Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού έσπευσε να συγχαρεί τους παίκτες και εκείνοι τον σήκωσαν τον αέρα
Με buzzer beater του Γιώργου Βαγιαννίδη στο 90’+7′, ο Παναθηναϊκός επικράτησε 1-0 του Άρη, κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας και εξασφάλισε μια θέση στο Europa League της επόμενης περιόδου.
Οι παίκτες μετά το τελευταίο σφύριγμα της Φραπάρ έγιναν ένα κουβάρι στο κέντρο του γηπέδου και ο Γιάννης Αλαφούζος έσπευσε να τους συγχαρεί!
Ο ισχυρός άνδρας της «πράσινης» ΠΑΕ δεν πρόβαλε να μοιράσει συγχαρητήρια όμως αφού οι παίκτες τον σήκωσαν στα χέρια τους και τον πέταξαν στον αέρα!
«Χρυσοί» Τεντόγλου, Εμμανουηλίδου, Πόλακ και 4Χ100 γυναικών στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα στη Σμύρνη
Με άλμα στα 8,17μ., το οποίο πέτυχε στην πρώτη του κιόλας προσπάθεια, ο Μίλτος Τεντόγλου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Στίβου, που διεξάγεται στη Σμύρνη. Ο Ολυμπιονίκης και πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης στο μήκος έφτασε μόλις ένα εκατοστό μακριά από το ρεκόρ αγώνων του Κώστα Κουκοδήμου (8,18μ.), ενώ είχε και ένα άλμα στα 8,16μ. Αρκετά κοντά του βρέθηκε ο Βούλγαρος Μπόζινταρ Σαραμπογιούκοφ, που ήταν δεύτερος με 8,12μ. Ο Νίκος Σταματονικολός περιορίστηκε στη 12η θέση με 7,25μ.
Χρυσή βαλκανιονίκης και η 21χρονη σπρίντερ Πολυνίκη Εμμανουηλίδου στα 100μ. με χρόνο 11.36 έναντι 11.39 της Κύπριας Ολίβιας Φωτοπούλου, που ήταν δεύτερη. Τέταρτη στο ίδιο αγώνισμα η φετινή αποκάλυψη των ελληνικών σπριντ Δήμητρα Τσουκαλά με 11.52 !
Εξαιρετική εμφάνιση πραγματοποίησε στο επί κοντώ η Ελένη Πόλακ, η οποία υπερέβη τα 4,60μ., σημείωσε την καλύτερη φετινή της επίδοση και πήρε άνετα το χρυσό μετάλλιο. Μάλιστα, η χώρα μας έκανε το «1-2», καθώς η νεαρή Αριάδνη Αδαμοπούλου ήταν δεύτερη με 4,40μ.
Το πρόγραμμα της 1ης ημέρας ολοκληρώθηκε με την Ελλάδα να κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 4Χ100μ. γυναικών, όπου οι Άρτεμις Αναστασίου, Ελισάβετ Πεσιρίδου, Δήμητρα Τσουκαλά και Ραφαέλα Σπανουδάκη σημείωσαν χρόνο 44.11. Καλή εμφάνιση πραγματοποίησε και η αντίστοιχη σκυταλοδρομία των ανδρών, με τους Γιάννη Βοσκόπουλο, Νίκο Παναγιωτόπουλο, Σωτήρη Γκαραγκάνη και Βασίλη Μυριανθόπουλο να τερματίζουν δεύτεροι με 39.59, πίσω από την Τουρκία.
Η Ελίνα Τζένγκο δεν κατάφερε να βρει μεγάλη βολή στον ακοντισμό και με καλύτερη προσπάθεια στα 58,11μ. κατέλαβε τη δεύτερη θέση, μένοντας πίσω από την Τουρκάλα Έντα Τουγκσούζ (58,24μ.). Αργυρό μετάλλιο και για τον Αντώνη Μέρλο με 2,20μ. στο ύψος, όπου νικητής αναδείχθηκε ο Ουκρανός Βλάντισλαβ Λάβσκι με 2,23μ. Η Δήμητρα Γναφάκη πήρε κι αυτή το ασημένιο μετάλλιο στα 400μ. εμπόδια με χρόνο 57.50, έναντι 57.39 της Αυστριακής Λένα Πρέσλερ. Η Λάουρα Ζενέγια σημείωσε ατομικό ρεκόρ με 48.01 και κατετάγη τέταρτη. Ο Κώστας Ζάλτος πήρε το χάλκινο μετάλλιο στη σφυροβολία με καλύτερη βολή στα 74,33μ., ακολουθούμενος από τον Μιχάλη Αναστασάκη, ο οποίος με 73,26μ. πήρε την τέταρτη θέση.
Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος σημείωσε ατομικό ρεκόρ με 10.28 στα 100μ. και κατετάγη τέταρτος, ενώ ο Νίκος Παναγιωτόπουλος με 10.31 τερμάτισε έκτος, αλλά επίσης βελτίωσε το ρεκόρ του. Ατομικό ρεκόρ (για τρίτη φορά φέτος) πέτυχε και ο Δημήτρης Λεβαντίνος στα 400μ. εμπόδια, όπου με 50.33 πήρε την τέταρτη θέση, αλλά και ο Γιώργος Ματζαρίδης στα 1.500μ. (επίσης 4ος) με 3:46.31. Η Γεωργία Δεσπολλάρη ήταν τέταρτη στη σειρά της στα 800μ. και πέμπτη στο σύνολο με 2:02.21 και η Ισαβέλλα Κοτσαχείλη κατετάγη πέμπτη στα 3.000μ. στιπλ με 10:05.81, σε ένα αγώνισμα όπου μετείχε η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Λουΐζα Γκέγκα από την Αλβανία, που φυσικά πήρε τη νίκη με 9:26.40. Πέμπτος και ο Οδυσσέας Μουζενίδης στη σφαιροβολία με καλύτερη βολή στα 19,16μ., ενώ ο Τάσος Λατιφλάρι έμεινε πολύ χαμηλά με 16,30μ. (14ος).
Στο τριπλούν γυναικών, σε έναν αγώνα υψηλού επιπέδου, με πέντε άλτριες πάνω από τα 14 μέτρα, η Μαρία Πούρτσα πήρε την έβδομη θέση με 13,77μ. και η Οξάνα Κορένεβα την όγδοη με 13,66μ. Στα 400μ. ο Γιάννης Ντέτσικας πέτυχε την καλύτερη φετινή επίδοση στην Ελλάδα με 47.02 και κατατάχθηκε 6ος, ενώ ο Γιάννης Σιμόνι ήταν 12ος με 47.97. Στις γυναίκες, η Ανδριάννα Φέρρα κατετάγη 9η με 54.86 και η Αναστασία Ράπτη 13η με 56.72.
Υιοθέτησα ένα παιδάκι για να κρατήσω τον άντρα μου αλλά τώρα που αυτός έφυγε θέλω να το δώσω πίσω
Με λένε Σόνια και είμαι 45 ετών. Παντρεύτηκα πριν από 10 χρόνια έναν άντρα με τον οποίο ήξερα ότι το μέλλον μας ήταν καταδικασμένο, παρόλαυτα ήμουν τόσο ερωτευμένη μαζί του που δεν με ένοιαζε. Ας τον παντρευόμουν και ας τράβαγα τα πάνδεινα. Τόσο χαμηλά είχα πέσει.
Λίγα χρόνια μετά το γάμο μας παιδί δεν είχαμε κάνει. Προσπαθούσαμε ξαναπροσπαθούσαμε αλλά τίποτα. Δεν είναι τόσο ότι το ήθελα εγώ. Το ήθελε εκείνος και από τη στιγμή που το ήθελε θα έβρισκα τρόπο να του το προσφέρω. Κάναμε εξετάσεις και εγώ και εκείνος αλλά κανείς μας δεν είχε πρόβλημα. Mου είπε ότι αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε παιδί θα με χωρίσει λες και έφταιγα εγώ και πάνω στην απελπισία μου για να μην τον χάσω του ζήτησα να υιοθετήσουμε. Δεν υπήρχε άλλη λύση. Ήθελε παιδί. Έπρεπε να εμφανιστεί ένα παιδί με τον οποιονδήποτε τρόπο αλλιώς θα τον έχανα για πάντα. Ευτυχώς για καλή μου τύχη δέχτηκε και έτσι υιοθετήσαμε ένα κοριτσάκι ενός έτους.
Άλλαξε τελείως η ζωή μας. Άλλαξαν τα πάντα. Πλέον είχαμε να ασχολούμαστε με το παιδί και όχι ο ένας με τον άλλον. Άλλαξαν τα ωράριά μας, οι προτεραιότητές μας, οι υποχρεώσεις μας, τα πάντα. Στην αρχή μου άρεσε πολύ αυτό αλλά μετά μου έλειπε ο άντρας μου, έτσι όπως τον είχα συνηθίσει. Δεν είχαμε πια χρόνο ο ένας για τον άλλον, είχαμε μάτια μόνο για το παιδί, έβλεπα όμως πόσο εκείνος το αγαπούσε και έκανα υπομονή. Σημασία είχε μόνο να είμαστε μαζί όποιο και αν ήταν το τίμημα.
Πιστεύω πως από τα παραπάνω έχετε καταλάβει ότι δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα fan της μητρότητας. Ο μοναδικός λόγος για να κάνω παιδί ήταν για να τον κρατήσω κοντά μου, κανένας άλλος, δεν λέω όμως ότι δεν αγάπησα το παιδί ή ότι ήθελα το κακό του.
Όπως και να έχει ο γάμος μας δεν πήγαινε καλά. Υπήρχαν προβλήματα, οικονομικά και διάφορα άλλα, δεν υπήρχε συνεννόηση και επικοινωνία και τσακωνόμασταν για τα πάντα μέχρι που ένα πρωινό μάζεψε τα πράγματά του και εξαφανίστηκε. Βρήκε άλλη και εμείς του ήμασταν περιττές.
Δεν ξέρω για ποιον ήταν πιο μεγάλο το πλήγμα. Για μένα ή για το παιδί που τον λάτρευε; Έκλαιγε το παιδί γιατί του έλειπε ο μπαμπάς του, έκλαιγα και εγώ που τον είχα και τον έχασα και κατηγορούσα τον εαυτό μου ότι έφταιγα. Ντρέπομαι που το λέω αλλά ήμουν και είμαι μία γυναίκα εξαρτημένη από εκείνον. Ζούσα γιατί ζούσε. Ανέπνεα γιατί ανέπνεε. Το παιδί ήταν για μένα πάντα σε δεύτερη μοίρα όχι ότι το παραμέλησα ή ότι δεν ενδιαφερόμουν για τις ανάγκες του απλώς ο άντρας μου ήταν για μένα ο Θεός μου.
Πάνε πέντε μήνες που έφυγε και δεν έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Απέδειξε ότι ούτε εμένα αγαπούσε ούτε όμως και το παιδί για το οποίο υποτίθεται ότι κάποτε έλιωνε.
Τώρα τι κάνουμε; Με άφησε με ένα 6χρονο παιδί και εξαφανίστηκε. Το παιδί όμως αυτό εγώ δεν θέλω να το μεγαλώσω μόνη. Όσο ήμασταν μαζί έκανα υποχωρήσεις γιατί ξέρω ότι το ήθελε εκείνος, τώρα όμως;
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να απευθυνθώ στο Ίδρυμα από το οποίο το πήραμε και να τους ζητήσω να τη δεχτούν πίσω.
Κακό θα κάνω στο παιδί αν το κρατήσω κοντά μου. Δεν το θέλω και μεγαλώνοντας θα το καταλάβει. πιο καλά θα περάσει στο ίδρυμα με τα άλλα παιδάκια όπως ήταν πριν παρά μαζί μου και εγώ θα απαλλαγώ από κάτι που μου είμαι βάρος. Το υιοθέτησα για να κρατήσω τον άντρα μου κοντά μου τώρα όμως μου είναι περιττό. Κάποια στιγμή θα θελήσω να ξαναφτιάξω τη ζωή μου και το παιδί είμαι σίγουρη ότι θα σταθεί εμπόδιο. Εσείς τι πιστεύετε; Θα δεχτούν το παιδί πίσω;
Ο πρώην επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της κυβέρνησης στη Βρετανία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με αφορμή τις επικείμενες εκλογές
Σε εφιαλτικές προειδοποιήσεις για μια νέα πανδημία που είναι «απολύτως αναπόφευκτη» προχώρησε ο πρώην επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης Sir Patrick Vallance, προτρέποντας την επερχόμενη κυβέρνηση της Βρετανίας να επικεντρωθεί στην προετοιμασία για τη διαχείριση και αντιμετώπισή της, δεδομένου ότι «δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Συμβουλή προς την επερχόμενη κυβέρνηση
Σύμφωνα με τον Guardian, μιλώντας σε εκδήλωση πάνελ στο φεστιβάλ Hay στο Powys, ο Vallance δήλωσε ότι με την ευκαιρία των εκλογών στη Βρετανία υπάρχουν «σαφώς ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν». Ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση είναι να εφαρμόσει «καλύτερη επιτήρηση για να είναι σε θέση να εντοπίσει αυτά τα πράγματα», είπε.
Επανέλαβε επίσης αυτό που είπε στους ηγέτες της G7 το 2021, ότι «πρέπει να είμαστε πολύ πιο γρήγοροι, πολύ πιο ευθυγραμμισμένοι – και υπάρχουν τρόποι για να το κάνουμε αυτό – στην εξεύρεση ταχέων διαγνωστικών δοκιμών, ταχέων εμβολίων, ταχέων θεραπειών, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να λάβουμε τα ακραία μέτρα που εφαρμόστηκαν» κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Τα μέτρα που συνιστά είναι δυνατόν να εφαρμοστούν, πιστεύει ο Vallance, αλλά «απαιτούν κάποιο συντονισμό».
Συστήνει «ετοιμότητα για μια νέα πανδημία, όπως προετοιμάζονται στις ένοπλες δυνάμεις»
Είπε ότι μέχρι το 2023 η G7 είχε «κατά κάποιο τρόπο ξεχάσει» τα σημεία που είχε διατυπώσει το 2021. «Δεν μπορείτε να το ξεχάσετε», προέτρεψε, συνιστώντας να αντιμετωπιστούν οι προετοιμασίες για την πανδημία με τον ίδιο τρόπο όπως και οι ένοπλες δυνάμεις.
«Ξέρουμε ότι πρέπει να έχουμε στρατό, όχι επειδή θα γίνει πόλεμος φέτος, αλλά ξέρουμε ότι είναι ένα σημαντικό μέρος αυτού που χρειαζόμαστε ως έθνος», είπε. «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την ετοιμότητα με τον ίδιο τρόπο και να μην τη θεωρήσουμε ως κάτι εύκολο να συνεχίσουμε να κάνουμε περικοπές όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις πανδημίας, διότι δεν θα υπάρξουν ενδείξεις πανδημίας».
Χαρακτήρισε την προτεινόμενη συμφωνία του ΠΟΥ για συνεργασία των χωρών στην προετοιμασία για πανδημίες ως ένα από τα «βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση […] αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμα αρκετή εστίαση».
Έχασα τον άντρα μου εντελώς ξαφνικά πριν από 5 χρόνια. Ο θάνατος του με πόνεσε πάρα πολύ. Ήμασταν πολλά χρόνια μαζί. Δεν είχαμε παιδιά, αλλά ήμασταν μόνο οι δυο μας, πάντα αγαπημένοι και ευτυχισμένοι μαζί.
Άργησα πολύ να συνέλθω. Ακόμα και σήμερα θα έλεγα ότι το θάνατό του δεν τον έχω ξεπεράσει, έπρεπε όμως κάποια στιγμή να πάρω τα πάνω μου, να βγω από το σπίτι και να κάνω κάτι για μένα. Δεν ήθελα να γεράσω μόνη μου. Φοβόμουν να είμαι μόνη μου.
Έτσι μετά από παρότρυνση γονέων, συγγενών και φίλων αποφάσισα να πετάξω τα μαύρα, να κοινωνικοποιηθώ και πριν από μερικούς μήνες ξεκίνησα μία σχέση με έναν άντρα που γνώριζα από το επαγγελματικό μου περιβάλλον.
Πολύ συμπαθητικός, πολύ κύριος και πολύ μετρημένος ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Σε αυτό το σημείο να σας πω πως ό, τι λατρεύω σε έναν άνθρωπο είναι το χιούμορ του και ο σύντροφός μου διέθετε μπόλικο. Περνούσα πολύ ωραία μαζί του. Με έκανε να γελάω, κάτι που μου είχε λείψει πολύ μέχρι που είπε κάτι και με έκανε να καταλάβω πως η αίσθηση του χιούμορ του είχε κάποια θεματάκια.
Προχτές βράδυ είπαμε να βγούμε για φαγητό τώρα που άνοιξε και η εστίαση και έτσι ντύθηκα, στολίστηκα και ξεκινήσαμε να πάμε σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί που πάμε συχνά. Επειδή ήταν κουρασμένος από τη δουλειά του είπα να οδηγήσω εγώ και έτσι έγινε. Στο δρόμο σε μία μεγάλη ευθεία πάτησα λίγο παραπάνω το γκάζι και τότε γύρισε και μου είπε: «Είσαι τρελή; Θες να με σκοτώσεις και να με στείλεις στα θυμαράκια να πάω να βρω τον πρώην σου; Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα με περιμένει με το βούρδουλα στο χέρι που τόλμησα να απαυτώσω τη γυναίκα του» και άρχισε να γελάει μόνος του σαν το υστερικό.
Νόμιζε πως έκανε χιουμοράκι αλλά εγώ προσωπικά το βρήκα πολύ προσβλητικό και άκομψο αυτό που είπε. Τον κοίταξα με μάτια γουρλωμένα αλλά δεν έδειξε να καταλαβαίνει τι είπε. Πού το βρήκε το δικαίωμα να μιλάει έτσι για τον άντρα μου; Ποιος του έδωσε τόσα θάρρετα; Από πού κι ως πού; Εκνευρίστηκα τόσο που όλο το βράδυ δεν είπα κουβέντα. Το κατάλαβε πως είχα θυμώσει με κάτι αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει με τι. Για τέτοια νοημοσύνη μιλάμε.
Το μέλλον της σχέσης αυτής φαντάζει αβέβαιο. Δεν θα ανεχτώ οποιαδήποτε προσβολή ή χλευασμό στο πρόσωπό του ανθρώπου αυτού ειδικά από έναν άσχετο που πρόσφατα μπήκε στη ζωή μου και δεν κατέχει και κάποια ιδιαίτερη θέση. Κάποια στιγμή θα κάνω μία σοβαρή κουβέντα μαζί του αλλά προς το παρόν περιμένω την επόμενη γκάφα του για να τον «στείλω»… νύχτα. Προτιμώ να γεράσω μόνη μου παρά με τον κάθε χάχα που νομίζει ότι είναι και αστείος και προσβάλλει πεθαμένους ανθρώπους.
Η ταινία “Το Χάος που Άφησε Πίσω της” με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Τσορτέκη και τη Μαρίνα Σιώτου διακρίθηκε στο 770 φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών
Η ταινία “Το Χάος που Άφησε Πίσω της” με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Τσορτέκη και τη Μαρίνα Σιώτου διακρίθηκε στο 770 φεστιβάλ κινηματογράφου που σημειώθηκε στις Κάννες.
Ειδικότερα, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Νίκου Κολιούκου έκανε πρεμιέρα στις Κάννες και κέρδισε το δεύτερο μεγάλο βραβείο του Επίσημου Διαγωνιστικού Σπουδαστικού Τμήματος του Φεστιβάλ, LΑ CINEF.
Η ταινία επιλέχθηκε από 2.263 συμμετοχές νέων δημιουργών απ’ όλον τον κόσμο και διαγωνίστηκε ανάμεσα σε άλλες 17.
Το “The Chaos She Left Behind” απέσπασε εξ ημισείας το δεύτερο βραβείο με το “Out the Window Through the Wall” σε σκηνοθεσία Αζια Σεγκάλοβιτς.
Ο Γιάννης Τσορτέκης μαζί με τους συντελεστές της ταινίας βρέθηκαν στην πρεμιέρα της ταινίας τους στις Κάννες, με τον γνωστό πρωταγωνιστή να δημοσιεύσει στο instagram φωτογραφίες από κόκκινο χαλί.
Με λένε Χαρά και θέλω να σας μιλήσω δεν εχω σε ποιον να το πω.
Είμαι 15χρονών δεν εχω αδέρφια. Οι γονείς μου νόμιζα ήταν αγαπημένοι και ευτυχισμένοι. Δεν είχαμε καυγάδες σπίτι μας, πάντα ήταν το μονιασμένο ζευγάρι, παντού μαζί οι δυο τους. Μέχρι πριν μια εβδομάδα ένιωθα τυχερή που μεγάλωνα σε μια τέτοια οικογένεια.
Μένω σε νησί, η κοινωνία εδώ είναι κλειστή και όλα μαθαίνονται. Ποτέ δεν είχα ακούσει κάτι κακό για τους γονείς μου. Πριν μια εβδομάδα όμως, είδα με τα μάτια μου την υποκρισία. Να βγαίνει από ένα ξενοδοχείο. Η μητέρα μου με τον αδερφό του πατέρα μου. Έφυγα νωρίτερα από το φροντιστήριο γιατί την τελευταία ώρα ένιωσε αδιαθεσία ο καθηγητής και μας άφησε. Περνώντας από το δρομάκι που οδηγεί στο σπίτι μου, τους είδα. Η φιγούρα της μάνας μου, μου φάνηκε γνώριμη από μακριά αλλά δεν ήμουν σίγουρη. Πλησίασα πιο κοντά, σιγουρεύτηκα. Έβγαιναν από το ξενοδοχείο με τον αδερφό του πατέρα μου, φιλήθηκαν παθιασμένα και έφυγαν ο κάθε ένας σε διαφορετική κατεύθυνση. Ένιωθα κάποιος να με σφίγγει απ’ τον λαιμό, έχανα αέρα.
Ο θείος μου εχει δύο παιδιά και είναι παντρεμένος. Ήρθε πέρσι και έμεινε μόνιμα στο νησί μας, άνοιξε εδώ ένα καφέ και ο πατέρας μου τον βοήθησε γιατί χάρηκε που θα είχε κοντά του τον αδερφό του. Φαίνεται πως περισσότερο χάρηκε η μητέρα μου. Έχω αρχίσει και συνδέω στο μυαλό μου, όλη την ιστορία. Τα περίεργα βλέματα μεταξύ τους που δεν πρόσεχα, τα τυχαία αγγίγματα που τα πέρναγα για αθώα. Από εκείνη τη μερα δεν μιλάω σε κανέναν σχεδόν, λίγο μόνο στον μπαμπά μου.
Να του μιλήσω να τους διώξει και τους δύο που κάθονται και τον κοροϊδεύουν; Τί να κάνω; Κοντεύω να τρελλαθώ!
Ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε τον 20ο τίτλο του στον θεσμό του Κυπέλλου, αφήνοντας τον Άρη για μία ακόμη χρονιά χωρίς τίτλο (μοναδική του επιτυχία το Κύπελλο του 1970) σ’ έναν τελικό που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα από ποδοσφαιρικής άποψης.
Στο άδειο Πανθεσσαλικό (την ίδια ώρα που σε Αγγλία και Γερμανία είχαμε κατάμεστα γήπεδα με οπαδούς και των δύο ομάδων χωρίς νεκρές ζώνες) για 97 λεπτά είχαμε μια πραγματική μάχη με πολλά νεύρα, τρεις κόκκινες κάρτες (όλες σωστές) και ελάχιστες φάσεις για γκολ…
Ο Άρης ήταν αυτός που είχε τις πιο μεγάλες στιγμές (ειδικά στο διάστημα 55′-56′), αλλά ο Παναθηναϊκός βρήκε το χρυσό γκολ στο 90’+7′ με τον Βαγιαννίδη στην πρώτη τελική των πράσινων στην αντίπαλη εστία!
Το ματς
Το ξεκίνημα του τελικού είχε καλό ρυθμό, αλλά και νευρικότητα όπως αναμενόταν.
Ο Άρης δικαιώνοντας τις προβλέψεις έδωσε χώρο στον Παναθηναϊκό που είχε περισσότερη ώρα τη μπάλα στα πόδια του και προσπαθούσε με κάτω τη μπάλα να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Την ίδια ώρα δεν ρίσκαρε και κυρίως με μακρινές μπαλιές προσπαθούσε να βρει στην πλάτη της άμυνας Μορόν ή Ζαμόρα.
Ούτε το ένα σχέδιο απέδιδε, ούτε το άλλο κι ενώ φαινόταν ο αγώνας να έχει… σβήσει, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαμε τις πρώτες ευκαιρίες στο ματς, οι οποίες μάλιστα ήταν και πολύ καλές.
Στο 25′ ο Άρης άγγιξε το γκολ όταν από την εκτέλεση φάουλ ο Φαμπιάνο πετάχτηκε στο δεύτερο δοκάρι και έπιασε την κεφαλιά με τον Λοντίγκιν να κάνει εντυπωσιακή επέμβαση με το ένα χέρι και τους αμυντικούς να διώχνουν προ του Μορόν.
Η απάντηση του ΠΑΟ ήρθε στο 27′ όταν ο Μαντσίνι βρήκε χώρο στην περιοχή του Άρη, ελίχθηκε και σούταρε από καλή θέση με τον Κουέστα να μπλοκάρει.
Η ελπίδα ότι αυτές οι δύο φάσεις θα έφερναν και τη γενικότερη αφύπνιση των δύο ομάδων, αποδείχθηκαν φρούδες με το υπόλοιπο του πρώτου ημιχρόνου να εξελίσσεται σε… κλωτσοπατινάδα και πιο σημαντική στιγμή ήταν ο τσαμπουκάς Ζαμόρα-Κώτσιρα που τους κόστισε από μία κίτρινη κάρτα.
Κι όμως εκείνη η φάση αποδείχθηκε καθοριστική καθώς στο 51′ ο Ζαμόρα έκανε τρομερή ντρίμπλα στον Έλληνα αμυντικό που τον βρήκε στα σταθερό του πόδι και η Φραπάρ του έδειξε τη δεύτερη κίτρινη αλλάζοντας τις ισορροπίες στο ματς.
Μαζί κει το μομέντουμ στο ματς με τον Άρη να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το σοκ των πράσινων και την απουσία δεξιού οπισθοφύλακα χτυπώντας δύο φορές μέσα σε ένα λεπτό από εκείνη την πλευρά.
Στο 55′ ο Ζαμόρα έφυγε στην κόντρα και σούταρε εντός περιοχής με τον Γέντβαϊ να κάνει σωτήριο τάκλιν… Στο 56′ ο ίδιος παίκτης μετά το γύρισμα του Σουλεϊμάνοφ αστόχησε στο πλασέ που έκανε από το ένα μέτρο χάνοντας απίθανη ευκαιρία.
Ο Κόντης είχε σηκώσει για ζέσταμα τον Βαγιαννίδη ο οποίος μπήκε τελικά στο 62′ (στην πρώτη διακοπή μετά τις ευκαιρίες του Άρη), αλλά τρία λεπτά αργότερα προέκυψε εκ νέου ισορροπία στο ματς. Ο Νταρίντα προσπάθησε να διεκδικήσει τη μπάλα από τον Αράο, πάτησε τον Βραζιλιάνο και αντίκρισε κι αυτός 2η κίτρινη κάρτα αφήνοντας τον Άρη με 10 παίκτες.
Κάθε φάση πλέον είχε τρομερές μονομαχίες για να φτάσουμε στο 70′ όταν η Φραπάρ έβγαλε από την τσέπη της για τρίτη φορά την κόκκινη κάρτα! Ο Ζουλ δέχθηκε το φάουλ από τον Μπακασέτα έξω από την περιοχή του, αλλά ο Καμερουνέζος μπροστά στα μάτια της Γαλλίδας ρέφερι σήκωσε το πόδι και χτύπησε τον αρχηγό της Εθνικής.
Μέσα σε δέκα λεπτά το αριθμητικό πλεονέκτημα του Άρη είχε γίνει… μειονέκτημα και ο Παναθηναϊκός πήρε ξανά τα ηνία του αγώνα. Ο Άρης είχε 7 παίκτες στα πέριξ της περιοχής του και τον Μορόν στο κέντρο μήπως και εκμεταλλευτεί κανένα διώξιμο.
Κι όμως με μείον τρεις παίκτες στον αγωνιστικό χώρο φάσεις δεν προέκυψαν, καθώς στην εξίσωση είχε μπει και ο παράγοντας κούραση, για να φτάσουμε στο 90’+3′ όταν ο Μπακασέτας σούταρε με δύναμη και η μπάλα πέρασε δίπλα από το δοκάρι του Κουέστα….
Κι ενώ όλα έδειχναν ότι πάμε σε παράταση στο 90’+7 ο Μπερνάρ ίσως στην καλύτερη του ενέργεια στο ματς, απέφυγε τον Σουλεϊμάνοφ κι όταν έπεσε πάνω του ο Φαμπιάνο την… έσπασε στον Χουάνκαρ με τον Ισπανό να βγάζει τη γλυκιά σέντρα στο δεύτερο δοκάρι και τον Βαγιαννίδη να εκτελεί τον Κουέστα για το 1-0!
Το γκολ ελέγχθηκε από το VAR, οι παίκτες του Άρη αποσβολωμένοι προσπαθήσαν να καταλάβουν τι έγινε, αλλά δεν είχαν τον χρόνο καθώς με τη σέντρα η Γαλλίδα ρέφερι σφύριξε τη λήξη του αγώνα…
Για την κατάσβεση της φωτιάς στο σημείο έσπευσαν έξι πυροσβέστες με τρία οχήματα και επιπλέον ενισχύσεις από το Δήμο Βόρειας Κέρκυρας
Φωτιά σε τουριστικό λεωφορείο εκδηλώθηκε σήμερα το πρωί στην επαρχιακή οδό στην περιοχή Δάφνη, στη Βόρεια Κέρκυρα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες οι επιβάτες βγήκαν άμεσα από το λεωφορείο, ενώ μέχρι να φτάσουν τα Πυροσβεστικά Οχήματα πολίτες έτρεξαν με πυροσβεστήρες για να την σβήσουν πριν προλάβει να επεκταθεί στην παρακείμενη δασική περιοχή.
Δείτε βίντεο
Για την κατάσβεση της φωτιάς στο σημείο έσπευσαν έξι πυροσβέστες με τρία οχήματα και επιπλέον ενισχύσεις από το Δήμο Βόρειας Κέρκυρας.
Ευτυχώς δεν αναφέρθηκε κάποιος τραυματισμός ενώ το λεωφορείο κάηκε ολοσχερώς.
Η Chloe Guan-Branch από την Οτάβα του Καναδά, η οποία είχε τραβήξει το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης παγκοσμίως με τη γέννησή της σε αεροπλάνο το 2015, βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της λίγο μετά τα πέμπτα της γενέθλια το 2020.
Βία και Απειλές Αυτοκτονίας
Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο πατριός της Chloe, Justin Cassie-Berube, ήταν χειριστικός και καταχρηστικός, απειλώντας ακόμη και με αυτοκτονία αν η μητέρα της Chloe τον εγκατέλειπε.
Τραγικό Τέλος
Η μικρή Chloe πέθανε από άγριο ξυλοδαρμό, που όπως αποκαλύφθηκε, υπέφερε τακτικά για σχεδόν ένα χρόνο. Η μητέρα της, παρά τους έντονους πόνους που υπέφερε το παιδί από τραυματισμό στην κοιλιακή χώρα, αρνήθηκε να την πάει στο νοσοκομείο, φοβούμενη ότι οι αρχές θα την κατηγορούσαν για τις μελανιές που είχε το παιδί.
Καταδίκη του Πατριού
Ο Justin Cassie-Berube καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία, εγκληματική αμέλεια που προκάλεσε θάνατο, μη παροχή των αναγκαίων για τη ζωή, καθώς και επίθεση που προκάλεσε σωματική βλάβη, σύμφωνα με το CBC. Οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της υπόθεσης έγιναν γνωστές μόλις την περασμένη εβδομάδα.
Η Ιστορία της Γέννησης
Η Chloe γεννήθηκε την Ημέρα της Μητέρας το 2015, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης προς την Ιαπωνία, γεγονός που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης. Η μητέρα της είχε δηλώσει τότε ότι δεν γνώριζε ότι ήταν έγκυος, ενώ η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την ιστορία της οικογένειάς της.
«Απλά δεν θέλω να δω το πρόσωπό της πια μελανιασμένο και χτυπημένο»
Μήνες μετά τη γέννησή της, η Chloe απομακρύνθηκε από τους γονείς της και τέθηκε υπό τη φροντίδα της Εταιρείας Βοήθειας Παιδιών λόγω ανησυχιών για τους καβγάδες του ζευγαριού. Η Guan και ο Branch χώρισαν αμέσως μετά και αποξενώθηκαν.
Η Chloe επέστρεψε στη μητέρα της όταν ήταν 3 ετών και τον Φεβρουάριο του 2019, η Guan και η κόρη της μετακόμισαν στην Οτάβα για να ζήσουν με τον νέο φίλο της, τον Cassie-Berbue.
Ο Cassie-Berube ήταν χειριστικός και καταχρηστικός, σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, και απειλούσε να αυτοκτονήσει αν ποτέ η Guan τον εγκατέλειπε.
Τα σημάδια
Τον Αύγουστο του 2019, ένας γείτονας παρατήρησε μώλωπες στα χέρια της Chloe. Στη συνέχεια, γύρω στα Χριστούγεννα, ο ίδιος γείτονας θυμήθηκε ότι είδε το παιδί με ένα «μελανιασμένο και χτυπημένο» πρόσωπο, κατέθεσε.
Ένα μήνυμα κειμένου από τον Νοέμβριο του 2019 που ανακάλυψε η αστυνομία δείχνει την Guan να λέει στον Cassie-Berube να μην πειράξει το πρόσωπο του παιδιού.
«Απλά δεν θέλω να δω το πρόσωπό της πια μελανιασμένο και χτυπημένο», έγραψε. «Δεν θέλω να βγαίνω έξω και να πρέπει να καλύπτω το πρόσωπό της επειδή έχει σημάδια πάνω του. Αυτό είναι ύποπτο».
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας η κακοποίηση της Chloe εντάθηκε.
Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα λίγο πριν κλείσει τα 5 έτη, υπέστη ρήξη της ουροδόχου κύστης.
Ο Cassie-Berube κάλεσε την αστυνομία στις 15 Μαΐου, όταν βρήκε τη Chloe να μην αναπνέει στο κρεβάτι της μετά από μέρες βασανιστικού πόνου.
Ένας ιατροδικαστής επιβεβαίωσε ότι πέθανε από αμβλύ τραύμα στην ουροδόχο κύστη της.
Eίχε επίσης αρκετές εμφανείς μελανιές στο πρόσωπό της και σε όλο της το σώμα που «δεν ήταν από μια απλή πτώση», πολλαπλά επουλωμένα κατάγματα πλευρών και πιθανά εγκαύματα από τσιγάρο κοντά στη μέση της, κατέθεσε ο ιατροδικαστής.
«Διαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό»
Η αιτία του θανάτου της προσδιορίστηκε ως οξεία ουραιμία – μια κατάσταση που προκαλεί έντονο πόνο και προκαλεί ναυτία και εμετό καθώς τα απόβλητα εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος.
Ο Cassie-Berube παραδέχτηκε ότι χτύπησε βίαια το παιδί, αλλά δήλωσε ότι δεν τη χτύπησε στην κοιλιά. Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν αν η ρήξη προκλήθηκε από γροθιές ή από πτώση.
Τους δύο μήνες πριν από το θάνατό της, ο Cassie-Berbue παραδέχτηκε ότι έπινε σε σημείο που να χάνει τις αισθήσεις του.
Κατά τη διάρκεια της καταδίκης του την 1η Μαρτίου του 2024, ένας δικαστής δήλωσε ότι ο Cassie-Berube «δεν ήταν πιστευτός όταν προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει το ρόλο του» στο θάνατο της Chloe.
«Διαψεύδει τον εαυτό του πολλές φορές, παραδέχτηκε ότι είπε ψέματα σε ορισμένες περιπτώσεις και μερικές φορές ωραιοποίησε κατάφωρα τμήματα της αφήγησής του», είπε ο δικαστής.
