Η ζωή μου ανέκαθεν ήταν ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης και μια συνεχής αναζήτηση για αγάπη και αποδοχή.
Οι δυσκολίες για εμένα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ. Η μητέρα μου έμεινε έγκυος σε εμένα από έναν παντρεμένο άντρα. Λίγο αφότου γεννήθηκα, με άφησε στην Αμερική για μια “καλύτερη ζωή” όπως είπε, και πήγε στην Ελλάδα για να δουλέψει.
Εκείνη λοιπόν εργαζόταν ως πόρνη, έχοντας τον σύντροφό της για προαγωγό μέχρι που έμεινε ξανά έγκυος και έκανε έναν γιο. Παράλληλα εγώ εκείνο το διάστημα έμενα με την γιαγιά στην Αμερική. Η ζωή μου μόνο εύκολη δεν ήταν.
Υπέφερα από λεκτική και σωματική κακοποίηση, ενώ από 5 ετών με έβαζε να κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού. Μου έλεγε συνεχώς ότι η μητέρα μου δεν με αγαπάει και δεν νοιάζεται για μένα, αλλά εγώ είχα την ελπίδα πως η μαμά μου θα γυρνούσε, θα με έπαιρνε από εκεί και θα ζούσαμε μαζί ευτυχισμένες.
Όντως η μητέρα μου επέστρεψε στην Αμερική για τις διακοπές εκείνων των Χριστουγέννων. Η χαρά μου δεν περιγραφόταν με λόγια. Δυστυχώς όμως η γιαγιά μου είχε δίκιο.
Η μητέρα μου μετά βίας ασχολούνταν μαζί μου.
Έβγαινε συνέχεια με την αδερφή της και δεν ενδιαφερόταν να περάσει χρόνο μαζί μου. Σαφώς και η γιαγιά μου δεν παρέλειπε να τονίζει πως είχε δίκιο και η μητέρα μου δεν νοιαζόταν στο ελάχιστο για εμένα. Μαζί με την μητέρα μου σε εκείνο το ταξίδι, εμφανίστηκε και ένας καινούργιος άντρας. Μας είπαν πως είναι ζευγάρι και θα παντρευτούν στην Ελλάδα.
Έτσι και έγινε.
Τα χρόνια πέρασαν και όταν έφτασα 12 χρονών, αποφάσισαν να με πάρουν μαζί τους στην Ελλάδα. Λίγες μέρες μετά τα 13α γενέθλιά μου φύγαμε για Ελλάδα.
Επιτέλους θα είχα τη μαμά μου, το σπίτι μου, το δικό μου δωμάτιο! Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!
Τους πρώτους μήνες ήμουν πολύ χαρούμενη. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν στο σχολείο αφού δυσκολευόμουν αρκετά με τη γλώσσα. Ήθελα όμως να είμαι υπάκουη και ευγενική, προκειμένου να να μην έχει κανείς παράπονο από εμένα. Έκανα τα αδύνατα δυνατά να μην ενοχλώ κανέναν!
Για την μητέρα μου όμως δεν ήμουν ποτέ αρκετά καλή. Παραπονιόταν συνεχώς πως δεν είμαι καλό παιδί και έλεγε σε όλους πόσο την ταλαιπωρούσα.
Είχαν περάσει τρεις μήνες από τότε που ήρθα στην Ελλάδα και ζούσα με τη μητέρα μου και τον πατριό μου και ήδη αισθανόμουν το ίδιο που αισθανόμουν και στη γιαγιά μου. Ότι είμαι βάρος.
Θυμάμαι ήταν το Πάσχα του 2002 όταν εκείνος με φίλησε στο στόμα. Σοκαρίστηκα πάρα πολύ… δεν μπορώ καν να περιγράψω τοπως αισθάνθηκα. Το εκμυστηρεύτηκα στην κολλητή μου στο σχολείο και με συμβούλεψε να το πω στη μαμά μου.
Εγώ όμως δεν ήθελα να το πω, γιατί η μητέρα μου είχε ήδη παράπονα από εμένα και έλεγε σε όλη την οικογένεια πως δεν είμαι καλό παιδί. Δεν ήθελα να την στεναχωρήσω και να το πει σε όλους.
Εκείνο το Μεγάλο Σάββατο έγινε η πρώτη ολοκληρωμένη σeξουαλική κακοποίηση.
