Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος . Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές) Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών. Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιόν του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος. Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ.Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 24

Προς σε, Κύριε, ήρα την ψυχήν μου, ο Θεός μου. επί σοι πέποιθα μη καταισχυνθείην, μηδέ καταγελασάτωσάν με οι εχθροί μου. και γαρ πάντες οι υπομένοντές σε ου μη καταισχυνθώσιν αισχυνθήτωσαν οι ανομούντες διακενής. τας οδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, και τας τρίβους σου δίδαξόν με. οδήγησόν με επί την αλήθειάν σου και δίδαξόν με, ότι συ ει ο Θεός ο σωτήρ μου, και σε υπέμεινα όλην την ημέραν. μνήσθητι των οικτιρμών σου, Κύριε, και τα ελέη σου, ότι από του αιώνός εισιν. αμαρτίας νεότητός μου και αγνοίας μου μη μνησθής

κατά το έλεός σου μνήσθητί μου, συ, ένεκεν χρηστότητός σου, Κύριε. χρηστός και ευθής ο Κύριος• διά τούτο νομοθετήσει αμαρτάνοντας εν οδώ. οδηγήσει πραείς εν κρίσει, διδάξει πραείς οδούς αυτού. πάσαι αι οδοί Κυρίου έλεος και αλήθεια τοις εκζητούσι την διαθήκην αυτού και τα μαρτύρια αυτού. ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, και ιλάση τη αμαρτία μου, πολλή γαρ εστι. τις εστιν άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον; νομοθετήσει αυτώ εν οδώ, η ηρετίσατο. η ψυχή αυτού εν αγαθοίς αυλισθήσεται, και το σπέρμα αυτού κληρονομήσει γην.

κραταίωμα Κύριος των φοβουμένων αυτόν, και η διαθήκη αυτού δηλώσει αυτοίς. οι οφθαλμοί μου διά παντός προς τον Κύριον, ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου. επίβλεψον επ᾿ εμέ και ελέησόν με, ότι μονογενής και πτωχός ειμι εγώ. αι θλίψεις της καρδίας μου επληθύνθησαν• εκ των αναγκών μου εξάγαγέ με. ίδε την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας μου. ίδε τους εχθρούς μου, ότι επληθύνθησαν και μίσος άδικον εμίσησάν με. φύλαξον την ψυχήν μου και ρύσαί με μη καταισχυνθείην, ότι ήλπισα επί σε. άκακοι και ευθείς εκολλώντό μοι, ότι υπέμεινά σε, Κύριε. λύτρωσαι, ο Θεός, τον ᾿Ισραήλ εκ πασών των θλίψεων αυτού.

Ευαγγέλιο

Κατά Μάρκον, Κεφάλαιο 9/14-29

Καί ελθών προς τους μαθητάς είδεν όχλον πολύν περί αυτούς, και γραμματείς συζητούντας αυτοίς. και ευθέως πας ο όχλος ιδόντες αυτόν εξεθαμβήθησαν, και προστρέχοντες ησπάζοντο αυτόν. και επηρώτησε τους γραμματείς• τι συζητείτε προς εαυτούς; και

αποκριθείς εις εκ του όχλου είπε• διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον. και όπου αν αυτόν καταλάβη, ρήσσει αυτόν, και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας αυτού, και ξηραίνεται• και είπον τοις μαθηταίς σου ίνα αυτό εκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν. ο δε αποκριθείς αυτώ λέγει• ω γενεά άπιστος, έως πότε προς υμάς έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε αυτόν προς με. και ήνεγκαν αυτόν προς αυτόν. και ιδών αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσών επί της γης εκυλίετο αφρίζων. και επηρώτησε τον πατέρα αυτού• πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε• παιδιόθεν. και πολλάκις αυτόν και εις πυρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν• αλλ᾿ ει τι δύνασαι, βοήθησον ημίν σπλαγχνισθείς εφ᾿ ημάς. ο δε ᾿Ιησούς είπεν αυτώ το ει δύνασαι

πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγε• πιστεύω, κύριε• βοήθει μου τη απιστία. ιδών δε ο ᾿Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος, επετίμησε τω πνεύματι τω ακαθάρτω λέγων αυτώ• το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. ο δε ᾿Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν, και ανέστη. Καί εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί αυτού επηρώτων αυτόν κατ᾿ ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. και είπεν αυτοίς• τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.

Κομβοσχοίνι: Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» & «Άγιε Αρσένιε, πρέσβευε υπέρ ημών» Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη

Ο χώρος τής μονάδας εντατικής θεραπείας είναι ένας χώρος ο οποίος γίνεται αγώνας εντατικός εναντίον τού θανάτου. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό παλεύουν με τον θάνατο που διεκδικεί τον ασθενή, αλλά και ο ασθενής βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση.

Μπροστά του βλέπει τον θάνατο να έρχεται, και αυτό τού αυξάνει την στενοχώρια, συγχρόνως είναι μόνος του, χωρίς την ύπαρξη των αγαπημένων του προσώπων, τα οποία βλέπει ελάχιστα λεπτά τής ώρας.

Τότε βρίσκεται απέναντι στα μεγάλα ερωτήματα τής ζωής και τού θανάτου, τού νοήματος τής ζωής, αλλά εμφανίζονται και οι τύψεις από γεγονότα τού παρελθόντος.

Στον θάλαμο εντατικής θεραπείας υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την υγεία τού σώματος και την διαφυγή τού θανάτου, αλλά δεν υπάρχει παράλληλο ενδιαφέρον για τα εσωτερικά υπαρξιακά ερωτήματα και τις πνευματικές ανησυχίες τού ασθενούς.

Ο Κληρικός δύσκολα μπορεί να εξασκήσει την ποιμαντική του διακονία. Έτσι, ο ασθενής μόνος του πρέπει να ανανήψειπνευματικά, να δεχθεί τις επισκέψεις τής θείας Χάριτος, ανάλογα με τις προηγούμενες εσωτερικές καταστάσεις.

Στο διαδίκτυο βρήκα ένα κείμενο τού αειμνήστου λαμπρού Εισαγγελικού Λειτουργού Ευάγγελου Κρουσταλάκη, πού έφθασε μέχρι και την θέση τού Εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, με τις νομικές του γνώσεις, αλλά και το ήθος του.

Ο ίδιος περιγράφει την εμπειρία του από την μονάδα εντατικής νοσηλείας στην οποία βρέθηκε μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Γράφει για το «έντονο συναίσθημα απομόνωσης», για την «αίσθηση τής εγκατάλειψης, «τις ατέλειωτες ώρες τής μοναξιάς», τις πολλές σκέψεις πού «κατακλύζουν το μυαλό τού ανθρώπου», και πού ταλανίζουν την ψυχή του.

Στην αρχή τον βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις «από τα προηγούμενα χρόνια», αλλά πάλι τον κατέκλυσε «το συναίσθημα τής μοναξιάς και τής εγκαταλείψεως» και στην συνέχεια γράφει:

«Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι τού δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω-τριγύρω. και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα τής Παναγίας πού στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.

Από την στιγμή αυτή η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, πού δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα πού με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι «η τιμή τής εικόνος επί το πρωτοτυπον διαβαίνει», όπως λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.

Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μού έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μού μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι, μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμενη ψυχή μου.

Οι ατέλειωτες ώρες τής παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πώς κάποιος, πού με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένιωθα το ζεστό χάδι, από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου».

Αυτό το περιστατικό δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην ζωή μας η Παναγία, ιδίως αν κανείς είχε παρόμοιες εμπειρίες προηγουμένως. Έπειτα, δείχνει την μεγάλη αξία των εικόνων, των εκκλησιαστικών συμβόλων πού μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο σε στιγμές πού είναι αδύνατη άλλη ανθρώπινη βοήθεια. Σε κάποιο σημείο τού άρθρου του ο αείμνηστος Ευάγγελος Κρουσταλάκης γράφει:

«Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα τής Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές τής ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της».

Η Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας, αρκεί να ζητήσουμε την βοήθειά της.