Αυτό το chihuahua είναι ένα χαριτωμένο και χαρούμενο σκυλάκι, μέχρι να βρεθεί σε λάθος χέρια.
Δείτε πως παγώνει και κάνει τον ψόφιο κοριό μόλις ο Daniel τον πιάσει στα χέρια του.
Δείτε το βίντεο:
Αυτό το chihuahua είναι ένα χαριτωμένο και χαρούμενο σκυλάκι, μέχρι να βρεθεί σε λάθος χέρια.
Δείτε πως παγώνει και κάνει τον ψόφιο κοριό μόλις ο Daniel τον πιάσει στα χέρια του.
Δείτε το βίντεο:
Ο Chris ήταν για χρόνια εγκλωβισμένος στην καρέκλα του γραφείου του δουλεύοντας πυρετωδώς.
Το ίδιο και η γυναίκα του Danika. Μια ημέρα αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους την… παλιά, δεσμευτική ζωή, να αποχαιρετήσουν το Σαν Φρανσίσκο και να αρχίσουν να κάνουν ταξίδια.
Ο γύρος του κόσμου, όμως, προϋποθέτει και κάποια χρήματα, αλλά και σε αυτό το εν λόγω ζευγάρι βρήκε τη λύση: καθώς ταξίδευαν από πόλη σε πόλη και από ήπειρο σε ήπειρο, οι δουλειές τους δεν επηρεάστηκαν. Αντιθέτως, λειτουργούσαν με τον πλέον εύρυθμο τρόπο.

Το 2013, ο Chris εργαζόταν για τεχνολογικές εταιρείες, που εξειδικεύονταν στο ντιζάιν γραφικών και την ανάπτυξη ιστότοπων, ενώ η Danika ήταν επικεφαλής μάρκετινγκ σε μία ομάδα boutique hotels.
Όταν αποφάσισαν να τα παρατήσουν όλα, έβγαλαν εισιτήρια για τον πρώτο προορισμό τους, αλλά αποφάσισαν να μην βγάλουν εισιτήρια επιστροφής. Έτσι από εκείνη την ημέρα έχουν γυρίσει όλο τον κόσμο και βδομάδα παρά βδομάδα αλλάζουν μέρος, χώρα, ακόμη και ήπειρο.
Οι δουλειές τους, όμως, δεν μένουν πίσω. Τις κουβαλούν στις βαλίτσες τους! Πλέον είναι freelancer στους τομείς της εργασίας του ο καθένας. Ο Chris δουλεύει πάνω στο visual design και τις εφαρμογές, διατηρώντας μεταξύ άλλων το δικό του app, ZingSale, το οποίο ειδοποιεί τους πελάτες όταν πέφτουν οι τιμές και η Danika ασχολείται με τη στρατηγική των social media και το marketing design.

Όπως παραδέχεται ο Chris στο Business Insider: «Το γεγονός ότι κάθομαι εδώ στο Βερολίνο και έχω συναλλαγές με ένα πελάτη δεν διαφέρει σε τίποτα από το να ήμουν οπουδήποτε αλλού. Πολλοί άνθρωποι με τους οποίους δουλεύω ήταν πελάτες μου για χρόνια. Ξέρουν ότι ταξιδεύουμε.
Δεν βρίσκουν καμία διαφορά, αλλά τη διαισθανόμαστε». Υστερα από 9 μήνες μακριά από την πατρίδα τους, η στρατηγική της «εργασίας ενώ ταξιδεύω» αποδεικνύεται τουλάχιστον βιώσιμη, αφού το ζευγάρι κερδίζει το 40% του ποσού που έβγαζε όταν ζούσε στις ΗΠΑ.
«Το ωράριο 9-5 δεν υπάρχει. Στο Σαν Φρανσίσκο, εάν κάποιος έστελνε email σε εργάσιμες ώρες, περίμενε άμεση απάντηση. Αυτό έχει αλλάξει», λέει ο Chris. «Eπειδή δεν καθυστερούμε πηγαίνοντας στο γραφείο, έχουμε τη δυνατότητα να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες αλλά να σημειώνουμε την ίδια πρόοδο στα projects».
Μάλιστα, υπολογίζουν πως δουλεύουν από 20-40 ώρες την εβδομάδα, κάτι που εξαρτάται από το φόρτο της δουλειάς που έχουν αναλάβει.

Η Danika προσθέτει ότι δουλεύουν μάλιστα με ταχύτερους ρυθμούς, καθώς υπάρχει πάντα το κίνητρο του να τελειώσουν γρήγορα και να κλείσουν τον υπολογιστή ώστε να αφιερώσουν την υπόλοιπη μέρα στην εξερεύνηση και την περιήγηση στα αξιοθέατα. Το ζευγάρι δεν χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά το Google Voice για να επικοινωνήσουν με τους πελάτες και τους συγγενείς τους. Επισημαίνουν ότι μόνο που χρειάζεται για να δουλεύει κανείς με αυτόν τον τρόπο είναι ένας υπολογιστής και μία ασύρματη σύνδεση.
Παραδέχονται ότι αν και κερδίζουν αρκετά ώστε να μην έχει υποβαθμιστεί η ποιότητα ζωής που είχαν στο Σαν Φρανσίκσο, φροντίζουν να μένουν σε πόλεις με χαμηλό κόστος ζωής και επιλέγουν οικονομικούς τόπους διαμονής (για παράδειγμα διαμέρισματα μέσω του Αirbnb αντί για ξενοδοχεία).
iefimerida.gr
Δείτε πώς τον αντιμετωπίζει ο κόσμος.
Δείτε το βίντεο με πάνω από 8.000.0000 προβολές!
Με τον φωτογραφικό φακό του εθελοντή και ερασιτέχνη φωτογράφου Γιώργου Παπαποστόλου -από την ομάδα εθελοντών Δήμου Πύλης- έγιναν γνωστά σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, τα αξιοθέατα του Τρικαλινού Δήμου.
Όπως γράφει το thessalianews.gr, η φωτογραφία που βλέπετε αγοράστηκε τελικά από την Microsoft και ταξίδεψε σε όλο το διαδίκτυο, ακόμα και σε μεγάλες ιστοσελίδες.

Η φωτογραφία κυκλοφόρησε με την σημείωση ότι αποτελεί παράδειγμα για τα φθινοπωρινά τοπία της περιοχής.
Εκστρατεία ενημέρωσης για το άτμισμα (ηλεκτρονικό τσιγάρο) ξεκινά η κορυφαία ελληνική εταιρεία του είδους, NOBACCO. Στόχος της εκστρατείας να αντιμετωπίσει την καλλιέργεια του πανικού που επιχειρείται για το προϊόν και να προτρέψει τους καπνιστές να μάθουν μόνοι τους όλη την αλήθεια για το άτμισμα.
Στο επίκεντρο της εκστρατείας βρίσκεται η θέση της βιομηχανίας του ηλεκτρονικού τσιγάρου ότι το άτμισμα μπορεί να μειώσει τη βλάβη που προκαλεί το παραδοσιακό κάπνισμα στους ατμιστές και με αυτό τον τρόπο να σώσει ζωές.
Στο πλαίσιο αυτό κυκλοφορεί ένα νέο βιντεάκι που έχει βάλει… φωτιά στο διαδίκτυο και ειδικότερα στους καπνιστές ανά την χώρα. Μέσω του πρωτότυπου αυτού βίντεο η Nobacco καλεί τους καπνιστές να μάθουν μόνοι τους την αλήθεια για το ηλεκτρονικό τσιγάρο, διεκδικώντας παράλληλα το δικαίωμά τους στο «άτμισμα».
Η πρωτόπυπη καμπάνια κάνει έμμεση κριτική στην απουσία νομοθετικού πλαισίου αλλά και στο «κυνήγι μαγισσών» στο οποίο έχει επιδοθεί μέρος των μίντια, εξισώνοντας χιουμοριστικά την νικοτίνη που περιέχεται στο ηλεκτρονικό τσιγάρο με την (σίγουρα μικρότερη) ποσότητα νικοτίνης που περιέχεται στην γνωστή μας μελιτζάνα (!) Και αν δεν ξέρατε ότι η μελιτζάνα περιέχει νικοτίνη, σύμφωνα με το «The New England Journal of Medicine» το ίδιο ισχύει και για την ντομάτα αλλά και το κουνουπίδι!
Η Ania Lisewska δήλωσε πως θέλει να κάνει σεξ με 100.000 άνδρες, έτσι ώστε να πετύχει ρεκόρ Guiness.
H 21χρονη Πολωνή, παρότι δεν διαθέτει ιδανικές αναλογίες, πιστεύει ότι θα πετύχει τον στόχο της, ο οποίος για να επιτευχθεί απαιτεί συνεύρεση 20 λεπτών με κάθε άνδρα.
Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί συνολικά 33.000 ώρες, ή τρία χρόνια και οκτώ μήνες, χωρίς να υπολογίζεται ο απαιτούμενος χρόνος για τη σίτιση και τον ύπνο.










