Ένα χαριτωμένο σκυλάκι δίνει… μάχη με τις κουβέρτες, προκειμένου να καταφέρει να σκεπάσει ένα μωρό που κοιμάται!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟ
Ένα χαριτωμένο σκυλάκι δίνει… μάχη με τις κουβέρτες, προκειμένου να καταφέρει να σκεπάσει ένα μωρό που κοιμάται!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟ
O 13χρονος Τζούλιαν Νιούμαν έχει βαλθεί να… τρελάνει τους φιλάθλους στις ΗΠΑ, με τον εκπληκτικό χειρισμό της μπάλας και τα γενικότερα αγωνιστικά στοιχεία, έχοντας ως στόχο να αγωνιστεί κάποια στιγμή στον μαγικό κόσμο του NBA.
Δείτε την “εξουθενωτική” προπόνηση που πραγματοποιεί καθημερινά.
Σχολή Αλεξιπτωτιστών – Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια
Στο βίντεο που ακολουθεί ο εκπαιδευτής της σχολής αλεξιπτωτιστών μιλά για την απουσία φόβου και το τσαγανό που χρειάζεται για να φορέσεις το πράσινο μπερέ…
Σχολή αλεξιπτωτιστών και ο εκπαιδευτής ζητά άντρες με όλη τη σημασία της λέξης.
Δείτε το βίντεο και το δεύτερο απόσπασμα που είναι ακόμα πιο… δυναμικό:
Το Ελληνικό μαχητικό που μας έκανε υπερήφανους σε όλη την Ευρώπη έρχεται για να πετάξει και στον Αττικό Ουρανό!
Την μεγάλη ευκαιρία θα έχουν οι πολίτες της Αθήνας και όχι μόνο να καμαρώσουν να καμαρώσουν από κοντά την Ομάδα του Ελληνικού Μαχητικού «ΖΕΥΣ» που θα δείξει τι ακριβώς κάνουν καθημερινά οι Πιλότοι μας στο Αιγαίο!
Εκτός του «ΖΕΥΣ» θα μπορούν οι επισκέπτες να δουν από κοντά και τα Ελληνικά Ιπτάμενα μέσα όπως το Παντός Τόπου και Χρόνου τα Επιθετικά Ελικόπτερα Aπάτσι!
Το στρατιωτικό αεροδρόμιο Τατοΐου θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό για τρεις μόνο ημέρες για να προσφέρει θέαμα και μοναδικές αεροπορικές επιδείξεις, καθώς και μια σειρά από επιμέρους δρώμενα.
Το πρόγραμμα που ακολουθεί ενδέχεται να τροποποιηθεί κατά το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το τριήμερο 26-28 Σεπτεμβρίου 2014.
Η συγκλονιστική αφήγηση ενός πατέρα, συζύγου και μπλόγκερ για το νόημα της ζωής.
«Μπουμ! Την Παρασκευή 30 Μαΐου του 2014, έμαθα ότι είχα καρκίνο 4ου σταδίου στους πνεύμονες. Άνθρωποι στη δική μου κατάσταση, συνήθως δεν ζουν πολύ ενώ η θεραπεία περιορίζεται απλά στο να κάνεις πιο υποφερτή τη ζωή σου…». Ο Oren Miller είναι μπλόγκερ και ένας αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας δυο πανέμορφων κοριτσιών. Σε ένα μακροσκελές κείμενο στην Huffington Post o άντρας μιλάει για το πραγματικό νόημα της ζωής:
«Πριν τέσσερα χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 2010, ήμασταν στο Bethany Beach και όλοι περνούσαμε υπέροχα. Η οικογένεια μου και κάποιοι φίλοι έχτιζαν κάστρα στην άμμο, μπαινόβγαιναν στο νερό και χαλάρωναν – όλοι πλην εμού του αγχωτικού. Είχα εκατοντάδες αδιάβαστα emails και μία ντουζίνα ιδέες αλλά δεν είχα χρόνο, ήμουν περικυκλωμένος από υπερβολικές ποσότητες άμμου και ελάχιστη ποσότητα καφέ στον οργανισμό μου.

Προσπάθησα να προσποιηθώ ότι περνούσα καλά, αλλά οι γύρω μου μπορούσαν να διακρίνουν ότι ήμουν έξω από τα νερά μου – και το χειρότερο – ότι δεν ήθελα πραγματικά να βρίσκομαι εκεί. Στο δρόμο της επιστροφής όμως μου ήρθε επιφοίτηση. Τότε μόνο κατάλαβα τι ήταν αυτό που έχανα. (…) Πιστεύω σε έναν επίγειο παράδεισο και πιστεύω ότι μπορεί κανείς να τον βρει όπου και αν ψάξει. Εγώ τον βρήκα εδώ: Στις μεγάλες διαδρομές με το αυτοκίνητο και τα παιδιά.
Δεν μπορώ να τα αφήσω να μεγαλώσουν με μια τρύπα στην καρδιά στο σχήμα του πατέρα που μετά βίας θα θυμούνται. Θέλω να είναι χαρούμενα. Θέλω να είμαι κοντά τους για να τα κάνω χαρούμενα. Και θέλω και η γυναίκα μου να είναι χαρούμενη. Το αξίζει. Μακάρι να μπορούσα τώρα να την κάνω χαρούμενη.
Αποδέχομαι πως η ζωή έχει ένα τέλος και αποδέχομαι πως σύντομα θα έρθει η ώρα μου. Αποδέχομαι το γεγονός ότι η ζωή μου ήταν και είναι ακόμα ένα δώρο και αποδέχομαι και το πιθανό ενδεχόμενο να μη δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Πρέπει ωστόσο να παραπονεθώ; Πρέπει να κλάψω στον κενό ουρανό και να φωνάξω «γιατί εμένα;».

Ή πρέπει να νιώσω ότι τώρα, ακόμα και τώρα, ειδικότερα τώρα που είμαι λίγο μπερδεμένος, λίγο κουρασμένος, λίγο λυπημένος, περνάω την καλύτερη στιγμή της ζωής μου; Το τι θα συμβεί στο σώμα μου στους επόμενους μήνες είναι σχετικά άγνωστο. Ωστόσο, ξέρω αυτό: Ξέρω ότι είμαι το πιο τυχερό κάθαρμα που περπάτησε ποτέ στη γη και ξέρω ότι μέχρι την τελευταία μου στιγμή θα αγαπιέμαι από ανθρώπους που είχα τη μέγιστη τιμή να γνωρίζω: τη γυναίκα μου που την υπεραγαπώ και τα δυο παιδιά μου που τα λατρεύω πιο πολύ κάθε στιγμή που περνάει.
Και η γυναίκα μου-γράφει το superdad.gr-Μην τη ζαλίζετε. Αφήστε την να κάνει ένα διάλειμμα. Είναι άτομο με προσωπικότητα Τύπου Α στη δουλειά, αλλά στο σπίτι πάντα ήθελε να χαλαρώνει και να διασκεδάζει.
Βοηθήστε την να διασκεδάσει. Θα θελήσει να πάρει όλες τις ευθύνες πάνω της. Μην την αφήσετε. Πείτε της να χαλαρώσει. Πείτε της να το πάει χαλαρά. Βοηθήστε την να χαρεί τη ζωή. Και μην της βάλετε ταμπέλες ή την περιορίσετε με κανένα τρόπο. Μην την αποκαλέσετε χήρα. Δεν είναι αυτό που υπονοεί η λέξη.

