Πάνος Ιωαννίδης: Το αφιέρωμα μας στον άγνωστο λαϊκό τραγουδιστή με τις μεγάλες επιτυχίες που έφυγε από τη ζωή ξεχασμένος

Όσοι είστε λάτρεις του παλιού, αγνού λαϊκού τραγουδιού, ξέρετε πως πέρα από τους τραγουδιστές πρώτα ονόματα, τις μεγάλες επιτυχίες στις αρχές του 50 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 70, υπάρχουν και κρυφά διαμαντάκια που αξίζουν την προσοχή μας.

Και αυτά έχουν πάντα ενδιαφέρον. Σήμερα το εξιστορώντας αναζητεί τα ίχνη ενός τραγουδιστή, του οποίου πολλά τραγούδια είναι γνωστά και ακούγονται μέχρι σήμερα, αλλά το βιογραφικό του άγνωστο.

O  Πάνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Πεντάπολη Σερρών, το 1943. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος (Σάκης) Ιωαννίδης. Από μικρός αγαπούσε το τραγούδι και την δεκαετία του 60, αφού ασχολούταν ήδη ερασιτεχνικά με την μουσική, παίρνει την απόφαση να κατεβεί στην Αθήνα.

Επιτυχία με την πρώτη

Το 1965 ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι, σε δίσκο 45 στροφών της εταιρείας APOLLON. Στην μία μεριά του δίσκου υπάρχει το “πήρα και έστρωσα το στρώμα” και στην άλλη το “αντίο γλυκιά μου αγάπη”. Το 1966 θα μετακομίσει στην “Phillips” όπου θα βγάλει 10 δίσκους και θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Από τότε αρχίζει να δημιουργεί όνομα και να συνεργάζεται με μεγάλους συνθέτες.

Συνεργάστηκε με τον μεγάλο Γιώργο Μανισαλή, τον Γ. Μαριολᾶ, τον Σταύρο Κάξο και τον Κώστα Ψυχογιό. Από το τέλος του 66΄ άρχισε να εμφανίζεται και σε ταινίες, συνήθως μόνος του ή με σεγκόντο την Θάλεια. Καθιερώνεται αμέσως στην βόρειο Ελλάδα ενώ οι δίσκοι του πουλάνε και στην Αθήνα. Την δεκαετία του 70 φτάνει στο απόγειο της δόξας του.

Της σχολής Καζαντζίδη

Ο Ιωαννίδης ξεκίνησε την καριέρα του τραγουδώντας βαριά ζεϊμπέκικα, τραγούδια πόνου, ξενιτιάς και θανάτου, ακολουθώντας την σχολή του θρύλου Στέλιου Καζαντζίδη. Στην φωνή του, τα πρώτα χρόνια, διακρίνεται πάντα ένας λυγμός, τέχνασμα των εταιριών που προσπαθούσαν να υποκαταστήσουν στον Καζαντζίδη.

Και ο ίδιος όμως υπήρξε φανατικός οπαδός και ακροατής του, κάτι που τον ώθησε να μιμείται, μερικές φορές, την φωνή και την τεχνική του. Στις αρχές του 70′ ο Ιωαννίδης συνεχίζει ακάθεκτος και σημειώνει νέες επιτυχίες. Η μεγάλη συνεργασία, που τον απογείωσε έρχεται το 1972. Τότε κυκλοφορεί το τραγούδι “Ένας άντρας ξοφλημένος” ή πιο γνωστό ως “χαράμισα τα χρόνια μου”, σε στοίχους Πυθαγόρα και μουσική Χρήστου Νικολόπουλου. Το κομμάτι γίνεται χρυσό και τον καθιστά γνωστό στο πανελλήνιο.

Την δεκαετία του 80 ηχογραφεί παλιές επιτυχίες του και καταφέρνει, με την πιο ώριμη πλέον φωνή του, να του απονεμηθεί χρυσός δίσκος το 1982. Σε αυτόν υπάρχουν τα καλύτερα τραγούδια του, ενώ τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να ηχογραφεί νέα κομμάτια, παρότι πλέον δραστηριοποιούνταν κυρίως στην Μακεδονία, συνεχίζοντας παράλληλα τις εμφανίσεις σε κέντρα.

6) Αντίο γλυκιά μου αγάπη

7) Μόνος μου περιπλανιέμαι

Στις αρχές του 2000 φαίνεται πως αποσύρθηκε από την δισκογραφία και τα νυχτερινά μαγαζιά. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα όπου και τον βρήκε ο θάνατος το 2016 σε ηλικία 73 ετών.

Ήταν η μητέρα, η θεία και η ψυχομάνα γνωστών χαρακτήρων του ελληνικού κινηματογράφου. Έπαιζε σε δεκάδες ταινίες και μπορεί να καθιερώθηκε σε δεύτερους ρόλους, όμως ξεχώρισε για την ιδιαίτερη φυσιογνωμία και το υποκριτικό της ταλέντο.

Ο λόγος για την ηθοποιό Τζόλυ Γαρμπή που συμμετείχε σε ταινίες που σημείωσαν τεράστια επιτυχία  όπως «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Η σωφερίνα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες».

Γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ το 1913 από Έλληνες μετανάστες. Την περίοδο της εφηβείας της επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Αθήνα. Στα 21 της χρόνια ήξερε ήδη ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Τότε έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με τη βουβή ταινία «Κοινωνική σαπίλα». Το 1938 μετακόμισε στο Παρίσι, απ’οπου αναγκάστηκε να φύγει λίγο αργότερα, καθώς ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Επέστρεψε στην Ελλάδα και υπηρέτησε στον ελληνοϊπόλεμο ως στρατιωτική νοσοκόμα, ενώ τα χρόνια της κατοχής πήρε μέρος στην αντίσταση.

Πέρασαν 20 χρόνια προκειμένου να παίξει ξανά στον κινηματογράφο. Η δεύτερη ταινία, στην οποία συμμετείχε, ήταν  «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Τότε ήταν ήδη 41 ετών, για το λόγο αυτό τις έδιναν κυρίως ρόλους μεγάλων κυριών. Τρία χρόνια μετά, ακολούθησε η ταινία «Ο Φανούρης και το σόι του» με πρωταγωνιστή τον Μίμη Φωτόπουλο και η ταινία «Μια ζωή την έχουμε» με τον Δημήτρη Χορν.

Ωστόσο, οι μεγάλες επιτυχίες ήρθαν τη δεκαετία του ’60, όταν ήταν ήδη 50 ετών και έπαιξε στις ταινίες της Βουγιουκλάκη και του Παπαμιχαήλ. «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» «Η Λίζα και η άλλη» ήταν μερικές από τις ταινίες που την έκαναν γνωστή στο κοινό.  Μέχρι το τέλος της καριέρας της είχε παίξει σε 60 ταινίες!

Εκτός από τον κινηματογράφο, πήρε μέρος σε Οπερέτες,  σε θεατρικές παραστάσεις και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές που προβλήθηκαν στην ΥΕΝΝΕΔ, τον ΑΝΤ1 και το Mega. Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Θεόδωρο Μορίδη, με τον οποίο έζησε έξι δεκαετίες. Δεν απέκτησαν παιδιά και έζησαν αποτραβηγμένοι από τα φώτα της δημοσιότητας στο εξοχικό τους στο Μάτι Αττικής.

Τον τελευταίο καιρό η Τζόλυ Γαρμπή ζούσε σε γηροκομείο. Πέθανε ξεχασμένη το 2002 σε ηλικία 89 ετών. Ο θάνατος της έγινε γνωστός 10 μέρες μετά την κηδεία της.