Σε ομιλία που πραγματοποιήθηκε, με αφορμή τον γάμο ομοφύλων, η 23χρονη Milly Montana έχοντας δύο μητέρες ΛΟΑΤΚΙ+ «έσπασε» την σιωπή της και αναφέρθηκε στην αγάπη που έλαβε από τους γονείς της, αλλά και την ανάγκη της να γνωρίσει έναν πατέρα.
«Είναι εκπληκτικό να βλέπεις τόσο μεγάλη προσέλευση για αυτό τον σκοπό. Το όνομα μου είναι Milly Montanta. Είμαι 23 ετών και είμαι ένα παιδί που συνελήφθη με δωρεά σπέρματος, έχοντας λεσβίες γονείς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Βρίσκομαι εδώ έχοντας την υποστήριξη και των τριών γονέων μου. Αυτή είναι μια μαρτυρία που θα μπορούσε στο σίγουρα να χαρακτηριστεί ανήκουστη, γιατί κανείς δεν θέλει να ακούσει για την άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου».
Μια πλευρά που δεν γίνεται γνωστή γιατί αφορά εκείνους που δεν ανατρέφονται χαρούμενοι, αλλά μεγαλώνουν έχοντας την αντίθετη άποψη για το ποια πρέπει να είναι η δομή μιας οικογένειας.
Καθώς μεγάλωνα, ήθελα έναν πατέρα. Το ένιωθα μέσα μου ότι μου έλειπε ένας πατέρας, πριν ακόμη να είμαι σε θέση να διατυπώσω τι είναι ένας πατέρας. Ήξερα ότι αγαπούσα και τις δύο γονείς μου (μητέρες), αλλά δεν μπορούσα να περιγράψω ακριβώς το ότι κάτι έλειπε μέσα μου», είπε μεταξύ άλλων.
Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε στη Δώρα Αναγνωστοπούλου και την εκπομπή Mega Stories το βράδυ της Δευτέρας 19/2. Ο καταξιωμένος καλλιτέχνης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη και ξετύλιξε το νήμα της πολυκύμαντης ζωής του με καθηλωτικές περιγραφές και άγνωστες ιστορίες.
«Έκανα αγώνα να φύγω από τα νυχτερινά κέντρα. Ερχόντουσαν λεφτάδες, ματσωμένοι από τα Μέγαρα, την Ελευσίνα, είχαν τα πιστόλια τους και το καθεστώς ήταν να πάρουμε μουσικούς και κοπέλες για κονσομασιόν και να έχει παρέα ο πεινασμένος σεξουαλικά. Αυτό δεν μπορεί να αρέσει σε ένα παιδί 16 χρονών» εξομολογήθηκε.
Δείτε το βίντεο
Οι ήρωες της καθημερινότητας του
Ο Γιώργος Νταλάρας επιμένει στην Ελλάδα που ονειρεύτηκε από έφηβος ακόμα. Ο ίδιος μάλιστα, λύγισε αποκαλύπτοντας τους ήρωές του, ήρωες της καθημερινότητας που κάνουν με τις πράξεις τους τον τόπο φωτεινότερο.
«Πριν από 6 χρόνια είμαι στον δρόμο και γίνεται πανζουρλισμός, κόρνες. Και ψάχνω να δω τι είναι και βλέπω ένα νεαρό παιδί 20 χρονών και παίρνει ένα σκυλάκι μέσα από τη λεωφόρο που αν περνούσε από την άλλη μεριά θα το σκότωναν. Το πήρε στα χέρια του και λυπήθηκα που δεν ήμουν εγώ αυτός. Το πήρε και οι άλλοι κάφροι φώναζαν. Φύγε ρε μ@λ@κα από τη μέση. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι και είμαστε γεμάτοι από τέτοιους», είπε με δάκρυα στα μάτια ο τραγουδιστής.
Δείτε το βίντεο
«Ο Κωνσταντίνος Βαρουχάκης, ένας νεαρός πήγε στην Ουκρανία… Ρωσία και έτρεξε τρίαθλο. Ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε γιατί το έκανε και είπε “στη Γραμβούσα τα σχολεία μας θα πέσουν. Πρέπει κάποιος να κάνει κάτι”» συνέχισε με τρεμάμενη φωνή ο Γιώργος Νταλάρας.
«Και ο άλλος ήρωάς μου είναι ο Γιάννης Μπεχράκης, αυτός που έδωσε τη ζωή του όλα αυτά τα χρόνια να μαζεύει πρόσφυγες. Αυτή την Ελλάδα ονειρεύτηκα, όχι την άλλη. Είναι άλλη Ελλάδα, με άλλους Έλληνες, δεν την θέλω αυτή την Ελλάδα, δεν μ’αρέσει δεν είναι χώρα αυτή έτσι όπως πάμε. Πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να τα ξανακάνουμε από την αρχή», σημείωσε ο Γιώργος Νταλάρας.
Η επιλογή του χρώματος του αυτοκινήτου σας μπορεί να είναι μια δύσκολη απόφαση και σύμφωνα με έναν ειδικό, αυτό που τελικά επιλέγετε λέει πολλά για την προσωπικότητά σας.
Η ψυχολόγος και θεραπεύτρια Suzy Chiazzari, συνεργάστηκε με την αγορά αυτοκινήτων για μια έρευνα και κατέληξε ότι το χρώμα του οχήματός σας μπορεί να αποκαλύψει χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.
Σύμφωνα με έρευνα, τα 10 κορυφαία χρώματα οχημάτων είναι:
Μαύρο
Άσπρο
Γκρί
Μπλε
Κόκκινο
Ασήμι
Πράσινο
Πορτοκάλι
Κίτρινο
Ροζ
Το αυτοκίνητο που οδηγείτε μπορεί να πει πολλά για τον τρόπο ζωής και τα χαρακτηριστικά σας. Εάν είστε γνώστες της τεχνολογίας, είναι πιθανό να έχετε ένα όχημα με την τελευταία λέξη της ψυχαγωγίας.
Εάν είστε λάτρεις της αισθητικής και του εντυπωσιακού σχεδιασμού, μπορείτε να κάνετε βόλτα στην πόλη με ένα αυτοκίνητο με καλή εμφάνιση και ήπιες καμπύλες. Και, σύμφωνα με έναν ειδικό, το χρώμα του αυτοκινήτου σας δεν λέει απλώς στους άλλους για την παρουσία σας, αλλά μπορεί να δώσει σε άλλους οδηγούς πληροφορίες για τον χαρακτήρα σας.
Τι λέει λοιπόν το χρώμα του αυτοκινήτου σας για την προσωπικότητά σας;
Μαύρο
Μια δημοφιλής επιλογή μεταξύ των οδηγών, το μαύρο είναι ένα χρώμα που αποπνέει κομψότητα. Ο Sam Sheehan, συντάκτης αυτοκινήτων στο cinch, εξήγησε: «Στον ιστότοπο και την εφαρμογή μας, το μαύρο είναι το χρώμα που αναζητείται περισσότερο. Και είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί -δεν μπορείς να κάνεις λάθος με τη διαχρονική ελκυστικότητα ενός μαύρου οχήματος».
«Στους οδηγούς μαύρων αυτοκινήτων αρέσει το στυλ, αλλά χωρίς καμία φασαρία ή περιττό δράμα. Αυτοί οι οδηγοί είναι επίσης κατανοητικοί όταν πρόκειται για το κόστος καθαρισμού αυτοκινήτων», συμπληρώνει.
Άσπρο
Η Δρ. Chiazzari λέει: «Εάν βρίσκεστε στη θέση οδήγησης ενός λευκού οχήματος, πιθανότατα έχετε ένα μοντέρνο, προνοητικό πνεύμα και μπορείτε να προσαρμοστείτε σε κάθε πρόκληση που μπορεί να συναντήσετε στον δρόμο σας. Είστε επίσης σχολαστικοί και πολύ οργανωμένο, στοιχείο ζωτικής σημασίας όταν πρόκειται να διατηρήσετε το αυτοκίνητό σας πεντακάθαρο!»
Γκρι (ή ασημί)
«Οι οδηγοί γκρι αυτοκινήτων είναι πιο προσεκτικοί και δεν θέλουν απαραίτητα να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Στην πραγματικότητα, τα γκρίζα οχήματα κάνουν τη δουλειά τους σωστά, καθώς είναι πρακτικά και αξιόπιστα σε όλες τις καιρικές συνθήκες», εξηγεί η Δρ. Chiazzari και συνεχίζει:
«Όσοι οδηγούν γκρι οχήματα μπορούν να κρύψουν αποτελεσματικά τους “λεκέδες” και δίνουν προτεραιότητα στη λειτουργικότητα σε σχέση με την εμφάνιση. Με λίγα λόγια, αν είστε ιδιοκτήτης ενός γκρίζου μοντέλου, είστε νηφάλιοι, λογικοί και ρεαλιστές».
