Η Πέμπλς, η σκυλίτσα που κατείχε το ρεκόρ του γηραιότερου σκύλου στον κόσμο, πέθανε στις αρχές της εβδομάδας σε ηλικία 22 ετών στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ, ανακοίνωσε το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες στον ιστότοπό του. Το θηλυκό Φοξ Τεριέ από το 2012 έτρωγε φαγητό για… γάτες, γεγονός το οποίο ίσως και να συνέβαλε στην μακροζωία του.
«Η Πέμπλς, ο γηραιότερος σκύλος στον κόσμο, δυστυχώς πέθανε, από φυσικά αίτια και ήρεμα στο σπίτι της, έχοντας γύρω της την οικογένειά της», γράφουν οι άνθρωποι που την είχαν στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Instagram.
Γεννημένη στις 28 Μαρτίου του 2000 στο Λονγκ Άιλαντ στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην πολιτεία της Νότιας Καρολίνας. Η μικρόσωμη και βάρους μόλις δύο κιλών σκυλίτσα έφερε στον κόσμο 32 κουτάβια στη διάρκεια του μακροχρόνιου βίου της.
Ο μακροβιότερος σκύλος στον κόσμο
Η Πεμπλς ανακηρύχθηκε ο γηραιότερος σκύλος στον κόσμο τον Μάιο του 2022 κατά τη διάρκεια επίσκεψης ειδικών του Βιβλίου Γκίνες, τον θεσμό που καταγράφει τα ρεκόρ σε όλους τους τομείς.
Σύμφωνα με την Τζούλι Γκρέγκορι, που την είχε, το μυστικό της μακροβιότητας και της υγείας της Πεμπλς κρύβεται στην φροντίδα της υγιεινής της, την οποία τηρούσε «με την μεγαλύτερη προσήλωση». Η Πεμπλς, λάτρης της μουσικής κάντρι, πέθανε πέντε μήνες πριν να γιορτάσει τα 23α γενέθλιά της.
Θλίψη σκόρπισε στην τοπική κοινωνία των Λεχαινών και σε ολόκληρη την Ηλεία η είδηση του θανάτου της γνωστής εικαστικού, Γεωργίας Σεφερλή, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.
Η Γεωργία Σεφερλή ήταν μία ξεχωριστή εικαστικός που με το πάθος και την αφοσίωσή της στην τέχνη της, κατόρθωσε να αναδείξει τα έργα της σε ευρύτερους κύκλους, τόσο τοπικά όσο και πανελλαδικά.
Τα έργα της, με χαρακτηριστικά έντονα χρώματα και βαθιά συμβολισμούς, είχαν κερδίσει την αναγνώριση και το θαυμασμό συναδέλφων, κριτικών και κοινού.
Η Γεωργία Σεφερλή ήταν μία ξεχωριστή εικαστικός που με το πάθος και την αφοσίωσή της στην τέχνη της, κατόρθωσε να αναδείξει τα έργα της σε ευρύτερους κύκλους, τόσο τοπικά όσο και πανελλαδικά. Τα έργα της, με χαρακτηριστικά έντονα χρώματα και βαθιά συμβολισμούς, είχαν κερδίσει την αναγνώριση και το θαυμασμό συναδέλφων, κριτικών και κοινού.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο, Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου, στις 4:00 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στα Λεχαινά. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, αλλά και όσοι είχαν την ευκαιρία να τη γνωρίσουν, θα παρευρεθούν για να την αποχαιρετήσουν και να τιμήσουν τη μνήμη της.
Η καλλιτεχνική της παρακαταθήκη θα παραμείνει ζωντανή μέσα από τα έργα της, ενώ η απώλειά της αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό τόσο στην οικογένειά της όσο και στην ευρύτερη καλλιτεχνική κοινότητα της περιοχής.
Η συντακτική ομάδα του Patrisnews εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στους οικείους της.
Η ζωή και το έργο της
Η ζωγράφος Γεωργία Σεφερλή γεννήθηκε στα Λεχαινά Ηλείας στις 16 Μαΐου 1950 και απεβίωσε στις 20 Σεπτεμβρίου 2024. Σπούδασε σχέδιο στη Σχολή Δοξιάδη, ζωγραφική κοντά στον Τάσο Ρήγα, αγιογραφία στη Σχολή Πετρά, θεολογία και φιλοσοφία στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο.
Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και από τον Ιούνιο του 1993 ήταν μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Art Studio «EST».
Ήταν παντρεμένη με τον Βασίλειο Σούζα, συνταξιούχο δικηγόρο Αθηνών, και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιάννη, δικηγόρο Αθηνών, και τον Νίκο, δικαστικό υπάλληλο Αθηνών, καθώς και τρεις εγγονές, την Άννα, την Γεωργία και την Χριστίνα.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κώστας Μπέης, αναφερόμενος στο έργο της ζωγράφου, μεταξύ άλλων σημείωνε:
«[…] οι πίνακες της Σεφερλή είναι μόνο φως. Δίχως καμιά παραχώρηση στις σκιές. Ακόμη κι όταν η ζωγράφος προσεγγίζει τα τοπία της καταντικρίς, και πάλι ο ήλιος στέκει αθέατος, κατακόρυφ’ από πάνω, αγκαλιάζοντας τα πάντα με το δυνατό φως του, κι αποδιώχνοντας κάθε αντιπαλότητα των σκιών.
Έτσι ο θεατής συνεπαίρνεται σ’ έναν άλλον κόσμο, όπου η διαρκής κι αέναη πάλη του φωτός και του σκότους, της θαλπωρής και της μιζέριας, σε τελική ανάλυση, η αέναη διαπάλη του καλού και του κακού, δεν έχουν θέση.
Φως, περισσότερο φως, είχε ικετέψει ο Goethe στις επιθανάτιες στιγμές του.
Φως, μόνο φως, είναι το μήνυμα των τοπίων, με τα οποία η Γεωργία Σεφερλή προικοδοτεί τη ζωγραφική της […]».
1994: Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, Πάρκο Ελευθερίας
1995: Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης «EST»
1995: Εκθεσιακό Κέντρο Αθηνών, Συμμετοχή στην 2η Artistiko
1995: Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης «EST»
1996: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Παλαιού Φαλήρου
1996: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
1997: Μουσείο «Μ. Κοτοπούλη», Δήμος Ζωγράφου
1998: Πολιτιστικό Κέντρο «Αθηναϊκό Στέκι»
1998: Εκθεσιακός χώρος Μαίρης Τράγκα
1999: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
1999: Θέατρο Πολύχωρο Χυτήριο
2000: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
2001: Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας
2002: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
2003: Μορφωτικό Κέντρο Εκδηλώσεων Κ.Ε.Ο.
2004: Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης
2004: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
2005: Υποδοχή Θεοφάνεια
2005: «Βίλα Ροδόπη», Αργοστόλι, Κεφαλονιά
2005: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
2006: Υποδοχή Θεοφάνεια
2006: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης
2007: Υποδοχή Θεοφάνεια
2008: Μορφωτικό Κέντρο Εκδηλώσεων Κ.Ε.Ο.
