelo na moy fereis fagito gia na min klaiei i mama moy

«Μου έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο επειδή είχα σχέση με παντρεμένο. Το έκαναν η σύζυγός του με τη κουμπάρα της»

0

Κυρία Άννα: Η συγκεκριμένη κυρία με αφορμή την πρόσφατη επίθεση με βιτριόλι σε 34χρονη  στην Αθήνα, έστειλε ένα γράμμα στο single parent. Η ιστορία της άτυχης Ιωάννας, στην οποία έριξαν βιτριόλι ήταν και ο λόγος αυτού του γράμματος.

Η ίδια η κυρία υπήρξε επίσης θύμα  επίθεσης με βιτριόλι κάποτε. Στην εποχή της, το βιτριόλι ήταν κάτι διαδεδομένο. Για να εκδικηθείς κάποιον στην εποχή της, του έριχνες βιτριόλι. Αναλυτικότερα, η ιστορία της…

Κυρία Άννα – Αληθινή ιστορία: Πώς ξεκινά

«Με αφορμή την ιστορία της Ιωάννας που της έριξαν βιτριόλι, στέλνω αυτό το γράμμα γιατί υπήρξα και εγώ θύμα κάποτε. Βλέπετε είμαι μεγάλη και στην εποχή μου το βιτριόλι, όπως και το κινίνο, ήταν διαδεδομένα. Αν ήθελες να εκδικηθείς κάποιον επειδή δεν σε παντρευόταν ή από αντιζηλία, του έριχνες βιτριόλι. Αν ήθελες να πιέσεις τον γαμπρό για γάμο, έπινες κινίνο. Τότε έτσι ήταν.

Γεννήθηκα το 1952 στα Πετράλωνα. Ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα, κάναμε με τον άντρα μου τρία παιδιά αλλά χήρεψα νωρίς. Ο άντρας μου πέθανε σε τροχαίο και έμεινα μόνη να μεγαλώσω τρία μικρά παιδιά στα 27 μου. Μέχρι τότε δεν δούλευα. Αναγκάστηκα να ξενοπλένω για να μεγαλώσω τα αγόρια μου, να τα σπουδάσω και να τα κάνω καλούς ανθρώπους. Άλλον άντρα δεν κοίταξα. Μου ρίχνονταν σε διάφορα σπίτια οι άντρες των γυναικών που με καλούσαν να τους πλύνω, αλλά άπαξ και μου το έκαναν μια φορά δεν ξαναπήγαινα.

Δεν ξέρω πως έμπλεξα, μάλλον ερωτεύτηκα. Ήταν ωραίος άντρας. Είχαν περάσει και δέκα χρόνια από τότε που σκοτώθηκε ο σύζυγος, τα παιδιά είχαν ξεπεταχτεί, με άλλον δεν είχα πάει και το αίμα μου έβραζε. Ίσως να με βρήκε στη στιγμή που λένε. Παντρεμένος με δύο παιδιά. Είχα καλές συστάσεις όπου πήγαινα και η γυναίκα του με κάλεσε σαν υπηρέτρια δυο φορές την εβδομάδα και μετά κάθε μέρα από το πρωί ως το βράδυ. Ήταν και ωραίος άντρας, δεν ήθελε πολύ. Αυτός όλο θα χωρίσω και θα χωρίσω έλεγε για να είμαστε μαζί.

Αγαπούσε τα παιδιά μου, τους έκανε δώρα, τα πήγαινε βόλτες, τους έλεγε ιστορίες. Τον πίστεψα, πίστεψα ότι θα χώριζε και θα ξαναέκανα οικογένεια. Τους έβλεπα ότι δεν τα πήγαιναν καλά με τη γυναίκα του, νόμιζα πως ήθελε χρόνο και έκανα υπομονή. Στο εξάμηνο επάνω μένω έγκυος, μου λέει να το ρίξω. Κλάμα και κακό εγώ, το ρίχνω και χωρίζουμε. Ένα μήνα μετά ξανά μαζί, δεν άντεχα χωρίς αυτόν. Και ξανά υποσχέσεις και ξανά θα χωρίσω, θα χωρίσω κάνε υπομονή να μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Κράτησε αυτή η ιστορία 2 χρόνια. Ώσπου μια μέρα, μας έκανε τσακωτούς η γυναίκα του και με έδιωξε από το σπίτι».

i alithini istoria tis kyrias annas moy erixan vitrioli epeidi eicha schesi me pantremeno

Κυρία Άννα – Αληθινή ιστορία: Πώς συνεχίζεται

«Που έχασα τη δουλειά μου ήταν το λιγότερο. Πήγε και είπε παντού πως τα είχα με τον άντρα της και δεν με έπαιρναν σε καμία δουλειά μετά. Πεινάσαμε και ένιωθα ενοχές που πεινούσαν τα παιδιά μου, δεν με ένοιαζε για εμένα. Είχα ένα θείο στη Γερμανία, του έγραψα και αποφάσισα να πάρω τους γιους μου και να πάμε εκεί να ζήσουμε. Αυτός άφαντος, σαν να μην ήμασταν ποτέ μαζί. Έκανα τα χαρτιά μου αλλά δεν πήγαμε ποτέ.

«Δεν μπορούσαμε να κάνουμε γύρισμα από τα κλάματα»: Η Κλέλια Ανδριολάτου αποκαλύπτει για το Maestro

Την τελευταία μέρα μου στην Ελλάδα, όπως γυρνούσα από το νεκροταφείο που είχα πάει να ανάψω το καντήλι στον τάφο του συζύγου, πετάχτηκε μπροστά μου μία γυναίκα. Φορούσε στολή εργασίας, είχε κρύψει το πρόσωπό της στην μπλούζα της σχεδόν ούτε τα μάτια δεν μπορούσα να δω και όπως έκανα να την προσέξω, μου πέταξε ένα υγρό που με πέτυχε στο κεφάλι ψηλά, πάνω απ’ το αυτί.

Αυτό άρχισε να στάζει και να με καίει ως τον λαιμό και το στέρνο, άρχισα να ουρλιάζω από το τσούξιμο και τους πόνους, μου ξεφλουδίζονταν η πέτσα, έλιωνε το δέρμα μου. Μαζεύτηκε κόσμος με πήγαν στο Πρώτων Βοηθειών. Βιτριόλι είπαν…αμέσως κατάλαβα, αλλά σε ποιον να το πω; Δεν υπήρχαν πλαστικές τότε, έμεινα έτσι. Έχασα την ακοή μου από το βιτριόλι που έπεσε στο αυτί μου και μέρος της όρασής μου».