Μπλε
Εάν έχετε ένα μπλε όχημα, ίσως είστε ο καλύτερος οδηγός που θα μπορούσε να επιθυμήσει κάθε επιβάτης. Σύμφωνα με την ειδικό, είστε πιστός σύντροφος στο οδικό ταξίδι και ένα άτομο που όλοι οι ταξιδιώτες μπορούν να εμπιστευτούν για να περάσουν καλά και με ασφάλεια μαζί του. Με χαλαρό ταμπεραμέντο, βγαίνετε στο δρόμο ήρεμοι και αποφεύγετε τον πειρασμό να οδηγείτε πολύ γρήγορα.
Κόκκινο
Δεν κρύβεται ότι τα κόκκινα αυτοκίνητα έχουν την έμφυτη ικανότητα να τραβούν την προσοχή. Αυτό το ζωηρό χρώμα συμβολίζει τη δράση, το πάθος και τη δύναμη και μπορεί να αποκαλύψει πολλά για τη ζωντανή προσωπικότητά σας.
«Αν διαθέτετε ένα κόκκινο όχημα, είναι βέβαιο ότι θα έχετε γρήγορες αντιδράσεις», λέει η Δρ. Chiazzari. «Είστε ένας οδηγός με αυτοπεποίθηση που δεν φοβάται να βρεθεί μπροστά στα μάτια όλων».
«Είστε δυναμικοί, ευδοκιμείτε σε περιπέτειες και έντονα συναισθήματα και έχετε επαναστατικό πνεύμα. Ταυτόχρονα, κατανοείτε τη σημασία του να είστε ασφαλείς στο τιμόνι. Στην πραγματικότητα, τα αυτοκίνητα με κόκκινο χρώμα είναι από τα πιο ασφαλή στο δρόμο, καθώς είναι εύκολο να εντοπιστούν στην κίνηση», καταλήγει η ειδικός.
Πορτοκαλί και κίτρινο
Η Δρ. Chiazzari λέει ότι τα άτομα με πορτοκαλί ή κίτρινα αυτοκίνητα τείνουν να είναι «ηλιόλουστα και εξωστρεφή από τη φύση τους». Απολαμβάνουν να βρίσκονται στη θέση του οδηγού, να παίρνουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα για βόλτα και να απολαμβάνουν το τοπίο καθώς οδηγούν.
Οι ιδιοκτήτες πορτοκαλί και κίτρινων οχημάτων τείνουν να βλέπουν τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Αν είναι μια σκοτεινή, βροχερή μέρα, είναι πιθανό να ανοίξουν το ραδιόφωνο και να τραγουδήσουν τα αγαπημένα τους τραγούδια.
Πράσινο
Τα πράσινα αυτοκίνητα είναι ένα σχετικά σπάνιο θέαμα στους δρόμους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι οδηγοί τους είναι ιδιαίτερα ιδιόρρυθμοι ή εκκεντρικοί. Στην πραγματικότητα, η Δρ. Chiazzari εξηγεί: «Κάποιος που έχει τον έλεγχο ενός πράσινου οχήματος είναι ένα αξιόπιστο, καλά ισορροπημένο άτομο που ξέρει ακριβώς τι θέλει στη ζωή».
«Θα κάνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες χωρίς καμία ταλαιπωρία, οδηγώντας κατά μήκος των αστικών δρόμων και των επαρχιακών λωρίδων με σεμνή και αρμονική στάση», σημειώνει.
Άλλα χρώματα
Δεν σας αρέσουν τα πιο συμβατικά χρώματα; Εάν έχετε ένα μωβ αυτοκίνητο, πιθανότατα είστε οδηγός που του αρέσει να κάνει μια δήλωση στο δρόμο. «Είστε μοναδικός και το ξέρετε». Και, αν προτιμάτε ένα ροζ όχημα, είστε ακόμα πιο τολμηροί. Δεν υπάρχουν πολλά ροζ αυτοκίνητα στους δρόμους, αλλά είναι ένα σημάδι ότι έχετε μια πλούσια και εξωστρεφή προσωπικότητα.
Η Σία Κοσιώνη είναι το νέο entry στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας. H παρουσίαση του βιβλίου της δημοσιογράφου και το κομψό look.
Ένα εντελώς διαφορετικό επαγγελματικό βήμα τόλμησε η Σία Κοσιώνη, η οποία πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο της παιδικό βιβλίο με τίτλο «Μια άλλη ιστορία». Πρόκειται για έξα παραμύθι που δείχνει στα παιδιά την δύναμη και την αξία των αληθινών ιστοριών, δηλαδή των ειδήσεων.
Η Σία Κοσιώνη κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο
Πριν από λίγες ώρες η anchorwoman του ΣΚΑΪ παρευρέθηκε σε γνωστό βιβλιοπωλείο του Νέου Ψυχικού και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της σε αναγνώστες και φίλους-συνεργάτες που έδωσαν το παρών για να την τιμήσουν.
Λίγο αργότερα η 43χρονη πόζαρε στον φωτογραφικό φακό, δημοσιεύοντας αργότερα τις φωτογραφίες στο Instagram.
«Πόση αγάπη, πόση ζεστασιά, ποσά παιδικά χαμόγελα σήμερα στο «Χαρτόπολις»! Ευχαριστώ τόσο πολύ! ⭐️☺️🦋🧚🏻♀️🧜🏻♀️ @enikoleli @george_lebesis @lebeepublications», έγραψε η Σία Κοσιώνη στη λεζάντα της ανάρτησής της.
Για την περίσταση η δημοσιογράφος επέλεξε τζιν παντελόνι, μπλούζα σε σκούρο πράσινο χρώμα και ασορτί σακάκι. Οι μωβ ψηλοτάκουνες γόβες και το τιρκουάζ κολιέ της ολοκλήρωσαν το look με τον ωραιότερο τρόπο.
Αρκετοί ήταν οι followers της δημοσιογράφου που έσπευσαν να της ευχηθούν «συγχαρητήρια» για το νέο της επαγγελματικό βήμα.
Πότε πέφτει του Αγίου Πνεύματος 2024; Ποια η έκπληξη;
Μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας είναι του Αγίου Πνεύματος, πότε πέφτει το 2024;
Του Αγίου Πνεύματος συνήθως πέφτει αρχές Ιουνίου, δίνοντας την ευκαιρία για τις πρώτες καλοκαιρινές διακοπές. Όμως το 2024 υπάρχει μία έκπληξη.
Τι μέρα πέφτει του Αγίου Πνεύματος για το 2024 και τα επόμενα χρόνια;
Πότε πέφτει του Αγίου Πνεύματος
Του Αγίου Πνεύματος είναι αργία για τις περισσότερες δουλειές, όχι όμως για όλες.
Πολλοί εργαζόμενοι αναζητούν από την αρχή του χρόνου πότε πέφτει του Αγίου Πνεύματος για να κανονίσουν ένα τριήμερο ή μια εκδρομή.
Πότε πέφτει λοιπόν του Αγίου Πνεύματος 2024, 2025, 2026
Το 2024 του Αγίου Πνεύματος πέφτει πολύ αργά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, λίγες μέρες πριν τον Ιούλιο.
Αγιου Πνευματος 2024: Του Αγίου Πνεύματος πέφτει πολύ αργά, τη Δευτέρα στις 24 Ιουνίου!
Αγιου Πνευματος 2025: Του Αγίου Πνεύματος πέφτει κανονικά τη Δευτέρα 9 Ιουνίου.
Αγιου Πνευματος 2026: Του Αγίου Πνεύματος πέφτει νωρίς τη Δευτέρα 1 Ιουνίου.
Ένας εύκολος τρόπος πάντως για να υπολογίζετε πότε πέφτει του Αγίου Πνεύματος είναι να μετράτε 7 βδομάδες μετά το Πάσχα.
Άγιο Πνεύμα: Τι είναι; Ποια δύναμη έχει & τι δίνει στον πιστό;
Η Αγία Τριάδα που όλοι γνωρίζουμε αποτελείται από τον Πατέρα, το Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Τα τρία μέρη της Αγίας Τριάδας είναι στην ουσία ισοδύναμα. Για τον Πατέρα (τον Θεό δηλαδή) και τον Υιό (τον Ιησού Χριστό) γνωρίζουμε αρκετά όλοι οι Χριστιανοί. Το Άγιο Πνεύμα όμως, αν κι εξίσου σημαντικό δεν είναι τόσο «γνωστό» σε πολλούς. Με άλλα λόγια, πολλοί πιστοί δεν γνωρίζουν πολλά για το Άγιο Πνεύμα και δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι, πού βρίσκεται και αν και κατά πόσο υπάρχει μέσα μας ή πως μπορεί να έρθει μέσα μας. Ας δούμε λοιπόν μερικά πράγματα με απλά λόγια για το Άγιο Πνεύμα.