2009: Ίδρυμα Πολιτισμού και Εκπαίδευσης «Ανδρέας Λεντάκης»
2009 Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αραβικής Δημοκρατίας
της Αιγύπτου στην Αθήνα
2012: Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Ηλιουπόλεως
2012: Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά
Οι παραπάνω ομαδικές εκθέσεις πραγματοποιήθηκαν με την συνεργασία του Art Studio «EST»
2004: Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης, Πάρος
2007: Δήμος Αθηναίων Πολιτισμικός Οργανισμός
2007: Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηλείας
2008: Δήμος Αθηναίων Πολιτισμικός Οργανισμός
2009: Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στην Αθήνα
2009: Δήμος Αθηναίων Πολιτισμικός Οργανισμός
2012: Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, Ηλιούπολη
2012: Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά
2016: Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, Ηλιούπολη
Για το έργο της έχουν γίνει ευμενή σχόλια και κρίσεις στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.
Επίσης έχουν γίνει παρουσιάσεις των έργων της σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.
Έργα της υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές:
Στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας), στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, στην ιδιωτική συλλογή των Διονυσίου Καράμπελα και Ρενέ Σγούρδα, στον Δήμο Λεχαινών, στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεχαινών, στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Αμαλιάδος, στην Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας κ.α.
Το 1994 εξέδωσε Λεύκωμα με θέμα Ελληνική Επαρχία.
Το 2000 εξέδωσε Λεύκωμα με θέμα Νήσοι Ιονίου.
Το 2005 εξέδωσε Λεύκωμα με θέμα Ρόδος, επί τη ευκαιρία της εκθέσεώς της.
Αναφέρεται στο Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών ΜΕΛΙΣΣΑ 16ος-20ος αιώνας, Αθήνα 2000.
Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο «Σωτηρία», όπου είχε μπει με κορωνοϊό, τον οποίο και κατάφερε να ξεπεράσει, αλλά, εντέλει, έχασε τη μάχη από άλλα υποκείμενα νοσήματα
Έφυγε από τη ζωή η Γέλη Παπαγιαννοπούλου – Αγγελοπούλου, δεύτερη σύζυγος του αείμνηστου επιχειρηματία Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου.
Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο «Σωτηρία», όπου είχε μπει με κορωνοϊό, τον οποίο και κατάφερε να ξεπεράσει, αλλά, εντέλει, έχασε τη μάχη από άλλα υποκείμενα νοσήματα.
Η Γέλη Παπαγιαννοπούλου, σύζυγος του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, κατάγοταν από την Πάτρα και ήταν γόνος μιας από τις ισχυρότερες οικονομικά οικογένειες στην Ελλάδα.
Ο γάμος της με τον επιχειρηματία ήταν ο δεύτερος και για τους δύο. Από τον πρώτο της γάμο έχει αποκτήσει μια κόρη. Το ζευγάρι επισημοποίησε τη σχέση του στις 9 Ιουνίου 2002 στο Λιμποβίσι Αρκαδίας. Στο πρώτο σπίτι των Κολοκοτρωναίων, το οποίο και είχε ανοικοδομήσει ο πατέρας του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, Παναγιώτης, πραγματοποιήθηκε το μυστήριο χοροστατούντος του Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρου και με την παρουσία πολλών διάσημων και μη καλεσμένων.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είπε για τη Γέλη Παπαγιαννοπούλου την ημέρα του γάμου τους: «Ευχαριστώ τη Γέλη που με κάνει να πιστεύω ότι δεν έχω τίποτα», με την κ. Παπαγιαννοπούλου να απαντά: «Ευχαριστώ εγώ εσένα γι’ αυτή τη χαρά και όλους εσάς που ήρθατε από τόσο μακριά για να είστε μαζί μας».
«Με τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο ζούμε ιδιαίτερα απλά στο σπίτι μας. Δεν αισθάνομαι ότι κάνουμε κάτι πομπώδες, όπως ζουν όλοι έτσι ζούμε κι εμείς. Αυτό που μου κάνει εντύπωση με τον Κωνσταντίνο είναι ότι όπου βρεθούμε έρχονται αυθόρμητα άνθρωποι και του μιλάνε γι’ αυτό που αντιπροσωπεύει ο ίδιος, για τον εαυτό του και το αξιοπρόσεκτο είναι ότι τους θυμάται όλους. Διαθέτει τρομερή μνήμη, χιούμορ, μπαίνει κατευθείαν στο θέμα χωρίς περιττά λόγια, είναι ακριβής, ολιγόλογος και καλός παρότι δείχνει λίγο βλοσυρός», έχει δηλώσει η κ. Παπαγιαννοπούλου για τη σχέση τους.
Υπήρξε ιδρύτρια της «Επιστροφής», μιας οργάνωσης που είχε ως αντικείμενο την απεξάρτηση τοξικομανών, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση των ίδιων και των οικογενειών τους. Σε αυτή την πρωτοβουλία, την είχε στηρίξει ιδιαίτερα ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος με την ίδια να έχει δηλώσει πως «ο Κωνσταντίνος μάς στηρίζει σταθερά. Ήταν αυτός ουσιαστικά που με “έσπρωξε” στη δημιουργία της “Επιστροφής”. Δίχως αυτόν δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι».
Πέθανε σε ηλικία 65 ετών η βραβευμένη με Όσκαρ τραγουδίστρια Irene Cara. Έγινε ευρύτερα γνωστή για το τραγούδι και τη σύνθεση της μελωδίας της ταινίας Flashdance του 1983, ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε παίξει και στο μιούζικαλ Fame.
Η είδηση του θανάτου της Irene Cara έγινε γνωστή από την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, Judith Moose. «Με βαθιά θλίψη ανακοινώνω εκ μέρους της οικογένειάς της τον θάνατο της Irene Cara» αναφέρεται στο μήνυμα που κοινοποιήθηκε στα social media.
«Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός, τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και παραγωγός απεβίωσε στο σπίτι της στη Φλόριντα. Τα αίτια του θανάτου της είναι προς το παρόν άγνωστα και θα ανακοινωθούν όταν υπάρξουν διαθέσιμες πληροφορίες» σημειώνεται στην ίδια ανακοίνωση.
Η Irene Cara πέθανε την Παρασκευή (25.11.2022) στο σπίτι της στη Φλόριντα κάτω από αδιευκρίνιστη αιτία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1984 κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού για το τραγούδι «What a Feeling» της ταινίας Flashdance.
Έναν ακόμη θάνατο μετράει ο καλλιτεχνικός κόσμος καθώς έφυγε από τη ζωή η Βούλα Χαριλάου. Ο Σπύρος Μπιμπίλας με ποστ του στο facebook έκανε γνωστή τη δυσάρεστη είδηση.
«Έφυγε αυτό το κρυστάλλινο υπέροχο πλάσμα που ευτυχώς γνώρισα κι αγαπηθήκαμε. Η Βούλα Χαριλάου…Δεν μας ειδοποίησε κανείς εδώ κ δύο εβδομάδες…Η Βούλα, η Βίβιαν Λη της Ελλάδας όπως χαρακτηριστικά την έλεγαν, ζούσε με τις αναμνήσεις της κ θαύμαζε όλους τους νέους που τους παρακολουθούσε μόνο από την τηλεόραση…Είχε μια υπέροχη φωνή, ένα ευαίσθητο πλάσμα που αγάπησε κι αγαπήθηκε πολύ…θα την έχω πάντα στην καρδιά μου».
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη για ένα χρόνο, πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο. Απέκτησε άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο.