Ανθρωπιά .. μία σπάνια λέξη!!!Αυτός ο άνδρας μας δείχνει τι σημαίνει !
Η ανθρωπιά είναι μία λέξη που χρησιμοποιείται σπάνια στις μέρες μας. Δυστυχώς έπαψε να υπάρχει κι όσοι την έχουν, είναι λαμπρά παραδείγματα.
Οι κοινωνίες μας πια, θυμίζουν ζούγκλα με αγρίμια τους ίδιους τους ανθρώπους. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και το προσωπικό του συμφέρον. Αν έχεις ανάγκη και περιμένεις βοήθεια από τον συνάνθρωπό σου, δύσκολα θα τη βρεις.
Ένα βίντεο που κάνει τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου με πρωταγωνιστή ένα νεαρό άνδρα, μας συγκινεί κι έρχεται να περιγράψει όλα τα παραπάνω. Σε μία άγρια κοινωνία, υπάρχει ένας άνθρωπος που βοηθάει τον συνάνθρωπό του.
Αν κι ο ίδιος δεν έχει χρήματα, μένει σε φτωχικό σπίτι και τρώει απλή τροφή, ό,τι λεφτά βγάζει από τη δουλειά του τα δίνει σε ένα παιδάκι που ζητιανεύει στο δρόμο και θέλει να μαζέψει χρήματα για να πάει στο σχολείο. Εκείνος δεν κρατάει ούτε σεντς στο πορτοφόλι του. Και δεν είναι η μόνη βοήθεια που προσφέρει.
Δείτε το συγκινητικό βίντεο που έχει αποσπάσει εκατοντάδες κοινοποιήσεις.
Ο γιατρός Τζιμ Γουίδερς δεν είναι ο συνηθισμένος γιατρός που μπορεί να συναντήσει κανείς.
Κάθε βράδυ από την στιγμή που επινόησε την έννοια «ιατρική στους δρόμους» , εδώ και 22 χρόνια δηλαδή, βγαίνει στους δρόμους του Πίτσμπουργκ προσφέροντας ιατρική φροντίδα στους άστεγους… δωρεάν.

Ενώ οι περισσότεροι γιατροί περιμένουν τους ασθενείς τους στο ιατρείο τους, ο Γουίδερς γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτοί που τον έχουν πραγματικά ανάγκη, είναι απίθανο να απευθυνθούν σε αυτόν. Έτσι πηγαίνει εκείνος σε αυτούς. Ένας πραγματικός ανθρωπιστής με όλη την σημασία της λέξης.
Ο Withers πραγματικά πιστεύει πως ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσεις έναν άστεγο είναι να τον φροντίσεις εκεί που ζει.Για αυτό κάθε βράδυ ετοιμάζει το σακίδιο του και επισκέπτεται τους άστεγους, πολλές φορές μαζί με φοιτητές ιατρικής ή και εθελοντές.

Ντυμένος και ο ίδιος ως άστεγος, εισβάλλει σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και δρόμους της γενέτειρας πόλης του και φροντίζει όσους έχουν ανάγκη χωρίς καμία χρέωση.

Ο Γουίδερς εξηγεί πως ξεκίνησε την ιατρική αυτή προσέγγιση:
«Το πρώτο πράγμα που με ταρακούνησε ήταν ο αριθμός των ατόμων που έβρισκαν καταφύγιο κάτω από γέφυρες η σε κάποιο κάμπινγκ. Η δυσαρέσκεια που υπήρχε προς την ιατρική κοινότητα και γενικότερα προς την κοινωνία με προβλημάτισε πολύ. Όταν άρχισα να εξετάζω μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους, διαπίστωσα ότι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με άσχημα τραύματα, έλκη που δεν είχαν θεραπευτεί, καρκίνο και ένα σωρό άλλες παθήσεις που δεν είχαν αντιμετωπιστεί.»