Πως συμβολίζεται το Άγιο Πνεύμα
Όταν το Άγιο Πνεύμα απεικονίζεται σε εικόνες της Πίστης μας, συνήθως έχει την μορφή λευκού περιστεριού. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά την βάφτιση του Ιησού από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε από τον ουρανό με την μορφή λευκού περιστεριού κι έκατσε πάνω στο κεφάλι του Χριστού. Στις εικόνες λοιπόν μπορεί να δείτε ένα λευκό περιστέρι με ανοιχτά τα φτερά του και φωτοστέφανο ανάμεσα στον Θεό και τον Χριστό, αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα δεν εμφανίζεται πάντα με την μορφή περιστεριού, αλλά αυτή η μορφή είναι αυτή με την οποία απεικονίζεται πιο συχνά.
Με τι συνδέεται το Άγιο Πνεύμα
Το Άγιο Πνεύμα σε γενικές γραμμές συνδέεται με την σοφία. Όπως μπορεί αν θυμάστε, χάρη στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος – το οποίο κι εμφανίστηκε με την μορφή πύρινων γλωσσών – από αγράμματοι ψαράδες, οι μαθητές του Χριστού μπορούσαν να μιλήσουν και να καταλάβουν όλες τις γλώσσες του κόσμου. Αυτό όμως δε σημαίνει απαραίτητα ότι το Άγιο Πνεύμα συνδέεται μόνο με την σοφία ή και την ευφυΐα. Με άλλα λόγια μία προσευχή στο Άγιο Πνεύμα δεν θα κάνει πιο έξυπνο.
Το Άγιο Πνεύμα μας δίνει μία διαφορετική σοφία, μία σοφία που δεν μπορεί να μετρηθεί με βαθμολογίες σε τεστ ή σε πτυχία. Αν κάποιος έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του δε σημαίνει ότι έχει γίνει μεγαλοφυΐα, αλλά σημαίνει ότι μπορεί να αντιληφθεί το μεγαλείο και τη χάρη του Θεού. Ο πραγματικά φωτισμένος και σοφός άνθρωπος κατανοεί ότι η ζωή μας στον κόσμο αυτό δεν έχει καμία σημασία και είναι απλά κάτι το πραγματικό. Η πραγματική ζωή και αυτή που έχει σημασία είναι αυτή στο βασίλειο του Θεού, η οποία είναι κι αιώνια. Όποιος όμως είναι συνεπαρμένος στην επίγεια ζωή και τους πειρασμούς της, δύσκολα θα καταφέρει να φθάσε σε αυτή. Αυτή είναι και η σοφία που δίνει το Άγιο Πνεύμα, μας κάνει να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά πράγματα από τα ασήμαντα.
Που βρίσκεται το Άγιο Πνεύμα;
Το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται παντού, είναι γύρω μας συνέχεια αλλά εννοείται ότι είναι αόρατο και δεν έχει κάποια φυσική υπόσταση. Το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει μέσα μας και να μας δώσει την πραγματική σοφία, αλλά για να το κάνει αυτό θα πρέπει κάποιος να είναι όσο το δυνατόν πιο αγνός. Με κάθε αμαρτία που κάνουμε διώχνουμε το Άγιο Πνεύμα, δεν το αφήνουμε να μπει μέσα μας. Υπάρχουν συγκεκριμένες μάλιστα αμαρτίες που είναι ιδιαίτερα «αποκρουστικές» γι’ Αυτό, όπως για παράδειγμα η μοιχεία και η υπερηφάνεια. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να μπει το Άγιο Πνεύμα μέσα του, θα πρέπει να ζει μία ενάρετη ζωή με προσευχή, πίστη και τήρηση των κανόνων και των αρχών του Χριστιανισμού.
Πότε γιορτάζεται το Άγιο Πνεύμα;
Η γιορτή του Αγίου Πνεύματος είναι κινητή και συνδέεται με την Πεντηκοστή, συγκεκριμένα, είναι πάντα τη Δευτέρα μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής. Αν και η γιορτή ήταν κάποτε αργία, πλέον η αργία του Αγίου Πνεύματος αφορά σχεδόν αποκλειστικά τους εκπαιδευτικούς, τους Πανεπιστημιακούς, μαθητές και φοιτητές, δικαστικούς και δικηγόρους και γενικά όσους θεωρούνται «εργάτες του πνεύματος».
Η Ιωάννα Τούνη και ο Δημήτρης Αλεξάνδρου ταξίδεψαν με τον γιο τους στην Ιταλία για μια τριήμερη απόδραση από την καθημερινότητα.
Καθώς επέστρεφαν προς το σπίτι τους στην Αθήνα, κάποιος από την αεροπορική εταιρεία, έβαλε κωδικούς στη βαλίτσα της influencer με αποτέλεσμα να μην μπορεί να την ανοίξει καθώς δεν γνώριζε τι είχαν βάλει.
“Τα νεύρα είναι πάνω από το κεφάλι μου, να ξέρετε. Έχουμε φτάσει σπίτι μας, ο Δημήτρης προσπαθεί να ανοίξει τη βαλίτσα μου. Κάποιος από την αεροπορική αποφάσισε να κλειδώσει την βαλίτσα με κωδικό που δεν γνωρίζω. Πρακτικά αυτή τη στιγμή πρέπει να σκίσω τη βαλίτσα με μαχαίρι για να πάρω τα πράγματά μου. Το πρωί έχω πάλι πτήση, οπότε λογικά θα πετάξω με σακούλα σκουπιδιώ
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, πριν τον έρωτα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, είχε σχέση με τη Δέσπω Διαμαντίδου, μία σχέση για την οποία λίγες πληροφορίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Ο ηθοποιός άνθισε στο πλευρό της σημαντικής Ελληνίδας ηθοποιού, με τον οποίο είχε διαφορά ηλικίας 18 χρόνια, αλλά τον ένωσε η ουσία της δραματουργίας, το όραμα που λέγεται ότι είχε στην αρχή της καριέρας του να παίξει μόνο μεγάλους, μόνο σπουδαίους ρόλους στη ζωή του.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ γοητεύτηκε από τη Δέσπω Διαμαντίδου
Μαθητής ακόμη του Εθνικού θεάτρου, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ γνωρίζει την Δέσπω Διαμαντίδου. Ήταν το 1955 και η γνωριμία τους έγινε στην παράσταση του Εθνικού, την Εκάβη. Εκείνος μαθητής κι εκείνη ήδη καταξιωμένη πρωταγωνίστρια. Η Διαμαντίδου ήταν μία καλλιεργημένη ηθοποιός. Διέθετε πνεύμα, μόρφωση, ενώ μιλούσε πέντε γλώσσες.
Ο νεαρός, τότε, Παπαμιχαήλ φαίνεται πως μαγεύτηκε με την ευγενική και αξιοπρεπή προσωπικότητά της. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε μία τρυφερή σχέση. Εκείνη, άλλωστε, είχε πάρει διαζύγιο από τον επίσης ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη, με τον οποίο είχαν αποκτήσει έναν γιο.
Μάλιστα, οι δυο τους συναντήθηκαν στη σκηνή 13 φορές, με το νεαρό ηθοποιό να παίζει σε αρκετά έργα που είχε μεταφράσει εκείνη.
Στο κινηματογραφικό πανί, όμως, είχαν συναντηθεί και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το 1960 οι τρεις τους παίζουν στην ταινία “Μανταλένα”, όπου η Διαμαντίδου υποδύεται την μητέρα του Παπαμιχαήλ, ενώ έναν χρόνο αργότερα, το 1961, συμπρωταγωνιστούν στην ταινία “Η Αλίκη στο ναυτικό”, όπου η Διαμαντίδου υποδυόταν τη μητέρα της Βουγιουκλάκη.
Και στις δύο ταινίες, οι σχέσεις της Αλίκης με τον Παπαμιχαήλ δεν ήταν οι καλύτερες, με τα δημοσιεύματα τότε να μιλούν για συχνούς τσακωμούς στα γυρίσματα. Μάλιστα, σύμφωνε με φήμες, ο Φιλοποίμιν Φίνος είχε φτάσει στα όρια του με το εκρηκτικό κινηματογραφικό ζευγάρι πάνω στο οποίο είχε βασίσει τόσες και τόσες παραγωγές και σκεφτόταν πλέον σοβαρά να τους απομακρύνει. Από την άλλη, ο Αλέκος Σακελλάριος εκτός από τον ρόλο του σκηνοθέτη είχε και αυτόν του πυροσβέστη, αφού συχνά συμβίβαζε τις καταστάσεις ώστε να μπορέσει να ολοκληρωθεί το γύρισμα.
Ωστόσο, το 1964, όταν η Δέσπω Διαμαντίδου, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη συναντήθηκαν στη σκηνή για την θεατρική παράσταση “Κολόμπο”, πολλά πράγματα είχαν αλλάξει. Η Αλίκη και ο Δημήτρης που μόλις είχαν επιστρέψει στην Ελλάδα από τη Ρώμη και τα γυρίσματα της “Μοντέρνας Σταχτοπούτας” είχαν αρχίσει να βυθίζονται σε ένα πάθος χωρίς προηγούμενο. Φοβερός και τρομερός αστικός μύθος παραμένει ένα περιστατικό κατά το οποίο, στο γυρίσμα της τελευταίας σκηνής της ταινίας, ο Σακελλάριος φωνάζει “στοπ” δύο και τρεις φορές την ώρα που το ζευγάρι δίνει το τελευταίο φιλί πριν τους τίτλους τέλος, αλλά η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ δεν σταματάνε να φιλιούνται μπροστά σε όλους.
Ωστόσο οι πληροφορίες λένε ότι η πάντα αξιοπρεπής και σοβαρή Δέσπω Διαμαντίδου δεν είχε εμπλακεί ποτέ σε μικρότητες και δεν άκουσε στιγμή τα κουτσομπολιά. Τελικά πληροφορήθηκε για τη σχέση του ζευγαριού από τις εφημερίδες, αντιδρώντας με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και ευγένεια. Όπως άλλωστε, υποστηρίζουν όλοι ότι έκανε πάντα στη ζωή της. Η Διαμαντίδου δεν έχασε την ψυχραιμία της ούτε όταν στην πρεμιέρα της παράστασης ο Παπαμιχαήλ έκανε πρόταση γάμου στη Βουγιουκλάκη.
Τα νέα του αρραβώνα δεν άργησαν να δουν το φως της δημοσιότητας. Ο Τύπος και ο κόσμος στήνουν πάρτι από χαρά, ο καθένας για τους δικούς τους λόγους. Το ζευγάρι αποφασίζει να δώσει συνέντευξη Τύπου, μιας και τότε κυκλοφορούσαν διάφορα ανακριβή δημοσιεύματα, όπως ότι επρόκειτο για διαφημιστικό κόλπο. Στη διάρκεια της συνέντευξης, ο δημοσιογράφος Βραχιολίδης αναφέρει ένα αντρικό όνομα στον Παπαμιχαήλ, που τον κάνει έξαλλο. Μάλιστα, ο ηθοποιός εκνευρισμένος κινείται εναντίον του και τον χαστουκίζει. Ακολουθούν σκηνές έντασης, με τον δημοσιογράφο να κάνει μήνυση στον Παπαμιχαήλ.
Το σκηνικό τις επόμενες ημέρες πρωταγωνιστεί στα πρωτοσέλιδα. Μάλιστα, δεν άργησε να αποκαλυφθεί και ο λόγος που ο ηθοποιός έγινε έξαλλος όταν άκουσε το όνομα. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, εκείνος υποτίθεται πως ήταν ο κουμπάρος στο μυστικό γάμο του Παπαμιχαήλ με τη Διαμαντίδου.
Κάτι, βέβαια, που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε. Μάλιστα, η Δέσπω Διαμαντίδου κράτησε τέτοια αξιοπρεπή στάση, που λέγεται πως όταν έγινε γνωστό πως ο Δημήτρης θα παντρευόταν με την Αλίκη, έστειλε στο ζευγάρι ένα μπουκέτο λουλούδια, το οποίο συνόδευσε με τις πιο θερμές ευχές της.
Έναν χρόνο αργότερα, στις 18 Ιανουαρίου του 1965, η Αλίκη και ο Δημήτρης παντρεύονται στους Δελφούς, σε μία τελετή που ενώ αρχικά επρόκειτο να γίνει σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο, τελικά συγκέντρωσε τόσο πολύ κόσμο που οι αρχές αναγκάστηκαν να κλείσουν τους τοπικούς δρόμους.
Η ποιήτρια της διπλανής πόρτας: Αυτό είναι η Κική Δημουλά. Μια γυναίκα οικεία, καθημερινή, που θα μπορούσε να είναι η μάνα σου, η γιαγιά σου, αλλά είναι ποιήτρια, ακαδημαϊκός και πολυβραβευμένη. «Γράφω κάτι ποιήματα», λέει η ίδια για τον εαυτό της. Και ψάχνει λέξεις, τις κατάλληλες, για να τις βάλει στη σειρά και να εκφράσει το μέσα της που ταυτίζεται με το μέσα μας. Τόσο απλά….
«Δεν ξέρω πως ζουν οι ποιητές. Δεν ξέρω πως ζουν οι άλλοι ποιητές. Δεν έχω συστηματική επαφή με ποιητές, παρά με λίγους φίλους που συμπίπτει να είναι ποιητές.
Η καθημερινότητα είναι καθημερινότητα. Τίποτα δεν την αλλάζει. Ούτε η ποίηση. Εζησα με έναν ποιητή αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Η ποίηση δεν είναι συνεχής. Επομένως η καθημερινότητα είναι η νικήτρια σε όλα. Μεγάλωσα τα παιδιά μου, ντάντεψα τα εγγόνια μου. Εκανα ενός κοινού ανθρώπου τη ζωή, γιατί έτσι ένοιωθα άλλωστε. Δεν άλλαξε κάτι ότι έγραφα κάποια ποιήματα. Οση φήμη κι αν απέκτησα έμεινα η μαμά, η γιαγιά, ο εαυτός μου.
Από τα δικά μου παιδικά χρόνια, κρατάω μόνο την απουσία των γονιών μου. Ο καιρός εκείνος δεν ήταν πολύ ευνοϊκός για τα νιάτα. Ηταν μάλλον στερημένος. Εβγαινα ως τα σκαλάκια του σπιτιού μου γιατί ήταν πάρα πολύ αυστηρό το καθεστώς των γονιών μου. Δεν πήγα πουθενά, εκδρομή, δεν έζησα καθόλου νεανικά χρόνια. Ο,τι έγινε, έγινε στο Γυμνάσιο. Είναι γλυκύτατα όλα αυτά να τα σκέφτομαι τώρα κι ας ήταν τότε ενοχλητικά και δυσάρεστα. Τώρα αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσω τα ίδια και χειρότερα, θα το ήθελα πολύ».
«Στα 18 μου έβγαλα ένα φυλλάδιο με ποιήματα. Αλήθεια δεν ξέρω πως, αλλά γνώριζα από τότε τον Αθω Δημουλά. Και ήταν μια παρακίνηση. Εκείνος έγραφε ήδη. Νομίζω ότι ήθελα να τον γοητεύσω. Δεν ξέρω αν τον γοήτευσα. Αυτό το πράγμα της ποίησης ήταν ο κουμπάρος που μας ένωσε. Με βοήθησε πάρα πολύ. Δεν έκανα τίποτα χωρίς να συμφωνήσει εκείνος. Αυτό το διαδέχτηκε η κόρη μου. Πήρε τη θέση του Αθω από την ώρα που πέθανε. Η κόρη μου είναι ένας σπουδαίος σύμβουλος. Είναι σημαντινό πράγμα να έχουμε καλούς συμβούλους. Γιατί από σένα ξεφεύγουν τα πράγματα μέσα στη μαγεία και την ορμή να γράψεις. Ενώ η κόρη μου και ο Αθως με είχαν προφυλάξει και μ΄έχουν προφυλάξει από πολλά, από λάθη, από πλατιασμούς…
Το “πεινάμε” είναι μια έννοια τόσο τραγική που δεν επιτρέπεται να την κάνεις ποίημα
Τις λέξεις δεν τις διαλέγω, μάλλον με διαλέγουν. Κι εγώ είμαι αυστηρή. Οι λέξεις είναι το όπλο μου για κάθε ποίημα. Νομίζω ότι προϋπόθεση είναι να εξασφαλίσω τις καλές λέξεις, τις κατάλληλες. Ναι, παιδεύομαι αρκετά. Παίρνει χρόνο. Παιδεύομαι γιατί έχω μια ανασφάλεια. Πάντοτε οφείλει να αμφιβάλλει κανείς γι΄αυτό που κάνει.
Ούτε το προφέρω, ούτε μέσα μου, ποτέ δεν λέω “είμαι ποιήτρια”, ποτέ, ποτέ. Γράφω κάτι ποιήματα, λέω. Αυτό είναι. Κι είναι πολύ αυτό.
