Στο Ειδικό Ληξιαρχείο Αθηνών πραγματοποιήθηκε, την Παρασκευή (01/03), η πρώτη ληξιαρχική εγγραφή παιδιού ομόφυλου ζευγαριού, το οποίο αποκτήθηκε μέσω παρένθετης κύησης στο εξωτερικό.

Ο δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος γνωστοποίησε την είδηση μέσω ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, αναφέροντας ότι ανέλαβε την υπόθεση πριν από αρκετό καιρό, προτού εγκριθεί ο σχετικός νόμος. Η συγκεκριμένη περίπτωση εμπίπτει στις διατάξεις του “Άρθρου 11 του Ν.5089/2024”, το οποίο αφορά στη νομική αναγνώριση γονεϊκής σχέσης τέκνου που προέκυψε στο εξωτερικό, ανεξαρτήτως φύλου των γονέων κι είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται, σύμφωνα με το δικηγόρο.

Μάλιστα, ο κ. Σωτηρόπουλος επεσήμανε ότι το παιδί του ζευγαριού αποκτήθηκε από παρένθετη κυοφορία, ειδικότερα από μια ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστρια που διαμένει στο εξωτερικό με την οικογένειά της.

Η ανάρτηση

Πιο συγκεκριμένα, ο Βασίλης Σωτηρόπουλος αναφέρει στην ανάρτησή του:

Η πρώτη ληξιαρχική εγγραφή παιδιού που αποκτήθηκε με παρένθετη κύηση στο εξωτερικό από ζευγάρι ανδρών στο Ειδικό Ληξιαρχείο Αθηνών.

Σήμερα ως πληρεξούσιος δικηγόρος δύο γονέων εμφανιστήκαμε στο Ειδικό Ληξιαρχείο ζητώντας την καταχώριση ληξιαρχικής πράξης γέννησης ενός κοριτσιού που γεννήθηκε στο εξωτερικό και καταγράφηκε με δύο μπαμπάδες. Όπως μας ενημέρωσαν οι υπάλληλοι του Ειδικού Ληξιαρχείου ήταν η πρώτη καταχώριση και η πρώτη ληξιαρχική πράξη παιδιού που αποκτήθηκε στο εξωτερικό από δύο πατέρες. Έδειξαν ιδιαίτερη επιμέλεια και φροντίδα για την σωστή έκδοση της πρώτης ληξιαρχικής πράξης και το ενδιαφέρον τους ήταν συγκινητικό. Μας μίλησαν οι ίδιοι για ιστορική στιγμή.
Πρόκειται για υπόθεση που χειρίζομαι ως νομικός σύμβουλος πολύ καιρό πριν την κυοφορία του τέκνου, πολύ πριν από την ψήφιση του νόμου. Το παιδί γεννήθηκε άλλωστε πριν δύο μήνες, όταν ο νόμος υπήρχε μόνο σε ένα συρτάρι στο Μέγαρο Μαξίμου και όταν μαζί με τους υποψήφιους γονείς σχεδιάζαμε να διεκδικήσουμε ακτιβιστικά την δικαστική αναγνώριση τους, με βάση και μια ήδη υπάρχουσα απόφαση του πρωτοδικείου που είχε αναγνωρίσει το δικαίωμα μεμονωμένου άνδρα να αναγνωριστεί ως πατέρας τέκνου που είχε γεννηθεί με παρένθετη κύηση στο εξωτερικό.
Σήμερα λοιπόν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το νέο άρθρο 11 του Ν.5089/2024, δηλαδή των διατάξεων της νομοθεσίας για την ισότητα στον γάμο με την οποία επιτρέπεται η νομική αναγνώριση γονεϊκή σχέσης τέκνου που αποκτήθηκε στο εξωτερικό με γονείς ανεξάρτητα από το φύλο τους.
Χρειάστηκε μόνο η αλλοδαπή ληξιαρχική πράξη γέννησης του παιδιού, με την επισημείωση της Χάγης και φυσικά η επίσημη μετάφραση της από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα από δικηγόρο, δηλαδή από εμένα. Το Ειδικό Ληξιαρχείο χρειάστηκε βεβαίως και το πιστοποιητικό της κοινής οικογενειακής μερίδας του ζεύγους των γονέων, καθώς και αντίγραφα των ταυτοτήτων τους. Αυτά ήταν τα μόνα έγγραφα που απαιτούνται κατά την ελληνική νομοθεσία πλέον για την εγγραφή του τέκνου.
Το παιδί κυοφόρησε ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστρια, έγγαμη η ίδια με γυναίκα στο εξωτερικό, η οποία ήταν πριν την κυοφορία αυτή ήδη μητέρα ενός παιδιού και η οποία ενδιαφέρεται για την κυοφορία παιδιών ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγαριών στις ΗΠΑ. Με πλήρη, ελεύθερη βούληση και με πολύ καλή σχέση με το ζευγάρι των νέων γονέων.
Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος, καθώς η εγγραφή παιδιών που έχουν αποκτηθεί από ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια αποτελεί έναν νομικό στόχο του γραφείου μας ήδη από το έτος 2016 που είχαμε προχωρήσει σε ορισμένες πρώτες ενέργειες. Σήμερα με αυτή την πρωτιά καταγράφεται ότι η δημόσια διοίκηση χρειαζόταν πράγματι την νομοθετική επισφράγιση για να προχωρήσει στην αναγνώριση των παιδιών με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς.
Είναι μια ημέρα που θα θυμόμαστε και για την οποία άξιζε κάθε προσπάθεια, από όλα τα άτομα που ασχολήθηκαν για να επέλθει αυτό το αποτέλεσμα. Είναι μια νέα ημέρα.

Ασθενής περιγράφει τον δικό του Γολγοθά στην Κρήτη. Προσπαθεί να κάνει εγχείρηση σε δημόσιο νοσοκομείο, αλλά επί τρία ολόκληρα χρόνια δεν τα έχει καταφέρει…

Τις παθογένειες του ΕΣΥ συνοψίζει στην καταγγελία του ένας άντρας στην Κρήτη, που όπως λέει δεν μπορεί να κλείσει ραντεβού για να κάνει εγχείρηση για βουβωνοκήλη, εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια. Έχει απευθυνθεί σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της Κρήτης, αλλά λύση δεν έχει βρεθεί. Αναγκάζεται όπως τονίζει να περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας ξαπλωμένος για να πονάει λιγότερο.

Δείτε το βίντεο

«Τρία χρόνια στη λίστα αναμονής για να χειρουργηθεί» καταγγέλλει ότι βρίσκεται ο κ. Χρήστος από την Κρήτη. Μιλώντας στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Δεκατιανοί» ανέφερε χαρακτηριστικά:«από 22/7/2021 έχω κάνει την πρώτη διάγνωση για βουβωνοκήλη. Μου έδωσαν τα χαρτιά και μου είπαν να κάνω όλες τις προχειρουργικές εξετάσεις. Στις 28/7/2022 είδα ότι δεν με έχουν ειδοποιήσει ακόμα και πήγα ξανά.

Με έστειλαν ξανά για εξετάσεις, πηγαίνω τα χαρτιά. Αναγκάστηκα να πάω σε όλα τα νοσοκομεία της Κρήτης. Ακόμη δεν μου έχουν πει πότε θα γίνει η επέμβαση, τις περισσότερες ώρες τις περνάω ξαπλωμένος».

Ο κ. Χρήστος τόνισε, επίσης, ότι γιατρός του ΠΑΓΝΗ του είπε: «Τι να σε κάνω; Μόνο αν πάθεις κάτι και σε πάει το ασθενοφόρο».

Απάντηση στην καταγγελία του κ. Χρήστου, έδωσε μέσω της εκπομπής ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους. «Αυτό που περιέγραψε δεν είναι αποδεκτό για κανέναν. Γι’΄αυτό ξεκινήσαμε την καταγραφή, την εκκαθάριση από τις λίστες, για να δούμε τους πολίτες τους οποίους περιμένουν.

Βρισκόμαστε στο σημείο που ξεκινά η διαδικασία των απογευματινών χειρουργείων για να αντιμετωπίσουμε τέτοια φαινόμενα. Αυτές οι περιπτώσεις θα απορροφηθούν από τα απογευματινά χειρουργεία. Θα δοθεί άμεση προτεραιότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο πρώτος γάμος ομόφυλου ζευγαριού στην Ελλάδα είναι γεγονός καθώς ο Σταύρος Γαβριλιάδης και ο Δημήτρης Ελευσινιώτης παντρεύτηκαν στο Δημαρχείο της Νέας Σμύρνης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τηλεφώνησε μετά το γάμο για να δώσει τις ευχές του.

Οι δύο άντρες είναι μαζί περισσότερα από 20 χρόνια και έχουν τρία παιδιά. Μάλιστα, την ημέρα που έγινε η ψηφοφορία για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ήταν στη Βουλή και χειροκροτούσαν από τα θεωρεία. Σήμερα (3/3/24) όταν το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικοινώνησε με το ζευγάρι μετά την τελετή του γάμου, για να του δώσει συγχαρητήρια αλλά και τις ευχές του.

Ο γάμος που έγινε στη Νέα Σμύρνη, είχε δημοσιευτεί σε αγγελία στις 16 Φεβρουαρίου, μια ημέρα μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή το οποίο έλαβε 175 θετικές ψήφους, τελέστηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Μιλώντας στο Antivirus, o Σταύρος Γαβριλιάδης μίλησε για την επικοινωνία με τον πρωθυπουργό, τον οποίο και ευχαρίστησε για το τηλεφώνημα, αλλά και για το ότι «πέρασε έναν νόμο που έχει θετικό αντίκτυπο τόσο στη ζωή μας όσο και στη ζωή των παιδιών μας».

Γεγονός ο πρώτος γάμος ομόφυλου ζευγαριού στην Ελλάδα – Παντρεύτηκαν στη Νέα Σμύρνη ο Σταύρος Γαβριλιάδης και ο Δημήτρης Ελευσινιώτης

Γεγονός είναι πλέον ο πρώτος γάμος ομόφυλου ζευγαριού στη χώρα μας, καθώς χθες το μεσημέρι ο Σταύρος Γαβριλιάδης και ο Δημήτρης Ελευσινιώτης παντρεύτηκαν στο δημαρχείο της Νέας Σμύρνης.

Ο γάμος στη Νέα Σμύρνη που είχε δημοσιευτεί σε αγγελία στις 16 Φεβρουαρίου, μια ημέρα μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή το οποίο έλαβε 175 θετικές ψήφους, τελέστηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Οι δύο άντρες που είναι μαζί περισσότερα από 20 χρόνια, έχουν τρία παιδιά, ενώ το πρακτορείο Bloomberg είχε κάνει αφιέρωμα στο ζευγάρι, στο πλαίσιο των αλλαγών που θα έφερνε ο νέος νόμος στις ζωές των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Μάλιστα, σε δηλώσεις του ο Σταύρος Γαβριηλίδης, που είχε βρεθεί μαζί με τον σύντροφό του και στα θεωρεία της Βουλής κατά τη ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είχε αναφέρει στο πρακτορείο. «Τα κοστούμια και οι βέρες μας είναι ήδη έτοιμα. Ίσως είμαστε το πρώτο ζευγάρι που θα παντρευτεί».

H αγγελία του γάμου τους που είχε δημοσιευτεί σε ημερήσια εφημερίδα την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, έλεγε τα εξής: «Ο Δημήτριος Ελευσινιώτης του Σπυρίδωνα και της Άννας, το γένος Βυλλιώτη που γεννήθηκε στη Σαλαμίνα Αττικής και κατοικεί στη Νέα Σμύρνη Αττικής και ο Σταύρος Γαβριλιάδης του Χρήστου και της Ευγενίας, το γένος Δρόσου, που γεννήθηκε στην Αθήνα Αττικής και κατοικεί στη Νέα Σμύρνη, θα έλθουν σε γάμο που θα γίνει στη Νέα Σμύρνη Αττικής» .

Ένας 20χρονος φοιτητής από τη Ροδόπη, έχασε τη ζωή του, σε τροχαίο δυστύχημα, με τη μηχανή του, την Τρίτη, το βράδυ.

Ο Μάριος Γκορτσίλα, από την Αίγειρο, φοιτούσε στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Κομοτηνής και η Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών, Πολιτικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκη εξέφρασε τη βαθιά του οδύνη για την τραγική απώλεια, με ψήφισμα που εξέδωσε.

Ψήφισμα για τον θάνατο του 20χρονου φοιτητή

Όπως αναφέρει: «Η Κοσμητεία της Σχολής συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση και μετά από εισήγηση του Προέδρου του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Καθηγητή Δημήτριου Δημητρίου ο οποίος εξήρε την προσωπικότητα, το ήθος, την ευγένεια του εκλιπόντος, αποφάσισε να αναρτηθεί το παρόν ψήφισμα στην Ιστοσελίδα του Τμήματος, της Κοσμητείας και του Πανεπιστημίου».

Ο 20χρονος φοιτητής σκοτώθηκε με τη μηχανή του

Ο άτυχος νεαρός, οδηγός μηχανής, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες φέρεται να συγκρούστηκε με φορτηγό, στο 2ο χλμ Κομοτηνής-Φαναρίου, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα.

Στο σημείο μετέβησαν άμεσα περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. κι ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, αλλά οι διασώστες διαπίστωσαν ότι ο αδικοχαμένος νέος δεν είχε τις αισθήσεις του και διακομίσθηκε στο Νοσοκομείο Κομοτηνής, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο οδηγός του φορτηγού κρατείται, για να διευκρινιστούν οι ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε το τροχαίο δυστύχημα.

Προανάκριση διενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Κομοτηνής.

Πηγή: xronos.gr

Τραγωδία στην Εύβοια με μία ηλικιωμένη γυναίκα να εντοπίζεται νεκρή σε προχωρημένη σήψη, μέσα στο σπίτι της στην Εύβοια.

Σύμφωνα με το evima.gr, την άτυχη γυναίκα είχαν μέρες να δουν φίλοι και γνωστοί και ένας εξ αυτών ανησύχησε και ειδοποίησε την αστυνομία.

Με την συνδρομή αστυνομικής δύναμης, εντοπίστηκε το Σάββατο (2/3) η σορός της, σε προχωρημένη σήψη, εντός της οικίας. Πληροφορίες αναφέρουν πως δεν υπάρχουν ίχνη διάρρηξης.

Τα αιτία ωστόσο θα δείξει η νεκροψία – νεκροτομή η οποία παραγγέλθηκε στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία.

Πήρα τηλέφωνο την Ανθή Βούλγαρη λίγες ώρες αφού είδα το ντοκιμαντέρ που εκείνη ετοίμαζε για πάνω από τέσσερις μήνες και πρόβαλε το Mega, έναν χρόνο μετά την τραγωδία στα Τέμπη.

ΓΡΑΦΕΙ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΚΗΣ – THETOC.GR

Ήθελα να συζητήσουμε για όλα εκείνα που είδε, για όλα εκείνα που άκουσε να της λένε όσοι έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους στο μοιραίο τρένο. Αλλά και για όλα εκείνα που βίωσε και δεν χώρεσαν να μπουν σε 70 λεπτά τηλεοπτικού προϊόντος.

Μου είπε αμέσως το “ναι” και δυο μέρες μετά, συζητώντας μαζί, έφερε ξανά στη μνήμη της διαλόγους, αγκαλιές, βλέμματα, πόνο και αμέτρητα “γιατί”.

Πώς ήρθε η ιδέα γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ; Πότε ξεκίνησε αυτή η ιδέα; Πότε άρχισες να το δουλεύεις μέσα στο μυαλό σου και πόσο καιρό πήρε μέχρι να υλοποιηθεί;

Λοιπόν, η ιδέα αυτή είναι η εκπλήρωση ενός προσωπικού όρκου στην ουσία, που έδωσα με τον εαυτό μου όταν έγινε το συμβάν. Είναι από τα λίγα θέματα που έχουν “γράψει” μέσα μου. Έτσι είπα ότι δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν πρέπει για πολλούς λόγους. Όταν λοιπόν πλησίαζε ο καιρός, λέω κάτι πρέπει να κάνουμε και πρέπει να έχει λεπτομέρεια αυτό που θα κάνουμε. Οπότε εκεί λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μετά το Σεπτέμβρη δηλαδή, λέω πρέπει να ασχοληθώ με τα Τέμπη. Μου πήρε ένα τετράμηνο για να ολοκληρωθεί και αν είχα περισσότερο χρόνο, υπήρχε κι άλλο υλικό να δουλέψουμε.

Μου λες ότι “έγραψε” μέσα σου. Κατά καιρούς έχουν συμβεί τραγικά δυστυχήματα με πολλούς νεκρούς στη χώρα μας. Γιατί αυτό το συγκεκριμένο “έγραψε” τόσο πολύ;

Ίσως γιατί αυτό το τρένο το έπαιρνα κι εγώ πολλές φορές, το έπαιρναν οι δικοί μου, πολλές φορές το έπαιρνε ο άντρας μου για ν’ ανέβει στη δουλειά και ήταν και από τις σπάνιες φορές που δεν το πήραν και οι συνάδελφοί του να ανέβουν. Ίσως επειδή ήταν πολύ νέα παιδιά μέσα, ίσως έχει να κάνει και με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε γενικά το δυστύχημα. Γι’ αυτό και να “έγραψε” τόσο πολύ μέσα μου και το πήρα προσωπικά.

Σου είχε περάσει από το μυαλό μετά το δυστύχημα ότι μπορεί να ήταν κάποιος δικός σου στο τρένο; Ο σύζυγός σου, φίλοι σου ή εσύ;

Ναι. Θα μπορούσα να είμαι κι εγώ. Θα μπορούσαν να είναι οι φίλοι μου, οι κολλητοί μου. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Απλά έτυχε να μην είναι κάποιος από εμάς ή έτυχε να μην είμαι εγώ μέσα σ αυτό.

Ξεκινάς λοιπόν για να φτιαχτεί αυτό το ντοκιμαντέρ. Σκέφτηκες μέσα σου από πού; Από πού θα ξεκινούσες και πόσο δύσκολο ήταν να σου ανοίξουν την καρδιά τους και να σου πουν, “ναι θα μιλήσω”, άνθρωποι που βίωναν ένα πολύ μεγάλο τραύμα;

Κοίτα, αυτό ήταν το πιο δύσκολο σημείο, το να μπορέσουν οι συγγενείς και τους ευχαριστώ θερμά που με εμπιστεύτηκαν, να μπορέσουν να με εμπιστευτούν, να εμπιστευτούν ότι αυτό που θα κάναμε δεν θα ήταν απλά ένα ρεπορτάζ. Στην ουσία είναι μια καταγραφή των γεγονότων από την αρχή μέχρι την ώρα που έφτασαν στα παιδιά τους, αλλά και μετά με τον αγώνα που δίνουν.

Επειδή όμως είχα κρατήσει επαφή με κάποιους από αυτούς, με κάποιες οικογένειες, από την πρώτη μέρα που έγινε το συμβάν, με βοήθησαν πολύ στο να μπορέσω να έρθω σε επαφή και με άλλους και να μου ανοιχτούν και να με εμπιστευτούν.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη διαχείριση συγγενούς;

Ο καθένας ήταν ιδιαίτερη περίπτωση. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ με τη μαμά της Αναστασίας από την Καλαμπάκα, η οποία ενώ ήθελε να μιλήσει, δεν μπορούσε να μιλήσει. Εκεί που πήγαινε να μιλήσει, βούρκωνε.

Ήταν δύσκολο και δεν ήθελα να πιέσω. Δεν ήθελα το ντοκιμαντέρ να είναι δακρύβρεχτο. Είναι κάτι που ήθελα να το αποφύγω. Ήθελα να μου πουν αυτό που ένιωθαν χωρίς να προκαλέσω το συναίσθημά τους.

Υπήρξαν σκηνές στα γυρίσματα που δεν τις έβαλες γιατί είχαν πολύ πόνο, είχαν συναίσθημα, είχαν δάκρυα, είχαν ξέσπασμα;

Ναι. Υπήρχαν οι στιγμές που αγκαλιαζόμαστε με τους γονείς. Υπήρχαν στιγμές που λύγιζαν και εκείνοι και εγώ και δεν τις έβαλα. Όπως επίσης δεν επιλέξαμε να βάλουμε και αρχειακό υλικό. Αν δεις δεν υπάρχει σκηνή από τη σύγκρουση ή από την εικόνα που είχαν τα βαγόνια. Και έγινε συνειδητά. Αυτό το αποφασίσαμε μαζί με τον σκηνοθέτη να μη βάλουμε αρχειακό υλικό.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή για σένα φτιάχνοντας αυτό το ντοκιμαντέρ;

Θα σου φανεί λίγο περίεργο τώρα. Η πιο δυνατή και δύσκολη στιγμή, και εκεί που κάθε φορά έκλαιγα, ήταν την ώρα που έλεγα τα ονόματα των ανθρώπων που έφυγαν. Όταν ξεκινούσα να λέω το ετών 15 ετών 20, 22, 23, κάθε φορά που το έλεγα και κάθε φορά που το βλέπω, πραγματικά δακρύζω.

Και οι σκηνές που επέλεξα να με βάλω όπως σου είπα και πιο πάνω είναι οι σκηνές που λύγιζαν οι άνθρωποι, όπως ο Νίκος Πλακιάς, όπως οι μαμάδες των κοριτσιών. Δεν έχει κοπεί κάτι από αυτά που είπανε γιατί τους υποσχέθηκα πως ό,τι μου πουν αυτό θα μπει. Δεν μπήκαν οι προσωπικές τους στιγμές και εκεί που καταλάβαινα ότι μου ανοίγονταν πολύ και ήταν σαν να μιλάνε σε έναν φίλο τους. Αυτό επέλεξα να μην το βάλω.

Πού ταξίδεψες αυτούς τους τέσσερις μήνες για να γυριστεί όλο αυτό το τηλεοπτικό υλικό;

Πήγαμε στην Καλαμπάκα, στην Αταλάντη, στη Θεσσαλονίκη, στα Αμπελάκια. Και κάποια γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα. Θέλαμε να πάμε σε σημεία που ζούσαν τα παιδιά, όπως ήταν και στο Αριστοτέλειο, που σπούδαζαν πολλά παιδιά, για να μπορέσουμε να δώσουμε την εικόνα του τι θα κάνανε σήμερα. Και πραγματικά όταν βρισκόμασταν εκεί μας έπιανε ανατριχίλα.

Πηγές και στον τόπο της τραγωδίας. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινες μετά το συμβάν;

Ναι, δεν είχα ξαναπάει. Ήταν η πρώτη φορά και το έλεγα και στον Ιορδάνη. Δεν ξέρω αν περιγράφεται με λόγια αυτό. Πας και με το που πατάς το πόδι σου σε πιάνουν δάκρυα. Όταν είδα τις ελιές που είχανε φυτέψει προς τιμή του κάθε ανθρώπου που έφυγε, όταν περνούσε το τρένο και σφύριζε, όταν έκανα εκεί τις συνεντεύξεις με τους διασώστες και μου περιέγραφαν καρέ καρέ, σπιθαμή σπιθαμή πού βρήκαν τι, δεν μπορεί να μη σε αγγίξει αυτό.

Φαντάζομαι ότι υπήρχαν χρονικές περίοδοι που γυρνούσες από το ρεπορτάζ και διανυκτέρευες σε ένα μέρος. Και λίγο πριν κοιμηθείς σκεφτόσουν αυτό που έζησες τις προηγούμενες ώρες, μιλώντας με τους συγγενείς και με ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα. Τι έλεγες τότε με τον εαυτό σου;

Δεν θα σου πω ψέματα. Ψυχολογικά μού ήταν πολύ δύσκολο και η αλήθεια είναι ότι ακόμα μου είναι βαρύ. Σκεφτόμουν πώς θα προσεγγίσω το θέμα όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά. Γιατί μπαίνεις στο συναίσθημα εκείνη την ώρα και γίνεσαι ένα με αυτούς τους ανθρώπους. Εγώ τους θεωρώ φίλους μου πια. Και όσο ακούς αυτά που έχουν να σου πουν, αισθάνεσαι και μεγαλύτερο χρέος να ασχοληθείς με το θέμα, να πέσεις από πάνω του, να δεις τι είναι αυτό που έφταιξε, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και μετά απ’ όλες τις συνεντεύξεις καθόμουν κι έλεγα “κοίτα να δεις πόσο αξιοπρεπείς είναι αυτοί οι άνθρωποι. Κοίτα να δεις που παλεύουν και για ένα καλύτερο αύριο”. Γιατί είναι αυτό που έλεγαν όλοι. Τα δικά τους τα παιδιά τα έχασαν, δεν γυρίζουν πίσω, αλλά παλεύουν να μην ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο.

Είδες ένα πένθος που βιώνεται σε αυτούς τους ανθρώπους, ένα πένθος που δεν έχει ακόμα βιωθεί, μια οργή που δεν περνάει, μια διάθεση για παρακάτω; Τι;

Είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα. Από τους περισσότερους κατάλαβα ότι δεν έχουν πενθήσει ακόμα και δεν έχουν πενθήσει, γιατί πολλοί δεν βρήκαν καν ολόκληρα τα σώματα των ανθρώπων τους.

Ο θυμός διαδέχεται την οργή. Την οργή διαδέχεται το κλάμα. Το κλάμα διαδέχεται ένα μεγάλο γιατί. Είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα. Επίσης διέκρινα και τύψεις. Δηλαδή μπορεί να χαμογελούσαν για κάτι και την ίδια στιγμή ένιωθαν τύψεις που αυτοί είναι εδώ και ζούνε και οι δικοί τους άνθρωποι δεν είναι εδώ.

Και συζητώντας το και με την ψυχολόγο, γιατί το πιάσαμε και από κει, το θέμα είναι απολύτως φυσιολογικό και θέλει πολλή δουλειά για να το ξεπεράσουν και δεν ξέρω αν μπορεί να ξεπεραστεί ή αν μπορεί να μετριαστεί αυτό που ζούνε. Απλά πρέπει να μάθουν να ζουν χωρίς τα παιδιά τους, αλλά θα είναι πάντα με αυτή τη σκέψη.

Εκτός από γονείς, μίλησες και με παιδιά και με ανθρώπους που σώθηκαν.

Ναι, με την Ντίνα.

Πώς το αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος που ήταν μέσα και σώθηκε σε σχέση με κάποιον που δεν ήταν μέσα αλλά έχασε έναν δικό του;

Κοίτα να δεις τώρα, αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Η Ντίνα ας πούμε έχει κάνει 22, 23 χειρουργεία και πονάει. Ουρλιάζει στον ύπνο της, βλέπει εφιάλτες, μου λέει “είμαι σαν ζωντανή νεκρή”. Νιώθει τύψεις γιατί δίπλα της έβλεπε ανθρώπους να χάνονται και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Και έλεγε γιατί εγώ σώθηκα και οι άλλοι δεν μπορούσανε; Από την άλλη νιώθει και τυχερή γιατί σώθηκε. Καταλαβαίνεις τώρα. Είναι ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει σκοτωθεί γιατί ο θάνατος πέρασε από δίπλα της. Πόσο σκληρό μπορεί να είναι όλο αυτό; Είναι τελείως διαφορετική η ψυχολογία σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Σε αυτούς που σώθηκαν βγαίνοντας από το τρένο και σε εκείνους που έχασαν δικούς τους ανθρώπους μέσα στο τρένο.

Τι σου έμαθε αυτό το τετράμηνο;

Ήταν ένα πολύ μεγάλο χαστούκι και ένα πολύ καλό μάθημα. Γιατί ξέρεις, καμιά φορά, όταν από ρεπόρτερ γίνεσαι παρουσιαστής, ξεχνάς λίγο και τη φύση του δημοσιογράφου. Θεωρώ ότι έχουμε κι εμείς ένα μερίδιο ευθύνης. Οταν γινόντουσαν οι καταγγελίες έπρεπε να ψάξουμε πιο βαθιά. Είναι σκληρή αυτοκριτική, αλλά νομίζω πρέπει να γίνεται. Έπρεπε να δούμε τι λένε αυτά τα χαρτιά, τι λένε αυτές οι καταγγελίες, γιατί φωνάζουν αυτοί οι άνθρωποι; Αν λοιπόν πήρα ένα μάθημα, είναι ότι πρέπει να κάνουμε αυτό για το οποίο ορκιστήκαμε στον εαυτό μας. Γίναμε δημοσιογράφοι, όχι για να είμαστε στο γυαλί ή για να είναι γνωστό το όνομά μας, αλλά για να υπηρετούμε τον συνάνθρωπό μας.

Αυτό σε επίπεδο επαγγελματικό, σε επίπεδο προσωπικό, σε επίπεδο συναισθηματικό, σε επίπεδο ψυχολογικό τι σου μαθαίνει η προσέγγιση από τόσο κοντά ενός δράματος;

Είναι αυτό που μου είπαν όλοι. Να μάθεις να ρουφάς τη στιγμή με τους δικούς σου ανθρώπους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Κι αυτό είναι μεγάλο μάθημα. Το άκουσα απ’ όλων τα χείλη και το άκουσα και προχθές στο μνημόσυνο στην Καλαμπάκα. Νομίζω ήταν ο αδερφός της Αναστασίας που το είπε. Είπε ένα μεγάλο συγγνώμη στα κορίτσια γιατί εκείνη τη μέρα που φύγανε είχε δουλειά και δεν ήταν μαζί τους. Να ζούμε την κάθε στιγμή, Δημήτρη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ και ιδίως την καταγραφή τού πώς πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν σε αυτό το τρένο χωρίς αρχικά να έχουν προγραμματίσει να πάνε με αυτό το τρένο, μπαίνει στις σκέψεις σου μέσα η εκδοχή της τύχης που παίζει ρόλο στα πράγματα;

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν πολλές συγκυρίες, όπως κάποια παιδιά που ενώ καθόντουσαν αλλού, βρέθηκαν στο κυλικείο εκείνη την ώρα, ή η Ντίνα, για παράδειγμα, ήταν να φύγει με το προηγούμενο τρένο και έφυγε με το μοιραίο τρένο, ή τα κορίτσια από την Καλαμπάκα εκείνο το βράδυ είπαν “μήπως να μας πάτε εσείς” και οι μαμάδες είπαν “να πάτε πιο καλά με το τρένο, είναι πιο πιο ασφαλές”.

Υπήρξαν κάποιες μοιραίες συγκυρίες. Δεν ξέρω αν ήταν η μοίρα. Όμως βάσει στατιστικών κάποια στιγμή θα συνέβαινε και συνέβη σε αυτούς τους ανθρώπους. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα μας.

Αυτό το εισέπραξες με τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησες; Πέρα από τις ξεκάθαρες ευθύνες που έχει η πολιτεία και τις διαχρονικές ευθύνες που υπάρχουν για τη λειτουργία του σιδηροδρόμου, υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού τους και το θέμα της τύχης;

Κοίτα, μετά από όλο αυτό θεωρώ ότι όσοι μπήκαμε στο σιδηρόδρομο ζούμε από τύχη, άρα αν το δούμε έτσι, ίσως μπαίνει και ο παράγοντας τύχη. Αλλά το ερώτημα είναι γιατί να ζούμε από τύχη; Δηλαδή το 2024 εγώ δεν το δέχομαι όταν παίρνω τα μέσα μαζικής μεταφοράς να ζω από τύχη. Και είναι αυτό που είπαν αρκετοί γονείς, και η κ. Καρυστιανού. Δεν είναι ότι όλα πήγαιναν καλά και έγινε ένα λάθος. Αυτό μπορείς και να το εξηγήσεις στο μυαλό σου. Το θέμα είναι ότι αυτό που συνέβη δεν εξηγείται. Οπότε ποιος ξέρει, ίσως ο παράγων τύχη να έπαιξε ρόλο. Αλλά γιατί να παίζει ρόλο;

Τι σου είπαν αυτοί οι άνθρωποι για το πώς σκέφτονται την επόμενη μέρα τους; Πέρα απ’ αυτά που είδαμε στην κάμερα.

Η επόμενη μέρα τους είναι σίγουρα εστιασμένη στο να βρουν δικαίωση. Δηλαδή από εδώ και πέρα ο στόχος της ζωής τους είναι αυτός. Πολλούς ανθρώπους τους κρατάει ζωντανούς το γεγονός ότι έχουν κι άλλα παιδιά. Κάποιοι δεν είχαν άλλα παιδιά. Υπήρχουν και άνθρωποι που έχασαν τους συντρόφους τους, τους φίλους τους. Η ζωή τους είναι εστιασμένη εκεί πια, στο να μπορέσουν να δικαιωθούν οι ψυχές των ανθρώπων που έφυγαν κι αυτό τους κρατάει και όρθιους και ζωντανούς.

Από την έρευνα που έκανες θεωρείς ότι θα υπάρξει αυτή η δικαίωση; Δηλαδή θα απαντηθούν τα αναπάντητα ερωτήματα; Υπάρχουν πράγματα που ενδεχομένως δεν θα τα μάθουμε ποτέ;

Θεωρώ ότι μπορούν να απαντηθούν. Είναι μπροστά στα μάτια μας. Διεξάγονται τρεις έρευνες. Στην ουσία η μία από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που έχει δείξει δύο πολιτικά πρόσωπα, και άλλους που δούλευαν μέσα στον ΟΣΕ, όπου γινόταν πανηγύρι με τα χρήματα και υπάρχουν αν δεις και λεπτομέρειες για τις οποίες θα πεις αποκλείεται. Μου έχει καρφωθεί στο μυαλό, το λέω και πρώτη φορά νομίζω αυτό. Διάβαζα το πόρισμα του Ευρωπαίου εισαγγελέα που έλεγε ότι υπάρχει υπάλληλος που έπαιρνε 1.200 ευρώ και βρέθηκε να έχει βίλα στα βόρεια προάστια, να σπουδάζει δύο παιδιά στο εξωτερικό και να έχει και ένα σκάφος αναψυχής. Καταλαβαίνεις τι πάρτι γινόταν. Αρα λοιπόν εδώ καταλήγουμε στο γεγονός πως η μη υλοποίηση της σύμβασης 717 είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μοιραίο δυστύχημα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στη δικαιοσύνη, δεν τα ισοπεδώνουμε όλα. Θέλω να πιστεύω στη δικαιοσύνη και θεωρώ ότι οι δικαστές θα ρίξουν άπλετο φως. Και επειδή πιστεύω πολύ στη δύναμη αυτών των ανθρώπων και στη δύναμη που δείχνουν και στη θέληση να το πάνε μέχρι τέλους, θεωρώ ότι θα υπάρξει δικαίωση.

Ένιωσες όλους αυτούς τους μήνες δουλεύοντας αυτό το ρεπορτάζ και βλέποντας και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι υπάρχουν ορισμένες στιγμές που αυτή η ιστορία μπορεί να ξεγλιστράει σε πολιτική αξιοποίηση;

Κάποιες στιγμές νιώθω ότι πάνε κάποιοι να το εκμεταλλευτούν κομματικά. Απλά είναι τόσο δυνατό αυτό που έχει συμβεί, που δεν υπάρχει περιθώριο να το εκμεταλλευτούν και κάθε φορά που πάνε να το εκμεταλλευτούν, νομίζω ότι τους μαζεύει η κοινωνία και τους μαζεύει και το θέμα από μόνο του. Οπότε δεν υπάρχει περιθώριο να καπηλευτούν τη μνήμη των νεκρών αυτών. Και δεν υπάρχουν και κομματικά περιθώρια. Υπάρχουν ευθύνες πολιτικές. Σίγουρα ο καθένας έχει το μερίδιό του, αλλά δεν χωράνε κόμματα εδώ πέρα.

Μας κάνουν πιο ευαίσθητους και πιο διατεθειμένους να δούμε τα προβλήματα κατάματα και τις παθογένειες κατάματα τέτοια περιστατικά ή θεωρείς ότι ο συλλογικός πόνος κρατάει όσο αυτά τα πράγματα προβάλλονται και φωτίζονται από τον τηλεοπτικό φακό;

Θα σου πω κάτι που μου το έδειξε το ντοκιμαντέρ. Πολλές φορές έχω πει ότι τα νούμερα τηλεθέασης δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένας μπούσουλας όμως να βλέπεις τι ενδιαφέρει τον κόσμο. Όταν λοιπόν τελείωσε το ντοκιμαντέρ, πραγματικά δεν με ένοιαζε η τηλεθέαση. Όταν είδα όμως τα μηνύματα που δέχτηκα και το πόσο πολύ αγκάλιασε ο κόσμος τη συγκεκριμένη δουλειά, λέω ο κόσμος όχι απλά ενδιαφέρεται αλλά θέλει απαντήσεις και δεν ξεχνάει. Γιατί ένα χρόνο τώρα δεν δείχναμε κάθε μέρα στην τηλεόραση τα Τέμπη. Και θα σου πω κάτι που έχει συγκινήσει πολύ. Μου είπαν πολλοί ευχαριστώ. Οταν ο τηλεθεατής σού λέει ευχαριστώ, αυτό κάτι σημαίνει.

Θέλω να μου πεις κάποια μηνύματα που σου έμειναν από ανθρώπους που είδαν αυτή τη δουλειά σου και επικοινώνησαν με σένα. Και τι σου είπαν και οι γονείς και οι συγγενείς των νεκρών που μίλησαν μαζί σου και μετά είδαν αυτή τη δουλειά σου ολοκληρωμένη.

Τα περισσότερα μηνύματα είχαν ένα ευχαριστώ μέσα που με έκανε πραγματικά να συγκινηθώ και να πω ότι όλη αυτή η δουλειά έπιασε τόπο. Μου έστειλε μια κοπέλα τις προάλλες που σπουδάζει δημοσιογραφία ένα μήνυμα ότι τελικά μπορούμε να κάνουμε τη δημοσιογραφία που θέλουμε και αυτό ήταν πολύ συγκινητικό.

Οι γονείς, γιατί αυτό ήταν το μεγάλο μου άγχος, μου είπαν ότι ήταν μια δουλειά που τιμάει τους ανθρώπους τους και κάτι που θα μείνει, για να ξέρουμε πώς ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι, τι συνέβη εκείνο το βράδυ και πώς μέχρι σήμερα το έχουν χειριστεί οι αρμόδιοι. Βέβαια θα υπάρξει και συνέχεια στο ρεπορτάζ. Δεν τελειώνουμε εδώ, γιατί τώρα ξεκινάει ένας πολύ μεγάλος αγώνας δικαστικός, οπότε θα υπάρξει και συνέχεια.

Πόσες ώρες ήταν το υλικό από το οποίο έπρεπε να επιλέξεις τη μία ώρα και δέκα λεπτά;

Πολλές ώρες, πάρα πολλές, είκοσι και πάνω.

Και πόσο χρόνο σου πήρε για να το ετοιμάσεις;

Μέρες. Ο στόχος ήταν να υπάρχει μια ροή στην ιστορία και από τον ένα που μας μιλούσε στον άλλον να πηγαίνει η ιστορία αλληλένδετα. Όσους μήνες κάναμε την έρευνα, άλλους τόσους μήνες ήμασταν και μέσα στο μοντάζ. Και είχα μια υπέροχη ομάδα του Γιώργου του Πετρόπουλου του σκηνοθέτη που χωρίς τη δική του οπτική ίσως και να μην έβγαινε αισθητικά αυτό που που είδατε.

Όταν μόνταρες μαζί με τους συνεργάτες σου, βίωσες τα αντίστοιχα συναισθήματα που βίωσες όταν ήσουνα εκεί; Υπήρχαν στιγμές που σταματήσατε το μοντάζ γιατί βουρκώνατε με αυτά που ακούγατε;

Κάθε φορά που μπαίναμε στο μοντάζ, κάθε φορά συνέβαινε αυτό. Ενώ το είχαμε δει, το είχαμε συζητήσει, είχαμε κόψει τον λόγο, το δουλεύαμε συνέχεια μέχρι και την τελευταία μέρα ειδικά την ώρα που ήμασταν στο σπικάζ και έκανα την αφήγηση στο τέλος με τα ονόματα, δεν σταματήσαμε να κλαίμε.

Το έκανες πολλές φορές αυτό το τέλος μέχρι να βγει χωρίς βούρκωμα χωρίς δάκρυα;

Ναι, για να μην υπάρχει ο κόμπος το πήγαμε αρκετές φορές. Ήταν βαρύ συναισθηματικά.

Εισέπραξες όπως λες πολλά θετικά σχόλια, αλλά διάβασα στο διαδίκτυο, και θέλω να σ’ το ρωτήσω κι αυτό, και λίγα αρνητικά σχόλια, μια κριτική προς εσένα, ότι ήταν ένα ντοκιμαντέρ που είχε πολλά δικά σου πλάνα, ότι ήταν μια πιο κινηματογραφική δουλειά, με την έννοια των πλάνων και της σκηνοθεσίας, και όχι τόσο αφιερωμένο μόνο στους ανθρώπους που πενθούν.

Για να τελειώνει και αυτό, ήταν μια δουλειά με άλλη αισθητική σκοπιά. Και ήταν ντοκιμαντέρ, δεν ήταν ρεπορτάζ. Οπότε στο ντοκιμαντέρ υπάρχει και άλλη σκηνοθετική άποψη. Ακούω κάθε κριτική και είναι δεκτή κάθε κριτική. Από την άλλη, θα πω ότι στόχος μας ήταν να ακουστούν αυτοί οι άνθρωποι και νομίζω ότι αυτό συνέβη. Κι αν κάποιος δει, θα καταλάβει. Οπότε θα σταθώ εδώ και θα μείνω εδώ. Άλλωστε δεν μπορεί να αρέσει καθετί που κάνουμε σε όλους. Ήταν αναμενόμενο.

Νιώθεις ότι υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοί μας που, ενώ εσύ μπήκες στα βαθιά κάνοντας αυτό το ρεπορτάζ, δεν θέλουν να σε αποδεχθούν σε αυτό το κομμάτι δουλειάς που μπήκες να κάνεις επειδή θυμούνται το τηλεοπτικό σου παρελθόν;

Θα είμαι πολύ σαφής. Εμένα η φύση μου είναι ρεπόρτερ και πάντα αυτό θα είμαι. Το ότι κάποιες στιγμές στη ζωή μου μπήκα και στην ψυχαγωγία για βιοποριστικούς λόγους ούτε το μετανιώνω, ούτε έχω να δώσω αναφορά σε κανέναν. Το αν θέλουν κάποιοι ή δεν θέλουν να με αποδεχτούν δεν με αφορά. Με αφορά το αποτέλεσμα της δουλειάς μου να ακουμπάει τον τηλεθεατή, τον ακροατή, τον αναγνώστη αναλόγως σε ποιο μέσο είμαι. Είμαι στη δουλειά από το 2000, είμαι 24 χρόνια. Στις αρχές με στεναχωρούσε, με πείσμωνε, τώρα δεν έχω να δώσω λόγο σε κάποιον που μπορεί να μη με αποδέχεται. Είναι δικαίωμά του. Λόγο έχω να δώσω μόνο στο κοινό στο οποίο απευθύνομαι.

Τι σου είπε ο Ιορδάνης όταν είδε το ντοκιμαντέρ;

Επειδή στον Ιορδάνη έδειχνα κομμάτια κομμάτια, μου είπε μπράβο και ξέρεις, η γνώμη του Ιορδάνη μετράει πολύ.

Και από το κανάλι;

Και από το κανάλι επίσης. Όταν είδαν το αποτέλεσμα ήταν κάτι που δεν το περίμεναν και νομίζω ότι όλοι είμαστε περήφανοι για τη δουλειά αυτή.

Σε επηρέασε η επαφή σου με ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στο θάνατο ή που τον βίωσαν μέσω δικών τους ανθρώπων σε σχέση και με τη δική σου περιπέτεια, αφού και εσύ κάποια στιγμή φλέρταρες με τον θάνατο;

Πάντα σε επηρεάζει και πάντα έχεις να μάθεις κάτι. Είναι αυτό που σου είπα, ζήσε τη στιγμή σου. Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και μοναδική. Το ότι ζούμε και ανασαίνουμε δεν είναι αυτονόητο. Αν βάλουμε στο μυαλό μας αυτό, θα κάνουμε τη ζωή μας πολύ καλύτερη, τις μέρες μας, πολύ πιο καλές και ίσως να γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι..

Όλα αυτά που βίωσες σε κάνουν σε επίπεδο τηλεοπτικό να είσαι πιο αυστηρή στις συνεντεύξεις με τους πολιτικούς; Βλέποντας όλη αυτή την ιστορία και ψάχνοντάς την και από μέσα, σε κάνει πιο διεκδικητική, πιο αυστηρή ή και πιο απόμακρη από την πολιτική;

Πάντα ήμουν απόμακρη από την πολιτική και νομίζω ότι το ξέρουν και οι πολιτικοί που έρχονται και είναι και συνειδητά. Θεωρώ ότι για να κάνεις μια συνέντευξη αντικειμενική δεν μπορείς να είσαι φίλος με τους πολιτικούς. Για να υπάρχει αυτή η απόσταση που πρέπει να υπάρχει.

Πιο διεκδικητική ναι, δεν ξέρω αν το αυστηρή μου ταιριάζει, αλλά πιο διεκδικητική ναι και στις ερωτήσεις μου επιμένω και πολύ περισσότερο. Αλλά για να γίνεις αυτό πρέπει να είσαι και πολύ καλά διαβασμένος πάνω στα θέματα. Οπότε αυτό με έκανε να νιώθω, να προσπαθώ να είμαι πιο διαβασμένη πάντα στα θέματα για να μπορώ να κάνω και ερωτήσεις που θα ρωτούσε ο κόσμος και να διεκδικώ και απαντήσεις.

Ένα δεύτερο μέρος αυτού του ντοκιμαντέρ τι θα περιλαμβάνει; Γιατί μου είπες ότι θα υπάρξει ένα δεύτερο μέρος.

Θα υπάρξει σίγουρα καινούργιο υλικό και δεν θα σταθούμε τόσο στο συναίσθημα, γιατί τώρα είχε και πολύ συναίσθημα. Θα πάμε στον δικαστικό αγώνα, θα παρακολουθήσουμε από την πρώτη ημέρα της δίκης, ανάλογα μέχρι πού μας πάει. Θα παρακολουθούμε τι αγώνας γίνεται και τι υπάρχει έτσι ώστε να μείνει ενημερωμένο και το κοινό και το βασικότερο να έχουν φωνή οι συγγενείς των ανθρώπων αυτών.

Το βασικό “γιατί”, που κατά την άποψή σου πρέπει να απαντηθεί με βάση όλη αυτή τη δουλειά που έκανες, στη δίκη, ποιο είναι;

Γιατί δεν ολοκληρώθηκε η σύμβαση 717; Γιατί ο κ. Καραμανλής διασφάλιζε την ασφάλεια; Γιατί μπήκε στη θέση που ήταν ο σταθμάρχης; Ποιος τον έβαλε εκεί; Με τι κριτήρια μπαίνουν αυτοί οι άνθρωποι σε αυτές τις θέσεις; Και τελικά γιατί συνέβη αυτό; Γιατί όταν διασφαλίζεις την ασφάλεια πάει να πει ότι είσαι σίγουρος για την ασφάλεια.

Θέλω κλείνοντας να μου πεις απ’ όλα αυτά που άκουσες και ειπώθηκαν το τετράμηνο αυτό ποιες είναι οι φράσεις που σου έχουν μείνει;

Το “μας αποδεκάτισαν”, που μου είπαν οι μαμάδες, το ότι ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Θεός είναι παραμύθι, που είπε ο κ. Χούπας, αυτό που μου είπε η κ. Γκανίδου, η μαμά του Γιώργου ότι είναι όλα σάπια. Ότι ζούμε σε μια κοινωνία που δεν έχουμε αξίες, του κ. Τσακλίδη ότι “θα μάθουμε να ζούμε με ένα πόδι, αλλά θέλουμε να μάθουμε γιατί ζούμε με ένα πόδι”. Της κ. Καρυστιανού ότι “θα συνεχίσω μέχρι το τέλος”. Είναι φράσεις που χτυπάνε και νομίζω μένουν ανεξίτηλες.

Κάνει κάποιον καλύτερο άνθρωπο η εμπλοκή σε μια τέτοια ιστορία; Καλύτερο δημοσιογράφο μπορεί να τον κάνει σίγουρα αλλά καλύτερο άνθρωπο;

Νομίζω και καλύτερο άνθρωπο. Γιατί όταν αρχίζεις να νοιάζεσαι για το τι συμβαίνει γύρω σου και για τον συνάνθρωπο σου, νομίζω ότι μοιραία σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, έστω και λιγάκι.

Δείτε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ:

Με νέα διάταξη που ψηφίστηκε στη Βουλή και η οποία είναι σε ισχύ ορίστηκε πρόστιμο για πληρωμές από 500 ευρώ και πάνω οι οποίες θα έχουν γίνει με τη χρήση μετρητών.

Όσον αφορά το ύψος του προστίμου αυτό θα είναι ίσο με το διπλάσιο του ποσού που πληρώθηκε με μετρητά.

Για παράδειγμα, η αγορά ενός αγαθού το οποίο κοστίζει 800 ευρώ, αν γίνει με μετρητά, τότε ο παραβάτης θα κληθεί να πληρώσει ως πρόστιμο το διπλάσιο της τιμής του, δηλαδή 1.600 ευρώ.

Η πώληση αγαθών σε ιδιώτες εξοφλούνται αποκλειστικά με χρήση κάρτας για ποσά άνω των 500 ευρώ, χωρίς να επιτρέπεται η εξόφληση με μετρητά, αναφέρει χαρακτηριστικά η διάταξη.

Με το άρθρο 6 του ν. 5073/2023 τροποποιείται μεταξύ άλλων η παρ. 2 του άρθρου 54 του ΚΦΔ, περί επιβολής προστίμων και ορίζεται το πρόστιμο (διπλάσιο της συναλλαγής με μετρητά) για τις πληρωμές 500 ευρώ και άνω οι οποίες γίνονται με μετρητά. Η διάταξη ισχύει από την ημερομηνία δημοσίευσης στο ΦΕΚ, ήτοι από τις 12.12.2023.

Συγκεκριμένα με την τροποποίηση της περίπτωσης θ της παρ. 2 του άρθρου 54 προβλέπεται πρόστιμο  ίσο με το διπλάσιο της καταβληθείσας με μετρητά αξίας των στοιχείων λιανικής πώλησης που εκδίδονται για τη συναλλαγή, για κάθε παράβαση της περ. ιζ) της παρ. 1 του άρθρου 54 του ΚΦΔ [(ιζ) δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της παρ. 3 του άρθρου 20 του ν. 3842/2010.)]

Υπενθυμίζουμε ότι η παρ. 3 του άρθρου 20 του ν. 3842/2010 ορίζει τα εξής:
«Τα φορολογικά στοιχεία συνολικής αξίας πεντακοσίων (500) ευρώ και άνω, που εκδίδονται για πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών σε ιδιώτες, εξοφλούνται από τους λήπτες τους, αγοραστές των αγαθών ή των υπηρεσιών, αποκλειστικώς με τη χρήση μέσων πληρωμής με κάρτα ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής, όπως ενδεικτικά άλλα όχι περιοριστικά τραπεζικό έμβασμα, πληρωμή μέσω λογαριασμού πληρωμών, χρήση ηλεκτρονικού πορτοφολιού. Δεν επιτρέπεται εξόφληση των στοιχείων αυτών με μετρητά.»

Η διάταξη όπως ψηφίστηκε έχει ως εξής:

Άρθρο 6
Κυρώσεις για χρήση μετρητών άνω του προβλεπόμενου ορίου – Προσθήκη παρ. 1Α και τροποποίηση παρ. 2 άρθρου 54 Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας

Στο άρθρο 54 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4987/2022, Α’ 206), περί επιβολής προστίμων:
α) προστίθεται παρ. 1Α,
β) στην παρ. 2:
βα) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις,
ββ) στα πρόστιμα του εισαγωγικού της εδαφίου περιλαμβάνονται και οι παραβάσεις της παρ. 1Α,
βγ) οι περ. στ) και θ) αντικαθίστανται,
βδ) προστίθεται περ. ιβ),
βε) στην περ. β) του τελευταίου εδαφίου αφαιρούνται τα νομικά πρόσωπα και οντότητες και οι παρ. 1 έως 2 διαμορφώνονται ως εξής:

«1. Για καθεμία από τις παρακάτω παραβάσεις επιβάλλεται πρόστιμο στον φορολογούμενο ή οποιοδήποτε πρόσωπο, εφόσον υπέχει αντίστοιχη υποχρέωση από τον Κώδικα ή τη φορολογική νομοθεσία που αναφέρεται στο πεδίο εφαρμογής του:

α) δεν υποβάλλει ή υποβάλλει εκπρόθεσμα ή υποβάλλει ελλιπή δήλωση πληροφοριακού χαρακτήρα ή φορολογική δήλωση από την οποία δεν προκύπτει υποχρέωση καταβολής φόρου,
β) δεν υποβάλλει ή υποβάλλει εκπρόθεσμα φορολογική δήλωση,
γ) δεν υποβάλλει ή υποβάλλει εκπρόθεσμα δήλωση παρακράτησης φόρου,
δ) δεν ανταποκριθεί σε αίτημα της Φορολογικής Διοίκησης για παροχή πληροφοριών ή στοιχείων,
ε) δεν συνεργαστεί στη διάρκεια φορολογικού ελέγχου,
στ) δεν γνωστοποιήσει στη Φορολογική Διοίκηση τον διορισμό του φορολογικού εκπροσώπου του,
ζ) δεν προβαίνει σε εγγραφή στο φορολογικό μητρώο ή εγγράφεται στο φορολογικό μητρώο περισσότερες φορές,
η) δεν συμμορφώνεται με τις κατά το άρθρο 13 υποχρεώσεις του,
θ) [Έχει καταργηθεί],
ι) [Έχει καταργηθεί],
ια) εκδίδει στοιχεία λιανικής πώλησης χωρίς τη χρήση φορολογικού ηλεκτρονικού μηχανισμού ή από εγκεκριμένο και μη δηλωμένο φορολογικό ηλεκτρονικό μηχανισμό,
ιβ) εκδίδει δελτία και αποδείξεις από το Ολοκληρωμένο Σύστημα Ελέγχου Εισροών Εκροών, χωρίς τη χρήση εγκεκριμένου μοντέλου μηχανισμού σήμανσης (Ε.Α.Φ.Δ.Σ.Σ.),
ιγ) δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της παρ. 1 του άρθρου 20 του ν. 3842/2010 (Α’ 58),
ιδ) δεν υποβάλλει ή υποβάλλει ανακριβή στοιχεία αναφορικά με τις κατά την παρ. 8 του άρθρου 62 του ν. 4170/2013 (Α’ 163) υποχρεώσεις του,
ιε) δεν εκδίδει λογιστικά αρχεία ή εκδίδει ή λαμβάνει ανακριβή λογιστικά αρχεία (παραστατικά), για πράξεις που δεν επιβαρύνονται με Φ.Π.Α.,
ιστ) διακινεί αγαθά χωρίς την ύπαρξη παραστατικών στοιχείων διακίνησης,
ιζ) δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της παρ. 3 του άρθρου 20 του ν. 3842/2010.
ιη) δεν υποβάλλει ή υποβάλλει εκπρόθεσμα ή υποβάλλει ανακριβή δήλωση κατοχής, απόκτησης, μεταβολής και διακοπής λειτουργίας τερματικών Ηλεκτρονικής Μεταφοράς Κεφαλαίων στο Σημείο Πώλησης («Electronic Funds Transfer at the point of sale, EFT/POS»).

1Α. Για παραβάσεις που αφορούν δήλωση Φ.Π.Α. του άρθρου 47α του Κώδικα Φ.Π.Α. (ν. 2859/2000, Α’ 248), καθώς και για παραβάσεις που αφορούν ενιαία δήλωση Φ.Π.Α. υποβλητέα σε άλλο κράτος μέλος, στο πλαίσιο ειδικών καθεστώτων αντίστοιχων των άρθρων 47β, 47γ και 47δ του Κώδικα Φ.Π.Α., εφόσον η Ελλάδα είναι κράτος μέλος κατανάλωσης, επιβάλλεται πρόστιμο στον υποκείμενο ή στον μεσάζοντα που ενεργεί για λογαριασμό του σε περίπτωση μη υποβολής ή εκπρόθεσμης υποβολής ενιαίας δήλωσης Φ.Π.Α., εκτός αν πρόκειται για μηδενική δήλωση. Με απόφαση του Διοικητή καθορίζεται η διαδικασία επιβολής του ανωτέρω προστίμου, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας.

2. Τα πρόστιμα για τις παραβάσεις των παρ. 1 και 1Α καθορίζονται ως εξής:

α) εκατό (100) ευρώ σε περίπτωση μη υποβολής ή εκπρόθεσμης υποβολής σχετικά με την περ. α) της παρ. 1 και, στις φορολογίες κεφαλαίου, για κάθε παράβαση των περ. α), β), γ), δ), στ) και ιγ) της παρ. 1,
β) εκατό (100) ευρώ για κάθε παράβαση των περ. β), γ) και δ) της παρ. 1, αν ο φορολογούμενος δεν είναι υπόχρεος τήρησης λογιστικών αρχείων (βιβλίων),
γ) διακόσια πενήντα (250) ευρώ, για κάθε παράβαση των περ. β), γ), δ) και στ) της παρ. 1, αν ο φορολογούμενος είναι υπόχρεος απλογραφικού λογιστικού συστήματος,
δ) πεντακόσια (500) ευρώ για κάθε παράβαση των περ. β), γ), δ) και στ) της παρ. 1, αν ο φορολογούμενος είναι υπόχρεος διπλογραφικού λογιστικού συστήματος,
ε) δύο χιλιάδες πεντακόσια (2.500) ευρώ, στις περ. ε), ζ), η) και ιδ) της παρ. 1,
στ) πεντακόσια (500) ευρώ, ανά φορολογικό έλεγχο, για παραβάσεις των περ. ια) και ιβ) της παρ. 1,
ζ) [Έχει καταργηθεί],
η) πεντακόσια (500) ευρώ, ανά φορολογικό έλεγχο, αν ο φορολογούμενος είναι υπόχρεος τήρησης απλογραφικού λογιστικού συστήματος, και χίλια (1.000) ευρώ, ανά φορολογικό έλεγχο, αν ο φορολογούμενος είναι υπόχρεος τήρησης διπλογραφικού λογιστικού συστήματος στις περ. ιε) και ιστ) της παρ. 1,
θ) ίσο με το διπλάσιο της καταβληθείσας με μετρητά αξίας των στοιχείων λιανικής πώλησης που εκδίδονται για τη συναλλαγή, για κάθε παράβαση της περ. ιζ) της παρ. 1,
ι) σε περίπτωση μη υποβολής, εκπρόθεσμης υποβολής ή υποβολής ανακριβούς δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) επιβάλλεται πρόστιμο γι’ αυτήν με την πράξη προσδιορισμού του φόρου, η οποία εκδίδεται βάσει της ως άνω δήλωσης. Σε περίπτωση υποβολής δηλώσεων στοιχείων ακινήτων για περισσότερα του ενός (1) έτη, επιβάλλεται ένα μόνο πρόστιμο, εφόσον στις δηλώσεις αυτές επαναλαμβάνονται οι ίδιες μεταβολές. Με απόφαση του Διοικητή καθορίζεται η διαδικασία επιβολής του ανωτέρω προστίμου, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των δύο πρώτων εδαφίων της παρούσας περίπτωσης. Δεν επιβάλλεται πρόστιμο στις δηλώσεις Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων -πράξεις προσδιορισμού φόρου, οι οποίες συντίθενται μηχανογραφικά από τη Φορολογική Διοίκηση.
ια) πεντακόσια (500) ευρώ για κάθε παράβαση της περ. ιη) της παρ. 1,
ιβ) εκατό (100) ευρώ, για κάθε παράβαση της παρ. 1Α.

Δεν επιβάλλονται τα πρόστιμα του παρόντος άρθρου, σε περίπτωση υποβολής εκπρόθεσμης τροποποιητικής δήλωσης Φ.Π.Α. ή δήλωσης παρακρατούμενου φόρου, εφόσον η σχετική αρχική δήλωση έχει υποβληθεί εμπρόθεσμα.

Τα πρόστιμα του παρόντος δεν επιβάλλονται, σε περίπτωση υποβολής:

α) εκπρόθεσμης αρχικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φυσικού προσώπου ή νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας, από την οποία το ποσό φόρου που προκύπτει προς καταβολή είναι έως εκατό (100) ευρώ,

β) εκπρόθεσμης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φυσικού προσώπου ή νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας, από την οποία το επιπλέον ποσό φόρου που προκύπτει προς καταβολή, σε σχέση με την αρχική δήλωση, είναι έως εκατό (100) ευρώ.»

Read more at Taxheaven: https://www.taxheaven.gr/news/65796/apo-shmera-to-prostimo-gia-tis-synallages-500-eyrw-kai-anw-me-metrhta

Σε σπηλιές στο Διδυμότειχο μένουν αρκετές οικογένειες. Τι είπε ο δήμαρχος της πόλης.

Υπό συνθήκες ανάγκης, σύμφωνα με το Mega, φαίνεται πως ζουν –πέντε με έξι– οικογένειες σε σπηλιές στο Διδυμότειχο, μεταξύ των οποίων και μία 16χρονη μαθήτρια που πηγαίνει κανονικά στο σχολείο της.

Όπως μεταδίδει ο τηλεοπτικός σταθμός, κάποιες από αυτές τις οικογένειες στο Διδυμότειχο ζουν υπό αυτές τις συνθήκες περισσότερο από 20 χρόνια, με την περίπτωσή τους να μην θυμίζει την περίπτωση των παλαιοχριστιανών στην Κορινθία.

Δείτε το βίντεο:

Αρκετές απ’ αυτές τις οικογένειες στο Διδυμότειχο περιμένουν να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης της δημοτικής αρχής, με τον Ρωμύλο Χατζηγιαννόγλου, δήμαρχο της πόλης, να αναφέρεται στην περίπτωση.

Διδυμότειχο: Τι λέει ο δήμαρχος της περιοχής