Συγκλόνισε σήμερα (23/01) με την κατάθεση που έδωσε στη δίκη για το Μάτι, ο μάρτυρας Μιχαήλ Σκαραμαγκάς, ο οποίος έχασε και τους δυο γονείς του στη φονική πυρκαγιά και από τότε, όπως είπε, ούτε και εκείνος είναι καλά καθώς δεν μπορεί να ξεπεράσει όλα όσα βίωσε εκείνη την ημέρα.

Με δάκρυα στα μάτια ο μάρτυρας μίλησε για την απώλεια των ηλικιωμένων γονιών και εξέφρασε το παράπονό του για τη στάση που επιφύλαξε στα θύματα και τους συγγενείς τους η Πολιτεία.

«Έχασα τους γονείς μου, το σκυλί μου, το σπίτι και καταστράφηκε όλη η περιοχή. Και έχω μια αίσθηση μήπως φταίω κιόλας. Το δικό μας σπίτι δεν ήταν σε κανένα ρέμα, ηταν σε στενάκι. Οι γονείς μου ήταν δημότες εκεί. Εκεί μεγάλωσα. Δε φταίγανε. Μέχρι και για το τελευταίο κεραμιδάκι είχε φωνάξει μηχανικό και το είχε δηλώσει για να είναι σωστός πολίτης» είπε ο κ Σκαραμαγκάς για να προσθέσει: « Βρήκα τον πατέρα μου νεκρό να σκάβει το χώμα να κάνει λαγούμι να κρυφτεί. 200 μέτρα από τη Μαραθώνος ήταν το σπίτι μας. Δυο ημέρες μετά τους βρήκανε με τη μητέρα μου. …Όταν πήγα στο σπίτι να τους βρω είδα μια άλλη γυναίκα να καίγεται. Έπαθα σοκ. Πάνω στη Μαραθώνος δεν υπήρχε κλαδάκι καμένο, γιατί την κλείσανε; Είδα μετά τη γυναίκα να την έχουν σκεπάσει με τα σεντόνια. Ένα ύφασμα δεν είχε καεί και είχε μείνει στην άκρη. Κάτι τέτοια φόραγε και η μάνα μου σκέφτηκα. Κρύψανε πολλά έμαθα ότι τους σβήνανε με πυροσβεστήρα και όταν τους ανασύρανε μετά μένανε κόκκαλα. Ο πατέρας μου ήταν δυο μέτρα και η σακούλα που τον βάλανε πολύ μικρή, η άλλη ήταν άδεια…. Ακόμη εγώ δεν είμαι καλά, η ζωή μου καταστράφηκε».

Νωρίτερα, η μάρτυρας Ελένη Παπαποστόλου, περιέγραψε στο δικαστήριο πως έδεσε τη σορό του ιερέα πατέρα της με το ράσο του και άρχισε να κολυμπά μαζί με τη μητέρα της ώστε να καταφέρουν να βγουν στο λιμάνι της Ραφήνας. Η μάρτυρας αφού εξήγησε ότι επιχείρησε να φύγει με το γονείς της οδικώς από τη περιοχή αλλά δεν τα κατάφερε καθώς οι δρόμοι ήταν μποτιλιαρισμένοι, περιέγραψε πως κατάφεραν τελικά η ίδια και οι γονείς της να φτάσουν στη θάλασσα όπου έμειναν τέσσερις ώρες. Ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Καθίσαμε σε ένα ύφαλο. Ο πατέρας μου ήταν ψύχραιμος, ήταν πάντα ένας βράχος. Λέγαμε δίπλα είναι το λιμάνι της Ραφήνας, δεν πανικοβληθήκαμε. Λέγαμε κάποιος θα έρθει. Οι καπνοί γίνονταν πιο έντονοι. Φωνάζαμε για βοήθεια αλλά τίποτα. Κάποια στιγμή άρχισαν να ακούγονται εκρήξεις, λες και ήσουν σε πεδίο μάχης. Μετά τα πάντα σκοτείνιασαν, δεν έβλεπε τη μύτη σου. Δε ξέραμε που βρισκόμασταν. Η θάλασσα αγρίεψε, μεγάλη θαλασσοταραχή. Πάρα πολύς αέρας, πάρα πολλά κύματα, πάρα πολύς καπνός. Φωνάζαμε βοήθεια, η μάνα μου ήταν με τον πατέρα μου γαντζωμένη. Ήμασταν στο έλεος. Δε χωριστήκαμε καταφέραμε και μείναμε εκεί και οι τρεις μας. Οι γονείς μου προσεύχονταν. Καθίσαμε περίπου μια ώρα από τότε που μπήκαμε στο νερό να παλεύουμε. Είδα τον πατέρα μου να κάνει εμετούς. Σήκωσε τα χέρια και ζήτησε συγχώρεση από το θεό, κατάλαβε. Ένας ρόγχος και μετά εξέπνευσε. Έκανα τη κίνηση να του κλείσω τα μάτια. Τον γυρίζω ανάποδα. Φορούσε το ράσο. Δένω το ράσο με τη μάνα μου και της λέω να κρατηθεί από εμένα, θα πηγαίναμε κόντρα στα κύματα. Πως βρήκε τη δύναμη; Μου είπε «συνέχισε». Δεν θα τον αφήναμε…».