Η θεματολογία μου είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Εχω μεγάλη σχέση με το θέμα μνήμη, επομένως αυτό επανέρχεται. Χρόνος, φθορά, απώλεια. Είναι ό,τι με βασανίζει και μου προκαλεί αγωνίες. Είναι μάλλον η φύση μου και όχι τα ίδια τα πράγματα. Νομίζω ότι εγώ είχα, όχι μια απαισιοδοξία, μια πίκρα. Δεν δικαιολογείται αλλιώς, από την ηλικία των δέκα επτά-δέκα οκτώ χρόνων να έχω μια πίκρα, μια μελαγχολία. Ούτε παθολογικό σύμπτωμα ήταν. Μάλλον πρέπει να ήταν κληρονομικό από τη μάνα μου. Μπορεί να μου ξεφεύγουν πράγματα, μνήμες, γιατί έζησα την Κατοχή, έζησα δύσκολα…»
«Ο χρόνος είναι εχθρός. Πραγματικά είναι τόσο άδικο πράγμα. Να σου κανονίζει τον βίο σου μια έννοια άπιαστη. Κι όμως αυτό είναι. Αν είναι κανείς τρελά αισιόδοξος, και πει «δεν βαριέσαι», και πει «έχει ο θεός», εγώ δεν το λέω. Δεν έχει ο θεός… Χρόνο δεν έχει ο θεός.
Δεν είναι φυσικό να υπάρχουν επικριτές στην ποίησή μου; Φυσικό είναι.
Οταν θυμάμαι το θέμα που είχε προκύψει με μένα και τον ρατσισμό, πολύ ταράζομαι. Ηταν το πιο άδικο πράγμα που έγινε ποτέ σε άνθρωπο. Και πιστεύω ότι με κυνηγάνε οι ατυχίες επειδή είμαι γυναίκα. Δεν είναι εύκολο, όσοι αιώνες κι αν περάσουν οι άνδρες να δεχτούν ότι οι γυναίκες είναι ίσες με αυτούς ή και καλύτερες. Γιατί συμβαίνει να υπάρχουν καλύτερες ποιήτριες από ποιητές, από κάποιους άνδρες ποιητές. Το νοιώθω ως ασυγχώρητο.
Δεν δηλώνω αριστερή, αλλά δεν δηλώνω και δεξιά. Θεωρώ λίγο κακόγουστο να πάρω μια θέση στα πολιτικά φωνάζοντας ή γράφοντας ποιήματα με πολιτικό περιεχόμενο. Δεν μου πάνε. Αν μπορούσα να έχω ενταχθεί σε μια παράταξη και να έχω μια δράση, ναι, τότε ναι. Αλλά όχι όλο λόγια…. Οταν ήταν η ΕΠΟΝ φορούσα και το καπελάκι και είχα ενθουσιασμό αλλά ήμουν παιδί.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω στην άποψη ότι η τέχνη δεν μπορεί παρά να είναι αριστερή. Μπορεί να μην είναι αριστερή αλλά ούτε και δεξιά. Με το να μην είναι αριστερή, δεν σημαίνει ότι είναι δεξιά. Να είναι απολιτική.
Δεν ήταν τόσο ευχάριστα όλα τα πράγματα τα παλιά όταν τα συγκρίνει κανείς με τα τωρινά. Μπορεί να υπήρχε γαλήνη σε ορισμένους τομείς, αλλά νομίζω ότι πάντα είχε αγωνίες ο άνθρωπος. Πάντοτε.
Τώρα δεν μπορώ να συλλάβω κάποια πράγματα. Μου έτυχε να διαβάσω πρόσφατα ποιήματα πολιτικού περιεχομένου για την τωρινή κρίση. Δεν είναι όλα τα θέματα για να γίνουν ποίηση. Νομίζω ότι έχει πολύ κακό αντίκτυπο. Πρέπει να την ρίξεις κάτω την ποίηση, να την αδικήσεις. Το “πεινάμε” είναι μια έννοια τόσο τραγική που δεν επιτρέπεται να την κάνεις ποίημα. Είναι ασέβεια απέναντι στα δεινά. Αλλο τα ερωτικά και τα άλλα βάσανα…. Οταν βλέπω έναν πεινασμένο ξαπλωμένο στον δρόμο, το να τον κάνω ποίημα, είναι ιεροσυλία»
«Δεν ξέρω αν γίναμε όλοι πιο βάρβαροι με την κρίση. Γίναμε; Οι πλούσιοι είναι βάρβαροι απέναντί μας; Ναι, ο πλούτος είναι μια βαρβαρότητα. Γιατί είναι άνισο πράγμα. Δεν είναι το σύνηθες. Το σύνηθες είναι μια μέτρια καλή ήσυχη ζωή. Τροφή, στέγη και ολίγη ψυχαγωγία.
Το μόνο που δεν έχω καταλάβει από τη ζωή είναι γιατί πεθαίνουμε. Μόνο αυτό. Και επιμένω ότι θα υπάρχει κάποια εξήγηση, αλλά εγώ δεν θα τη δεχτώ όποια κι αν είναι. Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Αυτό βέβαια είναι ένα ερώτημα πολύ σωστό που με κολλάει στον τοίχο. Αλλά όπως έγινε αυτό, θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο. Και θεωρείται αμετακίνητο. Τώρα βέβαια η φύση θα μπορούσε να μας κρατήσει όλους πάνω στη γη; Για πάντα; Εάν δεν πεθαίναμε, θα υπήρχε το για πάντα. Οχι στα αισθήματα. Εκεί για πάντα δεν υπάρχει. Ούτε η αγάπη, εκτός από την αγάπη της μάνας για τα παιδιά, αυτή είναι για πάντα. Η άλλη, όταν μιλάμε για φιλίες, για δεσμούς, όψει δεν υπάρχει για πάντα…
Οσο για τον έρωτα, είναι το πιο ευάλωτο αίσθημα που υπάρχει στον κόσμο. Είναι μεγάλη ιστορία ο έρωτας. Είναι αυτό που δικαιώνει την ύπαρξη της ζωής. Το μόνο αντίδοτο στον θάνατο, Αλλά εξαιτίας του έρωτα, ο θάνατος είναι ανυπόφορος. Σκέφτεσαι ότι θα το στερηθείς και αυτό. Ο έρωτας είναι μια έννοια πολύ πλατιά. Δεν είναι ανάγκη να έχεις ανταποπόκριση από κάποιον. Ο έρωτας μπορεί να είναι προς ένα δειλινό, προς μια ώρα, προς έναν άνθρωπο που δεν σε ξέρει.
Ο έρωτας είναι «του ενός βασανισμού…» Ετσι είναι αλλά είναι και κέρδος αυτουνού που αγαπάει. Αυτός που αγαπιέται μπορεί να μην τον ενδιαφέρει να αγαπιέται. Αλλά αυτός που αγαπάει έχει μεγάλη ανάταση, έστω και χωρίς ανταπόκριση μεγάλη.
«Δεν ξέρω πως θα είναι ένας μεγάλος έρωτας. Δεν μπορώ να το βάλω στο μυαλό μου. Είναι φθαρτό είδος. Πιστεύω ότι κερδισμένος είναι αυτός που αγαπάει, όχι αυτός που αγαπιέται. Αυτός που αγαπιέται δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Μόνον ο θάνατος με φοβίζει -μια μεγάλη αρρώστια.
Επειδή έμεινα απ΄έξω και δεν επλήγην ακόμα ούτε από πόλεμο ούτε από φανατικούς, έχω μια ήρεμη ζωή και ο φόβος μου είναι ο θάνατος. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα υπάρξει ένα στάδιο χωρίς ζωή. Αγαπάω τη ζωή πάρα πολύ. Οχι δεν είναι αισιόδοξο, είναι λάθος γιατί υποφέρω στην σκέψη του θανάτου αφάνταστα. Βέβαια έχω και τις αντιφάσεις μου. Δεν θέλω να πεθάνω, αλλά κανπίζω, ενώ δεν μου επιτρέπεται .
Δεν θα ήταν άσχημο να ακολουθούμε κανόνες στη ζωή. Λιγάκι θα μας προφύλαγε από απογοητεύσεις, αποτυχίες, αλλά είναι και απόλεμο πράγμα, εκτός πολέμου δηλαδή. Γιατί πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να τρώει και ξύλο, να πέφτει, να σηκώνεται, να έχει αυτή τη διακύμανση καταστάσεων. Ποιος τους έβγαλε όμως τους κανόνες; Και ποιος τους στηρίζει; Δεν ξέρω…
Δεν μπορώ να πάρω στο λαιμό μου το θέμα: Δεν έχω σκύψει πάνω στην πολιτική όσο πρέπει, όσο θα έπρεπε για να έχω γνώμη. Νομίζω ότι είναι δύσκολη η δουλειά τους, είναι δουλειά πειρασμών. Διευκολύνει πολύ τους πειρασμούς. Βρίσκεσαι σε μια θέση ανάμεσα σε λεφτά, σε πλούσιους, όλο αυτό κάπου σε βγάζει από τον απλό σου δρόμο….
Οχι, δεν γράφω πάντα. Μετά το τελευταίο βιβλίο, μάλλον τελείωσα. Κουράστηκα πολύ. Δεν νομίζω ότι έχω άλλο. Δεν ξέρω τώρα, αν ζήσω, πολύ θα ήθελα να γράψω. Οχι ότι χόρτασα. Οχι. Δεν έχω χορτάσει. Είμαι αχόρταγη».
