Η μοναχοκόρη του, Αλίνα, στις 9 Ιανουαρίου γέννησε τον Νικόλα Ποπράσκι-Καλτσίδη – Ο χλιδάτος γάμος στην Κορώνη και ο έρωτας με την Ελλάδα

Σε πελάγη ευτυχίας πλέει ο πλουσιότερος Ελληνας, Φιλάρετος Καλτσίδης, καθώς η μοναχοκόρη του, Αλίνα, την περασμένη Παρασκευή έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί και καρπό του έρωτά της, Πάτρικ Ποπράσκι.

Το 2014 δεν ήταν εύκολο έτος για τον 51χρονο «βασιλιά του τσιμέντου», καθώς οι κυρώσεις στη Ρωσία από τη Δύση είχαν ως αποτέλεσμα ο πλούτος του να συρρικνωθεί στα 5 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 6,5 δισ. που ήταν πριν, σύμφωνα με το Forbes.

Ωστόσο, ο Φιλάρετος Καλτσίδης φαίνεται να κοιτάζει το 2015 με μεγαλύτερη αισιοδοξία, αφού στις 9 Ιανουαρίου κράτησε στην αγκαλιά του τον εγγονό του.

Πάντα στιλάτη και στην εγκυμοσύνη

Οπως ενημέρωσε τους φίλους στις σελίδες της στα social media η Αλίνα Καλτσίδου, ο γιος της ή αλλιώς το νέο «fashion icon» της οικογένειας θα ονομάζεται Νικόλας Ποπράσκι-Καλτσίδης και ήρθε στον κόσμο στις 19:40 (τοπική ώρα Ζυρίχης), χαίροντας άκρας υγείας.

Η 27χρονη μοναχοκόρη του Καλτσίδη, άλλωστε, όλους αυτούς τους μήνες ενημέρωνε τακτικά τους φίλους της για κάθε της βήμα, δίνοντας κυρίως συμβουλές στυλ για εγκυμονούσες μέσα από το μπλογκ της «La Vitrine d’Aline», ενώ κοινοποιούσε διάφορα στιγμιότυπα από την έγγαμη ζωή της.

Μία από τις τελευταίες φωτογραφίες που μοιράστηκε με όσους την ακολουθούν είναι εκείνη που ο σύζυγός της δύο ημέρες πριν γεννήσει γέμισε όλο τους το σπίτι με τυπωμένα σημειώματα που έγραφαν «σ’αγαπώ», θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να της φτιάξει την ημέρα και να διώξει το άγχος του τοκετού.

 «Σ’αγαπώ» παντού

Φυσικά, η Αλίνα, δε θα μπορούσε να μην ενημερώσει τους πιστούς της φίλους στα μέσα κοινωνικά δικτύωσης και για το γεγονός ότι έγινε μητέρα. Ετσι, ανέβασε δύο φωτογραφίες, για να μοιραστεί να χαρμόσυνα νέα.

Η ανακοίνωση της γέννας

Λίγες ώρες μετά την γέννα ανήρτησε μία φωτογραφία γεμάτη cupcakes σε μπλε χρώματα, γράφοντας στη λεζάντα τα εξής: «Ωρα να καλωσορίσουμε τον μικρό Νικόλα Ποπράσκι-Καλτσίδη στον κόσμο μας. Ηρθε υγιής στις 09/01/15 στις 19:40». Την Κυριακή, μάλιστα, ανέβασε μία ακόμη φωτογραφία στην οποία ο μικρός άντρας της ζωής της πιάνει σφιχτά το χέρι της και μαζί με τη μαμά του λέει καλημέρα στους φίλους της.

Η πρώτη καλημέρα από εκείνη και τον γιο της

Ο χλιδάτος γάμος στην Κορώνη

Σημειώνεται πως η Αλίνα Καλτσίδου στην Ελλάδα έγινε ευρέως γνωστή με τον γάμο απίστευτης χλιδής που έκανε στη βίλα της οικογένειας Καλτσίδη στην Κορώνη Μεσσηνίας στις 30 Αυγούστου του 2013, όταν αντάλλαξε όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης με τον εκλεκτό της καρδιάς της και δεύτερό της σύζυγο, Πάτρικ Ποπράσκι.

Η έπαυλη της οικογένειας Καλτσίδη στην Κορώνη

Το υπέρλαμπρο γαμήλιο πανηγύρι που έγινε στην έπαυλη της οικογένειας, την οποία αγόρασε πριν από λίγα χρόνια ο κ. Καλτσίδης, έναντι 3 εκατομμυρίων δολαρίων, είχε αφθονία σε όλα.