Η κυρία Παπαποστόλου είπε στο δικαστήριο πως δεν είχαν καμία βοήθεια από πουθενά και πως κολυμπούσε με μητέρα της από τη μια μεριά και τον νεκρό πατέρα της στη μέση. «Μαμά ένας νεκρός» είπε ένα παιδάκι δίπλα μας για τον πατέρα μου. Η μάνα μου έλεγε «παιδί μου άφησε μας, άφησε με να πάω με τον πατέρα σου». Κρύωνε. Της είπα «αν σε αφήσω θα πνιγώ»» τόνισε η μάρτυρας για να συνεχίσει: «Κάποια στιγμή είδαμε τα φώτα της Ραφήνας. (…). Φτάσαμε κοντά σε μια βάρκα. Να είναι καλά οι άνθρωποι αυτοί και έτσι μπόρεσαν κάποιοι να σωθούν. Η «Αγία Άννα» το καΐκι μας έσωσε. Εποχιακοί ψαράδες. Αυτά τα παιδιά μάζεψαν κόσμο από τη θάλασσα. Σηκώσανε το πατέρα μου του έκαναν τις πρώτες βοήθειες. Η μητέρα μου σπαρτάραγε, είχε σπασμούς. Μας έφεραν κουβέρτες και νερά. Φτάσαμε στο λιμάνι της Ραφήνας, μας πήραν το ονόματα μας, ο πατέρας μου ήταν τυλιγμένος σε μια κουβέρτα.

Ένας Αιγύπτιος έκανε την προσευχή του, σεβάστηκε το νεκρό. Δεν υπήρχε όμως κανείς να τον παραλάβει. Δεν μπορούσε να γίνει η παραλαβή, ο καπετάνιος ήθελε να φύγει κινδύνευαν και άλλοι. Κάποια στιγμή ήρθε ένα αγροτικό… Το κράτος που ήταν δεν ξέρω…. Δε μπόρεσα να αποχαιρετίσω τον πατέρα μου, να του πω αυτά που ήθελα, να τον χαϊδέψω. Τον κράτησαν πέντε – έξι ώρες, κάνανε πλειστηριασμό τα γραφεία τελετών. Ούτε σε ψυγείο, ούτε σε σάκο. Όλη την εβδομάδα περιμέναμε να μας πουν. Μια το πήγαιναν στο Σχιστό μια στο Γουδί. Πηγαινοφέρνανε και τις σορούς εκτός ψυγείου; «Δώστε τον μας να τον θάψουμε» τους λέγαμε. Μας απαντούσαν ότι χρειάζεται ταυτοποίηση. Μα εμείς τον παραδώσαμε. Ο αδελφός μου έδωσε dna. …. Εκείνη την ημέρα δεν δούλεψε τίποτα. Όλοι όσοι είχαν το συντονισμό δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Έχω εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες στη κρίση σας».

