Ο νεαρός επιχειρηματίας και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας στις πρόσφατες εκλογές, Στέφανος Κασσελάκης, αναμένεται να αποτελέσει τον 5ο υποψήφιο για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την Έφη Αχτσιόγλου, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Νίκο Παππά και τον Στέφανο Τζουμάκα.
Ποιος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης:
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο ANTIVIRUS, ο κ. Κασσελάκης είχε μιλήσει για τα νεανικά του χρόνια στην Ελλάδα, τη φυγή και τη ζωή στις ΗΠΑ, για τον ΣΥΡΙΖΑ, την εμπλοκή του στην πολιτική και τη μεγάλη ήττα στις εκλογές, αλλά και για τη σεξουαλικότητά του, για τον σύντροφό του Tyler και για τα όνειρά τους να αποκτήσουν παιδί με παρένθετη μητέρα.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είχε γίνει ευρύτερα γνωστός όταν πρόσφατα σε τηλεοπτικό πάνελ του τηλεοπτικού σταθμού One είχε κάνει δυναμικό coming out για τη σεξουαλικότητά του, ερχόμενος τότε σε έντονη αντιπαράθεση με την ομοφοβική ρητορική του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Παύλου Σαράκη.
Τότε ο κ. Σαράκης κρατούσε μια αφίσα με δύο άντρες μια αφίσα με δύο άνδρες και το παιδί τους από καμπάνια υπέρ της ισότητας στον γάμο και έλεγε ξανά και ξανά “εμείς αυτό δεν το θέλουμε”, κάνοντας τον Στέφανο Κασσελάκη να αντιδράσει έντονα.
“Δηλαδή εγώ δεν έχω αυτό το δικαίωμα, για ποιον λόγο;” είχε ρωτήσει ο κ. Κασσελάκης, για να πάρει την απάντηση “μπορείτε να έχετε την άποψή σας αλλά όχι να το επιβάλλετε”.
“Δεν είναι άποψη, είναι η ζωή μου” είπε ο υπ. βουλευτής Επικρατείας του Σύριζα.
Και αργότερα “το μόνο που έχω να πω σε εσάς είναι ότι είστε στη λάθος πλευρά της ιστορίας”.
Με αφορμή, λοιπόν, αυτή τη γενναία στάση, λίγο καιρό αργότερα ο Στέφανος Κασσελάκης παραχώρησε συνέντευξη στον ιστότοπο ΑΝΤΙVIRUS διηγούμενους κομμάτια από τη ζωή του, έχοντας στο πλευρό του τον σύντροφό του (Τyler) και τη σκυλίτσα τους (Farlie).
Η συνέντευξη του Στέφανου Κασσελάκη στο ANTIVIRUS:
Θέλω να τα πάρουμε λίγο από την αρχή. Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα, σωστά;
Ναι. Η καταγωγή μου είναι από τα Χανιά, αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Μέχρι τα 14 μου, καθώς εξαιτίας του “παραδικαστικού κυκλώματος” οι γονείς μου έχασαν ό,τι με κόπο είχαν φτιάξει και εγώ αναγκάστηκα να φύγω για την Αμερική.
Φύγατε οικογενειακώς;
Πρώτα έφυγε ο αδερφός μου, ο οποίος κατάφερε και σπούδασε στο ΜΙΤ. Μετά έφυγα κι εγώ με υποτροφία για το Phillips Academy – Andover, ένα από τα πιο παλιά εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Αμερική. Πήγα εκεί ως οικότροφος.
Ήταν εύκολη για εσένα όλη αυτή η μετάβαση; Γιατί φαντάζομαι είναι πολύ διαφορετικό να ζεις ως έφηβος στην Αμερική, από ότι στην Ελλάδα.
Αυτό στο οποίο αναφέρεσαι, λέγεται “culture shock”, δηλαδή το σοκ που βιώνει κάποιος όταν πηγαίνει να ζήσει σε μία άλλη χώρα με διαφορετική κουλτούρα. Ωστόσο, εγώ δεν το βίωσα τόσο, επειδή είχα ήδη επισκεφτεί την Αμερική κάποιες φορές για να δω τον αδελφό μου. Πιο πολύ προβληματιζόμουν όταν επέστρεφα στην Ελλάδα, για το πώς γίνονται τα πράγματα εδώ. Ίσως και λόγω του σεξουαλικού μου προσανατολισμού υποσυνείδητα ήθελα να είμαι σε μια πιο μεγάλη κοινωνία.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σε σχέση με την σεξουαλική σου ταυτότητα;
Ως γκέι άνδρας.
Πότε άρχισες να το αντιλαμβάνεσαι αυτό;
Μάλλον όταν ήμουν 15-16 χρόνων, αλλά ακόμη και τότε ίσως να μην το είχα αντιληφθεί εντελώς. Αν έχω ένα παράπονο από τον εαυτό μου, είναι ότι αν και πήγα στο πιο ανοιχτόμυαλο λύκειο της Αμερικής δεν αξιοποίησα την ευκαιρία όσo έπρεπε. Επειδή όμως είχα περάσει αυτά που είχα περάσει ως έφηβος στην Ελλάδα και είχα βιώσει όλες τις δυσκολίες που περνούσε η οικογένειά μου για να σταθεί στα πόδια της, είχα θάψει πολύ βαθιά το ζήτημα της σεξουαλικότητάς μου. Προσπαθούσα τόσο να βρω τα πατήματά μου, να βοηθήσω την οικογένεια μου και να ανακάμψουμε, που το είχα βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Θυμάσαι σε ποιο άτομο έκανες το πρώτο σου coming out;
Το πρώτο μου coming out έγινε στα 31 μου, όταν το είπα στον Tyler. Στην Αμερική όταν είσαι 31 και κάνεις coming out, σου λένε “Oh my god, that’s late” (Ω Θεέ μου, είναι αργά).
Αυτό πότε ήταν;
Πριν 4 χρόνια.
Τότε ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκες ασφαλής να μιλήσεις σε κάποιον;
Ναι, ήταν η πρώτη φορά για μένα. Όπως σου είπα, το είχα θάψει ως ζήτημα. Είχα και σχέση με μια κοπέλα από τα 21 μέχρι τα 26, μετά το πανεπιστήμιο. Δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως bi, απλώς κάποιες φορές τα πράγματα είναι πιο ρευστά. Όσο όμως μεγάλωνα τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα τον προσανατολισμό μου. Μάλιστα, το οξύμωρο ήταν ότι είχα καλή σχέση με την κοπέλα. Έτσι το 2019, πήρα την απόφαση να ζητήσω βοήθεια και να απευθυνθώ σε άτομα ψυχικής υγείας με εμπειρία στα ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα.
Κανείς μέχρι τότε δεν ήξερε για εσένα;
Όχι. Ίσως μόνον ένας φίλος μου από το γυμνάσιο με τον οποίο είχαμε μεγαλώσει μαζί.
Και τι έγινε μετά;
Γνώρισα τον Tyler. Να σου πω επίσης, πώς αυτό που 16 χρόνια με βασάνιζε από την Ελλάδα, είχε ήδη καταλαγιάσει. Είχα καταφέρει να πετύχω αυτή τη σταθερότητα που χάσαμε όταν φύγαμε από τη χώρα. Μπορούσα πλέον να ανασάνω και να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Εκείνη την περίοδο έτυχε να συναντήσω τον Tyler. Έπεφτα επάνω του σε διάφορα μέρη στη Νέα Υόρκη. Στο γυμναστήριο, στα Starbucks, στον δρόμο, κλπ. Μετά από κάποια φάση που αρχίζεις να βλέπεις ένα άτομο τόσες φορές, το χαιρετάς. Κάποια στιγμή έτυχε να περπατάμε μαζί φεύγοντας από το γυμναστήριο. Εγώ δεν ήξερα τι να πω και αποφάσισα να βάλω τα ακουστικά μου. Τότε εκείνος με άγγιξε και με ρώτησε αν μένω στη γειτονιά. Και έτσι αρχίσαμε να μιλάμε.
Ήσουν ανοιχτός με τη σεξουαλικότητα σου όταν γνωριστήκατε;
Όχι, καθόλου (γέλια). Είδα όμως έναν άνθρωπο διαμάντι από πλευράς καρδιάς και προσωπικότητας. Κάποια στιγμή και αφού κάναμε παρέα, τον θυμάμαι να προσπαθεί να με ψαρέψει. Ρώτησε τη γνώμη μου για τα παιδιά. Του απάντησα πως κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω. Στη συνέχεια μου εξήγησε ότι στη δική του την περίπτωση είναι κάτι που πρέπει να το σχεδιάσεις καλά. Κατάλαβα τι εννοούσε. “Γιατί λες μόνο για την δικιά σου περίπτωση; Και στη δική μου περίπτωση” αποκρίθηκα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το είπα ανοιχτά.
Μετά από αυτό μπήκες στη διαδικασία να το μοιραστείς με τον κύκλο σου;
Ναι, ακόμα και πριν ξεκινήσουμε τη σχέση μας επίσημα ως ζευγάρι (πέρασαν δύο μήνες) τον σύστησα στους φίλους μου. Πήγε πολύ καλά.
Συνέβη το ίδιο και με την οικογένεια;
Θα έλεγα πως για τα ελληνικά δεδομένα πήγε εξαιρετικά. Για τα αμερικανικά όχι τόσο (γέλια). Το σημαντικό είναι ότι το αποδέχτηκαν. Η μητέρα μου στην αρχή, αν και καθηγήτρια στην οδοντιατρική σχολή στο UPENN με εμπειρία στο diversity training, είχε την αντίδραση πως “ΟΚ, περνάς μια φάση”. Ο πατέρας μου για 2-3 εβδομάδες απλά δεν ήθελε να μιλήσει για το θέμα. Δεν ήθελε να κάνουμε καμία συζήτηση επ’ αυτού. Ευτυχώς, όμως, αυτό δεν κράτησε πολύ. Έκτοτε, λατρεύουν τον Tyler, η μητέρα μου άλλο που δεν θέλει από το να κάνουμε παιδιά και να μπορεί να έρχεται να μας βοηθάει.
Είναι στα πλάνα;
Θα το θέλαμε πολύ. Έχουμε κάνει σύμφωνο συμβίωσης στην Αμερική και αυτό που σχεδιάζουμε τώρα είναι να κάνουμε παιδιά με παρένθετη μητέρα. Όμως με στενοχωρεί ότι στην Αμερική μπορεί να κάνουμε παιδιά και οικογένεια που δεν θα αναγνωρίζεται στην Ελλάδα.
Είναι αυτός ένας λόγος που αποφάσισες να μπεις στην πολιτική;
Ήταν από τους βασικούς. Εγώ μεγάλωσα σε μια πολύ ευκατάστατη οικογένεια, η οποία χρεοκόπησε οικονομικά, κι έτσι αναγκάστηκα να “δουλέψω” τον εαυτό μου έξω, μέχρι να καταφέρω να γίνω κι εγώ ευκατάστατος. Αυτή η κοινωνική κινητικότητα που έζησα, αυτό που λέμε ευημερία για όλους, εγώ την έχω ζήσει στην πράξη. Η Αμερική έχει τεράστια θέματα, όμως σου δίνει μια προοπτική και μια δυνατότητα. Όπως επίσης, υπάρχει κράτος δικαίου. Ο Αλέξης Τσίπρας μου έδωσε τη δυνατότητα να παλέψω γι΄ αυτή την προοπτική και στην Ελλάδα, μέσα από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ανελίχθηκα μέσα από τον κομματικό σωλήνα, δεν είχα διασυνδέσεις και δεν έκανα καμιά έκπτωση στις αξίες μου για να κατέβω στην πολιτική. Επίσης, ο Tyler ήταν ο ένας ακόμη σημαντικός λόγος για ό,τι έκανα. Ο ίδιος δεν θέλει να ανακατεύεται με την πολιτική. Είμαστε ανοιχτοί άνθρωποι, εγώ όμως είμαι στα ναυτιλιακά και αυτός στην ιατρική, η πολιτική δεν ήταν η καριέρα μας. Δεν σχεδιάζουμε να μείνουμε καν εδώ, αλλά το συζητήσαμε και είπαμε πως αν μπορώ να βοηθήσω έστω και λίγο την Ελλάδα, αξίζει να το προσπαθήσουμε.
Στην κουβέντα συμμετέχει και ο Tyler
Tyler: Αυτή η χώρα δεν έχει επιτρέψει στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να έχουν φωνή, οπότε είπαμε πως αν υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξει αυτό, πρέπει να την αξιοποιήσουμε. Έχουμε 2023, και ο κόσμος προχωράει.
Στέφανος: Σε καμία περίπτωση δεν επιδίωξα να παρουσιαστώ από την αρχή με το “γεια σας, είμαι gay”, πολύ απλά γιατί δεν είμαι ακτιβιστής. Για εμένα το θέμα της σεξουαλικότητας ήταν μια πολύ δύσκολη προσωπική εμπειρία μέχρι τα 31.
Προβληματίζομαι πώς ένας άνθρωπος αρκετά επιτυχημένος και προνομιούχος που ζει στο εξωτερικό όπως εσύ, μπορεί να αντιληφθεί τα προβλήματα των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν ζητήματα σε όλους τους τομείς και που ίσως δεν έχουν τα δικά σου προνόμια.
Μάλλον, επειδή καταλαβαίνω τι σημαίνει αδικία στην Ελλάδα. Τη βίωσα προσωπικά και οικογενειακά από μικρός. Έχω ένα βαθύ αίσθημα δικαιοσύνης μέσα μου. Δεν κληρονόμησα τίποτα, και έχω περάσει τόσα χρόνια να είμαι στον “αέρα”, έχοντας απέναντι μου και εναντίον μου τόσα εμπόδια και τόσες προκλήσεις, που ειλικρινά μου είναι αδιάφορη η ψευδο-σταθερότητα που έχω τώρα. Θέλω πολύ να βοηθήσω τον κόσμο που δεν έχει την διέξοδο που είχα εγώ στην Αμερική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που έφερε στην Ελλάδα το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι ένα κόμμα, ωστόσο, που θα μπορούσε να έχει περάσει και την ισότητα στον γάμο…
Με τσαντίζει που στην Ελλάδα έχουμε χάσει τόσες ευκαιρίες.
Κάνε μου ένα σχόλιο για τα εκλογικά αποτελέσματα.
Καταρχάς, νιώθω πολύ απογοητευμένος με την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα. Είναι ακομπλεξάριστος, χωρίς ιδεοληψίες και είναι πρακτικός στο πως να πετύχει το αποτέλεσμα το οποίο θεωρεί σωστό και δίκαιο. Θα μπορούσε με μια δυναμική ομάδα, όπως αυτή που έβαλε στην εκλογική επιτροπή, να άλλαζε το κόμμα και να πήγαινε πολύ καλά. Άρα είμαι στεναχωρημένος τώρα που παραιτήθηκε. Πολλοί από εμάς, γνωρίζαμε τα κακά του ΣΥΡΙΖΑ, όμως συμπορευθήκαμε για χάρη του Αλέξη. Για το γενικότερο εκλογικό αποτέλεσμα υπάρχουν εξηγήσεις, μεταξύ των οποίων και το γεγονός ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στον θυμό πριν τις εκλογές, παραλείποντας να δώσει κάποιο σαφές όραμα για την βελτίωση της ζωής του κόσμου.
Το ότι στην Βουλή μπήκαν 3 ακροδεξιά/φασιστικά κόμματα σε φοβίζει;
Όχι, δεν με φοβίζει. Είναι μειοψηφία στην κοινωνία, ιδίως αν υπολογίσουμε και το μεγάλο ποσοστό της αποχής στις τελευταίες εκλογές.
Ας μιλήσουμε λίγο και για την πρόσφατη τηλεοπτική σου εμφάνισή που έγινε viral.
Δεν ήταν κάτι που είχα προσχεδιάσει. Κατ’ αρχάς πήγα τελευταία στιγμή στη θέση άλλου υποψηφίου γιατί του έτυχε κάτι. Μου είπαν ότι θα ήμουν με τον κύριο Κατσαφάδο της ΝΔ, που ήταν υφυπουργός Ναυτιλίας, άρα πίστευα ότι θα μιλούσαμε για ναυτιλιακά θέματα και για το ναυάγιο της Πύλου. Ξαφνικά βλέπω κάποιον κύριο – που δεν ήξερα ούτε το όνομά του ούτε ότι ήταν υποψήφιος με την Ελληνική Λύση – να μου βγάζει την αφίσα. Είπα ότι δεν θα το αφήσω έτσι. Η απάντησή μου στα ομοφοβικά σχόλια είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει.
Ας μιλήσουμε λίγο και για το τι έγινε μετά το βίντεο;
Μετά το βίντεο αντιμετώπισα τρία είδη αντιδράσεων. Το πρώτο και λιγότερο ενδιαφέρον, ήταν από άτομα εντός Βουλής από άλλες παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας, που μου έδιναν συγχαρητήρια. Το δεύτερο είδος αντιδράσεων είχε να κάνει με προσωπικές ιστορίες ανθρώπων, κυρίως ΛΟΑΤΚΙ+, που μου έστειλαν στα social. Απαντούσα στα μηνύματα αυτά, λέγοντας ότι “δεν είστε μόνοι, για οτιδήποτε συμβαίνει, επικοινωνήστε μαζί μου”. Άξιζε κάθε λεπτό του χρόνου μου στην πολιτική καθώς θεσμικά δεν έχω κάνει “τίποτα”. Η ενασχόλησή μου με την πολιτική άξιζε τον κόπο μόνο και μόνο για αυτή την στιγμή. Η τρίτη αντίδραση έχει να κάνει με το ότι όλο αυτό αναγνωρίστηκε ως ακτιβισμός. Εγώ απλά απάντησα σε προσωπικό επίπεδο, ως άνθρωπος με την πολυτέλεια του να ζει έξω και να μην αγχώνεται για το αν στην ζωή του θα μπορεί να έχει παιδί ή όχι. Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο σημαντικό γεγονός.
Στο σημείο αυτό ρωτώ τον Tyler για τις διαφορές του να ζεις ανοιχτά ως ομόφυλο ζευγάρι στην Ελλάδα και την Αμερική;
Tyler: Νομίζω ότι στην Ελλάδα είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί γιατί λαμβάνουμε πολλά αδιάκριτα βλέμματα. Στις ΗΠΑ ο κόσμος είναι πιο συνηθισμένος, οπότε δείχνουν λιγότερο “ενοχλημένοι”. Δεν είναι κάτι καινούργιο για αυτούς, σε αντίθεση με εδώ.
Ζητώ και από τους δύο να μοιραστούν μια σκέψη τους για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα.
Μην φοβάστε και ξεσηκωθείτε για τα δικαιώματα σας. Χρησιμοποιείστε τέτοιες στιγμές για να ακουστεί η φωνή σας στη Βουλή, το μέρος στο οποίο μπορούν να συμβούν οι αλλαγές. Η αλλαγή δεν θα υπάρξει ποτέ, αν παραμείνουμε σιωπηλοί. Και για να επιτευχθεί η αλλαγή, πρέπει να δαπανηθεί χρόνος, δύναμη και ενέργεια και κυρίως πρέπει να παρθούν ρίσκα.
