Με το τέλος του τελικού του Champions League, ο Λουίς Ενρίκε φόρεσε ένα μπλουζάκι, αφιερωμένο στην μνήμη της κόρης του, Χάνα
Εκθαμβωτική Παρί Σεν Ζερμέν! Η ομαδάρα του ο Λουίς Ενρίκε πέρασε σαν οδοστρωτήρας «πάνω» από την Ίντερ και με ιστορικό 5-0, έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, κατακτώντας το Champions League.
Ο Λουίς Ενρίκε, συγκινήθηκε, χάρηκε, χειροκρότησε και καμάρωσε τα «παιδιά» του, με την Παρί Σεν Ζεμρέν να σηκώνει για πρώτη φορά το Champions League (έγινε η 24η ομάδα που το κάνει). Ποτέ του, όμως, δεν ξέχασε το παιδί που «έχασε» πριν χρόνια, ένα γεγονός που του στιγμάτισε τη ζωή. Ο Ισπανός κατάφερε να συγκινήσει τους πάντες!
Τον Αύγουστο του 2019 η οικογένεια του Λουίς Ενρίκε βίωσε την απόλυτη τραγωδία, καθώς η κόρη του Ισπανού προπονητή, Χάνα πέθανε σε ηλικία μόλις 9 ετών, μετά από μάχη με καρκίνο στα οστά.
Tο μπλουζάκι που φόρεσε ο Λουίς Ενρίκε μετά τη λήξη του τελικού είναι αφιερωμένο στο ίδρυμα που δημιούργησε με το όνομα της κόρης του, ένα ίδρυμα που στηρίζει οικογένειες παιδιών που έχουν προσβληθεί από σοβαρές ασθένειες. pic.twitter.com/Hq6N3AL6i1
Πριν 6 χρόνια, η κόρη του Σάνα «έφυγε» από τη ζωή. Μόλις 9 ετών. Ως πατέρας μιας κόρης 21 μηνών, βλέπω αυτές τις εικόνες του Λουίς Ενρίκε με τη μικρή του και «λυγίζω». Το 5-0 της Παρί Σεν Ζερμέν επί της Ίντερ, δεν ήταν μια επίδειξη δύναμης μέσα σε ένα γήπεδο. Το χάρηκα γιατί είδα… pic.twitter.com/KVNAGpIwnl
“Θυμάμαι μια απίστευτη φωτογραφία που έχω με την κόρη μου, μετά την κατάκτηση του Champions League, κρατώντας μια σημαία της Μπαρτσελόνα στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Λουίς Ενρίκε #Luis_Enrique προπονητης της #ParisSaintGermain,ειναι ο στρατηγός του θριάμβου των Γάλλων στον τελικό του #UCLfinal Απόψε, 31 Μαΐου 2025, αφιερώνει τη νίκη στη μνήμη της 9χρονης κόρης του, Χάνα, που έφυγε το 2019 από οστεοσάρκωμα και το παρακολουθεί από ψηλά#Παριpic.twitter.com/D3LsTHi9pu
Το βράδυ της 31ης Μαΐου του 2025, ο προπονητής της Παρί σήκωσε για δεύτερη φορά στην ιστορία του το Champions League, αλλά δεν ξέχασε την Χάνα. Ούτε αυτός, ούτε και οι φίλοι της Παρί Σεν Ζερμέν.
Αμέσως μετά το τέλος του τελικού και την «πεντάρα» στην Ίντερ, ο Λουίς Ενρίκε, έβγαλε μια μπλούζα του και του έδωσαν. Ένα ιδιαίτερο μπλουζάκι, που συγκλόνισε κι έσπασε καρδιές.
Ο μπαμπάς με την κόρη να καρφώνουν μια σημαία της Παρί. Αυτή την εικόνα που είδαμε το 2015 στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, μετά την επιτυχία της δικής του Μπαρτσελόνα. Ο Λουίς Ενρίκε με τη Χάνα.
Αμέσως μετά την απονομή του τροπαίου, οι φίλοι της Παρί εμφάνισαν ένα τεράστιο πανό, με την ίδια εικόνα, με τον Λουίς Ενρίκα να έχει βουρκωμένα μάτια και να τους χαιρετάει.
«Η κόρη μου αγαπούσε τόσο πολύ τα πάρτι και είμαι βέβαιος ότι εξακολουθεί να κάνει πάρτι όπου κι αν είναι. Θυμάμαι μια καταπληκτική φωτογραφία που είχα μαζί της στον τελικό στο Βερολίνο, μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, τοποθετώντας μια σημαία της Μπαρτσελόνα στο γήπεδο. Έχω την επιθυμία να κάνω το ίδιο με την Παρί. Η κόρη μου δεν θα είναι εκεί σωματικά, αλλά θα είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Έχω το κίνητρο να συνεχίσω να προχωρώ με ό,τι μου δίνει η ζωή και να το μοιραστώ με την οικογένειά μου. Όλοι αγαπάμε τις όμορφες και χαρούμενες στιγμές, αλλά κάτι εξίσου σημαντικό είναι να μάθουμε να ξεπερνάμε τις τραγωδίες. Θα ξανασυναντηθούμε» είχε αναφέρει ο Λουίς Ενρίκε, μετά την πρόκριση της Παρί στον τελικό του Champions League.
Λίγα χρώματα τραβούν τόση προσοχή όσο το μαύρο. Είναι κομψό, κλασικό και μυστηριώδες. Αγαπημένο σε πολλές ντουλάπες, δεν φαίνεται ποτέ να φεύγει από τη μόδα.
Αλλά έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι το αγαπούν; Αν φοράτε συχνά μαύρο, μερικοί από τους παρακάτω λόγους μπορεί να σας φαίνονται οικείοι.
Το μαύρο ως ασπίδα
Το να φοράτε μαύρο είναι κάτι περισσότερο από μια απλή επιλογή μόδας – μπορεί να είναι ένας τρόπος για να προστατεύσετε τον εαυτό σας. Δημιουργεί χώρο, θέτει όρια και σας βοηθά να νιώθετε δυνατοί όταν αντιμετωπίζετε κρίση, πίεση ή απλώς δύσκολες μέρες.
Σε επαγγελματικά περιβάλλοντα, το μαύρο μπορεί επίσης να πει, “Πάρτε με στα σοβαρά”. Είναι ήρεμο αλλά και δυνατό. Λέει στους ανθρώπους ότι είστε παρόντες – αλλά όχι απαραίτητα ανοιχτοί σε όλους.
Οι άνθρωποι με συναισθηματικό βάθος, Αυθεντικοί Άνθρωποι Συχνά Αγαπούν το Μαύρο
Πολλοί άνθρωποι που φορούν μαύρο είναι στοχαστικοί και συναισθηματικά συντονισμένοι. Γι’ αυτό είναι τόσο συνηθισμένο σε emo ή goth στυλ – ομάδες που αγκαλιάζουν το συναίσθημα, την ευαλωτότητα και την εσωτερική αντανάκλαση.
Αλλά το μαύρο δεν είναι μόνο για τους ανοιχτά συναισθηματικούς. Είναι επίσης για όσους προτιμούν την απλότητα και την εστίαση. Χωρίς φωτεινά χρώματα, υπάρχει λιγότερη απόσπαση της προσοχής — περισσότερη προσοχή δίνεται στα λόγια σας, στις πράξεις σας και στην παρουσία σας.
Διαχρονικό Στυλ και Ήσυχη Κομψότητα
Το μικρό μαύρο φόρεμα είναι διάσημο για έναν λόγο — είναι απλό, κομψό και ποτέ υπερβολικό. Οι άνθρωποι που φορούν μαύρα συχνά φαίνονται αβίαστα συνδυαζόμενοι και εκλεπτυσμένοι.
Το μαύρο κολακεύει σχεδόν όλους, ταιριάζει με οτιδήποτε και βοηθά τα φυσικά σας χαρακτηριστικά να αναδειχθούν. Είναι μια αξιόπιστη επιλογή όταν θέλετε να δείχνετε όσο το δυνατόν καλύτεροι χωρίς να προσπαθείτε πολύ.
Φιλοδοξία, Χωρίς Θόρυβο
Το μαύρο φοριέται συχνά σε συνεντεύξεις εργασίας — και για καλό λόγο. Συνδέεται με την αυτοπεποίθηση, τη φιλοδοξία και μια ισχυρή αίσθηση κατεύθυνσης. Είναι σοβαρό, αλλά όχι επιδεικτικό.
Οι άνθρωποι που φορούν μαύρα συχνά θέλουν να πετύχουν. Μπορεί να μην κάνουν μεγάλη φασαρία γι’ αυτό, αλλά συνήθως ξέρουν τι θέλουν και εργάζονται αθόρυβα προς την κατεύθυνση αυτή.
Διακριτικός αλλά Ισχυρός Αισθησιασμός
Το μαύρο είναι επίσης ένα χρώμα έλξης. Σε αντίθεση με το έντονο κόκκινο, δεν τραβάει την προσοχή, αλλά τραβάει τα βλέμματα. Γι’ αυτό τα μαύρα εσώρουχα είναι τόσο δημοφιλή – είναι απαλά και δυνατά, μυστηριώδη και τολμηρά.
Το να φοράς μαύρο συχνά αφήνει περισσότερα στη φαντασία. Δεν πρόκειται πάντα για επίδειξη – πρόκειται για παρουσία, στάση σώματος και υποκίνηση.
Έξυπνο, Ήρεμο και με Αυτοπεποίθηση
Μελέτες δείχνουν ότι το μαύρο θεωρείται συχνά το χρώμα της νοημοσύνης και της σοβαρότητας. Οι άνθρωποι το φορούν σε σημαντικά γεγονότα επειδή δείχνει σεβασμό και αξιοπιστία.
Το μαύρο βοηθά επίσης την προσωπικότητά σας να ξεχωρίσει – επειδή δεν αποσπά την προσοχή, οι άνθρωποι εστιάζουν περισσότερο σε αυτά που λέτε και κάνετε. Το μήνυμα βγαίνει πιο καθαρά.
Τελικές Σκέψεις: Το Μαύρο Δεν Είναι Απλώς ένα Χρώμα
Το να φοράς μαύρο δεν σημαίνει ότι αποφεύγεις το χρώμα – σημαίνει ότι επιλέγεις να εκφράσεις κάτι πραγματικό. Μπορεί να αντανακλά τη δύναμή σου, τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου – ακόμη και μέρη του εαυτού σου που είναι δύσκολο να περιγραφούν με λόγια.
Είτε λοιπόν φοράς μαύρο για την κομψότητά του, την απλότητά του είτε για την ήσυχη δύναμή του – να ξέρεις ότι αυτό το χρώμα λέει πολλά για εσένα. Και το κάνει αυτό με ηρεμία, αυτοπεποίθηση και σαφήνεια.
Δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να χρησιμοποιούν το δέρμα τους ως καμβά
Μιλάμε φυσικά για τα τατουάζ, τα οποία έχουν επηρεάσει σημαντικά πολλούς διαφορετικούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χιλιάδες χρόνια. Τα τατουάζ ιστορικά έχουν αποδοκιμαστεί σε διάφορες κοινότητες, αλλά τώρα αναγνωρίζονται παγκοσμίως ως έκφραση της ατομικότητας και του πνεύματος του κατόχου τους.
Ποικίλλει από άτομο σε άτομο, αλλά τα τατουάζ συχνά έχουν νόημα για όσους τα κάνουν, καλό αλλά και κακό. Σημάδια και σύμβολα που δείχνουν ενθουσιασμό ή ενδιαφέρον είναι συχνά, όπως και λέξεις ή φράσεις που περιέχουν βαθύτερα μηνύματα και συμβολισμούς.
Ίσως αυτό που το κάνει τόσο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα τατουάζ έχουν νόημα. Με άλλα λόγια, μπορούν να δώσουν μια ματιά στις σκέψεις του κατόχου τους, οι οποίες μπορεί να είναι σαφείς ή ασαφείς.
Είναι ζωτικής σημασίας να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα καλά πράγματα. Υπάρχουν εκείνοι που φορούν με τόλμη εμβλήματα που περιφρονούνται από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Άλλοι έχουν τατουάζ που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως σαφής δείκτης πολέμου.
Για παράδειγμα, πολλοίάνθρωποι πιστεύουν ότι το τατουάζ τριών κουκκίδων σχετίζεται στενά με το ρωσικό σωφρονιστικό σύστημα.
Στην κουλτούρατωνφυλακών, το τατουάζ με τις τρεις κουκκίδες είναι σύμβολο εγκληματικής κατάστασης και αδελφοσύνης. Αντιπροσωπεύει την προσήλωση στον «νόμο των κλεφτών» (воровской закон) και σηματοδοτείμιαζωήεγκληματικότητας.
Επόσισης, στη λατινική κουλτούρα, ιδιαίτερα σε συμμορίες (π.χ., Chicano gangs), οι τρεις τελείες αντιπροσωπεύουν το ρητό “Mi Vida Loca”, δηλαδή“Η τρελή ζωή μου”.
Συμβολίζει τον επικίνδυνο τρόπο ζωής, τον σεβασμό προς τον κώδικα της ομάδας, και την αποδοχή μιας ζωής γεμάτης ρίσκα και αντισυμβατικότητα.
Πιθανότατα έχετε δει ή ακούσει για ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους έχουν ποινικό παρελθόν, να κάνουν τατουάζ με ένα δάκρυ στο πρόσωπό τους, αλλά μπορεί να μην γνωρίζετε για τις τρεις απλές κουκκίδες που σας αποκαλύπτουμε σήμερα.
Με απλά λόγια, το τατουάζ τριών κουκκίδων έχει ποικίλες έννοιες, αλλά συνήθως αντιπροσωπεύει τη μυστικότητα, την αφοσίωση και τη διάρκεια μιας ποινής φυλάκισης.
Το σημάδι, το οποίο συνήθως τοποθετείται στο αριστερό χέρι, λέγεται ότι έχει τις ρίζες του στον βουδιστικό συμβολισμό. Οι κουκκίδες λέγεται ότι αντιπροσωπεύουν τους τρεις σοφούς πιθήκους που δεν βλέπουν κακό, δεν ακούν κακό και δεν λένε κακό, συμβολίζοντας την απόρριψη της βίας και της κακίας.
Στην πραγματικότητα, το τατουάζ με τις τρεις κουκκίδες συνδέεται συχνότερα με το ρωσικό σωφρονιστικό σύστημα, όπου χρησιμοποιείται για την αναγνώριση σοβαρών παραβατών. Κάθε κουκκίδα αντιπροσωπεύει δέκα χρόνια φυλάκισης, επομένως ένα άτομο με τρεις κουκκίδες θα μπορούσε να έχει εκτίσει έως και τριάντα χρόνια φυλάκισης.
Στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα» του Mega, πρόσφατος καλεσμένος ήταν η γνωστή ηθοποιός Βασιλική Ανδρίτσου.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μίλησε για πολλά θέματα που την απασχολούν, αλλά ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στο θέμα της μητρότητας και στην εμπειρία της ως μητέρας της 5χρονης κόρης της.
Με μια ειλικρινή διάθεση, αποκάλυψε πώς η μητρότητα έχει επηρεάσει τη ζωή της και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική της πορεία. Μίλησε για τις χαρές και τις προκλήσεις που φέρνει η μητρότητα, ενώ δεν παρέλειψε να μοιραστεί με το κοινό και κάποιες από τις πιο τρυφερές στιγμές που έχει ζήσει με την κόρη της.
Ακολουθεί το απόσπασμα της εκπομπής:
Βασιλική Ανδρίτσου: Τα όσα ανέφερε
«Περνάμε πολύ ωραία με την κόρη μου, μου δίνει πολλή ενέργεια. Μου έχει ανοίξει πολλά κεφάλαια, άλλους τόπους, άλλες σκέψεις, οπότε το απολαμβάνω πάρα πολύ και δεν θέλω να το χάσω αυτό», είπε η γνωστή ηθοποιός.
«Ο σύζυγός μου είναι καταπληκτικός. Βοηθάει, είναι εξαιρετικός πατέρας, έχει το δικό του ρόλο. Εάν είσαι καλός γονιός το καταλαβαίνεις από το παιδί σου. Αν το παιδί σου είναι ευτυχισμένο και σε κοιτάει στα μάτια, το λαμβάνεις», πρόσθεσε στη συνέχεια.
