Η διασημότερη ίσως «τελευταία λέξη» που ψιθύρισε ένας ετοιμοθάνατος είναι «ρόουζμπαντ»…Και έγινε γνωστή χάρη στο αριστούργημα του Orson Welles, την κινηματογραφική ταινία «Πολίτης Κέιν». Είναι η λέξη που ψιθυρίζει λίγο πριν ξεψυχήσει ο κεντρικός όσο και εκκεντρικός ήρωας Charles Kane, ο μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης (ο χαρακτήρας βασίζεται σε πραγματικό πρόσωπο) και αποτελεί ένα μυστήριο για τους γύρω του αλλά και για έναν δημοσιογράφο που ξεκινά έρευνα για να αποκαλύψει το κρυφό νόημα της λέξης. Ο θεατής ανακαλύπτει στο τέλος τι σημαίνει για τον ήρωα το «ρόουζμπαντ» και φυσικά έχει τη βαρύτητα που και εμείς μέχρι σήμερα συνηθίζουμε να αποδίδουμε στα τελευταία λόγια ενός ετοιμοθάνατου.
Βέβαια κάποιοι ετοιμοθάνατοι διατήρησαν το ιδιαίτερο χιούμορ, φλέγμα ή γενικότερα…ταμπεραμέντο τους μέχρι την τελευταία τους ανάσα γι αυτό και τα τελευταία τους λόγια, ξεχωρίζουν…
- «Go on, get out. Last words are for fools who haven’t said enough» (Εμπρός, φύγετε. Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει ήδη αρκετά) επέμεινε ο Karl Marx
- «I have just had eighteen whiskeys in a row. I do believe that is a record»(Μόλις ήπια 18 ουίσκι το ένα μετά το άλλο. Πιστεύω πως αυτό είναι ρεκόρ) περηφανεύτηκε ο Dylan Thomas
- «Don’t let it end like this. Tell them I said something» (Μην επιτρέψετε να τελειώσει έτσι. Πείτε πως είπα κάτι) η περίεργη επιθυμία του Pancho Villa
- «Mozart», ήταν η τελευταία λέξη του διάσημου συνθέτη Gustav Mahler τη στιγμή που διεύθυνε την ορχήστρα
- «One of us must go» (Ένας από του δύο μας πρέπει να φύγει), ήταν η αινιγματική φράση του Oscar Wilde
- «What the devil do you mean to sing to me, priest? You are out of tune» (Τι διάολο θέλεις να τραγουδήσεις παπά; Δεν πατάς στις νότες), φώναξε στον ιερέα που θα του έδινε άφεση αμαρτιών ο συνθέτης Jean-Philippe Rameau
- «Good dog» (καλό σκυλί). Ίσως να περιμένατε κάτι πιο επαναστατικό αλλά αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις του Vladimir Lenin
- «I’m bored with it all» (Βαρέθηκα με όλο αυτό). O Winston Churchill…αποστομωτικός μέχρι τέλους
- «Damn it! Don’t you dare ask God to help me» (Ανάθεμά σε! Μην τολμήσεις να ζητήσεις από τον Θεό να με βοηθήσει), φώναξε στην καμαριέρα της η θρυλική ηθοποιός Joan Crawford
- «I should never have switched from Scotch to Martinis» (Δεν έπρεπε ποτέ να το γυρίσω από το ουίσκι στα Μαρτίνι), μονολόγησε ο Humphrey Bogart αν και η σύζυγός του επιμένει πως της είπε «Μην αργήσεις»
- «Ι ‘m loosing it» (Το χάνω) είπε ο τραγουδιστής Frank Sinatra
- «I did not get my Spaghetti. I got spaghetti. I want the press to know this»(Δεν μου έδωσαν την μακαρονάδα. Μου έδωσαν την μακαρονάδα μου. Θέλω ο Τύπος να το γνωρίζει αυτό). Με αυτό τον τρόπο αποχαιρέτησε ο διαβόητος κακοποιός Thomas J. Grasso, πριν την εκτέλεσή του
- «At fifty, everyone has the face he deserves» (Στα 50, ο καθένας έχει το πρόσωπο που του αξίζει), ήταν οι τελευταίες λέξεις που έγραψε ο συγγραφέαςGeorge Orwell της «Φάρμας των Ζώων» και του «1984»
- «This dying is boring» (Αυτός ο θάνατος είναι βαρετός), παρατήρησε ο φυσικός και συγγραφέας, Richard Feynman
- «I knew it! I knew it! Born in a hotel room and, goddamn it, dying in a hotel room» (Το ξερα, το ξερα. Γεννήθηκα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου και γαμώτο, πεθαίνω στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου), διαμαρτυρήθηκε ο συγγραφέας Eugene O’ Neil
- «Remember, honey, don’t forget what I told you. Put in my coffin a deck of cards and a pretty blond» (Θυμήσου γλυκιά μου να μην ξεχάσεις αυτό που σου είπα. Βάλε στο φέρετρό μου μια τράπουλα, και μια όμορφη ξανθιά° ήταν η τελευταία επιθυμία του Chico Marx την οποία εξέφρασε στη σύζυγό του
- «One never knows the ending. One has to die to know exactly what happens after death, although Catholics have their hopes» (Ποτέ κανείς δεν ξέρει το τέλος. Κάποιος πρέπει να πεθάνει για να μάθει ακριβώς τι συμβαίνει μετά το θάνατο, αν και οι Καθολικοί έχουν ελπίδες) ήταν η τελευταία ατάκα του φλεγματικού Alfred Hitchcock
- «I do not believe in my death» (Δεν πιστεύω στον θάνατό μου) ήταν η τελευταία ατάκα του φλεγματικού Salvador Dali
- «I hope I haven’t bored you» (Ελπίζω να μας μην σας έκανα να βαρεθείτε) είπε προς το τέλος ο Elvis Presley
Αν και το τατουάζ αποτελεί μέρος του πολιτισμού τους έχει απαγορευτεί από την στρατιωτική χούντα της Βιρμανίας και τιμωρείται με τεράστια πρόστιμα. Πολλές φυλές έχουν αποσυρθεί στο όρος Victoria και ζουν εντελώς αποκομμένες από το καθεστώς.
Η παράδοση χάνεται στα βάθη των αιώνων και σύμφωνα με τον μύθο ξεκίνησε όταν οι γυναίκες της φυλής ήθελαν να αποφύγουν την σκλαβιά και να προστατευτούν από τις αρπαγές ενός παντοδύναμου βασιλιά. Στην αρχή το τατουάζ, που σε πολλές περιπτώσεις καλύπτει με μελάνι όλο το πρόσωπο, έγινε για να αποκρούσει τους απαγωγείς ενώ σήμερα αποτελεί σημάδι ομορφιάς.
Οι νεότερες γενιές είναι απρόθυμες να ακολουθήσουν την παράδοση από φόβο χλευασμού αλλά και κυρώσεων της στρατιωτικής χούντας, με αποτέλεσμα η αρχαία αυτή τέχνη να κινδυνεύει να χαθεί μέσα σε μια γενιά.