Το θρυλικό Ροντέο στην παραλία Αλίμου – πρώην Καλαμάκι – αποτέλεσε πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους επί μία 12ετία, από το 1975 έως το 1987. Υπήρξε το απόλυτο λούνα-παρκ της Αθήνας.
Ήταν πολύ μεγάλο για την εποχή του και πολύ οργανωμένο. Η τοποθεσία του δίπλα στη θάλασσα ήταν ιδανική. Έδινε μια μαγεία. Κανένα λούνα – παρκ δεν μπόρεσε να συγκριθεί μαζί του. Ήταν το απόλυτο στέκι στη δεκαετία του 80.
Το Ροντέο μαζί με τις Ντισκοτέκ ήταν σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης εποχής. Ένας αληθινός πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους.Το Ροντέο ήταν ανοιχτό από το πρωί έως αργά το βράδυ. Δεν υπήρχε συγκεκριμένο ωράριο όσο είχε κόσμο και η είσοδος ήταν ελεύθερη.
Όταν άνοιξε το Ροντέο το 1975 το βινύλιο είχε μπει για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων κι έτσι είχαν την ευκαιρία να ζήσουν εκεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία ακόμη και για σήμερα.. Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να μπουν σε ένα θάλαμο που έμοιαζε με τηλεφωνικό και μ ‘ένα δεκάρικο να πουν ένα τραγούδι το οποίο ηχογραφούνταν την ίδια στιγμή σε δίσκο 45 στροφών ! Όταν τελείωνε το τραγούδι, το έπαιζε ο άνθρωπος του λούνα-παρκ που το ηχογραφούσε και ακουγόταν από τα μεγάφωνα σε όλο το Ροντέο και μετά το έπαιρνε στα χέρια του ο επίδοξος τραγουδιστής!
«Είχαμε μπει δύο στο θάλαμο και τραγουδήσαμε ένα τραγούδι του Πάριου. Σε μια στιγμή γύρισα και είπα στο φίλο μου: “Έλα, ρε μαλάκα έξω, τελείωσε”…και το άκουσε όλο το λούνα-παρκ !».
Στην είσοδο υπήρχε ταμπέλα που με πολύχρωμα γράμματα έγραφε Rodeo. Στην ουσία το Ροντέο είχε δύο λούνα παρκ. Στο τέλος του πρώτου είχε ένα στενό δρομάκι που μετά ξαναμεγάλωνε κι έβγαινε στο Ταψί και στην Μπαλαρίνα. Τα δύο αυτά παιχνίδια ήταν το σήμα κατατεθέν για όλους, όπως και το Ρόλερ Κόστερ (Roller Coaster) που είχαν φέρει από το εξωτερικό, με κατηφόρες που νόμιζες από την ταχύτητα ότι θα πέσεις στη θάλασσα που ήταν πολύ κοντά, ενώ ήσουν μέσα σε βαγόνι πάνω σε γραμμές. Όμως το πιο τρομακτικό ίσως παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία και λόγω της αυτοκτονίας μιας κοπέλας, ήταν το Εντερπράιζ (Enterprise) που βρισκόταν στο πρώτο μέρος του λούνα –παρκ απέναντι από το Χταπόδι, στο οποίο γύριζες γύρω-γύρω με βαγονάκια.
Το Enterprise είχε επίσης γύρω – γύρω βαγόνια και σιγά – σιγά σηκωνόταν ώσπου γύριζε ανάποδα και οι φωνές των αναβατών ακούγονταν μέχρι την Ποσειδώνος. Αυτό ήταν απίστευτο για την εποχή του. Κάποιοι όταν τελείωνε η «βόλτα» κι έβγαιναν έξω, ξερνούσαν. Ο κόσμος το χάζευε με δέος. Ήθελε κότσια για να μπεις. Με την Μπαλαρίνα σ’ έπιανε το στομάχι. Γύριζε κι έκανε στροφές και πήγαινε πάνω – κάτω ενώ εσύ καθόσουν στο…φόρεμά της και ζαλιζόσουν.Κοντά στην είσοδο του Ροντέο ήταν ο Τροχός ή όπως την έλεγαν κάποιοι η Ρόδα που ήταν ας πούμε σαν το λογότυπο του λούνα – παρκ. Είναι ίσως το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων όταν μιλάμε για το Ροντέο. Μια τεράστια και επιβλητική Ρόδα που εκεί γύριζαν όλα τα όνειρα μικρών και μεγάλων.
Ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα θέματα ήταν ο Λαβύρινθος με τους καθρέπτες ! Εκεί μέσα χανόσουν. Το στοίχημα ήταν να μπορέσεις να βγεις. Προχωρούσες με τα πόδια. Όσοι χάνονταν τους έβγαζε ο εργαζόμενος. Στο Τραινάκι του Γέλιου όπου εκεί μέσα έσκαγες στα γέλια από διάφορες εκπλήξεις. Ακόμη υπήρχαν οι Παραμορφωτικοί Καθρέπτες στους οποίους έβλεπες τον εαυτό σου σε απίστευτες παραμορφώσεις. Επίσης υπήρχε το Τελεφερίκ που ξεκινούσε από τη θάλασσα και σε πήγαινε από το ένα λούνα – παρκ στο άλλο και στο τέλος κατέβαινες. Το θέαμα ήταν μαγικό καθώς όλο το Ροντέο ήταν στα πόδια σου.
Για τα παιδιά είχε πολλά μικρά παιχνίδια όπως αλογάκια, το μικρό τραινάκι που γύριζε γύρω – γύρω και ήταν ειδικά διαμορφωμένο για μικρά παιδάκια και άλλα που περνούσαν το χρόνο τους ευχάριστα. Όπως και οι μεγάλοι που είχαν για παράδειγμα τα Καρτ, δηλαδή τα γνωστά συγκρουόμενα, σε ειδική πίστα. Επίσης υπήρχαν και άλλα δημοφιλή παιχνίδια όπως το Μπαλόνι και ο Πύραυλος.
Δώρα μπορούσε κανείς να κερδίσει στο Ψάρεμα, όπως και σ’ ένα άλλο παιχνίδι που έπρεπε να βάλεις μεγάλη δύναμη για να τραβήξεις κάτω το χέρι του Μασίστα που επιδείκνυε τα μπράτσα του, αλλά και στον Στόχο που σημάδευες με βελάκια. Τα δώρα ήταν κυρίως κάτι κουκλάκια, αρκουδάκια, παπάκια και άλλα παιχνίδια που έκαναν χαρούμενα τα παιδιά, αλλά και τους μεγάλους.
Κάθε παιχνίδι είχε τις ξένες επιτυχίες της εποχής που έπαιζαν σε κασετόφωνα και ακούγονταν από ηχεία που είχε κάθε πάγκος. Modern Talking, Sandra, italo-disco και δεν συμμαζεύεται. Τραγούδια χορευτικά που άκουγαν και πιτσιρίκια, όπως το «Σκα Σού Σού» ή τα «παπάκια». Τα τραγούδια που έπαιζαν στο Ροντέο αφορούσαν ηλικίες από 5 έως 30 ετών και ήταν μόνο ξένες επιτυχίες.
Μαρτυρίες
«Ήμουν μικρός και το ταψί το χάζευα. Δεν με άφηναν να μπω. Ήμουν 5-6 χρονών. Έλεγα ότι όταν μεγαλώσω θα μπω στο ταψί. Θυμάμαι καλοκαίρι προς φθινόπωρο του ’86 που ένα είχα πάει με τον πατέρα μου, ένας είχε πάει στη μέση κι έκανε διάφορα κόλπα και παραλίγο να σκοτωθεί. Γελούσαμε και λέγαμε: θ’ αντέξει. Κάποιοι έκαναν τους μάγκες. Έπρεπε να κρατιέσαι γερά από το σίδερο γιατί δεν ήσουν δεμένος στο ταψί».
«Σαν παιδί πήγαινα συνέχεια στο Τέρας του Λοχ Νες που ήταν δεξιά στην άκρη της πρώτης εισόδου που έμπαινες μέσα κι έκανες βολτίτσα. Το χαρακτηριστικό είναι ότι είχε οδηγό με μοχλό. Θυμάμαι έναν οδηγό που πρέπει να ήταν τσιγγάνος, ο οποίος το γκάζωνε. Την ταχύτητα την καθόριζε ο οδηγός δεν ήταν αυτόματο. Πήγαινε έως τη θάλασσα και ξαναρχότανε. Το κεφάλι ήταν σαν τέρας και πίσω είχε τα καθισματάκια του ως ουρά του. Το Λούνα – Παρκ είχε μια μαγεία. Εμείς ερχόμασταν από το κέντρο και μετά το συνδυάζαμε με φαγητό στην Γλυφάδα. Όλη αυτή η βόλτα είχε μια μαγεία».
