Η Δέσποινα Μοιραράκη σε συνέντευξή της στη Σταματίνα Τσιμτσιλή, και στο Happy Day, μίλησε για τις πρώτες γιορτές μετά την απώλεια του συζύγου της, Γιάννη Κοντούλη, αποκαλύπτοντας ότι περνάει δύσκολες στιγμές.

Τα πιο δύσκολα Χριστούγεννα της Δέσποινας Μοιραράκη

Όπως υπογράμμισε η επιχειρηματίας «είναι τα δυσκολότερα Χριστούγεννα που έρχονται για όλη τη ζωή μου μέχρι σήμερα. Κρατάω τις καλές αναμνήσεις, τις όμορφες στιγμές, αλλά είναι η απουσία του. Θέλω καμιά φορά να πιστέψω ότι είναι σε ένα ταξίδι και θα έρθει, αλλά τελικά λέω, “αφού δεν είναι σε ταξίδι, δεν υπάρχει, πρέπει να το καταλάβεις”. Εκεί υπάρχει μια πάλη. Η δουλειά βοηθάει και τα παιδιά μου».

Και προσθέτει η Δέσποινα Μοιραράκη «έχω περάσει πολύ δύσκολα στη ζωή μου, θεωρώ όμως -όπως και πάντα θεωρούσα- τον εαυτό μου ευλογημένο παιδί του Θεού. Έχω περάσει δύσκολα, αλλά ευγνωμονώ τον Θεό που το έζησα. Αυτό βέβαια κάνει ακόμα πιο δύσκολο ότι δεν συνεχίζει να υπάρχει αυτό το όνειρο, αυτή η ομορφιά, αυτή η ευτυχία».

Τα τελευταία λόγια του Γιάννη Κοντούλη στη Δέσποινα Μοιραράκη

Για τον Γιάννη Κοντούλη επεσήμανε «δεν έχει έρθει ακόμα στον ύπνο μου ο Γιάννης Κοντούλης. Ποτέ μέχρι τώρα, όχι. Δεν πιστέψαμε ότι θα φύγει, εκείνος δεν το ήξερε. Ο επικήδειος στον σύζυγο μου είναι αλήθεια ότι ήταν μέσα από την ψυχή μου. Ήταν η αλήθεια της ζωής μας. Με αγάπησε και τον αγάπησα υπερβολικά. Στάθηκε δίπλα μου και στάθηκα κοντά του μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Οι τελευταίες λέξεις που μου είπε ήταν “σε λατρεύω” δύο φορές. Θεώρησα ότι ήταν πολύ σημαντικό να αναφερθώ και στη στεναχώρια που είχε για τη δουλειά του και για τη μνήμη αυτού του ανθρώπου έπρεπε να το αναφέρω ως το παράπονο της ψυχής του».

Τέλος, η Δέσποινα Μοιραράκη εξήγησε ότι ο Γιάννης Κοντούλης συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα και τελευταία τον είχαν τοποθετήσει σε μία θέση που δεν ήταν μάχιμη.

Κατά την απολογία του ο 40χρονος αρνήθηκε την κατηγορία, ενώ ισχυρίστηκε ότι δεν έχει καμία σχέση με το περιστατικό και ότι είναι λανθασμένες οι σχετικές μαρτυρίες.

Ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς αφέθηκε ο 40χρονος διδάκτορας- δικηγόρος ο οποίος φέρεται πως ποδοπάτησε μέχρι θανάτου ένα νεογέννητο γατάκι, το περασμένο καλοκαίρι, στη Θεσσαλονίκη.

Εις βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για φόνο ζώου συντροφιάς.

Άνδρας σκότωσε γατάκι: Αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες

Κατά την απολογία του αρνήθηκε την κατηγορία, ενώ ισχυρίστηκε ότι δεν έχει καμία σχέση με το περιστατικό και ότι είναι λανθασμένες οι σχετικές μαρτυρίες.

Από την έρευνα του τμήματος Προστασίας Ζώων της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης προέκυψε η ταυτοποίηση του άνδρα που καταγράφηκε από κάμερα καταστήματος να πατάει με το πόδι του ένα αδέσποτο νεογέννητο γατάκι, νυχτερινές ώρες, επί της οδού Ερμού. Για τον διδάκτορα τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία, σύμφωνα με την αστυνομία.

Κατά την προανάκριση διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος άνδρας καταγράφηκε και από άλλες κάμερες παρακείμενων καταστημάτων, ενώ στη δικογραφία περιλαμβάνεται και η κατάθεση μάρτυρα που τον είδε, δια ζώσης, να περιφέρεται στο σημείο, όταν έγινε η βάναυση κακοποίηση του άτυχου ζώου. Άλλος μάρτυρας κατέθεσε πως εντόπισε νεκρό το γατάκι και ότι το πέταξε σε κάδο απορριμμάτων.

Άλλες λήψεις από κάμερες, μαρτυρίες από γυναίκα που τον είδε δια ζώσης να περιφέρεται στο σημείο, άλλος μάρτυρας κατέθεσε ότι είδε νεκρό το γατάκι και ότι το πέταξε στα σκουπίδια.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σε βαρύ κλίμα η μεταφορά της σορού του 16χρονου, που κατέληξε χθες στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο μετά από οκτώ ημέρες νοσηλείας – Αύριο η κηδεία του

Στο πένθος έχει βυθιστεί ο οικισμός «Αγίας Σοφίας» στη Θεσσαλονίκη για τον θάνατο του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη που άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από νοσηλεία οκτώ ημερών στη ΜΕΘ του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου, καθώς είχε τραυματιστεί σοβαρά από αστυνομικά πυρά κατά τη διάρκεια καταδίωξης.