Ο Ηλίας Καλτσίδης (αριστερά) με τη μητέρα του (δεξιά)

Υπό τους ρυθμούς της ποντιακής μουσικής, οι καλεσμένοι κατανάλωναν άφθονα πανάκριβη σαμπάνια και μυούνταν στο ελληνικό γλέντι σπάζοντας πιάτα, αλλά και τρώγοντας πίτα γύρο με απ’όλα και μπόλικο τζατζίκι.

Γνήσια Ελληνίδα…

Ο πολιτικός γάμος της πλουσιότερης Ελληνίδας με τον 32χρονο Ελβετό επιχειρηματία είναι από τους πιο χλιδάτους γάμους που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως όσοι ήταν οι αστακοί που κατανάλωσαν -πάνω από μισό τόνο- άλλοι τόσοι ήταν και οι άνδρες ασφαλείας που όσο οι καλεσμένοι ξεφάντωναν μέσα σε αλόγιστη πολυτέλεια, εκείνοι έκαναν περιπολίες.

Και στο βάθος η πολυτελής θαλαμηγός του Καλτσίδη

Μάλιστα, πληροφορίες θέλουν ο οικοδεσπότης να τηλεφώνησε αρκετές φορές στον πρωθυπουργό,  Αντώνη Σαμαρά, ενώ το λιμενικό έκοβε βόλτες στη θαλάσσια περιοχή εμπρός από τη βίλα Καλτσίδη.

Ποιος είναι ο Φιλάρετος Καλτσίδης

Ο Φιλάρετος Καλτσίδης είναι, σύμφωνα με το αμερικάνικο περιοδικό Forbes, ο πλουσιότερος Έλληνας στον κόσμο για το 2015 και η περιουσία του αγγίζει τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο όμιλός του, Eurocement Group, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός τσιμέντου στη Ρωσική Ομοσπονδία, με παραγωγική δυνατότητα 38 εκατομμύρια τόνων.  Ο κ. Καλτσίδης, που είναι αυτοδημιούργητος δραστηριοποιείται σε διάφορους τομείς, όπως στο εμπόριο άνθρακα ή στο real estate, ενώ διατηρεί μεγάλες επενδύσεις και στον χώρο των λιπασμάτων κατέχοντας το 10,3% της πανίσχυρης Uralkali-Silvinit, ποσοστό που αγόρασε από τον Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ.

Ο Φιλάρετος Καλτσίδης ποζάρει έχοντας στο πλάι φωτογραφίες της κόρης του, Αλίνας, και του γιου του, Ηλία

Ο 51χρονος «βασιλιάς του τσιμέντου» έχει διπλή υπηκοότητα, ρωσική και ελληνική. Γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1963 στο ελληνικό χωριό Ταρσόν της περιφέρειας Τσάλκας της Γεωργίας, σπούδασε μηχανικός εξόρυξης και διαθέτει διδακτορικό στα οικονομικά.

Πέρα από τις πολλές και μεγάλες διασυνδέσεις του, στους φίλους του μετρά και τον Ρώσο πρόεδρο, Βλάντιμιρ Πούτιν. Μάλιστα, ο ισχυρότερος άνδρας του Κρεμλίνου είχε δώσει το παρών στον πρώτο γάμο της Αλίνας Καλτσίδου -που κράτησε λίγους μήνες- ο οποίος έγινε στις 23 Σεπτεμβρίου του 2010 στη Μύκονο, κάτω από άκρα μυστικότητα και χωρίς δημοσιότητα.

Ο έρωτας της Αλίνας με την Ελλάδα

Στο μπαλκόνι της βίλας της στην Κορώνη

Η Αλίνα είναι μόλις 27 χρονών, όμως, στη ζωή της έχει ζήσει αρκετά σκαμπανεβάσματα και δηλώνει προσγειωμένη στη γη. Δεν γεννήθηκε εξαρχής μέσα στην απόλυτη χλιδή ούτε ό,τι έπιανε γινόταν χρυσός. Τα πρώτα της βήματα τα έκανε στην πρώην Σοβιετική Ένωση, όταν ο πατέρας της ήταν ακόμη φοιτητής και τα πρώτα της ρούχα σίγουρα δεν έφεραν την υπογραφή τεράστιων ονομάτων της υψηλής ραπτικής. Αν κάτι την δίδαξε ο πατέρας της αυτό είναι να έχει πίστη στις δυνατότητές της, να αφοσιώνεται σε ό,τι καταπιάνεται και να μην ξεχνά ποτέ από πού ξεκίνησε και πού θέλει να πάει.

Η μοναχοκόρη του Φιλάρετου Καλτσίδη, από τα μέσα Μαρτίου, τρέχει το προσωπικό της blog που φέρει το όνομα «La vitrine d’Αline» και μέσω αυτού ανοίγει ένα παράθυρο επικοινωνίας με όσους αγαπούν τη μόδα, αλλά και με όσους θαυμάζουν το γούστο της και θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη ζωή της, ενώ προβάλλει και την Ελλάδα με την οποία δηλώνει ερωτευμένη.

Με την ιέρεια της μόδας Αννα Γουίντουρ, τη φοβερή και τρομερή διευθύντρια της «Vogue», και τους Ντομίνικο Ντόλτσε και Στέφανο Γκαμπάνα, στο ατελιέ των Dolce&Gabbana στη Ρώμη

Μπορεί η πρώτη της «haute couture» εμπειρία να έχει τις ρίζες της πολλά χρόνια πριν, όταν ενώ ήταν ακόμη κοριτσάκι η μητέρα και η γιαγιά της έραβαν για την εκείνη ρούχα κατά τη διάρκεια της νύχτας από σκίτσα διεθνών καταλόγων, ωστόσο, σήμερα δίνει το παρών σε όλες τις μεγάλες επιδείξεις μόδας, στις οποίες μάλιστα, θα την δούμε να κάθεται πάντα στην πρώτη γραμμή, έχοντας πολλές φορές δίπλα της την Αννα Γουίντουρ, την διευθύντρια της αμερικανικής «Vogue» και την πιο ισχυρή γυναίκα στην παγκόσμια βιομηχανία της μόδας.

Ανάμεσα στους διάσημους φίλους της, επίσης, βρίσκονται οι Ντομίνικο Ντόλτσε και Στέφανο Γκαμπάνα, το κορυφαίο σχεδιαστικό δίδυμο της ιταλικής Dolce&Gabbana, τις τελευταίες δημιουργίες των οποίων η Αλίνα είναι από τις πρώτες που θα δούμε να φορά και μάλιστα πολλές φορές πριν καν κυκλοφορήσουν.

Η Αλίνα στο ιδωτικό της σκάφος, στο λιμάνι της Μυτιλήνης, ποζάρει με φόντο το ηλιοβασίλεμα

Στην πρώτη της συνέντευξη στον ελληνικό Τύπο, τον Ιούνιο του 2014, μιλώντας αποκλειστικά στο Πρώτο Θέμα, η Αλίνα Καλτσίδου, στην ερώτηση εάν αισθάνεται περισσότερο Ελληνίδα ή Ρωσίδα είχε απαντήσει τα εξής: «Θα πρέπει να καταλάβετε ότι έζησα περισσότερο στη Ρωσία, πήγα σχολείο εκεί και αποφοίτησα από την Κρατική Ακαδημία Δικαίου της Μόσχας. Έτσι, η Ρωσία με επηρέασε καθοριστικά. Αλλά από την άλλη πλευρά, είμαι απόλυτα ερωτευμένη με την Ελλάδα, από την αρχαία λογοτεχνία μέχρι το πεντανόστιμο φαγητό».(Διαβάστε εδώ αναλυτικά)

Μπλουζάκι με… νόημα

Η Αλίνα, πάντως, αν και βρίσκεται συνεχώς με μία βαλίτσα στο χέρι, επισκέπτεται με κάθε ευκαιρία στη διάρκεια του χρόνου και κυρίως το καλοκαίρι τη χώρα μας, εξυμνώντας τις ομορφιές της Ελλάδας. Η αγάπη της για τη Μύκονο είναι τέτοια ώστε σχεδόν κάθε καλοκαίρι δίνει μάχη για να πείσει και τους πιο δύσπιστους για την απαράμιλλη ομορφιά του νησιού.

Τον Ιούλιο του 2013, φορώντας μαζί με τον Πάτρικ μπλούζα που έγραφε «Mykonos fucks Saint Tropez», περιπλανήθηκαν στα σοκάκια του κοσμοπολίτικου νησιού, ενώ οι φωτογραφίες που κοινοποίησε με το συγκεκριμένο μότο προκάλεσαν την οργή κάποιων «φίλων» της. «Λυπάμαι που δεν είμαι οπαδός των κακώς διαφημιζόμενων Ρώσων που ονειρεύονται να γίνουν ολιγάρχες με πόρνες από σιλικόνη στο πλάι τους, να κολυμπούν σε βρόμικη θάλασσα και να πηγαίνουν σε κλαμπ με εμπορική μουσική και όχι σε γευστικά εστιατόρια», είχε απαντήσει τότε η Αλίνα, σχολιάζοντας πως «μερικές φορές η αλήθεια μπορεί να είναι άσχημη και να πονάει».

«Τι να το κάνεις το “Club 55” (του Σεν Τροπέ) αν έχεις το “Nammos” στη Μύκονο;». Δίπλα ο σχολιασμός και η αντιπαράθεση με τους οπαδούς του κοσμοπολίτικου θερέτρου της Γαλλίας

Φέτος έκανε check in στο Νησί των Ανέμων γράφοντας: «Τι να το κάνεις το “Club 55” (σ.σ.: του Σεν Τροπέ) αν έχεις το “Nammos” στη Μύκονο; Αυτό είναι το αγαπημένο μου στέκι για τα μεσημέρια του καλοκαιριού». Και πάλι κάποιοι αντέδρασαν, με την Αλίνα να απαντά στις επικρίσεις τους ότι έχει εξαπολύσει πόλεμο ενάντια στο δημοφιλές θέρετρο της Γαλλικής Ριβιέρας, γράφοντας χαρακτηριστικά στη σελίδα της στο Instagram

Πηγή: protothema.gr

Αν έχετε γεννηθεί πριν το 1985 και διαβάσετε αυτό το κείμενο, σίγουρα θα σας πιάσει νοσταλγία και θα προβληματιστείτε πολύ…

Πρόκειται για ένα κείμενο που κάνει θραύση στα social media. Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες ..θα καταλάβετε:

«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να… μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.

Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.

Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε..

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.

Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.

Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…»

Είναι σίγουρα ένα από τα πλέον εντυπωσιακά δάση του πλανήτη, που αφήνει άναυδο τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή.

Και όχι μόνο λόγω της απίστευτης φυσικής ομορφιάς του αλλά κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι ο ιδιαίτερος ήχος που παράγεται από τον άνεμο ανάμεσα στις φυλλωσιές των μπαμπού αποτελεί έναν από τους 100 διατηρητέους και αναγνωρίσιμους ιαπωνικούς ήχους!

Το «Δάσος των Μπαμπού» βρίσκεται στο Sagano της Ιαπωνίας και αναπτύχθηκε εδώ και αιώνες από τη βασιλική οικογένεια της Ιαπωνίας Hata, αποτελώντας έναν επίγειο «παράδεισο» για τον αυτοκράτορα, ο οποίος απολάμβανε το κυνήγι ανάμεσα στα πυκνά φυλλώματα των γιγάντιων μπαμπού.

Αυτό που εντυπωσίαζε, μάλιστα, τους ευγενείς που τον συνόδευαν ήταν ο ήχος ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων, που συχνά τον παρομοίαζαν με «μια άρτια μουσική εκτέλεση»!

Από τότε μέχρι σήμερα ο ήχος παραμένει ο ίδιος, αποτελώντας έναν από τους 100 πιο αναγνωρίσιμους ιαπωνικούς ήχους. Όσοι έχουν επισκεφθεί το δάσος συμφωνούν πως αποτελεί από μόνο του όχι μόνο ένα «θαύμα της φύσης» αλλά και ένα φυσικό δημιούργημα της μουσικής τέχνης, που θα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι μαέστροι και μουσικοί του κόσμου.

Κατά μήκος του δάσους ο επισκέπτης θα συναντήσει ενδιαφέροντες ναούς και ιερά της ιαπωνικής παράδοσης, πολλά εστιατόρια και καταστήματα, αφού ολόκληρη η γύρω περιοχή αποτελεί ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο.

Πώς αλλιώς, άλλωστε, αφού η ίδια η φύση προνόησε για ένα… μουσικό διάλειμμα πέρα από τα καθιερωμένα και, μάλιστα, σε συνδυασμό με την απόλαυση ενός καταπληκτικού τοπίου!

photos by flickr.com

via

Οι κήποι με νερά είναι ένα πανέμορφο θέαμα που χρησιμοποιεί την αρχιτεκτονική εξωτερικών χώρων συνδυάζοντας φυτά με εστίες ύδατος, όπως βρύσες, συντριβάνια ή λιμνούλες.

Επιπλέον μπορεί να συνδυαστεί με την παρουσία ψαριών και να αποτελέσει ένα μικρό υδροβιότοπο.

via