«Εγώ έμπαινα στα αεροπλανάκια. Ήταν σαν βαγονάκια αλλά τα λέγαμε αεροπλανάκια. Έμπαινες μέσα, δενόσουν και είχες ένα μοχλό που όσο τον τράβαγες πάνω πήγαινες πιο ψηλά. Και όσο τον κατέβαζες πήγαινες πιο χαμηλά. Κάθε σπιτάκι είχε ένα μηχάνημα που είχε τις κονσόλες με το τηλεχειριστήριο. Είχε δύο αεροπλανάκια το ροντέο, από ένα σε κάθε λούνα- παρκ. Εκεί πρωτοείδα ηλεκτρονικά μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα με ποδοσφαιράκια και φλιπεράκια, πάκμαν, τα ούφο που λέμε. Επίσης θυμάμαι το Τραινάκι του Τρόμου με μια γριά που κρατούσε ένα σκουπόξυλο που ανεβοκατέβαζε στα κεφάλια του κόσμου και στη διάρκεια της διαδρομής εμφανίζονταν κάτι σκελετοί , κάτι νεκροκεφαλές, κάτι εφιάλτες και σε κοιτούσαν καλά – καλά…Είχε πλάκα περισσότερο, παρά φόβο».
«Πάμε ένα Ταψί στο Ροντέο και μετά με τις μηχανές πάμε San Lorenzo και Prison (από το’85 μετά) να χορέψουμε;».
Στο Ροντέο έχουν γυριστεί περισσότερες από 30 ελληνικές ταινίες – στη δεκαετία του 80 συνέπεσε με μια ανάκαμψη του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου, με πιο χαρακτηριστικές τις «Έξοδος Κινδύνου», «Σατανάδες σε Σχολεία», «Λαλάκης ο Εισαγόμενος» με το Νίκο Παπαναστασίου, «Πανικός στα Σχολεία». Ο Στάθης Ψάλτης τραγούδησε στο Ροντέο το καλοκαίρι του ’86 το τραγούδι των τίτλων της ταινίας «Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν», η οποία επίσης γυρίστηκε εκεί. Γυρίσματα στο Ροντέο υπάρχουν και στην αξιόλογη ταινία του Ερρίκου Θαλασσινού «Ο Γύρος του Θανάτου» με πρωταγωνιστή τον Διονύση Ξάνθο και συμπρωταγωνιστή του το Γιώργο Μιχαλακόπουλο, του 1983.
Να σημειωθεί ότι ο Γύρος του Θανάτου ήταν από τα πιο εντυπωσιακά και αγωνιώδη θεάματα στο Ροντέο στη διάρκεια του οποίου ένας έμπειρος αναβάτης μοτοσυκλέτας γύριζε γύρω – γύρω με μεγάλη ταχύτητα την μηχανή του που οι ρόδες της πατούσαν πάνω σε ένα τεράστιο κάθετο κυκλικό «δρόμο» που έμοιαζε με το εσωτερικό ενός βαρελιού. Να διευκρινιστεί ότι Γύρο του Θανάτου δεν είχε το Ροντέο του Αλίμου και γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο λούνα-παρκ του Αμαρουσίου «Τα Αηδονάκια», που διέθετε. Η υπόλοιπη ταινία γυρίστηκε στο Ροντέο του Αλίμου (περιέργως δεν αναφέρεται η τοποθεσία στους τίτλους αρχής). Στο Ροντέο επίσης γυρίστηκαν και τηλεοπτικές σειρές όπως «Οι Ιερόσυλοι».
Επίσης έχει γίνει τραγούδι από την Τατιάνα Μπαλανίκα με τίτλο «Λούνα-Παρκ» το 1983 με το βίντεο κλιπ να έχει γυριστεί όλο στο Ροντέο με την ίδια να έχει ανεβεί στο Τελεφερίκ όπου τραγουδά. Ένας δίσκος που αποτύπωσε τον Τροχό ή τη Ρόδα του Ροντέο ήταν ο πρώτος δίσκος της Γωγώ Θεοδώρου «Έψαξα Να Βρω Μια Ευκαιρία» το 1979
Το «Λούνα Παρκ» τραγούδησε και το παιδί – θαύμα ο μικρός Μάριος το 1981 στο δίσκο «Μπαμ» του Παιδικού Συγκροτήματος Νίκου Παπαδέα, στον οποίο συμμετείχε και ο μιρκός Δημήτρης.Ακόμη το σήμα της γνωστής τότε τηλεοπτικής εκπομπής «Οι Ρεπόρτερς» στην ΥΕΝΕΔ και μετά στην ΕΡΤ2 (τέλη 1981- τέλη ’88) με τους δημοσιογράφους των «Νέων» Γιώργο Χαρδαβέλλα, Γιάννη Δημαρά, Γιώργο Λιάνη δείχνει στην αρχή την Μπαλαρίνα, όπως και μουσικές εκπομπές είχαν απόσπασμα στο σήμα τους από το Ροντέο. Επίσης έχει γίνει μέχρι ποίημα με τίτλο «Ροντέο ’86».
Το δικό τους χρώμα στο Ροντέο έδιναν οι πλανόδιοι που έστηναν τους πάγκους τους πουλώντας παγωτά, ξηρούς καρπούς, σουβλάκια μέχρι το θρυλικό Μαλλί της Γριάς, αλλά και δακτυλιδάκια και διάφορα παιχνιδάκια. Φυσικά και η υπήρχε και καφετέρια στο χώρο όπου μπορούσες να καθίσεις και να πιεις το καφέ σου.
Το αντίπαλο δέος του Ροντέο στον Άλιμο ήταν «Τα Αηδονάκια» στο Μαρούσι, αλλά δεν μπορούσε να συγκριθεί γιατί το Ροντέο ήταν διπλάσιο. Επίσης αργότερα ήταν το «Τιβολί» στο Νέο Φάληρο, όπου έχουν γίνει γυρίσματα στην ταινία «Άγγελος». Αφότου έκλεισε το Ροντέο στον Άλιμο μετά από δύο χρόνια άνοιξε το «International» στη Γλυφάδα που λέγεται ότι πήρε κάποια παιχνίδια από το Ροντέο, όπως το Ταψί και το Χταπόδι. Να σημειωθεί ότι το πρώτο λούνα-παρκ υπήρξε χαμηλά στην Συγγρού, στο τετράγωνο που βρίσκεται δίπλα από την παλιά Ελφίνκο (σήμερα εκεί εδρεύει ο Δ.Ο.Λ. (Βήμα – Νέα – Mega) στην Καλλιθέα, όπου γυρίστηκε η ταινία «Το Κορίτσι του Λούνα-Παρκ» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη με το σλόγκαν «Πέντε κρίκοι ένα τάλιρο». Το λούνα- παρκ αυτό βρισκόταν εκεί από το 1966 έως το 1975. Μετά άνοιξε για ένα μικρό διάστημα, μερικών μηνών, ένα μικρό λούνα-παρκ στο Έδεμ. Η σύμβαση για το Ροντέο του Αλίμου υπογράφτηκε το 1975 και την χρονιά αυτή λειτούργησε στην παραλία.
Το χρονικό κλεισίματος του Ροντέο
Το χρονικό κλεισίματος του ΡοντέοΤο 1975 όταν το Ροντέο άνοιξε στον Άλιμο ανήκε στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.). Το υπενοικίασαν οι Αχιλλέας Κουτσιρίμπας (ο γνωστός επιχειρηματίας που άνοιξε μετά το Riba’s στη Βάρκιζα που το όνομά του ήταν συντομογραφία του επιθέτου του) και ο Γεράσιμος Βαλλιάνος με ενοίκιο 2.000.000 δραχμές το μήνα. Η έκταση έως τότε ήταν άδεια και οι επιχειρηματίες μεταξύ άλλων ενεργειών τους αξιοποίησαν το χώρο κάνοντας ασφαλτόστρωση, ηλεκτροφωτισμό και δενδροφύτευση δαπανώντας ένα τεράστιο ποσό.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 13 Νοεμβρίου 1983
Το 1983 στις δημοτικές εκλογές δήμαρχος Αλίμου αναδείχθηκε ο Βασίλειος Ξένος (ΠΑΣΟΚ). Πρώτο του μέλημα όταν ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα ήταν να φύγει το Ροντέο από τον Άλιμο για να αξιοποιηθεί αλλιώς ο χώρος που καταλάμβανε στην παραλία, κάτι που είχε υποσχεθεί και προεκλογικά. Ήταν η εποχή που το κράτος ήθελε να δυναμώσει την τοπική αυτοδιοίκηση δίνοντας της περισσότερη εξουσία. Είχε πέσει η γραμμή : «Όλη η γη στο κράτος», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Έτσι λοιπόν ο δήμος διεκδικούσε την εκμετάλλευση της έκτασης από τον Ε.Ο.Τ.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 6 Νοεμβρίου 1983
Παράλληλα υπήρχε ένα γενικότερο σχέδιο αποτροπής της νεολαίας από τις ντίσκο, τα ουφάδικα, τα ροκ κλαμπ τα οποία πλήγηκαν καίρια με το κλείσιμο όλων των μαγαζιών στην Πλάκα το 1983, βάση νόμου που εισηγήθηκε και επέβαλε η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη. Ο σχεδιασμός ήταν η νεολαία να ξεφύγει από τη ροκ μουσική και να στραφεί στα λαϊκά και τα έντεχνα. Σε ένα τέτοιο κλίμα το Ροντέο είχε στοχοποιηθεί. Θεωρείτο κέντρο διαφθοράς και ήταν κακόφημο, όπως και οι ντισκοτέκ και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Μια σημερινή μαρτυρία 66χρονου θαμώνα του Ροντέο και κατοίκου Π. Φαλήρου αναφέρει: «Το Λούνα – Παρκ στη Λεωφόρο Συγγρού ήταν πιο οικογενειακό και γραφικό. Στον Άλιμο τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν ήθελες να μάθει ο πατέρας σου ότι πήγες από εκεί…Μάζευε πολύ αλητεία. Ο σοβαρός κόσμος των Νοτίων Προαστίων δεν πήγαινε εκεί. Έρχονταν μόνο από περιοχές που δεν ήξεραν. Γινόταν διακίνηση ναρκωτικών. Άσε τις πουτάνες και τους τσαμπουκάδες. Το Ροντέο ήταν κακόφημο και γι’ αυτό είχαν πέσει τα ενοίκια στην περιοχή. Και στα λέω αυτά εγώ που ήμουν από τους αλητάμπουρες».
