Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 5174

Έμεινα έγκυος από τον ξάδερφό μου και έγινα ανύπαντρη μητέρα

0

Με λένε Τζένη, Μαρία, Ειρήνη δεν έχει σημασία πως. Μια ιστορία σας, για μια κοπέλα που ερωτεύτηκε τον ξάδερφό της, με έκανε να θελήσω να γράψω και εγώ τη δική μου ιστορία που μοιάζει εξωπραγματική αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι.  Εγώ δυστυχώς δεν τον ερωτεύτηκα, τον υπέμεινα.

Ήμουν 9 χρονών όταν με άγγιξε πρώτη φορά. Ήταν Πρωτοχρονιά όπως τώρα και οι γονείς μας είχαν τραπέζι. Μετά την αλλαγή του χρόνου μας κοίμισαν στο ίδιο δωμάτιο εμένα, τον ξάδερφό μου και τη μικρή του αδερφή, τη ξαδέρφη μου. Η ξαδέρφη μου κοιμήθηκε αμέσως και εμείς μιλάγαμε. Με ρώτησε αν ήθελα να με αγγίξει εκεί για να δω πως είναι. Ήταν 15. Αρνήθηκα και έβαλε το χέρι του εκεί με τη βία. Και ύστερα ξανά και ξανά. Ένιωθα άβολα, ένιωθα ταχυπαλμία, φόβο, πανικό, μια ζέστη με έκαιγε στο πρόσωπο, πνιγόμουν. Αυτό το συναίσθημα έμελλε να το ζήσω πολλές φορές.

Όποτε ερχόταν σπίτι ή πηγαίναμε εμείς στο δικό τους, γινόταν το ίδιο. Το βρήκε “παιχνίδι” και το έκανε συνέχεια. Έλεγα πολλές φορές στους γονείς μου ότι δεν ηθελα να πάω ότι δεν μου άρεσε αλλά δεν με άκουγαν, μου έλεγαν “Έλα μωρέ τί σου έκανε ο Νίκος και δεν τον θες; Αφού σε παίζει ποιό είναι το πρόβλημά σου;”. Ναι με έπαιζε αλλά δεν ήξεραν πώς. Και δεν τολμούσα να πω γιατί μου είπε πως αν μιλούσα θα με έκανε ρεζίλι στο σχολείο και στους γονείς μου και θα τους έλεγε πως εγώ τον είχα αγγίξει. Άλλες φορές με απειλούσε πως αν μιλούσα, θα το έκανε και στην αδερφή του. Προτιμούσα να πεθάνω παρά να κάνει κάτι τέτοιο.

Μεγαλώνοντας δεν έμεινε στα αγγίγματα. Μου έκανε και άλλα, ένιωθα έρμαιο δεν αντιδρούσα. Ήξερα όποτε πλησίαζε τί ήθελε και δεν αντιδρούσα, σαν να κέρωνα κάθε φορά, δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. Ώσπου ήρθε το μοιραίο λίγο πρίν φύγει φαντάρος. Ήμουν 14 και ήταν 20. Είχα καθυστέρηση, δεν καταλάβαινα γιατί και με πήγε η μάνα μου στον γιατρό ο οποίος μας είπε πως ήμουν έγκυος. Φωνές, χαστούκια, κλαυθμός και οδυρμός και ποιός ήταν ο πατέρας να πάνε να τον βρουν. Που να τους έλεγα ποιός ήταν θα γινόταν μεγαλύτερος χαμός. Λυπόμουν τη θεία μου, που μεγάλωνε μόνη της δύο παιδιά από όταν πέθανε ο θείος μου και δεν μίλησα, δεν είπα ποτέ ποιός είναι ο πατέρας. Ούτε σήμερα ξέρουν.

Η οικογένεια έκανε συμβούλιο να δει τί θα κάνει με το παιδί της “πόρνης που ξεστράτισε.” Τα σενάρια δύο, ή θα το έριχνα ή θα με έστελναν στο χωριό της μαμάς μου μαζί με τη μαμά μου να γεννήσω εκεί κρυφά. Μόλις άκουσα για ρίξιμο, δεν ξέρω πως και γιατί, ποτέ δεν μπόρεσα να το εξηγήσω, πες το ένστικτο, τινάχτηκα ως εκεί πάνω. “ΕΓΩ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΡΙΧΝΩ” ούρλιαξα μέσα στο πρόσωπο του πατέρα μου και τρόμαξε. Νόμιζε πως τρελλάθηκα. Τελικά τίποτα από τα δύο δεν έγινε, μπήκε η νονά μου , η καλή μου η νονά στη μέση και είπε ότι θα με έπαιρνε εκείνη στο σπίτι της που ζούσε λίγο πιο μακριά από την Αθήνα. Και έτσι και έγινε. Πήγα και έμεινα στο σπίτι της και 2 φορές την εβδομάδα ερχόταν η μαμά μου και με έβλεπε. Ήταν κάπως ανακουφιστικό γιατί έστω και έτσι γλίτωσα από τον ξάδερφο και δεν μπορούσε άλλο να με πειράξει. Μετά από 8 μήνες, γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι.

Πέρασα τρελή κατάθλιψη, στην αρχή δεν ήθελα να βλέπω το παιδί γιατί μου θύμιζε αυτόν ή γιατί άλλες φορές ένιωθα ανίκανη να το μεγαλώσω ή να το ταίσω και να το φροντίσω σωστά. Άλλες στιγμές μου έλειπαν το σχολείο και οι φίλες μου που άφησα απότομα μέσα σε μια εβδομάδα χωρίς καμία εξήγηση. Η νονά μου στάθηκε νεράιδα στο πλάι μου, με βοήθησε πολύ και όταν ήμουν λεχώνα με πήγε σε ψυχολόγο. Εκεί μίλησα και ξέσπασα και τα είπα όλα. Μίλησα και στη νονά μου η οποία με παρότρυνε να τον καταγγείλω αλλά δεν ήθελα με μωρό παιδί να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Μεγάλωσα απότομα και στα μόλις 15 μου χρόνια, ένιωθα υπεύθυνη γι αυτό το παιδί. Δεν ήθελα άλλους μπελάδες στο κεφάλι μου, δεν ήθελα να ξαναζήσω τον εφιάλτη, ήθελα να προχωρήσω.

Είμαι 32 χρονών σήμερα και πολύ περήφανη για τον 17χρονο γιο μου, που φέτος ετοιμάζεται για Πανελλήνιες. Νιώθω ευλογημένη που παρ’ όλο που το παιδί μου είναι παιδί αιμομιξίας και κακοποίησης ταυτόχρονα, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με την υγεία του. Οι γονείς μου δεν έμαθαν ποτέ ποιός είναι ο πατέρας, έμαθαν όμως να αγαπούν εμένα και τον εγγονό τους που μπήκε στη ζωή τους με πολύ παράδοξο τρόπο αλλά τους την άλλαξε γιατί τον υπεραγαπούν και δεν μπορούν χωρίς αυτόν. Ο ξάδερφός μου παραδόξως, παντρεύτηκε αλλά δεν κατάφερε ποτέ να κάνει παιδί, έμαθα χρόνια μετά πως είχε πρόβλημα γονιμότητας. Βλέπετε έστω και άτυπα, Ο Θεός τιμωρεί.

Δεν μετανιώνω για την απόφασή μου να κρατήσω τον γιο μου, μετανιώνω μόνο που δεν πήρα απόφαση να τελειώσω το σχολείο και να προχωρήσω τη προσωπική μου ζωή. Είμαι μόνη μου από επιλογή και από φόβο γιατί μέχρι και σήμερα, υπάρχουν βράδια που βλέπω σε εφιάλτες, το πρόσωπο του ξάδερφου να σκύβει και να με απειλεί.

Καλή χρονιά σε όλους τους μόνους γονείς, καλή δύναμη και καλή δικαιοσύνη.
Όλα μπαίνουν στη θέση τους κάποτε και όλοι τα βρίσκουν όλα μπροστά τους. Να το θυμάστε!

Τζένη, Μαρία, Ειρήνη, δεν έχει σημασία πώς…

Οι γονείς του δεν με ήθελαν και εκείνος τους έβγαλε από τη ζωή του

0

Διάβασα την ιστορία της Μαριαλένας και θέλω να πω, πως είμαι πολύ τυχερή.  Οφείλω να σας ομολογήσω ότι τα πεθερικά μου, η αδερφή του συζύγου και όλο το γενεαλογικό του δέντρο, έλεγαν τα χειρότερα για μένα. Επειδή ήμουν 32 ετών χωρισμένη με δύο παιδιά και μεγαλύτερή του, με αποκαλούσαν πόρνη και λίγη και μου το έδειχναν. Ακόμα και τη μέρα του γάμου μας, δημιούργησαν προβλήματα. Μάλιστα μου έκαναν δώρο ένα εντυπωσιακό ψεύτικο δαχτυλίδι δώρο, να δεί ο κόσμος πως με “αγάπησαν” ξαφνικά, ενώ το κορυφαίο ήταν που στη δεξίωση του γάμου, η πεθερά μου, ζήτησε από τον μετρ να της φέρει να πιεί κόνιο!

Ξαφνικά άλλαξε στάση απέναντί μου για να με έχει από κοντά και να ελέγχει για να με ξεπαστρέψει.Μου έκανε πολλά, το ίδιο και η αδερφή του. Ο πατέρας του, πιο πονηρός, χρησιμοποίησε άλλη μέθοδο πιο ανήθικη αλλά μάταια. Οι φίλοι μας, έβλεπαν όσα περνούσαμε και μας στήριζαν πιστεύοντας σε εμάς. Έκανα 5 χρόνια υπομονή ανέχτηκα πολλά και δεν σας κρύβω πως πολλές φορές σκέφτηκα να χωρίσω για να βρω την ησυχία μου εγώ και τα παιδιά μου και ο καλός μου να με ξεπεράσει και να βρεί μια κοπέλα να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Ίσως ήταν καλύτερα, σκεφτόμουν. Ώσπου συνειδητοποίησα πως το πρόβλημά τους, δεν ήμουν εγώ.

Το πρόβλημά τους, ήταν που η όλη κατάσταση τους ξεβόλευε. Δεν είχαν το γιο τους άξιο για τίποτα, τον έβλεπαν σαν τσέπη και επειδή η χορηγία κόπηκε, άλλαξαν τα δεδομένα. Δεν τον υπολόγισαν ποτέ για τίποτα και δεν τους άρεσε που τον έβλεπαν σε καλύτερη κατάσταση από τη δική τους, οπότε εγώ ήμουν το εξιλαστήριο θύμα τους. Θεωρούσαν πως ο γιος τους δεν είχε άποψη και προσωπικότητα και γι αυτό έριχναν ευθύνες σε εμένα, ότι δηλαδή έφταιγα για όλα εγώ και ότι εγώ τον “χειριζόμουν”. Μακάρι να ήξεραν το παιδί τους καλύτερα, θα έτριβαν τα μάτια τους. Αλλά δεν είχαν την ωριμότητα να είναι έστω τυπικοί , παρά συνέχιζαν να παραμένουν ακραίοι μπαστουνόβλαχοι! Δεν είχαν ίχνος κοινωνικής μόρφωσης και δεν ήξεραν να σταθούν στο παιδί τους ούτε να κάνουν υπομονή και να αφήσουν το χρόνο να δείξει αν άξιζα να είμαι στη ζωή του παιδιού τους.

Τελικά ο άντρας μου, έβγαλε τους γονείς του από τη ζωή του, μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες για το αυτονόητο. Δεν είχε την απαίτηση να με αγαπήσουν αλλά απαιτούσε να σέβονται εμένα και τα παιδιά μου. Αν βέβαια ήμουν διάσημη και πλούσια, και 30 χρόνια μεγαλύτερη να ήμουν και 5 παιδιά να είχα, θα με λάτρευαν! Με τον άντρα μου βλέπαμε τα ίδια πράγματα, σεβάστηκα την οικογένειά του κι ας έλεγαν για μένα κι ας μου έκαναν το βίο αβίωτο. Εμένα με ενδιέφερε μόνο η δική του άποψη. Και με τη στάση του αυτή, μου απέδειξε πόσο με αγαπά, με νοιάζεται και με υπολογίζει.  Πόσο υποστήριξε την επιλογή του, δηλαδή εμένα και τα παιδιά ΜΑΣ, όπως αποκαλεί τα παιδιά μου.

Αν αναρωτιέστε για τα πεθερικά και την αδερφή του; Κάνουν πως δεν τον ξέρουν στη γειτονιά και δεν του μιλάνε. Του είπαν ξεκάθαρα πως αν δεν με χωρίσει και δεν τους ζητήσει συγγνώμη, δεν θα του ξανανοίξουν τη πόρτα τους.  Μόνο που ξεχνάνε πως έχουν και μια κόρη να παντρέψουν. Πως η ζωή είναι στιγμές, είναι μικρή. και δεν ξέρεις πως τα φέρνει!

Άρτεμις

Ο πρώην σύζυγος με υπέβαλλε σε στεiρωση παρά τη θέλησή μου

0

O μόνος λόγος που θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου είναι μήπως μπορέσω να βοηθήσω κάποια γυναίκα…

Παντρεύτηκα στα 17 χωρίς να θέλω λόγω εγκυμοσύνης, αυτό πίστευα πως ήταν το σωστό.Έκανα δύο υπέροχα παιδιά άλλα τον λάθος γάμο, με έναν ανύπαρκτο σύζυγο και αδιάφορο πατέρα. Πέρασα διάφορες δυσκολίες όπως την βία και την απιστία αλλά αυτό που με διέλυσε το έμαθα 5 χρόνια μετά την δεύτερη γέννα μου. O πρώην σύζυγος με την μητέρα του σε συνεννόηση με τον γιατρό, μου έκαναν στείρωση χωρίς να το γνωρίζω λες και ήμουν σκυλί. Περιττό να πω τί έγινε, εκεί ξεχείλισε το ποτήρι και τέλος. Η τελευταία τού κουβέντα ήταν “εγώ θα κάνω κι άλλα παιδιά αν θέλω, ενώ εσύ όχι…”.

Δεν φτάνει τα όσα μας είχε κάνει, συνέχιζε να είναι εκδικητικός και σε εμένα και στα παιδιά.Και εκείνος και η οικογένεια του.Και στα ξαφνικά γνωρίζω τον πρίγκιπα τού παραμυθιού που αγκάλιασε εμένα και τα παιδιά μου σαν να υπήρχε από πάντα στη ζωή μας.Τα παιδιά τον έχουν δεχτεί σαν μπαμπά, σαν να μην υπήρξε ποτέ κανένας άλλος στην ζωή τους, έχουν βρει την αγάπη,την στοργή και την σημασία σε αυτόν τον μπαμπά,και εγώ την απόλυτη αγάπη και στήριξη. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να το ζήσω αυτό και ευχαριστώ Το Θεό με όλη μου την καρδιά. Το μόνο που θα ήθελα ένα τρίτο παιδάκι αλλά δυστυχώς δεν μπορώ. Λένε πως οι ψυχές των μωρών διαλέγουν την μητέρα τους, δεν υπάρχει άραγε κάποια ψυχή να με αναζητά; Ελπίζω σε ένα θαύμα!!

Βιολέτα

Ο πρώην άντρας μου και η μητέρα του με ήθελαν στο ψυχιατρείο

0

Ήμουν 20 χρονών όταν τον γνώρισα στη καφετέρια που εργαζόμουν. Είχαμε 10 χρόνια διαφορά αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο να ερωτευτούμε και από το πρώτο κιόλας βράδυ να φύγουμε μαζί. Μόνο μας εμπόδιο, η απόσταση. Έμενε στη Κρήτη και είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη να δεί τους φίλους του. Περάσαμε όλο το καλοκαίρι μαζί, πήρε κι άλλη άδεια από τη δουλειά του αλλά ήρθε η μέρα που έπρεπε να γυρίσει. Εκείνη τη μέρα που έκλαψα τόσο πολύ, δεν φαντάστηκα πόσο περισσότερο θα έκλαιγα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου μαζί του.

Πέρασαν λοιπόν 5 χρόνια. 5 χρόνια χαλάγαμε όλα μας τα λεφτά στα εισιτήρια, 5 χρόνια ζούσαμε για τις γιορτές και τις αργίες, 5 χρόνια κρεμόμασταν από τα τηλέφωνα. Ώσπου ήρθε η συζήτηση για οικογένεια και παιδί. Εκείνος έλεγε ότι δεν μπορούσε να περιμένει άλλο, ότι ήταν ήδη 35 και ήθελε να κάνει οικογένεια.Εγώ όσο κι αν τον αγαπούσα, ήμουν 25 και ήθελα να κάνω το μεταπτυχιακό μου αλλά και το μεταπτυχιακό να μην είχα, πώς θα κάναμε οικογένεια Θεσσαλονίκη-Κρήτη; Δεν είχαμε άλλη λύση και χωρίσαμε.

Φυσικά δεν γράφτηκα ποτέ στο μεταπτυχιακό. Έβαλα πλερέζα και το μόνο που έκανα ήταν να δουλεύω και μετά να κλείνομαι στο σπίτι και να κλαίω. Ένα πρωί μετά από 6 μήνες, τον βρήκα έξω από τη πόρτα μου. Τρελλάθηκα. Μου είπε πως θα με περίμενε όσο χρειαζόταν και του είπα ενθουσιασμένη ότι δεν χρειαζόταν γιατί θα τον παντρευόμουν το επόμενο πρωί. Κι έτσι κι έγινε. Άφησα τη δουλειά μου και εκείνη τη φορά, γυρίσαμε στο σπίτι του μαζί.

Στο σπίτι του. Αυτό που έμελλε να γίνει το προσωπικό μου κολαστήριο. Παιδί μονογονεϊκής οικογένειας ο Αλέξης, είχε μόνο τη μητέρα του. Τη γνώριζα πρώτη φορά και μου φαινόταν καλή, δεν είχα λόγο να μην τη συμπαθήσω. Πολύ σύντομα είχα κάθε λόγο να τη μισώ. Ο άνθρωπος αυτός ήθελε να ορίζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Από το τι θα φάμε, μέχρι και πότε θα το κάνουμε. Μπαινόβγαινε στο σπίτι μας με κλειδί και είχε άποψη για όλα. «Δεν πλένεις καλά τα πιάτα» «Τα σεντόνια δεν είναι σωστά σιδερωμένα» «Εμένα η μάνα μου, μου είχε μάθει…» «Ο κόσμος δεν ζεί μόνο με μακαρόνια» «Αυτό το απορρυπαντικό να παίρνεις». Ήθελα να της φωνάξω μέσα στα μούτρα της ένα τεράστιο «ΧΕΣΤΗΚΑ» αλλά το κρατούσα μέσα μου και κάθε μέρα με έτρωγε. Όχι η δική της στάση αλλά η στάση του άντρα μου, που όποτε έλεγα κάτι για τον πόλεμο νεύρων που μας έκανε η μάνα του ή θα όρμαγε να την υπερασπιστεί ή απλά θα έβγαινε από το δωμάτιο κλείνοντας τη πόρτα δυνατά ή λέγοντας «Μπες στη θέση της, μάνα μου είναι». Γιατί αντί να τη βάλει στη θέση της, του ήταν πιο εύκολο να θέλει να βάλει εμένα στη δική της. Ένιωθα φυλακισμένη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όποτε ήθελα, να φάω ό,τι ήθελα, να περιποιηθώ τον άντρα μου όπως ήθελα. Ο γάμος μας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Τότε που σκέφτηκα το διαζύγιο, έμεινα έγκυος.

Τρελλοί κι οι δυο τους από χαρά, εγώ όμως καθόλου. Το ομολογώ, σκέφτηκα την έκτρωση για να απαλλαγώ από δαύτους και να μπορέσω να φύγω από το νησί. Αλλά δεν το έκανα, δεν μου έφταιγε σε τίποτα το παιδί. Ο πόλεμος νεύρων συνεχίστηκε φυσικά και στην εγκυμοσύνη. Ο Αλέξης έλειπε όλη μέρα για δουλειά κι εγώ δεν μπορούσα να ησυχάσω στιγμή μέσα στο σπίτι ΤΟΥΣ. Εννοείται ότι τον γυναικολόγο τον διάλεξε η μάνα του γιατί «Εμείς οι παλιές έναν γυναικολόγο είχαμε, αυτόν που είχε και η μάνα μας» και εννοείται ότι δεν έπρεπε να πίνω καφέ, δεν έπρεπε να βγαίνω πολύ για να μην λέει ο κόσμος ότι έγκυος πήρα τους δρόμους (ενώ ήμουν στο τσάκ να πάρω τα βουνά), δεν έπρεπε να ετοιμάζω τα ρούχα του παιδιού αν δεν έκλεινα τον έβδομο, δεν έπρεπε να κουνάω ούτε τα βλέφαρά μου μην τυχόν και αποβάλλω και φυσικά με τίποτα δεν έπρεπε να κάνω κορίτσι.

Ήρθε η μέρα που έφερα ένα όμορφο μελαχρινό κοριτσάκι στον κόσμο. Τη κόρη μου. Η ευτυχία μου κράτησε 3 μέρες στο μαιευτήριο που ήμασταν οι τρείς μας, εγώ το παιδί και ο άντρας μου. Γυρίζοντας στο σπίτι τα πράγματα χειροτέρεψαν. Δεν μπορούσα να ταΐσω το παιδί μου χωρίς τη «γνώμη» της, δεν μπορούσα να το κάνω μπάνιο, να το νανουρίσω, να το πάρω αγκαλιά γιατί «το παιδί μαθαίνει στα χέρια». Εγώ που πόνεσα για να βγάλω την εγκυμοσύνη, που ανεχόμουν τον απόλυτο φασισμό για χάρη του παιδιού της, εγώ που γέννησα αυτό το μωρό, δεν μπορούσα να το χαρώ.Καλά γι αυτό το ηλίθιο κόλλημα που έχουν άτομα σαν εκείνη με το όνομα του παιδιού μην το συζητήσουμε, μόνο που δεν το βάφτισε μέσα από τη μήτρα μου μη και δεν πάρει το όνομά της. Σύντομα έπαθα κατάθλιψη.

Για ένα χρόνο το παιδί μου μεγάλωσε χωρίς εμένα. Γιατί αντί να πάρω τη κατάσταση στα χέρια μου και ή να την πετάξω έξω ή να φύγω από εκεί μέσα, εγώ κοιμόμουν. Κυριολεκτικά. Μέρα και νύχτα. Σταμάτησα το θηλασμό γιατί δεν είχα γάλα και το παιδί το ανέλαβε αυτή και ο γιος της.  Εγώ μόνο σηκωνόμουν το πρωί, τη χάζευα για λίγο στη κούνια της και μετά έμπαινε η πεθερά μου στο δωμάτιο και με έβγαζε έξω για να μην τη ξυπνήσω, να μην την αναστατώσω, μη το ένα μη το άλλο. Κι έτσι κλεινόμουν στο δωμάτιό μου και κοιμόμουν και όταν δεν κοιμόμουν, ένιωθα απίστευτους πόνους στο σώμα μου και αναγκαζόμουν να παίρνω παυσίπονα. Πρώτα ένα την ημέρα μετά δύο μετά 7 και 10. Όταν έμεινα έγκυος έτρεξαν να βρούν γυναικολόγο και τώρα που δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, με πέταξαν σε ένα δωμάτιο και έκαναν το κορόιδο. Ένα βράδυ, μέσα στη ζαλάδα μου, την άκουσα να λέει «Να τη πάμε στο ψυχιατρείο να τη κλείσουμε, δεν μπορεί να μεγαλώσει το παιδί με αυτή εδώ μέσα». Και ο άντρας μου, συμφωνούσε. Αυτός που υποτίθεται ότι με αγαπούσε τόσο που με έφερε από την άλλη άκρη για να κάνουμε οικογένεια, αντί να πετάξει τη μάνα του έξω που μέρα με τη μέρα μας διέλυε, ήθελε να με κλείσει στο τρελλάδικο και να ζήσει το παιδί του χωρίς μητέρα. Αυτός που ήταν παιδί μονογονεϊκής οικογένειας και ήξερε πόσο δύσκολο είναι….

Όχι, δεν θα μεγάλωνε η μικρή μου άλλον ένα χρόνο χωρίς εμένα. Το επόμενο πρωί σηκώθηκα ζαλισμένη και η πεθερά μου απόρησε «Πέσε για ύπνο, πώς θα βγείς έτσι έξω;» μου είπε. Δεν της έδωσα σημασία, κατέβηκα στο λιμάνι και πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου κλαίγοντας. Την επόμενη μέρα, ήρθε στο νησί με έναν δικηγόρο, πήρα το παιδί μου και φύγαμε. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς έκανε η μάνα του. Έβριζε, καταριόταν, έσκουζε, ούρλιαζε, τράβαγε το μωρό, έκανε σαν τρελλή. Ο άντρας μου, ή καλύτερα ο πρώην άντρας μου, είχε ξαφνιαστεί. Ίσως τότε πια, στο έσχατο σημείο που αποκαλύφθηκε ότι αν κάποιος χρειαζόταν ψυχίατρο ήταν η μητέρα του, να κατάλαβε. Αλλά ήταν αργά πια. Όταν έπρεπε να καταλάβει και να κάτσει κάτω να τα βρούμε και να βάλουμε όρια μαζί, θύμωνε και βάραγε τις πόρτες μην του θίξουμε τη μανούλα. Ο καθένας ας πληρώσει τα λάθη του λοιπόν. Εκείνος την αδυναμία του να επιλέγει ο ίδιος για τη ζωή του κι εγώ τη δική μου αδυναμία να πατάω πόδι σε ό,τι με κάνει δυστυχισμένη. Κι αν δεν πάτησα πόδι για τη δική μου ευτυχία, την ευτυχία της κόρης μου δεν τη διαπραγματεύομαι ποτέ και με κανέναν.

Ξανθή

Ρόδος: Ο απολογισμός της πύρινης «κόλασης» – Συνολικά 50.000 ελαιόδεντρα και 2.500 ζώα «χάθηκαν» από τη φωτιά

0

Σημαντικά μικρότερες ήταν οι ζημιές φυτικού κεφαλαίου στη περιοχή της Θεσσαλίας

Συνολικά 50.000 ελαιόδεντρα και 2.500 ζώα «χάθηκαν» από τη φωτιά στη Ρόδο , ενώ μεγάλες είναι και οι καταστροφές ζωικού κεφαλαίου και εγκαταστάσεων στη Θεσσαλία.

Σύμφωνα με πρώτες εκτιμήσεις από κλιμάκιο του ΕΛΓΑ, που βρέθηκε στη Ρόδο μετά από εντολή του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Λευτέρη Αυγενάκηοι καταστροφές που σημειώθηκαν από τις φωτιές στο νησί υπολογίζονται σε 50.000 ελαιόδεντρα και 2.500 ζώα και μελισσοσμήνη.

Οι περισσότερες καταστροφές φυτικού κεφαλαίου εντοπίζονται κυρίως στις Τοπικές Κοινότητες Απόλλωνος, Ασκληπιείου, Γενναδίου και Βατίου, και αφορούν εκτός από ελαιόδεντρα, περιορισμένο αριθμό στρεμμάτων άλλων δενδροκαλλιεργειών, κηπευτικών και αμπελοκαλλιεργειών. Σε ό,τι αφορά τις απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο, ο τελικός αριθμός θα οριστικοποιηθεί μετά την υποβολή δηλώσεων εκ μέρους των κτηνοτρόφων.

Παράλληλα, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΑΑΤ, κλιμάκιο του ΕΛΓΑ συμμετείχε σε σύσκεψη, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και κατόπιν συνεργασίας με τους αρμόδιους Αντιπεριφερειάρχες αποφασίστηκε να γίνει δεκτό το αίτημα των παραγωγών και να δοθεί παράταση της προθεσμίας υποβολής των δηλώσεων για τις ζημίες από τις πυρκαγιές μέχρι τις 14 Αυγούστου 2023 και να γίνει άμεσα ο ενταφιασμός των καμένων ζώων σε εφαρμογή των κανόνων της Δημόσιας Υγείας και σε συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών του ΕΛ.Γ.Α. και των ΔΑΟΚ.

«Ο ΕΛΓΑ, αξιοποιώντας τις διαθέσιμες εικόνες από το δορυφορικό σύστημα “Copernicus”, για να προσδιοριστούν οι καλλιέργειες εντός των καμένων περιοχών από την πύρινη λαίλαπα και σε συνδυασμό με τις δηλώσεις των παραγωγών, θα συντάξει ψηφιακό αρχείο με τους δικαιούχους αποζημιώσεων», αναφέρει το ΥΠΑΑΤ σε ανακοίνωσή του.




Φωτιές στη Θεσσαλία

Σημαντικά μικρότερες ήταν οι ζημιές φυτικού κεφαλαίου στη περιοχή της Θεσσαλίας, οι οποίες αφορούν κυρίως καλλιέργειες αμυγδάλων και εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό άλλων δενδροκαλλιεργειών, ενώ σημαντικές ζημίες υπάρχουν σε σιτηρά, τα οποία είχαν συγκομισθεί όπως επίσης σε αμπελοκαλλιέργειες.

Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, μεγάλες είναι οι απώλειες ζωικού κεφαλαίου σε μια σειρά κοινοτήτων. Στις περισσότερες περιπτώσεις εξ αυτών χθες και σήμερα οι υπάλληλοι του ΕΛΓΑ σε συνεργασία με τις υπηρεσίες των ΔΑΟΚ επιχειρούν τόσο τις εξατομικευμένες εκτιμήσεις ανά κτηνοτροφική μονάδα, όσο και επισπεύδουν τις διαδικασίες ενταφιασμού των καμένων ζώων σύμφωνα με τους κανόνες δημόσιας υγείας.

Επιπλέον, τεράστιες είναι οι καταστροφές που έχουν σημειωθεί σε υποδομές, εγκαταστάσεις και γεωτεχνικό εξοπλισμό, όπως ποιμνιοστάσια, αποθήκες, στάβλους και γεωργικά μηχανήματα.

Η προθεσμία υποβολής των δηλώσεων από αγρότες και κτηνοτρόφους για τις ζημιές από τις τρέχουσες φωτιές έχει καθοριστεί 15 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της κατάσβεσής τους και για τις δυο περιοχές.

Αποστολάκης για εκρήξεις στην Ν.Αγχίαλο: «Τα ερωτήματα είναι πολλά και χρήζουν απαντήσεων»

0

«Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης που βρέθηκε η 111 Πτέρυγα Μάχης με τις εκρήξεις στις αποθήκες πυρομαχικών, την εκκένωση του αεροδρομίου και την απομάκρυνση των μαχητικών αεροσκαφών F-16, για προληπτικούς λόγους είναι πολλά και χρήζουν απαντήσεων, για να μάθουμε τι έφταιξε και η κατάσταση είχε αυτή την άσχημη εξέλιξη», τονίζει ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Ευάγγελος Αποστολάκης.

Ο πρώην υπουργός Άμυνας και επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ θέτει τα εξής ερωτήματα:

«- Γιατί έφτασε η φωτιά στις εγκαταστάσεις της 111 Πτέρυγας Μάχης;

– Αν είχε καθαριστεί ο χώρος, τι ήταν αυτό που πυροδότησε τα πυρομαχικά;

– Ποιο είναι το σχέδιο πυρόσβεσης και γιατί απέτυχε;».

Ο κ. Αποστολάκης αναφέρει ότι «υπάρχουν ευθύνες και αναμένουμε από τον πρωθυπουργό και του υπουργό Εθνικής Άμυνας, να διερευνήσουν εξονυχιστικά και με μεγάλη αυστηρότητα το θέμα και να δώσουν τις αναγκαίες εντολές, ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, για να μην ξανασυμβεί ανάλογο περιστατικό σε κρίσιμες για την ασφάλεια της χώρας εγκαταστάσεις». Σημειώνει, τέλος, ότι «έχει τεράστια σημασία για την χώρα μας, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, να μην εκτίθενται μέσα από τέτοια πρωτοφανή γεγονότα».

O Πατούλης ζητάει συγγνώμη για τις ζεϊμπεκιές στο Ζάππειο

0

Την «ειλικρινή του συγγνώμη» εξέφρασε ο Γιώργος Πατούλης μετά τον σάλο γύρω από το πρόσωπό του σχετικά με το ζεϊμπέκικο που χόρεψε σε εκδήλωση στο Ζάππειο.

«Χτες παρευρέθηκα σε μια εκδήλωση γυναικών της ομογένειας, που διοργανώθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο. Προς το τέλος της εκδήλωσης αυτής και λίγο πριν την αποχώρηση μου, κάποιες από τις παρευρισκόμενες μου ζήτησαν να χορέψω μαζί τους κι εγώ εντελώς λανθασμένα, όπως οφείλω να παραδεχθώ εκ των υστέρων, ανταποκρίθηκα θετικά στην πρόσκληση τους. Ήταν μια κακιά στιγμή, για την οποία θέλω ειλικρινά να ζητήσω συγγνώμη.

Σε όλη την πολιτική μου διαδρομή έχω αποδείξει ότι δεν κρύβομαι στα δύσκολα, κι έχω το πολιτικό θάρρος να παραδέχομαι και να διορθώνω τα λάθη μου. Χτες έκανα λάθος και ζητώ συγγνώμη αν σε μια δύσκολη για την Πατρίδα μας συγκυρία, έστειλα με μια στιγμιαία πράξη μου το λάθος μήνυμα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος.




Ραμόνα Βλαντή: «Δεν τολμούν να με πλησιάσουν απεριποίητοι άντρες, τους κοιτάω πρώτα στα παπούτσια»

0

Η Ραμόνα Βλαντή μίλησε στις κάμερες των ψυχαγωγικών εκπομπών και αναφέρθηκε στην Ηλιάνα Παπαγεωργίου και την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, τι κοιτάει σ’ έναν άνδρα και ποιοι άνδρες την πλησιάζουν.

Τι κοιτάζει η Ραμόνα Βλαντή σ’ έναν άνδρα

Αναφερόμενη στους άνδρες, υπογράμμισε «σε έναν άντρα κοιτάω τα παπούτσια και τα χέρια του. Δεν με πλησιάζουν εμένα τέτοιοι άνθρωποι, απεριποίητοι, λίγο δύσκολο, πέφτουν οι βαθμολογίες…».

Ερωτηθείσα για το αν θα πρότεινε τον εαυτό της στην Ηλιάνα Παπαγεωργίου, απάντησε «εγώ να πάρω τηλέφωνο την Ηλιάνα Παπαγεωργίου να προτείνω τον εαυτό μου; Δεν το έχω κάνει ποτέ και ούτε πρόκειται».

Η ξεκάθαρη επιλογή της Ραμόνας Βλαντή για το “My Style Rocks”

Όσον αφορά ποια παρουσιάστρια προτιμά να είναι στο τιμόνι του “My Style Rocks”, επεσήμανε ξεκάθαρα «προτιμώ την Ηλιάνα Παπαγεωργίου από την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου».

Νήπιο με σύνδρομο Down χαιρετά προσωπικά κάθε επιβάτη πριν κατέβει από το τρένο και το χαμόγελο του γεμίζει της καρδιές μας

0

Το συγκινητικό βίντεο διάρκειας 56 δευτερολέπτων δείχνει το νήπιο να βάζει ένα χέρι στους ώμους των ανθρώπων και να τους χαρίζει απλόχερα ένα χαμόγελο.

Ο 3χρονος Isaac Drisch ο οποίος έχει σύνδρομο Down, ταξίδευε με τρένο στη Γαλλία με τους γονείς του πριν λίγο καιρό. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο μικρός αφιέρωσε όλο του το χρόνο για να πει ένα «γεια» στους συνταξιδιώτες, με τον πατέρα του να απαθανατίζει τις συγκινητικές αλληλεπιδράσεις.

Ο πατέρας του εξήγησε: «Ο Isaac ταξιδεύει μαζί μας από πολύ μικρός, καθώς μας συνοδεύει σε όλες μας τις εκδρομές. Το πάθος του είναι να συναντά άλλους, οπότε δεν μας εκπλήσσει που το κάνει τόσο έντονα».

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, ο Ισαάκ πέρασε με χαρά δύο ώρες περπατώντας πάνω-κάτω στο τρένο για να χαιρετήσει όλους τους ανθρώπους που βρίσκονταν στα βαγόνια.

Παντρεύεται άμεσα και γίνεται πατέρας: Μεγάλες χαρές και γλέντια για Σάκη Κατσούλη και Μαριαλένα Ρουμελιώτη

0

Ο Τριαντάφυλλος, μέσα από την εκπομπή που συμμετέχει, το πρωί της Παρασκευής (28-07), ανέφερε πως πιστεύει πως το μέλλον του Σάκη Κατσούλη και της Μαριαλένας Ρουμελιώτη θα είναι ευτυχισμένο και σύντομα θα επισημοποιήσουν τη σχέση τους. Βλέποντας τις τρυφερές τους στιγμές σε ένα βίντεο που έλαβε στο κινητό του, επιβεβαίωσε τον έρωτα που τους ενώνει και εκφράζει την πεποίθησή του για την επισημοποίηση της σχέσης τους σύντομα.

549 760x491 1

Τα όσα ανέφερε ο Τριαντάφυλλος:

Αρχικά ο γνωστός τραγουδιστής τόνισε πως: «Μου έστειλε ένα φιλαράκι στο Viber ένα βίντεο με τον Σάκη, την Μαριαλένα και την Καρολίνα να χορεύουν και να τραγουδάνε και μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είδα. Γενικά περνάνε πολύ καλά και είναι σε φάση που τώρα μάλλον θα κάνει πρόταση στην Μαριαλένα και θα γίνει ο γάμος. Έτσι πιστεύω εγώ. Είναι έτοιμος να γίνει πατέρας»

550 760x458 1

«Πρέπει να πω ότι από το 2021, μπήκε μέσα για την Μαριαλένα και τη διεκδίκησε. Ακόμα κι αν δεν έχουμε μιλήσει, να λέμε αλήθειες ότι ο Σάκης την αγαπά κι έχει δείξει τι έχει κάνει για την Μαριαλένα. Τους αγαπώ, δεν το κρύβω και νομίζω ότι με αγαπάνε κι αυτοί, απλά έτυχε τώρα να γίνουν κάποια πράγματα που δεν άρεσαν σε εμένα και δεν άρεσαν στα παιδιά. Από εκεί και πέρα εννοείται ότι τους αγαπώ και δεν κρατώ κακίες. Έχουμε περάσει πάρα πολλά με αυτά τα παιδιά», ανέφερε ακόμη.