Ρουτίνα (ουσιαστικό / θηλυκό) :η μονότονη και άχαρη απασχόληση, η επανάληψη κατά τον ίδιο πάντα τρόπο.

Και αυτή ακριβώς η επανάληψη, αυτές ακριβώς οι στερεότυπες, δίχως πνευματική συνείδηση, πράξεις μας, κινήσεις μας, ζωές μας – δυστυχώς – είναι αυτές που καταφέρνουν και ρουφάνε τα χρώματα, τις γεύσεις και τις μυρωδιές απ’ την ζωή μας.

Και είναι ουσιαστικό, ουσιαστικό πρόβλημα της ζωή μας, και πλήττει τις σχέσεις θηλυκών και αρσενικών.

Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα τρέχουν, εμείς τρέχουμε προσπαθώντας να προλάβουμε. Προσπαθώντας να πετύχουμε. Ζούμε σε μια εποχή που η καθημερινότητα μας, έχει γίνει δύσκολη, ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης. Ολόκληρες οι μέρες μας είναι μια συνεχής προσπάθεια.

Και έρχεται η στιγμή που επιστρέφουμε στο σπίτι μας, στον ολόδικο μας χώρο, και εκεί μας περιμένει ο ολόδικος μας άνθρωπος, ο οποίος έχει δώσει με την σειρά του και αυτός την δική του ολοήμερη προσπάθεια.

Μοιραζόμαστε με αυτόν τον άνθρωπο την καθημερινότητα μας, την ζωή μας. Αυτήν που επιλέξαμε ως κοινή. Το μοίρασμα, αυτό, της καθημερινότητας είναι άρρηκτα δεμένο με την έννοια της οικειότητας.

Η οικειότητα είναι η αίσθηση του γνώριμου, του οικείου, είναι αυτή η αίσθηση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με κοινή πορεία, αμοιβαία συναισθήματα. Δημιουργείται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, μέσα από το μοίρασμα στιγμών και εμπειριών. Είναι αυτή που μας δένει με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και είναι αυτή που φτιάχνει τα “δικά μας” καθημερινά “μυστικά” και “κώδικες”.

Τι γίνεται όμως όταν αυτή η τόσο αναγκαία για την επιβίωση της σχέσης, οικειότητα, μετατρέπεται, μεταφορφώνεται σε ρουτίνα; Ή μάλλον, τι γίνεται όταν ΕΜΕΙΣ της επιτρέπουμε να μετατραπεί σε ρουτίνα;

Ο άνθρωπος ενστικτωδώς αναζητά, επιδιώκει την ασφάλεια, τη σιγουριά. Έχει την ανάγκη από την φύση του να ανήκει κάπου, να μοιράζεται την ζωή του με κάποιον. Είναι ον που αποζητά την συντροφικότητα περισσότερο από την μοναξιά. Και το αντίθετο της μοναξιάς δεν είναι η συντροφικότητα, αλλά η οικειότητα.

Δυστυχώς όμως, πάντα κάνει το λάθος να την συγχέει με το βόλεμα, να την οδηγεί σε μια βαρετή, ανιαρή ρουτίνα. Η δίχως συνείδηση σιγουριά, συχνά μετατρέπεται σε αδράνεια και μοιραία σε αδιαφορία και αποξένωση. Αφηνόμαστε, με δικαιολογία την οικειότητα, και παύουμε να προσπαθούμε για την υγιή διατήρηση της. Και τελικά μόνο οι ανασφαλείς έχουν ανάγκη από μια τέτοια ασφάλεια και σιγουριά.

Μια σχέση για να διατηρήσει την λειτουργικότητα της, για να συνεχίσει να μας καλύπτει και να μας ενθουσιάζει, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δεδομένη κατάσταση. Ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας δεν έχει κάποιο αιώνιο συμβόλαιο που τον υποχρεώνει να μείνει μαζί μας, ακόμα και αν εμείς δεν τον καλύπτουμε. Οι σχέσεις για να συνεχίσουν να “ζούνε” και όχι απλά να επιβιώνουν χρειάζονται συνεχή επαναπροσδιορισμό.

Και όσο τρομακτικό και κουραστικό μοιάζει αυτό, αν το καλοσκεφτούμε, σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας το κάνουμε αδιαμαρτύρητα. Στη δουλειά μας, καθημερινά, οφείλουμε να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να είμαστε παραγωγικοί, για να συνεχίσουμε να έχουμε τη δουλειά αυτή. Γιατί λοιπόν στις σχέσεις μας τείνουμε να γινόμαστε οκνηροί και “βολεμένοι”; Και σαφώς και δεν πρέπει να δούμε την σχέση ως υποχρέωση, όπως την δουλειά μας, αλλά της αξίζει να “δουλέψουμε” για την ύπαρξη της.

Και όπως στη δουλειά μας, όταν νιώθουμε πως έχουμε κουραστεί, παίρνουμε άδεια, για να ξεκουραστούμε και να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, το ίδιο θα έπρεπε να γίνεται και στις σχέσεις. Η σχέση έχει την ανάγκη ανανέωσης. Έχει την ανάγκη να δοκιμάζει καινούργια πράγματα, για να μην χάνεται το μυστήριο, για να αναταράσσονται τα λιμνάζοντα νερά.

Όλοι μας έχουμε κάπου – κάπου την ανάγκη για μια βουτιά στην “ελευθερία” και στο καινούργιο, μετά από την οποία, η “ρουτίνα” θα μας φανεί υπέροχη. Μέσα σε μια σχέση δεν πρέπει να νιώθουμε σκλάβοι, με μια αίσθηση ανικανοποίητου. Πρέπει πρώτα να νιώθουμε γεμάτοι και ικανοποιημένοι, συνειδητοποιημένοι, εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε έτσι με κανέναν άλλο.

Και επειδή οι αληθινές αγάπες, οι υγιείς σχέσεις, δεν είναι αυτές που επιβιώνουν και δεν οδηγούνται σε χωρισμό, αλλά αυτές που αντέχουν στη μακροχρόνια οικειότητα, και επειδή η οικειότητα είναι τόσο όμορφη, όσο το μοίρασμα και συντροφικότητα, χρειάζεται κοινή φροντίδα, δημιουργικότητα, εκπλήξεις. Και από τις δύο πλευρές. Στο χέρι μας είναι να μην βουλιάξουμε σε ρουτίνα, που θα μας κάνει να νιώθουμε συμβιβασμένοι και δυστυχείς. Δεν πρέπει ούτε μια μέρα, ούτε μια στιγμή να αφεθούμε και να αντιμετωπίσουμε τον άνθρωπο δίπλα μας ως δεδομένο. Αυτή θα είναι η αρχή της ρουτίνας μας…

” Κύλησαν γρήγορα σε μια οικειότητα, απ’ την οποία ποτέ δεν ανέκαμψαν… “

(“They slipped briskly into an intimacy from which they never recovered.”)

― F. Scott Fitzgerald, This Side of Paradise

…ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την οικειότητα, ένα αίσθημα απ’ το οποίο δεν θα χρειάζεται να ανακάμψουμε, ούτε και θα θέλουμε.

Πηγή

Υπάρχει ένα χωριό στην Μπουρκίνα Φάσο, το Tiébélé, που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα της περιοχής.

Οι κάτοικοι του έχουν επιλέξει να ζουν απομονωμένοι για να διατηρήσουν, όχι μόνο τον τρόπο ζωής τους, αλλά και τον πολιτισμό τους που καθρεπτίζεται στα σπίτια τους.

Τα σπίτια τους που είναι αριστοτεχνικά δημιουργημένα, απλά και ταυτόχρονα περίτεχνα.

Μια φωτογράφος, η Ρίτα Γουίλαρτ, ταξίδεψε στο Tiébélé και φωτογράφισε αυτά τα σπάνια σπίτια που συνθέτουν το αυτό-απομονωμένο χωριό. Δείτε μερικές από τις φωτογραφίες της..

Το Tiébélé είναι ένα χωριό που κατοικείται από τη βασιλική οικογένεια, τους ευγενείς, τον επικεφαλής του λαού και τους πολίτες.

Οι κάτοικοι του είναι μια από τις παλαιότερες εθνοτικες ομάδες της περιοχής. Οι Kassena εγκαταστάθηκαν στην Μπουρκίνα Φάσο τον δέκατο πέμπτο αιώνα.

Το χωριό έχει επιλέξει να παραμείνει απομονωμένο και να μην δέχεται επισκέπτες και τουρίστες.

Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να διατηρήσουν τις πολιτιστικές τους παραδόσεις, καθώς και τα όμορφα διακοσμημένα σπίτια τους ανέπαφα.

Πρόσφατα, ωστόσο, υπήρξε μια διχογνωμία σχετικά με το επιτραπεί σε έναν μικρο αριθμό τουριστών να έχει τη δυνατότητα να επισκέπτεται το χωριό.

Κάποιοι πιστεύουν ότι ο τουρισμός θα προσφέρει τους οικονομικούς πόρους που απαιτούνται για να διατηρηθούν αυτά τα όμορφα σπίτια.

Ωστόσο υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο τουρισμός θα μπορούσε (κάτι που έχει αποδειχθεί και σε άλλες περιπτώσεις) να επιφέρει αρνητικές συνέπειες στο χωριό.

Ακόμα κι αν οι άνθρωποι του Tiébélé δεν επιτρέψουν ποτέ σε τουρίστες να επισκεφτούν το χωριό τους, υπάρχουν οι φωτογραφίες της Ρίτα Γουίλαρτ να παρουσιάζουν την ομορφιά του.

dinfo

Θέμα: Αγαπητή μου γυναίκα,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω ότι σε αφήνω για τα καλά. Υπήρξα ένας πολύ καλός σύζυγος για τα προηγούμενα επτά χρόνια αλλά δυστυχώς δεν έλαβα καμία ανταπόδοση για αυτό.

Αυτές οι τελευταίες δυο εβδομάδες ήταν μια κόλαση για μένα. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το τηλεφώνημα που δέχτηκα από το αφεντικό σου. Όταν το σήκωσα μου είπε ευγενικά ότι σήμερα παράτησες τη δουλειά σου!! Αφού ξέρεις πόσο δύσκολα τα βγάζουμε πέρα, γιατί έπρεπε να το κάνεις;

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Την περασμένη εβδομάδα που ήρθες στο σπίτι ούτε καν πρόσεξες το νέο μου κούρεμα. Δεν είπες τίποτα για να με ευχαριστήσεις για το δείπνο που σου ετοίμασα. Ήταν το αγαπημένο σου φαγητό και περίμενα μια καλή σου κουβέντα. Ήσουν τόσο απόμακρη που δεν έδωσες καθόλου σημασία ούτε καν στο καινούργιο μου μεταξένιο μποξεράκι.

Ήρθες στο σπίτι, έφαγες για δυο λεπτά, πήγες στην τηλεόραση για να δεις το Μπρούσκο και τα τούρκικα και μετά έφυγες κατευθείαν για ύπνο.

Δεν μου λες πια πως μ” αγαπάς. Δεν θέλεις πια να κάνουμε έρωτα, δεν θέλεις πια ούτε καν να με αγγίζεις. Είτε έχεις σταματήσει να νιώθεις πράγματα για μένα είτε έχεις βρει κάποιον άλλον και μου το κρύβεις.

Όποια και αν είναι η αιτία, να ξέρεις ότι δεν αντέχω πια και φεύγω μακριά σου.

Ο πρώην σύζυγος σου

Υ.Γ. Μην προσπαθήσεις να με βρεις. Η αδελφή σου και εγώ έχουμε φύγει για κάποιο νησί του Αιγαίου. Σου εύχομαι να έχεις μια καλύτερη ζωή χωρίς εμένα.

—————————————————————————————————-

Αγαπητέ πρώην σύζυγε,

Τίποτα δεν μπορεί να κάνει πιο όμορφη τη μέρα μου από το γράμμα που μου έστειλες. Είναι αλήθεια ότι εσύ και εγώ ήμασταν παντρεμένοι για επτά χρόνια, αλλά ένας σωστός άντρας απέχει πολύ από αυτό που περιγράφεις.

Μπορεί να παρακολουθώ Μπρούσκο και τούρκικα αλλά το κάνω για να ξεφεύγω για λίγο από την συνεχή γκρίνια σου. Όντως πρόσεξα ότι έκοψες τα μαλλιά σου την περασμένη εβδομάδα, αλλά το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό μόλις σε είδα ήταν ότι μοιάζεις καταπληκτικά με κορίτσι. Η μητέρα μου όμως δεν με μεγάλωσε για να λέω πράγματα που μπορεί να ενοχλήσουν τους άλλους. Έτσι προτίμησα να σε αφήσω να καταλάβεις μόνος σου πόσο χάλια έδειχνες.

Όσο για το αγαπημένο μου φαγητό που μου ετοίμασες, μάλλον έκανες λάθος. Αυτό δεν ήταν το δικό μου αγαπημένο φαγητό αλλά της αδερφής μου. Προφανώς δεν το θυμάσαι, αλλά έχω σταματήσει να τρώω χοιρινό κρέας εδώ και τέσσερα χρόνια!

Γιατί γύρισα το βλέμμα μου μόλις σε είδα με το καινούργιο σου μποξεράκι; Γιατί η τιμή ήταν ακόμα κρεμασμένη πάνω του. Προσευχήθηκα να ήταν τυχαίο το γεγονός ότι η αδελφή μου μου ζήτησε δανεικά 50 ευρώ εκείνο το πρωί ενώ το μποξεράκι έγραφε ότι κόστιζε 49,99 ευρώ.

Παρόλα αυτά, εγώ ακόμη εξακολουθούσα να σε αγαπώ και να πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να σώσουμε το γάμο μας.

Έτσι όταν ανακάλυψα ότι είχα κερδίσει στο Τζόκερ 5 εκατομμύρια, παράτησα τη δουλειά μου και αγόρασα δύο εισιτήρια για Χαβάη. Έφτασα γρήγορα σπίτι χαρούμενη για να σου πω τα ευχάριστα, εσύ όμως δεν ήσουν. Είχες φύγει.

Όλα υποθέτω ότι συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Σου εύχομαι να έχεις την όμορφη ζωή που πάντα ζητούσες.

Όσο για το λόγο που η επιστολή σου, μου έφτιαξε τη μέρα; Ο δικηγόρος μου είπε ότι λόγω της επιστολής που έγραψες, δεν θα πάρεις ούτε ένα λεπτό από μένα! Λοιπόν καλά να περνάς με ότι έχεις.

Υπογραφή

Πλούσια σαν τη κόλαση και ελεύθερη!

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν σου το έχω πει ποτέ αυτό, αλλά όταν γεννήθηκε η Ευαγγελία, η αδελφή μου, ο παππάς τη βάφτισε Βαγγέλη. Ελπίζω αυτό να μην δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση σας.

dinfo.gr