Κυρία Άννα – Αληθινή ιστορία: Πώς τελειώνει

«Το πρόσωπό μου είναι φρικτό, αποφεύγω ως και σημερα να το βλέπω, φοράω συχνά μαντήλια στο κεφάλι σαν μπούργκα και με περνάνε για Μουσουλμάνα. Παίρνω μέχρι σήμερα ένα επίδομα αναπηρίας μικρό, δεν μπόρεσα να εργαστώ ξανά. Βγήκα από το νοσοκομείο μετά από 6 μήνες ανάπηρη πια. Ηξερα ποιά το είχε κάνει αλλά δεν τολμούσα να μιλήσω. Πήρα τα παιδιά μου πίσω από το ίδρυμα που τα είχαν βάλει και φύγαμε γρήγορα γρήγορα για τη Θεσσαλονίκη. 5 χρόνια μετά, για ένα μήνα, ερχόταν συνέχεια σπίτι ένας φάκελος με λεφτά, ανώνυμος. Στην αρχή δεν κατάλαβα.

Επικοινώνησα με μια γειτόνισσα στα Πετράλωνα. Αυτός είχε κάνει και τρίτο παιδί με τη γυναίκα του. Τη γυναίκα του που μαζί με την κουμπάρα της, με περίμεναν εκείνο το απόγευμα στη γωνία να με τιμωρήσουν. Εμένα όχι αυτόν. Αυτός συνέχισε κανονικά τη ζωή του, σαν να μην είχε κάνει τίποτα. Τα λεφτά τα έστελνε αυτός για να εξιλεωθεί. Μόλις το έμαθα, δεν ξαναδέχτηκα ανώνυμο φάκελο ποτέ.

 

Οι γιοι μου σήμερα είναι μεγάλοι, έχουν δικές τους οικογένειες και παιδιά και ξέρουν μια διαφορετική ιστορία γιατί ντρέπομαι να πω την πραγματική. Ντρέπομαι να τους πω ότι πριν 5 χρόνια έμαθα ότι αυτός και η γυναίκα του, έχασαν και τα τρία τους παιδιά σε τροχαίο, γιατί θα είναι σαν να λέω ότι νιώθω δικαιωμένη που η ζωή πήρε κάτι και από αυτούς και τους πόνεσε, αλλά ποτέ δεν ευχήθηκα το κακό τους. Διαβάζω τόσα για αυτό το κορίτσι την Ιωάννα και θυμάμαι τα δικά μου. Νομίζω ότι ξέρει μέσα της ποιοι της το έκαναν, αν και δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά. Αυτό όμως αφορά μόνο εκείνη. Μην εύχεστε το κακό κανενός, κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να μένει ανάπηρος.

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε, υγεία σε όλο τον κόσμο.

Κυρία Άννα».

*Η εικόνα του άρθρου είναι τυχαία και δεν απεικονίζει κανένα πρόσωπο της παραπάνω ιστορίας

Πηγή: singleparent.gr

Κέρδισε 1,3 εκατομμύρια στο Λόττο, το μετάνιωσε επειδή την γέμισαν με άγχος και τώρα μηνύει την εταιρία

0

Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία, η οποία είναι παράλληλα και περίεργη. Σε αυτή πρωταγωνίστρια είναι μία γυναίκα, η οποία κέρδισε πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ στο Λόττο. Η συγκεκριμένη σκέφτεται να κάνει μήνυση στην εταιρεία και έχει τους λόγους της γι” αυτό. Αναλυτικότερα:

Λεπτομέρειες για την υπόθεση:

Η νεότερη νικήτρια του EuroMillions στη Βρετανία ομολόγησε ότι μερικές φορές επιθυμεί να μην είχε αγοράσει ποτέ το τυχερό λαχείο της. Η Jane Park ήταν μόλις 17 όταν κέρδισε 1 εκατ. στερλίνες (1,3 εκατ. ευρώ) με τον πρώτο λαχνό που αγόρασε ποτέ το 2013.

Αλλά τώρα έχει όπως αναφέρει σε δηλώσεις της η νίκη αυτή την «γέμισε» με πολύ άγχος και εξετάζει ακόμα και το ενδεχόμενο να κινηθεί νοκικά κατά της εταιρίας που διενεργεί τη λοταρία EuroMillions.

25

Αληθινή ιστορία: Οι δηλώσεις της Jane Park στην εφημερίδα

Μιλώντας στην εφημερίδα Sunday, η κ. Park, η οποία έχει στην κατοχή της δύο ακίνητα και αποκαλεί τον εαυτό της κατασκευαστή τονίζει ότι «νόμιζα ότι η ζωή μου θα γινόταν δέκα φορές καλύτερη, αλλά έχει γίνει δέκα φορές χειρότερη. Μακάρι να μην είχα καθόλου χρήματα. Λέω στον εαυτό μου, η ζωή μου θα ήταν τόσο πολύ ευκολότερη αν δεν είχα κερδίσει».

«Οι άνθρωποι με κοιτούν και σκέφτονται, μακάρι να είχα τον τρόπο ζωής της, Μακάρι να είχα τα λεφτά της. Αλλά δεν συνειδητοποιούν την έκταση του άγχους μου. «Έχω υλικά πράγματα, αλλά εκτός από αυτό η ζωή μου είναι άδεια. Ποιος είναι ο σκοπός μου στη ζωή; »

Τον κρατά «απομονωμένο»: Ο άνδρας που είναι μαζί με τον Γιώργο Μαρίνο τα τελευταία 40 χρόνια

0

Ο Γιώργος Μαρίνος τα τελευταία χρόνια έχει αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας και κανένας δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για το πού βρίσκεται και πώς ζει.

Ο ηθοποιός έχει εξαφανιστεί από συναδέλφους και φίλους και απολαμβάνει τη φροντίδα αγαπημένου του προσώπου.

Ο άνδρας αυτός διατηρεί σε απομόνωση τον 83χρονο σήμερα ηθοποιό και τραγουδιστή, με το μυστήριο να δείχνει να έχει λυθεί από ορισμένους ως προς το πού μένει, αλλά εκείνον να μην επιθυμεί να γίνει αυτό γνωστό στο ευρύ κοινό.

Ένας από τους ανθρώπους που μέχρι και πριν χαθεί από τη δημοσιότητα ο Γιώργος Μαρίνος ήταν στο πλευρό του ήταν η Άννα Φόνσου, προσωπική του φίλη και φυσικά συνεργάτιδά του.

Θέλοντας, μάλιστα, να μάθει νεότερά του, η Άννα Φόνσου είχε ζητήσει να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για τον φίλο της.

640 1

Η έκκληση της Φόνσου

«Κάνω μία έκκληση στον άνθρωπο που είναι μαζί του να μας πει πού είναι, να τον βοηθήσουμε. Είναι κάποιος άνθρωπος που τον περιποιείται από ό,τι έχω μάθει, αλλά δεν θέλει να μας πει πού είναι και πώς είναι. Αυτός ο άνθρωπος όποτε ανακατεύομαι εγώ, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι θα μου κόψει τα πόδια. Βρήκα και κάποιους συγγενείς του Γιώργου. Ζει κάπου στη Γλυφάδα, Βούλα, αλλάζει σπίτια.

Μια κοπέλα που τον περιποιόταν, μου είπε ότι είναι καλά, ότι έχει μια κοπέλα που τον περιποιείται, ότι μένει σε ένα ωραίο σπίτι, δεν είναι δυστυχισμένος. Μπορεί να μην θέλει και ο Γιώργος να είναι με κόσμο και όταν έμενε στο σπίτι του ηθοποιού, δεν ήθελε και πολλά πολλά. Μόνο με μένα μιλούσε. Νόμιζα ότι θα ξαναβγεί στο επάγγελμα. Είχε κάνει την εγχείρηση, είχε πάρει τα πάνω του και μου έλεγε ότι θέλει να παίξει στο Εθνικό. Γι’ αυτό έμεινα έκπληκτη τώρα που χάθηκε, γιατί ήταν πολύ καλά και κούκλος» είπε μεταξύ άλλων η Άννα Φόνσου.

Η σκληρή απάντηση του άνδρα που τον φροντίζει

Στην επιστολή που έστειλε στην πρώην υπουργό Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου η Άννα Φόνσου αναφορικά με τον Γιώργο Μαρίνο, απάντησε ο άνθρωπος που φροντίζει εδώ και αρκετό καιρό τον γνωστό ηθοποιό.

Η Άννα Φόνσου, η οποία υπήρξε καλή φίλη του Γιώργου Μαρίνου είχε εκφράσει την ανησυχία της για την κατάστασή του, υποστηρίζοντας ότι τον ο άνδρας που τον φροντίζει, τον κρατάει απομονωμένο.

Μιλώντας στα ΜΜΕ, ο άνδρας που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος υποστήριξε ότι «H Φόνσου δεν είναι φίλη του. Να σταματήσει να ασχολείται μαζί του. Είναι μια χαρά στην υγεία του και ήταν επιλογή του να αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας για να αφήσει χώρο στους νέους. Εγώ είμαι 40 χρόνια φίλος του και τον βοηθάω και τον φροντίζω. Με εμπιστεύεται απόλυτα. Είναι κρίμα ο Μαρίνος να έχει μία τόσο μεγάλη καριέρα και να τον κάνει νούμερο».

Δείτε το σχετικό βίντεο που ακολουθεί:

Γιατί στολίζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο; Γιατί προτιμάμε έλατο και κόκκινες μπάλες;

0

Όταν σκεφτόμαστε Χριστούγεννα, η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο, στολισμένο με αστραφτερά λαμπάκια, μπάλες, γιρλάντες κι ένα σωρό ακόμα εντυπωσιακά στολίδια.

Όλο και περισσότερα σπιτικά στολίζουν δέντρο από νωρίς, έχετε αναρωτηθεί όμως, ποτέ, πώς προέκυψε το έθιμο με το χιλιοτραγουδισμένο στολισμένο έλατο;

Μπορεί σύμφωνα με την ελληνική παράδοση οι οικογένειες να στόλιζαν καραβάκι, αυτό όμως με τα χρόνια άλλαξε και οι περισσότεροι στολίζουμε έλατο, ένα έθιμο ευρωπαϊκό που ενσωματώθηκε και στην ελληνική κουλτούρα με τα χρόνια. Γιατί, όμως, στολίζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο και από πού προήλθε αυτό το έθιμο;

xmas tree mpales

Η ιστορία για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Πολλοί πιστεύουν ότι η παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου προέρχεται από τη Βρετανία και ξεκίνησε από τη βικτωριανή εποχή, δηλαδή την εποχή όταν η βασίλισσα Βικτώρια ανέλαβε τον θρόνο, από το 1837 έως το 1901. Η βασίλισσα και ο σύζυγός της ήταν λάτρεις των Χριστουγέννων!

Ωστόσο, η παράδοση με τον στολισμό ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Στην πραγματικότητα προέρχεται από τη Γερμανία, όπου γεννήθηκε ο Πρίγκιπας Αλβέρτος και συστήθηκε στην Αγγλία όταν στον θρόνο βρισκόταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Γ‘.

xmas mpales

Αυτός είχε μια Γερμανίδα σύζυγο, τη Σαρλότε, η οποία συνήθιζε να στολίζει δέντρο για την οικογένειά της το 1790. Παρόλα αυτά, η βασίλισσα Βικτώρια και ο πρίγκιπας Αλβέρτος θεωρείται ότι ήταν αυτοί που το έκαναν τόσο διάσημο και έφεραν στη μόδα τον στολισμό του δέντρου τα Χριστούγεννα, γι’ αυτό και πολλοί θεωρούν ότι η παράδοση ξεκίνησε στη Μ. Βρετανία.

Αρχικά ο κόσμος τοποθετούσε τα δέντρα στο τραπέζι, καθώς ήταν μικρά. Όταν, όμως, κατέφτασαν τα μεγαλύτερα δέντρα που εισήγαγαν από τη Νορβηγία, όλοι άρχισαν να τα βάζουν στο πάτωμα κι από κάτω να τοποθετούν τα δώρα για τους αγαπημένους τους.

Γιατί προτιμάμε έλατο και κόκκινα στολίδια

Ο λόγος που στολίζουμε έλατο αντί για άλλου είδους δέντρου είναι γιατί είναι αειθαλές, που σημαίνει ότι διαθέτει έντονα πράσινα φύλλα ακόμα και το χειμώνα, δεν μαραίνεται, οπότε συμβολίζει την αιώνια ζωή του Χριστού.

xmas tree stolismos

Το σχήμα του έλατου είναι τριγωνικό, μεγαλύτερο κάτω που στενεύει προς τα επάνω, οπότε αυτό συμβολίζει την Αγία Τριάδα, ενώ το αστέρι στην κορυφή παραπέμπει στο φωτεινό άστρο της Βηθλεέμ που οδήγησε τους μάγους στην φάτνη.

Τα στολίδια επιλέγονται συνήθως σε κόκκινο χρώμα, ειδικά οι μπάλες, πράγμα που συμβολίζει τη θυσία του Κυρίου (παραπέμποντας στο αίμα του Χριστού). Επιπλέον, όλα τα υπόλοιπα που συμπληρώνουν τον στολισμό του δέντρου θυμίζουν εικόνες από την γέννηση του Ιησού.

Έχασα τη γυναίκα μου από καρκίνο και μεγάλωσα μόνος την Αναστασία μου με ήθος και αρχές

0

Με τη γυναίκα μου γνωριστήκαμε στο Λύκειο κι οι γύρω μας προέβλεπαν ότι θα ήταν μια συνηθισμένη εφηβική σχέση με όλα εκείνα τα ανάλαφρα χαρακτηριστικά της επιπολαιότητας της ηλικίας μας.Διαψεύστηκαν.Εκείνη σπούδασε,εγώ πήγα στρατό,επέστρεψα,άρχισα να δουλεύω κι όμως ήμασταν ακόμα μαζί.Μαζί κι αγαπημένοι.

Ο γάμος δεν άργησε να έρθει κι η γέννηση της κόρης μας επισφράγισε την αγάπη μας.Είχαμε δημιουργήσει μια ευτυχισμένη οικογένεια.Δυστυχώς όχι για πολύ.Ένα μικρό εξόγκωμα που ψηλάφισε τυχαία στο σώμα της ήταν η αιτία για τον εξονυχιστικό ιατρικό έλεγχο που ακολούθησε.Η διάγνωση ήταν αμείλικτα κατηγορηματική.Καρκίνος.Ένας κυκεώνας εξετάσεων και χημειοθεραπειών μόλις είχε ξεκινήσει.Κάθε φορά που νοσηλευόταν της κρατούσα το χέρι και της υποσχόμουν ότι όλα θα πάνε καλά.Ωστόσο μέσα μου ήξερα ότι το τέλος πλησίαζε.Το γνώριζε κι εκείνη.

Κι όμως ένα γλυκό χαμόγελο ήταν πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.Ακόμα και τότε που εξαντλημένη στο κρεβάτι του πόνου η μόνη της αγωνία ήταν αν έφαγε το παιδί κι αν κοιμήθηκε καλά.”Έφυγε” στον ύπνο της μια φθινοπωρινή νύχτα 3 ημέρες πριν τα γενέθλιά της.Διαλυμένος ψυχικά οργάνωσα τα διαδικαστικά της κηδείας.Από εκείνη την ημέρα θυμάμαι μία και μόνο εικόνα:την Αναστασία να κάνει με το χεράκι της “αντίο” στη μαμά και να με ρωτάει πότε θα ξυπνήσει.

Την επομένη γιορτάσαμε τα γενέθλια της μαμάς όπως είχαμε υποσχεθεί στη μικρή.Ήταν κάτι που το ζητούσε επίμονα.Κόψαμε τούρτα για τη μαμά.Χωρίς τη μαμά…Η μικρή κοντά στα 4 βίωσε το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής.Την πραγματική ορφάνια.Στις αρχές δεν έβγαινα καθόλου απ’το σπίτι.Δεν έτρωγα τίποτα.Μόνο έπινα.Έπινα κι έκλαιγα.Οι εβδομάδες κι οι μήνες περνούσαν εντελώς μηχανικά.Πολλές φορές έκανα τον καραγκιόζη μπροστά στη μικρή και μετά κλειδωνόμουν στο υπνοδωμάτιο και ξεσπούσα σε κλάματα κοιτώντας τις φωτογραφίες του γάμου μας.
0

Το μυαλό θόλωνε.Σκεφτόμουν να δώσω τέλος σ’αυτό το μαρτύριο μα δεν είχα κανένα δικαίωμα να κάνω κάτι τέτοιο.Κάθε φορά που ο ουρανός συννέφιαζε η Αναστασία χαιρόταν.Έβγαινε στο μπαλκόνι,χαιρετούσε τον ουρανό κι αναρωτιόταν σε ποιο σύννεφο άραγε να κατοικεί η μαμά.Μεγάλωνε σιγά σιγά.Δύσκολα αλλά μεγάλωνε.Κλάματα,ξενύχτια,αρρώστιες,αμέτρητα αθώα παιδικά “γιατί” χωρίς απάντηση…

Αλλά η καθημερινότητά μας δεν ήταν μόνο αυτή.Ήταν και παιχνίδι,παιδικά πάρτυ,έπαινοι απ’το σχολείο,διακρίσεις στη ζωγραφική,στο μπαλέτο,τα πρώτα εφηβικά καρδιοχτύπια…Στη συνέχεια οι σπουδές στην ψυχολογία…Ο χρόνος επούλωσε κάποιες από τις πληγές.Κάποιες.Όχι όλες.Σήμερα είμαι γεμάτος.Πληγωμένος αλλά γεμάτος.Νιώθω ότι έπραξα ό,τι έπρεπε, ό,τι μπορούσα τέλος πάντων.Μέσα απ’τις στάχτες και τη συντριβή του θανάτου μεγάλωσα ένα παιδί με ήθος,αρχές και καλοσύνη.Είμαι ευγνώμων απέναντι στη ζωή.Ευγνώμων απέναντι στη μοίρα,στο Θεό.Ευγνώμων απέναντι σε εμένα.Ευγνώμων απέναντι και στις δύο τους…

Δασκάλα υιοθέτησε το μαθητή της με σύνδρομο Down αφού η μαμά του πέθανε από καρκίνο του μαστού

0

Ο Jake Manning είναι ένα αγόρι με σύνδρομο Down που πρόσφατα έχασε τη single μητέρα του, Jean Manning, από καρκίνο του μαστού. Βρήκε όμως τον φύλακα-άγγελό του στο πρόσωπο της δασκάλας του, Kerry Bremmer, που αποφάσισε να τον υιοθετήσει. Η Bremmer είπε ότι «ερωτεύτηκε τον Jake αμέσως» όταν τον πρωτοσυνάντησε πριν από τέσσερα χρόνια.

