Είχαμε 15 χρόνια διαφορά. Τον γνώρισα όταν ήμουν κατασκήνωση και εργαζόμουν μέσα σαν ομαδάρχισσα. 25 εγώ 40 εκείνος.

Τον ερωτεύτηκα τρελλά. Οι γονείς μου δεν τον ήθελαν αλλά εγώ σήκωσα επανάσταση, κλεφτήκαμε και αναγκάστηκαν να το δεχτούν. Μετά βέβαια που γνώρισαν πόσο σπάνιος άνθρωπος ήταν, άλλαξαν γνώμη και ήταν συνέχεια “Ο Κώστας μας” και “Ο Κώστας μας”.

Ο έρωτας τα έφερε όλα πολύ γρήγορα. Ζούσα 4 χρόνια το όνειρο, τα 3 παντρεμένοι, τα 2 γονείς.

Μπήκαμε αμέσως στα δυσκολα αλλά αυτό μας δυνάμωσε. Ημασταν καθε μερα σαν την πρωτη μερα της σχεσης.

Μεχρι που ενα πρωι σηκωθηκε και μου ειπε δεν αισθάνομαι καλά τα γονατα μου ποναω. Τον τελευταίο καιρό, παραπονιόταν ότι ένιωθε αφόρητη κούραση αλλά το απέδωσα στη δουλειά. Πήγαμε στα επείγοντα, κάναμε αιματολογικές. Λευχαιμία καλπάζουσας μορφής είπαν, έχασα τον κόσμο.

Ξεκινήσαμε χημειοθεραπειες στον Αγ. Σαββα και ύστερα από κάποιες μέρες νοσηλείας, πήγαμε σπίτι μας. Οι γιατροί δεν του έδιναν πάνω από 3 μήνες ζωής αλλά εκείνος ζούσε ήδη 6.

“Να δεις θα τους διαψεύσουμε” έλεγα σε φίλους και γνωστούς. Εκείνος δεν το ήξερε δεν του είχαμε πει τίποτα αλλά το γνώριζε. Φαινόταν ότι το ένιωθε.

Κι εκει που πηγαινε μια χαρα κι ελεγα θα το ξεπερασουμε λιγο εμεινε, μια μερα μου ειπε δεν μπορουσε να αναπνευσει. Ξανα πισω στον Αγ. Σαββα.

Οι γιατροι ειπαν να μιλησω στα παιδιά πως ο μπαμπάς δεν θα ξαναρθει, δεν το έκανα γιατί δεν τους πίστεψα.Έβαλα μια αποκλειστική και πήγαινε τα πρωινά που δούλευα και τα βράδια που έφευγα από το νοσοκομείο.

Ένα βράδυ, 15 μέρες από τη μέρα που ξαναμπήκαμε μέσα δεν θα ξεχάσω εκείνο το παράξενο “σημάδι”: Φεύγοντας από το δωμάτιο του νοσοκομείου κι αφού πρώτα τον είχα φιλήσει, εκεί στην πόρτα, με φώναξε και γυρισα το κεφάλι. “Δεν σε χαιρετησα!” μου είπε και μου κούνησε το χέρι απο μακριά. Δεν το ειχε ξανακάνει.

Γύρισα σπίτι, η μάνα μου φυλούσε τα παιδιά αλλά η σκέψη αυτού του παράξενου χαιρετισμού δεν εφευγε απο το μυαλο μου.

Εβαλα τα παιδια για υπνο και μιλησα με την αποκλειστικη που είχε έρθει μετά από μένα. “Ειναι καλα κοιμαται” μου ειπε.

Επεσα κι εγω για υπνο. Και τον ειδα.

Φορουσε ενα λευκο ρούχο, σαν χιτώνας ήταν. Ειχαν φυτρωσει ξανα μαλλια στο κεφαλι του. Έμοιαζε τοσο ήρεμος, τόσο νεος πιο νεος κι απ’ οταν τον γνωρισα. Ηρθε κι εκατσε διπλα μου στο κρεβατι κι ολη την ωρα τον ακολουθουσε ένα φως. “Εγώ τώρα φεύγω. Να προσέχεις τα παιδιά. Σ αγαπώ!” μου είπε και σχεδον πετάχτηκα ακούγοντας τη φωνη του στ’ αυτι μου.

Πηρα την αποκλειστικη. “Ειναι καλα κοιμαται” μου ειπε πάλι. Εγω ομως τρωγομουν. Πρωι πρωι πήρα ταξι και πηγα. Στον δρομο μου το ειπαν. Είχε φύγει…δεν προλαβα να τον χαιρετήσω ζωντανό για τελευταία φορά. Με είχε αποχαιρετήσει εκείνος το προηγούμενο βράδυ.

Έχουν περάσει 15 χρόνια. Οι κόρες μου μεγάλωσαν και θυμούνται τον πατέρα τους με αγάπη. Κι εγώ δεν τον ξεπέρασα ποτέ. Δεν ξαναπαντρεύτηκα, όλο κι όλο δύο σχέσεις έκανα σε αυτά τα 15 χρόνια κι αυτές όχι κάτι σοβαρό. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει ούτε στο ελάχιστο, όσα ένιωσα και έζησα μαζί του.

Εκείνος καταδικάστηκε να ζει μακριά από την οικογένειά του και εγώ μακριά από την καρδιά μου.

Γι αυτό όταν διαβάζω ζευγάρια που πλακώνονται για τα παιδιά και τις διατροφές σκέφτομαι πόσο μα πόσο τυχεροί είναι που τα προβλήματά τους είναι αυτά.

Σοφία

πηγή : singleparent.gr

Στα 52 της χρόνια η Τάνια Καρούζου ετοιμάζεται να γίνει μαμά και όπως λέει στην κάμερα «το να γίνω μητέρα δεν ήταν το παιδικό μου όνειρο».

«Δεν ήταν το όνειρο μου από μικρή. Δεν ήθελα από μικρή, το ήθελα αργότερα. Όπως πολλές γυναίκες ίσως, έτσι κι εγώ, είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε για λόγους υγείας καθυστέρησα να προχωρήσω σε μια εγκυμοσύνη», ανέφερε χαρακτηριστικά η ίδια στην εκπομπή του MEGA LIVE NEWS.

Όλα άλλαξαν την εποχή του κορινοϊού όταν κι ένιωσε πλέον έτοιμη να παίξει αυτόν τον νέο και όμορφο ρόλο στη ζωή της.

«Ήρθε το θέμα του κορονοϊού είχα μπει ήδη στα 48. Στα χρόνια του κορωνοϊού δεν έκανα κάτι αλλά έφτασα 50».

Μια ηλικία ορόσημο -όπως λέει η ίδια- που έπρεπε να αποφασίσει αν θα ανοίξει ή θα αφήσει πίσω της μια για πάντα το κεφάλαιο της μητρότητας για εκείνην.

Σήμερα 8 μήνες μετά κοιτάζει το υπερηχογράφημα του μωρού της με τον 11 χρόνια σύντροφο και σύζυγο της να βρίσκεται στο πλάι της.

«Μαζί το αποφασίσαμε. Κι εκείνος το ήθελε κι εγώ το ήθελα. Και είπαμε να πάμε στον κύριο Πάντο, να δούμε τις πιθανότητες και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε».

Παραμένει ακόμη συγκρατημένη. Θέλει όπως λέει να κυλήσει ομαλά μέχρι την ημέρα του τοκετού, όπως ομαλά έχει κυλήσει και η εγκυμοσύνη της.

Η Τάνια αδιαφορεί για τα αδιάκριτα βλέμματα και στέλνει μήνυμα σε όλες τις γυναίκες πως μάνα γίνεσαι όταν είναι έτοιμη η ψυχή σου.

«Όποιοι νιώθουν ότι είναι ταμπού έχουν πρόβλημα που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα όπως τα έχουν στο μυαλό τους. Αν δεν ενοχλείς κανέναν, δεν προσβάλλεις κανέναν, γιατί να υπάρχει ταμπού;», δήλωσε.

«Ήταν όνειρο ζωής»

Εξάλλου, στην εκπομπή Live News μίλησε η Μαρία Μαυράκη, η οποία αναγκάστηκε να πάει στην Αλβανία για εξωσωματική γονιμοποίηση και πέρυσι, σε ηλικία 53 ετών, απέκτησε δίδυμα.

«Ήταν όνειρο ζωής», είπε φανερά συγκινημένη και πρόσθεσε: «Πήγα στον κ. Πάντο όταν ήμουν 50 χρονών. Τον βρήκα, μιλήσαμε και μου είπε ότι δυστυχώς δεν μπορούσε να με αναλάβει, γιατί το όριο ηλικίας είναι μέχρι 50 χρονών στην Ελλάδα».

Η Μαρία Μαυράκη δεν το έβαλε κάτω. Αποφασισμένη να αποκτήσει παιδί έψαξε μέσω Internet να βρει σε ποιες χώρες επιτρεπόταν η εξωσωματική γονιμοποίηση σε γυναίκες άνω των 50 ετών.

Η ίδια δεν σκέφτεται προς το παρόν το μέλλον: «Δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να σκεφτώ το μέλλον. Τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω αυτά τα δίδυμα παιδάκια, είναι υγιέστατα και πολύ καλά».

Σημειώνεται, πως νομοσχέδιο που κατατέθηκε πριν από λίγες μέρες στη Βουλή επιτρέπει πλέον στις γυναίκες έως 54 ετών να γίνουν μανούλες με εξωσωματική.

Δείτε το βίντεο: