Ασύλληπτες διαστάσεις λαμβάνει το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου, καθώς εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμα και για 700 μετανάστες που επέβαιναν στο μοιραίο αλιευτικό σκάφος.
Σύμφωνα, αποκλειστικό ντοκουμέντο της ΕΡΤ, και από συνομιλία που υπήρξε μεταξύ γιατρού του νοσοκομείου της Καλαμάτας με διασωθέντα του ναυαγίου αναφέρεται ότι οι επιβάτες ήταν 750.
Μέχρι στιγμής, ο τραγικός απολογισμός είναι 79 νεκροί, ενώ έχουν περισυλλεγεί 104 μετανάστες.
Η επόμενη ημέρα βρίσκει την χώρα μας σε τριήμερο εθνικό πένθος μέχρι τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, αλλά και με την κατακραυγή που δέχεται για την μη σωστή αντιμετώπιση της πρωτοφανούς τραγωδίας που συνέβη.
Από χτες, μόλις έγινε γνωστό το ναυάγιο, αρκετές ΜΚΟ με αναρτήσεις τους κάνουν για αδιαφορία του λιμενικού για την μη σωστή αντιμετώπιση της κρίσης μέχρι και αναφορές ότι οι μετανάστες που βρισκόντουσαν πάνω στο σαπιοκάραβο ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια από το λιμενικό κάτι που το υπουργείο Ναυτιλίας το αρνείται κατηγορηματικά.
Σύμφωνα με την ανάρτηση της Ιταλίδας ακτιβίστριας Nawal Soufi, αναφέρει δύο εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία: ότι εμπορικό πλοίο πέταξε νερά στο πλοίο αλλά η ενέργεια αυτή διακινδύνευσε τη σταθερότητά του καθώς οι απελπισμένοι επιβάτες έτρεχαν για να τα πιάσουν. Και ότι οι άνθρωποι δεν αρνήθηκαν τη διάσωση, όπως ισχυρίζεται το ελληνικό Λιμενικό, αλλά τη ζητούσαν πάση θυσία.
Ολόκληρη η ανάρτηση από το προφίλ του δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη μεταφρασμένη στα ελληνικά:
Οι καταγγελίες όμως δεν σταματάνε εδώ, η Frontex, είχε ενημερώσει από την Τρίτη το πρωί το κέντρο επιχειρήσεων του λιμενικού ότι πλοιάριο με υπεραριθμούς μετανάστες έχει ξεκινήσει από Τομπρούκ της Λιβύης με άγνωστη κατεύθυνση. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Εκφράζουμε τη βαθιά μας λύπη για τα τραγικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στα ανοιχτά των ελληνικών αρχών. Οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, τις οποίες συντονίζουν οι ελληνικές αρχές, βρίσκονται σε εξέλιξη. Το αεροσκάφος της Frontex εντόπισε το αλιευτικό την Τρίτη 13 Ιουνίου στις 09:47 (UTC) και ειδοποίησε άμεσα τις ελληνικές και ιταλικές αρχές. Όλες οι ερωτήσεις θα πρέπει να κατευθυνθούν προς τις ελληνικές διασωστικές αρχές.»
“Πύρα” των Ιταλικών ΜΜΕ προς την Ελλάδα
Τα ιταλικά Μέσα εγείρουν ερωτήματα για τα αίτια της πολύνεκρης τραγωδίας που παραμένουν θολά, αναλύοντας τις κινήσεις τόσο της Frontex όσο και των ελληνικών αρχών όταν εντόπισαν για πρώτη φορά το «πλωτό νεκροταφείο». Σχολιάζουν δε τη μη επέμβαση των δύο Αρχών, ενώ έβλεπαν την κατάσταση, αλλά και για τους λόγους που ίσως να «μην ζήτησαν βοήθεια», όπως επικαλέστηκε τόσο το ελληνικό Λιμενικό όσο και η Frontex.
Υπενθυμίζεται πως σε σχετικό δελτίο Τύπου του Λιμενικού, αναφέρεται ότι «αρκετές διαδοχικές τηλεφωνικές κλήσεις από τον θάλαμο επιχειρήσεων προς το πλοίο για να προσφέρουν βοήθεια έλαβαν αρνητική απάντηση».
«Ο χρήστης του δορυφορικού τηλεφώνου που επέβαινε στο σκάφος, ο οποίος μιλούσε αγγλικά, απάντησε ότι το σκάφος δεν κινδυνεύει, δεν επιθυμούν βοήθεια πλην τροφίμων και νερού και ότι επιθυμούν να συνεχίσουν με προορισμό την Ιταλία», αναφέρεται σε ένα σημείο του Δελτίου Τύπου του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος.
Τα δημοσιεύματα σχολιάζουν πως η άρνηση βοήθειας από την πλευρά των μεταναστών σχετίζεται με την αλλαγή τακτικής της Ελλάδας στο θέμα του μεταναστευτικού.
Η La Repubblica σε ένα από τα άρθρα της που αφορούν το ναυάγιο κάνει λόγο για ένα «μπαλάκι» ευθυνών ανάμεσα σε Frontex, Αθήνα και Ρώμη, λέγοντας πως πρόκειται για «έργο χιλιοπαιγμένο»: το αεροπλάνο της Frontex εντοπίζει το σκάφος, ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές, όμως όλοι περιμένουν να περάσει το συντομότερο δυνατόν τα ιταλικά σύνορα και να πέσει στην ευθύνη κάποιου άλλου, με τη δικαιολογία πως «κανείς δεν ζήτησε βοήθεια».
«Ελλάδα, η σκληρή γροθιά του Μητσοτάκη που καθυστερεί τη διάσωση των μεταναστών στη θάλασσα», ο τίτλος του άρθρου.
«Από την Αθήνα, πηγές προσκείμενες στον Μητσοτάκη περιορίζονται στο να επισημάνουν πως αυτή τη στιγμή υπάρχει μεταβατικό εκτελεστικό όργανο και πως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να επέμβει», συνεχίζει η αρθρογράφος.
Και η Corriere «βλέπει» ευθύνες των Ελληνικών αρχών, παραθέτοντας την καταγγελία της ΜΚΟ Alarm Phone, η οποία βρισκόταν σε συνεχή συνεννοήση με τους μετανάστες που επέβαιναν στη μοιραία βάρκα. Όπως αναφέρει η ΜΚΟ, είχε προειδοποιήσει πολλές ώρες πριν τις ελληνικές αρχές για την επικίνδυνη κατάσταση του πλοίου, «από τις πρώτες κιόλας ώρες της τραγωδίας, το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα άρχισε να δικαιολογεί την έλλειψη βοήθειας, αιτιολογώντας την πως οι άνθρωποι που αντιμετώπιζαν πρόβλημα δεν ήθελαν να διασωθούν στην Ελλάδα. Αναρωτιόμαστε: γιατί υπάρχουν άνθρωποι στη θάλασσα που φοβούνται τόσο πολύ να συναντήσουν τις ελληνικές δυνάμεις; Αυτό οφείλεται στις συστηματικές πρακτικές επαναπροώθησης που εφαρμόζουν οι ελληνικές αρχές».
Ψήφισμα – καμπανάκι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τους μετανάστες στην Μεσόγειο
Τα καμπανάκια όμως, χτυπούσαν στην χώρα αλλά κανείς δεν έδινε σημασία. Σύμφωνα, με ψήφισμα που έχει κατατεθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναφέρει ρητά:
B.λαμβάνοντας υπόψη ότι η διάσωση ζωών είναι πράξη αλληλεγγύης προς αυτούς που βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά, πρωτίστως, νομική υποχρέωση τόσο βάσει του διεθνούς δικαίου, καθώς το άρθρο 98 της UNCLOS – που κυρώθηκε από όλα τα κράτη μέλη και την ίδια την Ένωση – απαιτεί από τα κράτη να παρέχουν βοήθεια σε κάθε άτομο που βρίσκεται σε κίνδυνο στη θάλασσα[3], όσο και βάσει του δικαίου της Ένωσης·
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 19 παράγραφος 2 στοιχείο ζ) της UNCLOS, σε συνδυασμό με το άρθρο 17 αυτής, προβλέπει ότι ένα αλλοδαπό πλοίο έχει το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από τα χωρικά ύδατα των συμβαλλόμενων κρατών της Σύμβασης και ότι η διέλευση ξένου πλοίου πρέπει να θεωρείται επιζήμια για την ειρήνη, την ορθή τάξη ή την ασφάλεια του παράκτιου κράτους εάν, στην αιγιαλίτιδα ζώνη, πραγματοποιεί φόρτωση ή εκφόρτωση εμπορευμάτων, χρημάτων ή προσώπων, κατά παράβαση των τελωνειακών, φορολογικών, μεταναστευτικών ή υγειονομικών νόμων και ρυθμίσεων του παράκτιου κράτους·
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το διεθνές δίκαιο της θαλάσσιας και η ναυτιλιακή νομοθεσία απαιτούν από τα κράτη να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα και μέτρα έγκαιρης προειδοποίησης και απόκρισης για τη μείωση του κινδύνου θανάτων στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης της παροχής κατάλληλων και αποτελεσματικών υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης·
Εδώ, να τονίσουμε ότι: Distress δεν είναι μόνο όταν η βάρκα βουλιάζει. Σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρ της ναυτιλίας, distress είναι όταν έχουμε λέμβους μη αξιόπλοες, φορτωμένες πολύ πάνω από το όριο, όταν κανείς δεν φοράει σωσίβια, όταν δεν υπάρχουν σωστικά μέσα κτλ. Όλα αυτά συνιστούν μια κατάσταση κινδύνου, οι βάρκες αυτές μπορούν να βουλιάξουν ανά πάσα στιγμή, άρα το λιμενικό είναι υποχρεωμένο να κάνει διάσωση ανεξάρτητα από την βούληση των επιβαινόντων.
Τέλος, σας παραθέτουμε, τι αναφέρει η νομοθεσία αλλά και το εγχειρίδιο που διανέμει ο ΙΜΟ και ο ΟΗΕ:
