Πριν από μερικές μέρες, θέλησε να κάνει την τελευταία του δημόσια εμφάνιση με ένα βίντεο το οποίο «ράγισε» καρδιές. Και τελικά αυτές έσπασαν, το μεσημέρι της Δευτέρας, 26 Αυγούστου.
Η ανακοίνωση του θανάτου του Σβεν Γκόραν Έρικσον, έχοντας νικηθεί από τον καρκίνο, βύθισε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο στο πένθος.
«Ελπίζω ότι θα με θυμάστε ως έναν θετικό τύπο, που προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε. Μην λυπάστε. Χαμογελάστε. Σας ευχαριστώ για όλα – προπονητές, παίκτες, το κοινό. Ήταν όλα φανταστικά. Φροντίστε τον εαυτό σας, φροντίστε τη ζωή σας και ζήστε την. Αντίο!».
Αυτά είχε αναφέρει στις τελευταίες του κουβέντες προς τον κόσμο και φαίνεται ότι αισθανόταν ότι το κακό πλησίαζε. Και προτού φτάσει αυτό το φινάλε, φρόντισε μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους να ζήσει ό,τι δεν είχε καταφέρει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Sad news as Sven-Göran Eriksson has passed away at the age of 76.
Eriksson had pancreatic cancer and he’s been able to fulfil a life-long dream recently of managing at Anfield.
Ο Ντένις Λο, θρύλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Σκωτίας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών
Ο Λο ξεκίνησε την καριέρα του στη Χάντερσφιλντ Τάουν, αλλά έκανε όνομα στη Γιουνάιτεντ όπου πέρασε 11 χρόνια
Στο πένθος «βυθίστηκε» η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την Παρασκευή (17/1), καθώς «έφυγε» απ’ τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, ο θρυλικός Ντένις Λο, ένας απ’ τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στην Ιστορία των «κόκκινων διαβόλων», όπως ανακοίνωσε ο σύλλογος της Premier League.
«Με βαριά καρδιά σας ενημερώνουμε ότι ο πατέρας μας Ντένις Λο πέθανε. Έδωσε μια σκληρή μάχη. αλλά τελικά είναι τώρα σε ειρήνη”, ανέφερε μια δήλωση της οικογένειας που κοινοποίησε η Γιουνάιτεντ.
Manchester United is saddened to bring you the following statement from the family of Denis Law.
«Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι συνέβαλαν στην ευημερία και τη φροντίδα του, στο παρελθόν και πολύ πιο πρόσφατα. Γνωρίζουμε πόσο πολύ τον στήριξε και τον αγάπησε ο κόσμος και αυτή η αγάπη πάντα εκτιμήθηκε και έκανε τη διαφορά. Ευχαριστούμε».
Ο Λο ξεκίνησε την καριέρα του στη Χάντερσφιλντ Τάουν, αλλά έκανε όνομα στη Γιουνάιτεντ όπου πέρασε 11 χρόνια, κατακτώντας τον τίτλο του πρωταθλήματος το 1965 και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1968.
Αγωνίστηκε στο «Ολντ Τράφορντ» από το 1962 έως το 1973 έχοντας σημειώσει 237 γκολ σε 404 συμμετοχές (τρίτος σκόρερ πίσω απ’ τους Γουέιν Ρούνεϊ-253 και σερ Μπόμπι Τσάρλτον-249), ενώ η εικόνα του κοσμεί το χώρο έξω απ’ το γήπεδο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μαζί με αυτές των σερ Μπόμπι Τσάρλτον και Τζορτζ Μπεστ, που συνέθεταν την «Αγία Τριάδα» του κλαμπ.
Ο Λο, γνωστός ως «Ο Βασιλιάς», έγινε ο μόνος Σκωτσέζος που κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και το βραβείο του Ευρωπαίου Παίκτη της Χρονιάς, διεκδικώντας και τις δύο διακρίσεις το 1964.
Παραμένει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Σκωτίας με 30 γκολ σε 55 συμμετοχές, αφού έκανε το διεθνές ντεμπούτο του το 1958 σε ηλικία 18 ετών.
«Όλοι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θρηνούν για την απώλεια του Ντένις Λο, του “Βασιλιά του Στρέτφορντ Εντ”, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 84 ετών», πρόσθεσε η Γιουνάιτεντ σε ανακοίνωσή της.
«Θα μνημονεύεται πάντα ως ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αγαπημένους παίκτες του συλλόγου. Ο απόλυτος σκόρερ, το ταλέντο, το πνεύμα και η αγάπη του για το παιχνίδι τον έκαναν ήρωα μιας γενιάς. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ντένις και στους πολλούς φίλους του. Η μνήμη του θα ζει για πάντα»
Η φιγούρα του ωστόσο θα συνεχίσει να κοσμεί το «Ολντ Τράφορντ» ως μέλος του αγάλματος United Trinity, το οποίο στέκεται αγέρωχο έξω από το γήπεδο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προς τιμήν των ΝτένιςΛο, Μπόμπι Τσάρλτον και Τζορτζ Μπεστ.
Έφυγε από τη ζωή ο Ανδρέας Σταματιάδης ένας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της ΑΕΚ.
Μια άσχημη είδηση δέχθηκαν οι φίλοι της ΑΕΚ αλλά του ελληνικού ποδοσφαίρου το πρωί της Πέμπτης (23.01.2025). Η θρυλική μορφή της ομάδας, Ανδρέας Σταματιάδης “έφυγε” από τη ζωή, σε ηλικία 89 ετών. Ο θρύλος της Ένωσης είχε μπει στο νοσοκομείο την περασμένη Κυριακή (19.01.2025), κάτι που είχε γνωστοποιήσει ο γιος του, τονίζοντας πως “τα πράγματα είναι ζόρικα”.
Ο Ανδρέας Σταματιάδης υπήρξε εμβληματικός παίκτης της ΑΕΚ τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, αγωνιζόμενος σε 488 επίσημους αγώνες με απολογισμό 138 γκολ. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 33 ετών. Μετά το τέλος της καριέρας του εργάστηκε ως βοηθός προπονητή και για πολλά χρόνια ήταν υπεύθυνος στις ακαδημίες της ΑΕΚ, πάντα δίπλα στην ομάδα.
Δύο φορές στην καριέρα του χρειάστηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ΑΕΚ ως υπηρεσιακός προπονητής. Μάλιστα στο τέλος της σεζόν 1978/79 αντικατέστησε τον Πούσκας, πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου, ενώ παράλληλα έφτασε και στον τελικό του κυπέλλου.
Πριν την έναρξη του αγώνα της ΑΕΚ – ΠΑΣ Γιάννινα (28.02.2024), στην OPAP Arena, ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε βραβεύσει τον Ανδρέα Σταματιάδη με το μετάλλιο τιμής του συλλόγου “Χρυσός Δικέφαλος Αετός”.
Την είδηση για τον θάνατο του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Ανδρέα Σταματιάδη έκανε γνωστή με ανακοίνωσή της η ΠΑΕ ΑΕΚ:
«Η μεγάλη οικογένεια της ΑΕΚ θρηνεί σήμερα την απώλεια του Ανδρέα Σταματιάδη. Ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της ιστορίας μας, ένας άνθρωπος που υπηρέτησε την ΑΕΚ από κάθε πόστο και ήταν πάντα παρών στα κελεύσματα του συλλόγου, πέρασε στην αιωνιότητα σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 89 ετών.
Η ΠΑΕ ΑΕΚ και προσωπικά ο ιδιοκτήτης της κ. Μάριος Ηλιόπουλος εκφράζουν την βαθιά τους οδύνη και συμμετέχουν ολόψυχα στο πένθος της οικογένειας του Ανδρέα Σταματιάδη και όλης της ΑΕΚ. Ο Ανδρέας Σταματιάδης ήταν μία από τις πιο διαχρονικές μορφές στην ιστορία του συλλόγου, με προσφορά ως ποδοσφαιριστής, για σχεδόν δύο δεκαετίες, αλλά και ως προπονητής στην πρώτη ομάδα, ενώ θήτευσε σε επιτελικές θέσεις και στα τμήματα υποδομών.
Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1935 και μεγάλωσε στα Πετράλωνα σε οικογένεια ξεριζωμένων προσφύγων της Μικράς Ασίας. Οταν στα 15 του υπέγραψε δελτίο στον σύλλογο Σπάρτα Πετραλώνων, αυτό ακυρώθηκε για τυπικούς λόγους και αμέσως μετά ο πατέρας του Δημήτρης τον πήγε στην ΑΕΚ.
Ο Ανδρέας υπήρξε εκρηκτικός εξτρέμ που υπηρέτησε την ΑΕΚ ως το 1969, όντας μάλιστα σχεδόν όλη τη δεκαετία του ’60 αρχηγός της. Στα πρώτα βήματά του το 1952 πρόλαβε να παίξει συμπαίκτης σε δύο φιλικά με το μεγάλο ίνδαλμά του, τον Κλεάνθη Μαρόπουλο.
Από εκεί και μετά, άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία, με συγκομιδή 488 επίσημους αγώνες με 138 και επίσης μεγάλο αριθμό αγώνων τερμάτων σε φιλικά και τουρνουά που είχαν πολύ μεγάλη αίγλη εκείνες τις εποχές. Με την ΑΕΚ πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα (1963, 1968) και τρία κύπελλα Ελλάδος (1956, 1964, 1966), ενώ φόρεσε 8 φορές τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών.
Κρέμασε τα παπούτσια του το 1969 και σχεδόν αμέσως άρχισε μια λαμπρή προπονητική καριέρα, ενώ δεν έπαψε ποτέ να αγαπά την ΑΕΚ και να είναι στη διάθεσή της. Επέστρεψε σε αυτή ως συνεργάτης του Φράντισεκ Φάντροκ και έμεινε δίπλα του τρία χρόνια, ενώ συνέχισε ως συνεργάτης και των Τσαϊκόφσκι και Πούσκας. Χρειάστηκε μάλιστα να αντικαταστήσει τον τελευταίο στις αρχές του 1979 και να οδηγήσει την ΑΕΚ σε έναν τίτλο που φαινόταν χαμένος έντεκα αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος.
Εργάστηκε σε πολλές ομάδες με σημαντικές επιτυχίες, όμως η κορυφαία προπονητική στιγμή του ήταν η συμμετοχή με την Εθνική Ελπίδων στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988, στον οποίο η Ελλάδα ηττήθηκε σε διπλό τελικό από την πανίσχυρη Γαλλία (0-0, 0-3).
Το 1992 ανέλαβε επικεφαλής των Ακαδημιών της ΑΕΚ και στα χρόνια που ακολούθησαν υπηρέτησε την ομάδα από πολλά πόστα σε διάφορες διοικήσεις, είτε ως επικεφαλής των Ακαδημιών είτε στο τμήμα scouting.
Αφήνει πίσω του δύο γιους, τον Δημήτρη και τον Κώστα, και παίρνει μαζί του την αγάπη και το σεβασμό του κόσμου της ΑΕΚ και όλων των Ελλήνων φιλάθλων που θα θυμούνται έναν αθλητή με ήθος και ευγένεια, ένα πραγματικό κόσμημα για τον μοναδικό σύλλογο που υπηρέτησε και λάτρεψε σε όλη του τη ζωή».
Οθρύλος της Κυψέλης, Νίκος «Paezano» Χατζηκώστας, έφυγε από τη ζωή παίρνοντας μαζί του τις μνήμες μιας ολόκληρης 20ετίας. Ο Νίκος Χατζηκώστας άφησε το στίγμα του στην νυχτερινή Αθήνα των 80’s και των 90’s και ήταν ίσως ο άνθρωπος που εισήγαγε τα happenings στα νυχτερινά μαγαζιά όταν οι άλλοι δεν ήξεραν ακόμα τι σημαίνει η λέξη.
Ο Paezano, γνωστός και ως «Ζντουπ» ή «Κροκοδειλάκιας» έφυγε από τη ζωή και μόλις η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή, το προσωπικό του προφίλ στο facebook γέμισε από συλλυπητήρια μηνύματα αλλά και από ανθρώπους που θέλησαν να μοιραστούν τις κοινές τους αναμνήσεις με τον Νίκο Χατζηκώστα.
Ποιος ήταν όμως ο θρυλικός Paezano της Κυψέλης που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή;
Ίσως η πιο cult φιγούρα της Αθήνας τη δεκαετία του ’80 και του ’90, ο Νίκος Χατζηκώστας ήταν πάντα ντυμένος με κελεμπίες, γούνες, ψηλά καπέλα, λευκά κοκάλινα γυαλιά ηλίου με χοντρό σκελετό, με μούσι αλλά και πάντα με ένα μαϊμουδάκι στον ώμο. Το 1977 άνοιξε το έθνικ ρεστοράν Paesano στην Κυψέλη, στη θέση της Spaggeteria του πατέρα του.
Το μαγαζί βρισκόταν στην Κυψέλη και συγκεκριμένα επί της οδού Φωκίωνος Νέγρη και άφησε εποχή στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας αφού από τα τραπέζια του πέρασαν τα πιο γνωστά ονόματα εκείνης της εποχής. Από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον νεαρό Λάκη Λαζόπουλο έως τους Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, Γεώργιο Αβέρωφ και την Μαργαρίτα Παπανδρέου, πέρασαν την πόρτα του Paezano.
Ο Paezano ήταν εκείνος που έφερε τους κροκόδειλους στη Φωκίανος Νέγρη και μάλιστα πολλά παιδιά της εποχής έτρεχαν στο μαγαζί του περιμένοντας να δουν τους κροκόδειλους ή τη μαϊμού του που αναπαυόταν σε κάποιον από τους δύο ώμους του.
Εκκεντρικός και πληθωρικός φρόντιζε πάντα να βρίσκει ευφάνταστους τρόπους για να κρατά το ενδιαφέρον των πελατών του αφού ήθελε εκτός από το στομάχι τους να γεμίζει με διασκέδαση και η ψυχή τους.
Βέβαια, η λέξη «εκκεντρικότητα» ήταν αυτή που χαρακτήριζε την ζωή του γενικότερα.
Κάποτε σε μία από τις πολλές επισκέψεις του στα δικαστήρια, εμφανίστηκε στα δικαστήρια, ντυμένος βρυκόλακας. Άλλη φορά έκανε φωτομοντάζ σε μία φωτογραφία του και την έστειλε στις εφημερίδες. Στη φωτογραφία ο Paezano εμφανιζόταν φλεγόμενος και ο Τύπος της εποχής έκανε λόγο για αυτοκτονία.
Ο Νίκος Χατζηκώστας πούλησε το ιστορικό μαγαζί του το 1997 και μετακόμισε με τη σύζυγό του και την 95χρονη μητέρα του στις Αρχάνες Κρήτης.
Από μικρός εκκεντρικός
Ο Νίκος Χατζηκώστας γεννήθηκε σε μια ευκατάστατη οικογένεια από τις Αρχάνες του Ηρακλείου ήταν από μικρός εκκεντρικός και του άρεσαν οι… τρέλες. «Ο πατέρας μου είχε μαγαζί στην Κυψέλη που λεγόταν Spaghetteria. Eκεί έφτιαξα το Paezano. Διοργάνωνα σόου με φωτιές, κελεμπίες κι άλλες τέτοιες ιστορίες» είπε πει ο ίδιος στο Newsbeast. «To μαγαζί ξεκίνησε το ‘77. Προηγήθηκε όμως μία ακόμα μεγαλύτερη ιστορία μου την εποχή που ζούσα στην Αίγυπτο. Προερχόμουν από μία οικογένεια πλουσίων, η οποία ξεκίνησε από τις Αρχάνες Ηρακλείου και αργότερα μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια. Ο παππούς μου δημιούργησε επιχειρήσεις στην Αίγυπτο. Κάποια δεδομένη στιγμή, το κωλόπαιδο ο Παεζάνο -εγώ δηλαδή- την κοπάνησε με μια βαλίτσα στο χέρι. Πέρασα από διάφορα στάδια. Ένα φεγγάρι έκαναν διερμηνέας του Ιμπν Σαούντ, όταν ήρθε στην Ελλάδα τη δεκαετία του ‘60. Μετά βέβαια γνώρισα τους γιους του και τρέχαμε παρέα σε διάφορα κέντρα διασκέδασης. Είχαμε μάλιστα κλεισμένη μία σουΐτα στο Hilton της Αθήνας και κάθε βράδυ διασκεδάζαμε παρέα στο Galaxy. Kάποια στιγμή σοβάρεψαν τα πράγματα, με μάζεψε ο πατέρας μου και μου έκρυψε και τη Mercedes που κυκλοφορούσα τότε». «Λίγο μετά γνώρισα μία Ελληνοαμερικανίδα κι έμεινα 49 χρόνια μαζί της. Με την ίδια γυναίκα ζω έως και σήμερα. Ακολούθησε η επταετία, με μάζεψαν και με πήγαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Εν τω μεταξύ ο θείος μου ήταν χουντικός και μόλις με είδε με προειδοποίησε: «Μην σε ξαναδώ εδώ!». Μετά με άφησε ελεύθερο».
Ίσως το πρώτο afterάδικο
O θρυλικός Paezano ίσως να δημιούργησε το πρώτο afterάδικο στη χώρα. Τότε, ο νόμος απαγόρευε στους μαγαζάτορες να κρατούν ανοιχτά τα καταστήματά τους, καίγοντας ρεύμα μετά τις 2 το βράδυ. Ο εφευρετικός Νίκος Χατζηκώστας κατέβαζε το γενικό του ρεύματος και το λειτουργούσε με κεριά και γι’ αυτό το λόγο οδηγήθηκε στα δικαστήρια της Σανταρόζα πάνω από εκατό φορές για παράβαση του νόμου περί ενέργειας. Μάλιστα είχε εφεύρει και happening για την στιγμή που δεν είχαν ρεύμα. «Βγάζαμε στο μαγαζί μακαρόνια που έπαιρναν φωτιά και περπατούσε ο σερβιτόρος με την πιατέλα στο χέρι, μεταφέροντάς τα μέσα στη σάλα. Δημιουργούσαμε εφέ για να κάνουμε εντύπωση» είχε πει ο ίδιος στο Newsbeast
Θρήνος στο Hollywood μετά τον θάνατο του ηθοποιού Ντόναλντ Σάδερλαντ που «έφυγε» σήμερα (20.06.2024) σε ηλικία 88 ετών.
Ο Kiefer Sutherland, ηθοποιός και γιος του αείμνηστου ηθοποιού, έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Με βαριά καρδιά, σας ανακοινώνω ότι ο πατέρας μου, Donald Sutherland, απεβίωσε. Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου. Ποτέ δεν πτοήθηκε από έναν ρόλο, καλό, κακό ή άσχημο. Αγαπούσε αυτό που έκανε και έκανε αυτό που αγαπούσε, και κανείς δεν μπορεί να ζητήσει κάτι περισσότερο από αυτό. Μια ζωή που έζησε καλά».
With a heavy heart, I tell you that my father, Donald Sutherland, has passed away. I personally think one of the most important actors in the history of film. Never daunted by a role, good, bad or ugly. He loved what he did and did what he loved, and one can never ask for more… pic.twitter.com/3EdJB03KKT
Ο θρυλικός ηθοποιός είναι γνωστός για τις συμμετοχές του σε διάσημες ταινίες, όπως οι «Και οι 12 ήταν καθάρματα», «MASH», «Klute» και «Don’t Look Now». Επίσης, είχε έναν χαρακτηριστικό ρόλο στην κινηματογραφική σειρά ταινιών «Hunger Games», ως ο… κακός της υπόθεσης. Στην κινηματογραφική ιστορία έχει μείνει επίσης η ερωτική σκηνή με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Τζούλι Κρίστι στη θρυλική ταινία «Μετά τα μεσάνυχτα», του Νίκολας Ρεγκ.
Δείτε τη σκηνή:
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, κέρδισε ένα Emmy Β΄ Ανδρικού ρόλου για το «Citizen X» του HBO το 1995, ενώ προτάθηκε επίσης το 2006 για τη μίνι σειρά «Human Trafficking».
Στην ταινία «Citizen X»
Αν και δεν έλαβε ποτέ Όσκαρ για κάποιον από τους ρόλους του, τιμήθηκε από την Ακαδημία Κινηματογράφου το 2017, για τη συνολική του προσφορά στον χώρο του θεάματος.
«Το βραβείο αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, για την οικογένεια μου. Θα ήθελα να μπορούσα να πω ευχαριστώ στους χαρακτήρες τους οποίους υποδύθηκα. Τους ευχαριστώ, γιατί με συντρόφευσαν στη ζωή μου», είχε δηλώσει.
Ο Αλέν Ντελόν πέθανε, όπως ανακοίνωσαν τα παιδιά του, σύμφωνα με τη Libération, σε ηλικία 88 ετών.
Το ανακοίνωσε η οικογένειά του – Η πορεία του ως ένας από τους πιο γοητευτικούς ζεν πρεμιέ στη μεγάλη οθόνη
Στο δελτίο Τύπου της οικογένειάς του, γράφει: «Ο Αλέν Φαμπιέν, η Ανούκα, ο Άντονι και (ο σκύλος του) Λούμπο, με βαθιά θλίψη ανακοινώνουν τον θάνατο του πατέρα τους. Έφυγε ειρηνικά από τη ζωή στο σπίτι του στο Douchy, περιτριγυρισμένος από τα τρία του παιδιά και την οικογένειά του. Η οικογένειά του σας ζητά να σεβαστείτε την ιδιωτική του ζωή σε αυτή την εξαιρετικά οδυνηρή στιγμή του πένθους».
⚫ Alain Delon est mort, annoncent ses enfants. Figure tutélaire du cinéma, symbole d’une masculinité ombrageuse, l’acteur au charisme fou a enchaîné les chefs-d’œuvre. Il avait 88 ans. https://t.co/6tl080ejFP
Η πιο πρόσφατη φωτογραφία του στα social media
Με αφορμή τα Χριστούγεννα του 2023, ο Αλέν Φαμπιάν Ντελόν δημοσίευσε από το προφίλ του οικογενειακή φωτογραφία, δείχνοντας πώς ήταν σήμερα ο διάσημος πατέρας του. Ο 30χρονος γιος του μεγάλου κινηματογραφικού γόη, πόζαρε από το χριστουγεννιάτικο δείπνο, με τον Αλέν Ντελόν, τον αδελφό του, Άντονι Ντελόν και τις δύο ανιψιές του, κόρες του Άντονι Ντελον, την 28χρονη Λου και την 23χρονη Λιβ.
Ο εμβληματικός ζεν πρεμιέ του σινεμά
Ο Ντελόν αφήνει πίσω του κινηματογραφικά έργα που σημάδεψαν τα 70s, όπως το L’Eclisse (Η έκλειψη), (1962), το Leopard (Ο γατόπαρδος), (1963), το Le Samouraï (Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο), (1967) και το La Piscine (Η πισίνα), (1969), για τα οποία και έλαβε μεγάλες διακρίσεις. Παράλληλα, υπήρξε ένας από τους πιο εμβληματικούς ζεν πρεμιέ του παγκόσμιου σινεμά.
Έζησε δύσκολα ως παιδί, αλλά ο κινηματογράφος τον αντάμειψε
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1935, στο Sceaux, Hauts-de-Seine, στη Γαλλία. Έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Όταν οι γονείς του χώρισαν, εκείνος ήταν τεσσάρων ετών αλλά εκτός από το διαζύγιο, δέχτηκε ακόμη ένα «χτύπημα». Τον έστειλαν να μεγαλώσει σε ανάδοχη οικογένεια, μια πληγή που δεν επουλώθηκε ποτέ, όπως θα παραδεχτεί αργότερα σε συνεντεύξεις.
Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονιών του, ο πατέρας και η μητέρα του Ντελόν ανέλαβαν την από κοινού επιμέλειά του, χωρίς αυτό να έχει θετική εξέλιξη.
Οι γονείς του δεν μπορούσαν να αναλάβουν την ανατροφή του και τον έβαλαν σε καθολικό οικοτροφείο, εκεί που αναπτύχθηκε και η αγάπη του για τις τέχνες και κυρίως τη μουσική.
Η απείθαρχη συμπεριφορά του όμως στην τάξη, δεν του επέτρεψε να συνεχίσει να φοιτά σε σχολεία. Έτσι τα παράτησε και στα 14 του έπιασε την πρώτη του δουλειά, στο κρεοπωλείο του πατριού του. Σε ηλικία 17 ετών κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας. Υπηρέτησε για λίγο στο ναυτικό πριν απολυθεί, και μετά ακολούθησε καριέρα ηθοποιού, εντυπωσιάζοντας από τα πρώτα κιόλας βήματα, με την εμφάνισή του.
Ο ρόλος που απογείωσε την καριέρα του
Όσον αφορά το παγκόσμιο σινεμά, η αναγνωρισιμότητα ήρθε με την ταινία Plein Soleil (Γυμνοί στον Ήλιο) του 1960, μια διασκευή του μυθιστορήματος της Patricia Highsmith. Σε αυτή την ταινία, ο Ντελόν υποδύθηκε τον πανούργο και αδίστακτο Tom Ripley – ρόλο που τον καθιέρωσε ως σταρ της μεγάλης οθόνης.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ. Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας.
Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Το 1997 ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.
Οι περιπέτειες με τις αρχές και το οπλοστάσιο
Τους τελευταίους μήνες, η οικογένεια του Ντελόν ήρθε αντιμέτωπη με ένα «σκάνδαλο» όπως χαρακτήρισαν πολλές γαλλικές εφημερίδες, την έφοδο της αστυνομίας στην έπαυλη του ηθοποιού. Πιο συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο, η εφημερίδα Le Parisien αποκάλυψε ότι στην έπαυλη του Αλέν Ντελόν στο Ντουσί, στο κεντρικό-βόρειο τμήμα της Γαλλίας έγινε έφοδος από την αστυνομία.
Perquisition chez Alain Delon : 72 armes à feu et plus de 3 000 munitions saisies https://t.co/Iyd1EcDFfS
Οι «χωροφύλακες» (gendarmes) ανακάλυψαν 72 όπλα και 3.000 σφαίρες, δηλαδή ένα κανονικό οπλοστάσιο. Σύμφωνα με το αρχικό ρεπορτάζ της Le Parisian, ο Ντελόν τα κατείχε νομίμως, έχοντας φροντίσει να εκδώσει όλες τις σχετικές άδειες, ενώ εντός των ορίων του κτήματός του υπάρχει πεδίο βολής για εξάσκηση, φυσικά υπό απολύτως ασφαλείς συνθήκες.
Όταν η οικιακή του βοηθός κατηγορήθηκε για ψυχολογική παρενόχληση
Τόσο ο Άντονι όσο και ο Αλέν-Φαμπιέν έχουν δημοσιεύσει εκτενώς τις αναμνήσεις από την παιδική ηλικία τους, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται δυσάρεστα, οδυνηρά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Πάντως, με το δικό του τρόπο το καθένα από τα παιδιά, δείχνει ότι νοιάζεται για τον pater familiae. Εξού και τον Ιούλιο του 2023 στράφηκαν νομικά εναντίον της οικιακής βοηθού του πατέρα τους, Χιρόμι Ρολέν, καταγγέλλοντάς την για «ψυχολογική παρενόχληση, απόκρυψη αλληλογραφίας και κακοποίηση ζώων». Από την πλευρά της η Ρολέν τονίζει ότι τα τελευταία χρόνια υπήρξε διαρκώς στο πλευρό του Ντελόν, ότι η σχέση τους είναι πλήρης και υγιής, ότι κανείς δεν τον φροντίσει όπως εκείνη κ.λπ.
Είχε υποστεί πολλά εγκεφαλικά επεισόδια και η καρδιά του δεν άντεξε
Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 75 ετών άφησε ο σπουδαίος Γιώργος Τρομάρας, προκαλώντας βαθιά θλίψη στο πανελλήνιο.
Ο γνωστός Έλληνας παλαιστής νοσηλευόταν τα περασμένα 24ωρα στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Αλεξάνδρα.
Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και είχε υποστεί πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια, με αποτέλεσμα να μην αντέξει η καρδιά του.
Ο Γιώργος Τρομάρας ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο, τον Κώστα, ο οποίος ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του στο άθλημα του δυναμικού τριάθλου.
Η κηδεία θα τελεστεί την Πέμπτη (27/1) στις 12 το μεσημέρι στη Ζωοδόχου Πηγή στην Πλατεία Παιανίας.
Ποιος ήταν ο Γιώργος Τρομάρας
Ο Γιώργος Τρομάρας ήταν Έλληνας παλαιστής, ηθοποιός δύο φορές πρωταθλητής Ελλάδας στην ελευθέρα πάλη και Ευρώπης στην επαγγελματική πάλη, ενώ παράλληλα ήταν και μασίστας. Στο παρελθόν είχε συμμετάσχει σε διάφορες ελληνικές ταινίες.
Γεννήθηκε το 1947 σε ένα μικρό χωριό με θέα την Λίμνη Τριχωνίδα, την Αγία Σοφία. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του στην πάλη και τη μυική δύναμη. Eκτός από παλαιστής είχε καταφέρει λύγισμα χοντρών σιδερικών, σπάσιμο χοντρών αλυσίδων, σήκωμα αυτοκινήτων, άνοιγμα ελατηρίων άνω των 400 κιλών με τα δόντια, ακόμα και τράβηγμα αμαξοστοιχιών.
Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, η αγάπη του όμως για το άθλημα τον ανέδειξε γρήγορα. Ο Γιώργος Τρομάρας είναι ο συνεχιστής των λαϊκών ηρώων Κουταλιανού και Σαμψών. Στον γάμο του απέκτησε έναν γιο, τον Κώστα, ο οποίος ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του στο άθλημα.
Ο Γιώργος Τρομάρας είχε παρουσιάσει προγράμματα επίδειξης μυϊκής δύναμης στην Ελλάδα και σε πάνω από 35 κράτη.
Έφυγε από τη ζωή στα 91 του ο «πατριάρχης» της αθλητικής δημοσιογραφίας – Ξεκίνησε να καλύπτει Μουντιάλ από το 1954, στην Ελβετία -Ήταν ο πρώτος παρουσιαστής της «Αθλητικής Κυριακής», την οποία καθιέρωσε στις συνειδήσεις των φιλάθλων
Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο δημοσιογράφος, συγγραφέας, ραδιοσχολιαστής και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών της τηλεόρασης, Γιάννης Διακογιάννης.
Ο Διακογιάννης αποτέλεσε έναν εκ των κορυφαίων στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, με ευρύ φάσμα γνώσεων στον κλασικό αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο, ενώ ξεχώριζε για τις περιγραφές του.
Ο Γιάννης Διακογιάννης γεννήθηκε στη Αθήνα όπου και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό από την εφηβική ηλικία, με ιδιαίτερη αδυναμία στον στίβο. Σπούδασε μουσική στη Γαλλία, όμως τελικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (ξεκινώντας από αυτό του 1954 στην Ελβετία και τερματίζοντας με αυτό του 1998 στη Γαλλία), διεθνείς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων (όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού). Το 2004 υπήρξε σχολιαστής στους αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου όταν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέκτησε το τρόπαιο.
Από το εξαιρετικό account ΕΡΤ Αρχείο στο FB (που θα έπρεπε να είναι και στο twitter) ο Γιάννης Διακογιάννης αφηγείται το 1981 πως ξεκίνησε στις τηλεοπτικές αθλητικές μεταδόσεις με το μουντιάλ του 1966. Ολόκληρο εκείνο το επεισόδιο από το Παρασκήνιο εδώ: https://t.co/00TZU85aMMpic.twitter.com/wxHkTraNao
Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ το Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού, που διεξήχθη στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.
Ο Γιάννης Διακογιάννης με τον μεγάλο Πελέ και τον Αντώνη Αντωνιάδη
Εργάστηκε επίσης σε ιδιωτικό κέντρο αθλητικού ρεπορτάζ, ως καθηγητής δημοσιογραφίας. Από τα έργα του ξεχωρίζουν το τετράτομο «100 Χρόνια Ποδόσφαιρο» (Μίλητος, 2006), το «60 Χρόνια Μουντιάλ» (Λιβάνης, 1990), το «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» (Κάκτος, 1979) κ.α. Ήταν, ακόμη, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Κόρη του ήταν η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάνη.
Γιάννης Διακογιάννης – Flashback (24/05/14)
Υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του με το βραβείο «Ελένη Βλάχου» το 2003, ως δημοσιογράφος των «Νέων». Αποτελεί πιθανότατα τον μοναδικό Έλληνα αθλητικό δημοσιογράφο του οποίου το επώνυμο περιλήφθηκε σε στίχο τραγουδιού, συγκεκριμένα στο «Αρχίζει το ματς» σύνθεσης και εκτέλεσης του Λουκιανού Κηλαηδόνη το 1979.
Ο Γιάννης Διακογιάννης για την Δημοσιογραφία
Τον Δεκέμβριο του 2015, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, απένειμε στον Γιάννη Διακογιάννη τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, για την προσφορά του στην αθλητική δημοσιογραφία.
Ο Γιάννης Διακογιάννης με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, Τότη Φυλακούρη
Τον Ιανουάριο του 2017 ο Διακογιάννης παραδέχθηκε για πρώτη φορά δημόσια ότι είναι οπαδός του Παναθηναϊκού, σε εκδήλωση του Δήμου Βύρωνα για την παρουσίαση του βιβλίου του παλαιού ποδοσφαιριστή Δημήτρη Θεοφάνη. Ο Διακογιάννης δήλωσε: «Παναθηναϊκός είμαι, Αθηναίος είμαι, Παναθηναϊκός είμαι. Έχω γνωρίσει τον Απόστολο Νικολαΐδη».
Ο Γιάννης Διακογιάννης με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Αντώνη Αντωνιάδη
ΕΣΗΕΑ: Φωτεινό παράδειγμα ευγλωττίας, ταλέντου, εργατικότητας και αντικειμενικότητας
«’Του Διακογιάννη η φωνή’, η φωνή που στιγμάτισε τα κυριακάτικά μας βράδια, η φωνή που έγινε τραγούδι στα στόματα φιλάθλων και μη, σίγησε για πάντα», αναφέρει η ΕΣΗΕΑ σε ανακοίνωσή της για τον θάνατο του Γιάννη Διακογιάννη.
«Όλοι όσοι τον γνώρισαν κι όλοι όσοι παρακολούθησαν την πορεία του, θα τον θυμούνται όπως ακριβώς ήταν: αγέρωχος και επιβλητικός, ευρυμαθής και γλαφυρός στις περιγραφές του, ευγενής και κομψός στους τρόπους του, γνώστης αλλά και λάτρης του αντικειμένου του. Υπήρξε δάσκαλος για τους νεότερους συναδέλφους και φωτεινό παράδειγμα ευγλωττίας, ταλέντου, εργατικότητας αλλά και αντικειμενικότητας στο ρεπορτάζ» τονίζει η ΕΣΗΕΑ.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με οδύνη ανακοινώνει την απώλεια του καταξιωμένου δημοσιογράφου, συγγραφέα, ραδιοφωνικού παραγωγού, τηλεοπτικού παρουσιαστή και βετεράνου αθλητικογράφου Γιάννη Διακογιάννη, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών.
Ο Γιάννης Διακογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Μετά το πέρας των γυμνασιακών του σπουδών, σπούδασε μουσική και αθλητική δημοσιογραφία στη Γαλλία. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1952 από την εφημερίδα «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» ως συντάκτης και ανταποκριτής της στο Παρίσι και στη συνέχεια ακολούθησε μια αξιοσημείωτη πορεία στον έντυπο Τύπο στο «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ», την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» και τη «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ», ενώ διετέλεσε και διευθυντής του αθλητικού τμήματος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ».
Παράλληλα, δίδαξε σε ιδιωτικό κέντρο αθλητικού ρεπορτάζ, ασχολήθηκε με το ραδιοφωνο στην παραγωγή αθλητικών αλλά και αμιγώς μουσικών εκπομπών και άφησε πίσω του βιβλία, τα οποία αποτελούν σημεία αναφοράς στην αθλητική βιβλιογραφία («100 Χρόνια Ποδόσφαιρο», «60 Χρόνια Μουντιάλ», «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» κ.α.). Το 2003, ήταν ο πρώτος αποδέκτης του βραβείου «Ελένη Βλάχου» για τη συνολική προσφορά του ενώ το 2018, τιμήθηκε από το Μορφωτικό Ιδρυμα της Ενώσεως Συντακτών, σε εκδήλωση για τους βετεράνους του αθλητικού ρεπορτάζ.
Ο Γιάννης Διακογιάννης, για πολλούς ο κορυφαίος στον τομέα του, υπήρξε αναμφισβήτητα μια εμβληματική φυσιογνωμία της δημοσιογραφίας και δικαίως λογίζεται ως ένας από τους θεμελιωτές του σύγχρονου αθλητικού ρεπορτάζ. Άνοιξε το δρόμο για τις επόμενες γενιές αθλητικών συντακτών, παρέδωσε μαθήματα ενδεδειγμένης αθλητικής μετάδοσης και κάλυψε τις περισσότερες εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις του καιρού του: τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες, μεταξύ αυτών και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, τους πρώτους που μεταδόθηκαν τηλεοπτικά στην Ελλάδα, οκτώ Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου, παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου και αμέτρητα άλλα αθλητικά γεγονότα, ενώ την καριέρα του στιγμάτισε η παρουσίαση της θρυλικής «Αθλητικής Κυριακής» από το 1966 έως και το 1983 στην ΕΡΤ, μιας εκπομπής που χάραξε την εθνική συλλογική μας μνήμη και ακόμα αποτελεί τη μακροβιότερη αθλητική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση.
«Του Διακογιάννη η φωνή», η φωνή που σημάδεψε τα κυριακάτικά μας βράδια, η φωνή που έγινε τραγούδι στα στόματα φιλάθλων και μη, σίγησε για πάντα. Όλοι όσοι τον γνώρισαν κι όλοι όσοι παρακολούθησαν την πορεία του, θα τον θυμούνται όπως ακριβώς ήταν: αγέρωχος και επιβλητικός, ευρυμαθής και γλαφυρός στις περιγραφές του, ευγενής και κομψός στους τρόπους του, γνώστης αλλά και λάτρης του αντικειμένου του. Υπήρξε δάσκαλος για τους νεότερους συναδέλφους και φωτεινό παράδειγμα ευγλωττίας, ταλέντου, εργατικότητας αλλά και αντικειμενικότητας στο ρεπορτάζ. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η επαγγελματική του πορεία τον τοποθέτησε στο πάνθεον των κορυφαίων και αξεπέραστων της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τους οικείους του και αποχαιρετά τον εκλεκτό συνάδελφο, ο οποίος αφήνει πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό και φτωχότερο το λειτούργημά μας».
Ο «Καπετάν Ερμής», κατά κόσμον Βασίλης Πριόβολος έφυγε πλήρης ημερών στα 100 του. Ήταν καπετάνιος του ΕΛΑΣ, υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Άρη Βελουχιώτη και ένα από τα κύρια στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού. Μετά την Μεταπολίτευση εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, ενώ εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, όπου έγινε δεκτός με χειροκροτήματα.
Η Επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, μέσω δήλωσής της αναφέρθηκε στον θάνατο του «Καπετάν Ερμή» κάνοντας λόγο για έναν «συναγωνιστή» που «υπήρξε πάντα έως και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ακούραστος, στην πρώτη γραμμή των αγώνων του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης για λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση».
Ακολουθεί η δήλωση της Φώφης Γεννηματά:
Έφυγε από κοντά μας ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και των δημοκρατικών αγώνων του λαού μας, Βασίλης Πριόβολος, ο καπετάν Ερμής.
Συντροφος και συναγωνιστής μας, από την μεταπολίτευση, υπήρξε πάντα έως και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ακούραστος, στην πρώτη γραμμή των αγώνων του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης για λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση. Τελευταία του συμβολή, η συμμετοχή του στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Θα τον τιμούμε και θα τον θυμόμαστε πάντα για τα υψηλά ιδανικά που υπηρέτησε με σεμνότητα, ανιδιοτέλεια και απαράμιλλο ήθος.
Καλό σου ταξίδι καπετάν Ερμή.
Ποιος ήταν ο «Καπετάν Ερμής»
Ο Βασίλης Πριόβολος γεννήθηκε το 1918 στην Χρύσω Ευρυτανίας, στα Άγραφα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έλαβε πτυχίο πολιτικού μηχανικού. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εντάχθηκε στο ΚΚΕ.
Κατοχή – ΑντίστασηΚατά την Κατοχή ήταν από τους πρώτους που στελέχωσαν τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ, γρήγορα κέρδισε την εμπιστοσύνη του Άρη Βελουχιώτη και εντάχθηκε στον έφιππο ουλαμό, τους αποκαλούμενους μαυροσκούφηδες. Στο ένοπλο αντάρτικο έγινε γνωστός ως Ερμής. Ο Βελουχιώτης του ανέθεσε πολλές αποστολές, ενώ χαρακτηριστικό της στενής σχέσης τους είναι το γεγονός ότι τον είχε ορίσει επικεφαλής της ένοπλης ομάδας ασφαλείας στη Βίνιανη, έδρα της «Κυβέρνησης του Βουνού» και αρχηγείο του ΕΛΑΣ. Κατά την κάθοδο του Άρη στην Πελοπόννησο μετέβη και ο Ερμής, όπου αργότερα έγινε καπετάνιος της 3ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.
Βάρκιζα – Εμφύλιος
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, πειθάρχησε την επίσημη γραμμή του ΚΚΕ και δεν ακολούθησε τον Άρη Βελουχιώτη (παρά την στενή φιλία τους) στην κίνησή του που αποσκοπούσε στην καταγγελία της συμφωνίας και στην δημιουργία νέου αντάρτικου ενάντια στις κυβερνήσεις της Δεξιάς και τους Άγγλους.
Στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου διατέλεσε διοικητής του Αρχηγείου Παρνασσίδας του ΔΣΕ και συμμετείχε σε πολλές μάχες στο πλευρό του Γιάννη Αλεξάνδρου (καπετάν Διαμαντή). Με τακτική ανταρτοπολέμου κατόρθωσε να αναχαιτίσει τις επιχειρήσεις «Τέρμινους» και «Λαίλαψ» του ελληνικού Στρατού που στόχευαν στην εξόντωση του τοπικού ΔΣΕ.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ, διέφυγε στην Γιουγκοσλαβία και έπειτα στην Ρουμανία, όπου έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας, επιστρέφοντας τελικά στην Ελλάδα με την αμνηστία του 1978.
Μεταπολίτευση
Μεταπολιτευτικά προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, και ήταν υποψήφιος βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1981, χωρίς να εκλεγεί. Τον Οκτώβριο του 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ ανήλθε στην εξουσία, ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος που ανέλαβε το Υπουργείο Συγκοινωνιών, διόρισε τον Πριόβολο αντιπρόεδρο στην τότε Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών (ΕΑΣ), όπου παρέμεινε μέχρι το 1989. Επίσης διατέλεσε πρόεδρος της Πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΟΑΕΑ) και του Πανελλήνιου Συλλόγου Μνήμης Άρη Βελουχιώτη.
Το 1992, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοίνωσε την κατάργηση και ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ, και την αντικατάστασή της από τις Συγκοινωνιακές Επιχειρήσεις (ΣΕΠ), μέλη των οποίων ήταν φυσικά πρόσωπα (ιδιώτες, γνωστοί ως «ΣΕΠίτες») στα οποία παραχωρήθηκε η άδεια κυκλοφορίας των λεωφορείων. Ο Πριόβολος μαζί με συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ ηγήθηκε της αντίδρασης στην ιδιωτικοποίηση με δυναμικές μεθόδους, και χαρακτηριστικά ήταν τα «ξεβρακώματα» των ΣΕΠιτών από ομάδες συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Ανδρέα Κολλά, «πρωτοπαλλήκαρο» του Πριόβολου.
Τελικά το 1993, με την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, οι αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας περιέρχονται ξανά στο ελληνικό Δημόσιο. Με τον Νόμο 2175/93 διαλύονται και θέτονται υπό εκκαθάριση οι ΣΕΠ και ιδρύεται η ανώνυμη εταιρεία Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ Α.Ε.) ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ), και ως εξ ολοκλήρου κρατική επιχείρηση.
«Έφυγε ήσυχα στο σπίτι του έχοντας δίπλα του την οικογένεια και τους στενούς του συνεργάτες» αναφέρει η ανακοίνωση της οικογενείας του
Σε ηλικία 84 ετών «έφυγε» από τη ζωή ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Πάγκαλος. Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση της οικογένειάς του στο Twitter.
«Ο αγαπημένος μας Θόδωρος Πάγκαλος έφυγε σήμερα από κοντά μας, ήσυχα στο σπίτι του, έχοντας δίπλα του την οικογένειά του και τους στενούς του συνεργάτες. Καλό ταξίδι λατρεμένε μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη», τονίζεται στην ανάρτηση της οικογένειάς του.
Ο αγαπημένος μας Θόδωρος Πάγκαλος έφυγε σήμερα από κοντά μας, ήσυχα στο σπίτι του, έχοντας δίπλα του την οικογένειά του και τους στενούς του συνεργάτες. Καλό ταξίδι λατρεμένε μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά (Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών) στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ι (Πάνθεον Σορβόνη) με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως.
Με σημαντική δράση στο φοιτητικό κίνημα και ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από την χούντα το 1968.
Από το 1969 μέχρι το 1978 εργάσθηκε στη Σορβόνη ως Εντεταλμένος Διδάσκαλος και Ερευνητής σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας. Διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1981 εκλέχθηκε για πρώτη φορά Βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ιδιότητα την οποία κατείχε αδιάλειπτα μέχρι το 2012.
Διετέλεσε Υφυπουργός Εμπορίου (1982), Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1984), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1985-1989). Κατά την περίοδο 1989 μέχρι 1993 ορίστηκε Αντιπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Τον Οκτώβριο 1993 ορκίστηκε και πάλι Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών. Τον Ιούλιο 1994 αναλαμβάνει Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Τον Ιανουάριο 1996 ορκίστηκε Υπουργός Εξωτερικών ασκώντας τα καθήκοντά του μέχρι τον Φεβρουάριο 1999.
Τον Απρίλιο 2000 ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού διατηρώντας το αξίωμα έως το Νοέμβριο 2000. Διετέλεσε Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Τον Ιούνιο 2003 ορίσθηκε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το Νοέμβριο του 2004 ορίσθηκε Συντονιστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επανεκλέχθηκε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ορίσθηκε αρμόδιος του Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Πολιτικής Καταναλωτών. Στη συνέχεια ανέλαβε την ευθύνη του Τομέα Αυτοδιοίκησης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης ενώ σήμερα προΐσταται στον νευραλγικό Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Άμυνας.
Τον Σεπτέμβριο του 2006 ανέλαβε Γενικός Εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες για την Συνταγματική Αναθεώρηση.
Από το 2004 έως τις εκλογές του 2009 εκπροσώπησε την Βουλή των Ελλήνων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Στις 6 Οκτωβρίου 2009 ορκίστηκε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Άσκησε τα καθήκοντά του μέχρι τον Μάϊο του 2012.
Ήταν συγγραφέας πολλών άρθρων και διαφόρων βιβλίων μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα «Παγκοσμιοποίηση και Αριστερά» (2001), «Εφήμεροι Προφήτες – Αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικά κινήματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» (2005), «Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι» (2005), «Παρέμβαση στην Επικαιρότητα» (1994) και «Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα» (1988).
Ήταν παντρεμένος με την Χριστίνα Χριστοφάκη και πατέρας πέντε παιδιών.