Ελευθεροτυπία Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 1987
Έτσι το πρώτο μέλημα του νέου δημάρχου, όπως είχε πει ο ίδιος, ήταν να φύγει το Ροντέο, μαζί με τις ντισκοτέκ και τα παραλιακά κέντρα γιατί δημιουργούσαν πρόβλημα. Έδωσε μεγάλο αγώνα, επίμονο και διαρκή που τελικά τελεσφόρησε, τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1987 και μάλιστα με επεισοδιακό τρόπο όταν ο Ε.Ο.Τ. υπέγραψε την έξωση, την οποία όμως πήρε πίσω! Τότε ήταν που ο δήμαρχος Αλίμου έκανε τριήμερη απεργία πείνας και όπως λέγεται πήρε τηλέφωνο, τον ίδιο τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και τον ενημέρωσε για το θέμα λέγοντας του ότι αρχίζει απεργία πείνας ώστε να πάρει η τοπική αυτοδιοίκηση το Ροντέο. Επίσης συγκέντρωσε υπογραφές γονέων κυρίως προσκείμενων στην τότε κυβέρνηση και παιδιών (!) και ασκώντας όλες αυτές τις πιέσεις το Ροντέο έκλεισε.Οι ισχυρισμοί του δημάρχου ήταν ότι στο Ροντέο κυκλοφορούν αντικοινωνικά στοιχεία και το βράδυ γίνεται διακίνηση ναρκωτικών.
Ελευθεροτυπία Τετάρτη 11 Μαρτίου 1987
Από την άλλη πλευρά τον Μάρτιο του 1987 οι περίπου 200 εργαζόμενοι του Ροντέο κατέβηκαν σε απεργία μέσα στα χιόνια – από τις ελάχιστες φορές που έχει χιονίσει στην Αθήνα αυτό το μήνα – για να διεκδικήσουν τη δουλειά τους. Ήταν Σάββατο και την προηγούμενη μέρα είχε ξεκινήσει απεργία πείνας ο δήμαρχος. Δύο εργαζόμενοι μάλιστα απείλησαν να πέσουν στο κενό, ο ένας από το Τελεφερίκ όπου είχε ανεβεί και φώναζε «θα πέσω κάτω» και ο άλλος από το Roller Coaster (Το Τραίνο του Θανάτου). Οι απεργοί κρατούσαν πανό. Δημιουργήθηκε μάλιστα μια ένταση μεταξύ εργαζομένων και ανθρώπων του δημάρχου. Είχε πάει στο Ροντέο η δικαστική εντολή με το δικαστικό επιμελητή για το κλείσιμο του. Την ίδια ώρα υπήρχαν ΜΑΤ και κλούβες έξω από το Ροντέο.
Ελευθεροτυπία Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 1987
Όταν βγήκε η απόφαση να κλείσει το Ροντέο οι επιχειρηματίες Κουτσιρίμπας και Βαλλιάνος την αποδέχτηκαν, ζητώντας προθεσμία τριών ετών έως ότου να βρουν άλλο χώρο και στη διάρκεια αυτή να συνεχίσει η λειτουργία του Ροντέο. Ο δήμαρχος του έδωσε τρεις μήνες… Το φοβερό όμως είναι ότι όταν έκλεισε το Ροντέο εμφανίστηκε ξαφνικά ένας Σουδάραβας και αγόρασε τον εξοπλισμό του αντί 4 δισεκατομμυρίων δραχμών, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής!Οι μπουλντόζες σάρωσαν μεταξύ άλλων και ένα μικρό μαγαζάκι με είδη λαϊκής τέχνης που βρισκόταν εκεί κοντά και όπως έγραψε τότε η Ελευθεροτυπία : «Το Πάρκο του Αλίμου έφαγε το μαγαζί του».
Ελευθεροτυπία 12 Δεκεμβρίου 1986
Η μεγάλη έκταση που καταλάμβανε το Ροντέο στην παραλία του Αλίμου έμεινε αναξιοποίητη για έξι χρόνια και είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο έως το 1993 και αργότερα το Νοέμβριο του 1996 άνοιξε ο γνωστός επιχειρηματίας Βλάσσης Σταθοκωστόπουλος το Όστρια. Δίπλα στο Ροντέο ήταν η ντισκοτέκ Fiji (άνοιξε το καλοκαίρι του ’83), η πρώην Space (τέλη ’70 αρχές ’80), ανάμεσα στους δύο χώρους του λούνα-παρκ. Εκεί βρισκόταν το κτήμα του Κωνσταντίνου Σπανού και επί δικτατορίας έγινε ντισκοτέκ.
Ο δήμαρχος Αλίμου ήθελε να την κλείσει και το κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα μετά το κλείσιμο του Ροντέο. Όταν η ντισκοτέκ είχε μετονομαστεί πια «Σαχάρα». Η ίδια ντισκοτέκ λειτούργησε προηγουμένως ως «Σεϋχέλλες» του Μάκη Σαλιάρη («Αυτοκίνηση») κάνοντας πάταγο στην εποχή της. Ο αστικός μύθος λέει ότι όταν έκλεισε το Ροντέο ανέβηκαν οι ενοικιάσεις βίντεο καθώς χάθηκε ένας σημαντικός λόγος εξόδου…
Στην ειδική παροχή μητρότητας έχουν πρόσβαση όσες μητέρες είναι ελεύθερες επαγγελματίες ή αγρότισσες, κάτι που σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα να λάβουν αναδρομικά έως 7.020 ευρώ τον Απρίλιο, όπως αναφέρουν Τα Νέα.
Ποιοί θα πάρουν επίδομα 387 ευρώ από τον ΟΠΕΚΑ
Συγκεκριμένα, αναδρομικά έως και 1.500 ευρώ θα λάβουν έως τον Απρίλιο χιλιάδες νέες μητέρες.
Συγκεκριμένα, όσες απέκτησαν παιδί μέσα στο 2023 και υπέβαλαν αίτηση για επίδομα γέννας θα δουν τελικά περισσότερα χρήματα στον τραπεζικό τους λογαριασμό μετά την αύξηση της εν λόγω ενίσχυσης.
Τις επόμενες μέρες θα ενεργοποιηθεί η πλατφόρμα στην ιστοσελίδα dypa.gov.grγια την καταβολή του επιδόματος μητρότητας σε μη μισθωτές εργαζόμενες.
Οι μη μισθωτές θα υποβάλουν την αίτηση στη σχετική πλατφόρμα και στη συνέχεια θα διαπιστώνεται αν η μητέρα έχει ασφαλιστική ικανότητα ή όχι.
Σε περίπτωση που έχει οφειλές θα πρέπει να τις εξοφλήσει για να μπορέσει να λάβει το επίδομα μητρότητας.
Τα αναδρομικά ποσά για το επίδομα γέννας αρχίζουν από 400 ευρώ και φτάνουν έως και 1.500 ευρώ και αφορούν στις μητέρες, οι οποίες απέκτησαν παιδί από την 1η Ιανουαρίου 2023.
Πριν από λίγες ώρες η anchorwoman του ΣΚΑΪ παρευρέθηκε σε γνωστό βιβλιοπωλείο του Νέου Ψυχικού και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της σε αναγνώστες και φίλους-συνεργάτες που έδωσαν το παρών για να την τιμήσουν.
