Διάβασα την ιστορία της κυρίας που ο σύζυγός της, την άφησε για άλλη και εκείνη του είπε πως έχει άλλον και ταυτίστηκα πάρα πολύ (δες εδώ)! Κάτι παρόμοιο συνέβη και σ΄εμένα.
15 χρόνια σχέσης και γαμου, με δύο παιδιά 10 και 12 ετών, ο κυριος αποφάσισε να με αδφήσει για τη γραμματέα του και μάλιστα ήρθε και μου το ειπε.
Δεν ήταν σοκ για μένα το ήξερα πριν μου το πει αλλά περίμενα ότι θα του περνούσε.
Δεν ξέρω εκείνη τη μέρα που βρήκα το κουράγιο και όταν ήρθε να μου ζητήσει διαζύγιο γιατί ερωτεύτηκε άλλη, του είπα “Ευτυχώς με βγαζεις από τη δύσκολη θέση γιατί υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή μου και δεν ήξερα πώς να στο πω!”. Κυρία εγώ του κατεβάζω τη βαλίτσα και αρχίζω και του βάζω μέσα εσώρουχα, σακάκια, παντελόνια, όλα και μάλιστα με χαμόγελο. Εκείνος με κοιτούσε σαν ηλίθιος.
Έφυγε μουδιασμένος. Δεν με είδε να καταρρέω. “Ένα μήνσ του δίνω” ειπα στην κολλητή μου. Και από εκείνη τη μέρα άρχισε ο πόλεμος.
Πήρα άδεια μια βδομάδα απ’ τη δουλειά. Πήγα κομμωτήριο, νυχού και αισθητικό που ειχα παρατήσει τον εαυτό μου τόσα χρόνια για να κοιτάζω εκείνον και το σπίτι μας. Γράφτηκα γυμναστήριο και για δύο μέρες σηκωσα τα μαγαζιά και άλλαξα τη γκαρνταρόμπα μου.
Μια Παρασκευή βράδυ ήρθε να πάρει τα παιδιά, ανοίγω την πόρτα, του πέφτουν τα σαγόνια. Φορούσα ένα κολλητό μαύρο φόρεμα, ντυμένη βαμμένη χτενισμένη στην πένα, έτοιμη για έξω. “Κάνε λίγο γρήγορα γιατί με περιμένουν και μου έχεις κλείσει το αυτοκίνητο” του είπα βιαστική, καθώς έπαιρνε τα παιδιά.
Το ίδιο βράδυ Πανταζής. Όλα τα λεφτά λουλούδια. Πήγε η σέλφι τα βίντεο και τα στόρις σύννεφο. ΣΕ ΟΛΑ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΕ. Δεν κοιμήθηκε πριν τις 6 το πρωί. Γύρισα σπίτι με ένα γκομενάκι 12 χρόνια μικρότερο. Ξεκίνησε για πλάκα και άρχισε η φάση να χοντραίνει. Κάθε ΣΚ μπουζούκια μαζί και αυτός και οι κοινές σελφι πηγαίναν σύννεφο. Ο πρώην άντρας μου στα μαύρα του τα χάλια. Μέσα μου έκλαιγα και απ’ έξω έδειχνα ανετη. Δεν ξέρω πού βρήκα το κουράγιο όμως να σας πω την αλήθεια, άρχισε να μ αρέσει η νέα μου ζωή.
Άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου. Άρχισα να καταλαβαίνω πόσα πράγματα αρνήθηκα για χάρη του, πόσες φορές άφησα τη δική μου καλοπέραση για τη δική του.
Στα παιδιά μου εννοείται βράχος. Τα έστελνα στον πατέρα τους πλυμένα περιποιημένα με καινούρια ρούχα και παπούτσια. Αλλά έδειχνα με κάθε τρόπο πόσο καλά περνούσα. Φωτογραφίες από το γυμναστήριο, από διασκεδάσεις από καφέδες με τον πιτσιρικά, μέχρι διήμερο πήγαμε στο Ναύπλιο και ανέβασα τα πάντα.
Πέρασαν έτσι δύο μηνες.
Ο πρώην άντρας μου γύρισε μετανιωμένος και πιωμένος ένα βράδυ, έκλαιγε και μου έλεγε πως μ αγαπούσε και πως είχε κάνει λάθος, ζητώντας να τα ξαναβρούμε.
Αυτο ήθελα όταν χωρίζαμε ναι. Σε άλλη περίπτωση θα πέταγα τη σκούφια μου και θα έπεφτα στην αγκαλιά του.
Όμως φεύγοντας μου έκανε ενα δώρο.
Την ελευθερία μου, που δεν ήξερα ότι την είχα χάσει δίπλα του.
Την ελευθερία να περνάω καλά και εγώ, να με αγαπώ και να με υπολογίζω.
Του είπα πως και εγώ τον αγαπούσα και είχα κάνει λάθη αλλά δεν ξαναγυρνούσα.
Όταν περπατάς σε ένα δάσος και πέφτεις συνέχεια στο ίδιο δέντρο, δηλαδή στον ίδιο άνθρωπο που σε πρόδωσε, δεν σημαίνει πως ο άνθρωπος αυτός είναι η μοιρα σου.
Σημαίνει απλά πως έχασες τον δρόμο.
Δεν ήθελα να ζω με την αγωνία αν με κερατώνει, αν θα με απατήσει ξανά και αν έμμεσα θα μου ζητήσει να θυσιάσω πάλι τον εαυτό μου.
Του έδωσα ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο και του είπα πως πρέπει να φύγει , γιατί έχω να πάω στον Πλούταρχο.
“Πουθενά δεν θα υπάρχω, θα μαι άφαντος για σένα. Το λέει και ο Γιαννάκης μωρό μου” του απάντησα και έκλεισα την πόρτα στην παλιά μου ζωή.
Για πάντα.
Μιρέλλα
