Ούτε οι άνδρες της ΟΠΚΕ δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν βρήκαν τον μπαλτά

Αστυνομικοί της ΟΠΚΕ προχώρησαν στη σύλληψη ενός μαθητή στο 1ο ΕΠΑΛ Πετρούπολης, ο οποίος είχε μαζί του έναν μπαλτά κατά την προσέλευσή του στο σχολείο.

Το περιστατικό σημειώθηκε το πρωί της Τρίτης 19 Νοεμβρίου 2025, προκαλώντας έντονη ανησυχία για την ασφάλεια εντός του σχολικού περιβάλλοντος.

Στελέχη της ΟΠΚΕ βρέθηκαν έξω από το 1ο ΕΠΑΛ Πετρούπολης, καθώς το σχολείο βρισκόταν υπό αυξημένη αστυνομική επιτήρηση λόγω πρόσφατης κατάληψης που έληξε στις 14 Νοεμβρίου 2025. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους, εντόπισαν έναν μαθητή να κρατάει έναν μπαλτά μήκους 29 εκατοστών.

Ο μαθητής, γεννημένος το 2009, συνελήφθη επί τόπου και μεταφέρθηκε στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων για τα περαιτέρω.

Η αστυνομία διερευνά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο νεαρός έφερε τον οπλισμό στο σχολείο, ενώ οι αρχές εξετάζουν αν εμπλέκονται και άλλα άτομα.

Το 1ο ΕΠΑΛ Πετρούπολης είχε βρεθεί υπό κατάληψη μέχρι και την περασμένη Παρασκευή,14 Νοεμβρίου, γεγονός που είχε οδηγήσει σε αυξημένη παρουσία της ΟΠΚΕ στην περιοχή για την προστασία των μαθητών και του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Η σύλληψη του μαθητή με τον μπαλτά έρχεται να επιβεβαιώσει την ανάγκη διαρκούς επαγρύπνησης και ενίσχυσης των μέτρων ασφαλείας στα σχολεία.

Ποια είναι η τύχη της κατάθεσης σε κοινό τραπεζικό λογαριασμό σε περίπτωση θανάτου κάποιου από τους δικαιούχους

Σε περίπτωση θανάτου ενός από τους δικαιούχους κοινού τραπεζικού λογαριασμού, η τύχη των χρημάτων εξαρτάται από το αν έχει τεθεί ειδικός όρος κατά την κατάθεση, όπως προβλέπει το άρθρο 2 του ν. 5638/1932.

Τι ισχύει:

• Χωρίς ειδικό όρο: Οι κληρονόμοι του θανόντος δεν αποκτούν αυτομάτως δικαίωμα στην κατάθεση. Ο επιζών δικαιούχος μπορεί να αναλάβει ολόκληρο το ποσό, ενώ οι κληρονόμοι μπορούν να αξιώσουν από τον επιζώντα το μέρος που αναλογεί στον θανόντα, με βάση τις εσωτερικές σχέσεις των καταθετών.

• Με τον όρο του άρθρου 2 ν. 5638/1932: Σε περίπτωση θανάτου ενός από τους καταθέτες, η κατάθεση περνά αυτοδικαίως στους υπόλοιπους επιζώντες. Οι κληρονόμοι του θανόντος δεν μπορούν να αξιώσουν τίποτα από τα χρήματα, ακόμα και αν τους αναλογούσε μέρος της κατάθεσης με βάση τις εσωτερικές συμφωνίες των δικαιούχων.

Σύμφωνα με αποφάσεις του Άρειου Πάγου (π.χ. ΑΠ 381/2018), η τράπεζα δεν επιτρέπει σε κανέναν κληρονόμο να εισπράξει ποσό από τον κοινό λογαριασμό του θανόντος, εφόσον υπάρχει ο ειδικός όρος. Η ανάληψη γίνεται πάντα από τον επιζώντα, είτε ολόκληρη είτε μερική, και η σχέση μεταξύ επιζώντος και κληρονόμων ρυθμίζεται μόνο μεταξύ τους, όχι με την τράπεζα.

Συνοπτικά, η νομική προστασία των επιζώντων δικαιούχων είναι ισχυρή, ειδικά όταν έχει τεθεί ο όρος για αυτόματη μεταβίβαση. Οι κληρονόμοι του θανόντος έχουν περιορισμένα ή καθόλου δικαιώματα, ανάλογα με τις συμφωνίες που έχουν γίνει κατά τη δημιουργία του κοινού λογαριασμού.

Πέθανε ο Αργύρης Ζήλος, κορυφαίος μουσικοκριτικός με καθοριστική συμβολή στη σύγχρονη ελληνική μουσική δημοσιογραφία.

Ο Αργύρης Ζήλος, ένας από τους λίγους μουσικοκριτικούς που ταυτίστηκαν σχεδόν απόλυτα με τη δισκοκριτική στην Ελλάδα, πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 2025.

Με τις στήλες του στον «Ήχο» και το «Αθηνόραμα» για 45 χρόνια, ανέδειξε ό,τι νέο εμφανιζόταν στη μουσική και ασκούσε αυστηρή κριτική σε κάθε μορφή εμπορικής προχειρότητας, όσο δημοφιλής κι αν ήταν.

Ο Αργύρης Ζήλος για δεκαετίες υπήρξε μια από τις πιο σταθερές και αναγνωρίσιμες φωνές της μουσικής αρθρογραφίας, αφήνοντας βαθύ αποτύπωμα τόσο στον Τύπο όσο και στο ραδιόφωνο.

Η πορεία του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, όταν –όπως θυμόταν ο ίδιος– βρήκε την πρώτη του ευκαιρία στο περιοδικό Ήχος, το φθινόπωρο του 1974. Από τότε η παρουσία του εξαπλώθηξε σε ένα εντυπωσιακό εύρος εντύπων: Ήχος & Hi-Fi, Αθηνόραμα, Τέταρτο, Φαντάζιο, Τώρα, Ποπ + Ροκ, Audio, Zoo, Δίφωνο, Sonik, ενώ αρθρογράφησε και στο MiC. Η γραφή του, πάντα πυκνή και καίρια, έφτασε να γίνει σχεδόν θρυλική: οι σύντομες, κοφτές, σχεδόν χαϊκού δισκοκριτικές του στο Αθηνόραμα και τον Ήχο έμειναν χαρακτηριστικές του ύφους του.

Στο ραδιόφωνο πέρασε σχεδόν από παντού: από όλα τα προγράμματα του Κρατικού Ραδιοφώνου –εκτός του Πρώτου– ως την ιδιωτική ραδιοφωνία σε σταθμούς όπως ο Τοπ FM, ο 902 Αριστερά στα FM, ο Rock FM, αλλά και το διαδικτυακό ραδιόφωνο στο πατάρι του ιστορικού Vinyl Microstore, μια εικόνα που αποτύπωνε τη σχέση του με το ανεξάρτητο, το μικρό, το παθιασμένο.

Σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε περιγράψει πώς μπήκε στη ζωή του το ροκ: όχι με κάποιο δραματικό γεγονός, αλλά με μια τυχαία, σχεδόν καθημερινή στιγμή. Ακούγοντας ραδιόφωνο στο σπίτι, ως έφηβος, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τους Beatles, τους Animals, τους Who, τους Rolling Stones. «Και αυτό ήταν, κόλλησα», έλεγε χαρακτηριστικά. Η μουσική έγινε για εκείνον τρόπος να καταλάβει τον κόσμο — και αργότερα, τρόπος να τον ερμηνεύσει για τους άλλους.

Για τη γραφή του θυμόταν ότι η κλίση είχε φανεί από πολύ νωρίς. Στο σχολείο, οι εκθέσεις του διαβαζόντουσαν σε ολόκληρη την τάξη – μια πρώτη επιβεβαίωση ότι «η γραφή μού πάει. Την πάω και με πάει», όπως έλεγε. Έτσι, όταν συναντήθηκε με τη μουσική, η απόσταση μέχρι την επαγγελματική κριτική ήταν μικρή — χρειαζόταν μόνο μια ευκαιρία, και αυτή ήρθε.

Στη διάρκεια της διαδρομής του, απέφυγε τα μεγάλα λόγια αλλά όχι τις μεγάλες κρίσεις. Όταν ρωτήθηκε ποιο τραγούδι επιστρέφει πάντα στη ζωή του, απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη: «Strawberry Fields Forever». Το περιέγραφε ως το σημαντικότερο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ — ένα κομμάτι όπου «το ένα στοιχείο έρχεται σαν φυσική συνέπεια του προηγούμενου, μια τελειότητα μέσα σε τεσσερισήμισι λεπτά».

Η απώλεια του Αργύρη Ζήλου αφήνει ένα σημαντικό κενό στη μουσική δημοσιογραφία.

Ευρυβιάδης Μπαϊραμίδης: Ένας γιατρός με ψυχή στη Μυτιλήνη

Με αφοσίωση, πίστη και ιατρική δεινότητα, ο γιατρός που αποκαλείται «ο γιατρός των φτωχών» έχει αναδείξει το Βοστάνειο Νοσοκομείο σε πρότυπο κέντρο νευροχειρουργικής για όλη την Ελλάδα.

Η φήμη του Βοστάνειου Νοσοκομείου Μυτιλήνης στον τομέα της νευροχειρουργικής δεν είναι τυχαία. Πίσω από αυτήν βρίσκεται η ακούραστη παρουσία του νευροχειρουργού Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη, ο οποίος, από τα πρώτα του βήματα στο νοσοκομείο ως συμβασιούχος, έχει καταφέρει να συνδέσει το όνομά του με σπουδαίες ιατρικές επιτυχίες και ανθρώπινες ιστορίες ελπίδας.

Ακόμη και στις δύσκολες περιόδους, όταν βρέθηκε σε αργία λόγω της άρνησής του να εμβολιαστεί την εποχή της πανδημίας, ασθενείς από όλη τη χώρα συνέχιζαν να τον αναζητούν. Ένας εξ αυτών μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, περίμενε να τον χειρουργήσει μόλις επέστρεφε στην ενεργό δράση.

Η συζήτηση γύρω από το έργο του αναζωπυρώθηκε έπειτα από ευχαριστήρια επιστολή οικογένειας προς το νοσοκομείο Μυτιλήνης για μια εξαιρετικά δύσκολη επέμβαση αφαίρεσης όγκου από τον εγκέφαλο, που πραγματοποιήθηκε πριν από οκτώ μήνες. Η επιτυχία της επανέφερε στο προσκήνιο όχι μόνο το έργο του Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη, αλλά και τη συνολική πρόοδο της Χειρουργικής Κλινικής του Βοστάνειου.

Ο ίδιος έχει καταφέρει να κάνει γνωστό το νοσοκομείο ακόμη και πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Ασθενής από τη Νότια Αφρική, με την οικονομική δυνατότητα να χειρουργηθεί σε εξειδικευμένα ιατρικά κέντρα της Αγγλίας ή της Γερμανίας, επέλεξε τελικά τη Μυτιλήνη, έχοντας ακούσει για τον Μπαϊραμίδη και την προσέγγισή του. Παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της, ήρθε στη Λέσβο και χειρουργήθηκε με επιτυχία. Σήμερα, ζει υγιής και ευγνωμονεί τον άνθρωπο που της χάρισε πίσω τη ζωή της.

Αυτό που ξεχωρίζει τον Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη δεν είναι μόνο η επιστημονική του επάρκεια, αλλά και η πίστη του στη δύναμη του ανθρώπου και της προσευχής. Δεν διστάζει να αναλαμβάνει περιστατικά που άλλοι αποφεύγουν, είτε λόγω της δυσκολίας τους είτε γιατί τα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα απαιτούν υπέρογκα ποσά που οι ασθενείς αδυνατούν να καταβάλουν. Εκείνος τους δέχεται, με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, όπως ο ίδιος λέει, και κάνει ό,τι μπορεί για να τους σώσει.

Παρά τις προτάσεις που έχει δεχτεί για εργασία στο εξωτερικό – ακόμη και από την Ιαπωνία – ο ίδιος επιλέγει να μείνει στη Μυτιλήνη. Με τη σύζυγό του, τη Μυτιληνιά Έρη Μουτζούρη, έχει δημιουργήσει οικογένεια και επιθυμεί τα παιδιά τους να μεγαλώσουν στο νησί. Αντί για μια καριέρα με υψηλές αποδοχές και διεθνή προβολή, προτιμά να παραμείνει εδώ, με ένα όραμα: να ενισχυθεί η νευροχειρουργική μονάδα του Βοστάνειου και να εξελιχθεί σε πρότυπο περιφερειακό κέντρο.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει, αυτό το όραμα δύσκολα φαίνεται να αγγίζει τα κέντρα αποφάσεων του Υπουργείου Υγείας, για ένα νοσοκομείο «στην άκρη της Ελλάδας». Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και το νευροχειρουργικό μικροσκόπιο που χρησιμοποιεί, αποκτήθηκε χάρη στη στήριξη του Περιφερειάρχη Κώστα Μουτζούρη και όχι μέσω κρατικής χρηματοδότησης.

Ο Ευρυβιάδης Μπαϊραμίδης συνεχίζει αθόρυβα να προσφέρει, χωρίς να αναζητά τη δημοσιότητα. Με γνώμονα την πίστη, την επιστήμη και τον άνθρωπο, κρατά ζωντανό το όραμα μιας ιατρικής που δεν μετριέται σε χρήμα ή προβολή, αλλά σε ζωές που συνεχίζονται χάρη στην ανθρώπινη επιμονή και το ιατρικό λειτούργημα στην πιο αγνή του μορφή.

Πηγή: politikalesvos.gr