Συγγενείς και φίλοι του 16χρονου τον συνόδευσαν με πομπή έως το σπίτι του στον οικισμό, από το σημείο όπου δέχθηκε τα πυρά του αστυνομικού, κατά τη διάρκεια καταδίωξης τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας.

https://www.youtube.com/watch?v=kAqTF-cyE6Y&t=1s

Με δυνατή μουσική, εκατοντάδες ανθρώπους και δεκάδες οχήματα συνοδεία, έφτασε η νεκροφόρα που μεταφέρει το φέρετρο στον οικισμό. Κατά τη μεταφορά της σορού στο σπίτι ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα, με το κλίμα να είναι ιδιαίτερα βαρύ και να ακούγονται συνεχώς κραυγές.

Τραγικές φιγούρες οι γονείς του 16χρονου που συνόδευαν με τα πόδια τη νεκροφόρα. “Δικαιοσύνη θέλω, δικαιοσύνη. Πέντε φορές ισόβια στον αστυνομικό. Μας έκαψε αυτός. Τι σκότωσε, κανένα σκυλί;”, ανέφερε ο παππούς του ανήλικου Ρομά που έχασε τη ζωή του.

Σημειώνεται ότι την Πέμπτη θα ακολουθήσει η κηδεία, η οποία θα γίνει στις 10 το πρωί, στον Ιερό Κοιμητηριακό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της Ομοσπονδιας Ρομά Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας, Παναγιώτης Σαμπάνης «σήμερα είναι μια ημέρα θλίψης για όλους μας. Σήμερα φέραμε το παιδί στο σπίτι του, να το κλάψει η οικογένεια. Είναι μια πολύ δύσκολη ημέρα», προσθέτοντας ότι η σορός του 16χρονου θα παραμείνει σήμερα στο σπίτι και αύριο το πρωί θα γίνει η κηδεία.

Ο ίδιος τόνισε ότι η γονείς περιμένουν την απόφαση της δικαιοσύνης σχετικά με το αν κριθεί προφυλακιστέος ο 34χρονος αστυνομικός της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. ή όχι. «Το μόνο που ζητά η οικογένεια είναι να δικαστεί ο αστυνομικός. Σήμερα πήγαμε το παιδί στο σημείο που έγινε το συμβάν. Ξεκινήσαμε όλοι, φίλοι και συγγενείς, να τον συνοδεύσουν από το σημείο στο σπίτι του», συμπλήρωσε.

Για μια θλιβερή ημέρα με βαθιά λύπη, έκανε λόγο ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ελλήνων Ρομά, Βασίλης Πάντζος. «Εύχομαι να μη ξανά συμβεί κάτι τέτοιο σε κανένα παιδί, σε κανέναν άνθρωπο. Υπάρχει ένα αίσθημα, μια αγωνία του Συμβουλίου. Το αίτημα όλων των Τσιγγάνων είναι να προφυλακιστεί ο αστυνομικός, να υπάρχει δικαιοσύνη. Δεν έχουμε κάτι με τους αστυνομικούς και αυτοί άνθρωποι είναι. Δεν έχουμε κάτι προσωπικό με κανέναν, ας αποφανθεί η δικαιοσύνη γιατί αυτή έχει τον πρώτο λόγο», τόνισε.

«Πολύ δύσκολη ημέρα, είμαστε κοντά στην οικογένεια. Λυπούμαστε όλοι και οι άνθρωποι δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν. Περιμένουμε όλοι δικαιοσύνη», ανέφερε ο γενικός γραμματέας του οικισμού «Αγίας Σοφίας» και κουμπάρος του 16χρονου, Αντώνης Τάσιος.

Αναμένονται τα αποτελέσματα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας

Στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης μεταφέρθηκε αργά το απόγευμα της Τρίτης η σορός του 16χρονου Ρομά. Σύμφωνα με πληροφορίες, η νεκροψία – νεκροτομή που διατάχθηκε από ανακριτή ήταν προγραμματισμένη να γίνει στις 9 το βράδυ από την ιατροδικαστή Ελένη Ζαγκελίδου.

Όπως είχε γράψει το protothema.gr, από την ιατροδικαστική εξέταση που έγινε στον 16χρονο την προηγούμενη εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, προέκυψε ότι φέρει βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις οι οποίες προέρχονται από τραύμα από σφαίρα από πυροβόλο όπλο. Κατά την εξέταση στον 16χρονο, διαπιστώθηκε μόνο πύλη εισόδου της σφαίρας, για την οποία υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθεί.

Παράλληλα, από μέρα σε μέρα αναμένεται να βγουν και τα αποτελέσματα των τοξικολογικων εξετάσεων που διενεργήθηκαν στον ανήλικο Ρομά.

Το κλίμα στον οικισμό Ρομά Αγίας Σοφίας, μετά την ανακοίνωση του θανάτου του 16χρονου, παραμένει ιδιαίτερα βαρύ, ενώ οι πρόεδροι των Τσιγγάνων απευθύνουν έκκληση για ψυχραιμία, προκειμένου να αποφευχθούν νέα επεισόδια και καταστροφές.

Τις φωτογραφίες δημοσιοποίησαν οι βελγικές Αρχές λίγες ώρες πριν την απόφαση για την προφυλάκιση ή μη της Ελληνίδας Ευρωβουλευτή

Στη δημοσιότητα δόθηκε από τη βελγκή αστυνομία νέα φωτογραφία με τη βαλίτσα που περιείχε τα 600.000 ευρώ που είχε μαζί του ο πατέρας της Εύας Καϊλή όταν συνελήφθη έξω από ξενοδοχείο στις Βρυξέλλες στην επιχείρηση της Παρασκευής.