«Πέρα από το αν είσαι καλή μαμά και καλός μπαμπάς, σημαίνει ότι θα είσαι αυστηρός και θα βάλεις όρια», είπε επίσης η Βασιλική Ανδρίτσου.
«Οι γυναίκες που κάναμε πιο μεγάλες παιδί είμαστε πιο συνειδητοποιημένες. Έχουμε ζήσει, έχουμε φτιάξει τη ζωή μας, οπότε δεν έχουμε κάποια αγωνία σε αυτό το κομμάτι. Είμαστε πιο συνειδητοποιημένες στο πόσο πρέπει να αφιερωθούμε», τόνισε στη συνέχεια.
«Δεν με νοιάζει τι λέει ο κόσμος. Νιώθω περήφανη που κατάφερα να γίνω μητέρα στα 46 μου χρόνια. Στα 51 μου έχω ένα παιδί 5 χρονών και δεν νιώθω μεγάλη», είπε χαρακτηριστικά.
Σαμιαμίδι: Ο καλός οιωνός του παλιού ελληνικού σπιτιού – Γιατί να μην το σκοτώσετε αν το βρείτε σπίτι σας
-Μηηηη!!! Μη το σκοτώσεις!!!
Μας φώναζαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες, όταν βλέπανε εμάς, τα χαιρέκακα παιδιά του παλιού καιρού (που χαρά είχαμε μα κακία όχι) να καραδοκούμε με κανένα ματσούκι ή καμιά παντόφλα στο χέρι, για να πετύχουμε το σαμιαμίδι (το «γουστεράκι» όπως αλλιώς το λέγαμε) που περπατούσε στον τοίχο ή στο πάτωμα ή στο ταβάνι του παλιού μας σπιτιού.
-Αυτό είναι η τύχη του σπιτιού! Φυλάει το σπίτι!
Γιατί, ναι! Αυτό είχε αποθησαυρίσει η σοφία «των παλαιών των ημερών»: Πως το σαμιαμίδι φέρνει τύχη στο σπιτικό και στους ανθρώπους του!
Κι εμείς σταματούσαμε και μέναμε μόνο να κοιτάμε πόσο γρήγορα έτρεχε να κρυφτεί σε καμιά χαραμάδα, σε κάποια τρυπούλα, πίσω από το μπαούλο ή κάτω από το ντιβάνι, αυτή η μικρή σπιτίσια σαυρίτσα με το ξεθωριασμένο χρώμα, το φολιδωτό δέρμα, το μεγάλο κεφάλι, τα μεγάλα συμπαθητικά μάτια, τη μικρή ουρά και τα νυχάκια στα ντελικάτα δαχτυλάκια της, που, ξαφνικά, εμφανιζότανε στα σπίτια μας (από το «πουθενά», κάπου εκεί στις αρχές του καλοκαιριού. Πολλές φορές το κάναμε χάζι αραγμένοι ανάσκελα στα κρεβάτια μας, βλέποντάς το να σουλατσάρει στα ψηλά ψάχνοντας κανένα έντομο για να φάει. Μερικά παιδιά, μάλιστα, στις παρέες, μας λέγανε πως ο παππούς και η γιαγιά τους, έχουνε δώσει ονόματα στα σαμιαμίδια του σπιτιού τους και πως όταν τα βλέπουνε τους μιλάνε και όσο στενοχωρημένοι κι αν είναι αναγαλλιάζει το πρόσωπό τους και γίνονται χαρούμενοι και γελαστοί.
Από πού ερχόταν, πού και πώς εξαφανιζόταν το σαμιαμίδι του σπιτιού δεν ήξερε κανείς. Ο δάσκαλος, στη Φυσική Ιστορία που κάναμε στο σχολείο, μας είχε πει πως είναι ωφέλιμο, γιατί τρώει τα βλαβερά έντομα, μύγες, κουνούπια, αράχνες, κλπ. Και πως γεννάει κάτι πολύ μικρά αυγά, συνήθως σε παλιές θυρίδες ή σε σχισμές πετρόχτιστων σπιτιών, και το χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη. Κι ακόμα πως αν του κόψεις την ουρά του αυτή ξαναγίνεται. Τούτο δω μας συνάρπαζε κυριολεκτικά!
Σαν, δηλαδή, να κοβόταν το χέρι ή το πόδι μας και μετά να ξαναγεννιόταν!!! Αυτή η συγκλονιστική πληροφορία από το δάσκαλο μας έκανε να κυνηγάμε μανιωδώς τα καημένα τα σαμιαμίδια όπου τα βρίσκαμε και να προσπαθούμε να τους κόψουμε τις ουρές για να δούμε αν θα ξαναγίνουν. Εκείνο που βλέπαμε όμως, όποτε καταφέρναμε το μακάβριο πείραμα, ήταν ένα πονεμένο σαμιαμίδι που άτσαλα έτρεχε να κρυφτεί και μια κομμένη ουρίτσα που κουνιότανε πέρα δώθε σαν να ήταν ζωντανή! Κι αυτό ήταν κάτι που μας έκανε να χάσκουμε μπροστά σ’ αυτό το θαύμα της φύσης και να δίνουμε πίστη στις γιαγιάδες ότι πραγματικά τούτο δω το γουστεράκι ήτανε πραγματικό «στοιχειό»! Σήμερα, σπάνια μέσα σε σημερινό σπίτι, μπορεί –εντελώς τυχαία – να εμφανιστεί ένα τέτοιο μικρό και αθώο ζωάκι. Κι όταν εμφανιστεί οι άνθρωποι αντιδρούν με τρόμο λες και βλέπουνε τον Γκοτζίλα και πασχίζουν να το ξεφορτωθούν!
Ίσως γι’ αυτό τα σημερινά σπίτια δεν είναι χαρούμενα κι ευτυχισμένα, αφού έχουν απαρνηθεί το καλό στοιχειό του σπιτιού, το μικρό σαμιαμίδι!
Η Μαρία Ιωαννίδου μίλησε στο Happy Day και στην Χριστιάνα Κοχλατζή για τη ζωή της σήμερα, αλλά και τη σχέση της με τον χρόνο.
Όπως ανέφερε αρχικά η ηθοποιός στην ψυχή της νιώθει έφηβη. «Στην ψυχή μου αισθάνομαι 15. Αυτό μου έχει κάνει και ζημιά. Έχω χάσει όλα μου τα λεφτά, είμαι μια φτωχή, διότι εμπιστευόμουν… τώρα είναι αργά γιατί τα έχασα…» είπε αρχικά η Μαρία Ιωαννίδου.
Για την ηλικία της και τα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο, η Μαρία Ιωαννίδου αντέδρασε: «Τι σχέση έχω εγώ καλέ με τα 80 και τα 75; Καμία σχέση, δεν το βλέπετε; Με κρύβει ο χρόνος, μου κρύβει χρόνια. Μπορώ να είμαι και 50, δεν έχει σημασία η ηλικία, έχει σημασία το πώς φαίνομαι».
Στη συνέχεια, η Μαρία Ιωαννίδου μίλησε για την κοινή της ζωή με τον Φρέντυ Γερμανό η οποία διήρκησε 20 χρόνια, έχοντας αναμνήσεις από τα οικογενειακά τραπέζια.
«Η Ναταλία είναι πολυάσχολη, ένα άτομο που δεν είναι της στενή επαφής. Την κάλεσα, πάντα είναι προσκεκλημένη να έρθει στο σπίτι να της μαγειρέψει ο Δημήτρης ο σύντροφός μου, απάντησε η Μαρία Ιωαννίδου για τις σχέσεις της με τη Ναταλία Γερμανού.
Ενώ τέλος σχολίασε τη διαφορά ηλικίας τους: «Πιο πολύ τη νιώθω σαν μικρότερη αδελφή μου, όχι σαν κόρη μου. Δεν γινόταν να έχω τόσο μεγάλη κόρη. Είναι αρκετά μικρότερή μου αλλά δεν θα μπορούσα να την έχω κόρη χρονικά, δεν βγαίνει», είπε η Μαρία Ιωαννίδου σε συνέντευξή της στο Happy Day.
Πως με ένα σαπούνι που κοστίζει μόλις 40 λεπτά μπορείς να φτιάξεις 3 λίτρα υγρό απορρυπαντικό για το πλυντήριο που βγάζει δύσκολους λεκέδες και κάνει τα ρούχα να μοσχοβολάνε.
Μπορεί σπάνια πια να χρησιμοποιούμε πλάκες σαπουνιού δείτε όμως πόσο χρήσιμη αλλά και οικονομική μπορεί είναι σαν λύση για το πλύσιμο των ρούχων .
Οι κλασικές πλάκες σαπουνιού στο σούπερ μάρκετ ήταν παλαιότερα η μόνη επιλογή για να πλύνετε ρούχα, αυστηρά στο χέρι. Με το πέρασμα του χρόνου και την άφιξη νέων τεχνολογιών, όπως το πλυντήριο, η χρήση τους μειώνεται ολοένα και περισσότερο, αλλά δεν έχουν εξαφανιστεί τελείως.
Το υγρό απορρυπαντικό έχει μόνο ένα μειονέκτημα: το κόστος, το οποίο μερικές φορές είναι πολύ υψηλό. Μπορείτε όμως να μετατρέψετε εύκολα μια μπάρα σαπούνι σε 3 λίτρα υγρού απορρυπαντικού.
Θα χρειαστείτε:
1 μπάρα σαπούνι Μασσαλίας
120 ml λευκό ξύδι
1 κουταλιά της σούπας μαγειρική σόδα
3 λίτρα νερό
Τρίφτη κουζίνας
Καθαρό κουβά
Διαδικασία:
Τρίψτε τη μπάρα σαπουνιού στον κάδο.
Ρίξτε ένα λίτρο νερό μέχρι να καλυφθεί τελείως το σαπούνι και αφήστε το όλη τη νύχτα.
Την επόμενη μέρα ρίξτε το περιεχόμενο του κουβά σε μια κατσαρόλα, προσθέστε τα άλλα 2 λίτρα νερό και ανακατέψτε με μια ξύλινη κουτάλα.
Στη συνέχεια, προσθέστε τα 120 ml λευκό ξύδι και 1 κουταλιά της σούπας μαγειρική σόδα.
Μόλις αρχίσει να βράζει, σβήστε την εστία και περιμένετε 10 λεπτά.
Αφήστε να κρυώσει για 20-30 λεπτά και μετά αδειάστε το στο τελικό δοχείο.
Χρησιμοποιήστε το υγρό απορρυπαντικό με τον ίδιο τρόπο όπως το εμπορικό απορρυπαντικό. Θα δείτε, πώς τα ρούχα σας θα είναι πιο καθαρά και θα μυρίζουν καλύτερα.
Αν θέλετε να είναι και αντιμικροβιακό μπορείτε μέσα στο μείγμα και ένα φλυντζάνι βόρακα
Πώς να χρησιμοποιήσετε τα κουκούτσια από τα λεμόνια που στύβετε
Τα λεμόνια είναι εσπεριδοειδή που φημίζονται ιδιαίτερα για τη μοναδική τους γεύση και την ευελιξία τους τόσο στο μαγείρεμα όσο και στις δουλειές του σπιτιού. Ως πολύτιμη πηγή βιταμίνης C, η φυσική τους οξύτητα τα καθιστά επίσης χρήσιμα για την πέψη, βοηθώντας στη μείωση του αισθήματος φουσκώματος. Διαδεδομένα στη Μεσόγειο, η αρχαία προέλευσή τους έρχεται από τις ασιατικές χώρες από όπου εισήχθησαν μέσω του εμπορίου στον υπόλοιπο κόσμο.
Τα λεμόνια χρησιμοποιούνται ευρέως στη μαγειρική, για να δώσουν γεύση στα πιάτα, να δώσουν χαρακτήρα σε σάλτσες, να σπάσουν την «λιπαρότητα» σε κρέατα αλλά και σε επιδόρπια, στα γλυκά χρησιμοποιείται κυρίως το ξύσμα τους αλλά και οι φλούδες. Επίσης χρησιμοποιούμε επίσης το χυμό τους, την πούλπα (ο πολτός) τους και το ξύσμα των λεμονιών, γιατί όμως να πετάμε κουκούτσια;
Ακολουθούν μερικοί τρόποι για να το αξιοποιήσετε στο έπακρο τα κουκούτσια από τα λεμόνια:
Μόλις τελειώσετε με τη χρήση του λεμονιού, αφήστε τους σπόρους στην άκρη και ξεπλύνετέ τους καλά με νερό σε θερμοκρασία δωματίου χρησιμοποιώντας ένα σουρωτήρι. Στη συνέχεια, τοποθετήστε τα σε χαρτί κουζίνας και στεγνώστε τα καλά. Στη συνέχεια, εφοδιαστείτε με τσιμπιδάκι και αρχίστε να «ξεφλουδίζετε» τους σπόρους αφαιρώντας τη φλούδα που τους καλύπτει.
Στη συνέχεια, πάρτε ένα μικρό δοχείο όπως ένα δοχείο γιαουρτιού και γεμίστε το με ατμισμένο βαμβάκι. Τοποθετήστε τον σπόρο στο βαμβάκι και αφήστε τον να καθίσει για τουλάχιστον μία εβδομάδα. Μετά από περίπου 7 ημέρες, ο σπόρος θα έχει δώσει τη θέση του σε ένα μικρό βλαστάρι.
Συνεχίστε να διατηρείτε το βαμβάκι και το περιβάλλον υγρά για να κάνετε το μικρό σας δενδρύλλιο να μεγαλώσει περισσότερο μέχρι να αναπτύξει μικρές ρίζες.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να φυτέψετε τους σπόρους σας σε μια μικρή γλάστρα μέσα στην οποία θα πρέπει να εισάγετε ένα μείγμα χώματος και περλίτη, για να διασφαλίσετε ότι το χώμα στραγγίζει καλά. Μόλις φυτευτεί, ο βλαστός θα εξακολουθεί να χρειάζεται φροντίδα.
Θα πρέπει να φυλάσσεται σε ένα καλά φωτισμένο, ζεστό μέρος, μακριά από ρεύματα αέρα. Βεβαιωθείτε ότι το έδαφος είναι πάντα υγρό και περιμένετε τη φύση να κάνει τη δουλειά της για να έχετε μια λεμονιά που, μόλις καλλιεργηθεί, θα σας δώσει ζουμερούς καρπούς.
Φτιάξτε ένα φυσικό αρωματικό
Οι σπόροι λεμονιού δεν χρησιμοποιούνται μόνο για την καλλιέργεια νέων φυτών. Μεταξύ άλλων, είναι δυνατό να δημιουργηθεί ένα αρωματικό για συρτάρια και ντουλάπια. Η κύρια διαδικασία εξακολουθεί να απαιτεί το ξέπλυμα των σπόρων, αλλά χωρίς την αφαίρεση της φλούδας. Παρά το πλύσιμο, οι σπόροι εσπεριδοειδών διατηρούν το φυσικό τους άρωμα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στη συνέχεια, μπορείτε να τα τοποθετήσετε σε μια μικρή πάνινη σακούλα και να επιλέξετε να τα χρησιμοποιήσετε για να αρωματίσετε συρτάρια, ντουλάπια ή δωμάτια στο σπίτι, όπως το μπάνιο. Αν στερεωθούν στο καλοριφέρ τον χειμώνα, θα αναδύουν ένα υπέροχο άρωμα λεμονιού.
Σε μια εποχή όπου η πίστη δοκιμαζόταν από τις καθημερινές μάχες της ζωής, ένας άνθρωπος αφιερωμένος στον Θεό βίωσε ένα θαυμαστό γεγονός. Η δύναμη της προσευχής και η προστασία της Παναγίας αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός μυστικού «όπλου» ενάντια στις δυνάμεις του κακού.
Ας ακολουθήσουμε τα βήματα του Οσίου Νήφων και ας ανακαλύψουμε την ιστορία του Αγιασμένου λαδιού και της Θαυματουργής του δράσης.
Αναλυτικά:
Μιά νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τον δούλο του Θεού. Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιάν αξίνα!
Τη σήκωσε ψηλά για να τον χτυπήσει, μα, πριν προλάβει να την κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη και τρόμο, τραβήχτηκε πίσω και χάθηκε σαν καπνός, ξεφωνίζοντας και κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πιά, τον άκουσε να τρίζει τα δόντια και να λέει:
– Αχ, Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, με καίς! Εσύ, που προστατεύεις αυτό το αγύριστο κεφάλι!
Από τα θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τον υπερασπιζόταν και τον σκέπαζε με τη χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί συνήθιζε να παίρνει λάδι απ’ το καντήλι της και ν’ αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια.
Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.
Από τότε, διαπιστώνοντας τη δύναμη που έχει το λάδι από το καντήλι της Θεοτόκου και των αγίων, συμβούλευε τους γνωστούς του να παίρνουν κάθε βράδυ απ’ αυτό, ν’ αλείφονται με πίστη και μετά να κοιμούνται.
Άγιος Μηνάς: Ο μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός Μηνάς ανήκει στους πιο δημοφιλείς Αγίους της Εκκλησίας μας.
Γεννήθηκε το 245 μ.Χ. στο Νίκιο της Κάτω Αιγύπτου και η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου. Οι γονείς του Αγίου ήταν ειδωλολάτρες.
Ο Αγιος Μηνάς είναι ο προστάτης άγιος (πολιούχος) του Ηρακλείου Κρήτης και η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου, μέρα αργίας στο Ηράκλειο. Καθιερώθηκε πολιούχος του Ηρακλείου την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Ο Μηνάς όμως από εφηβική ηλικία γνώρισε το Χριστό. Με θερμή πίστη και νεανικό ενθουσιασμό αγωνιζόταν να τηρεί τις εντολές του Θεού και να σφυρηλατήσει έναν άρτιο και υποδειγματικό χαρακτήρα.
Ο βίος του Αγίου
Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία, στρατολογήθηκε και κατατάχθηκε στο τάγμα του ιππικού των Ρουτιλιανών της Φρυγίας Σατουλαρίας, το οποίο είχε για έδρα το Κοτύαιο, τη σημερινή Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας. Οι άνδρες της φρουράς αυτής ήταν απ’ τους εκλεκτότερους στρατιώτες. Διέπρεπαν όλοι σ’ εμφάνιση κι εξωτερικό παράστημα, σε γενναιότητα και σε αρρενωπό φρόνημα.
Ο Μηνάς υπήρξε παράδειγμα τελείου στρατιώτη. Κάθε καθήκον που του ανέθεταν το εκτελούσε πιστά. Αυτή η άμεμπτη διαγωγή του ήταν φυσική συνέπεια για τον χριστιανό Μηνά, που εναρμόνιζε πίστη και πράξη. Και πάνω σ’ αυτό το σοβαρό ζήτημα ήταν υπόδειγμα ο Μηνάς.
Στον Μηνά δόθηκε η ευκαιρία να γνωρισθεί και να συνδεθεί πνευματικά με άλλους νέους στρατιώτες. Με πολλή φροντίδα και χριστιανική φρόνηση καλλιέργησε την ευσέβεια και τη ζωντανή πίστη στον όμιλο των συντρόφων του. Εργάσθηκε με υπομονή για τη διαφώτιση και την αναγέννησή τους, σαν ιεραπόστολος.
Οι πρώτοι χριστιανοί θεωρούσαν ιερή υποχρέωσή τους να μιλούν για την πνευματική ζωή: για τις χριστιανικές αρετές, για την έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης προς τον πλησίον, για την αποφυγή των ελαττωμάτων εκείνων που μάστιζαν τον ειδωλολατρικό κόσμο και γενικά για μια ζωή ανώτερη.
Μιλούσαν με πολλή θέρμη και αγάπη για το πρόσωπο του Χριστού, σε σημείο που να ζεσταίνουν τους χλιαρούς και να λειώνουν τα παγόβουνα των εθνικών.
Και πράγματι αρκετοί από τους συστρατιώτες του τον ακολούθησαν στη χριστιανική πίστη.
Η ασκητική ζωή
Ο Μηνάς, κατά την παράδοση, μετά τη στρατιωτική του θητεία αφιερώθηκε στον Κύριο, για να ικανοποιήσει τους ιερούς πόθους της καρδιάς του.
Ήταν πραγματικός ασκητής. Αυστηρός στα ήθη. Λιτός στη δίαιτά του. Μάλιστα προσείλκυσε κοντά του κι άλλους φίλους στρατιώτες.
Οι λίγοι αυτοί φίλοι αποτέλεσαν μια κοινοβιακή σκήτη, δηλαδή ασκητήρια, στο Πορσούκ-Νταγ, στους πρόποδες του οποίου ήταν κτισμένη η παλιά Κιουτάχεια.
Εκεί, μακριά απ’ τον κόσμο και κοντά στο Θεό, ο Μηνάς με τους λίγους φίλους του επιδόθηκαν στην πνευματική θεωρία, σε μια ζωή περισυλλογής, για να μελετήσουν και να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους. Από κοινού προσεύχονταν, νήστευαν, μελετούσαν και έτσι ενίσχυαν την πίστη και την αγάπη τους προς τον Κύριο, διδάσκοντας και τους άλλους.
Πόσα χρόνια ο Μηνάς και οι σύντροφοί του έμειναν στο ασκητήριο, δεν μας είναι δυστυχώς γνωστό απ’ την ιστορία. Φαίνεται όμως ότι ωφελήθηκαν απ’ αυτή την άσκηση.
Διότι ήταν καθ’ όλα ώριμοι να δεχθούν το μαρτύριο, όταν θα έφθανε η κατάλληλη ώρα.
Ο χρόνος του μαρτυρίου του αγίου Μηνά, 295-305 μ.Χ., συμπίπτει με μια ειρηνική περίοδο της Εκκλησίας. Αυτοκράτορας κατά την εποχή εκείνη ήταν ο Διοκλητιανός.
Αλλά δεν είχε ξεσπάσει ακόμη ο γενικός διωγμός εκ μέρους του. Γι’ αυτό η αφορμή του μαρτυρίου του αγίου έχει ολωσδιόλου ατομικό χαρακτήρα. Μια μέρα κατέβηκε ο Μηνάς απ’ το ησυχαστήριό του για υποθέσεις στο Κοτύαιο.
Κατά σύμπτωση βλέπει πλήθος λαού, παραταγμένο στρατό, όλες τις επίσημες αρχές στην πλατεία της πόλης. Επικεφαλής της όλης αυτής ειδωλολατρικής πομπής ήταν οι «ιερείς της αισχύνης».
Ο Μηνάς πληροφορείται και μαθαίνει την αιτία της αμαρτωλής αυτής πανήγυρης. Γιόρταζαν τα γενέθλια του Διοκλητιανού. Σε μια επίσημη στιγμή των ειδωλολατρικών σπονδών και θυσιών ξεσηκώνεται η χριστιανική συνείδηση του ζηλωτή Μηνά. Θεώρησε πως ήταν μοναδική ευκαιρία να διαφωτίσει με κήρυγμα τόσο τούς άρχοντες όσο και την κοινή γνώμη για την κενότητα των ειδώλων και την αλήθεια του Χριστού.
Με σθένος διακηρύττει: «Ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Χριστός, και όλα αυτά που προσκυνείτε είναι είδωλα τυφλά, άλαλα και αναίσθητα».
Το κήρυγμα αυτό θεωρήθηκε υβριστικό, και η επέμβαση του Μηνά βεβήλωση της ιερότητας της ημέρας και ασέβεια εναντίον του ιερού προσώπου του αυτοκράτορα.
Ωστόσο το εμπνευσμένο κήρυγμα του Μηνά δεν έμεινε άκαρπο. Πολλοί πίστευσαν στον Κύριο, και η παράταξη των πιστών εμψυχώθηκε απ’ τη θαρραλέα ομολογία της πίστης του.
Η δίκη του Αγίου Μηνά
Ήταν πολύ φυσικό ύστερα από ένα τόσο δριμύ και τολμηρό κήρυγμα να οδηγηθεί ο Μηνάς σε δίκη.
Τον καταδίκασαν, γιατί τόλμησε να εμπαίξει τους θεούς και με την ασεβή του στάση αναστάτωσε την επίσημη ημέρα των γενεθλίων του αυτοκράτορα.
Ο Μηνάς θέλησε ν’ απολογηθεί, κυρίως για να συμπληρώσει το κατηχητικό του κήρυγμα. Έτσι ο μεγάλος αθλητής της πίστεως δίνει νέα ομολογία μπροστά στον ηγεμόνα Πύρρο: «Ουδεμία βάσανος θα με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού· κάμε οιανδήποτε παίδευση θέλεις και θα σου οφείλω χάριτας». Άφοβα μίλησε στο δικαστήριο και με ψυχραιμία και αταραξία άκουσε τη θανατική του καταδίκη.
Αρχίζει λοιπόν το πνευματικό στάδιο των αγώνων για τον ήρωα της Πίστεως. Ο Μηνάς αισθανόταν τον εαυτό του πολύ ευτυχή. Είχε σημάνει για τον αθλητή του Χριστού η ώρα της θυσίας.
Ο έπαρχος του Κοτυαίου διατάσσει τα όργανά του να υποβάλουν το Μηνά στα πιο φρικιαστικά μαρτύρια. Δένουν τον μάρτυρα και τον μαστιγώνουν αλύπητα.
Από το σώμα του έτρεξε άφθονο αίμα. Αφού τον κράτησαν λίγες μέρες σε μια σκοτεινή φυλακή, έπειτα έτριψαν το λαβωμένο σώμα του με σκληρό τρίχινο ύφασμα, σε σημείο ώστε να ξανανοίξουν φρικτότερα οι πληγές του.
Το μαρτύριο του Αγίου συνεχίζεται. Με σιδερένια νύχια ξεσχίζουν τις σάρκες του. Και οι θηριώδεις δήμιοι καυτηριάζουν με φλόγες τις πληγές του!
Ο Κύριος, που βρήκε αρκετά τα παθήματα του πολυάθλου Μηνά, επιτρέπει στους διώκτες του να θέσουν τέρμα στην πρόσκαιρη ζωή του με αποκεφαλισμό.
Μερικοί χριστιανοί περιμάζεψαν το ιερό του λείψανο και το έθαψαν σε ασφαλή τόπο.
Ύστερα από μερικά χρόνια κάποιος έπαρχος του Κοτυαίου ονομαζόμενος Αθανάσιος, μετέφερε το λείψανο του Αγίου σε πολυτελή λάρνακα στην Αίγυπτο, την πατρίδα του Αγίου.
Λένε ότι ο Μηνάς, προτού πεθάνει, εξέφρασε την επιθυμία ν’ αναπαυθεί στην πατρίδα του, το Νίκιο. Η επιθυμία του Αγίου εκπληρώθηκε αργότερα από πιστούς.
Η χρονολογία του μαρτυρίου του ενδόξου Αγίου πρέπει να τεθεί μεταξύ του 295-305 μ.Χ.. Η 11η Νοεμβρίου θεωρείται η ημέρα της αθλήσεως του μεγαλομάρτυρος.