Την ίδια χρονιά, που η κατάσταση της υγείας της μητέρας του άρχισε να επιδεινώνεται, εκείνη σκέφτηκε: «Τι θα κάνει;». Τότε η εκπαιδευτικός αποφάσισε να καταστρώσει με τον σύζυγό της, Dave, ένα σχέδιο Β, σε περίπτωση που θα επαληθευόταν το χειρότερο σενάριο.

Στη συνέχεια, έκανε μια απίστευτη πρόταση στην Jean: «Αν χρειάζεσαι ένα εναλλακτικό πλάνο για τον Jake, η οικογένειά μας με μεγάλη χαρά θα τον κάνει μέλος της». Η μητέρα του Jake τότε τής απάντησε: «Απόψε θα κοιμηθώ καλύτερα από ό,τι έχω κοιμηθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σταδιακά, ο Jake άρχισε να περνάει χρόνο με την Kerry, τον Dave, και τα τρία παιδιά τους, Kaitlyn, Kristen και Jonathan, που αγκάλιασαν με αγάπη το αγόρι. Ο Dave θυμάται: «Όταν αποφασίσαμε να τον υιοθετήσαμε και τον συνάντησα, μου είπε: “Είσαι ο μπαμπάς; Είσαι ο Dave ο μπαμπάς;».

Μετά τον πρόσφατο θάνατο της Jean, μετά από έναν ακόμα κύκλο χημειοθεραπείας, ο Jake είπε: «Η μαμά μου πήγε στον παράδεισο. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου». Η Kerry, αν και βαθιά πληγωμένη από την απώλεια εκείνης της γυναίκας, υποδέχτηκε αμέσως το ορφανό αγόρι στο σπίτι της, σχολιάζοντας ότι «η Jean θα συνεχίσει να ζει σε αυτό το σπίτι μαζί μας». Η οικογένεια, για να ξεκινήσει τις αυξημένες ανάγκες της, ξεκίνησε μια εκστρατεία συγκέντρωσης πόρων στην πλατφόρμα GoFundMe.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δείτε το σχετικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ:

Η ιστορία της μόνης μαμάς Μαρίας Μαργαρίτη και του 13χρονου γιου της Δημήτρη Ζιώγα που πάσχει από αυτισμό, συγκινεί

0

Η ιστορία της Μαρίας Μαργαρίτη και του 13χρονου γιου της Δημήτρη Ζιώγα, μια απόδειξη πως όλα είναι δυνατά…

Τη Μαρία την «συνάντησα» πριν χρόνια στο ψυχρό σύμπαν των social media μέσω μιας ανάρτησης που έσφυζε από συναίσθημα. Μητέρα ενός μικρού αγοριού με αυτισμό πάλευε ολομόναχη για όσα οι υπόλοιπες μαμάδες θεωρούσαμε αυτονόητα. Την θαύμασα αμέτρητες φορές, την παραδέχτηκα άλλες τόσες, υπήρξαν στιγμές που ένιωσα μικρή μπρος στο μεγαλείο της ψυχικής της δύναμης. Πρόσφατα, μιλήσαμε για τον Δημήτρη της. Για το «μαργαριτάρι» της, όπως λέει που «κρυμμένο στο κοχύλι του Αυτισμού σπάει όλα τα στερεότυπα των Παιδοψυχίατρων και της επιστήμης». Αυτή είναι η ιστορία της σε πρώτο πρόσωπο κι αυτός είναι ο γιος της σε πρώτο πλάνο…

img 7695
Είμαι η Μαρία. Μια γυναίκα που κάποτε είχε μία σταθερή εργασία, φίλους και διάθεση για ζωή. Μια μέρα, στα 38 μου χρόνια, κλήθηκα ξαφνικά να αντιμετωπίσω μία μεγάλη πρόκληση ζωής. Μια κατάσταση πού μου έκοψε την φωνή μου για 4 ώρες. Θυμάμαι εκείνη την λέξη που μου ανακοινώθηκε για τον μικρό μου πρίγκιπα, 21 μηνών, τότε: ΑΥΤΙΣΜΟΣ! Νόμιζα πως ο ουρανός και η γη με έκοβαν στη μέση, με συνέθλιβαν. Μονογονέας. Περίμενα μία ζωή να κάνω οικογένεια, παιδί. Η εγκυμοσύνη ήρθε στα 36 απροειδοποίητα. Μέσα στον χωρισμό με τον σύντροφό μου. Όλα κυλούσαν ήρεμα στην αρχή. Μέχρι την μέρα που παρατήρησα ότι ο μικρός μου χτυπούσε την πλάτη στο καρεκλάκι κάθε φορά που καθόταν. Παιδοψυχίατρος και η διάγνωση έγινε μετά την αξιολόγηση του. Διάχυτη διαταραχή της ανάπτυξης. Αυτισμός. Άρχισα να ψάχνω μόνη για θεραπευτικές παρεμβάσεις και δομές. Να διαβάζω και να ενημερώνομαι για τον Αυτισμό. Να φτιάχνω προγράμματα οργάνωσης με την βοήθεια των θεραπευτών. Ένιωθα σαν κάποιον που δεν γνωρίζει τον δρόμο που πρέπει να πάρει.. Αναζητούσα απεγνωσμένα να βγω στην σωστή κατεύθυνση.