Δεν είναι μια εύκολη απλούστευση. Ξέρετε ποια είναι; Είναι η κόρη που κάθε γονιός θα ήθελε να έχει και η μητέρα που κάθε παιδί θα επιθυμούσε.
Παρόλο που είχα μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην ανατροφή αυτών των καταπληκτικών παιδιών, τίποτα δε θα μπορούσε να είχε γίνει χωρίς αυτή.
Και αυτή θα συνεχίσει να τα μεγαλώνει και αυτά θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν και θα γίνουν ακόμα καλύτεροι έφηβοι και ενήλικες χάρη στη μητέρα τους. Και είναι η γυναίκα των ονείρων μου».
newsbeast.gr, superdad.gr
Στην έρημο σπάνια συναντάμε δέντρα με εξαίρεση λίγες οάσεις. Στην έρημο Dead Vlei (λίμνη του θανάτου) στη Ναμίμπια συναντάμε ένα περίεργο δάσος. Σχηματίστηκε 900 χρόνια πριν όταν στην περιοχή υπήρχε άφθονο νερό.
Με την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών η περιοχή αποξηράνθηκε και το ίδιο έγινε με τα δέντρα. Αν και δεν είναι απολιθωμένα οι κορμοί τους παραμένουν αφού είναι τόσο ξηρό τοκλίμα που δεν αποσυντίθενται. Το θέαμα είναι υπέροχο και πολύ φωτογράφοι πραγαματοποιούν το ιδιαίτερα δύσκολο αυτό ταξίδι για να καταγράψουν με το φακό τους τις εικόνες.
Image Credit Flickr User Sugar Sweet Sunshine
Image Credit Flcikr User Diva007
Image Credit Flickr User Gregw66
Image Credit Wikimedia
Image Credit Wikimedia
Image Credit Flickr User MORt3s
Image Credit Flickr User Gusjer
Image Credit Flickr User Caitlinator
Image Credit Flickr User Benny Bloomfield
Image Credit Flickr User MauritsV
Η Alicja Zmyslowka είναι φωτογράφος από την Πολωνία που λατρεύει να φωτογραφίζει σκυλιά στη φύση.
Η νεαρή κοπέλα γεννήθηκε μέσα στη φωτογραφία, αφού ο πατέρας και ο αδελφός της ασχολούνται με αυτήν όσο εκείνη μπορεί να θυμηθεί και μόλις απέκτησε το δικό της κουτάβι αποφάσισε να το κάνει συστηματικά, ανακαλύπτοντας την αληθινή της κλίση και το ταλέντο της.

Από το 2006 έχει αφιερώσει τη ζωή της στην λήψη φωτογραφιών διάφορων σκυλιών με φόντο διάφορα πανέμορφα φυσικά τοπία. «Φωτογραφίζω αδέσποτα και οικόσιτα σκυλιά και βλέπω ότι τα περισσότερα λατρεύουν το φακό, και το δείχνουν μέσα από το αποτέλεσμα της λήψης. Πολλά το βλέπουν σαν παιχνίδι και δημιουργούν από μόνα τους το ιδανικό σκηνικό για τις πόζες», λέει η ίδια.









Ορισμένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών εμπνέουν ζαχαροπλάστες για τη δημιουργία κάποιων από τις πιο περίεργες τούρτες.










Το «Wat Pha Luang Ta Bua» ή αλλιώς ο ναός με τις τίγρεις, είναι ένας βουδιστικός ναός που βρίσκεται στην Ταϊλάνδη. Ιδρύθηκε το 1994 σαν μοναστήρι στη μέση ενός δάσους, το οποίο θα παρείχε καταφύγιο σε άγρια ζώα.
Το 1999 οι μοναχοί έλαβαν το πρώτο τους τιγράκι, το οποίο όμως δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν αφού απεβίωσε λίγο καιρό μετά. Οι κάτοικοι των κοντινών χωριών ωστόσο συνέχισαν να τους στέλνουν και άλλα τιγράκια που έβρισκαν μόνα στο δάσος, αφού οι μητέρες τους κατά πάσα πιθανότητα είχαν σκοτωθεί από λαθροθήρες.
Ο ναός σήμερα φιλοξενεί μεταξύ άλλων άγριων ζώων πάνω από 15 ενήλικες τίγρεις και κάποια μικρά. Περνούν τις περισσότερες ώρες τους σε ειδικά κλουβιά και μια φορά κάθε μέρα οδηγούνται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο στον οποίο μπορούν να περιφέρονται ελεύθερα.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται το ναό, συνήθως παρακολουθούν τις τίγρεις από ασφαλή απόσταση αλλά δε λείπουν και οι πιο τολμηροί που μπαίνουν στον ίδιο χώρο με τις τίγρεις για να παίξουν και να φωτογραφηθούν μαζί τους. Σύμφωνα με τους μοναχούς, είναι σχετικά ασφαλές αφού στην ιστορία του ναού, έχει συμβεί μόλις μία σοβαρή επίθεση!
Βίντεο: