«Παραμένει βουβός, είναι συντετριμμένος και κλεισμένος μέσα στο σπίτι».
Σε βαρύ πένθος έχει βυθιστεί τα τελευταία 24ωρα ο σπουδαίος τραγουδιστής, Νότης Σφακιανάκης καθώς εχθές, Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, έγινε γνωστό ότι η σύζυγός του, Κίλι, έφυγε από την ζωή μετά από σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε με την υγεία της – δείτε εδώ από τι έπασχε. Μάλιστα, η ίδια άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της με την κόρη της στο πλευρό της, την ημέρα των γενεθλίων του καλλιτέχνη.
Σήμερα λοιπόν, Τρίτη 4 Νοεμβρίου, εκπομπή Το Πρωινό έκανε μεγάλες αποκαλύψεις σχετικά με την κηδεία της Κίλι Σφακιανάκη, αλλά και όλες τις τελευταίες εξελίξεις με την νεκροτομή και νεκροψία της άτυχης γυναίκας. Συγκεκριμένα, ο Τάσος Τεργιάκης, αποκάλυψε αρχικά: «Η σορός της παραμένει στο Ασκληπιείο. Θα τηρηθεί το πρωτόκολλο θανάτου εκτός νοσοκομείου. Ήταν νεκρή όταν την πήγαν εκεί. Στο Γουδί θα γίνει νεκροτομή και νεκροψία. Τα δύο παιδιά της πήγαν στο νοσοκομείο. Ο Νότης δεν πήγε στο νοσοκομείο. Τα παιδιά πήραν την αναγγελία θανάτου της μητέρας τους».
Η Φαίη Φώτου τότε, πρόσθεσε: «Τραγική φιγούρα είναι η κόρη τους, Αφροδίτη. Μπορεί η κατάσταση να ήταν δύσκολη, όμως τους αρκούσε που υπήρχε η παρουσία της. Έχουν πάει να τους συμπαρασταθούν πολλοί φίλοι. Ενδέχεται να μην ταφεί και να προχωρήσουν σε καύση. Αναμένεται να δούμε αν αυτό θα συμβεί ή όχι. Ο Σφακιανάκης παραμένει βουβός. Είναι συντετριμμένος και κλεισμένος μέσα στο σπίτι».
Τότε, ο παρουσιαστής, Γιώργος Λιάγκας, σχολίασε: «Της παρείχε τα πάντα, αν μένανε μαζί στο ίδιο σπίτι ή όχι, δεν έχει σημασία. Διαζύγιο δεν υπήρχε».
Τι λένε οι γείτονες της Κίλι Σφακιανάκη
Η γειτόνισσα της Κίλι Σφακιανάκη με την οποία είχε καλές σχέσεις, μίλησε στην εκπομπή αποκαλύπτοντας για εκείνη: «Ήταν ένας άγγελος, καλοκάγαθη. Ήταν με όλους τους γείτονες φιλική. Μόνο καλά λόγια έχω να πω. Θέλω να πω ότι ήταν από τα σπάνια άτομα, που μπορώ να πω φανταστικός άνθρωπος. Αυτή μόνο με τον καλό λόγο ήταν στο στόμα».
Δημοσιογράφος: «Τα τελευταία χρόνια ήταν άρρωστη;».
Γειτόνισσα: «Ναι, ήταν. Δύο – τρία χρόνια. Είχε δύο νοσοκόμες. Είχε και το πρωί και τη νύχτα».
Δημοσιογράφος: «Ο κύριος Σφακιανάκης έμενε μαζί της;».
Γειτόνισσα: «Στο τέλος όχι, δεν έμενε μαζί. Δεν τον έβλεπα».
“Εδώ και 4-5 χρόνια, συναναστρεφόμενος με κόσμο σε διάφορες δημόσιες δραστηριότητες ή στην ιδιωτική μου θεραπευτική πρακτική, οι περισσότεροι γονείς μού έλεγαν το εξής: «Έχουμε προβλήματα με το παιδί. Μήπως πρέπει να το πάω σε ψυχολόγο;»
Από την αδρή λοιπόν κατεύθυνση που τους έδινα, ακούγοντας λίγα πράγματα, πρόσεξα ότι 9 στις 10 φορές τούς έλεγα ότι σαν γονείς να κάνετε αυτό, εκείνο, και κατέληγα να τους λέω ότι το παιδί δεν χρειαζόταν ψυχολόγο, αλλά γονείς.
Spiros71, CC BY-SA 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0>, via Wikimedia Commons
Αυτή η φράση καμπάνισε σιγά σιγά στο μυαλό μου, μάζεψε όλες αυτές τις θεραπευτικές εμπειρίες και γνώσεις που βρίσκονται πίσω από αυτό το βιβλίο και άνοιξε τον δρόμο για να γεννηθεί η άποψη ότι 9 φορές στις 10 τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, αλλά γονείς.
Μιλώντας, βέβαια, πάντα για συνηθισμένα παιδιά, με συνηθισμένους γονείς, σε συνηθισμένες οικογένειες. Εκεί πέρα είναι κατά κανόνα θέμα ανατροφής και όχι θεραπείας.
Πότε ξεκινάει η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού;
Η διαπαιδαγώγηση ξεκινάει πριν ακόμα γεννηθεί το παιδί, από τη στιγμή που υπάρχει μέσα στη φαντασία και στην επιθυμία των γονέων.
Οι γονείς τότε καλούνται να ρυθμιστούν οι ίδιοι σωστά, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη γονεϊκή λειτουργία, να μπορέσουν να λειτουργήσουν ως γονείς. Αν δεν είναι έτοιμοι αυτοί, όταν γεννηθεί το παιδί, θα υπάρξουν τριβές. Διότι, δυστυχώς, τα περισσότερα πράγματα δεν τα συζητούν οι άνθρωποι, γιατί τα θεωρούν αυτονόητα.
Είναι αυτά που έχουν οι ίδιοι σαν ηθικές αξίες και σαν τεχνογνωσία, φυτεμένα βαθιά μέσα στο μυαλό τους από τις προηγούμενες γενιές, από τους γονείς τους. Υπάρχει μεν με τα χρόνια εξέλιξη, αλλά υπάρχει και ένας πυρήνας ηθικών αναφορών και μια γενική ιδέα του κόσμου, που μεταβιβάζεται έστω και ασυνείδητα.
Μπορούμε να αποφύγουμε τα λάθη των γονιών μας; Τι γίνεται αν κάποιος δεν συμφωνεί με τον ηθικό πυρήνα των γονιών του;
Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να είναι κανείς ειλικρινής με τον εαυτό του και να εξετάσει πολύ προσεκτικά και με νηφαλιότητα τι είναι σωστό και τι λάθος, τι μπορεί να κρατήσει και τι όχι.
Η σχέση παιδιού και γονιού είναι γεμάτη πάθος και περιστατικά, που σημαίνει ότι δεν έχουμε αρκετή απόσταση ώστε να κρίνουμε. Συνεπώς δεν πρέπει να βιαζόμαστε να μετατοπίσουμε στους γονείς μας τα λάθη και τις ευθύνες.
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως υπερβάλλουμε κάπου, επηρεασμένοι από τις δύσκολες συναισθηματικές διαστάσεις που έχουν οι στενές σχέσεις, όπως είναι αυτές μεταξύ παιδιών και γονιών. Από τη στιγμή που είναι ειλικρινής και στοχαστεί, και ενδεχομένως κουβεντιάσει και με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύεται, είναι στο χέρι του να πει δεν θα το κάνω έτσι, θα το κάνω αλλιώς.
Τι σημαίνει, όμως, να είσαι γονιός;
Το να είσαι γονιός είναι τέχνη, που σημαίνει ότι απαιτεί τεχνογνωσία και ευαισθησία, είναι στάση ζωής.
Μέχρι και την προηγούμενη γενιά, αυτή η μετάβαση γινόταν αυθόρμητα. Όμως με τις ραγδαίες αλλαγές στις Δυτικές κοινωνίες, έχουν χαθεί πολλές κοινές αναφορές ανάμεσα στους γονείς μας και στους σημερινούς νέους γονείς. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν χάσματα και στην τεχνογνωσία πώς μεγαλώνεις ένα παιδί, αλλά και στην αίσθηση του κόσμου που χαρακτηρίζει τη μία γενιά μετά την άλλη.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα κομμάτι που μεταδίδεται κοινωνικά, υπάρχει όμως κι ένα κομμάτι που εξαρτάται από τις παρούσες συνθήκες κάθε φορά, και είναι αλήθεια ότι αυτή η τέχνη του γονιού μαθαίνεται. Είτε διδάσκεται ρητά, είτε με έμμεσο αυθόρμητο τρόπο. Γονιός λοιπόν γίνεσαι, δεν γεννιέσαι.
Τι χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά;
Ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά θέλει αγάπη και κανόνες. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν θέλει αγάπη γενικώς. Αλλιώς αγαπάς τον εραστή σου και την ερωμένη σου, αλλιώς αγαπάς τον φίλο σου, τον γνωστό σου, κάποιον συγγενή. Κάθε αγάπη πρέπει να ταιριάζει με τον δέκτη της.
Το παιδί θέλει έντεχνη αγάπη, με ειδική συνταγή. Αυτή η συνταγή έχει τρία συστατικά. Το πρώτο είναι η παρουσία, το δεύτερο η αποδοχή και το τρίτο η άφοβη καθοδήγηση.
Η παρουσία σημαίνει ότι το παιδί θέλει να αισθάνεται ότι οι γονείς του ήταν ανέκαθεν εκεί, πριν έρθει αυτό στον κόσμο, και θα είναι πάντα εκεί ό,τι και να γίνει. Μπορεί να το μαλώσουν, να του πουν οτιδήποτε, αλλά θα του πουν «μα τι είναι αυτό που έκανες, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ». Δηλαδή θα είναι πάντα κοντά του.
Το δεύτερο είναι η αποδοχή. Ότι δηλαδή θα κάνει κάτι σωστά, κάτι άλλο λάθος, θα είναι και όμορφο και άσχημο, αλλά θα αγαπιέται επειδή είναι παιδί τους. Που σημαίνει ότι οι γονείς λένε στο παιδί «σε θέλουμε να υπάρχεις έτσι όπως είσαι. Έχεις μια θέση μεταξύ μας». Αυτό είναι τεράστιας σημασίας για το παιδί, γιατί έτσι νιώθει την αποδοχή και στον έξω κόσμο.
Η άφοβη καθοδήγηση σημαίνει ότι κρατάς το παιδί σου σταθερά από το χέρι για να παίξει, για να πάτε βόλτα κ.ο.κ., και όπου πρέπει το συγκρατείς ή του δείχνεις τι πρέπει να κάνει.
Είναι σαν να θέτεις όρια;
Είναι κάτι παραπάνω από όρια. Ο κανόνας είναι βαθύτερη έννοια από τα όρια. Σαν να παίζεις μουσική, όπου υπάρχει η έννοια του σωστού και του φάλτσου. Το παιδί ζητάει να του δώσεις την τέχνη του ζην. Αυτό είναι ο κανόνας.
«Μπορεί να έχει λάθη αυτό που σε μαθαίνουμε, μπορεί εσύ να βρεις άλλους τρόπους να το κάνεις καλύτερα, αλλά εμείς αυτό ξέρουμε και σου το μεταδίδουμε, ώστε να ξέρεις την τέχνη της ζωής σε αυτό το περιβάλλον που ζεις τώρα, για να μπορείς να τα βγάλεις καλά πέρα».
Πώς θα ξέρει ένας γονιός πότε να θέσει τα όρια και ποιοι είναι οι κανόνες;
Σε αυτά ο καθένας έχει ήδη μέσα του μια γνώση. Και με αυτά που έχει στο μυαλό του, με αυτά πορεύεται. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας για όλους τους ανθρώπους, για όλες τις οικογένειες, για όλα τα παιδιά.
Το βασικότερο απ’ όλα, γιατί είναι η βάση της ανθρώπινης σχέσης, είναι ότι οι γονείς πρέπει να μάθουν στο παιδί τους να σέβεται τους γονείς τους επειδή είναι γονείς του και όχι για άλλον λόγο. Σε μια συνηθισμένη οικογένεια, το παιδί δεν είναι καλός κριτής για το πώς θα του φερθούν οι γονείς για να είναι καλοί γονείς.
Οι γονείς θα πορευθούν όπως οι ίδιοι καταλαβαίνουν. Απλώς πρέπει να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, ούτως ώστε αν δουν ότι κάτι δεν πάει καλά, να το σκεφτούν, να το συζητήσουν μεταξύ τους, με τους συγγενείς τους και, στο τέλος, ας πάνε να μιλήσουν με κάποιον ειδικό, αν δεν μπορούν να το λύσουν.
Στην αγάπη πρέπει να υπάρχουν όρια; Μερικές φορές από τη μεγάλη αγάπη πνίγουμε τον άλλον…
Αυτό είναι φάλτσο, επειδή η αγάπη των γονιών πρέπει να είναι έντεχνη αγάπη και όχι λουτρό αγάπης, που πετάς μέσα το παιδί και ό,τι γίνει. Πρέπει να ξέρεις ότι το παιδί δεν είναι εξάρτημα δικό σου, δεν ζει για εσένα, για να εκπληρώσει τα δικά σου ανεκπλήρωτα όνειρα και να γιατρέψει τις δικές σου απογοητεύσεις, αλλά φτιάχνεις ένα πλάσμα που από την πρώτη στιγμή της ζωής του έχει αυτοτέλεια.
Στις σχέσεις εξάρτησης γράψε λάθος. Σε κάθε τέχνη υπάρχει το σωστό και το λάθος. Στη μουσική το λέμε φάλτσο, στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, φάουλ. Όταν παίζεις ένα έντεχνο παιχνίδι, υπάρχει η έννοια του φάουλ. Η τέχνη του γονιού είναι η τέχνη της έντεχνης αγάπης που ταιριάζει στη σχέση του παιδιού με τον γονιό.
Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουν οι γονείς;
Το πιο δυσάρεστο και διαδεδομένο στο Δυτικό κόσμο είναι ότι οι γονείς φοβούνται να είναι γονείς. Φοβούνται το τρίτο στοιχείο, αυτό της άφοβης καθοδήγησης. Εν μέρει αυτό γίνεται για προσωπικούς λόγους. Κάποιοι είχαν πληγωθεί όταν ήταν παιδιά, κι αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού έμεινε ασυνείδητα ή ασυναίσθητα. Γιατί ο καθένας κουβαλάει τραύματα και απογοητεύσεις.
Αυτό που κάνει ασταθή τα πράγματα σήμερα και τους γονείς να φοβούνται να είναι γονείς, κι αυτό είναι το σύνηθες λάθος, είναι το γεγονός ότι η κοινωνία δεν τους εξοπλίζει με την τεχνογνωσία και τους συναισθηματικούς πόρους που θα τους έδειχναν πώς μεγαλώνεις ένα παιδί και ότι αξίζει τον κόπο να μεγαλώνεις ένα παιδί ακόμα και όταν χρειάζεται να κάνεις τον διαιτητή που θα σφυρίξει φάουλ, που θα δυσαρεστήσει, δηλαδή, τον αγαπημένο του.
Όταν ο προπονητής ή ο δάσκαλος της μουσικής σού λέει τι να κάνεις και σε διορθώνει, το κάνει για να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος, δεν σε κατακρίνει.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όπως ένα διαζύγιο, πώς θα αποφύγουν οι γονείς τα λάθη;
Το νόημα που θα πάρει ένα διαζύγιο εξαρτάται από το πώς θα το βιώσει ένα παιδί και κυρίως από το πώς θα του μιλήσουν οι μεγάλοι γι’ αυτό το πράγμα. Και θα πρέπει να του μιλήσουν λέγοντάς του αλήθεια και όχι ψέμα.
Αν επιχειρήσουν να πουν ψέμα σε ένα παιδί, το παιδί μπορεί να μην καταλαβαίνει το πρακτικό αντίκρισμα του ψέματος, αλλά καταλαβαίνει το συναισθηματικό αντίκρισμα. Συνεπώς θα μιλήσουν στο παιδί κάπως έτσι: «Χωρίζουμε για τον απλό λόγο ότι θέλαμε να είμαστε μαζί, επειδή αγαπηθήκαμε, κάναμε έναν, δύο, πέντε καρπούς της αγάπης μας και μετά, επειδή αποκλίνουν οι δρόμοι της αγάπης, επιλέξαμε να ζήσουμε χωριστά».
Αν, λοιπόν, οι γονείς το έχουν αφομοιώσει αυτό και το ζήσουν χωρίς τεράστιο δράμα (όχι χωρίς πόνο, γιατί πάντα ένας χωρισμός έχει πόνο, ακόμα κι όταν έχει εκπνεύσει η σχέση συναισθηματικά) και μιλήσουν με αυτόν τον απλό τρόπο στα παιδιά τους, και δεν προσπαθήσουν να πουν ποιος έφταιγε, ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός, τότε το παιδί θα πληγωθεί, θα πονέσει.
Γιατί, μην αυταπατόμαστε, το παιδί έχει ανάγκη και από τους δύο γονείς, αλλά θα μπορέσει να χωνέψει αυτήν τη νέα σχέση μεταξύ των μεγάλων, από τη στιγμή που δεν πλήττεται η σχέση με τους γονείς του. «Δεν χωρίζουν οι γονείς σου. Χωρίζουν τα δύο μέρη του ζευγαριού και θα συνεχίσουν να είναι γονείς σου σε όλη σου τη ζωή. Όσο σε αγαπούσαμε θα σε αγαπάμε».
Δεν είναι, όμως, τόσο αυτονόητα για όλους τους γονείς.
Όταν αποφασίζεις μια συμβίωση με σκοπό την οικογένεια, βλέπεις τον κόσμο περίπου από την ίδια οπτική γωνία που τον βλέπει και ο άλλος. Όταν χωρίσουν οι άνθρωποι, βλέπουν πια τα πράγματα από τελείως διαφορετική οπτική γωνία.
Και εκεί είναι μεγάλος ο πειρασμός και οι περισσότεροι άνθρωποι την πατάνε γιατί προσπαθούν να βρουν γιατί έγινε. Όταν χωρίζεις δεν βγάζεις άκρη. «Βρεθήκαμε μαζί για το καλό, δεν μας βγήκε και πάμε παρακάτω».
Αν αυτή την απλή αλήθεια την δεχτούν οι γονείς, ότι όταν χωρίσεις είναι αλλιώτικος ο τρόπος που βλέπει ο καθένας τα πράγματα, τότε είναι σχετικά εύκολο, αλλά όχι ανώδυνο, να βάλουν σε τάξη τη ζωή τους, ξέροντας ότι κάποια πράγματα θα τους πληγώσουν, αλλά ο χρόνος, η καλή σχέση και ο καλός λόγος θα επουλώσουν τις πληγές.
Αρκεί να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και να μην φοβούνται να είναι γονείς”.
Ο Νίκος Σιδέρης έχει γράψει το βιβλίο: “Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!”
Οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου με αφορμή τη σημερινή 572η επέτειο της Άλωσης.
«Η Κωνσταντινούπολη είναι για πάντα δική μας» δήλωσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή τη σημερινή 572η επέτειο της Άλωσης, τονίζοντας ότι η η σημερινή Τουρκία διατηρεί ζωντανό το πνεύμα καινοτομίας του σουλτάνου Μωάμεθ του Β’, το οποίο άλλαξε την εποχή εκείνη τη φιλοσοφία του πολέμου και οδήγησε στην κατάκτηση της Κωνστνατινούπολης από τους Οθωμανούς.
Δείτε το βίντεο:
«Ο Πορθητής δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος στρατιωτικός διοικητής και πολιτικός, αλλά και ένας λαμπρός επιστήμονας που ήταν πρωτοπόρος στη σύγχρονη μηχανική. Τα πυροβόλα που κατασκεύασε ο Πορθητής άλλαξαν εξ ολοκλήρου τη φιλοσοφία του πολέμου της εποχής εκείνης και έμειναν στην Ιστορία. Σήμερα, διατηρούμε ζωντανή αυτή τη γνώση, αυτό το πνεύμα της καινοτομίας που παραλάβαμε από τους προγόνους μας με τον ίδιο τρόπο και το μεταδίδουμε στις μελλοντικές γενιές. Συνεχίζουμε να αλλάζουμε τη σημερινή φιλοσοφία του πολέμου με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα μη επανδρωμένα υποβρύχια και πολλές άλλες τεχνολογίες» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Τούρκος πρόεδρος σε μία τελετή που έγινε στην περιοχή Μπέικοζ, στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, όπως αναφέρει η ΕΡΤ, από όπου εγκαινίασε μέσω βιντεοκλήσης σειρά δημοτικών πάρκων σε προάστια της Κωνσταντινούπολης.
«Σήμερα είναι η 572η επέτειος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, ενός από τα μεγαλύτερα έπη της ιστορίας μας. Στις 29 Μαΐου 1453, μια ιδιοφυΐα τακτικής και στρατηγικής, ένας νικηφόρος διοικητής κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη μαζί με έναν στρατό που πίστεψε και αφοσιώθηκε στον στόχο. Η πολιορκία 53 ημερών κατέληξε σε μια εκθαμβωτική νίκη υπό την ηγεσία του 21χρονου Πορθητή. Είθε η 572η επέτειος της Άλωσης να είναι ευλογημένη. Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος από τους στρατιώτες και τον διοικητή που την κατέκτησε» σημείωσε ο Ταγίπ Ερντογάν.
Σε άλλο σημείο της αναφοράς του στην επέτειο της Άλωσης της Πόλης ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε:
«Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης είναι πάνω απ’ όλα μια νίκη της γνώσης, της επιμονής και της πίστης. Η Κωνσταντινούπολη είχε πολιορκηθεί τέσσερις φορές στο παρελθόν από τον οθωμανικό στρατό, αλλά δεν μπόρεσε να την καταλάβει. Μόλις ο Πορθητής ανήλθε στον θρόνο σε ηλικία 19 ετών, σήκωσε αμέσως τα μανίκια για να αναπτύξει νέες μεθόδους, νέες τεχνικές, νέα όπλα και ξεκίνησε ένα πυρετώδες έργο. Έβαλε τον μάστορα Σαρούκα να κατασκευάσει νέα κανόνια για να γκρεμίσει τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, τα οποία θεωρούνταν αδιαπέραστα. Δοκίμασε πρώτα αυτά τα κανόνια, των οποίων τα βλήματα ζύγιζαν εκατοντάδες κιλά, στην Αδριανούπολη και στη συνέχεια τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Παρακολουθούσε προσωπικά κάθε στάδιο όλων αυτών των προετοιμασιών.
»Κατά τον πρώτο μήνα της πολιορκίας, η οποία άρχισε στις 6 Απριλίου, το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Ωστόσο, οι επιτυχίες τις τελευταίες 23 ημέρες άνοιξαν τον δρόμο σε μια νίκη που έμεινε στην παγκόσμια ιστορία. Ο Πορθητής, ο οποίος μετέφερε τα πλοία από ξηράς, είχε προετοιμάσει μία προαναγγελθείσα Άλωση βήμα προς βήμα με έξυπνες μεθόδους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό: Όταν αυτά τα νέα κανόνια που ονομάζονται “Σαχί” άρχισαν να χτυπούν τα τείχη, η πορεία της πολιορκίας άλλαξε. Το πρώτο ρήγμα άνοιξε στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού (Τόπκαπι). Το πρώτο λάβαρο υψώθηκε στα τείχη του Τοπκαπί. Από το μεσημέρι της 28ης Μαΐου, η Κωνσταντινούπολη και η Αγία Σοφία ήταν πλέον για πάντα δικές μας».
Τόσο τα ζευγάρια, όσο και οι αδέσμευτοι, πιθανότατα κάνουν την ίδια ερώτηση στον εαυτό τους: «Πόσο σεξ είναι το… νορμάλ να κάνω ανά εβδομάδα;»
Ο «μαγικός» αριθμός εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως ο τρόπος ζωής, η υγεία του καθενός, η σεξουαλική συμπεριφορά και η ηλικία.
Μια μελέτη από το Ινστιτούτο Kinsey έδειξε, ότι η ηλικία μπορεί να λειτουργήσει ως «πρόβλεψη» για τη μέση συχνότητα σεξουαλικών συνευρέσεων. Αυτή κυμαίνεται από μία φορά την εβδομάδα έως μία φορά το μήνα.
Συχνότητα σεξ: Τι διαπίστωσαν οι ερευνητές του Ινστιτούτου Kinsey
Τα άτομα μεταξύ 18 και 29 ετών κάνουν το περισσότερο σεξ, με μέσο όρο 112 φορές τον χρόνο, ή περίπου δύο φορές την εβδομάδα.
Τα άτομα ηλικίας 30-39 ετών το κάνουν 86 φορές το χρόνο, που ισοδυναμεί με 1,6 φορές την εβδομάδα.
Εκείνοι που είναι 40-49 ετών καταφέρνουν να κάνουν σεξ μόνο 69 φορές το χρόνο.
Προφανώς, αυτή η πτώση στην συχνότητα σεξουαλικών συνευρέσεων συμπίπτει με την αύξηση της ηλικίας. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις, οι καθημερινές πιέσεις και οι ασθένειες γίνονται επιβαρύνουν ολοένα και περισσότερο το σώμα και τον νου. Μια μελέτη διαπίστωσε, ότι οι φυσικές αλλαγές που συμβαίνουν καθώς γερνάμε, επηρεάζουν την συνολική ερωτική εμπειρία.
«Επί της ουσίας, αυτό που προέκυψε από αυτές τις μελέτες είναι ότι, καθώς μεγαλώνουμε, οι πιθανότητες μας να αναπτύξουμε χρόνιες παθήσεις υγείας αυξάνεται. Αυτό, με τη σειρά του, επηρεάζει αρνητικά τη συχνότητα και την ποιότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας», γράφει ο δρ Justin Lehmiller του Ινστιτούτου Kinsey.
Ο γάμος παίζει βασικό ρόλο
Το 34% των παντρεμένων ζευγαριών το κάνουν 2-3 τρεις φορές την εβδομάδα.
Το 45% κάνουν σεξ μερικές φορές το μήνα.
Και το 13% το κάνουν μόνο μερικές φορές το χρόνο.
Οπότε, τι συμπέρασμα πρέπει να βγάλετε για το πόσο συχνά κάνετε σεξ τώρα, στην ηλικία που είστε;
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι τα παντρεμένα ζευγάρια και εκείνα που έχουν σταθερές σχέσεις είναι πιο ευτυχισμένα όσο περισσότερο σεξ κάνουν. Αλλά αυτό το όφελος μειώθηκε μετά από ένα επίπεδο συχνότητας σεξουαλικής επαφής. Η ευτυχία των ερωτηθέντων στην έρευνα αυξήθηκε με τη συχνότερη σεξουαλική επαφή. Αλλά αυτή η συχνότητα θα μπορούσε να είναι τόσο μικρή, όσο και μόλις μία φορά την εβδομάδα. Όσοι το έκαναν τέσσερις ή περισσότερες φορές την εβδομάδα δεν ανέφεραν ότι ήταν πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που το έκαναν μία φορά την εβδομάδα.
Παρόλο που τα ζευγάρια μπορεί να αρχίσουν να έχουν λιγότερες σεξουαλικές επαφές όσο μεγαλώνουν, οι γυναίκες αναφέρουν ότι η σεξουαλική τους ζωή βελτιώνεται. Μια μελέτη του 2016 έδειξε, ότι αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι οι γυναίκες, όσο μεγαλώνουν, αισθάνονται και πιο άνετες με το σώμα τους. Αυτό τις οδηγεί να εκφράζονται σεξουαλικά με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και να γνωστοποιήσουν τις ανάγκες τους στο σεξ. Δηλαδή, οι γυναίκες εστιάζουν λιγότερο στη συχνότητα του σεξ και περισσότερο στις συναισθηματικές και προσωπικές πτυχές του. Ή ακόμα και στην εφαρμογή των δικών τους σεξουαλικών φαντασιώσεων.
Το σεξ σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να είναι επωφελές. Ανεξάρτητα από το εάν η συχνότητα σε ένα ζευγάρι είναι κάτω, πάνω ή ακριβώς στον μέσο όρο. Η ηλικία επιτρέπει στους ερωτικούς συντρόφους να εστιάζουν στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα του σεξ που κάνουν. Σε τελική ανάλυση, το συχνό μέτριο σεξ θα μπορούσε να οδηγήσει σε σεξουαλική δυσαρέσκεια σε μια σχέση. Ενώ το υπέροχο σεξ μπορεί να είναι αρκετό για να κρατήσει την… φωτιά αναμμένη.
Στην αγρυπνία του πατέρα μου στο χωρίο μας, η 8χρονη αδελφή μου έμεινε δίπλα στο φέρετρό του. Σιωπηλή, ακίνητη.
Νομίσαμε ότι ο πόνος είχε παγώσει την καρδιά της… μέχρι εκείνη τη νύχτα, όταν ξάπλωσε δίπλα του — και τότε συνέβη κάτι που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί.
Η αίθουσα μύριζε κρίνα και βουβούς λυγμούς. Η μικρή μου αδελφή, η Ελένη, στεκόταν ακίνητη δίπλα στο φέρετρο. Δεν έκλαιγε, δεν ανοιγόκλεινε τα μάτια της, απλώς κοιτούσε το ακίνητο πρόσωπό του, σαν να περίμενε να τον δει να ανασαίνει ξανά.
Οι μεγαλύτεροι ψιθύριζαν ότι ο πόνος την είχε «παγώσει», ίσως γιατί χάσαμε και οι δυο μας την μητέρα μας πολύ νωρίς από καρκίνο και δεν είχαμε μητρική φιγούρα. Εγώ όμως ήξερα την αδελφή μου, καταλάβαινε περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να φανταστούν οι μεγαλύτεροι.
Όταν τελείωσε η τελετή, οι άνθρωποι άρχισαν να φεύγουν σιγά-σιγά, λέγοντας πόσο «δυνατοί» ήμασταν. Η Ελένη αρνήθηκε να φύγει. Χρειάστηκαν δύο συγγενείς για να την απομακρύνουν απαλά από το φέρετρο, ώστε να μπορέσουν να το κλείσουν για τη νύχτα. Δεν φώναξε, δεν αντιστάθηκε, απλώς κοιτούσε το πρόσωπο του πατέρα μας, σαν να άφηνε ένα κομμάτι της εκεί.
Εκείνο το βράδυ, η μητριά μου η Ρεβέκκα και εγώ επιστρέψαμε στο σπίτι. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και πονεμένη. Η Ρεβέκκα ήταν σιωπηλή, σκούπιζε τα δάκρυά της κάθε λίγο. Είχε παντρευτεί τον πατέρα μας μόλις τρία χρόνια, μα είχε προσπαθήσει να είναι καλή μητριά… ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
Ήμουν δεκαέξι χρονών — αρκετά μεγάλη για να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά ανάμεσά τους. Τους άκουγα να μαλώνουν συχνά. Και τους τελευταίους μήνες πριν το «ατύχημα», ο πατέρας έδειχνε… φοβισμένος.
Τη νύχτα εκείνη, η Ελένη ήρθε στο δωμάτιό μου και ξάπλωσε στο κρεβάτι μου. Κρατούσε σφιχτά τη φωτογραφία του πατέρα από την αγρυπνία. Της είπα ψιθυριστά πως είναι εντάξει να κλάψει, αλλά δεν απάντησε.
Κατά τα μεσάνυχτα, ξύπνησα και είδα φως στο δωμάτιό της. Είχε φύγει.
Με έπιασε πανικός. Κατέβηκα τρέχοντας… και πάγωσα. Η εξώπορτα ήταν ανοιχτή. Ο κρύος αέρας περνούσε από τον διάδρομο. Βγήκα ξυπόλυτη στα χαλίκια και ακολούθησα το αχνό φως από το γραφείο τελετών απέναντι.
Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη!
Μέσα, το σκοτάδι έσπαζε μόνο από το φως των κεριών γύρω από το φέρετρο του πατέρα.
Κι εκεί — ξαπλωμένη δίπλα του, με το κεφάλι της στο στήθος του — ήταν η Ελένη. Τα μάτια της ανοιχτά, ήρεμα, τα δάχτυλά της να κρατούν το μανίκι του σακακιού του.
Ήμουν έτοιμη να της φωνάξω, όταν είδα τη Ρεβέκκα πίσω από το φέρετρο, τα χέρια της να τρέμουν. Δεν έπρεπε να είναι κι εκείνη εκεί.
Όταν τα χείλη της Ελένης άρχισαν να κινούνται, ψιθυρίζοντας κάτι στο σώμα του πατέρα μας, το πρόσωπο της Ρεβέκκας χλώμιασε.
Κι ύστερα άκουσα την Ρεβέκκα να ψιθυρίζει: «Το ξέρει.»
«Ελένη, έλα εδώ» της είπα τρέμοντας. Μα δεν κουνήθηκε. Συνέχισε να ψιθυρίζει στον πατέρα μας, σαν να του έλεγε ένα μυστικό μόνο εκείνος μπορούσε να ακούσει. Η Ρεβέκκα γύρισε αργά προς εμένα, το πρόσωπό της άσπρο μέσα στο φως των κεριών.
«Τι κάνεις εδώ;» φώναξε, πλησιάζοντας.
«Το ίδιο θα ρωτούσα κι εγώ,» της απάντησα. «Εσύ τι κάνεις εδώ, Ρεβέκκα;»
Δεν μίλησε. Για λίγα δευτερόλεπτα ακουγόταν μόνο το τρεμόπαιγμα των φώτων και η ψιλή φωνή της Ελένης. Ύστερα, η Ρεβέκκα την άρπαξε από το χέρι και την τράβηξε από το φέρετρο.
«Φεύγουμε» είπε.
Η Ελένη ξέσπασε σε κλάματα για πρώτη φορά μετά το ατύχημα.
«Άσε με! Ο μπαμπάς κρυώνει, παγώνει!»
Το χέρι της Ρεβέκκας έσφιξε. Έτρεμε — όχι από θλίψη, αλλά από φόβο. Την τράβηξε έξω κι εγώ τις ακολούθησα, φωνάζοντας: «Γιατί φοβάσαι; Τι συμβαίνει;»
«Σταμάτα!» φώναξε. «Δεν καταλαβαίνεις!»
Όμως άρχισα να καταλαβαίνω… όταν η Ελένη είπε κάτι που μου πάγωσε το αίμα.
«Ο μπαμπάς είπε να μην φτιάξουμε το αμάξι εκείνο το βράδυ» που είπε κλαίγοντας. «Μου το είπε πριν… είπε ότι τα φρένα ήταν μια χαρά»
Η Ρεβέκκα πάγωσε.
Η επίσημη έκθεση έλεγε ότι το αμάξι είχε πρόβλημα στα φρένα. Το είχαν χαρακτηρίσει ατύχημα. Αλλά αν η Ελένη είχε δίκιο…
Την επόμενη μέρα, δεν πήγα σχολείο. Άρχισα να ψάχνω. Στο γκαράζ βρήκα τις αποδείξεις των επισκευών του πατέρα. Η τελευταία — δύο μέρες πριν το ατύχημα — έδειχνε πλήρη αντικατάσταση του συστήματος φρένων. Πληρωμή με μετρητά. Υπογραφή του πατέρα.
Όταν η Ρεβέκκα γύρισε το απόγευμα, με βρήκε να κρατώ το χαρτί. Το πρόσωπό της χλώμιασε.
«Πού το βρήκες αυτό;» ψιθύρισε.
«Ήταν εδώ» της απάντησα. «Γιατί δεν είπες σε κανέναν ότι ο μπαμπάς είχε φτιάξει τα φρένα;»
Δεν μίλησε. Με κοίταξε με ένα βασανισμένο βλέμμα. Ύστερα είπε σιγά: «Δεν ξέρεις τι μου έκανε»
«Τι εννοείς;»
Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.
«Θα με άφηνε. Είπε ότι δεν άντεχε άλλο να ζει έτσι. Ότι θα έπαιρνε εσάς τις δύο και θα ξεκινούσε απ’ την αρχή.»
Πάγωσα. «Δηλαδή…»
Η φωνή της έσπασε.
«Δεν ήθελα να γίνει έτσι. Ήθελα μόνο να τον φοβίσω, να μην φύγει. Ξεβίδωσα μόνο ένα μπουλόνι… ένα μόνο. Αλλά εκείνος οδήγησε έτσι. Δεν φαντάστηκα ποτέ…»
Έκανα πίσω, τρέμοντας, κρατώντας το χαρτί.
«Τον σκότωσες!»
Γονάτισε στο πάτωμα, κλαίγοντας.
«Ήταν μόνο ένας καβγάς… όχι το τέλος.»
Έξω άκουσα μικρά βήματα. Η Ελένη στεκόταν στην πόρτα, κρατώντας τη φωτογραφία του πατέρα.
Και τότε κατάλαβα ότι εκείνη το ήξερε από την αρχή.
Για δύο μέρες, το σπίτι ήταν σαν πεδίο μάχης. Η Ρεβέκκα δεν μιλούσε. Η Ελένη δεν έφευγε από δίπλα μου. Κάθε γωνιά έμοιαζε να ψιθυρίζει ό,τι είχαμε ανακαλύψει.
Δεν ήξερα τι να κάνω. Να καλέσω την αστυνομία; Να το πω στη μαμά; Δεν είχαμε αποδείξεις — μόνο την ομολογία και το χαρτί. Μα κάθε φορά που κοίταζα την Ελένη, έβλεπα την αλήθεια στα μάτια της.
Το ίδιο βράδυ ήρθε στο δωμάτιό μου με το λούτρινο κουνελάκι της.
«Μπορούμε να πάμε να δούμε τον μπαμπά πάλι;» με ρώτησε ήσυχα.
«Γιατί;»
Δίστασε, ύστερα είπε: «Μου είπε κάτι εκείνη τη νύχτα. Μου είπε ‘Προστάτεψε την αδελφή σου.’»
Την κοίταξα άφωνη. «Τι εννοείς ‘σου το είπε’;»
«Εννοώ,» απάντησε, «όταν ήμουν μαζί του, θυμήθηκα τα πάντα. Το βράδυ πριν πεθάνει, μάλωναν στο γκαράζ. Κρυβόμουν στη σκάλα. Την είδα να πειράζει κάτι κάτω από το καπό.»
Τα χέρια μου πάγωσαν. «Ελένη… γιατί δεν είπες τίποτα;»
«Γιατί μου είπε πως αν το έκανα, θα έφευγε για πάντα» ψιθύρισε.
Κάτι μέσα μου ράγισε. Το μικρό μου κορίτσι κουβαλούσε όλο αυτό μέσα της για να μας προστατεύσει.
Το επόμενο πρωί πήρα την απόφασή μου.
Όταν η Ρεβέκκα κατέβηκε για πρωινό, της έδωσα ένα διπλωμένο χαρτί.
«Πρέπει να το διαβάσεις» της είπα.
Ήταν η τελευταία απόδειξη επισκευής του πατέρα… και το σχέδιο της Ελένης από εκείνη τη νύχτα: ένα αυτοκίνητο, μια γυναίκα με ένα κλειδί στο χέρι και ένα κοριτσάκι που κλαίει στη γωνία.
Η Ρεβέκκα το κοίταξε για ώρα. Ύστερα είπε ήσυχα: «Θα πας στην αστυνομία, έτσι δεν είναι;»
«Ναι» της απάντησα. «Αλλά μπορείς να έρθεις μαζί μας. Πες τους τι έγινε. Πες τους ότι ήταν ατύχημα.»
Κατέβασε το βλέμμα, τα δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό της.
«Δεν θα με πιστέψουν.»
«Ίσως όχι» της είπα. «Αλλά τουλάχιστον θα μπορέσει να ησυχάσει η ψυχή του.»
Μία ώρα αργότερα, η Ρεβέκκα παραδόθηκε στις αρχές.
Η Ελένη κι εγώ ζούμε τώρα με τη θεία μας σε μια μικρή πόλη, δυο ώρες μακριά από την πόλη. Μερικές φορές, όταν αποκοιμιέται, ψιθυρίζει ακόμη στον μπαμπά — μικρά κομμάτια από αναμνήσεις ή όνειρα. Όμως χαμογελά περισσότερο πια.
Τις νύχτες, όταν το σπίτι είναι ήσυχο, στέκομαι στην πόρτα της και σκέφτομαι αυτό που της ζήτησε εκείνος.
Είχε δίκιο.
Με προστάτεψε.
Και στο τέλος… ελευθέρωσε και τις δυο μας.
Η εξήγηση της ιστορίας
Ο πατέρας δεν πέθανε από ατύχημα, όπως πίστευαν όλοι. Η Ρεβέκκα, η δεύτερη γυναίκα του, είχε χαλαρώσει ένα μπουλόνι από τα φρένα του αυτοκινήτου, προσπαθώντας να τον φοβίσει και να τον κρατήσει κοντά της, επειδή εκείνος σκόπευε να τη χωρίσει και να φύγει με τα δύο του παιδιά. Όμως το σχέδιό της οδήγησε στον θάνατό του.
Η μικρή Ελένη, η οχτάχρονη μκρή αδελφή, είχε δει τι έγινε τη νύχτα πριν το δυστύχημα, αλλά φοβόταν να μιλήσει γιατί η Ρεβέκκα την είχε απειλήσει όταν την μεγάλωνε να μην μιλάει.
Γι’ αυτό και στην αγρυπνία του πατέρα στεκόταν σιωπηλή δίπλα στο φέρετρο – ήξερε την αλήθεια και ένιωθε ότι έπρεπε να τον «προστατέψει» με τον δικό της τρόπο.
Όταν η μεγαλύτερη αδελφή βρήκε τα χαρτιά του πατέρα και ανακάλυψε την απόδειξη επισκευής των φρένων, κατάλαβε πως κάτι δεν ταίριαζε. Αντιμετώπισε τη Ρεβέκκα, και τότε εκείνη ομολόγησε ότι ήταν υπεύθυνη γιατί χάλασε το αμάξι όχι από τα φρένα από το μπουλόνι που ξεβίδωσε.
Η Ρεβέκκα τελικά παραδόθηκε στην αστυνομία. Τα δύο παιδιά έφυγαν να ζήσουν με τη θεία τους σε μια άλλη πόλη. H μεγάλη αδελφή συνέχισε τη ζωή του προσπαθώντας να σταθεί δυνατή, ενώ η μικρή Ελένη, αν και εξακολουθεί μερικές φορές να «μιλάει» στον πατέρα της στον ύπνο της, έχει αρχίσει να χαμογελά ξανά.
Στο τέλος, οι αδελφές βρίσκουν τη γαλήνη που τους στέρησε η απώλεια και το ψέμα. Ο πατέρας τους δικαιώνεται, και η υπόσχεση που είχε δώσει η Ελένη – να προστατεύσει τον αδελφό της – τηρείται.
To ηθικό δίδαγμα
Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας είναι πως η αλήθεια αργεί, αλλά πάντα βρίσκει τρόπο να βγει στο φως. Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν τα λάθη και τα εγκλήματά τους πίσω από τη λέξη «ατύχημα», οι πράξεις τους επιστρέφουν. Το ψέμα μπορεί να παρατείνει για λίγο την ησυχία, αλλά δεν φέρνει ποτέ πραγματική γαλήνη – ούτε σε ζωντανούς ούτε σε νεκρούς.
Ταυτόχρονα, δείχνει πως τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Η μικρή Ελένη, παρότι φοβισμένη και πληγωμένη, διάλεξε τελικά την αλήθεια και την προστασία της αδελφή της.
Η ιστορία μας θυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι κατοχή ούτε εκβιασμός, ότι η ζήλια και ο φόβος μπορούν να οδηγήσουν στην καταστροφή, ενώ το θάρρος να πεις την αλήθεια, όσο επώδυνη κι αν είναι, είναι ο μόνος δρόμος προς τη δικαίωση και την ελευθερία.
Αλέξης Τσίπρας: Στη δημοσιότητα το εξώφυλλο του βιβλίου του «Ιθάκη» – Το βιβλίο θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία μέχρι το τέλος Νοεμβρίου
Εκτός από τα γεγονότα της περιόδου 2015 – 2019 περιγράφονται τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του, η πολιτικοποίηση στις γραμμές της ΚΝΕ και της Αριστεράς και η είσοδος στο Μαξίμου
Δόθηκε στην δημοσιότητα από τον εκδοτικό οίκο Gutenberg το εξώφυλλο του βιβλίου του Αλ.Τσίπρα “Ιθάκη” που αναμένεται να βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων μέχρι το τέλος Νοεμβρίου.
Σύμφωνα με το πρόσφατο δελτίο Τύπου, στο βιβλίο “Ιθάκη” ο Αλέξης Τσίπρας καταγράφει με μοναδική δύναμη τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη, το 2015-2019. Η ωμότητα των δανειστών, τα σχέδια έξωσης της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κλειστές τράπεζες, το δημοψήφισμα, οι συναντήσεις με ξένους ηγέτες, όπως η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Πούτιν, οι αντιδράσεις της τότε αντιπολίτευσης, οι αγωνιώδεις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να απελευθερώσει τη χώρα από το σπιράλ των μνημονίων, μετατρέπουν την αφήγηση σε πολιτικό θρίλερ.
Ταυτόχρονα, τα γεγονότα αποδίδονται και χρωματίζονται δραματικά από την προσωπική, εξομολογητική αλλά και αυτοκριτική ματιά του συγγραφέα, που υπήρξε ο νεότερος στην ελληνική ιστορία πρωθυπουργός της χώρας. Η στρατηγική της διαπραγμάτευσης και οι συγκρούσεις με τους δανειστές, οι εσωτερικοί κραδασμοί, και τα κρίσιμα διλήμματα που αποκρυσταλλώνονται σε αποφάσεις, περιγράφονται χωρίς ωραιοποιήσεις και προσχήματα, και προσδίδουν στο βιβλίο το χαρακτήρα μιας συγκλονιστικής αφήγησης που έχει μορφή ιστορικού ντοκουμέντου.
Με λογοτεχνική ενάργεια περιγράφονται τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του συγγραφέα, η ριζοσπαστική του πολιτικοποίηση στις γραμμές της ΚΝΕ και της Αριστεράς, όταν ο κόσμος άλλαζε με την πτώση του τείχους, η ανάδειξή του σε επικεφαλής του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, η είσοδος στο Μαξίμου.
Πρόκειται για ένα συναρπαστικό, με δυο λόγια, αφήγημα, στα 11+1 κεφάλαια του οποίου ο αναγνώστης θα αντικρίσει την αλήθεια, τεκμηριωμένη με ντοκουμέντα, πρακτικά συνεδριάσεων και δραματικούς διαλόγους με όλους τους ηγέτες της εποχής και θα κατανοήσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του Αλέξη Τσίπρα τότε, αλλά και την κριτική ματιά του σήμερα, για την περίοδο εκείνη. Επιπλέον, θα μοιραστεί τις αξίες, τις διαδρομές και τις συνθήκες που διαμόρφωσαν τόσο τον ίδιο τον συγγραφέα, όσο και την πορεία της χώρας. Θα βρει απαντήσεις στα πώς και τα γιατί, έξω από την παραμόρφωση που έχει υποστεί η αλήθεια από την προπαγάνδα των τελευταίων χρόνων.
Θα βρει επίσης απαντήσεις για τις εξελίξεις μετά το 2019. Στα πώς και τα γιατί που οδήγησαν στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από μικρό κόμμα διαμαρτυρίας εξελίχθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας, κέρδισε τη μάχη για την απελευθέρωση της χώρας από τους καταναγκασμούς της χρεοκοπίας, αλλά έχασε τη μάχη με τις εσωτερικές παθογένειες και τον εαυτό του.
Τέλος, και το πιο σημαντικό ίσως για τον πολίτη του σήμερα που στρέφει τη ματιά του στο μέλλον, η ΙΘΑΚΗ του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ένα βιβλίο για το παρελθόν, αλλά μια διακήρυξη ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον. Κάθε γεγονός, κάθε αποκάλυψη, κάθε κριτική και αυτοκριτική εκτίμηση δεν αντιμετωπίζεται από τον συγγραφέα ως αντικείμενο αρχειοθέτησης για το χτες, αλλά ως αντικείμενο προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο. Ως ευκαιρία να στοχαστεί ο ίδιος, αλλά και όσοι ακόμα επιμένουν στο όραμα μιας δίκαιης Ελλάδας, όχι απλώς στο «τι κάναμε», αλλά στο τι «να κάνουμε». Ως ένα έργο που θέλει και έρχεται να προσθέσει την ενέργεια του χτες στον κινητήρα του σήμερα.
Η ματιά στο μέλλον διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο. Οι Πρέσπες, η εξωτερική πολιτική εθνικής κυριαρχίας και ειρήνης, οι μικρές και μεγάλες μάχες, άλλες χαμένες και άλλες κερδισμένες, τα βήματα προς τα μπρος, αλλά και τα βήματα προς τα πίσω, δεν αποτελούν στην οπτική του συγγραφέα μόνο αντικείμενο στοχασμού και εμπειρίας. Αλλά και πεδίο συνάντησης όσων κατανοούν ότι είναι αναγκαίο σήμερα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη στιγμή στη μεταπολίτευση, ένα κίνημα «από τα κάτω», που μόνο αυτό μπορεί να δώσει υλική υπόσταση σε μια προοπτική δικαιοσύνης και προόδου.
Μπορείτε να καταλάβετε πότε οι άνθρωποι γύρω σας νοιάζονται πραγματικά για την ευτυχία και την επιτυχία σας το δείχνουν με συνέπεια.
Σας ενθαρρύνουν, ρωτούν πώς μπορούν να βοηθήσουν και χαίρονται με κάθε σας βήμα προς τα εμπρός.
Από την άλλη, όσοι δεν κάνουν καμία προσπάθεια να δείξουν στήριξη, ίσως να μην είναι απλώς αδιάφοροι — μπορεί στην πραγματικότητα να θέλουν να σας δουν να αποτυγχάνετε.
Παρατηρήστε αυτές τις συμπεριφορές στους ανθρώπους κοντά σας, καθώς μπορεί να είναι λεπτά σημάδια κρυμμένου φθόνου ή ζήλιας.
1. Συνεχής κριτική και αρνητικότητα
Έχετε κάποιον στη ζωή σας που συχνά μειώνει τους στόχους σας, απορρίπτει τα πάθη σας ή κοροϊδεύει τις φιλοδοξίες σας; Αν ναι, ίσως είναι ένδειξη ότι μέσα του εύχεται να μην τα καταφέρετε.
Κάποιες φορές οι άνθρωποι σας αποθαρρύνουν επειδή νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι καλύτερο για εσάς. Αν αποτύχετε, μπορούν να πουν «σου το είχα πει» και να σας οδηγήσουν προς τον δρόμο που εκείνοι προτιμούν. Άλλες φορές, η αρνητικότητά τους πηγάζει από φθόνο — ήθελαν να κάνουν αυτό που κάνετε, αλλά δεν είχαν το θάρρος ή την ευκαιρία. Έτσι, η αποτυχία σας τούς κάνει να νιώθουν καλύτερα για τις δικές τους ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
2. Διακριτικές πράξεις σαμποτάζ
Κάποιοι άνθρωποι υπονομεύουν τη ζωή σας με ύπουλους τρόπους. Ίσως ο συγκάτοικός σας «ξεχνά» να σας δώσει ένα σημαντικό μήνυμα, ή κάποιος γονιός να είναι ξαφνικά «απασχολημένος» όταν τον χρειάζεστε — και μετά να σας κατηγορήσει που δεν τα καταφέρατε.
Όπως εξηγεί η ψυχολόγος Δρ. Έμιλι Μέιφιλντ, αυτοί οι άνθρωποι συνήθως φοβούνται την αλλαγή. Θέλουν να μείνετε στάσιμοι, ειδικά αν η πρόοδός σας τούς κάνει να νιώθουν άβολα. Όταν βρουν την ευκαιρία να σας στήσουν για αποτυχία, την αρπάζουν — και πείθουν τον εαυτό τους ότι έχουν δίκιο να το κάνουν.
3. Παίζουν το θύμα για να σας εκτροχιάσουν
Όχι όλοι έχουν την ίδια πειθαρχία ή φιλοδοξία, και κάποιοι θα προσπαθήσουν να σας τραβήξουν προς τα κάτω με συναισθηματικούς εκβιασμούς ή ενοχές. Αν, για παράδειγμα, σταματήσετε να πίνετε ή ξεκινήσετε μια υγιεινή ρουτίνα, ένας «φίλος» μπορεί να σας πιέζει να «πιείτε μόνο ένα», για να νιώσει καλύτερα με τις δικές του επιλογές.
Όταν εγώ αποφάσισα να επικεντρωθώ στην υγεία μου, κάποιοι προσπάθησαν να με κάνουν να νιώσω ενοχές που δεν συμμετείχα. Μου έλεγαν πως οι αποφάσεις μου τους έκαναν να νιώθουν άσχημα. Να θυμάστε όμως — η δυσφορία των άλλων με την πρόοδό σας δεν είναι δική σας ευθύνη. Μείνετε συγκεντρωμένοι και μην αφήσετε κανέναν να σας τραβήξει πίσω.
4. Προσπαθούν να σας αποτρέψουν «για το καλό σας»
Ορισμένοι που θέλουν να σας δουν να αποτυγχάνετε θα προσπαθήσουν να σας αποθαρρύνουν, δήθεν για το συμφέρον σας. Θα αναφέρουν κινδύνους ή πιθανότητες αποτυχίας και θα σας ενθαρρύνουν να επιλέξετε μια «πιο ασφαλή» διαδρομή.
Συχνά πρόκειται για ανθρώπους που ονειρεύονταν να κάνουν αυτό που κάνετε εσείς, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τώρα, βλέποντάς σας να το προσπαθείτε, νιώθουν πικρία. Αν πετύχετε εκεί που εκείνοι απέτυχαν, ο πόνος τους θα μεγαλώσει — οπότε, προτιμούν να αποτύχετε. Έτσι, μπορούν να σας δείξουν «συμπόνια» ενώ μέσα τους χαίρονται για την πτώση σας.
5. Ανταγωνίζονται για ό,τι θέλετε
Έχετε παρατηρήσει κάποιον να γίνεται ξαφνικά ανταγωνιστικός για τα ίδια πράγματα που εσείς κυνηγάτε; Ίσως μια δουλειά, ένα πρόσωπο ή μια ευκαιρία. Αυτοί οι άνθρωποι συχνά ικανοποιούνται όταν «σας ξεπερνούν», σαν να απειλούνται από την επιτυχία σας.
Ακόμη χειρότερα, αν δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτό που θέλετε, προσπαθούν να μην το αποκτήσετε ούτε εσείς. Διαδίδουν φήμες, σας δυσφημούν ή υπονομεύουν τη φήμη σας. Αν δεν μπορούν να το έχουν, θα κάνουν τα πάντα για να μην το έχετε ούτε εσείς.
6. Μιμούνται τα ενδιαφέροντά σας
Κάποιοι, από ανασφάλεια ή φθόνο, αρχίζουν ξαφνικά να αντιγράφουν τα ενδιαφέροντά σας — ειδικά πράγματα που ποτέ δεν τους ενδιέφεραν πριν. Δεν πρόκειται για πραγματικό ενθουσιασμό· είναι μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι. Μπορεί ακόμη να προσπαθήσουν να σας επισκιάσουν ή να δημιουργήσουν εντάσεις μέσα στην κοινότητα που ανήκετε.
Αυτή η συμπεριφορά δείχνει συναισθηματική ανωριμότητα και πληγωμένο εγωισμό. Αντί να εμπνέονται από εσάς, βλέπουν την επιτυχία σας ως προσωπική απειλή και προσπαθούν να «κερδίσουν» με το να σας ξεπεράσουν.⸻
7. Γίνονται ψυχροί ή αδιάφοροι όταν μιλάτε για τους στόχους σας
Αν μιλάτε για κάτι που σας ενθουσιάζει και ο άλλος αλλάζει θέμα, απομακρύνεται ή δείχνει κακοδιάθετος, αυτό δείχνει ζήλια ή δυσφορία. Ίσως σας κατηγορήσει ότι «καυχιέστε», ενώ στην πραγματικότητα η πρόοδός σας αναδεικνύει τις δικές του ανασφάλειες.
Αντί να σας υποστηρίξει, θα στρέψει τη συζήτηση πάνω του, για να κρατήσει τον έλεγχο και να αποφύγει τα δικά του συναισθήματα κατωτερότητας.
8. Δεν παρευρίσκονται σε όσα έχουν σημασία για εσάς
Όταν κάποιος θέλει στα κρυφά να σας δει να αποτυγχάνετε, η ζήλια του ξεπερνά την επιθυμία για στήριξη. Θα βρίσκει πάντα δικαιολογίες για να μην παρευρεθεί στις σημαντικές σας στιγμές. Ίσως «αρρωστήσει» την ημέρα του γάμου ή της αποφοίτησής σας, ή «μπερδέψει την ώρα» και έρθει καθυστερημένα στην εκδήλωσή σας.
Μερικές φορές μπορεί να επινοήσει ή να υπερβάλει ένα «επείγον περιστατικό» για να δικαιολογήσει την απουσία του. Στην πραγματικότητα, δεν αντέχει να σας δει να πετυχαίνετε και προσπαθεί να στρέψει αλλού την προσοχή.
Τελικές σκέψεις
Όταν οι άνθρωποι σας δείχνουν ποιοι είναι, πιστέψτε τους. Κάποιοι παριστάνουν τους υποστηρικτικούς και καλούς, αλλά αρκεί μια στιγμή για να φανεί η ζήλια που κρύβεται από κάτω.
Μπορεί να πονάει να το συνειδητοποιήσετε, ειδικά όταν πρόκειται για άτομο που αγαπάτε. Όμως είναι καλύτερα να το δείτε καθαρά τώρα, παρά να πληγωθείτε αργότερα. Εμπιστευθείτε το ένστικτό σας, μείνετε στον δρόμο σας και μην μειώνετε το φως σας για να νιώσουν οι άλλοι πιο άνετα μέσα στη σκιά σας.
Ξυπνάτε αγχωμένοι; Κουρασμένοι περισσότερο από τη στιγμή που ξαπλώσατε για ύπνο;
Και όχι μόνο αυτό, έχετε να αντιμετωπίσετε προβλήματα βάρους, ανεξέλεγκτη όρεξη τις βραδινές ώρες και μόνιμο αίσθημα άγχους.
‘Ισως η απάντηση εν τέλει να βρίσκεται στο ίδιο το αίσθημα άγχους που σας… κατατρέχει όλη την ημέρα. Ειδικότερα, φαίνεται πως η ορμόνη του… άγχους, η κορτιζόλη μπορεί να ευθύνεται για όλα τα παραπάνω.
Η κορτιζόλη είναι μια ορμόνη που απελευθερώνεται από τα επινεφρίδια, σε απόκριση στις φυσιολογικές σωματικές διεργασίες, που κυμαίνονται από το πρωινό ξύπνημα και την άσκηση, ως την αντιμετώπιση αγχωτικών καταστάσεων. Η κορτιζόλη δρα σε περιόδους στρες και αφορά τον εφοδιασμό του σώματος με ενέργεια.
Ειδικά στις γυναίκες απαντάται σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο αίμα κατά το πρωινό ξύπνημα και τις ύστερες – πριν το ύπνο – βραδινές ώρες.
Φλεγμονή
Τα παρατεταμένα στρεσογόνα χρονικά διαστήματα συσχετίζονται με υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, που επιβαρύνουν σημαντικά το σώμα μέσω: των αυξημένων επιπέδων γλυκόζης αίματος, των διακυμάνσεων του βάρους, της μειωμένης λειτουργίας του ανοσοποιητικού και του αυξημένου κινδύνου για χρόνιες ασθένειες.
Σε γενικές γραμμές, τα χρόνια αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης σχετίζονται με φλεγμονώδη κατάσταση. Το να αντιμετωπίσουμε το άγχος στη ζωή μας, είναι η κύρια μέθοδος βελτίωσης των επιπέδων κορτιζόλης. Ωστόσο και η διατροφή μπορεί να επηρεάσει/ διορθώσει τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης και να τα διατηρήσει εντός φυσιολογικών ορίων.
Φρούτα και λαχανικά
Προτείνεται διατροφή για μικρό φλεγμονώδη αντίκτυπο, όταν τα επίπεδα κορτιζόλης στο σώμα είναι υψηλά. Τα φρούτα και τα λαχανικά αποτελούν τη βάση για ένα τέτοιο πλάνο, από τη στιγμή που τα θρεπτικά τους συστατικά λειτουργούν ως αντιοξειδωτικοί παράγοντες.
Συγκεκριμένα, αποσβένουν τις ελεύθερες ρίζες και τα φλεγμονώδη στοιχεία, ενώ επιδιορθώνουν βλάβες σε κύτταρα που ήδη φλεγμαίνουν. Είτε ως φρέσκα είτε ως αποξηραμένα ή σε κονσέρβα (χωρίς ζάχαρη/ αλάτι) θεωρούνται απαραίτητα.
Ω-3 λιπαρά οξέα
Η παρατεταμένη συστηματική φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει άνοδο των επιπέδων κορτιζόλης. Τα ω-3 λιπαρά οξέα βοηθούν στη μείωση των επιπέδων κορτιζόλης μειώνοντας τη φλεγμονή, καθώς μπορούν να μετατραπούν σε αντιφλεγμονώδεις προσταγλαδίνες που με τη σειρά τους περιορίζουν τα προφλεγμονώδη στοιχεία.
Τα ω-3 απαντώνται σε ψάρια που ζουν σε μεγάλα θαλάσσια βάθη (Wild Alaskan σολομός, μαύρος μπακαλιάρος Αλάσκας, τόνος, ρέγκα, σκουμπρί), αλλά και σε σπόρους λιναριού και στα καρύδια.
Τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη
Τα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη έχουν αποδεδειγμένα μικρότερο αντίκτυπο στο σάκχαρο (ή γλυκόζη) του αίματος, απ’ ότι τα αντίστοιχα με υψηλό.
Το γλυκαιμικό φορτίο ενός γεύματος αφορά τόσο το είδος όσο και την ποσότητα των υδατανθράκων που καταναλώνονται.
Τι σχέση όμως έχει ο γλυκαιμικός δείκτης με την κορτιζόλη; Φαίνεται πως τα παρατεταμένα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης προάγουν υψηλό σάκχαρο αίματος, που σε βάθος χρόνου οδηγούν σε εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη, μεταβολικού συνδρόμου, παχυσαρκία και καρδιοπάθειες.
Αποδεικνύεται ότι κάποιες βιταμίνες και μέταλλα μπορούν να ενισχύσουν την απάντηση του σώματος στην υψηλή κορτιζόλη. Δοκιμάστηκαν λοιπόν συμπληρώματα διατροφής με μαγνήσιο, βιταμίνη C ή συνδυασμούς βιταμινών του συμπλέγματος Β.
Τον Ιανουάριο του 2007, το Psychology Today ανέφερε ότι η βιταμίνη C μπορεί να μειώσει την κορτιζόλη στο αίμα, αν και δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα που να υποστηρίζουν τη χορήγηση συμπληρώματος.
Το μαγνήσιο χρησιμοποιείται εδώ και δυο δεκαετίες στην αθλητική διατροφή ως συμπλήρωμα για τη διαχείριση της κορτιζόλης από την άσκηση. Χρησιμεύει στον περιορισμό της κορτιζόλης από ψυχολογικό στρες και ανησυχία.
Το στρες αυξάνει τις ανάγκες μας για βιταμίνες Β, όπως η νιασίνη και η θειαμίνη. Θεωρητικά βέβαια, οι βιταμίνες αυτές βουθούν στη διατήρηση σταθερών επιπέδων κορτιζόλης, κατά τη διάρκεια στρεσογόνων περιόδων. Επιπλέον, η υδατοδιαλυτή βιταμίνη ινοσιτόλη, που είναι χημικά παραπλήσια στις βιταμίνες Β, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση κορτιζόλης σε άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα.
Μια μελέτη του 2004 στο Townsend Letter for Doctors and Patients περιέγραψε τις δυνατότητές του στη θεραπεία άγχους, ψυχαναγκαναστικής διαταραχής και νόσων σχετιζόμενων με υψηλή κορτιζόλη.
Να αποφεύγονται
Όπως ακριβώς η μεγιστοποίηση των τροφίμων με αντι-φλεγμονώδη επίδραση είναι σημαντική, έτσι και η ελαχιστοποιήση όσων προάγουν φλεγμονώδεις αντιδράσεις κρίνεται απαραίτητη. Τα τρόφιμα που συμβάλλουν στη φλεγμονή περιλαμβάνουν επεξεργασμένα/ λευκά αμυλώδη τρόφιμα, σάκχαρα, κορεσμένο λίπος και trans λιπαρά, σύμφωνα με μια μελέτη του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας.
Η υπερβολική πρόσληψη αλκοόλ και καφεΐνης μπορεί επίσης να προκαλέσει εκδήλωση φλεγμονής.
Σ’ αυτα λοιπόν που πρέπει να περιορίσουμε συμπεριλαμβάνονται το λευκό ψωμί και τα (μη ολικής άλεσης) ζυμαρικά, τα μπισκότα, το κέικ, τα ντόνατς, τα γλυκά, τα τηγανητά τρόφιμα κάθε είδους, τα πατατάκια, το κόκκινο κρέας και τα πλήρη σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα.
Άσκηση
Κατά τη διάρκεια της άσκησης, το σώμα παράγει προσωρινά κορτιζόλη, που επανέρχεται σύντομα μετά το πέρας της προπόνησης. Η συστηματική άσκηση τείνει να μειώνει το σύνηθες ποσό κορτιζόλης στο αίμα, ελλατώνοντας τα συμπτώματα του στρες.
Αν και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα, το The Internet Journal of Allied Health Sciences and Practice αναφέρει ότι η αεροβική άσκηση επιφέρει μεγαλύτερη μείωση στη κορτιζόλη αίματος. Οι πιο κοινοί τύποι αερόβιας άσκησης περιλαμβάνουν περπάτημα, jogging, skating, ποδηλασία, τρέξιμο και ανέβασμα σκαλιών.
Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ χρίστηκε ιππότης από τον βασιλιά Κάρολο – Έγινε Σερ Ντέιβιντ Μπέκαμ
Ο βασιλιάς Κάρολος τον τίμησε για την προσφορά του στον αθλητισμό και τη φιλανθρωπία.
Ο βασιλιάς Κάρολος τον τίμησε για την προσφορά του στον αθλητισμό και τη φιλανθρωπία – Ο πρώην ποδοσφαιριστής έφτασε στο Κάστρο του Ουίνδσορ συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Βικτόρια, και τους γονείς του.
Μετά από μία καριέρα 21 ετών γεμάτη διακρίσεις, τρόπαια και αξέχαστες στιγμές, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έλαβε επιτέλους την πολυπόθητη διάκριση που του έλειπε, τον τίτλο του ιππότη.
Ο Βασιλιάς Κάρολος Γ’ τίμησε τον 50χρονο θρύλο του αγγλικού ποδοσφαίρου το πρωί της Τρίτης (4/11) για την προσφορά του στον αθλητισμό και τη φιλανθρωπία, σε μια τελετή στο Κάστρο του Ουίνδσορ.
Δείτε το βίντεο:
Φορώντας κοστούμι ειδικά σχεδιασμένο για την περίσταση από τη σύζυγό του, Βικτόρια Μπέκαμ, τον πρώην αρχηγό της εθνικής Αγγλίας υποδέχθηκε ο βασιλιάς Κάρολος, ο οποίος του παραχώρησε τη συγκεκριμένη διάκριση επισφραγίζοντας την πορεία του ως ενός από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του.
Ο Μπέκαμ συνοδευόταν από τους γονείς του, Τεντ και Σάντρα, και τη σύζυγό του, η οποία επέλεξε μαύρο εφαρμοστό φόρεμα σχεδιασμένο αποκλειστικά από το δικό της fashion house.
Με τη Βικτόρια παντρεύτηκαν το 1999 και έχουν μαζί τέσσερα παιδιά, τον Μπρούκλιν, τον Ρομέο, τον Κρουζ και τη Χάρπερ.
Ο σερ Καζούο Ισιγκούρο και η ντάμα Ελέιν Πέιτζ ήταν επίσης ανάμεσα στους καλλιτέχνες που τιμήθηκαν στην ίδια εκδήλωση.
Η καριέρα του θρύλου του αγγλικού ποδοσφαίρου
Η πορεία του ξεκίνησε ταπεινά, στην αυλή του σπιτιού του στο Λέιτονστοουν, όπου ο μικρός Ντέιβιντ εξασκούνταν ασταμάτητα στα φάουλ του, υπό το άγρυπνο βλέμμα του πατέρα του. Το 1993 υπέγραψε ως έφηβος στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ανοίγοντας τον δρόμο για μια καριέρα γεμάτη επιτυχίες εντός και εκτός γηπέδου.
Ο Μπέκαμ παραμένει μέχρι σήμερα ο μοναδικός Βρετανός ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει πρωταθλήματα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Με τη Γιουνάιτεντ κέρδισε έξι τίτλους Premier League, δύο Κύπελλα Αγγλίας και συμμετείχε στην ιστορική τριπλή κατάκτηση του 1999, όταν η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον νίκησε την Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Champions League.
Το 2003 μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης, πλάι σε αστέρες, όπως ο Ρονάλντο και ο Ζινεντίν Ζιντάν. Αν και πέρασε μια περίοδο χωρίς τίτλους, κατέκτησε τελικά την La Liga το 2007, λίγο πριν φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ενίσχυσε το ποδόσφαιρο μέσω της συμμετοχής του στους Los Angeles Galaxy, κατακτώντας δέκα τρόπαια.
Μετακόμισε για δέκα μήνες και στο Μιλάνο για χάρη της Μίλαν, ως δανεικός από τον αμερικανικό σύλλογο (Ιανουάριο έως Μάιο του 2009 και Ιανουάριο έως Μάιο του 2010).
Το 2013 ολοκλήρωσε την καριέρα του με την Παρί Σεν Ζερμέν, σηκώνοντας το πρωτάθλημα της Ligue 1.
Με την εθνική Αγγλίας αγωνίστηκε 115 φορές, οι 58 εκ των οποίων ως αρχηγός, από το ντεμπούτο του το 1996 απέναντι στη Μολδαβία.
Παρά τις επιτυχίες, δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κάποιο διεθνές τρόπαιο, αν και αγωνίστηκε σε πέντε διαδοχικά τουρνουά, συμπεριλαμβανομένων τριών Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Αξέχαστη παραμένει μία στιγμή από το 2001, όταν σκόραρε με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο τελευταίο λεπτό εναντίον της Ελλάδας εξασφαλίζοντας την πρόκριση της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 2002.
Εκτός γηπέδων, ο γάμος του με τη σχεδιάστρια μόδας και πρώην τραγουδίστρια των Spice Girls, Βικτόρια Μπέκαμ, το 1999, εδραίωσε το ζευγάρι ως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα παγκοσμίως.
Όπως αποκάλυψε η Daily Mail, πριν από την τελετή η Βικτόρια σχεδίασε η ίδια το τριών τεμαχίων κοστούμι που φόρεσε ο σύζυγός της, έργο που ξεκίνησε τον Ιούνιο, όταν το ζευγάρι πληροφορήθηκε την επικείμενη τιμητική διάκριση.
Παράλληλα με την ποδοσφαιρική του καριέρα, ο Μπέκαμ έχει στηρίξει πολυάριθμες φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες, υπηρετώντας ως Πρέσβης Καλής Θέλησης της UNICEF από το 2005.
Το 2024 ορίστηκε πρέσβης του Ιδρύματος του Βασιλιά, ενός εκπαιδευτικού οργανισμού που ιδρύθηκε το 1990 από τον ίδιο τον Κάρολο.
«Πάντα ήμουν μεγάλος υποστηρικτής της βασιλικής οικογένειας, μεγάλωσα σε ένα σπίτι που την αγαπούσε βαθιά, δήλωσε τον Ιανουάριο στο περιοδικό Town & Country. «Όταν ο βασιλιάς μου ζήτησε να συμμετάσχω στο ίδρυμά του, ένιωσα μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια – τηλεφώνησα αμέσως στη μητέρα μου».
Μαρέβα Μητσοτάκη: Η απάντηση στα σχόλια για το φόρεμα που επέλεξε στα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου στο Κάιρο
Η Μαρέβα Μητσοτάκη για την περίσταση είχε επιλέξει να φορέσει ένα maxi φόρεμα Zeus+Δione συνδυασμένο με κομψές γόβες.
Στην Αίγυπτο ταξίδεψαν το Σαββατοκύριακο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η σύζυγός του, Μαρέβα. Ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του έδωσαν το παρών στα εγκαίνια του Grand Egyptian Museum, μίας φαντασμαγορικής τελετής. Η Μαρέβα Μητσοτάκη Γκραμπόφσκι για την περίσταση επέλεξε να φορέσει ένα maxi φόρεμα Zeus+Δione συνδυασμένο με slingback γόβες Chanel.
Η απάντηση της με βίντεο του Λάκη Γαβαλά
H Mαρέβα Μητσοτάκη δέχτηκε ανάμεικτα σχόλια για αυτή τη στιλιστική της επιλογή στα social media, ενώ έδωσε τη δική της απάντηση, αναρτώντας ένα βίντεο του Λάκη Γαβαλά που την υπερασπίστηκε δημόσια για την επιλογή της να εμφανιστεί με το συγκεκριμένο φόρεμα.
Δείτε το βίντεο:
Το βίντεο του Λάκη Γαβαλά
“Αγαπημένη μου Μαρέβα. Ήρθε η ώρα να σε υπερασπιστώ φορώντας ένα ρούχο που φυσικά παραπέμπει σε αυτό που φορούσες κι εσύ στην υπέροχη Αίγυπτο και το event που πραγματικά ζήλεψα πάρα, μα πάρα πολύ. Όπως βλέπεις η COMME des GARÇONS, η πρωτοποριακή αυτή εταιρεία της Ιαπωνίας, λέει ότι πρέπει να φοράμε πάνω από το μαύρο, λευκές κορδέλες.
Άρα, λοιπόν, την επόμενη φορά θα πρέπει να συμμετέχουν όλοι αυτοί οι στιλίστες που μιλούν για εσένα και το ρούχο σου που ήταν εξαιρετικό, για να μπορούμε την επόμενη φορά τους τους χρησιμοποιήσουμε”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Μαρέβα Μητσοτάκη ανάρτησε το βίντεο στον επίσημο λογαριασμό της στο Instagram, συνοδεύοντάς το με emoji καρδιών και ευγνωμοσύνης.
Ο Μπέκαμ παραμένει μέχρι σήμερα ο μοναδικός Βρετανός ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει πρωταθλήματα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Με τη Γιουνάιτεντ κέρδισε έξι τίτλους Premier League, δύο Κύπελλα Αγγλίας και συμμετείχε στην ιστορική τριπλή κατάκτηση του 1999, όταν η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον νίκησε την Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Champions League.