img 7697

Ο μικρός ήταν υπερκινητικός, μίλησε νωρίς και περπάτησε νωρίς. Ηχολαλούσε όμως και έκανε κρίσεις θυμού με αυτοτραυματιστικές τάσεις, όταν δεν καταλάβαινα εγώ τι ήθελε ή κάθε φορά που διαχειριζόμουν λάθος κάποια πράγματα. Περάσαμε ΚΕΠΑ. Αναπηρικό επίδομα. Αυτή ήταν η δεύτερη τραυματική μου εμπειρία. Θυμάμαι την αναμονή 7 ώρες. Μ ένα μωρό στην αγκαλιά να τον ταΐζω μέσα σ’ όλον αυτόν τον ανήμπορο κόσμο. Να τον αλλάζω πάνα με 39 βαθμούς μέσα στο αυτοκίνητο. Να κλαίει να νυστάζει και να μας λένε: έλεγαν «Θα περιμένετε. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε άλλο!». Απαράδεκτη αναμονή και ταλαιπωρία τόσων ανθρώπων με τόσα προβλήματα υγείας. Άρχισα μέρα την μέρα να ζω στο πετσί μου την σκληρότητα των κρατικών δομών, την εξαφάνιση των συγγενών και των φίλων μου. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο όταν είσαι μονογονέας παιδιού με αυτισμό. Οι δομές ανύπαρκτες κι αν υπάρχουν είναι χάρη στην προσπάθεια των γονιών που «γεννούν» ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Θεραπείες ατελείωτες. Λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, παιδοψυχολογία. Δουλειά πολύ και πολύ κούραση. Εξαντλητική. Σωματική και ψυχική. Ο προσωπικός χρόνος, ανύπαρκτος. Μπροστά σε κάθε μικρό βήμα η επίτευγμα του μικρού μου Δημήτρη ήταν σαν να ανακάλυπτα, κάθε φορά, έναν κρυμμένο θησαυρό. Πανηγύριζα!

img 7696

Όταν έμαθα πως ο μικρός μου έχει Αυτισμό, έκανα 4 μήνες να το αποδεχτώ μέσα μου πραγματικά… Έριχνα σ’ εμένα τις ευθύνες, σκεφτόμουν πως έφταιγα εγώ για αυτό. Έψαχνα από πού και πώς ήρθε αυτό στο παιδί μου. Δεν έφταιξα πουθενά. Απλώς η ζωή ήρθε να μου διδάξει κάποιο μάθημα. Ο Θεός τα δύσκολα τα δίνει στους δυνατούς ανθρώπους. Και μέρα την μέρα κατάλαβα πως είμαι ένας από αυτούς. Το επεξεργάστηκα πολύ μέσα μου. Έκλαψα ατέλειωτες νύχτες και μέρες. Κάποια στιγμή, σηκώθηκα στα πόδια μου και είπα: τώρα πρέπει να βοηθήσω το παιδί μου να προχωρήσει. Να ζήσει. Να αντιμετωπίσει αυτή την κοινωνία, τις δυσκολίες του στο μέλλον και στο παρόν. Πρέπει να τα καταφέρω. Ο αυτισμός θέλει ειδικές συνθήκες ζωής. Άλλη συμπεριφορά και διαχείριση. Οι γονείς έχουν αμέτρητες δυσκολίες αποδοχής του παιδιού τους από τους άλλους. Με φίλους ελάχιστους για τα παιδιά τους ή και καθόλου. Απογοητεύονται βλέποντας το παιδί τους μόνο, λυπημένο και απομονωμένο. Μες στην ατυχία μου όμως είμαι τυχερή. Ο μικρός μου μιλάει, πάει σε κανονικό σχολείο, είναι υψηλής λειτουργικότητας.

img 7683

Σκέπτομαι τους γονείς που δεν έχουν ακούσει λέξη απ’ το στόμα του παιδιού τους, πόσο πιο δύσκολο είναι αυτό που ζούνε. Πόση προσπάθεια κάνουν, πόσο πόνο και παράπονο έχουν μέσα τους. Έχουμε όμως κάτι κοινό όλοι οι γονείς παιδιών στο φάσμα του Αυτισμού. Την ίδια αγωνία Τι θα γίνει το παιδί μου αν πάθω κάτι; Πού θα πάει; Θα μπορέσει να ζήσει μόνο του; Θα μπορέσει να σπουδάσει; Θα μπορέσει να εργαστεί; Υπάρχουν δομές εργασίας για τα παιδιά μας; Θα μπορέσει να παντρευτεί; Να κάνει οικογένεια; Θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την κακία και την βία αυτού του κόσμου; Την αδιαφορία του κράτους για τα δικαιώματα των παιδιών μας την ζούμε στο πετσί μας όταν παίρνουμε επίδομα 300€ για να τα ζήσουμε. Σκέψεις που τρώνε την ψυχή μου καθημερινά. Το κράτος πληρώνει ακόμη τις θεραπείες. Όμως πρέπει να προπληρώνουμε τα λογοθεραπευτικά εμείς. Είμαστε γονείς άνεργοι ή με ημιαπασχόληση. Πως να πληρώσουμε όταν έχουμε να καλύψουμε ενοίκιο, ΔΕΗ, φροντιστήρια, ένδυση, υπόδηση και το φαγητό του παιδιού μας; Όλα στην πλάτη μας… Κι έρχεται η μέρα που δεν αντέχεις πλέον οικονομικά. Γονατίζεις. Έχεις κόψει τα πάντα από δικά σου έξοδα, από προσωπικές σου ανάγκες. Στερείσαι τα πάντα. Και πάλι δεν σου φτάνουν. Οι δομές των σχολείων για τα παιδιά μας δυσκολεύουν. Παράλληλη στήριξη μόνο σε 3-4 μαθήματα. Τα παιδιά μας υποφέρουν δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στα μαθήματα. Πολλά παιδιά στερούνται ακόμη και την παράλληλη στήριξη ή δεν μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα του σχολείου λόγω δυσκολιών.

img 7694

Τρέμω τι θ’ απογίνει ο Δημήτρης μου και πού θα πάει αν μου συμβεί κάτι. Το κράτος «απών». Ο πατέρας του επίσης! Τα όνειρα μου, κάποιες στιγμές, εφιάλτες. Ωστόσο, όσο υπάρχουν γονείς που αγωνιζόμαστε και κάνουμε όνειρα και προσπάθειες για το μέλλον των παιδιών μας, υπάρχει ακόμη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για δομές επαγγελματικής κατάρτισης παιδιών μ’ αναπηρία σε κανονικές εργασίες. Περιμένω το πρώτο θαύμα. Την υποστήριξη την πραγματική του κράτους στα παιδιά μας! Όσο ζω… ελπίζω και προσπαθώ για ό,τι καλύτερο για την ζωή του παιδιού μου. Αυτό που με τρομοκρατεί είναι τι θα γίνει και τι θα απογίνει, σαν κλείσω τα μάτια μουΟ αριστούχος Δημήτρης που ανέτρεψε κάθε προγνωστικόΘυμάμαι μου είχαν πει πως ο Δημήτρης θα έχει αστάθεια στο περπάτημα. Ότι ίσως να μην μπορεί να οργανωθεί στα μαθήματα του σχολείου, πως δεν θα έχει φαντασία στις εκθέσεις που θα γράφει κι ότι ίσως να μην μπορεί να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του η να ντυθεί μόνος του. Τα απρόσμενα ξεκίνησαν και μας φανέρωσαν πόση δύναμη ψυχής έχει και πόσα μπορούσε να πετύχει διαψεύδοντας κι αφήνοντας άφωνους τους δασκάλους του, τους θεραπευτές του κι εμένα την ίδια. Ο Δημήτρης ξεκίνησε να πηγαίνει σε δημόσιο δημοτικό σχολείο.

img 7691

Με την βοήθεια την δική μου, των θεραπευτών, της παράλληλης στήριξης και των δασκάλων του κατάφερε να αναπτύξει απίστευτες ικανότητες κόντρα στα προγνωστικά των παιδοψυχίατρων. Στην 1η δημοτικού γράφει διαβάζει κι αριστεύει. Με την βοήθεια παράλληλης μόνο για 7 μήνες. Ξεκινάει πολεμικές τέχνες Self- Defence – Aυτοάμυνα- Αυτοπροστασία. Παίρνει την πρώτη του ζώνη κίτρινη. Προχωράει στην πράσινη Μ’ απίστευτη συγκέντρωση στις κινήσεις φτάνει στην καφέ ζώνη. Έχει 100% συγκέντρωση και οι χρόνοι του στο τρέξιμο, στις κινήσεις και στη σταθερότητα που απέκτησε με τον προπονητή του μας άφησαν όλους άφωνους. Τρία χρυσά μετάλλια σε αγώνες στην Θεσσαλονίκη. Ένα χρυσό σε φιλικούς αγώνες στην Αθήνα. Στο σχολείο από τη Δευτέρα δημοτικού ξεκινάν τα άριστα 10. Ούτε ένα 9 δεν έφερε ποτέ.

img 7686

Με την διπλάσια προσπάθεια από τα άλλα παιδιά αρχίζει και διαπρέπει χρονιά την χρονιά. Βγάζει άριστα έως την ΣΤ’ Δημοτικού. Έρχεται πρώτος μαθητής σε όλο το σχολείο και γίνεται σημαιοφόρος στην παρέλαση με τιμή και υπερηφάνεια. Στις εθνικές εορτές έπαιρνε τους πιο σημαντικούς ρόλους. Ο λόγος του ήταν φανταστικός. Ντυνόταν μόνος του, έκανε μπάνιο μόνος του από την τρίτη δημοτικού. Στην Δευτέρα δημοτικού έμαθε να φορά τα παπούτσια μόνος. Και σε ηλικία 10 ετών έμαθε να δένει τα παπούτσια του. Μπήκε στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου στην Τετάρτη δημοτικού. Τα πήγαινε περίφημα σε όλα. Θυμάμαι τα λόγια κάποιας παιδοψυχίατρου: «Δεν θα μπορεί να ακολουθήσει τους κανόνες στα ομαδικά αθλήματα». Κι όμως μπόρεσε! Κι όμως… μπορεί! Παίρνει επαίνους σε συμμετοχές του για το περιβάλλον, δίπλωμα καλής διατροφής, βεβαίωση στον 12ο Μαθηματικό Διαγωνισμό Παιχνίδι και Μαθηματικά.

img 7690

Στην Ε’ τάξη λαμβάνει μέρος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φυσικών Δημοτικού (Αριστοτέλης) και στην ΣΤ’ Δημοτικού συμμετέχει με το σχολείο του στις βιβλιοδρομίες των εκπαιδευτηρίων ΓΕΙΤΟΝΑ όπου παίρνουν την 1η τιμητική διάκριση σχολείων Αθηνών. Έχει διαβάσει πάνω από 120 λογοτεχνικά ιστορικά βιβλία. Στις εκθέσεις του παίρνει συνεχώς Άριστα. Χωρίς να του χαριστεί τίποτα και κανένας. Με πολύ κόπο, αγώνα, αγάπη για μάθηση και τεράστιες προσπάθειες συγκέντρωσης. Ο Δημήτρης σήμερα πηγαίνει γυμνάσιο, στην Β’ Γυμνασίου. Σε δημόσιο γυμνάσιο με 3 καθηγητές παράλληλης στήριξης. Τα 19 και τα 20 πέφτουν βροχή. Βγάζει συνολικό βαθμό 19 και 7/14, πρωτεύει μεταξύ των συμμαθητών του και αριστεύει σ όλα τα τμήματα της 1 ης Γυμνασίου. Πηγαίνει Αγγλικά όπου κι εκεί αριστεύει κάθε χρόνο. Σε λίγο θα δώσει για Lower. Γαλλικά κάνει μόνος του και τα πηγαίνει θαυμάσια, επίσης χωρίς φροντιστήριο. Πόσα πιο πολλά να πω για να δείξω πως ο αυτισμός δεν είναι εμπόδιο; Οι επιτυχίες θα συνεχιστούν. Και θέλω να τον δω μια μέρα πολύ ψηλά. Γιατί ο Δημήτρης το αξίζει και με το παραπάνω και είμαστε όλοι σίγουροι πως θα κερδίσει στη ζωή με την αξία του, όπως πάντα! Ποιος είπε πως τα άπιαστα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα; Ο Δημήτρης το απέδειξε με δύναμη ψυχής, πολύ κόπο και προσπάθεια. Χωρίς ιδιαίτερα και φροντιστήρια. Μόνος του! Με την στήριξη και την βοήθεια μου μόνο και με την δική του περισσότερο! Του αξίζουν πολλά μπράβο μα περισσότερο η αγάπη και η αποδοχή σας στον διαφορετικό τρόπο σκέψης του. Και ο σεβασμός σας….

img 7689

Πηγή: protothema.gr

Μεγάλη νικήτρια του Next Top Model η Αλεξία Τράικο

0

Η Αλεξία Τράικο έλαβε θριαμβευτικά σχόλια από την επιτροπή και στέφθηκε απόλυτη νικήτρια του GNTM 5.

Ο μεγάλος Τελικός του GNTM 5 ολοκληρώθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής. Το πρώτο μέρος του Τελικού είχε ήδη προβληθεί από το βράδυ της Τετάρτης, εκεί όπου η Κότυ βρέθηκε απρόσμενα εκτός διεκδίκησης της νίκης, αφού ένα στραβοπάτημά της στην πασαρέλα της στέρησε τη δυνατότητα να συνεχίσει.

Στην τελική φάση του διαγωνισμού οι τρεις κοπέλες που ήρθαν αντιμέτωπες για την πρωτιά ήταν η Αλεξία Τράικο, η Βικτώρια Μυροφορίδου και η Μαρίτα Καθητζιώτη. Τα κορίτσια έβαλαν τα δυνατά τους και απέδειξαν στην κριτική επιτροπή ότι διαθέτουν τα χαρακτηριστικά για να διαγράψουν μία αξιοπρεπή πορεία στον χώρο της μόδας.

Ωστόσο, τελικός κριτής ήταν το κοινό, το οποίο μέσω της τηλεψηφοφορίας, που βρισκόταν σε εξέλιξη επί 24 ώρες, ανέδειξε νικήτρια την Αλέξια Τράικο.

Η μάχη για το μεγάλο έπαθλο περιλάμβανε τη συμμετοχή σε ένα διαφημιστικό βίντεο, όπου κλήθηκαν να δείξουν τις δυνατότητές τους στο πιο commercial κομμάτι του modelling.

Ήταν μία απαιτητική δοκιμασία, αφού τα κορίτσια έπρεπε να επιμεληθούν μόνες το κραγιόν που θα χρησιμοποιήσουν και να… φλερτάρουν με τον νικητή του GNTM 3, Ηρακλή Τσουζίνοβ, το είδωλο του οποίου προβλήθηκε μέσω ενός προτζέκτορα στον τοίχο.

Δείτε το βίντεο:




Η ώρα της live μετάδοσης έφτασε κι οι τρεις κριτές Βίκυ Καγιά, Γιώργος Καράβας και Τάσος Σοφρωνίου ήταν εκεί για να αξιολογήσουν το τελικό αποτέλεσμα που έφτασε στα χέρια τους.

Τα μοντέλα κρίθηκαν με βάση την κίνηση, την υποκριτική, την έκφραση αλλά και το περπάτημα. Πριν από αυτό, παρέλασαν από το πλατώ όλες οι παίκτριες του αρχικού cast, κάνοντας πασαρέλα για τελευταία φορά και λαμβάνοντας τα θετικά σχόλια των κριτών.

Τα κορίτσια κρίθηκαν στις τρεις φάσεις της τελευταίας δοκιμασίας του GNTM, λαμβάνοντας βαθμολογία από το 1-10 σε κάθε μία από αυτές.

Στο κομμάτι της πασαρέλας η Μαρίτα συγκέντρωσε 27 βαθμούς (9-9-9 από Βίκυ Καγιά, Γιώργο Καράβα και Τάσο Σοφρωνίου αντίστοιχα), η Βικτώβρια 25 (8-8-9), ενώ η Αλεξία 23 (8-7-8). Ακολούθησε η φωτογράφηση σε στυλ καμπαρέ η Μαρίτα έλαβε 24 πόντους (8-8-8), η Βικτώρια 26 (9-8-9) και η Αλεξία 27 (8-10-9). Τέλος, το challenge με το διαφημιστικό βίντεο χάρισε στη Μαρίτα 26 βαθμούς (9-9-8), στη Βικτώρια 27 (9-9-9) και στην Αλεξία επίσης 27 (8-10-9).

Στο τέλος της βαθμολογίας της κριτικής επιτροπής, η Βικτώρια Μυροφορίδου συγκέντρωσε 78 βαθμούς, ενώ η Μαρίτα Καθητζιώτη και η Αλεξία Τράικο ακολούθησαν με 77. Το κοινό έδωσε στη Βικτώρια 4 πόντους, κατατάσσοντάς στην τρίτη θέση.

Όπως ανακοίνωσε η Βίκυ Καγιά, το μοντέλο που βρέθηκε στην κορυφή του GNTM και κατέκτησε το χρηματικό έπαθλο των 50.000 ευρώ, είναι η Αλέξια Τράικο.

Παράλληλα, η Αλέξια εξασφάλισε μία υποτροφία διετούς φοίτησης για οποιαδήποτε ειδικότητα επιλέξει από τα ΙΕΚ Άλφα, ένα ρολόι και κοσμήματα αξίας 20.000 ευρώ από την εταιρεία Georg Jensen, ένα ετήσιο συμβόλαιο με την Dust and Cream και ένα αυτοκίνητο Citroen Ami.

Στα 19 της χρόνια έχει ήδη 3 χρόνια επαγγελματική εμπειρία στο modelling, έχοντας καταφέρει να κλείσει μία μεγάλη γκάμα δουλειών, από φωτογραφίσεις μέχρι catwalks. Παρά την τρομερή αγάπη που έχει για αυτό που κάνει, έχει πάθος και με τον χορό και είναι κάτι με το οποίο ασχολείται από πολύ μικρή ηλικία.

Μάλιστα παίρνει μέρος σε διαγωνισμούς Hip-Hop, Salsa, Bachata και High Heels. Η ίδια δηλώνει ευαίσθητη αλλά και «εθισμένη» στη μόδα. Για αυτό και το δυνατό της σημείο για το GNTM είναι η ακόρεστη όρεξη της για το μόντελινγκ μιας και πάντα θέλει κι άλλο κι άλλο κι άλλο κι άλλο.

Η Αλεξία είναι από την Αλβανία αλλά έχει μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη, όπου μένει μόνιμα.