Η προσπάθεια του Γουίδερς να βοηθήσει τους άστεγους ξεκίνησε το 1992, όταν ήταν ακόμη ειδικευόμενος γιατρός. Δυστυχώς τότε δεν είχε την εμπειρία για να βρει τρόπους να προσεγγίσει τους ανθρώπους που τον είχαν ανάγκη.
Όλα όμως βρήκαν τον δρόμο τους όταν συνάντησε και τελικά συνεργάστηκε με έναν πρώην άστεγο άνδρα, τον Μάικ Σάλοους, ο οποίος τον σύστησε στην κοινότητα των αστέγων και τον βοήθησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Η καλύτερη συμβουλή που του έδωσε: Να μην ντύνεται σαν γιατρός και να μην συμπεριφέρεται σαν ηλίθιος.
Ο Γουίδερς λέει: Ξεκίνησα κυριολεκτικά να ντύνομαι σαν άστεγος και να περιφέρομαι κρυφά τις νύχτες στους δρόμους με έναν άνδρα που κάποτε ήταν άστεγος. Γιατί το έκανα αυτό; Αυτό έχει να κάνει με την ανησυχία μου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους ανθρώπους.

Αρχικά ο Γουίδερς δέχτηκε την κριτική των συναδέλφων του οι οποίοι θεώρησαν πως αυτή η περίεργη ιατρική προσέγγιση, θα του στοίχιζε την αξιοπιστία του στην ιατρική κοινότητα. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να ακολουθεί το πάθος του, γεγονός που τελικά είχε τεράστιο αντίκτυπο.
Σήμερα ο Γουίδερς, πατέρας τεσσάρων παιδιών, δεν χρειάζεται πια να μεταμφιέζεται ως άστεγος. Έχει αναγνωριστεί ως ήρωας, είναι πάντα ευπρόσδεκτος και έχει κερδίσει τον σεβασμό της κοινότητας των αστέγων έχοντας αντιμετωπίσει 26.000 περιστατικά αστέγων τα τελευταία 22 χρόνια. Έχει πλέον και μόνιμους ασθενείς που πάντα ενθουσιάζονται όταν τον βλέπουν.

Από το 1992, όταν πρωτοξεκίνησε δηλαδή τις νυχτερινές του εξορμήσεις, ο Γουίδερς μετέτρεψε την νυχτερινή του ενασχόληση σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό το «Operation Safety Net» ένα από τα πρώτα προγράμματα ιατρικής περίθαλψης των δρόμων. το «Operation Safety Net» είναι επίσης μέλος του συστήματος υγείας του Πίτσμπουργκ έχοντας 16 μόνιμους υπάλληλους, κοινωνικούς λειτουργούς νοσηλευτές και γιατρούς. Ο οργανισμός αυτός είναι στην υπηρεσία των άστεγων 5 νύχτες την εβδομάδα.

Ο οργανισμός αυτός δεν έχει βοηθήσει μόνο τους άστεγους σε θέματα υγείας, αλλά βοήθησε επίσης το 75% από αυτούς να αποκτήσουν ασφάλεια υγείας και 500 από αυτούς να βρουν στέγη. Ο Γουίδερς απέδειξε πως ένας άνθρωπος μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο σε μια κοινωνία.

Ο γιατρός Γουίδερς λέει ταπεινά:
«Είναι μια συνεχής περιπέτεια το να πρέπει όλη την ώρα να βρίσκεις τρόπους για να κάνεις κάτι τέτοιο να λειτουργεί. Η δύναμη της ιατρικής περίθαλψης απλώνεται πολύ πιο πέρα από την ιατρική. Αλλάζει όλους τους ανθρώπους που είναι αναμεμιγμένοι. Οι άστεγοι γίνονται πιο δυνατοί και βρίσκουν το σθένος να φύγουν από τους δρόμους. Πιστεύω πως η θεραπεία είναι ο πυρήνας του σχηματισμού μιας κοινωνίας που θεωρεί πως ο καθένας από εμάς είναι άνθρωπος με άξια» .
Και καταλήγει: «Για αυτό πρέπει να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.»
dinfo
Μόνο το ότι ζει σήμερα ο Κρίστοφερ Ντάφλεϊ είναι ένα πραγματικό θαύμα. Το 13χρονο αγόρι γεννήθηκε εξαιρετικά πρόωρα και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Όταν η μαμά του το έφερε στον κόσμο ζύγιζε μόλις μισό κιλό, ήταν τυφλό, είχε ποσότητα κοκαΐνης στον οργανισμό του (που του μετέφερε η εγκυμονούσα μαμά του) ενώ λίγο αργότερα διαγνώστηκε και με αυτισμό.
Αν και κανείς από τους γιατρούς του δεν περίμενε ότι θα καταφέρει να επιζήσει, το μικρό αγόρι σε πείσμα όλων, όχι μόνο έζησε αλλά φροντίζει να εντυπωσιάζει τους ανθρώπους με την αγγελική φωνή του.
Η ικανότητα του στο τραγούδι εκπλήσσει ακόμη περισσότερο αν λάβουμε υπόψιν μας το γεγονός ότι ο μικρός Κρίστοφερ μπόρεσε να πει την πρώτη του λεξούλα μόλις πήγε σχολείο. Αρκετά μεγάλος δηλαδή.
Το ότι είναι ζωντανός σήμερα, το οφείλει στη θεία του, που τον τράβηξε έξω από το σύστημα ανάδοχης φροντίδας, τον πήρε στο σπίτι της και τον φρόντισε σαν δικό της παιδί.

Ο μικρός Κρίστοφερ περιγράφει τον εαυτό του ως «μουσικός και τραγουδιστής ο οποίος έτυχε να είναι τυφλός και αυτιστικός» . Υποστηρίζει επίσης ότι είναι ένας αληθινός επιζών, αφού κατάφερε να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που του επιφύλασσε αυτή η ζωή. Όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, μάλλον έχει δίκιο.
Ένας συνταξιούχος δάσκαλος, ο Αντόνιο Λα Κάβα, μετά από 42 χρόνια διδασκαλίας αποφάσισε ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι για τα παιδιά που δεν έχουν κοντά στο σπίτι τους μια βιβλιοθήκη για να δανειστούν βιβλία και να αγαπήσουν έτσι το διάβασμα.

Έτσι, το 2003, αγόρασε ένα τρίκυκλο από δεύτερο χέρι, την τροποποίησε έτσι ώστε να μπορεί να μεταφέρει με αυτή πάνω από 700 βιβλία και ξεκίνησε ένα ταξίδι στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Νότιας Ιταλίας.

Πλησιάζοντας στο κάθε χωριό, αφήνει ένα όμορφο ήχο να ανακοινώσει την άφιξή του. Μόλις ακούσουν τα παιδιά τον γνώριμο πια ήχο τρέχουν με χαρά να υποδεχθούν τον “δάσκαλο” και να δανειστούν το επόμενο τους βιβλίο.

Ο Αντόνιο ταξιδεύει πάνω από 500 χιλιόμετρα κάθε μήνα χωρίς καμία αποζημίωση, απλά για να χαρίσει στα παιδιά ένα χαμόγελο και να τα βοηθήσει να χτίσουν το μέλλον τους.

Σε μια συνέντευξη του πέρυσι, ο Αντόνιο εξήγησε ότι η εμπειρία του στο σχολικό σύστημα, του δημιούργησε την ανάγκη να διδάξει στα παιδιά να αγαπούν τα βιβλία και όχι απλά να μάθουν πως να τα διαβάζουν.

“Η ανάγνωση ενός βιβλίου θα πρέπει να είναι χαρά, όχι καθήκον” είπε.
Το κάθε ταξίδι του όμως δεν τελειώνει τόσο απλά. Πάντα κουβαλά μαζί του κάθε φορά και ένα ξεχωριστό τετράδιο το οποίο το δίνει σε κάθε παιδί κι εκείνο γράφει μία ιστορία..




Περισσότερες πληροφορίες στο ilbibliomotocarro.com