Πρόκειται για μία πραγματική ιστορία από μία γυναίκα, που όταν ήταν ακόμα μαθήτρια λυκείου είχε σχέση με τον καθηγητή της, με τον οποίο έμεινε έγκυος. Αν και η ζωή της δεν ήταν εύκολη, εκείνη δεν το έβαλε κάτω και σήμερα δίνει κουράγιο με την ιστορία της Η συγκεκριμένη ιστορία δημοσιεύτηκε αρχικά στη σελίδα «singleparent».
Ακολουθεί η ιστορία της Σάρα:
Καλημέρα σας.
Θέλω να σας πω την ιστορία μου για να δώσω κουράγιο στους μονογονείς και να δείτε πως παντού υπάρχουν δυσκολίες, δεν υπάρχει ζωή χωρίς προβλήματα όμως όλα ξεπερνιούνται αρκεί να το θες. Και εγώ το παιδάκι μου το ήθελα πολύ.
Έμεινα έγκυος από τον καθηγητή των Μαθηματικών στο Λύκειο. Παντρεμένος με δύο μικρά παιδιά γύρω στα 37. Όλες τον ήθελαν αλλά αυτός διάλεξε εμένα και αυτό με κολάκευε. Το παραμύθι κλασσικό ότι θα χώριζε ότι δεν ήταν ευτυχισμένος. Ήξερα τη γυναίκα του δεν είχα άποψη, είχα όμως μέσα μου πολύ ζήλια. Είχα τρελαθεί τότε, το είχα βάλει πείσμα να τον κερδίσω. Νιότη; Έρωτας; Τρέλα; Δεν ξέρω. Ξέρω πως στο λάκκο που έσκαψα, έπεσα πρώτη εγώ.
Μετά από 4 μήνες σχέση έμεινα έγκυος. Το κατάλαβα σχεδόν αμέσως. Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που πήρα το τεστ και βγήκε θετικό. Κλεισμένη στο μπάνιο κοιτούσα μια το τεστ και μια το κενό στον φωταγωγό. Σκέφτηκα να δώσω τέλος στη ζωή μου αλλά κάτι με κράτησε. Όχι το παιδί. Οι υποσχέσεις του. Σκέφτηκα πως αφού έμεινα έγκυος θα ήταν καλή αφορμή να φύγει από το γάμο του να ζήσουμε και να μεγαλώσουμε το παιδί μαζί. Ευτυχισμένοι επιτέλους χωρίς να κρυβόμαστε. Πόσο αφελής!
Αυτός όχι μόνο δεν χώρισε αλλά αρνήθηκε τα πάντα. Τις στιγμές μας, τα βράδια μας, τη σχέση μας, το παιδί μας, την…”αγάπη” του. Με απείλησε πως αν έλεγα τίποτα θα με έβγαζε τρελή και φαντασιόπληκτη στο σχολείο και θα με κορόιδευαν όλοι. Μου τα έλεγε και το πρόσωπό του είχε μια έκφραση…όπως όταν έχεις μπροστά σου έναν παλιάνθρωπο που μέχρι χτες τον νόμιζα ψυχούλα. Δεν πίστευα πόσο έξω είχα πέσει. Τη μια μέρα καθηγητής Μαθηματικών και την άλλη καθηγητής στο ψέμα!
Έκτρωση. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Πήγα να το κάνω. Δυο φορές πήγα και γύρισα, δεν ξέρω ρε παιδιά δεν μπόρεσα. Δεν μου έβγαινε. Το είπα στους γονείς μου, κλάμα κακό ο πατέρας μου ειδικά ούρλιαζε. Και εγώ σε μια γωνιά τους παρακολουθούσα αμίλητη. Δεν τους είπα ότι πατέρας ήταν ο καθηγητής των Μαθηματικών δεν θα άντεχα άλλες φασαρίες. Μέχρι σήμερα δεν έχουν ιδέα. Τους είπα ότι ήταν ένας εξωσχολικός μαθητής και ότι μόλις του το είπα εξαφανίστηκε και δεν μπορούσα να τον βρω. Ο καθηγητής από τότε που έμαθε για τη εγκυμοσύνη και μετά τις απειλές του, παραιτήθηκε ξαφνικά μια ωραία μέρα και έφυγε από το σχολείο δεν τον ξαναείδα ποτέ.
Οι γονείς μου με βοήθησαν να γεννήσω και να μεγαλώσω το παιδί μου και στέκονται περήφανα μέχρι και σήμερα δίπλα μας που το αγόρι μου, ο Στέλιος μου, είναι πια 12 χρονών και πάει 1η Γυμνασίου. Ομολογώ ότι πρίν λίγες μέρες που ανοίξαν τα σχολεία ένιωσα παράξενα που περνούσα τη πόρτα του σχολείου που πήγαινα εγώ κάποτε, έγκυος στον γιο μου και ερωτευμένη με ένα ψέμα. Όμως το αγόρι μου μεγάλωσε και μεγαλώνει καλά σε ένα ζεστό σπίτι με ανθρώπους που το αγαπούν.
Αυτή η ανάμνηση από το σχολείο του παιδιού μου που κάποτε ήταν και το δικό μου σχολείο, με οδήγησε να τον αναζητήσω στο facebook. Γερασμένος, σχεδόν μεσήλικας πια, όπως έψαχνα το προφίλ του, είδα ότι πέρσι έχασε το ένα του παιδί σε τροχαίο.
Δεν θέλω να το πω θεία δίκη γιατί σε κανέναν δεν αξίζει να χάνει το παιδί του, ούτε ο εχθρός μου να μη ζήσει τέτοιο πόνο. Το μόνο που θα πω είναι ότι όταν εγώ κλείστηκα στα καλύτερά μου χρόνια για να μεγαλώσω το παιδί ΜΑΣ αναλαμβάνοντας μαζί και το δικό του μερίδιο ευθύνης, εκείνος επέστρεφε αμέριμνος στο σπίτι του και αγκάλιαζε τα παιδιά του, που σε αντίθεση με το δικό μου, είχαν τον πατέρα τους.
Μην το βάζετε κάτω.
Αν δεν υπήρχαν τα καθίκια πως θα καταλαβαίναμε την αξία μας;
Εμένα αυτό το καθίκι με έκανε μάνα, έστω και έτσι.
Ας είναι καλά.
Σάρα