Αυτή είναι η δεύτερη φωτογραφία από τις έρευνες των βελγικών Αρχών που δίνεται στη δημοσιότητα, με την πρώτη να παρουσιάζεται το απόγευμα της Τρίτης.

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με στοιχεία και φωτογραφικό υλικό που δημοσίευσε η βελγική Le soir συνολικά, περισσότερα από 1,5 εκατομμύριο ευρώ σε μετρητά ανακαλύφθηκαν στο σπίτι του πρώην Ιταλού ευρωβουλευτή Πιέρ Αντόνιο Παντζέρι και της Ελληνίδας ευρωβουλευτού Εύας Καϊλή.

Κατά τη διάρκεια έρευνας στο σπίτι του Παντζέρι στις Βρυξέλλες, οι ερευνητές της ομοσπονδιακής δικαστικής αστυνομίας είχαν ανακαλύψει περίπου 600.000 ευρώ. Προσθέτοντας τα χρήματα που βρέθηκαν στην κατοχή του πατέρα της Καϊλή και στο σπίτι της τελευταίας και του συντρόφου της, Φραντσέσκο Τζιόρτζι στις Βρυξέλλες, η τεράστια έρευνα αποκάλυψε περισσότερα από 1,5 εκατομμύριο ευρώ.

Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι ο πατέρας της Εύας Καϊλή είχε συλληφθεί από τους ερευνητές στο ξενοδοχείο Sofitel των Βρυξελλών, έχοντας στην κατοχή του μια βαλίτσα γεμάτη μετρητά. Η εξέλιξη αυτή επέτρεψε στους ανακριτές και τον ανακριτή να ερευνήσουν το σπίτι της κυρίας Καϊλή χωρίς να ζητήσουν άρση της βουλευτικής ασυλίας. Στην κατοικία αυτή βρέθηκαν και κατασχέθηκαν πολύτιμα αντικείμενα, τα οποία πιστεύεται ότι της είχαν δοθεί από αξιωματούχους του Κατάρ, μαζί με άλλες τσάντες με χαρτονομίσματα.

Σε βάρος των Παντσέρι, Καϊλή και Τζιόρτζι απαγγέλθηκαν κατηγορίες και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης από τον ανακριτή Μισέλ Κλεζ, ανακοίνωσε την Κυριακή το γραφείο του ομοσπονδιακού εισαγγελέα. Και οι τρεις τους, καθώς και ένας τέταρτος άνδρας που είναι φυλακισμένος για την υπόθεση αυτή, θα βρεθούν ενώπιον δικαστών οι οποίοι θα αποφασίσουν αν θα κρατηθούν μέχρι τη δίκη ή θα αφεθούν ελέυθεροι. Σήμερα το προδικαστικό συμβούλιο του Βελγίου αναμένεται να κρίνει αν η πρώην Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα περάσει το διάστημα μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής της (δηλαδή 1-1.5 χρόνο) στις βιώσιμες φυλακές Χάρεν των Βρυξελλών ή θα αφεθεί ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.

Το γεγονός ότι χθες η κ. Καϊλή μεταφέρθηκε στις υπερσύγχρονες φυλακές Χάρεν από τις φυλακές Σεν Ζιλ, όπου τελούσε υπό κράτηση εκλαμβάνεται από μερίδα αναλυτών ως κακός οιωνός ενόψει της σημερινής δικαστικής διαδικασίας, τη στιγμή που η ομοσπονδιακή αστυνομία του Βελγίου παρουσίασε χθες τα ευρήματα από τις έρευνες στις κατοικίες και στα γραφεία του πρώην Ευρωβουλευτή, Αντόνιο Παντζέρι, της Εύας Καϊλή και του πατέρα της, Αλέξανδρου, ευρήματα που υπερβαίνουν το 1,5 εκατομμύριο ευρώ, αφήνοντας άφωνη την κοινή γνώμη.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις που αποκλείουν εγκληματική ενέργεια στην υπόθεση θανάτου της σπιτονοικοκυράς της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Μάνου Δασκαλάκη στην Πάτρα για το ακίνητο της οδού Μπιζανίου, σύμφωνα με το πόρισμα της πραγματογνωμοσύνης των ιατρών του νοσοκομείου της Πάτρας «Άγιος Ανδρέας», ο Αλέξης Κούγιας κρατά νέο άσσο στο μανίκι του…

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, ο γνωστός ποινικολόγος είναι σχεδόν σίγουρος πως η υπόθεση της πελάτισσας του όχι μόνο θα φέρει ανατροπές αλλά στο μέλλον θα κλείσει και πολλά στόματα.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως ενώ ο εισαγγελέας προσπαθεί να συγκεντρώσει στοιχειά, αυτά δεν εμφανίζονται με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την καταδίκη της.

Σας υπενθυμίζω πως θα δικαστεί στις 9 Ιανουαρίου του 2023 ί για τη υπόθεση της ανθρωποκτονίας και απόπειρας ανθρωποκτονίας με θύμα την πρωτότοκη κόρη της Τζωρτζίνα και ο χρόνος μετρά αντίστροφα…

Η Άντζελα Δημητρίου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Hello» και μίλησε για τα δύο χρόνια που έδωσε μάχη με την κατάθλιψη, αλλά και για το φονικό που έγινε μπροστά στα μάτια της, όταν ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε τρεις ανθρώπους στο κέντρο που εμφανιζόταν.

Είχες το σθένος τη δεκαετία του ’80, όταν τα πράγματα στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο ανοιχτά , να μεγαλώσεις ένα παιδί μόνη σου.

Νομίζω πως ήμουν δυνατή, είχα θάρρος ψυχής και τσαγανό. Δούλευα πάρα πολύ, αλλά κυρίαρχος σκοπός μου ήταν να μεγαλώσω την κόρη μου όσο το δυνατόν καλύτερα. Η Όλγα δεν πέρασε εύκολα στα σχολικά της χρόνια εξαιτίας του ότι ήμουν αναγνωρίσιμη. Δέχθηκε bullying, αν και προσπάθησα, όσο ήταν εφικτό, να την προστατέψω .

Υπήρξαν άνθρωποι που σε αποθάρρυναν στην απόφασή σου να φέρεις μόνη σου το παιδί σου στον κόσμο;

Γέννησα την Όλγα το 1986, ένα χρόνο έπειτα από την πρώτη μεγάλη μου επιτυχία, το «Ποια Θυσία». Οι περισσότεροι με παρότρυναν να κάνω έκτρωση λέγοντάς μου: «Τώρα που ξεκινάς μια μεγάλη καριέρα, μη ρισκάρεις να γίνεις μητέρα ». Ήθελα όμως πάρα πολύ αυτό το παιδί, και η επιθυμία μου δεν έμπαινε σε σύγκριση ακόμα και με την πιο επιτυχημένη διαδρομή του κόσμου. Έτσι, έβαλα σε δεύτερη μοίρα την καλλιτέχνιδα Άντζελα Δημητρίου και κυριάρχησε η επιλογή μου να φέρω στον κόσμο το μωρό μου.

Στο παρελθόν δεν έχεις κρύψει τη στενοχώρια σου που ο πατέρας της Όλγας δεν την έχει αναγνωρίσει ως νόμιμο παιδί του. Σε πολέμησαν;

Βέβαια! Ο πόλεμος υπάρχει παντού, είτε είσαι στη νύχτα είτε στη μέρα. Σημασία έχει μέσα από τις συγκρούσεις και τις διαμάχες να γίνεσαι πιο δυνατός και να προχωράς. Μου έκλειναν μικρόφωνα, έβγαζαν το όνομά μου από τη μαρκίζα, μου έκοβαν πρόγραμμα, με κακολογούσαν. Προσπάθησαν να μου κάνουν κακό με δολοπλοκίες, μηχανορραφίες και πλεκτάνες. Υπάρχουν πολλοί δόλιοι, απαίσιοι, ανήθικοι, μικροπρεπείς άνθρωποι που επιβουλεύονται τη δουλειά σου. Αντιδρούσα όμως με αξιοπρέπεια. Πάντοτε πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως όλα κρίνονται και αποκαλύπτονται στη σκηνή. Ό ,τι κι αν κάνει οποιοσδήποτε, το ταλέντο και η αξία ενός καλλιτέχνη δεν κρύβονται.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι δούλευες στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα της Αθήνας» και ήσουν παρούσα όταν ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε με σουγιά τρεις ανθρώπους. Μιλώ για το έγκλημα που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία τη δεκαετία του ’70 και πέρασε στον κινηματογράφο όταν ο Παύλος Τάσιος, μερικά χρόνια αργότερα, δημιούργησε την ταινία «Παραγγελιά!».

Πράγματι. Ήταν σοκαριστική, τρομακτική, αποκρουστική σκηνή. Όλα αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα συνέβησαν μπροστά μου. Πάγωσε το αίμα μου και έτρεμα από το φόβο και τον πανικό. Είχα κρυφτεί πίσω από το ταμπούρο των ντραμς για να προφυλαχθώ. Ποτέ άλλοτε δεν κινδύνεψα μέσα στη νύχτα.

Πέρασες για δύο χρόνια κατάθλιψη και την ξεπέρασες μόνη σου , χωρίς τη βοήθεια ψυχολόγου.

Παρ’ όλα αυτά, κατέληξα στο ότι πρέπει να συμβουλευόμαστε έναν ψυχολόγο αν περνάμε κατάθλιψη. Προσωπικά εκείνη τη διετία ήμουν χάλια και κάθε ημέρα ήταν απαίσια. Κοιμόμουν πάρα πολλές ώρες αρνούμενη να σηκωθώ από το κρεβάτι, να βγω από το σπίτι, να φάω, να συναντήσω ανθρώπους. Δεν ήθελα να ξανατραγουδήσω, σκεφτόμουν πως όλα είναι μάταια. Ξεπέρασα την κατάθλιψη μόνη μου, με πολλή οδύνη. Έφερνα στο μυαλό μου τον αδελφό μου, που χάθηκε τόσο νέος και άδικα, και έλεγα: «Σήκω ! Δεν είσαι μόνη σου, έχεις οικογένεια, την κόρη σου, που σε έχει ανάγκη». Με έσωσαν η αγάπη, η αφοσίωση και η τρυφερότητα που μου έδειξαν η οικογένεια και οι φίλοι μου, που ήταν με ανιδιοτέλεια δίπλα μου. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από αυτό;

Ο χρόνος παραμένει ουσιαστικός σύμμαχός σου. Δήλωσες πρόσφατα ότι είσαι 66 ετών. Ποιο είναι το μυστικό σου;

Μου αρέσει να αισθάνομαι ωραία και ακμαία. Όσο μπορώ, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αφήνεται – γυμνάζομαι και προσέχω τη δια – τροφή μου. Επιπλέον, έχω κάνει βλεφαροπλαστική, botox, μεσοθεραπείες και ρινοπλαστική. Είμαι υπέρ του να κάνει ένας άνθρωπος οποιαδήποτε επέμβαση τον βοηθά να αισθάνεται ελκυστικός και ευπαρουσίαστος.

H μικρή κέρδισε τη μάχη για την ίδια τη ζωή της, στην Κρήτη. Η περιπέτεια για την ίδια είχε ξεκινήσει στη Σαντορίνη, όταν ένα φιστίκι σφήνωσε στον δεξί της πνεύμονα…

H μικρή κέρδισε τη μάχη για την ίδια τη ζωή της, στην Κρήτη. Η περιπέτεια για την ίδια είχε ξεκινήσει στη Σαντορίνη, όταν ένα φιστίκι σφήνωσε στον δεξί της πνεύμονα…

Η 4χρονη Μαρία κόντρα σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις κατάφερε να βγει νικήτρια στη μάχη ζωής που έδινε σε νοσοκομείο στο Ηράκλειο. Το παιδί πηγαίνει πλέον κάθε μέρα και καλύτερα, με τους θεράποντες γιατρούς να τονίζουν πως τα δύσκολα για την ίδια έχουν περάσει. Οι προσευχές που έκαναν οι γονείς της εισακούστηκαν. Οι ίδιοι παρέμεναν δίπλα στο παιδί τους, από την πρώτη στιγμή. Μετά τις στιγμές απόλυτης αγωνίας, ήρθαν επιτέλους τα πρώτα χαμόγελα ανακούφισης.

Η πιο ευχάριστη είδηση της ημέρας είναι αναμφίβολα η έξοδος η 4χρονης, που κατάπιε φιστίκι και της σφήνωσε στον πνεύμονα, από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων του ΠΑΓΝΗ όπου νοσηλεύονταν για περίπου δύο εβδομάδες. Σύμφωνα με πληροφορίες, η 4χρονη Μαρία νοσηλεύεται πλέον στην Παιδιατρική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου με τους γονείς της, να μη λείπουν λεπτό από το πλευρό της, ενώ έχει διαφύγει εντελώς του κινδύνου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Είναι άγνωστο πότε θα πάρει εξιτήριο το παιδί ωστόσο τα δύσκολα πέρασαν» αναφέρει στο cretapost.gr o Διοικητής του ΠΑΓΝΗ και χειρουργός κ. Γιώργος Χαλκιαδάκης. Η επιστήμη και σύσσωμη η ιατρική και νοσηλευτική κοινότητα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου κατάφερε να κάνει το «θαύμα» της και να αναστρέψει την κατάσταση της υγείας του παιδιού η οποία παρουσίασε αναπνευστική δυσχέρεια και από την πρώτη στιγμή κρίνονταν ως ιδιαίτερα κρίσιμη.

Οι καρδιές της τοπικής κοινωνίας θρυμματίστηκαν όταν ανακοινώθηκε ότι η μικρή Μαρία παρουσίασε πνευμονική ανεπάρκεια και έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Ωστόσο επί 16 ημέρες το μικρό κορίτσι έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη για την επιβίωση της και κατάφερε να την κερδίσει, να ανατρέψει τα ιατρικά δεδομένα και να βγει νικήτρια.

«Η φωνή που μας ενώνει και μας δονεί» σίγησε. Ο πατριάρχης της αθλητικής δημοσιογραφίας Γιάννης Διακογιάννης «έφυγε» σε ηλικία 91 ετών.

Για την επαγγελματική του πορεία, σχεδόν τα πάντα είναι γνωστά. Θεωρήθηκε από πολλούς ο κορυφαίος του είδους, λόγω των μεγάλων γνώσεών του πάνω στον κλασικό αθλητισμό αλλά και στο ποδόσφαιρο, της εμβρίθειας στον τρόπο μετάδοσης και της γλαφυρότητας του ύφους του.

Η φωνή του στις περιγραφές αποτυπώθηκε σε γενιές και γενιές Ελλήνων, έντυσε πολλά απογεύματα Κυριακής και συνδέθηκε με σπουδαίες αθλητικές στιγμές.

Αφήνοντας στην άκρη το επαγγελματικό κομμάτι, ο Διακογιάννης, εκτός από την αγάπη του για τις μεταδόσεις, είχε δύο ακόμη μεγάλες αγάπες, τη σύζυγό του Βαρβάρα Δράκου και τη Ρίκα Βαγιάννη, την κόρη της (από τον γάμο της με τον δημοσιογράφο Οδυσσέα Ζούλα), τη δική του θετή κόρη, με την οποία ανέπτυξε έναν βαθύ δεσμό. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη της Ρίκας για τον θετό της πατέρα, που άλλαξε το επώνυμό της σε Βαγιάννη. Το «Βα-» από το όνομα της μητέρας της, Βαρβάρα, και το «-γιάννη» από το όνομα του πολυαγαπημένου της θετού πατέρα.

Δυστυχώς, η Ρίκα Βαγιάννη έφυγε πρόωρα από τη ζωή στις 7 Αυγούστου 2018, μετά από μάχη με τον καρκίνο, ένα ιδιαίτερα βαρύ χτύπημα για τον Διακογιάννη, ένα πλήγμα με το οποίο έζησε ώς σήμερα το πρωί ο Γιάννης Διακογιάννης.

Ο ίδιος είχε εκμυστηρευθεί το πρόβλημα υγείας που ταλαιπωρούσε τη Ρίκα Βαγιάννη το 2017 σε συναδέλφους του στην ΕΣΗΕΑ: «Να σας πω κάτι που θα σας στεναχωρήσει, η Ρίκα έχει καρκίνο».

Αυτό είχε αποκαλύψει η Αφροδίτη Υψηλάντη αμέσως μετά τον θάνατο της Ρίκας.

Η σχέση βαθιάς αγάπης Ρίκας Βαγιάννη-Γιάννη Διακογιάννη

Μια σχέση δυνατή και ανιδιοτελής, που ξεκίνησε από τη στιγμή που ο θρύλος της αθλητικογραφίας ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη μητέρα της Ρίκας, τη Βαρβάρα Δράκου.

Και η Ρίκα Βαγιάννη ακολούθησε τα βήματά του, όχι βέβαια στην αθλητική δημοσιογραφία, αλλά στη δημοσιογραφία γενικότερα, ενώ σε πάρα πολλές περιπτώσεις μιλούσε για τη σχέση της με τον αγαπημένο της πατριό. Ενίοτε εκφράζοντας και τα παράπονά της.

«Όλοι μου έλεγαν “μεγαλώσαμε με τη φωνή του”. Κι εγώ έτσι μεγάλωσα, ποτέ δεν ήταν σπίτι»

Σε εκείνο το συγκινητικό, όλο αγάπη κείμενο που έγραψε το 2012 και δημοσιεύθηκε στο protagon.gr προς τον πατριό της, η Ρίκα Βαγιάννη έγραψε: «”Μεγαλώσαμε μαζί του”, μου λένε όλοι, σαν συνεννοημένοι. “Μεγαλώσαμε με τη φωνή του“. Κι εγώ με τη φωνή του μεγάλωσα. Ποτέ δεν ήταν σπίτι. Κι όταν ήταν, πάλι δεν ήταν. Αν δεν είχε ταξίδια, είχε εφημερίδα, κι αν δεν είχε εφημερίδα, είχε εκπομπή: η “Αθλητική Κυριακή” και ο “Κόσμος της Μπάλας”. Κι αν δεν είχε εκπομπή, είχε γήπεδο ή σύσκεψη και δεν ξέρω κι εγώ ποια άλλη ζουρλαμάρα».

Η μάταιη προσπάθεια του Διακογιάννη να κάνει τη Βαγιάννη να αγαπήσει το γήπεδο

Στο κείμενο αυτό η Ρίκα Βαγιάννη είχε περιγράψει διεξοδικά την προσπάθεια του Διακογιάννη να την κάνει να αγαπήσει τη… δική του αγάπη: τα γήπεδα. Η Ρίκα Βαγιάννη δήλωνε ρητά ότι, παρά την επιμονή του, αυτό ήταν κάτι που δεν είχε καταφέρει. Η ίδια δεν αγάπησε ποτέ τα γήπεδα, βρήκε όμως εκεί την ευκαιρία να ξεσηκώσει τις βρισιές που άκουγε αριστερά και δεξιά.

«Στο γήπεδο αρχίσαμε άσχημα. Με πήρε κάνα-δυο φορές μαζί του, εγώ, αντί για φάσεις και τεχνικές ξεσήκωσα ό,τι μπινελίκι και γ@@@ εκσφενδονιζόταν στη Λεωφόρο. Μισή μερίδα παιδί. Ένα κυριακάτικο απόγευμα ρώτησα τη μαμά μου αν χωράει στον ποπό του διαιτητή μια ολόκληρη ποδοσφαιρική μπάλα. Και, αλήθεια, βοηθάει να βάλεις βαζελίνη για να περάσει από τη σούφρα του και, επίσης, τι ακριβώς είναι η σούφρα, μαμά; Κάπως έτσι κόπηκαν τα σούρτα-φέρτα στα ματς», ανέφερε.

Και μπορεί η προσπάθεια στα ποδοσφαιρικά γήπεδα να έληξε άδοξα, ο Γιάννης Διακογιάννης συνέχισε την προσπάθεια πηγαίνοντας τη Ρίκα στον στίβο: «Ο στίβος ήταν άλλο πράμα-εκκλησία. Η μαμά με άφηνε να πηγαίνω μαζί του όσο ήθελα. Στον στίβο κανείς δεν ήθελε να βάλει τίποτα στον ποπό κανενός, με βαζελίνη ή χωρίς. Ή, τουλάχιστον, δεν το ξεφώνιζε».

Το κείμενο της Ρίκας Βαγιάννη για τον πατέρα της Γιάννη Διακογιάννη

«Μούχει σπάσει τα νεύρα», μουρμούραγε η μάνα μου στις φιλενάδες της τα ολυμπιακά καλοκαίρια.
Κρυφάκουγα.
«Ότι τι, δηλαδή;”
«Ποτέ, μα ποτέ, δεν είναι εδώ. Δεν έχω άντρα εγώ!».

«Μα λείπει για τους Αγώνες! Είναι αυτός λόγος διαζυγίου;»
Ποτέ δεν ήταν “εδώ” τέτοια εποχή. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο σπίτι μας είχαν πάντα τον τίτλο της ίδιας ταινίας: «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές» -και να σκεφτείτε πως η ταινία δεν είχε καν γυριστεί.
Αν δεν είχαμε Ολυμπιακούς, είχαμε Μουντιάλ. Κι αν δεν είχαμε Μουντιάλ είχαμε Παγκόσμιο Στίβου, κι αν δεν είχαμε Παγκόσμιο Στίβου, είχαμε Τελικούς Κυπέλλου, Πρωταθλητριών, ή Κυπελλούχων ή Ουέφες, ή Πανευρωπαϊκό, και πάει λέγοντας.
“Μεγαλώσαμε μαζί του”, μου λένε όλοι, σαν συνεννοημένοι. ”Μεγαλώσαμε με τη φωνή του”.
Κι εγώ με τη φωνή του μεγάλωσα. Ποτέ δεν ήταν σπίτι. Κι όταν ήταν, πάλι δεν ήταν. Αν δεν είχε ταξίδια, είχε εφημερίδα, κι αν δεν είχε εφημερίδα, είχε εκπομπή, η «Αθλητική Κυριακή» και ο «Κόσμος της Μπάλας». Κι αν δεν είχε εκπομπή, είχε γήπεδο, ή σύσκεψη και δεν ξέρω κι εγώ ποια άλλη ζουρλαμάρα.
Δεν κατάφερε να με κάνει να αγαπήσω το γήπεδο. Θυμάμαι το δέος του μπροστά στον Πελέ και τον Κρόιφ. Ο μεγάλος αθλητής του έφερνε ρίγη, σε όποιο αγώνισμα κι αν κατέβαινε.

Στο γήπεδο, πάντως, αρχίσαμε άσχημα. Με πήρε κανα δυο φορές μαζί του, εγώ, αντί για φάσεις και τεχνικές ξεσήκωσα ό,τι μπινελίκι και γαμοσταβρίδι εκσφενδονιζόταν στη Λεωφόρο. Μισή μερίδα παιδί. Ένα κυριακάτικο απόγευμα ρώτησα τη μαμά μου αν χωράει στον ποπό του διαιτητή μια ολόκληρη ποδοσφαιρική μπάλα. Και αλήθεια βοηθάει να βάλεις βαζελίνη για να περάσει από τη σούφρα του και επίσης, τι ακριβώς είναι η σούφρα, μαμά;
Κάπως έτσι κόπηκαν τα σούρτα-φέρτα στα ματς. Μαχαίρι…

Κατάφερε όμως να με κάνει να αγαπήσω το στίβο. Ο στίβος ήταν άλλο πράμα -εκκλησία. Η μαμά με άφηνε να πηγαίνω μαζί του όσο ήθελα. Στο στίβο, κανείς δεν ήθελε να βάλει τίποτα στον ποπό κανενός, με βαζελίνη ή χωρίς. Ή, τουλάχιστον, δεν το ξεφώνιζε. Ο στίβος ήταν Αγώνες. Άμιλλα. Κάτι σαν έντονη πνευματική εμπειρία στην οποία συμμετείχαν σε κρεσέντο όλες οι αισθήσεις αν το έβλεπε κανείς, τουλάχιστον, από τη δική του ματιά.
«Και πάμε στο ύψος: Εδώ οι αθλητές προετοιμάζονται για το άλμα» ανακοίνωνε ψιθυριστά στη μετάδοση, σαν να προέτρεπε το κοινό να μην ταράξει την ηρεμία του άλτη. Έδινε σήμα στον ηχολήπτη ότι ετοιμάζεται να «κόψει» μικρόφωνο. Κι άρχιζε τα πριβέ: Στριμωχτή εγώ, μισό παιδί, πολύ αδύνατο, στην καμπίνα δίπλα του. Κάπνιζε αμέτρητα Gitanes στον κλειστό θαλαμίσκο. Στην Αμερική του σήμερα, θα τον είχαν πάει μέσα για έκθεση ανηλίκου σε θανατηφόρο παθητικό κάπνισμα. Δεν ήθελε να πάει Ατλάντα: Δεν γούσταρε. Έβλεπε μέσα από τον αθλητισμό να έρχονται σκοτεινές εποχές, έβλεπε πράγματα που οι άλλοι δεν διακρίναμε, ήταν φάσεις μπροστά, κουσούρι της δουλειάς, να προβλέπει.

Χρόνια πριν, εγώ μισή μερίδα παιδί: Στα τρία μέτρα μπροστά μας, ο Βζόλα, ετοιμάζεται να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ, μετά την απόσπαση του Πανευρωπαϊκού χρυσού Nέων στο ύψος. Ή κάτι τέτοιο. Αρχίζαν τα πριβέ.
«Κοίτα τον. Όχι, το άλμα, Ρίνγκο: την αυτοσυγκέντρωση να βλέπεις, εδώ είναι η δύναμη, Αυτός, θα δεις, θα γίνει μέγας άλτης. Θα γράψει ιστορία.”
Μάλιστα. Τσεκ.
Όχι το άλμα, λοιπόν, αλλά το αμέσως πριν: Την προς τα μέσα κατάδυση.

«Κάνε άλμα  μεγαλύτερο από τη φθορά», έγραφε το “Σηματολόγιο” του Ελύτη. Aυτά τα φρόντιζε η μάνα μου στο σπίτι, αφήνοντας -τάχα μου- τυχαία ανοιχτά βιβλία  στο τραπέζι της κουζίνας. Έκανε απελπισμένες προσπάθειες να μην εξελιχθώ σε γρυλλίζοντα σκυλο-χούλιγκαν, αλλά πλαγίως, ήξερε ότι δεν θα διάβαζα ποτέ κάτι που θα μου υποδείκνυε, δήθεν για να “καλλιεργηθώ”. Υποδορίως κούμπωναν εντός μου, κλικ-κλακ, η ποίηση κι ο αθλητισμός, το κορμί το σάρκινο και το Άλλο, το πώς το λέγανε, να δεις, ψυχή το λέγανε. Κλικ-κλακ.
Μεγάλωνα.
Ανάμεσα στον Πελέ και τον Ελύτη, τη Μοσχολιού και το Φον Κάραγιαν. Όλα έβγαζαν νόημα. Ακόμα και τα πιο ανεξήγητα. Από το λυσσασμένο Μπερναμπέου ως την Επίδαυρο της “Ορέστειας” του Κουν, κι από τον Τάφο του Ινδού ως τη Scala, με κόκκινη Πανσέληνο. «Νessouno, mai», κι όμως, όλα είχαν νόημα.
Η ζωή μας, ένα Gitanes με φίλτρο.

Ψαχνόμουν. Μισή γυναίκα πια.
«Κοίτα τις που είναι σαν άντρες, Ρίνγκο»: Δεν μάσαγε τα λόγια του για τα γενειοφόρα θηλυκά εκτρώματα του «μεγαλείου» της τότε Ανατολικής Γερμανίας, «Κοίτα τις. Αυτό δεν είναι αθλητισμός, είναι τερατογένεση – ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται στα ανθρώπινα μέτρα, μόνο τότε αξίζει. Πού θα μας οδηγήσουν όλες αυτές οι επιδόσεις, όλα αυτά τα ρεκόρ, αναρωτιέμαι…
Δεν είχε απάντηση. Καμιά φορά όμως αξίζει να κάνεις μόνο την ερώτηση: Η προς τα μέσα κατάδυση, που λέγαμε.
Έλειπε πολύ. Συνέχεια. Αλλά εμένα δεν μου «έλειπε». Η αγάπη εκπέμπει πιο δυνατά από το τηλεοπτικό σήμα.

Εντάξει, μείνανε και κάτι ψιλο-οιδιπόδεια -τα λένε και σύνδρομα της Ηλέκτρας- αν είστε πολύ ψείρας στα ψυχαναλυτικά. Εντάξει, ακόμα βλέπω Αγώνες από ξένα μόνο κανάλια, ή με τη φωνή στο mute. Από κακία που δεν είναι η φωνή του.

Μου έμαθε πως οι Ολυμπιακοί κύκλοι συμβολίζουν τις ανθρώπινες φυλές – κι ο τελευταίος όλη την ανθρωπότητα: Όλοι μας, από ένας κρίκος στης ζωής την εύθραυστη, αλλά αιώνια αλυσίδα. Η πάσα ουσία είναι η ισότητα και η συνύπαρξη, αλλιώς δεν αγωνιζόμαστε, απλώς πηδάμε παλούκια, σαν τα πιθήκια, με το συμπάθιο κιόλας.

Κανένα αξίωμα δεν δέχτηκε, καμιά τιμή δεν καταδέχτηκε. Όταν τα παράτησε, τα παράτησε ξερά. Όπως τα Gitanes- πέταξε το πακέτο μαζί με τα μικρόφωνα και δεν κανακοίταξε καπνό. Χωρίς εθισμούς και κολλήματα σε «περασμένα μεγαλεία».
Στο φίνις κρίνονται όλα.

«Οι κίτρινοι, Ρίνγκο, είναι καλοί στο πίνγκ πόνγκ, ας πούμε, και στα γυμναστικά. Οι άσπροι στο τένις και τα άλματα, οι μαύροι στις αποστάσεις και τα σπριντ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, Ρίνγκο. Το φυσικό πλεονέκτημα καλό είναι, αλλά ο αθλητισμός είναι μαγεία είναι ζωή, όλο  απρόοπτα, κανενός το χρώμα δεν σημαίνει τίποτα. Στο φίνις κρίνονται όλα».

Τώρα λείπει πάλι.
Αυτές τις μέρες, κάπου στις μικρές Κυκλάδες, ίσως πάρει το μάτι σας έναν όμορφο, ηλιοκαμένο παππού, που μπαινοβγαίνει ακατάπαυστα σ’ ένα επαρχιακό νοσοκομείο: Προσέχει τη γυναίκα του που ανέβασε πυρετό στις διακοπές. Της φέρνει νέα, αναψυκτικά και ψαρόσουπα από τη διπλανή ταβέρνα. Η εξέλιξη του συναρπαστικού αγώνα  «Μαμά vs Πνευμονία», αναμεταδίδεται στο τηλέφωνο λεπτομερώς, ανάλαφρα, ελλειπτικά, αλλά ουσιαστικά: Δεν σας κάνω πλάκα, είναι γοητευτικός, ακόμα κι όταν περιγράφει νοσηλείες! Aχ, όντως, Νessouno, mai…

«Μου σπάει τα νεύρα», μουρμουράει η μάνα μου. «Δεν φεύγει λεπτό από εδώ. Του λέω, έλα, πήγαινε μια βόλτα, να δεις κανένα αγώνισμα, να ξεσκάσεις, αυτός τίποτα, εδώ, μπάστακας δίπλα μου, όλη μέρα, ασχολείται μαζί μου. Κι έχουμε και Ολυμπιακούς αγώνες! ».
«Ρε μάνα, το ότι σου συμπαραστέκεται ολοψύχως ο άντρας σου όταν ασθενείς, δεν το λες ακριβώς και λόγο διαζυγίου».
«Το ξέρω. Άρρωστη είμαι, παιδί μου, όχι ηλίθια»
Η προς την αγάπη κατάδυση. Πριν το άλμα και μετά. Πάνω από τη φθορά.
Στο σπίτι το δικό μας, πάλι, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, οι Oλυμπιακοί Αγώνες παίζουν επί 24ώρου βάσεως.
Με τη φωνή στο mute, μπαμπά. Νessouno,mai…
Και με το νου στο finish, εκεί που κρίνονται όλα.

Η τελευταία κοινή τηλεοπτική εμφάνιση της Ρίκας Βαγιάννη με τον Γιάννη Διακογιάννη

Στις 12 Ιουλίου 2014 φιλοξενήθηκαν οι δυο τους στην εκπομπή «Πάντα ν’ ανταμώνουμε», σε μια από τις τελευταίες τους αν όχι την τελευταία τους κοινή τηλεοπτική εμφάνιση.

Έχασε τη μάχη ο 54χρονος μηχανικός

Θρήνος στη Μεσαρά για έναν ακόμα νέο άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή.

Ο μηχανικός αυτοκινήτων Νεκτάριος Κουγιουμιτζάκης “έσβησε” σε ηλικία μόλις 54ετών, μετά άνιση μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.

Τελευταίο αντίο θα πουν την Τετάρτη, οικογένεια, συγγενείς και φίλοι. Η κηδεία του θα γίνει στις 16.00 το απόγευμα από τον Ιερό Ναό Αγίου Μύρωνα στα Καπαριανά, όπου θα ψαλλεί η νεκρώσιμος ακολουθία.
Η σορός του εκλιπόντος θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό στις 3:00 μ.μ.

Με πληροφορίες από e-mesara.gr