Από την πλευρά η μάρτυρας Κασσιανή Πολίτου, είπε στην κατάθεσή της για την απώλεια της μητέρας της. «Έχουμε σπίτι στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα, οι γονείς μου ήταν εκείνη την ημέρα εκείνη. Εγώ ήμουν στη δουλειά μου. Πάντα υπήρχαν πυροσβεστικά και σειρήνες. Υπήρχε το αίσθημα της εμπιστοσύνης ότι κάποιος είναι εκεί. Εκείνη την ημέρα αυτό δεν υπήρξε» τόνισε η κ. Πολίτου για να προσθέσει: «Οι γονείς μου δεν ήξεραν ότι εκείνη την ημέρα ήταν μόνοι τους. Και αυτό δυσχέρανε τη θέση τους. Γύρω στις 4:50 κάλεσαν την αδελφή μου ζητώντας βοήθεια. Τους είπε να φύγουν. Μπήκαν στο αυτοκίνητο αλλά η μητέρα μου δε πρόλαβε. Ο πατέρας μου 87 ετών μπήκε στο αμάξι και αυτό καίγονταν. Περπάτησε ένα χιλιόμετρο μόνος μέσα στις φωτιές. Έμεινε στη θάλασσα αρκετή ώρα. Ώρες μετά βρέθηκε στο «Σισμανόγλειο». Στις 11 το βράδυ το έμαθα. Στις 7 το απόγευμα έμαθα ότι η μητέρα μου ήταν αγνοούμενη. Δεν καταλαβαίνω πως έγινε όλο αυτό». Μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσης της μάρτυρα κατηγορούμενος της είπε: «Εγώ περισυνέλεξα τον πατέρα σας, να σας πω» και εκείνη του απάντησε: «Δεν θέλω να το συζητήσω».

Άλλη μάρτυρας η κ. Ιλόνα Σαρίεβα είπε για την απώλεια της μητέρας στη δίκη, ηλικίας 56 ετών: «Είχε πάει στο Κόκκινο λιμανάκι για μπάνιο. Δεν έμενε εκεί. Μια φίλη της είχε εξοχικό εκεί Πήρε το αμάξι για να φύγει αλλά δεν μπόρεσε. Το άφησε. Πήγε προς τη θάλασσα. Μια γειτόνισσα μου είπε ότι μας άφησαν να καούμε σαν τα ποντίκια».

Ακολούθως η μάρτυρας Μαρία Τσέκου και τα δυο της παιδιά αναφέρθηκαν στην απώλεια του συζύγου και πατέρα όταν ενώ αποφάσισαν να φύγουν από το Μάτι. «Ήμασταν στο σπίτι, είδαμε κάπνα από μακριά. Αποφασίσαμε να φύγουμε με το σύζυγό μου. Να συναντηθούμε στη Ραφήνα. Εγώ με την κόρη μας και πίσω μας έρχονταν ο σύζυγος. (…) Στη διαδρομή τον παίρναμε τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσε….. Μάθαμε ότι τον πήγαν στον «Ευαγγελισμό». Είχε 85% εξωτερικά εγκαύματα και 25% εσωτερικά. Πήγαμε. Τι να σας πω τώρα; Ήταν καμένος. Μάθαμε από μια γειτόνισσα ότι είχε βοηθήσει έναν ανάπηρο γείτονα μας και τη γυναίκα του. 20 ημέρες νοσηλεύτηκε. Δεν μπορώ αυτή την ημέρα να τη ξεχάσω όσο ζω», είπε η σύζυγος του θύματος.

Τέλος, ο μάρτυρας Εμμανουήλ Πατελάρος, ο οποίος έχασε μητέρα του στο Μάτι, είπε: «Κατά τις 5 πήρα τη μητέρα μου και μου λέει γεμάτη αγωνία ότι «έχει πολύ καπνό και δε ξέρω τι να κάνω». Της είπα να κατέβει στο υπόγειο να κλείσει τα παράθυρα. Στις 6 ξαναπήρα δεν απαντούσε. …Θυμάμαι την είχα ρωτήσει αν ακούει κάτι, σειρήνες, ή περιπολικά. Όχι μου απάντησε. Ψάχναμε να τη βρούμε. Δώσαμε dna και ταυτοποιήθηκε. Η σορός της είχε βρεθεί απανθρακωμένη δυο δρόμους πιο πέρα».

Στο πλαίσιο της κηδείας του, θα τελεστεί τρισάγιο την Τρίτη 24 Ιανουαρίου και ώρα 13:00 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών

Πολιτική θα είναι η κηδεία του Νίκου Ξανθόπουλου, ανακοίνωσε σήμερα η οικογένεια του σπουδαίου Έλληνα ηθοποιού.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος πέθανε σε ηλικία σε ηλικία 89 ετών και βύθισε στη θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο. Στο πλαίσιο της κηδείας του, θα τελεστεί τρισάγιο την Τρίτη 24 Ιανουαρίου και ώρα 13:00 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Παράλληλα, η οικογένεια του Νίκου Ξανθόπουλου αναφέρει την επιθυμία της αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα στο ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού».

Ολόκληρη η ανακοίνωση της οικογένειας του Νίκου Ξανθόπουλου

«Η οικογένεια του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου ενημερώνει ότι η κηδεία του θα είναι πολιτική. Στα πλαίσια της τελετής θα διεξαχθεί τρισάγιο την Τρίτη 24 Ιανουαρίου και ώρα 13.00 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, επιθυμία της δε είναι αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα στο ΙΔΡΥΜΑ « Το Σπίτι του Ηθοποιού» (Alpha Bank GR 45 0140 2280 2280 0200 2002 719 – Εις μνήμην Νίκου Ξανθόπουλου)».

Το μνημόσυνο στη μνήμη της Τζωρτζίνας τελέστηκε σε μοναστήρι

Υπό άκρα μυστικότητα και με ελάχιστα άτομα παρόντα, ο Μάνος Δασκαλάκης και η οικογένειά του πραγματοποίησαν το ετήσιο μνημόσυνο για την κόρη του Τζωρτζίνα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην Πάτρα.

Σύμφωνα με την εκπομπή «Το Πρωινό» του ΑΝΤ1, ο Μάνος Δασκαλάκης έκανε το μνημόσυνο για την Τζωρτζίνα μαζί με τους γονείς του και λίγους συγγενείς, με τους αυτόπτες μάρτυρες να αναφέρουν πως ήταν το πολύ 10 άτομα εκεί, την ώρα που συνεχίζεται η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, η οποία κατηγορείται για τον θάνατο της Τζωρτζίνας.

Η οικογένεια του Μάνου Δασκαλάκη επέλεξε να κάνει το μνημόσυνο για την Τζωρτζίνα το περασμένο Σαββατοκύριακο και όχι το επόμενο, που συμπίπτει με τον έναν χρόνο από τον θάνατό της, προκειμένου «να μην υπάρξουν άβολες συναντήσεις με μέλη της οικογένειας της Ρούλας Πισπιρίγκου».

Για τον ίδιο λόγο επιλέχθηκε μοναστήρι για την τελετή και όχι ο τάφος του παιδιού. Επίσης, ο Μάνος Δασκαλάκης ήθελε να γίνει το μνημόσυνο το περασμένο Σάββατο, καθώς πλησιάζει η νέα δικάσιμος της Ρούλας Πισπιρίγκου για τον θάνατο της πρώτης κόρης τους, όπου πρώτος μάρτυρας είναι ο ίδιος.

«Αναγνώρισα τον Μάνο από την τηλεόραση. Ανατριχιάσαμε όλοι, όταν καταλάβαμε ότι ήταν το μνημόσυνο για την Τζωρτζίνα. Όσοι ήμασταν εκεί κάτσαμε πίσω-πίσω στην εκκλησία και προσευχηθήκαμε. Όλοι ανάψαμε ένα κεράκι και για τα τρία παιδιά», δήλωσε μια γυναίκα που βρέθηκε το Σάββατο στο μοναστήρι.

Ο Μάνος Δασκαλάκης έχει αλλάξει πολύ, όπως δήλωσε πηγή από το περιβάλλον του και μετέδωσε «Το Πρωινό», καθώς οι φίλοι του τον βλέπουν πολύ λιγότερο, ενώ θέλει να μεταφέρει και τα άλλα 2 παιδιά στον οικογενειακό του τάφο, μαζί με την Τζωρτζίνα.

«Προσπαθεί να τα βρει με τον εαυτό του, να βρει μια δουλειά, να σταθεί στα πόδια του, αλλά είναι δύσκολο, ειδικά καθώς πλησιάζει η δίκη», αποκάλυψε πρόσωπο που γνωρίζει καλά τον Μάνο Δασκαλάκη.

Σοκαρισμένη η κοινωνία της Λάρισας από ένα ακόμη θλιβερό μαντάτο, καθώς «έφυγε» σήμερα Δευτέρα από τη ζωή ο Λαρισαίος επιχειρηματίας Γιώργος Σουλούκος, σε ηλικία 55 ετών.

Γνωστός στην πόλη για την επιχειρηματική του δραστηριότητα στον χώρο του catering με αρκετά καταστήματα με μαγειρευτά φαγητά.

Νεκρός ο 55χρονος Γιώργος Σουλούκος – Η οικογενειακή τραγωδία

Η μοίρα έμελλε να χτυπήσει ξανά την οικογένειά του πριν τέσσερα χρόνια όταν είχε χάσει τον γιο του Θάνο, μόλις στα 18 του χρόνια από επιθετική μορφή καρκίνου.

Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο Τρίτη 24-1 -2023 στις 2.30μμ από τον Ιερό Ναό του κοιμητηρίου Λάρισας.

Σπαρακτικό είναι το αντίο του αδερφού του Σωτήρη σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Το αντίο στον 55χρονο Γιώργο Σουλούκο που «ραγίζει» καρδιές:

«Αποχαιρετώντας σε, πρίν από λίγες ώρες

μου ήρθαν στο νου και στα χείλη οι στοίχοι του παρακάτω τραγουδιού,που σε εκφράζουν απόλυτα ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ !!!

Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός

κι είχες τις χάρες όλες,

όλα τα χάδια του αγεριού,

του κήπου όλες τις βιόλες.

Το πόδι ελαφροπάτητο

σαν τρυφερούλι ελάφι,

πάταγε το κατώφλι μας

κι έλαμπε σαν χρυσάφι.

Νιότη απ’ τη νιότη σου έπαιρνα

κι ακόμη αχνογελούσα,

τα γερατειά δεν τρόμαζα,

το θάνατο αψηφούσα…

…Αδερφέ μου,δεν άντεξες μακριά από τον ΘΑΝΟ μας -το γιόκα σου -η ψυχούλα σου λαχταρούσε να τον αγκαλιάσει στη γειτονειά των αγγέλων,καλή αντάμωση να έχετε !!!

Καλό ταξίδι αδερφέ μου!!!

Θα σε αποχαιρετήσουμε ολοι μας,αύριο 24-1 -2023 στις 2.30μμ από τον ιερό ναό του κοιμητηρίου ΛΑΡΙΣΑΣ».

Συγκλονισμένη παραμένει η τοπική κοινωνία στον Βόλο, από τον θάνατο στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο  ενός 10χρονου αγοριού, το Σάββατο 21 Ιανουαρίου, από οξεία μυοκαρδίτιδα, λόγω του υψηλού πυρετου που παρουσίασε εξαιτίας της γρίπης Α’ που παρουσίασε.

“ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ ΜΕΘ ΠΑΙΔΩΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ[…]ΞΑΦΝΙΚΑ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ” ΛΕΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ

Ειδικότερα, ο συντετριμμένος πατέρας του 10χρονου που έχασε τη ζωή του στον Βόλο καταγγέλλει την ανυπαρξία ΜΕΘ Παίδων στο “Αχιλλοπούλειο” Νοσοκομείο της πόλης.

“Την Παρασκευή το πρωί ανέβασε ξαφνικά πυρετό 39,5. Είχε και την παράλυση και δεν μπορούσε να μας το πει. Του έκαναν εισαγωγή στο νοσοκομείο κανονικά, όμως δεν του έδωσαν τίποτα. Άρχιζαν και γίνονταν μπλε τα δάχτυλα και τα χείλη του”, είπε ο πατέρας του 10χρονου παιδιού στην εκπομπή “Αλήθειες με τη Ζήνα” στο Star.