Το 1961 στην ταινία “Εφιάλτης” ,στο καλύτερο ψυχολογικό θρίλερ noir τρόμου βασισμένο στο αστυνομικό μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή και σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου, η Βούλα Χαριλάου στον πρωταγονιστικό ρόλο της Αννας Μαργκό είχε παίξει μακράν τον καλύτερο ρόλο της καριέρας της σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής τέχνης. Η ταινία “¨Εφιάλτης” θεωρείται απ τα κορυφαία ψυχολογικά θρίλερ στην ιστορία του Ευρωπαικού κινηματογράφου.
Φιλμογραφία
Αδίστακτοι (1965) [Βάνα]
Μάνα κάνε κουράγιο (1962)[Έλσα Θεμελή-Δέλιου]
Ήρθες αργά (1961)
Χωρίς μητέρα (1961)
Εφιάλτης (1961)
Άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω (1960)[Νινέττα /Ντίνος Μαράς]
Κρουαζιέρα στη Ρόδο (1960) [Νίνα]
Ο Θύμιος τάκανε θάλασσα (1959) [Λίζα Μωράλη]
Φτώχεια και αριστοκρατία / Στουρνάρα 288 (1959) [Χαρούλα]
4 νύφες 1 γαμπρός (1958) [Λόλα Προκόπη]
Η δούκισσα της Πλακεντίας (1956)
Χωρίς μητέρα (1961)
Η ηθοποιός Βέτα Μπετίνη έφυγε από τη ζωή, όπως έκανε γνωστό η κόρη της, μέσα από την προσωπική της σελίδα στο facebook γράφοντας, «η μανούλα μου έφυγε για το δικό της ταξίδι… Μοναδική της αποσκευή η αγάπη μας».
Η ηθοποιός που ξεχώρισε στα 80’s μέσα από τους ρόλους της, αλλά και με το ταλέντο της στη στιχουργική έφυγε από τη ζωή ξαφνικά αν και τα περασμένα χρόνια είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα με την υγεία της.
Τον Απρίλιο του 2015 η ηθοποιός είχε βρεθεί στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου και είχε αποκαλύψει το σοβαρό πρόβλημα της υγείας της.
Τότε είχε διαγνωστεί με όγκο στον εγκέφαλο, τον πολέμησε με χειρουργεία και αλλεπάλληλες θεραπείες. Κατάφερε να το ξεπεράσει και μάλιστα έναν χρόνο μετά είχε επιστρέψει ενεργά κάνοντας μουσικές παραστάσεις.
«Σταμάτησα από το θέατρο πριν δέκα χρόνια και έπεσα σε κατάθλιψη. Νόμιζα ότι ήταν κατάθλιψη κι εγώ και το παιδί μου και τους ταλαιπώρησα λίγο. Στο τέλος έγινε πιο βαρύ το επεισόδιο, οπότε ένας υπέροχος γιατρός νευροχειρουργός, αφού έκανα διάφορες εξετάσεις είδε ότι έχω ένα “τέρας” στο κεφάλι μου. Εδώ δεν το αναλάμβαναν γιατί έλεγαν ότι μπορεί να πεθάνω στο χειρουργείο, στην εντατική. Με έστειλαν στη Γερμανία σε έναν καταπληκτικό γιατρό, έκατσα ένα μήνα και μου το αφαίρεσε όλο, έγινα καλά. Είχα τεράστιο όγκο και πάνω στο συναίσθημα», είχε αναφέρει το 2016 στο Γρηγόρη Αρναούτογλου και τα Καρντάσιανς.
Δείτε στο βίντεο όσα είχε πει η ίδια:
Οι ρόλοι της δίπλα στονμ Στάθη Ψάλτη είναι αξέχαστοι. Η Βέτα Μπετίνη, που έκανε πολλούς να γελάσουν, κατάφερε να συγκινήσει για περισσότερα από 20 χρόνια όχι μόνο με την υποκριτική της ικανότητα ως «Θηλυκός Τσατσένκο» αλλά και μέσα από την πένα της. Δεν είναι τυχαίο ότι έγραψε τους στίχους του τραγουδιού «Μη γυρίσεις» μαζί με τους αδερφούς Κατσιμίχα και άλλα πολλά. Μετά τη σοβαρή επέμβαση στον εγκέφαλο, είχε επιστρέψει με τη μουσική παράσταση «Το ριγέ φόρεμα», με την υπογραφή της κόρης της.
Η Βέτα είχε πάντα δίπλα της την κόρη της, Λιάνα Καραγιαννίδου, με την οποία μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Η ίδια έκανε γνωστό και τον θάνατο της πολυαγαπημένης της μητέρας, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Το 2015 είχε μιλήσει, μάλιστα, για το πρόβλημα της υγείας της.
Έφυγε από τη ζωή η Βάσω Αλλαγιάννη στον ύπνο της, σκορπώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο.
Η Βάσω Αλλαγιάννη είχε γράψει γνωστές επιτυχίες, όπως ο «Υδροχόος» και το «Αχ Ελλάδα» και είχε συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως η Χαρούλα Αλεξίου.
Η Χαρούλα Αλεξίου θέλησε να την αποχαιρετήσει με μία συγκινητική ανάρτηση.
Η ανάρτηση της Χαρούλας Αλεξίου:
«Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της
Αυτή η γυναίκα που ήταν τόσα πολλά πράγματα.
Η «Svarno» .
Που έγραφε τραγούδια
Που θεράπευε με Reiki
Που συμβούλευε με αυτογνωσία
Που αγαπούσε με πάθος
Που κάπνιζε πολύ
Που έραβε
Που έπλεκε
Που μας μάλωνε να ξυπνήσουμε
Που γελούσε σαν μωρό
Που τραγουδούσε
Που ταξίδευε πολύ
Που μας γέμιζε δώρα
Η Βάσω Αλλαγιάννη που την τραγούδησα κι εγώ με τους στίχους του Ρασούλη και τους δικούς της στον Ζαμπέτα όπως την τραγούδησαν και τόσοι άλλοι.
Η “Svarno” η φίλη μου και master μου στο Reiki
Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της για να αναπαυτεί για πάντα».
Η ίδια στο βιογραφικό που έχει δημοσιεύσει στο προσωπικό ιστολόγιό της (allagianni.blogspot.com) έγραφε πως έμαθε μουσική πλάι στο Μάνο Λοίζο αλλά και αργότερα στο Νότη Μαυρουδή.
Ακούγοντας τα τραγούδια αυτά οι δάσκαλοι αλλά και εμπνευστές της, την παρακίνησαν να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Αξίζει να σημειωθεί πως μέσα σε εκείνα τα πρώτα τραγούδια που έγραψε υπήρχαν διαμάντια όπως ο «Γλάρος» (το ερμήνευσε αργότερα ο Μανόλης Λιδάκης).
Η πρώτη δισκογραφική της δουλειά είχε τρομερή απήχηση στο κοινό. Ήταν το «Χαράτσι» (1982), όπου σε στίχους του Μανόλη Ρασούλη έγραψε τον «Υδροχόο» και το «Λεμόνι στην Πορτοκαλιά», για τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου.
Η μεγάλη επιτυχία του τρίπτυχου Αλλαγιάννη, Ρασούλη, Παπάζογλου έφερε ακόμη δύο δίσκους, τα «Σύνεργα» (1990) και το «Στο Λυκαβηττό» (1991), με το τραγούδι «Αχ Ελλάδα» να γίνεται ο ύμνος που αγγίζει την ψυχή του σύγχρονου Έλληνα.
Η Βάσω Αλλαγιάννη συνεργάστηκε δισκογραφικά με το Μανόλη Λιδάκη («4 κύκλοι τραγουδιών», 1995), τη Βούλα Σαββίδη («Το φίλημα του χρόνου» 1992), την Πίτσα Παπαδοπούλου («Με τα μάτια κλειστά», 1994, με το τραγούδι «Πού πάει η αγάπη όταν φεύγει»), το Σταύρο Λογαρίδη («Ονειρεμένες πολιτείες», 1996), τη Χαρούλα Αλεξίου («Παράξενο Φως», 2000), το Δημήτρη Μπάση («Μιλάω Χρόνια», 2000) και άλλους.
Μάλιστα από το 1992 ξεκίνησε να γράφει και η ίδια στίχους.
H ίδια έγραψε για το δίσκο της “Svarno” (το alter ego της): «Κλείνοντας 22 χρόνια με τα τραγούδια μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να ηχογραφήσω κάποιες μουσικές μου. Μερικές από αυτές είναι από παλαιότερα τραγούδια μου. Κάποιες άλλες τις έγραψα πρόσφατα, για αυτό το δίσκο, με το όνομα Svarno. Ο δίσκος περιέχει δεκαεφτά κομμάτια και σε δύο από αυτά, εν είδος τραγουδιού, για πρώτη φορά ηχογραφείται η φωνή μου, στο “Βοτσαλάκι” και στο “Πολυαγαπημένε μου”».
Επίσημη ανακοίνωση από το Μπάκιγχαμ, μεσίστιες οι σημαίες – Παγκόσμια συγκίνηση για την απώλεια της μακροβιότερης αρχηγού κράτους – Η επιβάρυνση της υγείας της, οι πρώτες φήμες και το τέλος
Ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ συγκλονίζει τη Βρετανία και προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε όλο τον κόσμο, για την απώλεια της μακροβιότερης αρχηγού κράτους. Αλλά το ίδιο το Παλάτι έμοιαζε προετοιμασμένο εδώ και καιρό για την δύσκολη επόμενη μέρα της πιο ισχυρής και πολυσυζητημένης μοναρχίας στις μέρες μας.
Ήδη, εδώ και έναν χρόνο περίπου, η 96χρονη Ελισάβετ, αντιλαμβανόμενη το επερχόμενο τέλος και τις λιγοστές αντοχές της, είχε περιορίσει τις δραστηριότητες που προέβλεπε ο ρόλος της και τα καθήκοντά της ασκούνταν ουσιαστικά από επτά μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Οι συστάσεις των γιατρών για την επιβάρυνση της υγείας της και την ανάγκη ξεκούρασης δεν άφηναν άλλωστε πολλά περιθώρια. Όμως δεν ήθελε, ούτε θεωρούσε ότι υπήρχε νόημα να παραιτηθεί και να αποσυρθεί με αυτό τον τρόπο. Επιθυμούσε να μείνει μέχρι το τέλος στο τιμόνι και να φύγει όπως ακριβώς την γνώρισαν γενιές και γενιές: Στο θρόνο της, με τον οποίο ταυτίστηκε και στον οποίο έβαλε τη σφραγίδα της στο κρίσιμο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και στην αρχή της νέας χιλιετίας!
Η φετινή χρονιά ήταν για την Ελισάβετ πολύ σημαντική, καθώς γιόρτασε το πλατινένιο ιωβηλαίο, έχοντας συμπληρώσει 70 χρόνια στο θρόνο, από το 1952 που διαδέχθηκε τον πατέρα της, βασιλιά Γεώργιο Στ’. Συνέτριψε έτσι κάθε ρεκόρ Γκίνες, αφού πρόλαβε να γίνει η γηραιότερη, πλουσιότερη, πιο πολυταξιδεμένη και πλέον αναγνωρίσιμη μονάρχης στον κόσμο
Η ουσιαστική απόσυρση της Ελισάβετ άρχισε πέρσι το φθινόπωρο, εν μέσω πανδημίας και με την ίδια να επιδεικνύει, μέχρι τότε αξιοζήλευτη προσήλωση στις υποχρεώσεις της Βασίλισσας, εκτελώντας ένα εξαιρετικά επιβαρυμένο καθημερινό πρόγραμμα. Ήταν όμως φανερό πια ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς. Όσο κι αν τη στεναχωρούσε αυτό. Όλοι αντιλαμβάνονταν ότι η αδάμαστη και «βιονική» γυναίκα που είχε γνωρίσει όλος ο κόσμος άρχιζε να αγκομαχά από την ταλαιπωρία των συνεχών επίπονων δημόσιων δεσμεύσεων, που προϋποθέτουν τη γαλαζοαίματη παρουσία της. Όσο κι αν είχε ήταν για δεκαετίες πιστή στο καθήκον, ανθεκτική και απροσπέλαστη σαν βράχος στις ακτές του Ντόβερ, το βάρος του χρόνου την επηρέαζε.
Το 2019 και ενώ είχε πατήσει τα 93, παρακολούθησε αυτοπροσώπως 295 δημόσιες εκδηλώσεις! Αν εξαιρεθούν οι γιορτές και οι θερινές διακοπές της, κατά μέσο όρο βρισκόταν «στο πόδι» από πέντε έως έξι φορές κάθε εβδομάδα!
Από τις αρχές του 2020, με την επέλαση του κορωνοϊού, είχε ξεκινήσει να απομονώνεται στο Κάστρο του Ουίνδσορ, δυτικά του Λονδίνου, με ελάχιστο υπηρετικό προσωπικό, φροντίζοντας οι επικοινωνίες της να γίνονται μόνο μέσω βιντεοκλήσεων. Καθ’ όλη τη περίοδο της καραντίνας, τη συγκεκριμένη βασιλική κατοικία τα ντόπια ταμπλόιντ την αποκαλούσαν περιπαικτικά «θωρακισμένη φυσαλίδα» της Αυτής Μεγαλειότητος. Εκεί έφυγε από τη ζωή, τον Απρίλιο του 2021, ο επί 73 χρόνια αγαπημένος σύζυγός της, ο 99χρονος Δούκας του Εδιμβούργου Φίλιππος. Εκεί παρέμεινε η ίδια κατά τη διάρκεια του πένθους της και από εκεί, ως όφειλε, επανήλθε στις επίσημες, αλλά συνταγματικά άγραφες, υποχρεώσεις της.
Ως αρχηγός του κράτους, υποδέχτηκε διάφορους πρεσβευτές που υπέβαλαν τα διαπιστευτήριά τους και προήδρευσε στην τελετή εγκαινίων του Κοινοβουλίου, όπου εκφώνησε τον λόγο της βασίλισσας από τον εμβληματικό θρόνο της στη Βουλή των Λόρδων. Χωρίς, αυτή τη φορά, να φέρει βαρέως επί κεφαλής της την πολύτιμη κορώνα του στέμματος, που ζυγίζει 1 και κάτι κιλό, αλλά ένα ανάλαφρο καπέλο στην απόχρωση της λεβάντας. Και προφανώς δεν μεταφέρθηκε από το ανάκτορο του Ουίνδσορ στο παλάτι του Ουέστμινστερ με την περίτεχνη χρυσή άμαξα που σέρνουν λευκά άλογα, παρά μόνο με ένα συνηθισμένο Range Rover. Η ίδια άμαξα, άλλωστε, έχει να χρησιμοποιηθεί από το 2002, όταν εορτάστηκε το χρυσό ιωβηλαίο των 50χρονων της βασιλείας της -και το 2012 βίωσε πανηγυρικά τις εκδηλώσεις για το διαμαντένιο ιωβηλαίο της.
Στα 70 χρόνια που παρέμεινε στο θρόνο της, συσκέφτηκε τετ α τετ με δεκατέσσερις εγχώριους πρωθυπουργούς, παρακολούθησε δεκαοχτώ εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις και βίωσε αλλεπάλληλες κυβερνητικές αλλαγές. Συνάντησε αναρίθμητους ξένους ηγέτες – που στην πλειονότητά τους έχουν περάσει στη σφαίρα της λήθης. Και, φυσικά, από τον Σεπτέμβριο του 2015 είχε ξεπεράσει τα 63 χρόνια συνεχούς βασιλείας της προ-προγιαγιάς της, βασίλισσας Βικτωρίας. Πρακτικά, μάλλον κανείς δεν θα υπερβεί τις ιστορικά αξιομνημόνευτες και μοναδικές επιδόσεις της 96χρονης βασίλισσας.
Το περσινό καλοκαίρι, ήταν δύσκολο και πολύ διαφορετικό για την Ελισάβετ. Κάτι σαν απαρχή του τέλους. Αναχώρησε για τις εθιμικές θερινές διακοπές της, για πρώτη φορά χωρίς τον Φίλιππο, στο Κάστρο Μπαλμόραλ στο Αμπερντίν Σάιρ της βορειοανατολικής Σκωτίας -εκεί που άφησε την τελευταία της πνοή, σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας.
Σε αυτό το αρχοντικό «εξοχικό» της, στην ειδυλλιακή έκταση των αχανών 50.000 στρεμμάτων, η ιδιωτικότητά της ήταν απαραβίαστη. Δεν εθεάθη τότε να ιππεύει, ως συνήθως, ανεβασμένη στη σέλα ενός υπερήλικου πόνι, ούτε να κάνει περιπάτους με τα αγαπημένα της σκυλιά. Απλώς οι ανακτορικοί παρατηρητές συμπέραναν πως σεμνά και νωχελικά παραθέριζε. Εκανε το καθιερωμένο ιερό διάλειμμα μιας ώρας ύπνου το μεσημέρι, απολάμβανε το απογευματινό της τσάι Darjeeling με αρωματικά βότανα και ξεφύλλιζε τα προγράμματα των ιπποδρομιών του Ασκοτ, του Τσέλτεναμ, του Γιορκσάιρ κ.λπ. Δειπνούσε λιτά και έπινε ένα νερωμένο απεριτίφ Dubonnet, μια και οι γιατροί της απαγόρευσαν, χάριν της υγείας της, το αγαπημένο βραδινό ντράι μαρτίνι που συνήθιζε να καταναλώνει η μάνα της, βασιλομήτωρ Ελίζαμπεθ Μπόουζ-Λάιον, ως τα βαθιά της γεράματα πριν αποβιώσει το 2002 στα 101 της χρόνια.
Για μια τέτοια ασυγχώρητη γευστική απώλεια ενός κοκτέιλ με τζιν, βερμούτ, μια φλούδα λεμονιού και δύο παγάκια ο Τζέιμς Μποντ θα προτιμούσε, με την άδειά της, να αυτοκτονήσει παρά να το αποχωριστεί. Η Ελισάβετ Β’ απλώς σφράγισε αποφασιστικά το σέικερ. Ο καλλιεργημένος αυτοέλεγχός της, που την εξοπλίζει με μια ψυχολογική πανοπλία, αποτρέπει συναισθηματικές πιέσεις και εξαρτήσεις. Οπως είχε παρατηρήσει σε ανύποπτο χρόνο η ίδια, «το πρόβλημα με τη θλίψη είναι ότι τρέφεται από τον εαυτό της». Και έτσι συνέχισε, χωρίς καμία ανάμειξη αλκοόλ, απτόητη, την αδρανή καθημερινότητά της. Κάθε Κυριακή επισκεπτόταν το μικρό γοτθικό εκκλησάκι Crathie Kirk με τα βιτρό στα παράθυρα και την ξύλινη στέγη στην παρακείμενη του κάστρου ομώνυμη ενορία, για να παρακολουθήσει τη θεία λειτουργία. Ενδεχομένως συνειδητοποιούσε ότι τα γεράματα φτάνουν όταν οι μετάνοιες πληθαίνουν και τα όνειρα λιγοστεύουν.
Κατά τα άλλα, διαμένοντας σε ένα τοπίο γαλήνης και αποστομωτικής ομορφιάς, έγραφε όπως πάντα πριν πλαγιάσει λίγες γραμμές στο ημερολόγιό της, έκανε την προσευχή της και έπεφτε για ύπνο. Το πρωί ξυπνούσε υπό τον τυπικό ήχο της σκωτσέζικης γκάιντας που αναδυόταν από τον ασκό της έξω από το παράθυρο της βασιλικής κρεβατοκάμαρας. Καμιά άλλη σπατάλη περιττής ενέργειας, αν εξαιρεθεί το κοντινό πικνίκ με τα μικρά δισέγγονά της, παιδιά της μεγαλύτερης εγγονής της, της Ολυμπιονίκη της ιππασίας Ζάρα Τίνταλ, κόρης της πριγκίπισσας Αννας – δευτερότοκης από τα τέσσερα παιδιά της Ελισάβετ Β’. Ακόμη την επισκέφθηκαν, ως συνήθως, ο 73χρονος γιος της, πρίγκιπας της Ουαλίας Κάρολος και η σύζυγός του δούκισσα της Κορνουάλης Καμίλα, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν σε μία από τις 52 κρεβατοκάμαρες του κάστρου. Το πλέον βαρετό ζευγάρι εκ των βασιλικών Υψηλοτήτων του πλανήτη, με τόση ενέργεια όση του ξεκούρδιστου ρολογιού παραιτημένου μπάτλερ, ήταν προφανώς καλοδεχούμενο από την κουρασμένη οικοδέσποινα. Παρ’ όλα αυτά, με τόσο χαλαρές διακοπές η βασίλισσα επέστρεψε πριν ένα χρόνο, τον Σεπτέμβριο του 2021, εμφανώς πιο καταπονημένη απ’ όσο όταν αναχώρησε. Συμπτωματικά, εκείνες τις ημέρες έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο η πιο πρόσφατη ταινία του Τζέιμς Μποντ με τίτλο «No Time To Die».
Οι πρώτες φήμες
Στα μέσα Οκτωβρίου εμφανίστηκε παρακολουθώντας μια λειτουργία στο Αβαείο του Γουέστμινστερ υποβασταζόμενη από ένα μπαστούνι, για πρώτη φορά δημοσίως από το μακρινό 2003 όταν ανάρρωνε από μια επέμβαση στο δεξί της γόνατο. Η αρχική έκπληξη συνοδεύτηκε με διασπορά φημών γύρω από την κατάσταση της υγείας της. Ακολούθησαν και άλλα γεγονότα που πύκνωσαν τις ανησυχητικές διαδόσεις. Αφού ακύρωσε το διήμερο ταξίδι της στη Βόρεια Ιρλανδία, έγινε γνωστή μια διανυκτέρευσή της στις 20 Οκτωβρίου στην ιδιωτική κλινική του King Edward VII στο Μέριλμπον του κεντρικού Λονδίνου. Την ίδια ώρα, το γραφείο των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ, βασιλικότερο της βασίλισσας, εξέδιδε με το σταγονόμετρο αινιγματικά δελτία Τύπου. Οι μηδαμινές λεπτομέρειες που περιείχαν έρχονταν σε προφανή αντίθεση με τις λαλίστατες ανακοινώσεις για τη μονοήμερη νοσηλεία της λόγω γαστρεντερίτιδας στο ίδιο νοσοκομείο το 2013.
Η υπόθεση μύριζε συγκάλυψη. Και ενώ οι επίσημες ανακοινώσεις έπαιρναν την αδιανόητη για τον θεσμό μορφή αδιαφάνειας, η ανησυχία μετατρεπόταν βαθμιαία σε καχύποπτο αναβρασμό. Στον επόμενο τόνο η βασίλισσα δεν εμφανίστηκε στην ανά πενταετία Γενική Σύνοδο της Εκκλησίας της Αγγλίας. Για πρώτη φορά ένας μονάρχης -που φέρει τον τίτλο του υπέρτατου κυβερνήτη της Εκκλησίας της Αγγλίας- απουσίαζε από αυτή τη σημαντική συνεδρίαση των επισκόπων της. Γεγονός που επέτεινε τα σενάρια προσβολής της από κορωνοϊό. Την αντικατέστησε στην εκδήλωση ο μικρότερος γιος της, πρίγκιπας Εδουάρδος, ο οποίος εκφώνησε λόγο εκ μέρους της. Η ίδια απέστειλε βιντεοσκοπημένο συγκινητικό μήνυμα, στο οποίο αναπολούσε τον εκλιπόντα σύζυγό της. Το αξιοσημείωτο ήταν ότι σε αυτό ανέφερε πως «κανείς από εμάς δεν μπορεί να επιβραδύνει το πέρασμα του χρόνου». Η φράση της δεν πέρασε απαρατήρητη, χωρίς, ωστόσο, πένθιμες πλερέζες.
Θλιμμένη στοχαστικότητα
Στη συνέχεια ακύρωσε τη συμμετοχή της στην 26η Σύνοδο Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στη Γλασκώβη. Στη μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας, τους 120 παγκόσμιους ηγέτες υποδέχθηκε και δεξιώθηκε εκ μέρους της ο πρίγκιπας Κάρολος. Και πάλι η Ελισάβετ Β’ απευθύνθηκε με εξ αποστάσεως μήνυμα. Στο οποίο μάλιστα, ανάμεσα σε άλλα επανέλαβε: «Κανείς από εμάς δεν ζει για πάντα». Αναπότρεπτα ξεσηκώθηκε μελαγχολικός ντόρος με ποικίλες ερμηνείες για το τι εννοούσε, τι υπαινισσόταν, πού απέβλεπε, σε ποιους απευθυνόταν, και πάει λέγοντας. Η βασίλισσα σπανίως έως ποτέ χρησιμοποιούσε στον λόγο της δυσνόητους χρησμούς.
Οι ενθουσιώδεις βασιλικοί αναλυτές, όμως, που εκθείαζαν τη μακροημέρευση, τη χαριτωμένη γήρανσή της και προέβλεπαν πειστικά ότι χάρη στα ανθεκτικά γονίδιά της θα ζήσει περισσότερο από τη μητέρα της, περιέπεσαν σε σκεπτικισμό. Οι σταγόνες της θλιμμένης στοχαστικότητάς τους κόντεψαν να μετατραπούν σε πλημμύρα συντριβής αφότου η βασίλισσα ακύρωσε στο παρά πέντε και τη συμμετοχή της στην εκδήλωση μνήμης στην οποία αποτίνει φόρο τιμής στους πεσόντες Βρετανούς στρατιώτες και εκείνους της Κοινοπολιτείας στο Κενοτάφιο του Γουάιτχολ στο Λονδίνο. Επιστρατεύτηκε ξανά ο Κάρολος για να την εκπροσωπήσει και να καταθέσει στεφάνι για λογαριασμό της. Γεγονός που οι ανακτορικοί παρατηρητές με απογοήτευση εξήγησαν πως η βασίλισσα δεν θα παραστεί πλέον σε υποχρεώσεις μεγάλης κλίμακας.
Η κουβέντα για τη διαδοχή
Η κουβέντα για τη διαδοχή της Ελισάβετ είχε φουντώσει εδώ και μήνες, ειδικά μετά από αυτά τα περιστατικά. Στη γραμμή διαδοχής, πρώτος είναι ο Κάρολος, ακολουθούμενος από τον πρωτότοκο γιο του, πρίγκιπα Γουίλιαμ, δούκα του Κέιμπριτζ, και στη συνέχεια τρίτος είναι ο δικός του πρωτότοκος, ο 8χρονος πρίγκιπας Γεώργιος ή απλώς Τζορτζ. Ήδη ορισμένα από τα καθήκοντά της είχαν ανατεθεί σε άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας, τα οποία εκπληρώνουν με τη σειρά της συγγενικής αλληλουχίας τους στην κλίμακα του θρόνου. Ο Κάρολος και η Καμίλα, ο Γουίλιαμ και η Κέιτ, η κόρη της Άννα, ο γιος της Εδουάρδος και η σύζυγός του Σόφι είχαν ήδη κινητοποιηθεί μετέχοντας στην «επιχείρηση» διεκπεραίωσης των βασιλικών καθηκόντων, προκειμένου να την απαλλάξουν το προηγούμενο διάστημα από κοπιαστικές, εξοντωτικές υποχρεώσεις.
Ο βρετανικός Τύπος, αγαλλιάζοντας τότε για την ομόθυμη συνοχή τους, εγκωμιαστικά τους χαρακτήρισε σαν τους «7 Υπέροχους».
Για την ίδια τη βασίλισσα που είχε βιώσει με ψυχραιμία τα καμώματα του εγγονού της Χάρι και τα σεξουαλικά σκάνδαλα του γιου της Ανδρέα, οι άμεσοι συγγενείς της ενδεχομένως να μην ξεπερνούσαν το ανάστημα των «7 νάνων». Δεν τους αντιμετώπιζε με την κοκεταρία των άσπρων μαλλιών. Αλλά με την ωριμότητα του υπερήλικα που «τα είχε τετρακόσια» μέχρι την τελευταία του πνοή. Και αποστασιοποιημένη από τα τετριμμένα καλοπιάσματα συνειδητοποιούσε πως ο χρόνος προς το finish έτρεχε πια πιο γρήγορα. Από το ύψος, άλλωστε, ενός σχεδόν αιώνα ζωής και από το βάθρο της αδιάκοπης παρουσίας στον δημόσιο βίο, είχε χτίσει μια εκλεπτυσμένη όσο και μεγαλοπρεπή φιγούρα. Η θαμπή ακινησία των τελευταίων μηνών δεν της ταίριαζε. Γνώριζε τα λόγια του Βίκτωρος Ουγκώ, τα οποία συνοψίζουν πως το να μην κάνεις τίποτα είναι μεν η ευτυχία των παιδιών αλλά και η δυστυχία των υπερηλίκων. Την υπέμενε στωικά. Η δοξασμένη υστεροφημία των 70 χρόνων από την ανάρρησή της στον βρετανικό θρόνο ήταν βασικό, αλλά τελικά όχι επαρκές κίνητρο μπροστά στο μοιραίο.
elisavet-kosmos
Η αποδοχή του 72%
Η Ελισάβετ απολάμβανε πάντα μεγάλη αγάπη και αποδοχή από τους υπηκόους της. Τους είχε κερδίσει και με το στιλ και με τη συμπεριφορά της.
Οι δε ενδυματολογικές από την παραδοσιακή γκαρνταρόμπα της, την έκαναν μία οικεία φιγούρα για τον κόσμο. Συνήθιζε τα μίντι παλτό και τα ελαφριά μαντό τύπου 60s στις έντονα μονόχρωμες και φλούο αποχρώσεις από όλη την παλέτα του ουράνιου τόξου, πάνω από φλοράλ, κατά ασφαλή προτίμηση, φουστάνια μήκους έως ελαφρά κάτω από το γόνατο. Τα συνδύαζε με ασορτί καπέλα, στολισμένα ενίοτε με λουλούδια, διακοσμητικές καρφίτσες στο πέτο και μαργαριταρένια κολιέ. Σπανίως φορούσε γάντια και εμπριμέ μαντίλια, αλλά ανυπερθέτως κρατάει δερμάτινες τσάντες εξαιρετικής δεξιοτεχνίας, του λονδρέζικου οίκου Launer, τις οποίες δεν ανανέωνε αλλά επισκεύαζε.
Μονίμως στεκόταν ή βάδιζε πάνω στο ίδιο, ή καλύτερα απαράλλαχτο, ζευγάρι παπούτσια, τα οποία συνιστούσαν το ενδυματολογικό φετίχ της. Άνετα, μαύρα, από μαλακό δέρμα, με χαμηλό τακούνι, ύψους για την ακρίβεια 5,7 εκατοστών, και χρυσαφί αγκράφα, τα οποία έμοιαζαν πολύ σε εκείνα της φίρμας Gucci. Στην πραγματικότητα, όμως, κατασκευάζονταν στο πατροπαράδοτο λονδρέζικο κατάστημα των διάσημων τσαγκάρηδων Anello & Davide στην Κόβεντ Γκάρντεν.
elisavet_2
Με αυτό το στιλ, η αενάως διακριτή παρουσία της, με την άψογα επιμελημένη κόμμωση και το απέριττο μακιγιάζ γνώριζε την αποδοχή του 72% των υπηκόων της – ποσοστό έγκρισης που δεν υπήρχε σε καμιά άλλη δυτική βασιλευομένη δημοκρατία. Ο λαός της την αγαπούσε, τη σεβόταν και την εκτιμούσε διότι η αυτής υψηλότης συμμεριζόταν τόσο τις αγωνίες όσο και τα χόμπι του, όπως και για την ευπρέπεια που επιδείκνυε απέναντι στις παρεκτροπές, τα τσαλίμια και τα καπρίτσια των μελών της οικογένειάς της, αλλά και επειδή διέθετε άφθονο χιούμορ, με το οποίο μόνο οι Βρετανοί γελούν. Είναι, άλλωστε, πασίγνωστο ότι με αυτό τον τρόπο, δηλαδή με κάνα-δυο αστεία, εξομάλυνε ορισμένες ενοχλητικές καταστάσεις, σε πείσμα των τυπικών παραδόσεων του Παλατιού.
Ο απλός κόσμος την ένιωθε, επίσης, κοντά του όταν την έβλεπε να οδηγεί μια πράσινη στέισον βάγκον Jaguar X Type, γαντζωμένη στο τιμόνι, φορώντας μαντίλι και γυαλιά ηλίου, μετά την επέμβαση αφαίρεσης καταρράκτη στην οποία υποβλήθηκε. Μάλιστα ενθουσιαζόταν όταν η «Λίλιμπετ», όπως την αποκαλούσαν χαϊδευτικά στην οικογένεια, παρά την καθιερωμένη ουδετερότητά της εικάζεται βάσιμα πως ήταν οπαδός της Γουέστ Χαμ, αλλά ότι δεν ήταν κοντά και στην Αρσεναλ. Τη θαύμαζε επίσης επειδή ήταν φιλόζωη, ιδίως λάτρευε τα άλογα, συμπεριλαμβανομένων φυσικά των 100 ιπποδρομιακών καθαρόαιμων ίππων στους βασιλικούς στάβλους, όπως και για το ότι φερόταν με τρυφερότητα στα σκυλιά της, σαν εκείνα της μικρόσωμης ουαλικής ράτσας κoργκί. Πάνω απ’ όλα, όμως, οι Βρετανοί τη λάτρευαν γιατί ήταν η μοναδική στην υφήλιο τόσο καλά καταρτισμένη στη Μηχανολογία βασίλισσα, αφού μπορούσε να αλλάξει με άνεση και χωρίς καμιά βοήθεια ένα μπουζί σε μια Rolls Royce στο πάρκινγκ των ανακτόρων. Οπως και ικανή να βιδώσει έναν λαμπτήρα στον πολυέλαιο του παλατιού, ο οποίος καταναλώνει τόσα βατ, όσα για να φωτιστεί μια παραγκούπολη στον τρίτο κόσμο.
Ράγισε καρδιές το μήνυμα των παιδιών της.Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο με τον ξαφνικό χαμό της Δήμητρας Παπανικολοπούλου ανήμερα των Θεοφανείων.Τη δυσάρεστη είδηση έκαναν γνωστή τα παιδιά τους στο facebook.
«Η μητέρα μας χθες, ανήμερα των Θεοφανίων, ξεκίνησε για το αιώνιο ταξίδι στο φως των αστεριών που τόσο αγαπούσε. Ένας αυθεντικός λαϊκός άνθρωπος που πάλεψε όλη της τη ζωή να σταθεί με αξιοπρέπεια, σεμνότητα και ταπεινότητα και τα κατάφερε.
Όταν με ρώτησε ένας φίλος μου τι έχω να θυμάμαι από εκείνη, δυο πράγματα μου ήρθαν στον μυαλό απευθείας, η μαχητικότητα της και η δίψα της για ζωή. Δύο χαρακτηριστικά της που από το τίποτα που ξεκίνησε την οδήγησαν στο κάτι και στον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο. Δυο χαρακτηριστικά της που την έκαναν επιτυχημένη μητέρα μιας και χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να μας μεγαλώσει μόνη της.
Γλυκιά μου μάνα πολυαγαπημένη, αγωνίστρια στη ζωή, δεν υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν τον πόνο της απώλειας σου.
Πώς να σου πούμε αντίο;
Πως να σε αποχωριστούμε, εσένα που μας έδωσες την πρώτη ανάσα;
Την ανάσα από την ανάσα σου.
Εσένα που μαζί έχουμε μοιραστεί μια τυρόπιτα.
Πώς θα ζούμε χωρίς τα 30 τηλέφωνα σου την ημέρα; Που τα 15 μένανε αναπάντητα και στα υπόλοιπα 15 μας κατσάδιαζες που δεν απαντούσαμε τα προηγούμενα.
Εσένα που με το παράδειγμα σου μας δίδαξες να είμαστε όρθιοι και να βρίσκουμε λύσεις αντί να εγκαταλείπουμε. Εσένα που μας σπούδασες με το υστέρημα σου και μέσα απο τις επιτυχίες μας ΕΣΎ χαιρόσουν περισσότερο και στις αποτυχίες μας έπνιγες τη στεναχώρια σου βαθιά μέσα σου για να μας δίνει δύναμη και κουράγιο.
Για όλα όσα μας χάρισες, τη ζωή μας, τα συναισθήματα, τις πίκρες και τις λύπες μας, τα γέλια και τους τσακωμούς, τις χαρές μας και τόσα άλλα έχουμε να σου πούμε ένα μεγάλο, ΠΟΛΥ μεγάλο ευχαριστώ, και εγώ θέλω να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη και να σου δώσω μια υπόσχεση.
Μανα σε ευχαριστώ, που υπήρξες και ομόρφυνες τη ζωή μας και ο Θεός σε διάλεξε για εμάς.
Ευχαριστώ, που μας έμαθες τι θα πεί ανιδιοτελής αγάπη χωρίς όρους.
Ευχαριστώ που μας έμαθες τι σημαίνει θυσία.
Τι σημαίνει αληθινή γενναιότητα και καλοσύνη.
Τι σημαίνει πόνος, ελπίδα, ευαισθησία, πίστη στο Θεό, συγχώρεση, δύναμη και ψυχικό σθένος.
Τι σημαίνει Ελληνική λεβεντιά.
Μας έδινες μάνα μου, μας έδινες μέχρι το τέλος και ας μην είχες, όλη σου την καρδιά μας έδινες, ώσπου η μεγάλη αυτή καρδιά σώπασε για πάντα και μας άφησες πίσω την ανάμνηση της αγάπης σου.
Για όλα αυτά σε ευχαριστούμε που υπήρξες ΜΑΝΑ μας, δεν θα σε άλλαζαμε με τίποτα στο κόσμο.
Μανούλα μου ο χαμός σου μας πλήγωσε βαθιά μέσα στη καρδία και θέλω να ξέρεις ότι τώρα περισσότερο απο ποτέ θα σε κουβαλάμε για παντα μέσα μας και τα τελευταία σου λόγια πριν αποχαιρετηστούμε ανήμερα τα Χριστούγεννα θα είναι χαραγμένα στη μνήμη μου.
“Για εμένα είσαι και θα είσαι το φώς μου και το νόημα της ζωής μου. Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα. Να είσαι καλά και να προοδεύεις και πάντα να λάμπεις και να με κάνεις υπερήφανη. Σε αγαπώ και σε λατρεύω και το μόνο που θέλω πλέον για εσένα είναι να έχεις την υγεία σου και να μην μείνεις μόνος σου.”
Ήσουν πρότυπο ΑΛΗΘΙΝΗΣ μητέρας!
Ακόμα και τώρα μας ρώτησες για να προχωρήσεις τη ζωή σου με ένα σύντροφο
και γελάσαμε όταν σου είπα τουλάχιστον να έχει σύνταξη..
και έφυγα απο το σπίτι όλο χαρά τηλεφωνόντας στους φίλους μου και στη Νικολίνα να μοιραστώ το ευχάριστο νέο.
Ήθελα πάντα να έχεις ένα σύντροφο να μήν είσαι μόνη. Το άξιζες και με το παραπάνω.
Συγχώρεσε μάνα, συγχώρα με,
για όλες τις στιγμής που σε πλήγωσα,
που σου φώναξα,
που σου είπα ψέμματα,
που δεν σου έδωσα ακόμα περισσότερα,
που δεν προλάβαμε να φάμε με τη Νικολίνα στο σπίτι, που ήμουν ο πιο αυστηρός κριτής σου, έτσι ήθελα σε προστατεύω και να σου δείχνω την αγάπη μου.
Αγαπημένη μου μανούλα, ποτέ δεν θα καταφέρω να ξεπεράσω τον πόνο της απώλειας σου. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ ότι στο πρώτο σου τηλεφώνημα δεν ήρθα αμέσως σπίτι και δεν πρόλαβα να σου κρατήσω το χέρι, να σου πώ το τελευταίο αντίο και να πάρω την ευχή σου. Συγγνώμη μανούλα μου που ήσουνα μόνη σου, 8 δρόμους διαφορά τα σπίτια μας και δεν σε πρόλαβα.
Συγνώμη Μανούλα μου, συγγνώμη!
Μακάρι να ξέρεις πόσο σε ΑΓΑΠΑΜΕ και πόσο περήφανοι είμαστε που σε είχαμε ΜΑΝΑ. Εσύ ήσουν η μεγάλη ευλογία μας!
Ξέρω ότι το μεγάλο και τελευταίο σου άγχος ήταν η μικρή μας Κωνσταντίνα, σου έλεγα πάντα ότι την έχεις κάνει σαν τα μούτρα σου όμως ξέρω ότι αυτά τα μούτρα θα μου θυμίζουν πάντα εσένα!
Εσένα που έφερες την μικρή Κωνστανίνα στη ζωή για να μην μείνω εγώ μόνος μου, το ήξερα πάντα, αλλά τώρα νιώθω το μεγαλείο της πράξης σου.
Σου υπόσχομαι ότι θα την προσέχω και θα την φροντίζω, θα της φτιάξω το σπίτι ολοκαίνουργιο για να μπορεί να μένει, της έχω βρει ήδη καλή δουλειά και σιγά σιγά θα μπει στο δρόμο της ώστε να μας βλέπεις από ψηλά και να είσαι ακόμα πιο υπερήφανη με αναπαυμένη και ήσυχη τη ψυχή σου πλήρως.
Μανούλα μου γλυκιά και πολυαγαπημένη, καλό σου ταξίδι στην αιώνια ανατολή. Ολοκλήρωσες την αποστολή σου σε αυτό το κόσμο με απόλυτη επιτυχία και τώρα που είσαι με τους αγγέλους ξέρω ότι θα συνεχίσεις να είσαι ο φύλακας άγγελος των δυο πιο αγαπημένων σου αστεριών της Κωνσταντίνας και του Ελπιδοφόρου.
Θα σε βρίσκουμε πάντα στο Φώς των Αστεριών και στη καρδιά μας!
Η Ιρακινοβρετανή, διεθνούς φήμης αρχιτεκτόνισσα Ζάχα Χαντίντ, που το 2004 είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πρίτσκερ, το “Νόμπελ” των αρχιτεκτόνων, πέθανε στις 31 Μαρτίου από καρδιακή προσβολή σε νοσοκομείο του Μαϊάμι, στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε το αρχιτεκτονικό γραφείο της από το Λονδίνο.
Θα την θυμόμαστε μέσα από τα υπέροχα δημιουργήματά της. Η αρχιτέκτονας Zaha Hadid, γνωστή για το σχεδιασμό επικών κτηρίων, που συχνά έμοιαζαν να ξεπερνούν τα όρια του ρεαλισμού, όπως το Olympic Aquatic Centre του Λονδίνου, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 65 ετών, από καρδιακή προσβολή.
Παρακάτω συλλέξαμε 11 από τα πιο αριστουργηματικά κτίρια που σχεδίασε η Zaha Hadid σε όλο τον κόσμο, ως ελάχιστο φόρο τιμής.