Με θυμάμαι να κλαίω στην εκκλησία με λυγμούς. Έκλαιγα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να συνέλθω.Ήθελα να της το πω αλλά σκεφτόμουν πως θα μου έριχνε το φταίξιμο και θα έλεγε ότι της διέλυσα την οικογένεια. Ήμουν σίγουρη πως θα πίστευε ότι θέλω να της διαλύσω την οικογένεια.Έτσι κλείστηκα στον εαυτό μου και άρχισα να μη μιλάω καθόλου.
Η κακοποίηση πλέον γινόταν συνέχεια.
Η μητέρα μου μετά από λίγο διάστημα έμεινε έγκυος. Ο πατριός μου εκμεταλλευόταν την εγκυμοσύνη της μητέρας μου με τον χειρότερο τρόπο. Από τις δουλειές του σπιτιού μέχρι τα συζυγικά καθήκοντα έπρεπε να τα κάνω εγώ με τη δικαιολογία πως “Αφού δεν μπορεί να τα κάνει η μάνα σου θα τα κάνεις εσύ”.
Τους μισούσα όλους τόσο πολύ. Μια μέρα ξέσπασα! Τους είπα ότι τους μισώ και τους δυο και εκείνος με χτύπησε πάρα πολύ άσχημα.Η ζωή μου απέκτησε νόημα όταν η μητέρα μου έφερε στον κόσμο τον μικρό μου αδερφό, το Μιχάλη.
Αυτό το μωράκι έγινε πηγή δύναμης για εμένα και ήθελα να τον προστατεύσω πάση θυσία. Για εμένα προσωπικά όμως η καθημερινότητα χειροτέρευε συνεχώς.
Είχα γίνει γκόμενα, υπηρέτρια και μάνα του παιδιού όντας και εγώ ακόμα παιδί και ενώ η μάνα μου έκανε τη ζωή της με τον πατριό μου.
Έβγαιναν, έπιναν, διασκέδαζαν και δεν νοιάζονταν για τίποτα. Ανεχόμουν όλο και χειρότερες καταστάσεις και το έκανα μόνο για εκείνη και τον αδερφό μου. Κάποια στιγμή, 15 χρονών ήμουν θυμάμαι, δεν άντεξα άλλο. Με είχε μόλις κακοποιήσει, και μόλις επέστρεψε η μάνα μου από τη δουλειά, πήγαν στο δωμάτιο και έκαναν δυνατά σeξ. Πήρα χάπια έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Δεν άντεχα άλλο τη ζωή μου.
Γλίτωσα στο παραπέντε. Μετά την απόπειρα σταμάτησα να μιλάω για αρκετό καιρό. Έτσι εκείνο το διάστημα ξεκίνησα να γράφω ένα ημερολόγιο.Εκείνος μου είπε να προσέξω καλά τι θα γράφω γιατί θα το μετάνιωνα πικρά αν άνοιγα το στόμα μου. Με άφησε ήσυχη για λίγο καιρό. Όχι όμως για πάντα. Σύντομα άρχισε ξανά ο εφιάλτης.
Τα χρόνια περνούσαν μέσα σε αυτήν την παράνοια. Είχα φτάσει 17 χρονών. Εκείνο το διάστημα με είχε πλησιάσει ένα αγόρι. Ήταν το πρώτο μου φλερτ. Νεανικό καρδιοχτύπι.
Το έβλεπα σαν μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι που περιέβαλλε την ζωή μου. Μια μέρα μας είδαν κάτι γείτονες και όταν γύρισα σπίτι της μητέρας και του πατριού μου, με χτύπησαν και οι δυο τους πολύ άσχημα.
Ήταν Ιούλιος θυμάμαι και εγώ φορούσα μακρυμάνικο για να μην φαίνονται οι μελανιές μου! Δεν άντεξα.
Έκανα δεύτερη απόπειρα. Ευτυχώς και αυτή αποτυχημένη. Στα 19 μου έκανα πλέον την πρώτη μου σχέση. Με τον Σ.
Ο πατριός μου βέβαια δεν με άφησε. Πήγε να με χτυπήσει αλλά έτυχε εκείνη την ώρα και ήρθε ο Σ στο σπίτι και τον άκουσε. Του τα είπα όλα. Του εξήγησα πως μένω για τον αδερφό μου αλλά και γιατί δεν έχω λεφτά. Αν δεν κάνω αυτό που μου λέει δεν θα μπορέσω να επιβιώσω. Εκείνος μου είπε πως θα με στηρίξει και όντως αυτό έκανε.
Όπως κάθε σχέση σε τέτοια ηλικία, κάποια στιγμή έληξε.
Μετά από λίγο διάστημα έπρεπε να φύγω στην Αμερική για να βοηθήσω τη θεία μου, που με χρειαζόταν. Δυστυχώς με ακολούθησαν.
Ο πατριός προσπαθούσε και πάλι να με τα ίδια αλλά εκεί μπορούσα να του ξεφύγω μένοντας σε σπίτια συγγενών.
Κάποια στιγμή είχα απλά παραιτηθεί. Του είπα πως δεν αντέχω άλλο, πως αν σταματήσει δεν θα έλεγα κάτι, πως χρειαζόμουν ένα πατέρα. Δεν κατάφερα να τον πείσω.
Στα 21 μου γνώρισα τον πρώην άντρα μου στην Αμερική. Οι δικοί μου δεν τον ήθελαν. Μου έλεγαν να γυρίσω μαζί τους στην Ελλάδα, ενώ εγώ ήθελα να μείνω στην Αμερική και να τον παντρευτώ. Να μείνω μακριά τους.
Τελικά αποφασίσαμε να πάμε σαν ζευγάρι στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή, ενώ πια εγώ ήμουν ήδη έγκυος στο παιδί μας. Αρχικά έφυγα εγώ προκειμένου να βρω δουλειά γιατί εκείνος δεν ήξερε τη γλώσσα.
Σχεδόν αμέσως μετά την γέννηση του γιου μου έπιασα δουλειά. Ο πρώην άντρας μου είχε έρθει και κρατούσε το παιδί ενώ εγώ εργαζόμουν.
Μέναμε όλοι μαζί τότε με τη μάνα μου και τον πατριό μου αφού δεν υπήρχαν λεφτά για δικό μας σπίτι.
Συνέχεια η μάνα μου άφηνε υπονοούμενα για το πόσο όμορφος είναι ο άντρας μου και πόσο θα τον “κυνηγούσε” αν ήταν και οι δύο ελεύθεροι.
Έκανα υπομονή μέχρι να μαζέψουμε τα χρήματα και να πάμε στο δικό μας σπίτι και να στήσουμε τη ζωή μας με το παιδί μας. Όταν καταφέραμε να μετακομίσουμε μόνοι μας, όλα άλλαξαν με τον σύζυγό μου. ‘Άρχισε να μου φέρεται και εκείνος άσχημα.
Ήταν σαν να ζω και πάλι με την μάνα και τον πατριό μου. Είχε αντιγράψει την συμπεριφορά τους στο ακέραιο. Με έβριζε, μου φερόταν άσχημα, δεν έψαχνε για δουλειά γιατί είχε βολευτεί να κάθεται σπίτι. Είχα φτάσει στο Αμήν.
Είχα και ένα παιδί να σκεφτώ πια. Χωρίσαμε.
Μετά από το διαζύγιό μου έκανα σχέση με έναν κατά πολύ μεγαλύτερό μου άντρα. Υποθέτω πως έψαχνα την πατρική στοργή. Ήταν όντως πολύ καλός άνθρωπος και του εκμυστηρεύτηκα τα πάντα. Δεν κράτησε όμως για πολύ αυτή η σχέση και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του.
Δεν ήμουν πια ιδιαίτερα αισιόδοξη πως θα βρω έναν καλό άνθρωπο να μοιραστώ μαζί του τη ζωή μου. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να προσεύχομαι και να ελπίζω.
Στα 27 μου πια λοιπόν γνώρισα τον σημερινό μου σύζυγο, τον Γ. Δεν του είχα τίποτα για το δύσκολο παρελθόν μου και ούτε ήθελα.
Μια μέρα όμως είδαμε μια ταινία που είχε σκηνές από την κακοποίηση ενός παιδιού, η οποία με επηρέασε πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, ούτε και να συνέλθω. Από αυτή τη συμπεριφορά μου κατάλαβε πως μου είχε συμβεί κάτι πολύ άσχημο στην ζωή μου και όσο και αν επέμενα πως δεν υπάρχει τίποτα, τόσο εκείνος συνέχιζε να ρωτάει και να πιέζει για να μάθει.
Έφτασε να ψάξει τον πρώην σύντροφό μου προκειμένου να μάθει περισσότερα. Μετά από μεγάλη πίεση εκείνος του επιβεβαίωσε πως ο πατριός μου με κακοποιούσε συστηματικά για πολλά χρόνια. Έγινε έξαλλος.
Ακριβώς πριν 4 χρόνια, πήγε και βρήκε την μάνα μου, χωρίς τη συγκατάθεσή μου και της τα είπε όλα. Για τους βιaσμούς, την βία και τα μαρτύρια που επέμενα τόσα χρόνια εξαιτίας του ανθρώπου που είχε βάλει στο σπίτι μας και στην καρδιά της.
Εκείνη και ο μεγάλος μου αδερφός (εκείνος που είχε κάνει ακριβώς μετά απο μένα) δεν πίστευαν τίποτα. Χειρότερο και από όσα μου συνέβησαν, ήταν νομίζω το γεγονός πως δεν με πίστευαν οι “δικοί μου” άνθρωποι. Τους απείλησα πως θα τον ηχογραφήσω για να αποδείξω πως λέω την αλήθεια.
Εκείνοι όμως τον προειδοποίησαν και εκτοτε δεν μου μιλούσε κανείς στα τηλέφωνα. Με είπαν τρελή και μυθομανή. Με κατηγόρησαν πως είμαι ερωτευμένη με τον πατριό μου και για αυτόν τον λόγο πλάθω αυτές τις ιστορίες.
Η μάνα μου είναι σίγουρη πως θέλω να την χωρίσω και να της διαλύσω το σπίτι γιατί την μισώ. Ξεκίνησα να επισκέπτομαι ψυχίατρο προκειμένου να στηρίξω τον εαυτό μου.
Εκείνος, μιλώντας με τους ψυχολόγους που με είχαν βοηθήσει μετά από τις απόπειρες, διασταύρωσε τα στοιχεία.
Πήγαινα στον ψυχίατρο ήδη για 4 μήνες όταν θέλησα να πάρω την μητέρα μου μαζί μου σε μια συνεδρία. Ήλπιζα πως θα βοηθούσε την σχέση μας. Την ρώτησα γιατί δεν δέχεται να ηχογραφήσω τον πατριό μου αφού πιστεύει πως είναι αθώος.
Η απάντησή της ήταν να πάω να πάρω τα χάπια μου μήπως και συνέλθω. Ο ψυχίατρος προσπάθησε να μας βοηθήσει αλλά εκείνη σηκώθηκε και έφυγε λέγοντας πως θα κινηθεί νομικά εναντίον μου.
Όλη η οικογένεια με έπαιρνε τηλέφωνο και με έβριζε. Με δικηγόρο και διάφορα τεστ που χρειάστηκε να κάνω, αποδείχθηκε πως έχω διαταραχή μεταιχμιακής προσωπικότητας.
Αυτό είναι κάτι που το εμφανίζουν άτομα που έχουν κακοποιηθεί λεκτικά ή σωματικά. Μαζέψαμε με τον άντρα μου όλα τα έγγραφα μαζί με ότι αποδείξεις μπορούσαμε επιπλέον προκειμένου να βρω το δίκιο μου επιτέλους.
Κοινός γνωστός τους είπε πως ετοιμάζουμε εκδίκηση και τότε ως δια μαγείας, η μητέρα μου έκανε στροφή 180 μοιρών. Μου ζήτησε συγγνώμη και μου εκμυστηρεύτηκε πως ο πατριός μου τα παραδέχτηκε όλα.
Γίνανε περιστατικά πάρα πολύ άσχημα. Η μητέρα μου έφτασε στο σημείο να μου λέει να δικάσω και εκείνην. Κάπου εκεί είπα πως δεν έχω άλλες αντοχές. Τους άφησα όλους πίσω μου και αποφάσισα πως θα προχωρήσω στη ζωή μου.
Σταματήσαμε να έχουμε σχέσεις για πολύ καιρό. Μέχρι πριν λίγες μέρες. Ήρθε και μου έδωσε ένα φάκελο. Όταν το άνοιξα είδα πως ήταν ένα προσκλητήριο. Ένα προσκλητήριο για το θρησκευτικό γάμο της μητέρας μου με τον πατριό μου.
Σαν δώρο για τον γάμο τους κατέθεσα μια μήνυση 22 σελίδων. Παντρεύτηκαν την προηγούμενη Κυριακή.
Σ.
Πηγή: badmoms.gr