“Η σύζυγός μου είδε το παιδί και βγήκε από το δωμάτιο. Έβαλε τις φωνές και εκεί άρχισαν όλοι να τρέχουν πανικόβλητοι. Όλα αυτά σε ένα απλό δωμάτιο κλινικής. Καμία σχέση με ΜΕΘ, ούτε διασωληνωμένο δεν ήταν το παιδί”,

συνέχισε ο πατέρας του 10χρονου.

“Στον Βόλο ΜΕΘ Παίδων δεν υπάρχει. Μου είπε η διευθύντρια ότι μίλησαν με το Πανεπιστημιακό στη Λάρισα, αλλά δεν ήταν έτοιμη. Μίλησαν με το Ιπποκράτειο και άκουσα ότι είπαν πως αν το παιδί δεν είναι διασωληνωμένο, δεν μπορούν να το δεχτούν. Ξαφνικά, σταμάτησε η καρδιά του. Ήταν 30 άτομα από πάνω του και προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν χωρίς μηχανήματα αλλά με ΚΑΡΠΑ“, λέει ο πατέρας του άτυχου αγοριού.

“Έπρεπε να υπάρχει μία ΜΕΘ Παίδων. Δεν έχουμε σε ολόκληρη τη Θεσσαλία. Το παιδί ίσως να είχε σωθεί αν υπήρχε ο απαραίτητος εξοπλισμός μίας οργανωμένης ΜΕΘ για παιδιά”, δήλωσε στην τηλεόραση του Star, ο πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών και διευθυντής του Νευροχειρουργικού τμήματος, Νίκος Χαυτούρας.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Εισαγγελία Βόλου διέταξε έρευνα για να διαπιστωθούν αν υπήρξαν λάθη στον χειρισμό της όλης κατάστασης, ενώ αναμένεται και η ιατροδικαστική εξέταση που θα ρίξει περισσότερο φως στα αίτια της τραγωδίας.

ΒΟΥΒΟΣ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 10ΧΡΟΝΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

Για τον πρόωρο και αναπάντεχο θάνατο του 10χρονου Κωνσταντίνου Περδίου βυθίστηκε στο πένθος  ο Κισσός από όπου καταγόταν το άτυχο παιδί.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 10χρονος είχε πάει σχολείο μέχρι την Τετάρτη και συγκεκριμένα στο Ειδικό Σχολείο Αγριάς όπου φοιτά, αλλά και στην ΕΛΕΠΑΠ. Το βράδυ της Παρασκευής ο 10χρονος ανέβασε υψηλό πυρετό ώς 39,5 και οι γονείς του μίλησαν με τον παιδίατρό τους.

Η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε θλίψη σε όσους γνώριζαν τον μικρό Κωνσταντίνο.

Μάλιστα σε συνέντευξή της στη «Θεσσαλία» τον Απρίλιο του 2022 η μητέρα του Κωνσταντίνου είχε μιλήσει για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε ο γιος της, ο οποίος υπέστη εγκεφαλική παράλυση κατά τον τοκετό. Το κινητικό πρόβλημα από σπαστική τετραπληγία δεν τον είχε, ωστόσο, εμποδίσει να κρατήσει μολύβια και πινέλα και να ζωγραφίζει με το πόδι.

Η κηδεία του τελέστηκε σήμερα στις 3 το απόγευμα από τον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Κισσού.

Το 2023 θα εορτασθούν τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Καραθεοδωρή (13 Σεπτεμβρίου 1873) και από το Νομισματοκοπείο θα κυκλοφορήσει νόμισμα των 2 ευρώ με τη μορφή του.

ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΚΕΡΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΩΝ 2€ ΜΕ ΘΕΜΑ: «150 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ» (έως 745.500 τεμάχια)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ: Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1873 και πέθανε στο Μόναχο στις 2 Φεβρουαρίου 1950.

Προσωπικότητα ταλαντούχα, πολυσχιδής. Από τα πανεπιστήμια του Βελγίου και της Γερμανίας, βρέθηκε να οργανώνει το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στη Σμύρνη και να εργάζεται ως μηχανικός στο εργοτάξιο του φράγματος στο Ασουάν. Είχε φιλικές σχέσεις με τον Αϊνστάιν και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ διέπρεψε ως καθηγητής μαθηματικών.

Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.

Από το 1891 έως το 1895, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου, στις Βρυξέλλες.

Με την αποφοίτησή του, το 1895, αποδέχτηκε την πρόσκληση του θείου του, Αλέξανδρου Στεφάνου Καραθεοδωρή, ο οποίος ήταν γενικός διοικητής της Κρήτης, και τον επισκέφθηκε στα Χανιά. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Στην συνέχεια πήγε στη Μυτιλήνη, όπου μετείχε στην κατασκευή έργων οδοποιίας, ενώ το 1898 πήγε στην Αίγυπτο, για να εργαστεί ως μηχανικός στην βρετανική εταιρεία που κατασκεύαζε το φράγμα στο Ασουάν.

Στην Αίγυπτο συνέχισε να μελετά μαθηματικά συγγράμματα, ενώ έκανε και μετρήσεις στην κεντρική είσοδο της πυραμίδας του Χέοπα, τις οποίες και δημοσίευσε.

Στην Αίγυπτο, ο Καραθεοδωρή κατάλαβε πόσο μεγάλη γοητεία και επιρροή ασκούσαν επάνω του τα Μαθηματικά και συνειδητοποίησε πως η δουλειά του μηχανικού δεν ήταν εκείνη που αναζητούσε το ανήσυχο πνεύμα του. Έτσι το 1900, ο 27χρονος πια Καραθεοδωρή, προς μεγάλη έκπληξη των δικών του, αποφάσισε να εγκαταλείψει το επάγγελμα του μηχανικού και να πάει στην Γερμανία για να σπουδάσει Μαθηματικά.

Για δύο χρόνια παρακολούθησε μαθήματα Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.

Η φήμη του ως μαθηματικού, τον έφερε σε φιλική και επαγγελματική επαφή με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Οι δύο άνδρες γνωρίσθηκαν το 1915 διατήρησαν μια επιστημονική σχέση, στηριγμένη στην αλληλοεκτίμηση και σεβασμό.

Το 1913 έγινε καθηγητής στην έδρας της Μαθηματικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Γκέντινγκεν, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1918. Το 1920, με πρόσκληση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ανέλαβε να οργανώσει το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στη Σμύρνη. Η απόφαση του Καραθεοδωρή να επιστρέψει στην πατρίδα του προκειμένου να της φανεί χρήσιμος, παρόλο που μεσουρανούσε στη Γερμανία, είναι μάλλον ενδεικτική της αγάπης του για την Ελλάδα.

Στην Σμύρνη, ο Καραθεοδωρή έμεινε μέχρι την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, τον Αύγουστο του 1922. Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην πόλη, ο Καραθεοδωρή κατόρθωσε να διασώσει τη βιβλιοθήκη και πολλά από τα εργαστηριακά όργανα του Ιονίου Πανεπιστημίου και να τα μεταφέρει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το 1922 διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1923 στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Απογοητευμένος από την κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων, εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1924, για να αναλάβει θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, που εκείνο τον καιρό ήταν το 2ο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Γερμανίας και δίδασκαν σ’ αυτό κορυφαία ονόματα.

Το 1930, πάλι με πρόσκληση του Ελευθέριου Βενιζέλου, ανέλαβε καθήκοντα κυβερνητικού επιτρόπου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, για να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση του πρώτου και στην οργάνωση του νεοσύστατου δεύτερου.

Το 1932, επέστρεψε στην έδρα του στο Μόναχο και παρέμεινε στην πόλη αυτή, ακόμα και μέσα στα δύσκολα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τον Δεκέμβριο του 1949, έδωσε την τελευταία του διάλεξη στο Μόναχο. Πέθανε δύο μήνες αργότερα. Η σωρός του ενταφιάστηκε, στις 2 Φεβρουαρίου του 1950, στο Κοιμητήριο Waldfriedhof του Μονάχου.